CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Rifampicyna TZF, 150 mg, kapsułki twardeRifampicyna TZF, 300 mg, kapsułki twarde
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Rifampicyna TZF, 150 mg: jedna kapsułka zawiera 150 mg ryfampicyny (Rifampicinum).Rifampicyna TZF, 300 mg: jedna kapsułka zawiera 300 mg ryfampicyny (Rifampicinum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Kapsułka twarda.
Rifampicyna TZF, 150 mg: kapsułka żelatynowa twarda, czerwona, nr 2.Rifampicyna TZF, 300 mg: kapsułka żelatynowa twarda, czerwona, nr 0.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Ryfampicyna jest wskazana do stosowania w niżej wymienionych zakażeniach.
Gruźlica. W skojarzeniu z innymi lekami przeciwprątkowymi stosuje się w leczeniu wszystkich postaci gruźlicy, w tym zdiagnozowanych po raz pierwszy, zaawansowanych, przewlekłych i lekoopornych. Ryfampicyna jest skuteczna w leczeniu większości zakażeń wywołanych przez atypowe szczepy Mycobacterium.
Trąd. W skojarzeniu z co najmniej jednym innym lekiem działającym na prątki trądu stosuje się w
leczeniu postaci trądu licznoprątkowej oraz skąpoprątkowej, aż do likwidacji zakażenia.
Bruceloza, legionelloza i ciężkie zakażenia wywołane przez gronkowce. Aby zapobiec rozwojowi szczepów opornych, ryfampicynę stosuje się w skojarzeniu z innym antybiotykiem odpowiednim w leczeniu danego zakażenia.
Zapobieganie meningokokowemu zapaleniu opon mózgowych. Leczenie bezobjawowych nosicieli Neisseria meningitidis w celu wyeliminowania meningokoków z części nosowej gardła.
Zakażenia Haemophilus influenzae. Leczenie bezobjawowych nosicieli H. influenzae i zapobieganie rozwojowi zakażenia u narażonych na kontakt z bakterią dzieci w wieku 4 lat lub młodszych.
Podejmując decyzję o leczeniu należy uwzględnić oficjalne zalecenia dotyczące stosowania leków przeciwbakteryjnych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Ryfampicynę należy stosować razem z innymi lekami przeciwprątkowymi.
Produkt leczniczy w dawce wyliczonej odpowiednio do masy ciała pacjenta, podaje się raz na dobę, conajmniej 30 minut przed jedzeniem lub 2 godziny po jedzeniu, popijając szklanką wody.
Dawkowanie
Gruźlica
Dorośli
Zwykle podaje się 8 do 12 mg/kg mc./dobę.
Pacjentom o masie ciała poniżej 50 kg podaje się 450 mg/dobę.
Pacjentom o masie ciała powyżej 50 kg podaje się co najmniej 600 mg/dobę.
Dzieci
Zwykle podaje się 10 do 20 mg/kg mc./dobę. Nie należy podawać dawki większej niż 600 mg/dobę.
Trąd
Zwykle podaje się dawkę 600 mg ryfampicyny raz w miesiącu lub, alternatywnie, 10 mg/kg mc. razna dobę.
Pacjentom o masie ciała poniżej 50 kg podaje się 450 mg/dobę.Pacjentom o masie ciała powyżej 50 kg podaje się 600 mg/dobę.W leczeniu trądu ryfampicynę należy zawsze stosować w skojarzeniu z co najmniej jednym innymlekiem przeciwtrądowym.
Bruceloza, legionelloza, ciężkie zakażenia wywołane przez gronkowce
Dorośli
Zwykle podaje się 600 do 1200 mg/dobę, w 2–4 dawkach podzielonych, w skojarzeniu z innymodpowiednim antybiotykiem, aby zapobiec powstawaniu opornych szczepów bakterii, która wywołałazakażenie.
Zapobieganie meningokowemu zapaleniu opon mózgowych
Dorośli
600 mg dwa razy na dobę przez 2 dni.
Dzieci
Dzieci w wieku od 1 do 12 lat: 10 mg/kg mc. dwa razy na dobę przez 2 dni.Dzieci w wieku od 3 do 12 miesięcy: 5 mg/kg mc. dwa razy na dobę przez 2 dni.
Zapobieganie zakażeniom wywoływanym przez Haemophilus influenzae
Dorośli i dzieci
Jeśli zakażenie Haemophilus influenzae występuje w rodzinie, w której jest dziecko w wieku 4 lat lubmłodsze, zaleca się podawanie wszystkim członkom rodziny (w tym dziecku) ryfampicynę w dawce20 mg/kg mc. raz na dobę (maksymalnie 600 mg na dobę) przez 4 dni. Podawanie leku należy rozpocząć przed wypisaniem osoby zakażonej ze szpitala.
Noworodki (1. miesiąc)
10 mg/kg mc. na dobę przez 4 dni.
Pacjenci z zaburzoną czynnością wątroby
U pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby nie należy przekraczać dawki 8 mg/kg mc./dobę.
2
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku wydalanie ryfampicyny zmniejsza się proporcjonalnie dofizjologicznego osłabienia wydolności nerek; ze względu na zwiększenie kompensacyjnego wydalaniawątroby, okres półtrwania we krwi jest podobny jak u młodszych pacjentów. W jednym badaniunotowano zwiększone stężenie ryfampicyny we krwi u pacjentów w podeszłym wieku. Należy więczachować ostrożność w stosowaniu ryfampicyny w tej grupie pacjentów, szczególnie jeśli występujeniewydolność wątroby.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na ryfampicynę lub inne antybiotyki z grupy ryfamycyny lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.Żółtaczka.
Leczenie sakwinawirem lub rytonawirem (patrz punkt 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Podczas stosowania leku pacjent powinien pozostawać pod kontrolą pulmonologa lub innego lekarza odpowiedniej specjalności.
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy zachować ostrożność, jeśli dawka jest większa 600 mg/dobę.
U każdego pacjenta z gruźlicą należy przed rozpoczęciem leczenia ryfampicyną oznaczyć w surowicyaktywność enzymów wątrobowych, stężenie bilirubiny i kreatyniny, zbadać morfologię krwi i liczbępłytek.
Nie jest konieczne na początku leczenia wykonanie takich badań u dzieci, chyba że występują lub spodziewane jakieś powikłania.
Pacjentom z zaburzoną czynnością wątroby należy podawać ryfampicynę tylko w razie konieczności iz zachowaniem ostrożności oraz, w dawkach dostosowanych do wydolności wątroby, pod ścisłąkontrolą lekarską. U tych pacjentów zaleca się podawanie mniejszych dawek, kontrolowanieczynności wątroby, zwłaszcza aktywności aminotransferazy asparaginianowej i alaninowej. Badanie tenależy wykonać przed rozpoczęciem leczenia, co tydzień przez pierwsze 2 tygodnie, a następnie codwa tygodnie podczas kolejnych 6 tygodni leczenia. Jeśli wystąpią objawy świadczące o uszkodzeniukomórek wątrobowych, lek należy odstawić.
Ryfampicynę należy również odstawić, jeśli pojawią się klinicznie istotne objawy, świadczące oniewydolności wątroby. Należy rozważyć alternatywną metodę leczenia gruźlicy i inny schematleczenia oraz niezwłocznie skonsultować się z lekarzem specjalizującym się w leczeniu gruźlicy. Jeśliponownie rozpoczyna się stosowanie ryfampicyny po normalizacji czynności wątroby, zaleca sięcodzienne kontrolowanie parametrów czynności wątroby.
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, pacjentów w podeszłym wieku, pacjentówniedożywionych, dzieci poniżej drugiego roku życia, zaleca się szczególną ostrożność podczaswdrażania schematu leczenia, w którym izoniazyd ma być stosowany jednocześnie z ryfampicyną.Jeśli pacjent ma prawidłową czynność wątroby i nie występowały u niego przed leczeniem zaburzeniaczynności wątroby, testy czynności wątroby należy powtórzyć tylko wtedy, gdy wystąpi gorączka,wymioty, żółtaczka lub inne objawy pogorszenia stanu pacjenta.
W czasie leczenia lekarz powinien kontrolować stan pacjenta co najmniej raz na miesiąc, szczególniezwracając uwagę na objawy związane z działaniami niepożądanymi.
3
U niektórych pacjentów może w pierwszych dniach leczenia wystąpić hiperbilirubinemia, w związku z konkurencyjnym wydzielaniem ryfampicyny i bilirubiny przez wątrobę.
Pojedyncze publikowane wyniki badań świadczą o niewielkim zwiększaniu się stężenia bilirubiny i(lub) aktywności aminotransferaz, co nie jest wskazaniem do przerwania leczenia. Decyzje należypodjąć po powtórzeniu testów, biorąc pod uwagę tendencję zmian wartości tych parametrów wpowiązaniu ze stanem klinicznym pacjenta.
Należy ściśle obserwować pacjenta ze względu na możliwość wystąpienia reakcji immunologicznej, wtym wstrząsu anafilaktycznego (patrz punkt 4.8), występujących w terapii przerywanej (rzadziej niż 2–3 razy na tydzień). Pacjenta należy przestrzec przed przerwaniem leczenia.
Ryfampicyna ma właściwości indukowania niektórych enzymów, które mogą nasil metabolizmendogennych substratów, w tym hormonów nadnerczy, hormonów tarczycy i witaminy D. Wpojedynczych doniesieniach informowano o zaostrzeniu się porfirii u pacjentów z porfirią leczonychryfampicyną.
Ryfampicyna może powodować zabarwienie czerwonawe moczu, potu, łez oraz śliny, o czym należypacjenta uprzedzić. Publikowano także doniesienia o trwałym zabarwieniu miękkich soczewekkontaktowych (patrz punkt 4.8).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Interakcje z lekami metabolizowanymi przez cytochrom P450
Ryfampicyna jest silnym induktorem niektórych enzymów cytochromu P450. Podawanie ryfampicynyz lekami, które metabolizowane przez te enzymy cytochromu P450 może przyspieszać metabolizmtych leków i zmniejszać ich aktywność. Dlatego należy zachować ostrożność przy zastosowaniuryfampicyny z lekami metabolizowanymi przez cytochrom P450. Aby utrzymać optymalne stężenieterapeutyczne tych leków po rozpoczęciu lub zakończeniu jednoczesnego podawania ryfampicyny,może być konieczna odpowiednia zmiana ich dawkowania.
Leki metabolizowane z udziałem enzymów cytochromu P450:
- leki przeciwdrgawkowe (np. fenytoina),
- przeciwarytmiczne (np. dyzopiramid, meksyletyna, chinidyna, tokainid, propafenon),- antagoniści hormonów (antyestrogeny, np. tamoksyfen, toremifen, gestynon),- leki przeciwpsychotyczne (np. haloperydol, aripiprazol),
- leki przeciwzakrzepowe (np. pochodne kumaryny); podczas jednoczesnego podawania ryfampicyny i tych leków wskazane jest codzienne oznaczanie czasu protrombinowego i odpowiednia modyfikacja dawki leku,
- leki przeciwgrzybicze pochodne azolowe (np. flukonazol, itrakonazol, ketokonazol, worykonazol),
- leki przeciwwirusowe (np. zydowudyna, sakwinawir, indynawir, nelfinawir, atazanawir, lopinawir, newirapina, efawirenz, amprenawir),
- barbiturany,
- leki blokujące receptory ß-adrenergiczne (np. bisoprolol, propanolol),- antagoniści wapnia (np. diltiazem, nifedypina, werapamil, nikardypina, nizoldypina, nimodypina, izradypina),
- leki anksjolityczne i nasenne (np. benzodiazepiny, zolpidem, zopiklon),- leki przeciwbakteryjne (np. chloramfenikol, klarytromycyna, dapson, doksycyklina, fluorochinolony, telitromycyna),
- kortykosteroidy,
- glikozydy nasercowe (np. digitoksyna, digoksyna),- klofibrat,
- hormonalne środki antykoncepcyjne; pacjentki stosujące doustne środki antykoncepcyjne
4
podczas leczenia ryfampicyną należy poinformować o konieczności stosowania alternatywnej, niehormonalnej metody antykoncepcji,- estrogen,
- leki przeciwcukrzycowe (np. chlorpropamid, tolbutamid, doustne pochodne sulfonylomocznika, rozyglitazon); u pacjentów z cukrzycą przyjmujących ryfampicynę mogą pojawić się trudności z uzyskaniem prawidłowych wartości stężenia glukozy we krwi (normoglikemii),
- leki immunosupresyjne (np. cyklosporyna, syrolimus, takrolimus),- irynotekan,
- hormony tarczycy (np. lewotyroksyna),- losartan,
- leki przeciwbólowe (np. metadon, narkotyczne leki przeciwbólowe), - progestageny,
- chinina, - riluzol,
- selektywni antagoniści recptorów 5-HT3 (np. ondansetron),- statyny metabolizowane przez CYP 3A4 (np. symwastatyna),- trójcykliczne leki przeciwdepresyjne (np. amitryptylina, nortryptylina),- teofilina,
- leki cytotoksyczne (np. imatynib), - diuretyki (np. eplerenon),
- prazykwantel.
Jednoczesne stosowanie ryfampicyny z wyżej podanymi lekami, może wiązać się z koniecznościązwiększenia ich dawki w celu utrzymania efektu terapeutycznego.
Inne interakcje
Leków sakwinawir i rytonawir nie należy stosować jednocześnie z ryfampicyną z powodu znacznegozwiększenia ryzyka uszkodzenia wątroby.
Jednoczesne stosowanie kwasu para-aminosalicylowego (PAS) i ryfampicyny powoduje zmniejszeniestężenia ryfampicyny we krwi. Dlatego zaleca się zachowanie 8 godzinnej przerwy między podaniemobu leków.
Leki zobojętniające kwas solny (np. wodorowęglan sodu, wodorotlenek glinu, trójkrzemian magnezu)zmniejszają wchłanianie ryfampicyny. Zaleca się przyjmowanie tych leków nie wcześniej niż godzinępo przyjęciu ryfampicyny.
Jednoczesne stosowanie ryfampicyny i enalaprylu zmniejsza stężenie enalprylatu czynnegometabolitu enalaprylu we krwi. W zależności od objawów klinicznych pacjenta może być koniecznezwiększenie dawki enalaprylu.
Jednoczesne stosowanie ryfampicyny i halotanu lub izoniazydu jest związane z zwiększonymdziałaniem hepatotoksycznym. Należy unikać jednoczesnego stosowania ryfampicyny i halotanu, apacjentów otrzymujących jednocześnie ryfampicynę i izoniazyd należy ściśle obserwować w celuoceny hepatotoksyczności.
Jednoczesne stosowanie ketokonazolu i ryfampicyny powodowało zmniejszenie stężenie obu leków w surowicy.
Jednoczesne przyjmowanie atowakwonu i ryfampicyny powodowało zwiększenie stężenia w surowicy krwi ryfampicyny i zmniejszenie stężenia atowakwonu.
5
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
U pacjentów przyjmujących ryfampicynę obserwowano fałszywie dodatnie wyniki testówwykrywających opioidy. W celu różnicowania zaleca się stosowanie metody gazowej chromatografiispektrometrycznej.
Terapeutyczne stężenia ryfampicyny w surowicy mogą maskować wyniki testów wykonywanychmetodą mikrobiologiczną na oznaczanie kwasu foliowego i witaminy B12. Zaleca się stosowaniealternatywnych metod.
Notowano przemijające zwiększenie w surowicy stężenia bilirubiny, aktywności fosfatazy alkalicznejlub aminotransferazy. Ryfampicyna może zaburzać wydzielanie z żółcią środków cieniującychstosowanych w kontrastowych badaniach pęcherzyka żółciowego i dlatego badania te należywykonywane rano, przed przyjęciem leku.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Brak dobrze kontrolowanych badań dotyczących stosowania ryfampicyny u kobiet w ciąży.Jakkolwiek istnieją publikacje o świadczące o tym, że ryfampicyna przekracza barierę łożyska ipojawia się we krwi pępowinowej, jej działania na płód, zarówno stosowanej w monoterapii jak i wpołączeniu z innymi lekami, nie jest znane. Dlatego ryfampicynę można podawać kobietom w ciążytylko wtedy, gdy korzyść dla matki przeważa nad zagrożeniem dla płodu. Ryfampicyna stosowana wostatnich miesiącach ciąży może spowodować poporodowe krwotoki zarówno u matki, jak i unoworodka. W takich przypadkach może być wskazane podawanie witaminy K1.
Karmienie piersią
Ryfampicyna przenika do mleka matki. Pacjentka leczona ryfampicyną nie powinna karmić piersią, jeśli w opinii lekarza korzyść z leczenia matki przeważa ryzyko dla dziecka.
Płodność
Badania przeprowadzone na gryzoniach otrzymujących duże dawki ryfampicyny wykazały teratogenne działanie leku.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Poniżej przedstawiono działania niepożądane występujące podczas codziennego lub przerywanego podawania leku.
Reakcje skórne
Lekkie, samoistnie ustępujące reakcje skórne nie będące reakcjami uczuleniowymi. Zwykle były touderzenia gorąca, świąd, niekiedy z wysypką. Występowała również pokrzywka i cięższe uczuleniowereakcje skórne, ale niezbyt często. Rzadko występowało złuszczające zapalenie skóry, pęcherzyca,rumień wielopostaciowy, w tym zespół Stevensa-Johnsona, zespół Lyella oraz zapalenie naczyńkrwionośnych.
Zaburzenia żołądka i jelit
Zmniejszenie łaknienia, nudności, wymioty, bóle brzucha, zgaga wzdęcia, biegunka. Podczas leczenia
6
ryfampicyną notowano przypadki rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego.
Stosowanie ryfampicyny może spowodować zapalenie wątroby, więc należy kontrolować czynnościwątroby (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego
Rzadko notowano występowanie psychoz.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Może wystąpić małopłytkowość, z plamicą lub bez, głównie w leczeniu przerywanym, ale objawyustępują, jeśli lek odstawi się jak najszybciej po pojawieniu się plamicy. Jeśli nie odstawiono lekunatychmiast po pojawieniu się plamicy, notowano przypadki wylewu krwi do mózgu, także zeskutkiem śmiertelnym.
Rzadko występowało rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe.
U niewielkiego procenta pacjentów leczonych ryfampicyną występowała eozynofilia, leukopenia, obrzęki, osłabienie mięśni i miopatia.
Bardzo rzadko występowała agranulocytoza.
Rzadko notowano przypadki niewydolności nadnerczy u pacjentów z zaburzeniami czynności nadnerczy.
Zaburzenia układu immunologicznego
Poniższe reakcje prawdopodobnie o podłożu immunologicznym, zwykle występowały u pacjentówstosujących schemat naprzemiennego dawkowania:
- objawy grypopodobne: gorączka, dreszcze, ból głowy, zawroty głowy, ból kości, objawy te najczęściej pojawiały się u pacjentów podczas trzeciego do szóstego miesiąca leczenia; ich częstość była różna, ale mogą wystąpić nawet u 50% pacjentów przyjmujących ryfampicynę raz na tydzień w dawce 25 mg/kg mc. lub większej;
- trudności w oddychaniu, świszczący oddech; - spadek ciśnienia krwi, wstrząs;
- reakcje rzekomoanafilaktyczne;
- ostra niedokrwistość hemolityczna;
- ostra niewydolność nerek wywołana ostrą martwicą kanalików nerkowych lub śródmiąższowym
zapaleniem nerek.
Jeśli wystąpią ciężkie powikłania, takie jak niewydolność nerek, trombocytopenia lub niedokrwistośćhemolityczna, konieczne jest przerwanie leczenia i nie należy nigdy powracać do leczeniaryfampicyną.
Sporadycznie obserwowano zaburzenia miesiączkowania podczas długotrwałego leczenia gruźlicy przy zastosowaniu schematu z ryfampicyną.
Ryfampicyna może powodować czerwonawe zabarwienie moczu, potu, śliny i łez. Należy uprzedzić otym pacjenta. Miękkie soczewki kontaktowe mogą zostać trwale zabarwione.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
7
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:
[email protected].
4.9 Przedawkowanie
W krótkim czasie po przedawkowaniu ryfampicyny mogą wystąpić nudności, wymioty, żółtaczka, a u osób z ciężką niewydolnością wątroby - nawet śpiączka.
Po zatruciu ryfampicyną należy jak najszybciej usunąć z żołądka niewchłoniętą jeszcze substancjęleczniczą lub zmniejszyć jej wchłanianie z przewodu pokarmowego (sprowokowanie wymiotów,płukanie żołądka, podanie węgla aktywnego w celu związania pozostałości leku w żołądku). Jeśliwystąpią ciężkie nudności lub wymioty, może być konieczne podanie leków przeciwwymiotnych. Wcelu wspomagania wydalania leku można zastosować wymuszoną diurezę (z pomiarem objętościprzyjmowanych i wydalanych płynów). U niektórych pacjentów może być skuteczna hemodializa.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwgruźlicze, antybiotyki.Kod ATC: J 04 AB 02
Ryfampicyna jest antybiotykiem przeciwgruźliczym działającym bakteriobójczo. Działa zwłaszcza naszybko namnażające się bakterie zewnątrzkomórkowe, lecz wykazuje również działanie na bakterieznajdujące się wewnątrz komórek. Ryfampicyna wykazuje działanie na powoli i średnio szybkonamnażające się prątki Mycobacterium tuberculosis.
Ryfampicyna hamuje aktywność polimerazy RNA zależnej od DNA u szczepów wrażliwych.Wykazuje silne działanie na bakteryjną polimerazę RNA, jednocześnie nie hamując enzymu u ssaków.Krzyżowa oporność występuje w przypadku innych antybiotyków z grupy pochodnych ryfamycyny.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Ryfampicyna szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie we krwi,wynoszące około 10 µg/ml, osiąga po około 2–4 godzinach po podaniu na czczo dawki 10 mg/kg mc.Wchłanianie ryfampicyny zmniejsza się, gdy lek jest podany wraz z posiłkiem.
Farmakokinetyka (po podaniu doustnym lub dożylnym) u dzieci jest podobna jak u dorosłych.
Okres półtrwania u zdrowych osób po podaniu 600 mg ryfampicyny wynosi średnio około 3 godzin, apo podaniu 900 mg wzrasta do 5,1 godziny. Po podaniu wielokrotnym okres półtrwania zmniejsza sięi osiąga średnio około 2-3 godzin. Po podaniu dawki do 600 mg na dobę okres półtrwania u pacjentówz niewydolnością nerek nie zmienia się, w związku z tym nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.
Ryfampicyna jest szybko wydalana z żółcią, co wynika z mechanizmu krążenia jelitowo- wątrobowego. Podczas tego procesu ryfampicyna podlega postępującej deacetylacji i prawie w całościjest przekształcana w postać w ciągu 6 godzin, przy czym metabolit ten zachowuje pełne działanieprzeciwbakteryjne. Deacetylacja zmniejsza wchłanianie zwrotne w jelitach co ułatwia eliminację leku.
8
Do 30% dawki ryfampicyny wydalane jest z moczem, w tym około połowa w postaci niezmienionej.
Ryfampicyna jest rozmieszczana po całym organizmie. Skuteczne stężenia stwierdza sie w wielunarządach i płynach ustrojowych, także w płynie mózgowowo-rdzeniowym. Ryfampicyna wiąże się w80% z białkami, Większość niezwiązanej frakcji nie jest zjonizowana, dlatego łatwo przenika dotkanek.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Brak danych.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Talk
Magnezu stearynianSodu laurylosiarczan
Kapsułka
Tlenek żelaza czerwony (E 172)Tytanu dwutlenek (E 171)Żelatyna
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
3 lata.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze do 25C. Chron od światła i wilgoci.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Rifampicyna TZF, 150 mg: pojemnik polipropylenowy o pojemności 125 ml zamykany wieczkiem
polietylenowym z plombą.
100 kapsułek w pojemniku w tekturowym pudełku.
Rifampicyna TZF, 300 mg: pojemnik polipropylenowy o pojemności 180 ml zamykany wieczkiem
polietylenowym z plombą.
100 kapsułek w pojemniku w tekturowym pudełku.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Bez specjalnych wymagań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
9
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTU
Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne „Polfa” Spółka Akcyjna
ul. A. Fleminga 203-176 Warszawa
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Rifampicyna TZF, 150 mg
Pozwolenie nr R/0850
Rifampicyna TZF, 300 mg
Pozwolenie nr R/0849
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Rifampicyna TZF, 150 mg
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 03.02.1973 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 18.06.2013 r.
Rifampicyna TZF, 300 mg
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 17.12.1974 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 18.06.203 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
Rifampicyna_ChPL_Zm _UR181114UR_201114
10