4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowaniaToksyczność pirazynamidu jest znaczna już w dawkach leczniczych i zależy przedewszystkim od wielkości zastosowanej dawki.
Pirazynamid w dawce powyżej 1,5 g na dobę może doprowadzić do uszkodzenia wątroby i żółtaczki.
Dawka 3,0 g na dobę może spowodować wystąpienie ostrego żółtego zaniku wątroby.
Pirazynamid hamuje wydalanie nerkowe moczanów, powodując często nadmierne stężenie kwasumoczowego we krwi, co zwykle powoduje wystąpienie objawów dny.
U pacjentów, u których rozpoczęto leczenie pirazynamidem, należy na początku leczenia oznaczyć wsurowicy stężenie kwasu moczowego i bilirubiny całkowitej oraz aktywność enzymów wątrobowych.
Należy ściśle obserwować pacjentów z przebytymi wcześniej chorobami wątroby oraz pacjentów ozwiększonym ryzyku zapalenia wątroby w związku ze stosowaniem pirazynamidu (np.nadużywających alkohol).
Nie należy kontynuować leczenia pirazynamidem dopóki widoczne są oznaki uszkodzeń komórekwątrobowych i objawy ostrego dnawego zapalenia stawów.
Należy zachować następujące środki ostrożności:
u dzieci zaleca się stosowanie pirazynamidu tylko w lecznictwie zamkniętym; u dorosłych wskazane jest rozpoczęcie leczenia w oddziale lecznictwa zamkniętego, a dalsze prowadzenie leczenia pod kierunkiem lekarza chorób płuc;
zaleca się systematyczną (co 10-14 dni) i porównawczą kontrolę czynności wątroby (oznaczenie aktywności aminotransferaz i fosfatazy zasadowej, określenie stężenia bilirubiny w surowicy krwi i urobilinogenu w moczu);
nie stosować pirazynamidu u chorych na gruźlicę z przebytymi schorzeniami wątroby; u alkoholików i u osób, u których wyniki prób wątrobowych już przed rozpoczęciem leczenia wskazują na niewydolność wątroby;
jeśli wystąpi hiperurykemia i spowoduje ostre zapalenie stawów, pirazynamid należy odstawić; pirazynamid należy ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością nerek; pirazynamid należy ostrożnie stosować u pacjentów z cukrzycą, gdyż może powodować trudności w jej leczeniu.
4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
U chorych na cukrzycę, którym jednocześnie podawano insulinę lub doustne leki przeciwcukrzycowe ipirazynamid, zwiększa się trudność kontrolowania stężenia glukozy we krwi.
Pirazynamid może podwyższać stężenie kwasu moczowego w surowicy i zmniejszać skutecznośćleczenia dny; dlatego w trakcie leczenia pirazynamidem niezbędna jest korekta dawek allopurynolu,kolchicyny, probenecydu czy sulfinpirazonu.
Pirazynamid może zmniejszać stężenie cyklosporyny, co może być przyczyną niedostatecznejimmunosupresji; dlatego w trakcie jednoczesnego stosowania obydwu leków należy monitorowaćstężenia cyklosporyny i ewentualnie korygować dawki.
Probenecyd hamuje wydalanie pirazynamidu.
Podczas równoczesnego podawania pirazynamidu i lewofloksacyny mogą występować u pacjentówdziałania niepożądane dotyczące układu mięśniowo-szkieletowego, żołądka i jelit, ośrodkowegoukładu nerwowego oraz skóry.
2