CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Oxycardil 60, 60 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY SUBSTANCJI CZYNNYCH

1 tabletka powlekana zawiera 60 mg diltiazemu chlorowodorku (Diltiazemi hydrochloridum).Substancje pomocnicze o znanym działaniu: laktoza jednowodna 71 mg, sacharoza 0,5 mg.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki powlekane.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Choroba niedokrwienna serca pod postacią:

- dusznicy bolesnej stabilnej,

- dusznicy bolesnej niestabilnej,

- dusznicy bolesnej naczynioskurczowej (postać Prinzmetala).Nadciśnienie tętnicze.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Poniższy schemat dawkowania zalecany jest u osób dorosłych.

Choroba niedokrwienna serca

Trzy razy na dobę 1 tabletka produktu Oxycardil 60 (co odpowiada 180 mg diltiazemu chlorowodorkuna dobę). Dawka leku może być stopniowo zwiększona do 360 mg diltiazemu chlorowodorku nadobę. W przypadku długotrwałego leczenia z zadowalającym efektem klinicznym, zaleca sięsprawdzanie, co 2-3 miesiące, czy możliwe jest zmniejszenie dawki leku.

Nadciśnienie tętnicze

Trzy razy na dobę 1 tabletka produktu Oxycardil 60 (co odpowiada 180 mg diltiazemu chlorowodorkuna dobę). W zależności od odpowiedzi pacjenta na lek, dawka leku może być stopniowo zwiększonado maksymalnej dawki 360 mg diltiazemu chlorowodorku na dobę.

W przypadku wystąpienia zadowalającego efektu hipotensyjnego, wskazane jest rozważenie zmniejszenia dawki diltiazemu chlorowodorku.

Oxycardil 60 musi być ostrożnie stosowany u pacjentów z zaburzeniami czynnością wątroby i (lub) nerek oraz u osób w podeszłym wieku.

Dzieci i młodzież

Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania produktu w tej grupie wiekowej nie zostały ocenione.

Sposób podawania

Tabletki należy przyjmować bez rozgryzania, przed posiłkami, popijając wystarczającą ilością płynu (np. jedna szklanka wody).

Czas trwania leczenia

Leczenie produktem Oxycardil 60 jest z reguły długotrwałe. Przerwanie leczenia lub zmianaw dawkowaniu produktu powinna odbywać się wyłącznie pod nadzorem lekarza. ProduktOxycardil 60 należy odstawiać powoli, jest to szczególnie ważne u pacjentów z chorobąniedokrwienną serca.

4.3 Przeciwwskazania

Produktu Oxycardil 60 nie należy stosować u pacjentów:  z nadwrażliwością na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą, wymienioną w punkcie 6.1,

 z zespołem chorego węzła zatokowego u pacjentów bez wszczepionego czynnego stymulatora

komorowego,

 z blokiem przedsionkowo-komorowym II lub III stopnia u chorych bez wszczepionego

czynnego stymulatora komorowego,

 z ciężką bradykardią (mniej niż 40 uderzeń serca na minutę), z niewydolnością lewej komory serca z zastojem płucnym, przyjmujących jednocześnie dantrolen we wlewie dożylnym (patrz punkt 4.5), przyjmujących jednocześnie iwabradynę (patrz punkt 4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

W przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności lewej komory serca, bradykardią (ryzykozaostrzenia) lub blokiem przedsionkowo-komorowym I stopnia, stwierdzonym w zapisie EKG (ryzykozaostrzenia i, w rzadkich przypadkach, ryzyko wystąpienia bloku całkowitego) konieczna jest ścisłaobserwacja.

Przed zastosowaniem znieczulenia ogólnego należy poinformować anestezjologa o przyjmowaniudiltiazemu. Leki z grupy antagonistów wapnia mogą nasilać zaburzenia kurczliwości, przewodzeniai automatyzmu mięśnia sercowego, a także działanie rozszerzające naczynia krwionośne środkówstosowanych do znieczulenia.

U osób w podeszłym wieku i pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby może wystąpićzwiększenie stężenia diltiazemu w osoczu. Wszelkie stany stanowiące przeciwwskazanie dostosowania produktu leczniczego oraz wskazujące na konieczność podjęcia środków ostrożnościdotyczących stosowania, należy starannie obserwować i ściśle monitorować; dotyczy to szczególniekontrolowania częstości akcji serca na początku leczenia.

Stosowanie leków z grupy antagonistów wapnia, takich jak diltiazem, może wiązać się ze zmianami nastroju, w tym depresją.

Podobnie jak inni antagoniści wapnia, diltiazem hamuje motorykę przewodu pokarmowego, dlategonależy zachować szczególną ostrożność w przypadku stosowania produktu u pacjentów, u którychistnieje ryzyko niedrożności jelit.

Produkt zawiera laktozę i sacharozę. Nie należy stosować go u pacjentów z rzadko występującądziedziczną nietolerancją galaktozy lub fruktozy, niedoborem laktazy typu Lapp, niedoboremsacharazy-izomaltazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Produkty lecznicze przeciwskazane do jednoczesnego stosowania:

Dantrolen (we wlewie dożylnym): w przypadku jednoczesnego podania werapamilu i dantrolenudożylnie zwierzętom laboratoryjnym obserwowano zwykle migotanie komór zakończone zgonem.

Z tego względu skojarzenie antagonisty wapnia z dantrolenem może być potencjalnie niebezpieczne (patrz punkt 4.3).

Iwabradyna: jednoczesne stosowanie diltiazemu z iwabradyną jest przeciwskazane z powodudodatkowego, w stosunku do iwabradyny, działania diltiazemu zmniejszającego częstość akcji serca(patrz punkt 4.3).

Jednoczesne stosowanie wymagające zachowania ostrożności:

Lit: ryzyko nasilenia działania neurotoksycznego litu.

Pochodne azotanów: nasilenie działania hipotensyjnego i ryzyko omdlenia (addytywne działanierozszerzające naczynia krwionośne): u wszystkich pacjentów przyjmujących leki z grupyantagonistów wapnia można rozpocząć podawanie pochodnych azotanów tylko stopniowozwiększając dawkę.

Teofilina: zwiększenie stężenia teofiliny we krwi.

Leki blokujące receptory alfa-adrenergiczne: nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego:jednoczesne stosowanie leków blokujących receptory alfa-adrenergiczne może wywołać lub nasilićniedociśnienie. Stosowanie diltiazemu w skojarzeniu z alfa-adrenolitykiem można rozważyćwyłącznie pod warunkiem ścisłego monitorowania ciśnienia tętniczego.

Amiodaron, digoksyna: zwiększenie ryzyka wystąpienia bradykardii: należy zachować ostrożnośćw przypadku jednoczesnego stosowania tych leków z diltiazemem, zwłaszcza u osób w podeszłymwieku i w przypadku stosowania dużych dawek.

Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne: możliwość wystąpienia zaburzeń rytmu serca (wyraźnabradykardia, blok zatokowy), zaburzeń przewodzenia zatokowo-przedsionkowego i przedsionkowo-komorowego oraz niewydolności serca (działanie synergiczne). Takie skojarzenie można zastosowaćjedynie w warunkach umożliwiających ścisłą obserwację kliniczną i pod kontrolą EKG, zwłaszcza napoczątku leczenia.

Inne leki przeciwarytmiczne: ponieważ diltiazem ma działanie przeciwarytmiczne, nie zaleca się jegojednoczesnego stosowania z innymi lekami przeciwarytmicznymi (dodatkowe ryzyko nasileniadziałań niepożądanych ze strony serca). Takie skojarzenie można zastosować jedynie w warunkachumożliwiających ścisłą obserwację kliniczną pod kontrolą EKG.

Karbamazepina: zwiększenie stężenia karbamazepiny we krwi: zaleca się oznaczanie stężeń karbamazepiny w osoczu i w razie potrzeby odpowiednie dostosowanie dawki.

Ryfampicyna: ryzyko zmniejszenia stężenia diltiazemu w osoczu po rozpoczęciu leczeniaryfampicyną. Należy ściśle monitorować stan pacjenta podczas rozpoczynania lub kończenia leczeniaryfampicyną.

Antagoniści receptora H2 (cymetydyna, ranitydyna): zwiększenie stężenia diltiazemu w osoczu. Pacjentów przyjmujących diltiazem należy ściśle monitorować podczas rozpoczynania lub kończenia

leczenia antagonistą receptora H2. Może być konieczne dostosowanie dawki dobowej diltiazemu.

Cyklosporyna: zwiększenie stężenia cyklosporyny we krwi: zaleca się zmniejszenie dawkicyklosporyny, monitorowanie czynności nerek, kontrolowanie stężenia cyklosporyny we krwii dostosowanie dawki w przypadku leczenia skojarzonego i po odstawieniu cyklosporyny.

Kolchicyna: zwiększenie stężenia kolchicyny w osoczu.

Informacje ogólne, które należy wziąć pod uwagę:

Ze względu na możliwość działania addytywnego konieczne jest zachowanie uwagi i ostrożnezwiększanie dawki u pacjentów przyjmujących diltiazem jednocześnie z innymi lekamiwpływającymi na kurczliwość i (lub) przewodzenie serca.

Diltiazem jest metabolizowany za pomocą CYP3A4. Zaobserwowano umiarkowane (mniej niż 2-krotne) zwiększenie stężenia diltiazemu w osoczu w przypadku jednoczesnego stosowania zsilniejszym inhibitorem CYP3A4. Diltiazem jest także inhibitorem izoenzymów cytochromuCYP3A4. Jednoczesne stosowanie z innymi substratami CYP3A4 może spowodować zwiększeniestężenia w osoczu każdej z tych substancji. Jednoczesne stosowanie diltiazemu z induktoremCYP3A4 może prowadzić do zmniejszenia stężenia diltiazemu w osoczu.

Benzodiazepiny (midazolam, triazolam): diltiazem powoduje istotne zwiększenie stężeniamidazolamu i triazolamu w osoczu oraz wydłużenie ich okresu półtrwania. Należy zachowaćszczególną ostrożność w przypadku stosowania krótko działających benzodiazepin metabolizowanychza pomocą CYP3A4 u pacjentów przyjmujących diltiazem.

Kortykosteroidy (metyloprednizolon): zahamowanie metabolizmu metyloprednizolonu (CYP3A4)i zahamowanie aktywności glikoproteiny P. Należy monitorować stan pacjenta podczas rozpoczynanialeczenia metyloprednizolonem. Może być konieczne dostosowanie dawki metyloprednizolonu.

Statyny: diltiazem jest inhibitorem CYP3A4 i wykazano, że powoduje istotne zwiększenie polapowierzchni pod krzywą (AUC) niektórych statyn. W przypadku jednoczesnego stosowaniaz diltiazemem ryzyko rozwoju miopatii i rabdomiolizy związane z leczeniem statynamimetabolizowanymi za pomocą CYP3A4 może być zwiększone. Jeśli to możliwe, jednocześniez diltiazemem należy stosować statyny, które nie są metabolizowane przez CYP3A4; w innymprzypadku konieczne jest ścisłe monitorowanie pacjenta ze względu na możliwość wystąpieniaobjawów podmiotowych i przedmiotowych związanych z toksycznym działaniem statyn.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Istnieją bardzo ograniczone dane dotyczące stosowania diltiazemu chlorowodorku u kobiet w okresieciąży. Badania wykazały toksyczny wpływ diltiazemu chlorowodorku na reprodukcję u wielugatunków zwierząt (szczurów, myszy, królików). Z tego powodu nie zaleca się stosowania diltiazemuchlorowodorku podczas ciąży, jak również u kobiet w okresie rozrodczym nie stosującychskutecznych metod antykoncepcji.

Karmienie piersią

Diltiazemu chlorowodorek przenika do mleka ludzkiego w małych ilościach, dlatego jego stosowaniew okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane. W przypadku konieczności stosowania diltiazemuchlorowodorku u kobiet w okresie laktacji należy karmić dziecko w inny sposób.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Z powodu występowania działań niepożądanych, tj. zawrotów głowy (często), złego samopoczucia(często), zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być zaburzona, jednak nieprzeprowadzono żadnych badań w tym kierunku.

4.8 Działania niepożądane

Częstość działań niepożądanych przedstawiono zgodnie z konwencją MedDRA: bardzo często(≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do<1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000); nieznana (częstość nie może być określona na podstawiedostępnych danych).

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienionezgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Klasyfikacja

układów i

narządów

MedDRA

Bardzo

często

(1/10)

Często

(1/100 do

<1/10)

Niezbyt

często

(1/1 000 do

<1/100)

Rzadko

(1/10 000

<1/1 000)

Nieznana

Zaburzenia

krwi i układu

chłonnego

Zaburzenia

psychiczne

Zaburzenia

układu

nerwowego

Zaburzenia

serca

Zaburzenia

naczyniowe

Zaburzenia

żołądka i

jelit

Ból głowy,

zawroty głowy

Blok

przedsionkowo-

komorowy (I, II

lub III stopnia;

możliwy blok

odnogi pęczka

Hisa), kołatanie

serca

Nagłe

zaczerwienienie,

zwłaszcza twarzy

Zaparcie,

niestrawność, ból

żołądka,

nudności

Małopłytkowość

Nerwowość,

bezsenność

Niedociśnie-

nie

ortostatyczne

Wymioty,

biegunka

Zmiany nastroju (w

tym depresja)

Objawy

pozapiramidowe,

mioklonie

Bradykardia Blok zatokowo-

przedsionkowy,

zastoinowa

niewydolność serca

Zapalenie naczyń

(w tym

leukocytoklastycz-

ne zapalenie

naczyń)

Suchość

błony

Rozrost dziąseł

śluzowej

jamy ustnej

Zaburzenia

wątroby i

dróg

żółciowych

Zwiększenie

aktywności

enzymów

wątrobowych

(AspAT,

AIAT, LDH,

fosfatazy

zasadowej)

Zapalenie wątroby

Zaburzenia

skóry i

tkanki

podskórnej

Zaburzenia

układu

rozrodczego

i piersi

Zaburzenia

ogólne i

stany w

miejscu

podania

Obrzęk

obwodowy

Rumień Pokrzywka Nadwrażliwość na

światło (w tym

liszajowate

rogowacenie skóry

narażonej na

działanie słońca),

obrzęk

naczynioruchowy,

wysypka, rumień

wielopostaciowy (w

tym zespół Stevensa

-Johnsona i

toksyczne

martwicze

oddzielanie się

naskórka), pocenie

się, złuszczające

zapalenie skóry,

ostra uogólniona

wysypka krostkowa,

rzadko rumień

złuszczający z lub

bez gorączki

Ginekomastia

Złe

samopoczucie

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.:+48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, e-mail:

[email protected].

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy kliniczne ostrego przedawkowania mogą obejmować nasilone niedociśnienie, które możeprowadzić do wstrząsu, bradykardię zatokową z lub bez rozkojarzenia przedsionkowo-komorowego,oraz zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego.

Leczenie w warunkach szpitalnych obejmuje płukanie żołądka i (lub) diurezę osmotyczną.W przypadku zaburzeń przewodzenia, można stosować czasową elektrostymulację serca.Proponowane leczenie korygujące: podanie atropiny, wazopresorów, leków inotropowych, glukagonui glukonianu wapnia we wlewie.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: wybiórczy antagoniści wapnia o bezpośrednim działaniu na serce,

pochodne benzotiazepiny.Kod ATC: C 08 DB 01

Diltiazemu chlorowodorek jest antagonistą wapnia. Substancje z tej grupy hamują napływ wapniaprzez błony komórkowe. Jako antagonista wapnia, diltiazem działa na mięśnie gładkie,w szczególności na mięśnie gładkie naczyń. Diltiazemu chlorowodorek powoduje zmniejszeniecałkowitego oporu obwodowego jako rezultat rozszerzenia naczyń, co z kolei prowadzi dozmniejszenia obciążenia następczego. Ostatecznie dochodzi do zmniejszenia ciśnienia tętniczego.Diltiazemu chlorowodorek, jako antagonista wapnia, ma silne działanie na mięsień sercowy.W dawkach terapeutycznych diltiazem ma bezpośrednie ujemne działanie chronotropowe, hamujewięc odruchowe zwiększenie częstości akcji serca. Diltiazemu chlorowodorek zmniejsza szybkośćprzewodzenia bodźców pomiędzy przedsionkiem a komorą. Może także wykazywać ujemne działaniaizotropowe.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Diltiazemu chlorowodorek jest wchłaniany z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym w 80 - 90%.

Diltiazemu chlorowodorek w znacznym stopniu podlega metabolizmowi podczas „pierwszegoprzejścia” przez wątrobę, dlatego dostępność układowa leku wynosi jedynie około 40%. Maksymalnestężenia diltiazemu chlorowodorku w osoczu krwi występują po 3 – 4 godzinach po podaniudoustnym. Objętość dystrybucji diltiazemu chlorowodorku wynosi około 5 l/kg masy ciała. Wiązanieleku z białkami osocza wynosi 70 - 85%, z czego 35 - 40% jest związane z albuminami.

Diltiazemu chlorowodorek jest prawie całkowicie metabolizowany w wątrobie. Wykazano obecnośćnastępujących szlaków biotransformacji tego leku:

- dezacetylacja do głównych metabolitów (N-dezmetylodiltiazemu oraz dezacetylodilitiazemu), - oksydatywna O i N-demetylacja,

- sprzęganie do metabolitów fenolowych.

W porównaniu do diltiazemu, jego główne metabolity, N-dezmetylodiltiazem orazdezacetylodiltiazem wykazują słabsze działanie farmakologiczne. Siła ich działania stanowiodpowiednio około 20% lub około 25% - 50% siły działania diltiazemu chlorowodorku.

Inne metabolity nie są czynne farmakologicznie. W przypadku zaburzeń czynności wątroby należy spodziewać się opóźnienia metabolizmu diltiazemu chlorowodorku.

Diltiazemu chlorowodorek jest wydalany przez nerki w około 70% w postaci skoniugowanychmetabolitów i w około 4% w postaci niezmienionej, pozostała ilość jest wydalana ze stolcem.

Średni okres półtrwania diltiazemu chlorowodorku wynosi 6 godzin. Może on wahać się od 2 do11 godzin. Okres półtrwania diltiazemu może być wydłużony, szczególnie u pacjentów w wiekupodeszłym lub z zaburzeniami czynności wątroby.

Diltiazemu chlorowodorek oraz jego metabolit, dezacetylodiltiazem, mogą w niewielkim stopniu podlegać kumulacji w osoczu krwi w przypadku wielokrotnego podawania leku.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Wyniki szeroko zakrojonych badań in vivo, jak też in vitro badających działanie mutagenne, orazbadania rakotwórczości in vivo były ujemne.

Diltiazem powoduje obumieranie zarodków oraz ma działanie teratogenne u myszy, szczurówi królików (występują wady rozwojowe kręgosłupa i kończyn) oraz zaburza płodność u szczurów.Dodatkowo u szczurów rzadko obserwowano występowanie wad układu sercowo-naczyniowego, podootrzewnowym podaniu diltiazemu w dużych dawkach. Podawanie leku w ostatnim okresie ciążyu szczurów powodowało dystocję i zwiększenie wskaźnika umieralności okołoporodoweju potomstwa.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Składniki rdzenia:

Laktoza jednowodnaPoliakrylanu dyspersja 30%Olej rycynowy uwodornionyGlinu wodorotlenek uwodnionyTalk

Magnezu stearynian

Składniki otoczki:

Hypromeloza Sacharoza Glicerol 85% Tytanu dwutlenekMagnezu stearynianPolisorbat 80

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie stwierdzono.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25º C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii Al/ PVC/PVDC w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 30, 60 lub 100 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.