CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Prenessa, 8 mg, tabletki

2. SKŁAD ILOŚCIOWY I JAKOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 8 mg peryndoprylu z tert-butyloaminą, co odpowiada 6,68 mg peryndoprylu.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 137,33 mg laktozy/tabletkę.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka

Okrągłe, białe, lekko dwuwypukłe tabletki ze ściętymi krawędziami, z rowkiem dzielącym po jednej stronie.

Tabletkę można podzielić na połowy.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Nadciśnienie tętnicze

Leczenie nadciśnienia tętniczego.

Stabilna choroba wieńcowa

Zmniejszenie ryzyka wystąpienia incydentów sercowych u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego i (lub) rewaskularyzacją w wywiadzie.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dawka powinna być ustalona indywidualnie (patrz punkt 4.4) w zależności od reakcji ciśnieniatętniczego u danego pacjenta.

Nadciśnienie tętnicze

Peryndopryl można podawać w monoterapii lub w skojarzeniu z preparatami z innych grup lekówprzeciwnadciśnieniowych (patrz punkty 4.3, 4.4, 4.5 i 5.1).

Zalecana dawka początkowa wynosi 4 mg, podawana raz na dobę, rano.

U pacjentów ze wzmożoną aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron (w szczególności znadciśnieniem naczyniowo-nerkowym, niedoborem elektrolitów i (lub) zmniejszeniem objętościwewnątrznaczyniowej, niewyrównaną niewydolnością serca lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym)może dochodzić do nadmiernego zmniejszenia ciśnienia tętniczego po podaniu dawki początkowej. Utakich pacjentów zalecana dawka początkowa wynosi 2 mg, a leczenie należy rozpoczynać podścisłym nadzorem medycznym.

Po miesiącu leczenia dawka może zostać zwiększona do 8 mg podawanych raz na dobę.

Po rozpoczęciu leczenia peryndoprylem może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze, szczególnieu pacjentów jednocześnie leczonych lekami moczopędnymi. Z tego względu zalecane jest zachowanieostrożności, gdyż u tych pacjentów mogą występować zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej.Jeżeli jest to możliwe, leczenie lekami moczopędnymi należy przerwać na 2 do 3 dni przedrozpoczęciem leczenia peryndoprylem (patrz punkt 4.4).

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, u których nie można przerwać stosowania lekówmoczopędnych, leczenie peryndoprylem należy rozpoczynać od dawki 2 mg. Należy kontrolowaćczynność nerek i stężenie potasu w surowicy krwi. Dalsze dawkowanie peryndoprylu powinno byćdostosowane do zmian wartości ciśnienia tętniczego w odpowiedzi na leczenie. Jeżeli jest tokonieczne, można powrócić do podawania leków moczopędnych.

U pacjentów w podeszłym wieku leczenie należy rozpoczynać od dawki 2 mg, którą można stopniowozwiększać do 4 mg po miesiącu leczenia, a następnie, w razie konieczności, do 8 mg, w zależności odczynności nerek (patrz tabela poniżej).

Stabilna choroba wieńcowa

Leczenie peryndoprylem należy rozpocząć od dawki 4 mg podawanej raz na dobę przez dwa tygodnie,a następnie zwiększyć dawkę do 8 mg raz na dobę, w zależności od czynności nerek i pod warunkiem,że dawka 4 mg jest dobrze tolerowana.

Pacjenci w wieku podeszłym powinni otrzymać lek w dawce 2 mg raz na dobę przez tydzień,następnie 4 mg przez kolejny tydzień, przed zwiększeniem dawki do 8 mg raz na dobę, w zależnościod czynności nerek (patrz tabela 1 „Dostosowanie dawkowania w zaburzeniach czynności nerek”).Dawkę należy zwiększać tylko wtedy, gdy mniejsza dawka była dobrze tolerowana.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę należy dostosować na podstawie wartości klirensu kreatyniny, tak jak podano w poniższej Tabeli 1.

Tabela 1. Dostosowanie dawki w zaburzeniach czynności nerek.

Klirens kreatyniny (ml/min) Dawka zalecana Clkr ≥ 60 4 mg na dobę 30 < Clkr < 60 2 mg na dobę

15 < Clkr < 30 2 mg co drugi dzień Pacjenci poddawani hemodializie*, Clkr < 15 2 mg w dniu dializy* Klirens peryndoprylatu podczas dializy wynosi 70 ml/min. Pacjenci poddawani hemodializiepowinni przyjmować peryndopryl po zakończeniu zabiegu dializy.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z niewydolnością wątroby nie jest konieczna modyfikacja dawki (patrz punkty 4.4 i 5.2).

Dzieci i młodzież

Nie określono bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania peryndoprylu u dzieci i młodzieży wwieku poniżej 18 lat. Aktualne dane przedstawiono w punkcie 5.1, ale brak zaleceń dotyczącychdawkowania.

Dlatego stosowanie u dzieci i młodzieży nie jest zalecane.

Sposób podawania

Podanie doustne

Zaleca się stosowanie peryndoprylu raz na dobę, rano, przed posiłkiem.

4.3 Przeciwwskazania

- Nadwrażliwość na peryndopryl, na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie

6 lub inny inhibitor ACE.

- Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie, związany z wcześniejszym leczeniem inhibitorami

ACE.

- Wrodzony lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy. - Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6).

- Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Prenessa z produktami zawierającymi aliskiren jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR<60 ml/min/1,73 m2) (patrz punkty 4.5 i 5.1).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Stabilna choroba wieńcowa

W przypadku wystąpienia epizodu niestabilnej dławicy piersiowej (ciężkiego lub nie) podczaspierwszego miesiąca leczenia peryndoprylem należy przeprowadzić dokładną ocenę stosunku korzyścii ryzyka, przed kontynuacją leczenia.

Niedociśnienie tętnicze

Inhibitory ACE mogą powodować obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Objawowe niedociśnienietętnicze występuje rzadko u pacjentów z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym, obserwowane jestczęściej u pacjentów odwodnionych, na przykład z powodu stosowania leków moczopędnych,ograniczenia sodu w diecie, dializ, gdy występuje biegunka lub wymioty, albo u pacjentów z ciężkimnadciśnieniem tętniczym reninozależnym (patrz punkty 4.5 i 4.8). U pacjentów z objawowąniewydolnością serca, z niewydolnością nerek lub bez współistniejącej niewydolności nerek,obserwowano objawowe niedociśnienie tętnicze. Częściej występuje ono u pacjentów z ciężkąniewydolnością serca, w następstwie stosowania dużych dawek diuretyków pętlowych, hiponatremiąlub zaburzeniem czynności nerek. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem objawowegoniedociśnienia tętniczego rozpoczynanie leczenia i dostosowywanie dawki leku wymagają ścisłegonadzoru medycznego (patrz punkty 4.2 i 4.8). Podobne uwagi dotyczą pacjentów z chorobąniedokrwienną serca lub chorobami naczyń mózgowych, u których nadmierne obniżenie ciśnieniatętniczego może prowadzić do wystąpienia zawału mięśnia sercowego lub incydentu naczyniowo-mózgowego.

W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego, pacjenta należy położyć w pozycji leżącej naplecach i, jeżeli jest to konieczne, podać we wlewie dożylnym 0,9% (9 mg/ml) roztwór chlorku sodu.Wystąpienie przemijającego niedociśnienia tętniczego nie wyklucza stosowania kolejnych dawek, cozazwyczaj odbywa się bez komplikacji, gdy ciśnienie tętnicze krwi zwiększy się wraz zezwiększeniem objętości wewnątrznaczyniowej.

U niektórych pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, z prawidłowym lub niskim ciśnieniemtętniczym, może wystąpić dodatkowe obniżenie ciśnienia tętniczego po podaniu peryndoprylu.Takiego działania należy się spodziewać i zwykle nie jest ono wskazaniem do przerwania leczenia.Jeśli niedociśnienie tętnicze staje się objawowe, może być konieczne zmniejszenie dawki lubodstawienie peryndoprylu.

Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) (ang. Renin-Angiotensin-

Aldosterone-system, RAAS)

Istnieją dowody, iż jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) (ang.Angiotensin Converting Enzyme Inhibitors, ACEi), antagonistów receptora angiotensyny II (ang.Angiotensin Receptor Blockers, ARB) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemiioraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tym nie zaleca siępodwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE,antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu (patrz punkty 4.5 i 5.1).

Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno byćprowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynnośćnerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane.U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE orazantagonistów receptora angiotensyny II.

Zwężenie zastawki aortalnej i mitralnej, kardiomiopatia przerostowa

Podobnie jak inne inhibitory ACE, peryndopryl należy podawać z ostrożnością u pacjentów zezwężeniem zastawki mitralnej i z zawężeniem drogi odpływu z lewej komory (jak w przypadkuzwężenia zastawki aortalnej lub w kardiomiopatii przerostowej).

Zaburzenia czynności nerek

W przypadku niewydolności nerek (klirens kreatyniny <60 ml/min), początkową dawkę peryndoprylunależy dostosować w zależności od wartości klirensu kreatyniny (patrz punkt 4.2), a następnie wzależności od reakcji pacjenta na leczenie. U tych pacjentów rutynowa kontrola stężenia potasu orazkreatyniny w surowicy krwi jest częścią standardowego postępowania medycznego (patrz punkt 4.8).

U pacjentów z objawową niewydolnością serca, wystąpienie niedociśnienia tętniczego po rozpoczęciuleczenia inhibitorem ACE może prowadzić do dalszego pogorszenia czynności nerek. W takichsytuacjach opisywano wystąpienie zwykle przemijającej, ostrej niewydolności nerek.

U niektórych pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy nerkowejjedynej nerki, leczonych inhibitorami ACE, obserwowano zwiększenie stężenia mocznika we krwi ikreatyniny w surowicy, zwykle ustępujące po przerwaniu podawania leku. Szczególnie dotyczy topacjentów z niewydolnością nerek. W sytuacji, kiedy równocześnie występuje nadciśnienienaczyniowo-nerkowym, ryzyko ciężkiego niedociśnienia tętniczego i niewydolności nerek jestzwiększone. U takich pacjentów, leczenie należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarza, od małychdawek i ostrożnie je zwiększać. Ze względu na fakt, że leczenie lekami moczopędnymi może byćczynnikiem predysponującym do wystąpienia tych stanów, należy przerwać ich podawanie imonitorować czynność nerek podczas pierwszych tygodni leczenia peryndoprylem.

U niektórych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i bez uprzedniej choroby naczyń nerkowych,obserwowano zwiększenie stężenia mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy, zwykle niewielkiegostopnia i przemijające, zwłaszcza gdy peryndopryl stosowano jednocześnie z lekiem moczopędnym.Częściej obserwuje się to u pacjentów z wcześniej występującymi zaburzeniami czynności nerek.Może być konieczne zmniejszenie dawki i (lub) przerwanie stosowania leku moczopędnego i (lub)peryndoprylu.

Pacjenci poddawani hemodializie

U pacjentów poddawanych dializom z zastosowaniem błon o dużej przepuszczalności (ang. „highflux”) i jednocześnie leczonych inhibitorami ACE opisywano występowanie reakcjirzekomoanafilaktycznych. U tych pacjentów należy rozważyć stosowanie błon dializacyjnych innegorodzaju lub leków przeciwnadciśnieniowych z innych grup.

Transplantacja nerki

Brak doświadczenia dotyczącego stosowania peryndoprylu u pacjentów niedawno poddanych transplantacji nerki.

Nadwrażliwość, obrzęk naczynioruchowy

Opisywano rzadkie przypadki obrzęku naczynioruchowego twarzy, kończyn, warg, błon śluzowych,języka, głośni i (lub) krtani u pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym peryndoprylem (patrzpunkt 4.8). Może on wystąpić na każdym etapie leczenia. W takich przypadkach należy bezzwłocznieprzerwać podawanie peryndoprylu i wdrożyć odpowiedni nadzór medyczny, do czasu całkowitegoustąpienia objawów. Obrzęk ograniczony do twarzy i warg zwykle ustępuje samoistnie bez leczenia,chociaż leki przeciwhistaminowe pomagają w złagodzeniu objawów.

Obrzęk naczynioruchowy obejmujący krtań może być śmiertelny. W przypadku zajęcia obrzękiemjęzyka, głośni lub krtani, mogącego powodować zamknięcie dróg oddechowych, należy natychmiastzastosować leczenie przewidziane w stanach nagłych. Może ono obejmować podanie adrenaliny i(lub) utrzymanie drożności dróg oddechowych. Pacjent wymaga ścisłego nadzoru lekarskiego doczasu całkowitego i trwałego ustąpienia objawów.

U pacjentów, u których w przeszłości wystąpił obrzęk naczynioruchowy, niezwiązany zprzyjmowaniem inhibitorów ACE, może istnieć zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowegopodczas stosowania inhibitorów ACE (patrz punkt 4.3).

Obrzęk naczynioruchowy jelit był rzadko obserwowany u pacjentów leczonych inhibitorami ACE. Utakich pacjentów występowały bóle w jamie brzusznej (z lub bez nudnościami lub wymiotami), wniektórych przypadkach wystąpił wcześniej obrzęk naczynioruchowy twarzy oraz poziom esterazyC-1 był w normie. Obrzęk naczynioruchowy rozpoznawano stosując takie procedury jak tomografiakomputerowa jamy brzusznej lub ultrasonografia lub w czasie zabiegu chirurgicznego, a objawyustępowały po odstawieniu inhibitora ACE. Obrzęk naczynioruchowy jelit należy uwzględnić wdiagnostyce różnicowej u pacjentów leczonych inhibitorami ACE, u których występuje ból w jamiebrzusznej.

Jednoczesne stosowanie inhibitorów mTOR (np. sirolimus, ewerolimus, temsirolimus)

U pacjentów przyjmujących jednocześnie inhibitory mTOR (np. sirolimus, ewerolimus, temsirolimus)może wystąpić zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego (np. obrzęk dróg oddechowych lubjęzyka z lub bez zaburzeń oddechowych) (patrz punkt 4.5).

Reakcje rzekomoanafilaktyczne podczas aferezy lipoprotein o małej gęstości (LDL)

Rzadko, u pacjentów przyjmujących inhibitory ACE i poddawanych aferezie lipoprotein o małejgęstości (LDL) z zastosowaniem siarczanu dekstranu występują zagrażające życiu reakcjerzekomoanafilaktyczne. Czasowe odstawienie inhibitora ACE przed zabiegiem aferezy pozwala nauniknięcie tych reakcji.

Reakcje rzekomoanafilaktyczne podczas odczulania

U pacjentów leczonych inhibitorami ACE podczas leczenia odczulającego (na przykład jademowadów błonkoskrzydłych) opisywano występowanie reakcji rzekomoanafilaktycznych. U tychpacjentów można uniknąć wystąpienia tych reakcji poprzez czasowe odstawienie inhibitorów ACE,ale nawracają one po nieumyślnym ponownym zastosowaniu.

Zaburzenia czynności wątroby

Rzadko, leczenie inhibitorem ACE jest związane z występowaniem zespołu, który rozpoczyna się odżółtaczki cholestatycznej i prowadzi do rozwoju piorunującej martwicy wątroby i (czasami) zgonu.Mechanizm powstawania tego zespołu nie jest wyjaśniony. U pacjentów otrzymujących inhibitoryACE, u których wystąpi żółtaczka lub znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych,należy przerwać leczenie inhibitorami ACE i zastosować odpowiednie postępowanie medyczne (patrzpunkt 4.8).

Neutropenia/agranulocytoza / małopłytkowość / niedokrwistość

Neutropenia, agranulocytoza, trombocytopenia i niedokrwistość występowały u pacjentówotrzymujących inhibitory ACE. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek i bez innych czynnikówryzyka, neutropenia występuje rzadko. Peryndopryl należy stosować ze szczególną ostrożnością upacjentów z kolagenozą naczyń, otrzymujących leki immunosupresyjne, leczonych allopurynolem lubprokainamidem, lub gdy czynniki te występują łącznie, zwłaszcza jeśli wcześniej występowałyzaburzenia czynności nerek. U niektórych z tych pacjentów rozwinęły się ciężkie zakażenia, w kilkuprzypadkach były one oporne na intensywną antybiotykoterapię. Jeśli u tych pacjentów jest stosowanyperyndopryl, należy okresowo kontrolować liczbę krwinek białych oraz poinformować pacjentów, byzgłaszali wszelkie objawy zakażenia (np. ból gardła, gorączka).

Rasa

Inhibitory ACE częściej powodują obrzęk naczynioruchowy u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentówinnych ras. Podobnie jak inne inhibitory ACE, peryndopryl może być mniej skuteczny w obniżaniuciśnienia tętniczego krwi u osób rasy czarnej niż u osób innych ras, prawdopodobnie z powoduczęstszego występowania małej aktywności reninowej osocza w populacji pacjentów rasy czarnej znadciśnieniem tętniczym.

Kaszel

Podczas stosowania inhibitorów ACE zgłaszano występowanie kaszlu. Charakterystyczne jest, żekaszel jest nieproduktywny, uporczywy i ustępuje po przerwaniu leczenia. Kaszel wywołany przezinhibitor ACE należy wziąć pod uwagę w trakcie diagnostyki różnicowej kaszlu.

Zabiegi chirurgiczne, znieczulenie ogólne

U pacjentów poddawanych rozległym zabiegom chirurgicznym lub znieczuleniu lekamipowodującymi niedociśnienie tętnicze, peryndopryl może blokować powstawanie angiotensyny II,wtórne do kompensacyjnie uwalnianej reniny. Leczenie należy przerwać na jeden dzień przedplanowanym zabiegiem chirurgicznym. Jeśli wystąpi niedociśnienie tętnicze i wydaje się, że jestwynikiem tego mechanizmu, można je skorygować przez zwiększenie objętościwewnątrznaczyniowej.

Hiperkaliemia

U niektórych pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym peryndoprylem obserwowanozwiększenie stężenia potasu w surowicy krwi. Czynniki ryzyka hiperkaliemii to niewydolność nerek,pogorszenie czynności nerek, wiek (>70), cukrzyca; współistnienie zdarzeń, w szczególnościodwodnienie, ostra dekompensacja serca, kwasica metaboliczna i jednoczesne stosowanie lekówmoczopędnych oszczędzających potas (np. spironolakton, eplerenon, triamteren lub amiloryd),suplementy potasu lub zamienniki soli kuchennej zawierające potas; lub pacjenci przyjmujący inneleki zwiększające stężenie potasu w surowicy krwi (np. heparyna, kotrimoskazol zwany teżtrimetoprymem/sulfametoksazolem). Stosowanie suplementów potasu, leków moczopędnychoszczędzających potas lub zamienników soli kuchennej zawierających potas, szczególnie u pacjentówz zaburzeniami czynności nerek może prowadzić do znacznego zwiększenia stężenia potasu wsurowicy. Hiperkaliemia może być przyczyną poważnej, a czasami śmiertelnej arytmii. Jeżelijednoczesne stosowanie wyżej wymienionych preparatów uznaje się za odpowiednie, powinny byćone stosowane ostrożnie oraz z częstą kontrolą stężenia potasu w surowicy (patrz punkt 4.5).

Pacjenci z cukrzycą

U pacjentów z cukrzycą, leczonych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną, należyściśle kontrolować stężenie glukozy we krwi podczas pierwszego miesiąca leczenia inhibitorem ACE(patrz punkt 4.5 Leki przeciwcukrzycowe).

Lit

Nie zaleca się stosowania litu w skojarzeniu z peryndoprylem (patrz punkt 4.5).

Leki oszczędzające potas, suplementy potasu lub zamienniki soli kuchennej zawierające potasNie zaleca się stosowania peryndoprylu w skojarzeniu z lekami oszczędzającymi potas, suplementamipotasu lub zamiennikami soli kuchennej zawierającymi potas (patrz punkt 4.5).

Laktoza

Produkt leczniczy Prenessa zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancjągalaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy niepowinni przyjmować tego produktu leczniczego.

Ciąża

Nie należy rozpoczynać leczenia inhibitorami ACE w czasie ciąży. O ile kontynuacja leczeniainhibitorami ACE nie jest niezbędna, u pacjentek planujących ciążę należy zmienić leczenie naalternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w

czasie ciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży, leczenie inhibitorami ACE należy niezwłocznie przerwać i, jeżeli jest to właściwe, rozpocząć terapię alternatywną (patrz punkty 4.3 i 4.6).

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Dane badania klinicznego wykazały, że podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron(RAA) w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptoraangiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeńniepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tymostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA wmonoterapii (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.1).

Leki wywołujące hiperkaliemię

Niektóre leki lub grupy terapeutyczne mogą zwiększać częstość wystąpienia hiperkaliemii: aliskiren,sole potasu, leki moczopędne oszczędzające potas, inhibitory ACE, antagoniści receptoraangiotensyny II, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), heparyny, leki immunosupresyjne, takiejak cyklosporyna lub takrolimus, trimetoprym, kotrimoksazol (trimetoprym/sulfametoksazol).Skojarzone stosowanie tych leków zwiększa ryzyko hiperkaliemii.

Jednoczesne stosowanie leków przeciwwskazane (patrz punkt 4.3)

Aliskiren

U pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek zwiększa się ryzyko hiperkaliemii, pogorszenia czynności nerek oraz chorobowości i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych.

Jednoczesne stosowanie leków niezalecane (patrz punkt 4.4)

Aliskiren

U innych osób niż pacjenci z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek zwiększa się ryzykohiperkaliemii, pogorszenia czynności nerek oraz chorobowości i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych.

Jednoczesne leczenie inhibitorem ACE i antagonistą receptora angiotensyny II

Istnieją doniesienia w literaturze, że u pacjentów z jawną chorobą miażdżycową, niewydolnością sercalub z cukrzycą z powikłaniami narządowymi, jednoczesne leczenie inhibitorem ACE i antagonistąreceptora angiotensyny II wiąże się z większą częstością występowania niedociśnienia tętniczego,omdlenia, hiperkaliemii i pogorzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek), wporównaniu ze stosowaniem leku działającego na układ renina-angiotensyna-aldosteron wmonoterapii. Podwójna blokada (na przykład, przez skojarzenie inhibitora ACE z antagonistąreceptora angiotensyny II) powinna być ograniczona do indywidualnie określonych przypadków ześcisłą kontrolą czynności nerek, stężenia potasu i ciśnienia tętniczego.

Estramustyna

Istnieje ryzyko zwiększonej częstości wystąpienia działań niepożądanych, takich jak obrzęk naczynioruchowy.

Racekadotryl

Wiadomo, że inhibitory ACE (np. peryndopryl) mogą powodować obrzęk naczynioruchowy. Ryzykoto może być większe, jeżeli stosowane są jednocześnie z racekadortylem (lek stosowany w leczeniuostrej biegunki).

Kotrimoksazol (trimetoprym/sulfametoksazol)

Pacjenci przyjmujący jednocześnie kotrimoksazol (trimetoprym/sulfametoksazol) mogą być narażenina zwiększone ryzyko wystąpienia hiperkaliemii (patrz punkt 4.4).

Inhibitory mTOR (np. sirolimus, ewerolimus, temsirolimus)

U pacjentów przyjmujących inhibitory mTOR może wystąpić zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego (patrz punkt 4.4).

Leki moczopędne oszczędzające potas (np. triamteren, amiloryd), sole potasu

Hiperkaliemia (potencjalnie zakończona zgonem), zwłaszcza w połączeniu z zaburzeniem czynnościnerek (addytywne działanie hiperkaliemiczne). Jednoczesne stosowanie peryndoprylu zwymienionymi powyżej lekami nie jest zalecane (patrz punkt 4.4). Jeśli mimo to jednoczesnestosowanie tych leków jest wskazane, należy je stosować ostrożnie i często kontrolować stężeniepotasu w surowicy. Stosowanie spironolaktonu w niewydolności serca - patrz poniżej.

Lit

Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i litu obserwowano przemijające zwiększeniestężenia litu w surowicy oraz zwiększenie jego toksyczności. Nie zaleca się stosowania peryndopryluz litem, jednak gdy jest to konieczne, należy często kontrolować stężenie litu w surowicy (patrz punkt

4.4).

Jednoczesne stosowanie leków wymagające szczególnej ostrożności

Leki przeciwcukrzycowe (insulina, doustne leki hipoglikemizujące)

Badania epidemiologiczne sugerują, że jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i lekówprzeciwcukrzycowych (insulina, doustne leki hipoglikemizujące) może nasilać działaniezmniejszające stężenie glukozy we krwi z ryzykiem hipoglikemii. Zjawisko to jest bardziejprawdopodobne podczas pierwszych tygodni skojarzonego leczenia u pacjentów z zaburzeniemczynności nerek.

Baklofen

Nasilone działanie przeciwnadciśnieniowe. Należy monitorować ciśnienie tętnicze i w raziekonieczności dostosować dawkę leku przeciwnadciśnieniowego.

Leki moczopędne nieoszczędzające potasu

U pacjentów przyjmujących leki moczopędne, a zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniamigospodarki wodno-elektrolitowej, może wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczegokrwi po rozpoczęciu leczenia inhibitorami ACE. Możliwość działania hipotensyjnego możnazmniejszyć przez przerwanie leczenia lekami moczopędnymi, zwiększenie objętości płynów lubzwiększenie podaży soli przed rozpoczęciem leczenia małymi, stopniowo zwiększanymi dawkamiperyndoprylem.

W nadciśnieniu tętniczym, jeśli wcześniejsza terapia lekiem moczopędnym mogła spowodowaćzaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, należy albo przerwać stosowanie leku moczopędnegoprzed rozpoczęciem podawania inhibitora ACE, a następnie można ponownie wprowadzić lekmoczopędny nieoszczędzający potasu, albo leczenie inhibitorem ACE musi być rozpoczęte od małejdawki, która będzie stopniowo zwiększana.

W zastoinowej niewydolności serca leczonej lekami moczopędnymi stosowanie inhibitora ACE należyrozpocząć od bardzo małej dawki, po możliwym zmniejszeniu dawki leku moczopędnegonieoszczędzającego potasu.

We wszystkich przypadkach, podczas pierwszych tygodni leczenia inhibitorem ACE, należykontrolować czynność nerek (stężenia kreatyniny).

Leki moczopędne oszczędzające potas (eplerenon, spironolakton)

Eplerenon lub spironolakton w dawkach od 12,5 mg do 50 mg na dobę z małymi dawkami inhibitorówACE: w leczeniu pacjentów z niewydolnością serca od II do IV klasy (wg NYHA), z frakcjąwyrzutową lewej komory <40% oraz wcześniej leczonych inhibitorami ACE i diuretykami pętlowymi,istnieje ryzyko hiperkaliemii, potencjalnie zakończonej zgonem, zwłaszcza w przypadkunieprzestrzegania zaleceń dotyczących stosowania leków w tym skojarzeniu.

Przed rozpoczęciem skojarzonego leczenia należy sprawdzić, czy nie występuje hiperkaliemia i zaburzenia czynności nerek.

Zaleca się oznaczanie stężenia potasu oraz kreatyniny we krwi raz w tygodniu w pierwszym miesiąculeczenia, a następnie co miesiąc.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tym kwas acetylosalicylowy ≥3g/dobę

Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (tj. kwasacetylosalicylowy w przeciwzapalnym schemacie dawkowania, inhibitory COX-2 i nieselektywneNLPZ), może osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE iNLPZ może zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek orazzwiększać stężenie potasu w surowicy, zwłaszcza u pacjentów z wcześniej stwierdzonymizaburzeniami czynności nerek. Skojarzone leki należy podawać z ostrożnością, zwłaszcza u pacjentóww podeszłym wieku. Pacjenci powinni być odpowiednio nawodnieni oraz należy rozważyćkontrolowanie czynności nerek po rozpoczęciu leczenia skojarzonego, a następnie okresowo

Jednoczesne stosowanie leków wymagające pewnej ostrożności

Leki przeciwnadciśnieniowe i rozszerzające naczynia krwionośne

Jednoczesne podawanie tych leków może nasilać działanie hipotensyjne peryndoprylu. Jednoczesnestosowanie z nitrogliceryną i innymi azotanami, lub innymi lekami rozszerzającymi naczyniakrwionośne może powodować dalsze obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.

Gliptyny (linagliptyna, saksagliptyna, sitagliptyna, wildagliptyna)

U pacjentów leczonych jednocześnie inhibitorem ACE występuje zwiększone ryzyko obrzękunaczynioruchowego ze względu na powodowane przez gliptyny zmniejszenie aktywnościdipeptydylopeptydazy 4 (DPP-IV).

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, leki znieczulające

Jednoczesne stosowanie niektórych leków znieczulających, trójpierścieniowych lekówprzeciwdepresyjnych i leków przeciwpsychotycznych z inhibitorami ACE może powodować dalszeobniżenie ciśnienia tętniczego krwi (patrz punkt 4.4).

Leki sympatykomimetyczne

Sympatykomimetyki mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie inhibitorów ACE.

Złoto

Reakcje podobne jak po podaniu nitratów (objawy to zaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty iniedociśnienie tętnicze) rzadko występowały u pacjentów leczonych złotem we wstrzyknięciach

(aurotiojabłczan sodu)

i jednocześnie przejmujących inhibitory ACE, w tym peryndopryl.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktacje

Ciąża

Nie zaleca się stosowania inhibitorów ACE w pierwszym trymestrze ciąży (patrz punkt 4.4).Stosowanie inhibitorów ACE jest przeciwwskazane w drugim i trzecim trymestrze ciąży (patrzpunkty 4.3 i 4.4).

Wyniki badań epidemiologicznych dotyczących ryzyka działania teratogennego po narażeniu nadziałanie inhibitorów ACE w pierwszym trymestrze ciąży nie są jednoznaczne, jednakże nie możnawykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Z wyjątkiem sytuacji, w których leczenie inhibitoramiACE jest uznane za niezbędne, u pacjentek planujących ciążę należy zmienić terapię na alternatywnąterapię przeciwnadciśnieniową o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w czasie ciąży. Wprzypadku stwierdzenia ciąży, leczenie inhibitorami ACE należy niezwłocznie przerwać i jeżeli towłaściwe, należy rozpocząć leczenie innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.

Narażenie na inhibitor ACE podczas drugiego i trzeciego trymestru ciąży jest znane jako czynnikuszkadzający płód ludzki (zaburzenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia kości

czaszki) oraz toksyczny dla noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia)(patrz punkt 5.3). W przypadku narażenia na inhibitor ACE począwszy od drugiego trymestru ciąży,zalecane jest przeprowadzenie kontrolnego badania ultrasonograficznego nerek i czaszki. Noworodki,których matki przyjmowały inhibitory ACE, należy uważnie obserwować, czy nie występuje u nichniedociśnienie tętnicze (patrz punkty 4.3 i 4.4).

Karmienie piersią

Ze względu na brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego Prenessa w czasiekarmienia piersią, nie zaleca się stosowania tego produktu w tym okresie. Zaleca się zastosowaniealternatywnej terapii przeciwndaciśnieniowej o lepiej ustalonym profilu bezpieczeństwa, zwłaszcza wokresie karmienia piersią noworodka lub wcześniaka.

Płodność

Nie obserwowano wpływu na rozrodczość lub płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Produkt leczniczy Prenessa nie ma bezpośredniego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów iobsługiwania maszyn, ale indywidualne reakcje związane z niskim ciśnieniem krwi mogą wystąpić uniektórych pacjentów, szczególnie na początku leczenia lub w skojarzeniu z innym lekamiobniżającymi ciśnienie krwi.

Dlatego też zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być zaburzona.

4.8 Działania niepożądane

a. Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Profil bezpieczeństwa peryndoprylu jest zgodny z profilem bezpieczeństwa inhibitorów ACE:najczęstsze działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych oraz obserwowane pozastosowaniu peryndoprylu to: zawroty głowy, ból głowy, parestezje, zawroty głowy pochodzeniabłędnikowego, zaburzenia widzenia, szum uszny, niedociśnienie tętnicze, kaszel, duszność, bólbrzucha, zaparcie, biegunka, zaburzenie smaku, niestrawność, nudności, wymioty, świąd, wysypka,kurcze mięśni i osłabienie.

b. Wykaz działań niepożądanych przedstawiono poniżej

Podczas badań klinicznych i (lub) po wprowadzeniu na rynek peryndoprylu obserwowano następującedziałania niepożądane, uszeregowane według następującej częstości występowania:- bardzo często (1/10)

- często (1/100, <1/10)

- niezbyt często (1/1000, <1/100) - rzadko (1/10 000, <1/1000)

- bardzo rzadko (<1/10 000)

- nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Klasyfikacja układów Działania niepożądane Częstość występowania i narządów MedDRA

Zaburzenia krwi i układu Eozynofilia Niezbyt często*chłonnego Agranulocytoza lub Bardzo rzadko pancytopenia

Leukopenia/neutropenia Bardzo rzadkoNiedokrwistość hemolityczna u Bardzo rzadkopacjentów z wrodzonym niedoborem G-6PDH (patrz

punkt 4.4)

Małopłytkowość Bardzo rzadkoZaburzenia metabolizmu i Hipoglikemia (patrz punkty 4.4 Niezbyt często*odżywiania i 4.5)

Hiperkaliemia, przemijająca po Niezbyt często* przerwaniu leczenia (patrz

punkt 4.4)

Hiponatremia Niezbyt często*Zaburzenia psychiczne Zaburzenia nastroju Niezbyt często Zaburzenia snu Niezbyt często

Zaburzenia układu Zawroty głowy Częstonerwowego Ból głowy Często Parestezje Często

Zawroty głowy pochodzenia Często błędnikowego

Senność Niezbyt często* Omdlenie Niezbyt często* Splątanie Bardzo rzadko

Zaburzenia oka Zaburzenia widzenia CzęstoZaburzenia ucha i błędnika Szum uszny CzęstoZaburzenia serca Kołatanie serca Niezbyt często* Tachykardia Niezbyt często*

Dławica piersiowa (patrz punkt Bardzo rzadko 4.4)

Zaburzenia rytmu serca Bardzo rzadkoZawał serca, prawdopodobnie Bardzo rzadkowtórny do nadmiernego niedociśnienia u pacjentów z grupy dużego ryzyka (patrz

punkt 4.4)

Zaburzenia naczyniowe Niedociśnienie (i objawy Często

związane z niedociśnieniem)

Zapalenie naczyń krwionośnych Niezbyt często*Udar, prawdopodobnie wtórny Bardzo rzadkodo nadmiernego niedociśnienia

u pacjentów z grupy dużego ryzyka (patrz punkt 4.4)

Zaburzenia układu Kaszel Częstooddechowego, klatki Duszność Częstopiersiowej i śródpiersia Skurcz oskrzeli Niezbyt często Eozynofilowe zapalenie płuc Bardzo rzadko

Zapalenie błony śluzowej nosa Bardzo rzadko Zaburzenia żołądka i jelit Ból brzucha Często Zaparcia Często Biegunka Często Zaburzenia smaku Często Niestrawność Często Nudności Często Wymioty Często Suchość błony śluzowej jamy Niezbyt często ustnej

Zapalenie wątroby i dróg Cytolityczne lub cholestatyczne Bardzo rzadko żółciowych zapalenie wątroby (patrz punkt

4.4)

Zaburzenia skóry i tkanki Świąd Częstopodskórnej Wysypka Często

Pokrzywka (patrz punkt 4.4)

Obrzęk naczynioruchowy Niezbyt często twarzy, kończyn, warg, błon śluzowych, języka, głośni i (lub) krtani (patrz punkt 4.4)

Reakcje nadwrażliwości na Niezbyt często*światło

Pemfigoid Niezbyt często*Nadmierne pocenie się Niezbyt często*Zaostrzenie łuszczycy Rzadko

Rumień wielopostaciowy Niezbyt często*Zaburzenia mięśniowo- Kurcze mięśni Częstoszkieletowe i tkanki łącznej Ból stawów Niezbyt często* Ból mięśni Niezbyt często*

Zaburzenia nerek i dróg Niewydolność nerek Niezbyt częstomoczowych Ostra niewydolność nerek Bardzo rzadkoZaburzenia układu Zaburzenia erekcji Niezbyt częstorozrodczego i piersi Astenia Często Ból w klatce piersiowej Niezbyt często*

Złe samopoczucie Niezbyt często* Obrzęk obwodowy Niezbyt często* Gorączka Niezbyt często*

Badania diagnostyczne Zwiększenie stężenia mocznika Niezbyt często*

we krwi

Zwiększenie stężenia Niezbyt często* kreatyniny we krwi

Zwiększenie stężenia bilirubiny Rzadko we krwi

Zwiększenie aktywności Rzadko enzymów wątrobowych

Urazy, zatrucia i powikłania Upadki Niezbyt często* po zabiegach

*Częstość określona w badaniach klinicznych dla działań niepożądanych zgłoszonych wspontanicznych raportach.

Badania kliniczne

W okresie randomizacji badania EUROPA, zbierano dane dotyczące tylko ciężkich działańniepożądanych. U niewielu pacjentów wystąpiły ciężkie działania niepożądane: u 16 (0,3%)z 6122 pacjentów otrzymujących peryndopryl i u 12 (0,2%) z 6107 otrzymujących placebo.U pacjentów leczonych peryndoprylem, niedociśnienie tętnicze obserwowano u 6 pacjentów, obrzęknaczynioruchowy u 3 pacjentów i nagłe zatrzymanie akcji serca u 1 pacjenta. W grupie otrzymującejperyndopryl, więcej pacjentów zostało wyłączonych z badania z powodu kaszlu, niedociśnienia czyinnych objawów nietolerancji niż w grupie otrzymującej placebo, odpowiednio 6,0% (n=366) vs 2,1%(n=129).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy

Dane dotyczące przedawkowania peryndoprylu u ludzi są ograniczone. Objawy potencjalnie związanez przedawkowaniem inhibitorów ACE mogą obejmować niedociśnienie tętnicze, wstrząs krążeniowy,zaburzenia elektrolitowe, niewydolność nerek, hiperwentylację, tachykardię, kołatanie serca,bradykardię, zawroty głowy, niepokój i kaszel.

Postępowanie przy przedawkowaniu

W przypadku przedawkowania zaleca się dożylne podanie roztworu chlorku sodu 9 mg/ml (0,9%).Jeśli wystąpi niedociśnienie tętnicze pacjenta należy ułożyć na wznak z uniesionymi kończynamidolnymi (ułożenie przeciwwstrząsowe). Jeżeli jest to możliwe, należy również rozważyć podanieangiotensyny II i (lub) dożylnie katecholamin. Peryndopryl może być usuwany z krążenia układowegopoprzez hemodializę (patrz punkt 4.4). W przypadku wystąpienia opornej na leczenie bradykardiinależy zastosować elektrostymulacje serca. Należy stale monitorować podstawowe czynności życioweoraz kontrolować stężenie elektrolitów i kreatyniny w surowicy krwi.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: inhibitory ACE, preparaty proste; Kod ATC: C09A A04

Mechanizm działania

Peryndopryl jest inhibitorem enzymu konwertującego angiotensynę I w angiotensynę II (enzymkonwertujący angiotensynę, ang. Angiotensin Converting Enzyme - ACE). Enzym przekształcającylub kinaza jest egzopeptydazą umożliwiającą przekształcenie angiotensyny I do działającej kurczącona naczynia angiotensyny II oraz powodującą rozkład rozszerzającej naczynia bradykininy donieczynnych heptapeptydów. Zahamowanie aktywności ACE powoduje zmniejszenie stężeniaangiotensyny II w osoczu, co prowadzi do zwiększenia aktywności reninowej osocza (poprzezzahamowanie ujemnego sprzężenia zwrotnego regulującego wydzielanie reniny) i zmniejszeniawydzielania aldosteronu. . Ponieważ enzym konwertujący angiotensynę inaktywuje bradykininę,zahamowanie aktywności enzymu konwertującego powoduje także zwiększenie aktywności krążącychoraz miejscowych układów kalikreiny-kininy (i przez to także aktywację układu prostaglandyn).Możliwe jest, że ten mechanizm przyczynia się do hipotensyjnego działania inhibitorów ACE i jestczęściowo odpowiedzialny za określone działania niepożądane (np. kaszel).

Peryndopryl działa przez czynny metabolit, peryndoprylat. Pozostałe metabolity nie wykazują in vitrodziałania hamującego aktywność ACE.

Działanie farmakodynamiczne

Nadciśnienie tętnicze

Peryndopryl jest skuteczny we wszystkich stopniach nadciśnienia tętniczego: łagodnym,umiarkowanym i ciężkim; powoduje zmniejszenie wartości ciśnienia tętniczego skurczowego irozkurczowego zarówno w pozycji leżącej jak i stojącej.

Peryndopryl zmniejsza opór obwodowy, co powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego.W konsekwencji zwiększa się przepływ obwodowy, bez wpływu na częstość pracy serca.Następuje zwiększenie przepływu krwi przez nerki, podczas gdy filtracja kłębuszkowa (GFR)pozostaje zazwyczaj niezmieniona.

Maksymalne działanie przeciwnadciśnieniowe występuje po 4 do 6 godzinach po przyjęciupojedynczej dawki i utrzymuje się przez 24 godziny; efekty minimalne osiągają około od 87% do100% wartości efektów maksymalnych.

Obniżenie ciśnienia tętniczego występuje szybko. U pacjentów reagujących na leczenie, normalizacjaosiągana jest w ciągu miesiąca i utrzymuje się bez wystąpienia tachyfilaksji.Odstawieniu leku nie towarzyszy efekt z odbicia („rebound”).

Peryndopryl zmniejsza przerost lewej komory serca.

Właściwości rozszerzające naczynia peryndoprylu potwierdzono u ludzi. Poprawia on elastycznośćdużych tętnic i zmniejsza stosunek grubości mięśniówki do średnicy światła w małych tętnicach.Wspomagające leczenie tiazydowymi lekami moczopędnymi wywołuje działanie synergiczne typuaddycyjnego.

Inhibitor ACE stosowany w połączeniu z tiazydowym lekiem moczopędnym zmniejsza także ryzykowystąpienia hipokaliemii wywołanej leczeniem lekami moczopędnymi.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Pacjenci ze stabilną chorobą wieńcową

Wieloośrodkowe, międzynarodowe, randomizowane badanie kliniczne EUROPA kontrolowane placebo, z zastosowaniem podwójnie ślepej próby, trwało 4 lata.

Dwanaście tysięcy dwustu osiemnastu pacjentów (12218) w wieku powyżej 18 lat zostało losowoprzydzielonych do grupy otrzymującej peryndopryl w dawce 8 mg (n=6110) lub do grupyotrzymującej placebo (n=6108).

Badana populacja miała potwierdzoną chorobę wieńcową bez objawów klinicznych niewydolnościserca. Ogólnie, 90% pacjentów przebyło zawał serca i (lub) rewaskularyzację naczyń wieńcowych.Większość pacjentów otrzymywała badany lek dodatkowo do standardowego leczenia włączając lekiprzeciwpłytkowe, leki zmniejszające stężenie lipidów i beta-adrenolityki.

Głównym kryterium skuteczności był złożony punkt końcowy obejmujący zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawał serca niezakończony zgonem i (lub) zatrzymanie akcji serca zakończoneskuteczną resuscytacją. Leczenie peryndoprylem w dawce 8 mg raz na dobę powodowało znaczącezmniejszenie całkowitej częstości występowania pierwszorzędowego punktu końcowego o 1,9%(względne zmniejszenie ryzyka o 20%, 95%CI [9,4;28,6] - p<0,001).

U pacjentów z zawałem serca i (lub) rewaskularyzacją w wywiadzie obserwowano, w porównaniu zplacebo, bezwzględne zmniejszenie ryzyka o 2,2% w pierwszorzędowym punkcie końcowym, coodpowiada względnemu zmniejszeniu ryzyka o 22,4% (95% CI [12,0;31,6] - p<0,001).

Dzieci i młodzież

Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności peryndoprylu u dzieci i młodzieży wwieku poniżej 18 lat.

W otwartym, nieporównawczym badaniu klinicznym przeprowadzonym u 62 dzieci z nadciśnieniemtętniczym w wieku od 2 do 15 lat ze współczynnikiem przesączania kłębuszkowego>30 ml/min/1,73 m2, pacjenci otrzymywali peryndopryl w średniej dawce 0,07 mg/kg mc. Dawki byłyindywidualnie dostosowywane do profilu pacjenta i odpowiedzi ciśnienia tętniczego do maksymalnejdawki 0,135 mg/kg mc./dobę.

59 pacjentów ukończyło okres 3 miesięcy badania, a 36 pacjentów ukończyło przedłużoną fazębadania, tj. było obserwowanych przez co najmniej 24 miesiące (średni okres badania: 44 miesiące).Skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi pozostawało stałe od włączenia do ostatniej oceny upacjentów uprzednio leczonych innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi i obniżyło się u pacjentówuprzednio nieleczonych.

Ponad 75% dzieci miało skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi poniżej 95 percentyla podczas swojej ostatniej oceny.

Bezpieczeństwo stosowania było zgodne ze znanym profilem bezpieczeństwa peryndoprylu.

Dane badań klinicznych dotyczące podwójnej blokady układu renina-angiotensyna-aldosteron

(RAAS)

Dwa duże randomizowane, kontrolowane badania kliniczne ONTARGET (ang. ONgoing TelmistartanAlone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D (ang. TheVeterans Affairs Nefropathy in Diabetes) badały jednoczesne zastosowanie inhibitora ACE zantagonistami receptora angiotensyny II.

Badanie ONTARGET było przeprowadzone z udziałem pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego, chorobami naczyń mózgowych w wywiadzie lub cukrzycą typu 2 z towarzyszącymi,udowodnionymi uszkodzeniami narządów docelowych.

Badanie VA NEPHRON-D było przeprowadzone z udziałem pacjentów z cukrzycą typu 2 oraz z nefropatią cukrzycową.

Badania te wykazały brak istotnego korzystnego wpływu na parametry nerkowe i (lub) wyniki wzakresie chorobowości oraz śmiertelności sercowo-naczyniowej, podczas gdy zaobserwowanozwiększone ryzyko hiperkaliemii, ostrego uszkodzenia nerek i (lub) niedociśnienia, w porównaniu zmonoterapią.

Ze względu na podobieństwa w zakresie właściwości farmakodynamicznych tych leków , przytoczonewyniki również mają znaczenie w przypadku innych inhibitorów ACE oraz antagonistów receptoraangiotensyny II.

Dlatego też u pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy jednocześnie stosować inhibitorów ACEoraz antagonistów receptora angiotensyny II.

Badanie ALTITUDE (ang. Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and RenalDisease Endpoints) było zaprojektowane w celu zbadania korzyści z dodania aliskirenu dostandardowego leczenia inhibitorem ACE lub antagonistą receptora angiotensyny II u pacjentów zcukrzycą typu 2 i przewlekłą chorobą nerek oraz/lub z chorobą układu sercowo-naczyniowego.Badanie zostało przedwcześnie przerwane z powodu zwiększonego ryzyka działań niepożądanych.Zgony sercowo-naczyniowe i udary mózgu występowały częściej w grupie otrzymującej aliskiren wodniesieniu do grupy placebo. W grupie otrzymującej aliskiren odnotowano również częstszewystępowanie zdarzeń niepożądanych, w tym ciężkich zdarzeń niepożądanych (hiperkaliemia,niedociśnienie i niewydolność nerek) względem grupy placebo.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po podaniu doustnym, peryndopryl wchłania się szybko z przewodu pokarmowego. Okres półtrwania peryndoprylu wynosi 1 godzinę.

Metabolizm

Peryndopryl jest prolekiem. 27% całkowitej ilości podanego peryndoprylu jest przekształcana wperyndoprylat, czynny metabolit.. Dodatkowo, oprócz czynnego peryndoprylatu, tworzy się pięćnieczynnych metabolitów peryndoprylu. Maksymalne stężenie peryndoprylatu jest osiągane w ciągu 3do 4 godzin.

Pokarm zmniejsza przemianę peryndoprylu w peryndoprylat, a więc jego biodostępność. Dlatego teżperyndopryl należy przyjmować w dawce pojedynczej raz na dobę, przed porannym posiłkiem.

Wykazano liniową zależność między dawką peryndoprylu i jego stężeniem w osoczu.

Dystrybucja

Objętość dystrybucji niezwiązanego peryndoprylatu wynosi około 0,2 l/kg. Wiązanie peryndoprylatu zbiałkami osocza wynosi 20%, głównie z konwertazą angiotensyny, zależy jednak od stężenia.

Eliminacja

Peryndoprylat jest wydalany głównie z moczem; okres półtrwania w fazie eliminacji jego wolnejfrakcji wynosi ok. 17 godzin, stan stacjonarny jest osiągany w ciągu 4 dni.

Pacjenci w podeszłym wieku

Eliminacja peryndoprylatu jest wolniejsza u pacjentów w wieku podeszłym oraz u pacjentów z niewydolnością serca lub nerek.

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów z niewydolnością nerek dawkę należy dostosować w zależności od stopnia zaburzeńczynności nerek (klirensu kreatyniny).

Peryndoprylat może być usuwany z krążenia w czasie dializy; jego klirens wynosi 70 ml/min.

Zaburzenia czynności wątroby

Farmakokinetyka peryndoprylu jest zmieniona u pacjentów z marskością wątroby; klirens wątrobowycząsteczki macierzystej jest zmniejszony o połowę. Jednakże ilość czynnego peryndoprylatu nie ulegazmianie, a zatem nie jest konieczne dostosowanie dawki (patrz punkty 4.2 i 4.4).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach toksyczności przewlekłej po podaniu doustnym, przeprowadzonych na szczurach i małpach, narządem narażonym były nerki, których uszkodzenia były odwracalne.

W badaniach przeprowadzonych in vitro i in vivo nie zaobserwowano działania mutagennego.Badania toksycznego wpływu na reprodukcję (u szczurów, myszy, królików i małp) nie wykazałydziałania embriotoksycznego i teratogennego. Jednak wykazano, że inhibitory enzymu konwertazyangiotensyny powodują działania niepożądane (szkodliwe) w późnej fazie rozwoju płodu. U gryzoni ikrólików, działania takie powodowały śmierć płodu i wady wrodzone (uszkodzenie nerek), jakrównież zwiększenie śmiertelności przed- i pourodzeniowej.

W długoterminowych badaniach przeprowadzonych na szczurach i myszach nie zaobserwowanodziałania rakotwórczego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodna

Celuloza mikrokrystaliczna (E 460) Sodu wodorowęglan

Krzemionka koloidalna bezwodnaMagnezu stearynian (E 572)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią. Przechowywać wtemperaturze poniżej 30°C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister z folii PVC/PE/PVDC/Aluminium, w tekturowym pudełku

Opakowania: 7, 14, 28, 30, 50, 60, 90 lub 100 tabletek

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań dotyczących usuwania.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

KRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Słowenia

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU