W otwartym, nieporównawczym badaniu klinicznym przeprowadzonym u 62 dzieci z nadciśnieniemtętniczym w wieku od 2 do 15 lat ze współczynnikiem przesączania kłębuszkowego > 30 ml/min/1,73 m2, pacjenci otrzymywali peryndopryl w średniej dawce 0,07 mg/kg mc. Dawki były indywidualnie dostosowywane do profilu pacjenta i odpowiedzi ciśnienia tętniczego do maksymalnej dawki 0,135 mg/kg mc./dobę.
59 pacjentów ukończyło okres 3 miesięcy badania, a 36 pacjentów ukończyło przedłużoną fazę badania,tj. było obserwowanych przez co najmniej 24 miesiące (średni okres badania: 44 miesiące).Skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi pozostawało stałe od włączenia do ostatniej oceny u pacjentówuprzednio leczonych innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi i obniżyło się u pacjentów uprzednionieleczonych.
Ponad 75% dzieci miało skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi poniżej 95 percentyla podczas swojej ostatniej oceny.
Bezpieczeństwo stosowania było zgodne ze znanym profilem bezpieczeństwa peryndoprylu.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Po podaniu doustnym peryndopryl wchłania się szybko z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalnestężenie po 1 godzinie. Okres półtrwania peryndoprylu wynosi 1 godzinę.Peryndopryl jest prolekiem. 27% podanej dawki peryndoprylu, znajdującej się w krwiobiegu, to aktywnymetabolit - peryndoprylat.
Oprócz aktywnego peryndoprylatu występuje jeszcze 5 innych metabolitów, wszystkie nieaktywne.Maksymalne stężenie peryndoprylatu w osoczu występuje w ciągu 3 do 4 godzin.Pokarm zmniejsza przemianę w peryndoprylat, a więc biodostępność; peryndopryl z argininą należystosować doustnie, w pojedynczej dawce podawanej rano przed posiłkiem.
Wykazano zależność liniową pomiędzy dawką peryndoprylu a jego stężeniem w osoczu.
Objętość dystrybucji peryndoprylatu wynosi ok. 0,2 l/kg mc. dla niezwiązanego peryndoprylatu.Wiązanie peryndoprylatu z białkami osocza wynosi 20%, głównie z konwertazą angiotensyny, zależyjednak od stężenia.
Peryndoprylat jest wydalany głównie z moczem; okres półtrwania w fazie eliminacji jego wolnej frakcji wynosi ok. 17 godzin, stan stacjonarny jest osiągany w ciągu 4 dni.
Szczególne grupy pacjentów Eliminacja peryndoprylatu jest wolniejsza u osób w podeszłym wieku, u pacjentów z niewydolnościąserca lub niewydolnością nerek. U pacjentów z niewydolnością nerek dawkę należy dostosować dostopnia niewydolności (klirensu kreatyniny).
Peryndoprylat jest usuwany w czasie dializy, klirens wynosi 70 ml/min.
Właściwości farmakokinetyczne peryndoprylu zmieniają się u pacjentów z marskością wątroby: klirenswątrobowy macierzystej cząsteczki jest zmniejszony o połowę. Jednakże ilość aktywnego peryndoprylatunie jest zmniejszona, a tym samym dostosowanie dawki nie jest konieczne (patrz punkty 4.2 i 4.4).
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
18