wziewnym i odstawiania doustnych kortykosteroidów, chyba, że objawy kliniczne wskazują nakonieczność innego postępowania, na przykład, ze względu na występowanie objawówwskazujących na niewydolność nadnerczy.
Pacjenci, u których konieczne było doraźne stosowanie dużych dawek kortykosteroidów lubleczenie przez długi okres największymi zalecanymi dawkami kortykosteroidów wziewnych,mogą również być narażeni na ryzyko zaburzeń czynności kory nadnerczy. U takich pacjentówmogą występować objawy niewydolności kory nadnerczy pod wpływem silnego stresu. Wokresach zwiększonego stresu lub w przypadku planowanego leczenia chirurgicznego, należyrozważyć dodatkowe leczenie kortykosteroidami o działaniu ogólnoustrojowym.
Podobnie jak w przypadku innych leków wziewnych, może wystąpić paradoksalny skurczoskrzeli, z nasileniem świstów bezpośrednio po podaniu dawki leku. W takim przypadku należynatychmiast przerwać leczenie, ponownie ocenić stan pacjenta, i w razie konieczności, rozpocząćleczenie alternatywne.
Jeśli, pomimo dobrze kontrolowanego leczenia, u pacjenta wystąpi ostry napad duszności, należyzastosować szybko działający, wziewny lek rozszerzający oskrzela i rozważyć ponowną ocenęleczenia. Jeśli, pomimo zastosowania maksymalnych dawek kortykosteroidów wziewnych nieudaje się w odpowiednim stopniu opanować objawów astmy, może być konieczne zastosowaniekrótkotrwałego leczenia kortykosteroidami działającymi ogólnoustrojowo.
Kortykosteroidy wziewne mogą spowodować wystąpienie działań ogólnoustrojowych,szczególnie, jeśli są one stosowane w dużych dawkach przez długi okres. Wystąpienie tychdziałań jest znacznie mniej prawdopodobne niż w przypadku stosowania doustnychkortykosteroidów. Możliwe działania ogólnoustrojowe obejmują: zespół Cushinga, wystąpieniecech typowych dla zespołu Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, opóźnienie wzrostu udzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćmę i jaskrę oraz rzadziej zespółzaburzeń psychicznych lub zmian w zachowaniu, w tym nadpobudliwość psychoruchowa,zaburzenia snu, lęk, depresja lub agresja (szczególnie u dzieci).
Z tego względu, ważne jest, by regularnie oceniać stan pacjenta i zmniejszyć dawkękortykosteroidu wziewnego do najmniejszej dawki zapewniającej skuteczną kontrolę objawówastmy.
W bardzo rzadkich przypadkach odnotowano występowanie ostrego przełomu nadnerczowegou pacjentów młodych przyjmujących długotrwale (kilka miesięcy lub lat) większe niż zalecane(około 1000 µg/dobę) dawki wziewnych kortykosteroidów. Objawy niewydolności nadnerczy sąpoczątkowo nietypowe, takie jak anoreksja, ból brzucha, utrata masy ciała, zmęczenie, ból głowy,nudności, wymioty; typowe objawy związane z przyjmowaniem wziewnych kortykosteroidówobejmują również hipoglikemię z zaburzeniem świadomości i (lub) napadami padaczkowymi.Przełom nadnerczowy może być potencjalnie spowodowany przez: urazy, zabiegi chirurgiczne,infekcje i gwałtowne zmniejszenie dawkowania. Pacjenci otrzymujący duże dawki powinni byćszczególnie dokładnie obserwowani, a dawki stopniowo zmniejszane. Konieczna może byćrównież regularna kontrola rezerwy nadnerczowej.
Zaleca się regularne kontrolowanie wzrostu u dzieci długotrwale leczonych kortykosteroidamiwziewnymi. W przypadku opóźnienia wzrostu, należy dokonać oceny leczenia w celuzmniejszenia dawki glikokortykosteroidu do możliwie najmniejszej dawki zapewniającejskuteczną kontrolę objawów astmy. Ponadto, należy rozważyć skierowanie pacjenta do lekarzapediatry, specjalizującego się w chorobach dróg oddechowych.
U pacjentów stosujących wcześniej doustne kortykosteroidy, mogą wystąpić objawy zaburzeniaczynności nadnerczy, jako skutek długotrwałego leczenia kortykosteroidami działającymi
5/13 IT/H/0124/001/IA/024 + MAH tranfer to Chiesi IT