CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Petinimid, 250 mg, kapsułki (Ethosuximidum)

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda kapsułka zawiera 250 mg etosuksymidu.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: sól sodowa hydroksybenzoesanu etylu 0,725 mg, sól sodowahydroksybenzoesanu propylu 0,360 mg.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułka

Podłużne, miękkie, żelatynowe kapsułki w kolorze kości słoniowej

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Pierwotnie uogólniona padaczka z typowymi i nietypowymi napadami nieświadomości.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dawkowanie produktu Petinimid zależy od obrazu klinicznego, indywidualnej odpowiedzi na leczenie i możliwych działań niepożądanych. Leczenie rozpoczyna się od małej dawki, która następnie jest stopniowo zwiększana.

Poniższy schemat dawkowania należy traktować jako ogólne wytyczne; dawkowanie powinno być dostosowane indywidualnie do potrzeb każdego pacjenta.

Liczba kapsułek na dobę Tydzień 1. Tydzień 2. Tydzień 3. Tydzień 4.Dorośli 2 kapsułki (500

4 kapsułki (1000 6 kapsułek (1500 6-8 kapsułek

mg) mg) mg) (1500–2000 mg)

Leczenie zazwyczaj rozpoczyna się od całkowitej dawki dobowej 5–10 mg etosuksymidu na kilogram masy ciała.

Całkowita dawka dobowa może być zwiększana o 5 mg etosuksymidu na kilogram masy ciała, co 4 do 7 dni, lub – w zależności od tego, kiedy stężenie w stanie stacjonarnym zostanie osiągnięte – w odstępach 8 do 10dniowych.

Dawka podtrzymująca zostanie ustalona indywidualnie. Zazwyczaj wynosi ona 15 mg na kilogram masyciała na dobę. Stężenie terapeutyczne w surowicy wynosi od 40 do 100 µg/ml (=280-700 µmol/l).

Należy zachować szczególną ostrożność stosując dawki powyżej 1500 mg.

Nie należy przekraczać maksymalnej dawki 30 mg na kilogram masy ciała na dobę u dorosłych.

Dzieci

Liczba kapsułek na dobę

Tydzień 1. Tydzień 2. Tydzień 3. Tydzień 4.

Dzieci od 3 lat 1 kapsułka (250 2 kapsułki (500 3 kapsułki (750 3 kapsułki (750

mg) mg) mg) mg)Dzieci w wieku 1 kapsułka (250 2 kapsułki (500 4 kapsułki (100 4-6 kapsułek (100szkolnym mg) mg) mg) – 1500 mg)

Leczenie zazwyczaj rozpoczyna się od całkowitej dawki dobowej wynoszącej 5 do 10 mg etosuksymidu nakilogram masy ciała. Całkowita dawka dobowa może zostać zwiększona o 5 mg etosuksymidu na kilogram masy ciała, co 4 do 7 dni, lub - w zależności od momentu osiągnięcia stężenia w stanie stacjonarnym - w odstępach od 8 do 10 dni.

Dawka podtrzymująca zostanie ustalona indywidualnie. Zazwyczaj wynosi ona 20 mg na kilogram masyciała na dobę. Stężenie terapeutyczne w surowicy wynosi 40–100 µg/ml (=280-700 µmol/l).

Należy zachować szczególną ostrożność stosując dawki powyżej 750–1000 mg. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki 40 mg/kg masy ciała na dobę.

Dzieci od 3 lat i młodzież

Dla dzieci w wieku od 3 lat bardziej odpowiednie mogą być inne postacie leku, np. syrop, zawierające tę samą substancję czynną.

Dzieci poniżej 3 lat

Brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania etosuksymidu u dzieci poniżej 3 lat.

Pacjenci z ciężą niewydolnością nerek

Należy zmniejszyć dawkę u pacjentów, u których klirens kreatyniny wynosi poniżej 10 ml/min.

Etosuksymid ulega dializie. Pacjenci, u których przeprowadza się hemodializę wymagają dodatkowej dawkilub innego schematu dawkowania. W czasie 4 godzinnej dializy wydalane jest od 39 do 52% podanej dawkietosuksymidu.

Pacjenci z ciężką niewydolnością wątroby

Należy zachować specjalną ostrożność podczas stosowania etosuksymidu u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Może być wskazane zmniejszenie dawki.

Sposób podawania i czas stosowania

Dawka dobowa jest zazwyczaj podzielona na dwie dawki.

Kapsułki należy połykać w całości z wystarczającą ilością płynu, w czasie posiłku.

Każda terapia przeciwdrgawkowa jest zazwyczaj terapią długoterminową. Decyzje o rozpoczęciu, czasietrwania oraz o zakończeniu terapii z zastosowaniem produktu Petinimid powinien podjąć lekarz doświadczony w leczeniu padaczki.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub inne suksynimidy oraz którąkolwiek z substancji pomocniczych

wymienionych w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Należy zachować ostrożność stosując produkt u pacjentów z dysfunkcją nerek lub wątroby. U pacjentów z porfirią, etosuksymid może być stosowany jedynie ze szczególną ostrożnością.

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi (także w wywiadzie). Podanie etosuksymidu może powodować takie objawy jak rozdrażnienie, pobudzenie, stany lękowe,niepokój, agresję, zaburzenia koncentracji lub inne zmiany psychiczne (patrz punkt 4.8).

Etosuksymid jest skuteczny w napadach nieświadomości i niektórych innych typach napadów uogólnionych, np. mioklonicznych, a także tonicznych i atonicznych. W monoterapii nie jest skuteczny w napadachtoniczno-klonicznych, a nawet może zwiększać ich częstość.

Etosuksymid może być kojarzony z innymi produktami przeciwdrgawkowymi w celu osiągnięcia kontroli

mieszanych napadów.

Należy przeprowadzać regularne badania moczu oraz badania czynności wątroby.

Podczas długoterminowego stosowania etosuksymidu należy przeprowadzać w regularnych odstępach czasu badania krwi – tak jak w przypadku wszystkich produktów przeciwdrgawkowych – ponieważ zgłaszano przypadki dyskrazji (niektóre zakończone śmiercią) (patrz punkt 4.8). Badania należy przeprowadzać początkowo co 4 tygodnie, a następnie (po 12 miesiącach leczenia) co pół roku.

Jeśli liczba leukocytów spadnie poniżej 3 500/mm3 albo liczba granulocytów wynosi mniej niż 25%, należyzmniejszyć dawkę lub zaprzestać przyjmowania produktu Petinimid.

Należy monitorować pacjentów pod kątem objawów uszkodzenia szpiku (np. gorączka, ból gardła, krwawienie). Należy również poinformować pacjenta o możliwości wystąpienia takich objawów.

Jeśli wystąpią ciężkie skórne reakcje alergiczne lub zmiany w obrazie krwi, należy natychmiast odstawić produkt Petinimid (patrz punkt 4.8). W takim przypadku należy kontynuować leczenie przeciwdrgawkowe zzastosowaniem produktu nienależącego do grupy suksynimidów.

Tak jak w przypadku wszystkich produktów przeciwdrgawkowych, zmiana dawkowania nie powinnanastępować nagle, ale należy ją przeprowadzać stopniowo. Dotyczy to również wprowadzania do terapii oraz usuwania z terapii innego produktu leczniczego. Nagłe przerwanie leczenia przeciwdrgawkowego może spowodować wystąpienie napadu nieświadomości.

Zazwyczaj zmniejszenie dawki i w konsekwencji przerwanie podawania tego produktu leczniczego można rozważać najwcześniej po 2 – 3 latach wolnych od napadów. Zaprzestanie podawania produktu Petinimid następuje poprzez stopniowe zmniejszanie dawki przez 4 do 8 tygodni. Dzieci mogą „wyrosnąć” z dawki (tj. stała dawka przy zwiększającej się masie ciała). Trzeba dopilnować jednak, aby zapis EEG nie pogarszał sięw czasie tego procesu.

Padaczka wymaga leczenia długoterminowego. Stałe stosowanie leku przeciwpadaczkowego może prowadzić do ograniczenia zdolności intelektualnych, np. u dzieci i młodzieży mogą wystąpić kłopoty w nauce. Dane na ten temat dotyczące etosuksymidu są sprzeczne i nie wykazują jednoznacznie, żeetosuksymid ma negatywny wpływ.

Samobójstwo/myśli samobójcze

Metaanaliza kontrolowanego badania randomizowanego placebo z zastosowaniem 11 różnych produktów przeciwdrgawkowych wykazała niewielki wzrost ryzyka wystąpienia myśli i zachowań samobójczych u pacjentów przyjmujących produkty przeciwdrgawkowe w kilku wskazaniach. Wskaźnik występowaniazdarzeń związanych z samobójstwem był podobny dla wszystkich badanych produktów. Zdarzenia związane z samobójstwem zazwyczaj występowały między 2 a 24 tygodniem leczenia. Etosuksymid nie był analizowany w tej metaanalizie.

Mechanizm powstawania tego ryzyka nie jest znany, a dostępne dane nie wykluczają możliwości zwiększonego ryzyka dla produktu Petinimid. Z tego powodu należy monitorować pacjentów pod kątemwystępowania objawów myśli i zachowań samobójczych, a w razie potrzeby - wdrożyć odpowiednie leczenie.

Pacjenci i ich opiekunowie powinni być uprzedzeni o konieczności zasięgnięcia porady lekarskiej w razie wystąpienia takich objawów.

Informacje o niektórych składnikach produktu:

Produkt leczniczy Petinimid zawiera parabeny (etylu parahydroksybenzoesan sodowy, propylu parahydroksybenzoesan sodowy). Mogą one powodować reakcje alergiczne (także opóźnione).

4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Leczenie skojarzone z innymi produktami przeciwdrgawkowymi

Leczenie z zastosowaniem kilku produktów przeciwdrgawkowych wymaga szczególnej ostrożności. W padaczce z mieszanymi typami napadów, etosuksymid stosowany jest w celu zapobiegania napadom nieświadomości. Etosuksymid może być skojarzony z innymi produktami przeciwdrgawkowymi w celu skutecznego leczenia napadów mieszanych. Etosuksymid może wchodzić w interakcje z innymi stosowanymi produktami przeciwdrgawkowymi, dlatego należy w regularnych odstępach czasumonitorować stężenie tej substancji w osoczu.

Istnieją doniesienia, że etosuksymid może powodować zwiększenie stężenia fenytoiny.

Jednoczesne stosowanie karbamazepiny zwiększa klirens osoczowy etosuksymidu.

U większości pacjentów, u których do leczenia włączono kwas walproinowy obserwowano zwiększenie lub zmniejszenie stężenia etosuksymidu w surowicy.

Obserwowano interakcje między etosuksymidem i barbituranami (prymidon, fenobarbital, fenobarbital metylu).

Inne interakcje

Po jednoczesnym podaniu izoniazydu obserwowano objawy psychotyczne lub objawy przedawkowania etosuksymidu.

Należy unikać jednoczesnego podawania produktów leczniczych z działaniem depresyjnym na ośrodkowy układ nerwowy, ponieważ może to prowadzić do zwiększenia działania uspokajającego.

W trakcie leczenia etosuksymidem należy unikać spożywania alkoholu.

Chociaż etosuksymid nie zmienia aktywności enzymów wątrobowych, należy zachować ostrożność u kobiet,które stosują antykoncepcję hormonalną. Istnieją doniesienia o zmniejszeniu skuteczności hormonalnej antykoncepcji, jeśli stosowane są produkty przeciwdrgawkowe, w tym etosuksymid.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Kobiety w wieku rozrodczym powinny zostać poinformowane przed rozpoczęciem leczenia o konieczności zaplanowania i monitorowania ciąży. Pacjentki należy poinformować, że jeśli stosują etosuksymid muszą skontaktować się z lekarzem natychmiast po stwierdzeniu ciąży.

Etosuksymid przenika do łożyska. Nie stwierdzono specyficznej embriopatii u dzieci matek przyjmujących etosuksymid w monoterapii. Istnieją doniesienia o związku między stosowaniem produktów przeciwdrgawkowych u kobiet z padaczką i zwiększoną liczbą przypadków wad wrodzonych u ich dzieci. Leczenie skojarzone może zwiększać to ryzyko, dlatego dla pacjentek w ciąży zalecana jest monoterapia. Podczas ciąży, szczególnie w pierwszym trymestrze, stosowanie każdego produktu leczniczego niesie ze sobą ryzyko. Z drugiej strony przerwanie podstawowego leczenia przeciwdrgawkowego może stwarzać większe ryzyko dla zdrowia matki i płodu. Podczas ciąży należy więc uważnie ocenić działanie terapeutyczne i ryzyko, jakie ono niesie. Dawkowanie, szczególnie między 20 i 40 dniem ciąży, należy zachować na jak najniższym możliwym poziomie. Zaleca się regularne monitorowanie stężenia etosuksymidu w surowicy matki.

W okresie ciąży nie należy przerywać leczenia etosuksymidem bez porozumienia z lekarzem, ponieważnagłe odstawienie lub niekontrolowane zmniejszenie dawki może prowadzić do napadów drgawkowych umatki, co może zaszkodzić matce i (lub) jej dziecku.

Należy poinformować pacjentki o zwiększonym ryzyku wystąpienia wad wrodzonych i o dostępności badań

prenatalnych.

Jeśli planowana jest ciąża oraz w czasie ciąży zaleca się monitorowanie stężenia kwasu foliowego i, jeśli to

potrzebne, podawanie kwasu foliowego matce.

W celu zapobieżenia zagrażającemu krwotokiem niedoborowi witaminy K1 u noworodka można zastosować suplementację witaminy K1 w ostatnim miesiącu ciąży, chociaż prawdopodobieństwo wystąpienia krwawienia u noworodka spowodowanego niedoborem witaminy K1 jest małe z uwagi na minimalne działanie na enzymy.

Karmienie piersią

Etosuksymid jest wydzielany do mleka kobiecego. Stężenie etosuksymidu w mleku wynosi około 90% stężenia w osoczu matki. U noworodków następuje prawidłowe wydalanie etosuksymidu. Ostateczna decyzja o ewentualnym przerwaniu leczenia etosuksymidem należy do lekarza.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Petinimid ma umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nawet jeśli produkt leczniczy Petinimid stosowany jest zgodnie z zaleceniami, może zmieniać zdolnośćreagowania u pacjenta w takim stopniu, że uniemożliwi uczestniczenie w ruchu drogowym i obsługiwanie maszyn. Takie działanie jest nasilone, jeśli pacjent spożywa alkohol.

Dlatego pacjenci powinni zupełnie lub przynajmniej na początku leczenia powstrzymać się od prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn lub innych czynności niosących pewne ryzyko. W każdym przypadku decyzję podejmuje lekarz, który weźmie pod uwagę indywidualne reakcje oraz specyfikę dawkowania.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane pogrupowano według układów i narządów.

Użyto następujących kategorii w celu sklasyfikowania częstości występowania działań niepożądanych:Bardzo często (≥1/10)

Często (≥1/100 do <1/10)

Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100)

Rzadko (≥1/10000 do <1/1000) Bardzo rzadko (<1/10000)

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Częstość nieznana: Eozynofilia, leukopenia, trombocytopenia, pancytopenia, agranulocytoza iniedokrwistość aplastyczna z lub bez zahamowania czynności szpiku.

Wymienionym zaburzeniom krwi mogą towarzyszyć następujące wczesne objawy: podwyższenietemperatury ciała, objawy grypopodobne, zmiany na skórze, grzybica. Leukopenia może być przemijająca, chociaż donoszono o pojedynczych przypadkach zgonów na skutek uszkodzenia szpiku mimo przerwania leczenia (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia układu immunologicznego

Częstość nieznana: Reakcje alergiczne, pokrzywka i inne reakcje skórne, włączając świąd, wysypkę rumieniowatą, zespół Stevensa-Johnsona i liszaj rumieniowaty.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Częstość nieznana: Wysokie dawki mogą powodować zmniejszenie apetytu, zmniejszenie masy ciała.

Zaburzenia psychiczne

Częstość nieznana: Rozdrażnienie, pobudzenie, stany lękowe lub niepokój, agresja, zaburzenia koncentracji– szczególnie u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi w wywiadzie (patrz punkt 4.4).

W pojedynczych przypadkach zwiększone libido, psychoza paranoidalna, pogłębienie depresji z możliwymi myślami samobójczymi.

Zaburzenia układu nerwowego

Niezbyt często: objawy neurosensoryczne, jak senność, ból głowy, zawroty głowy, nadaktywność, euforia, poirytowanie, zaburzenia chodzenia (ataksja), zmęczenie, zaburzenia snu. Częstość nieznana: objawy podobne do choroby Parkinsona i światłowstręt.

Zaburzenia oka

Częstość nieznana: Krótkowzroczność.

Zaburzenia żołądka i jelit

Częstość nieznana: W przypadku wysokich dawek dobowych lub u pacjentów z wrażliwym żołądkiem mogą wystąpić zaburzenia żołądkowo jelitowe, jak niestrawność, nudności, wymioty, czkawka, skurcze, ból brzucha i nadbrzusza, biegunka. Donoszono o obrzęku języka i podniebienia. Te działania niepożądane są zazwyczaj przejściowe, rzadko ciężkie i bardzo rzadko wymagają przerwania leczenia.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Częstość nieznana: zmiany aktywności enzymów wątrobowych, ostra porfiria

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Częstość nieznana: odbarwienie skóry, twardzina i nadmierne owłosienie

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Częstość nieznana: Zmiany czynności nerek.

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Częstość nieznana: Krwawienie z pochwy.

Badania diagnostyczne

Częstość nieznana: albuminuria, wzrost stężenia AspAT i urobilinogenu.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkiepodejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem:

Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181 C02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301Faks: + 48 22 49 21 309e-mail: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Podczas oceny przypadków zatrucia, należy brać pod uwagę możliwość zamierzonego przyjęcia za dużej

dawki leku (np. zamiary samobójcze).

Objawy przedawkowania mogą być nasilone, gdy jednocześnie spożyto alkohol i inne leki wpływające naośrodkowy układ nerwowy.

Objawy przedawkowania

Po przedawkowaniu nasilają się znacznie takie działania niepożądane jak: zmęczenie, letarg, stany depresji lub pobudzenia i czasem poirytowanie. Dodatkowo mogą wystąpić nudności, wymioty, zahamowanie ośrodkowego układu nerwowego, w tym śpiączka i zaburzenia oddychania.

Nie ustalono związku między toksycznością etosuksymidu a stężeniem etosuksymidu w osoczu. Zakres terapeutyczny wynosi 40-100 µg/ml, chociaż opisano stężenie do 150 µg/ml bez żadnych oznak toksyczności. Zazwyczaj objawy i oznaki przedawkowania występują jedynie, gdy stężenie w osoczu przekracza 150 µg/ml. Po przedawkowaniu należy brać pod uwagę długi okres półtrwania etosuksymidu (powyżej 60 godzin u dorosłych i około 30 godzin u dzieci).

Leczenie przedawkowania

Nie jest znane swoiste antidotum. Zaleca się wywołanie wymiotów (z wyjątkiem pacjentów, którzy mogą stracić przytomność, zapaść w śpiączkę lub u których może wystąpić napad drgawkowy) lub płukanie żołądka, podanie węgla aktywnego, wymianę płynów poprzez infuzję oraz leczenie objawowe. Wymagane jest monitorowanie krążenia i oddychania w oddziale intensywnej opieki medycznej.

Ponieważ etosuksymid nie wiąże się z białkami osocza, hemodializa lub dializa otrzewnowa mogą być skuteczne. Nieskuteczna jest wymuszona diureza ani transfuzja wymienna.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwdrgawkoweKod ATC: N03AD01

Etosuksymid wykazuje dobre działanie przeciwdrgawkowe, które uwidacznia się zwłaszcza przy leczeniu napadów nieświadomości. W badaniach na zwierzętach wykazano, że etosuksymid likwiduje drgawki wywołane metrazolem, w dawkach 125 mg/kg masy ciała. Etosuksymid podawany myszom jest stosunkowo nietoksyczny. LD 50 u myszy wynosi 1300 mg/kg. Małpy tolerują dawkę 300 mg/kg masy ciała bez zmian obrazu krwi czy uszkodzeń narządów miąższowych. Badania kliniczne wykazały ogólnie dobrą tolerancjętego leku.

Petinimid zawiera pochodne sukcynimidu hamujące neurony wzgórzowe i przypuszczalnie pobudzające obwody wzgórzowo-korowe. Ponieważ etosuksymid hamuje powstawanie napadów nieświadomości, nie wpływa zaś na inne rodzaje napadów, może być konieczne zastosowanie innych leków, jeśli występująrównież np. napady toniczno-kloniczne.

Dzieci i młodzież

W trwającym 20 tygodni podwójnie ślepym randomizowanym badaniu u 453 dzieci w wieku od 2,5 do 13 latz nowo zdiagnozowaną padaczką wieku dziecięcego z napadami nieświadomości zbadano skuteczność, tolerancję i działanie neuropsychiczne etosuksymidu, kwasu walproinowego i lamotryginy w monoterapii padaczki. U pacjentów przyjmujących etosuksymid lub kwas walproinowy wskaźnik niewystępowania napadów (53% i 58%) był wyższy niż u pacjentów przyjmujących lamotryginę (29%; iloraz szans etosuksymid vs. lamotrygina, 2,66; 95% przedział ufności [CI], 1,65 do 4,28; iloraz szans kwas walproinowy vs. lamotrygina, 3,34; 95% CI, 2,06 do 5,42; P<0,001 dla obu porównań). Zarówno w określonych wcześniej analizach, jak i w analizach post-hoc, etosuksymid powodował mniej spodziewanych działań niepożądanych niż kwas walproinowy (w 16 tygodniu i 20 tygodniu, odsetek badanych z CI = 0,60 lub większym w teście Connersa był większy dla kwasu walproinowego niż etosuksymidu (49% vs. 33%; iloraz szans 1,95; 95% CI, 1,12 do 3,41; P=0,03) i dla lamotryginy (49% vs. 24%; iloraz szans 3,04; 95% CI, 1,69 do 5,49; P<0,001).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie:

Etosuksymid wchłaniany jest szybko i całkowicie. Maksymalne stężenie we krwi osiągane jest po około 1 do

4 godzin po podaniu.

Stężenie w płynie mózgowo rdzeniowym i ślinie w przybliżeniu odpowiada stężeniu w surowicy.

Dystrybucja:

Wiązanie z białkami osocza jest mniejsze niż 10%.

Metabolizm:

Etosuksymid metabolizowany jest do nieczynnych metabolitów.

Wydalanie:

Wydalanie odbywa się przez nerki: 20% w postaci niezmienionej, reszta w postaci nieczynnych metabolitów.

Okres półtrwania w osoczu wynosi od 48- 60 godzin u dorosłych i od 16 – 58 godzin u dzieci.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach nieklinicznych działanie toksyczne ostre lub przewlekłe obserwowano jedynie w wypadku narażenia przekraczającego w stopniu wystarczającym maksymalne narażenie człowieka, co wskazuje na niewielkie znaczenie tych obserwacji w praktyce klinicznej.

Nie ma opublikowanych danych na temat działania mutagennego ani rakotwórczego etosuksymidu.Etosuksymid był badany in vitro pod kątem działania mutagennego (test Amesa, test aberracji chromosomowych) z i bez aktywacji metabolicznej. W żadnym z zastosowanych układów badawczych nie uzyskano wyników wskazujących na potencjał mutagenny. Brak danych z badań na zwierzętach dotyczących potencjału nowotworowego. Jednak doświadczenie kliniczne nie wskazuje na potencjał mutagenny i rakotwórczy.

Badania teratogenności u szczurów wykazały podwyższoną częstość występowania wad wrodzonych i zmian

zachowania.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Kapsułki zawierają:

Makrogol 400

Skład otoczki:

Żelatyna Glicerol 85%

Etylu parahydroksybenzoesan sodowyPropylu parahydroksybenzoesan sodowyTytanu dwutlenek (E 171) Żelaza tlenek żółty (E172) Etylowanilina

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

5 lat

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

100 kapsułek – 10 blistrów po 10 kapsułek

Blistry z folii PVC/PVDC/Aluminium w tekturowym pudełku.