Pacjenci, u których było konieczne doraźne leczenie dużymi dawkami glikokortykosteroidów lubdługotrwałe leczenie największymi zalecanymi dawkami wziewnych glikokortykosteroidów należą dogrupy zwiększonego ryzyka wystąpienia niewydolności kory nadnerczy. Mogą u nich wystąpićobjawy niewydolności kory nadnerczy w sytuacjach nasilonego stresu. Należy rozważyć zwiększeniedawki glikokortykosteroidów doustnych przed przewidywanym narażeniem na ciężki stres oraz przedplanowanymi zabiegami chirurgicznymi.Objawy ogólnoustrojowe mogą wystąpić podczas stosowania wziewnych glikokortykosteroidów,szczególnie, gdy są one stosowane długotrwale w dużych dawkach. Prawdopodobieństwo wystąpieniatych objawów po zastosowaniu wziewnych glikokortykosteroidów jest znacznie mniejsze niż pozastosowaniu glikokortykosteroidów doustnych.
Do możliwych objawów ogólnoustrojowych zalicza się: zespół Cushinga, objawy zespołu Cushinga,zahamowanie czynności nadnerczy, spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstościmineralnej kości, zaćmę, jaskrę i rzadziej objawy psychiczne lub zaburzenia zachowania, w tymnadmierną aktywność psychoruchową, zaburzenia snu, lęk, depresję lub agresję (szczególnie udzieci).
Z tego powodu jest istotne, aby stosować najmniejszą skuteczną dawkę wziewnych glikokortykosteroidów, umożliwiającą właściwą kontrolę astmy.
Zaburzenia czynności wątroby mogą wpływać na wydalanie budezonidu, powodując zmniejszenieszybkości eliminacji i zwiększenie działania ogólnoustrojowego. Należy pamiętać o możliwościwystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych.
Należy unikać jednoczesnego stosowania budezonidu z ketokonazolem, itrakonazolem inhibitoramiproteazy HIV lub innymi, silnymi inhibitorami izoenzymu CYP 3A4. Jeśli nie jest to możliwe,przerwa między podaniem tych produktów leczniczych i budezonidu powinna być jak najdłuższa(patrz punkt 4.5).
Szczególną uwagę należy zachować u pacjentów z czynną lub nieaktywną gruźlicą płuc orazu pacjentów z grzybiczymi lub wirusowymi zakażeniami dróg oddechowych.Podczas stosowania wziewnych glikokortykosteroidów wystąpić mogą zakażenia grzybicze w obrębiejamy ustnej. W przypadku takiego zakażenia może być konieczne zastosowanie odpowiedniegoleczenia przeciwgrzybiczego, a u niektórych pacjentów przerwanie stosowania glikokortykosteroidówwziewnych (patrz punkt 4.2).
Pacjenci stosujący wziewne glikokortykosteroidy powinni wypłukać jamę ustną wodą po każdym ich zastosowaniu w celu zmniejszenia możliwości wystąpienia grzybicy jamy ustnej i gardła.
Podobnie jak w przypadku innych produktów wziewnych, bezpośrednio po zastosowaniu produktuPulmicort Turbuhaler może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli. W razie wystąpienia ciężkichreakcji należy ocenić dotychczasowe leczenie i w razie konieczności zmienić leczenie.
W okresie zmiany leczenia z doustnych glikokortykosteroidów na leczenie produktem PulmicortTurbuhaler niektórzy pacjenci odczuwają niespecyficzne dolegliwości, np. bóle mięśni i stawów.Wystąpienie takich objawów, jak: zmęczenie, bóle głowy, nudności, wymioty lub inne podobneobjawy, może wskazywać na niewystarczającą aktywność glikokortykosteroidową. W takichprzypadkach może być konieczne okresowe zwiększenie dawki doustnych glikokortykosteroidów.Zastąpienie glikokortykosteroidów o działaniu ogólnym leczeniem produktem Pulmicort Turbuhalermoże spowodować wystąpienie reakcji alergicznych, np. zapalenia błony śluzowej nosa lubwyprysku, które wcześniej były tłumione przez lek stosowany ogólnie.
W przypadkach zaostrzenia POChP konieczne jest zastosowanie dodatkowego leczenia, zgodnie z wiedzą i doświadczeniem lekarza.
Należy poinformować pacjenta o konieczności zgłoszenia się do lekarza, jeżeli objawy choroby nieustępują mimo systematycznego stosowania zalecanych dawek. W razie zaostrzenia objawów należyzastosować dodatkowy krótkotrwały kurs leczenia glikokortykosteroidami doustnymi.
3