Glikozydy naparstnicy i leki β-adrenolityczne mogą wydłużać czas przewodzenia przedsionkowo- komorowego.Stosowanie leków β-adrenolitycznych i antagonistów kanału wapniowego wykazujących działanieinotropowo ujemne (np. werapamil, diltiazem) może nasilić ich działanie, szczególnie u pacjentówz niewydolnością lewej komory i (lub) z zaburzeniami przewodnictwa zatokowo-przedsionkowegoi przedsionkowo-komorowego. Może to wywołać ciężkie niedociśnienie tętnicze, bradykardięi niewydolność serca. Nie należy podawać dożylnie jednocześnie leków β-adrenolitycznychi antagonistów kanału wapniowego. Nie podawać dożylnie leków β-adrenolitycznych w ciągu48 godzin po odstawieniu antagonistów kanału wapniowego.
Stosowanie leków z grupy antagonistów kanału wapniowego pochodnych dihydropirydyny, np.nifedypiny, zwiększa ryzyko niedociśnienia tętniczego, a u osób z bezobjawową niewydolnością sercamoże spowodować ujawnienie się niewydolności serca.
Jednoczesne stosowanie leków sympatykomimetycznych np. adrenaliny i leków β-adrenolitycznych,może zmniejszyć działanie leków β-adrenolitycznych. Szczególną ostrożność należy zachowaćpodczas dożylnego podawania adrenaliny pacjentom stosującym propranolol, ponieważ w rzadkichprzypadkach odnotowywano skurcz naczyń, nadciśnienie tętnicze i bradykardię.
Stosowanie propranololu podczas dożylnego podawania lidokainy może powodować zwiększeniestężenia lidokainy w osoczu o około 30%. Nie zaleca się stosowania takiego leczenia skojarzonego.
Cymetydyna lub hydralazyna stosowane z propranololem mogą powodować zwiększenie stężeniapropranololu w osoczu, a alkohol zmniejszać jego stężenie.
W przypadku jednoczesnego stosowania z klonidyną, leki β-adrenolityczne mogą nasilać tzw.nadciśnienie z odbicia podczas odstawiania klonidyny. Jeżeli leki te stosuje się jednocześniei planowane jest odstawienie, należy odstawić β-adrenolityk kilka dni przed odstawieniem klonidyny.W przypadku zastępowania klonidyny β-adrenolitykiem, należy wprowadzić go do leczenia kilka dnipo odstawieniu klonidyny.
Po podaniu propranololu i ergotaminy (lub dihydroergotaminy), a także leków o podobnej budowiechemicznej, u kilku pacjentów odnotowano skurcz naczyń krwionośnych. Należy zachowaćostrożność w przypadku podawania propranololu i ergotaminy, dihydroergotaminy lub ichpochodnych.
Ibuprofen i indometacyna mogą zmniejszać działanie hipotensyjne propranololu.
Stosowanie propranololu i chloropromazyny może powodować zwiększenie stężenia obu substancjiw osoczu. Może dojść do nasilenia działania przeciwpsychotycznego chloropromazyny i nasileniadziałania propranololu (nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego).
Zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania środków znieczulających i propranololu.Środkiem znieczulającym z wyboru powinien być lek o słabych właściwościach inotropowychujemnych. Jednoczesne stosowanie leków β-adrenolitycznych ze środkami znieczulającymi możeosłabić odruchową tachykardię i zwiększyć ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego. Podczasstosowania leków β-adrenolitycznych nie zaleca się stosowania leków znieczulających powodującychdepresję mięśnia sercowego.
Badania farmakokinetyczne wykazały, że następujące leki mogą oddziaływać z propranololempoprzez wpływ na układ enzymatyczny wątroby: chinidyna, propafenon, ryfampicyna, teofilina,warfaryna, tiorydazyna, antagoniści kanału wapniowego, pochodne dihydropirydyny - nifedypina,nisoldypina, nikardypina, isradypina, lacydypina.
4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację
5