1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Rispolept, 1 mg/ml, roztwór doustny

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 ml roztworu doustnego zawiera 1 mg rysperydonu.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu

1 ml roztworu doustnego zawiera 2 mg kwasu benzoesowego (E 210).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór doustny.

Roztwór doustny jest przezroczysty i bezbarwny.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Rispolept jest wskazany w leczeniu schizofrenii.

Rispolept jest wskazany w leczeniu epizodów maniakalnych o nasileniu umiarkowanym do ciężkiegow przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.

Rispolept jest wskazany w krótkotrwałym leczeniu (do 6 tygodni) uporczywej agresji u pacjentówz otępieniem w chorobie Alzheimera w stopniu umiarkowanym do ciężkiego, niereagujących nametody niefarmakologiczne oraz gdy istnieje ryzyko, że pacjent będzie stanowił zagrożenie dlasamego siebie lub innych osób.

Rispolept jest wskazany w krótkotrwałym objawowym (do 6 tygodni) leczeniu uporczywej agresjiw przebiegu zaburzeń zachowania u dzieci w wieku od 5 lat i młodzieży ze sprawnością intelektualnąponiżej przeciętnej bądź upośledzonych umysłowo, zdiagnozowanych według kryteriów DSM – IV,u których nasilenie agresji i innych zachowań destrukcyjnych wymaga leczenia farmakologicznego.Farmakoterapia powinna stanowić integralną część wszechstronnego programu terapeutycznego,obejmującego działania psychospołeczne i edukacyjne. Zaleca się, aby rysperydon był przepisywanyprzez lekarza specjalistę w dziedzinie neurologii dziecięcej oraz psychiatrii dziecięcej i młodzieżowejlub lekarza specjalizującego się w leczeniu zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Schizofrenia

Dorośli

Rispolept może być podawany raz lub dwa razy na dobę.

Leczenie należy rozpocząć od dawki 2 mg rysperydonu na dobę. Dawkę można zwiększyć drugiegodnia do 4 mg na dobę. Od tego momentu dawka może pozostać niezmieniona albo, jeśli zaistnieje takakonieczność, indywidualnie dostosowywana. Przeciętna, optymalna dawka terapeutyczna wynosi od4 mg do 6 mg na dobę. U niektórych pacjentów może być wskazane wolniejsze dostosowywaniedawki oraz mniejsza dawka początkowa i podtrzymująca.

Dawki większe niż 10 mg na dobę nie wykazują większej skuteczności niż mniejsze dawki, mogąnatomiast powodować zwiększenie częstości występowania objawów pozapiramidowych.Nie zbadano bezpieczeństwa stosowania dawek większych niż 16 mg na dobę, a zatem nie zaleca sięich stosowania.

Pacjenci w wieku podeszłym

Zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. Dawka może być indywidualniedostosowywana i zwiększana o 0,5 mg dwa razy na dobę do dawki 1 mg do 2 mg dwa razy na dobę.

Dzieci i młodzież

Rispolept nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 18 lat ze schizofrenią ze względuna brak danych dotyczących skuteczności.

Epizody maniakalne w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych

Dorośli

Rispolept należy podawać raz na dobę, zaczynając od dawki 2 mg rysperydonu.

W razie konieczności, dawkę powinno zwiększać się o 1 mg raz na dobę, nie częściej niż co24 godziny. Dawkę rysperydonu można dostosowywać indywidualnie w zakresie od 1 mg do 6 mg nadobę w zależności od optymalnej skuteczności i tolerancji u każdego pacjenta. Nie zbadanobezpieczeństwa stosowania dawek większych niż 6 mg na dobę w leczeniu epizodów maniakalnych.

Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych objawowo, kontynuacja leczenia produktem leczniczym Rispolept musi być weryfikowana i uzasadniona aktualnym stanem pacjenta.

Pacjenci w wieku podeszłym

Zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. Dawka może być indywidualniedostosowywana i zwiększana o 0,5 mg dwa razy na dobę do dawki 1 mg do 2 mg dwa razy na dobę.Należy zachować ostrożność, ze względu na niewystarczające doświadczenie kliniczne dotyczącestosowania u osób w podeszłym wieku.

Dzieci i młodzież

Rispolept nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 18 lat z epizodami maniakalnymiw przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, ze względu na brak danych dotyczącychskuteczności.

Uporczywa agresja u pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera w stopniu umiarkowanym do

ciężkiego

Zalecana dawka początkowa wynosi 0,25 mg dwa razy na dobę. W razie konieczności, dawka możebyć indywidualnie zwiększana o 0,25 mg dwa razy na dobę, nie częściej, niż co drugi dzień.Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. U niektórychpacjentów może jednak być korzystne stosowanie dawek do 1 mg dwa razy na dobę.

Nie należy stosować produktu leczniczego Rispolept dłużej niż 6 tygodni w leczeniu uporczywej agresji u pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera.

W trakcie leczenia pacjentów należy poddawać regularnej i częstej ocenie, rozważając potrzebę kontynuacji leczenia.

Zaburzenia zachowania

Dzieci i młodzież w wieku od 5 do 18 lat.

U osób o masie ciała 50 kg lub powyżej, zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg raz na dobę.W razie konieczności, dawkowanie może być indywidualnie dostosowywane poprzez zwiększaniedawki o 0,5 mg raz na dobę, nie częściej, niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większościpacjentów wynosi 1 mg raz na dobę. Niemniej, dla niektórych pacjentów rysperydon jest skuteczny wdawce 0,5 mg raz na dobę, natomiast u innych najlepsze wyniki uzyskuje się podczas stosowania lekuw dawce 1,5 mg raz na dobę.

U osób o masie ciała poniżej 50 kg, zalecana dawka początkowa wynosi 0,25 mg raz na dobę. W raziekonieczności, dawkowanie może być indywidualnie dostosowywane poprzez zwiększanie dawkio 0,25 mg raz na dobę, nie częściej, niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większości pacjentówwynosi 0,5 mg raz na dobę. Niemniej, dla niektórych pacjentów rysperydon jest skuteczny w dawce0,25 mg raz na dobę, natomiast u innych najlepsze wyniki uzyskuje się podczas stosowania leku wdawce 0,75 mg raz na dobę.

Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych objawowo, kontynuacja leczenia produktem leczniczym Rispolept powinna być weryfikowana i uzasadniona aktualnym stanem pacjenta.

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Rispolept u dzieci w wieku poniżej 5 lat, ze względuna niewystarczającą ilość danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktuleczniczego Rispolept w tym wskazaniu u dzieci w wieku poniżej 5 lat.

Zaburzenia czynności nerek i wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek eliminacja czynnej frakcji przeciwpsychotycznejnastępuje wolniej niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek.U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby stężenie wolnej frakcji rysperydonu w osoczu jestzwiększone.

Bez względu na rodzaj wskazania terapeutycznego, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lubwątroby, powinno się zmniejszyć o połowę dawkę początkową i kolejne dawki rysperydonu orazstosować wolniejsze zwiększanie dawek.

W tej grupie pacjentów Rispolept powinien być stosowany z ostrożnością.

Sposób podania

Rispolept przeznaczony jest do stosowania doustnego. Pokarm nie wpływa na wchłanianie produktu leczniczego Rispolept.

W przypadku przerwania stosowania produktu leczniczego, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki.Po nagłym odstawieniu leków przeciwpsychotycznych stosowanych w dużych dawkach, bardzorzadko opisywano objawy wynikające z ich odstawienia, w tym: nudności, wymioty, nadmiernepocenie się i bezsenność (patrz punkt 4.8). Mogą także ponownie wystąpić objawy psychotycznei ruchy mimowolne (takie jak akatyzje, dystonie i dyskinezy).

Zamiana innych leków przeciwpsychotycznych na rysperydon

Jeśli ma to uzasadnienie medyczne, zaleca się stopniowe wycofywanie stosowanego poprzednioleczenia podczas rozpoczynania leczenia produktem leczniczym Rispolept. Również, jeżeli ma touzasadnienie medyczne, zamianę leków przeciwpsychotycznych w postaci depot na terapię produktemleczniczym Rispolept, należy rozpocząć od zastąpienia nim następnego planowanego wstrzyknięcia.Okresowo, należy rozważać konieczność kontynuacji podawania leków przeciw parkinsonizmowi.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na rysperydon lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Pacjenci w podeszłym wieku z otępieniem

Zwiększona umieralność u osób w podeszłym wieku z otępieniem

W metaanalizie 17 kontrolowanych badań klinicznych z zastosowaniem atypowych lekówprzeciwpsychotycznych, w tym również rysperydonu, u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem,którzy otrzymywali atypowe leki przeciwpsychotyczne, występowała zwiększona umieralnośćw porównaniu z grupą otrzymującą placebo. W badaniach z doustnie podawanym produktemleczniczym Rispolept, kontrolowanych placebo, w tej populacji pacjentów, umieralność wynosiła4,0% wśród pacjentów leczonych rysperydonem i 3,1% wśród pacjentów otrzymujących placebo.Iloraz szans przy 95% przedziale ufności wynosił 1,21 (0,7; 2,1). Średni wiek zmarłych pacjentówwynosił 86 lat (w przedziale od 67 do 100 lat). Dane z dwóch dużych badań obserwacyjnych,wykazały, że u osób w podeszłym wieku z otępieniem leczonych klasycznymi lekamiprzeciwpsychotycznymi występuje również nieznacznie zwiększone ryzyko zgonu w porównaniu doosób nieleczonych. Brak wystarczających danych, aby podać dokładną ocenę wielkości ryzyka.Nie jest też znana przyczyna zwiększonego ryzyka. Nie wiadomo w jakim stopniu te wnioski,dotyczące zwiększonej umieralności w badaniach obserwacyjnych, mogą być przypisywane lekomprzeciwpsychotycznym, a w jakim niektórym cechom pacjentów.

Jednoczesne stosowanie furosemidu

W badaniach klinicznych produktu leczniczego Rispolept, kontrolowanych placebo, przeprowadzanych u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, w grupie otrzymującej rysperydoni furosemid, obserwowano występowanie większej śmiertelności (7,3%; średni wiek pacjentówwynosił 89 lat, w przedziale od 75 do 97 lat) w porównaniu do pacjentów leczonych samymrysperydonem (3,1%; średni wiek pacjentów wynosił 84 lata, w przedziale od 70 do 96 lat) lubotrzymujących sam furosemid (4,1%; średni wiek pacjentów wynosił 80 lat, w przedziale od 67 do 90lat). Zwiększoną umieralność u pacjentów leczonych rysperydonem oraz furosemidem stwierdzono wdwóch spośród czterech badań klinicznych. Jednoczesne podawanie rysperydonu z innymidiuretykami (głównie tiazydowymi w małych dawkach) nie powodowało podobnych skutków.

Nie znaleziono dotąd jednoznacznego mechanizmu patofizjologicznego, który mógłby tłumaczyć teobserwacje, ani spójnego czynnika powodującego zgon. Należy jednak zachować szczególnąostrożność i rozważyć ryzyko i korzyści przed podjęciem decyzji o jednoczesnym podawaniu tychleków oraz podawaniu rysperydonu z innymi diuretykami o silnym działaniu. Nie stwierdzonozwiększonej umieralności u pacjentów leczonych równocześnie rysperydonem i innymi diuretykami.Niezależnie od stosowanego leczenia, odwodnienie jest ogólnym czynnikiem ryzyka wpływającym naumieralność i dlatego u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem nie powinno się do niegodopuszczać.

Zdarzenia niepożądane naczyniowo-mózgowe (ang. Cerebrovascular Adverse Events, CVAE)

W randomizowanych badaniach klinicznych z kontrolą placebo przeprowadzonych u pacjentówz otępieniem stosujących niektóre atypowe leki przeciwpsychotyczne, stwierdzono około trzykrotnezwiększenie częstości zdarzeń niepożądanych dotyczących krążenia mózgowego. Połączone danez sześciu badań kontrolowanych placebo przeprowadzonych w grupach głównie osób w podeszłymwieku (wiek > 65 lat) z otępieniem, wykazały, że zdarzenia niepożądane naczyniowo-mózgowe(ciężkie i nieciężkie łącznie) wystąpiły u 3,3% (33/1009) pacjentów leczonych rysperydonem, orazu 1,2% (8/712) pacjentów, którym podawano placebo. Iloraz szans (przy 95% przedziale ufności)wynosił 2,96 (1,34; 7,50). Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany. Zwiększone ryzykonie może być wykluczone dla innych leków przeciwpsychotycznych ani innych populacji.Rispolept należy stosować z ostrożnością u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgu.

Ryzyko wystąpienia zdarzeń niepożądanych naczyniowo-mózgowych było znacząco większeu pacjentów z otępieniem typu mieszanego czy naczyniowego niż u pacjentów z otępieniemw chorobie Alzheimera. Dlatego pacjenci z innymi typami otępienia niż otępieniem w chorobieAlzheimera nie powinni być leczeni rysperydonem.

Lekarzom zaleca się wnikliwe przeprowadzanie oceny ryzyka i korzyści ze stosowania produktuleczniczego Rispolept u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, z uwzględnieniemindywidualnych czynników ryzyka udaru mózgu. Pacjentów lub opiekunów należy pouczyć onatychmiastowym zgłaszaniu objawów przedmiotowych i podmiotowych potencjalnych zdarzeńniepożądanych naczyniowo-mózgowych, takich jak nagłe osłabienie lub zdrętwienie twarzy, rąk lubnóg oraz problemy z mową lub z widzeniem. Bezzwłocznie należy wtedy rozważyć wszelkie opcjeterapeutyczne, włącznie z przerwaniem leczenia rysperydonem.

Rispolept należy stosować wyłącznie w krótkotrwałym leczeniu uporczywej agresji u pacjentówz otępieniem w chorobie Alzheimera o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego wspierając metodyniefarmakologiczne, wykazujące ograniczoną skuteczność lub jej brak, oraz gdy istnieje potencjalneryzyko, że pacjent będzie stanowił zagrożenie dla samego siebie lub innych.

Pacjentów należy poddawać regularnej ocenie z rozważeniem potrzeby kontynuacji leczenia.

Niedociśnienie ortostatyczne

W związku z tym, że rysperydon blokuje receptory alfa, może wystąpić niedociśnienie (ortostatyczne),zwłaszcza podczas początkowej fazy dostosowywania dawki. Obserwowano klinicznie istotneniedociśnienie po wprowadzeniu leku do obrotu, w przypadku jednoczesnego stosowania lekówprzeciwnadciśnieniowych. Rispolept należy stosować z ostrożnością u pacjentów z chorobami układukrążenia (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, zaburzenia przewodzenia, odwodnienie,hipowolemia, choroby naczyniowo-mózgowe) i zgodnie z zaleceniami, zwiększać dawkę stopniowo(patrz punkt 4.2.). W przypadku wystąpienia niedociśnienia, należy rozważyć zmniejszenie dawki.

Leukopenia, neutropenia i agranulocytoza

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych, w tym produktu leczniczego Rispolept,stwierdzano wystąpienie leukopenii, neutropenii i agranulocytozy. Agranulocytozę po wprowadzeniuproduktu do obrotu zgłaszano bardzo rzadko (<1/10 000 pacjentów).

Pacjentów z istotną klinicznie leukopenią lub polekową leukopenią i (lub) neutropenią w wywiadzienależy monitorować przez pierwsze kilka miesięcy leczenia. Należy rozważyć zaprzestanie stosowaniaproduktu leczniczego Rispolept przy pierwszym objawie istotnego klinicznie zmniejszenia liczbyleukocytów, wobec braku innych czynników przyczynowych.

Pacjentów ze znaczącą klinicznie neutropenią należy uważnie obserwować, czy nie występuje u nichgorączka lub inne objawy przedmiotowe lub podmiotowe infekcji, oraz podjąć natychmiastoweleczenie w razie wystąpienia takich objawów. U pacjentów z ciężką neutropenią (bezwzględna liczbaneutrofilów < 1 x 109/l) należy zaprzestać stosowania produktu leczniczego Rispolept i badać liczbęleukocytów do czasu, gdy wynik będzie prawidłowy.

Późne dyskinezy/objawy pozapiramidowe

Działanie leków wykazujących właściwości antagonistyczne w stosunku do receptorówdopaminowych związane jest z występowaniem późnych dyskinez, charakteryzujących sięrytmicznymi, mimowolnymi ruchami, zwłaszcza mięśni języka i (lub) mięśni twarzy.Wystąpienie objawów pozapiramidowych jest czynnikiem ryzyka wystąpienia późnych dyskinez.W przypadku wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych późnych dyskinez, należyrozważyć przerwanie leczenia wszelkimi lekami przeciwpsychotycznymi.

Złośliwy zespół neuroleptyczny

Donoszono o występowaniu - podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych - złośliwego zespołuneuroleptycznego, charakteryzującego się: podwyższeniem temperatury ciała, sztywnością mięśni,niestabilnością układu autonomicznego, zaburzeniami świadomości i zwiększeniem aktywnościfosfokinazy kreatynowej w surowicy. Ponadto, może wystąpić mioglobinuria (rabdomioliza) i ostraniewydolność nerek. W takim przypadku należy przerwać stosowanie wszystkich lekówprzeciwpsychotycznych, w tym produktu leczniczego Rispolept.

Choroba Parkinsona i otępienie z obecnością ciał Lewy’ego

Przed przepisaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym produktu leczniczego Rispolept, pacjentomz chorobą Parkinsona lub otępieniem z obecnością ciał Lewy’ego, lekarze powinni rozważyć stosunekryzyka do korzyści. Rysperydon może zaostrzyć przebieg choroby Parkinsona. U pacjentów obu grupmoże występować zwiększone ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego i zwiększonawrażliwość na leki przeciwpsychotyczne; ci pacjenci zostali wyłączeni z badań klinicznych.Objawy zwiększonej wrażliwości na leki przeciwpsychotyczne mogą obejmować: splątanie,zaburzenie świadomości, niestabilność postawy z częstymi upadkami, które towarzyszą objawompozapiramidowym.

Hiperglikemia i cukrzyca

Podczas leczenia produktem leczniczym Rispolept, stwierdzano wystąpienie hiperglikemii, cukrzycyi zaostrzenie przebiegu wcześniej występującej cukrzycy. W niektórych przypadkach zgłaszanowcześniejsze zwiększenie masy ciała, co może być czynnikiem predysponującym. Kwasica ketonowabyła zgłaszana bardzo rzadko, a śpiączka cukrzycowa rzadko. Zaleca się prowadzenie odpowiedniejobserwacji klinicznej zgodnie z wytycznymi terapii przeciwpsychotycznej. U pacjentów leczonychjakimkolwiek atypowym lekiem przeciwpsychotycznym, w tym produktem leczniczym Rispolept,należy obserwować objawy hiperglikemii (takie jak: polidypsja, poliuria, nadmierne łaknieniei osłabienie), a pacjentów z cukrzycą należy regularnie badać, czy nie pogarsza się u nich kontrolaglikemii.

Zwiększenie masy ciała

Podczas stosowania produktu leczniczego Rispolept stwierdzano przypadki znacznego zwiększenia masy ciała. Należy regularnie kontrolować masę ciała.

Hiperprolaktynemia

Hiperprolaktynemia jest częstym działaniem niepożądanym występującym podczas leczeniaproduktem Rispolept. Zaleca się badanie stężenia prolaktyny w osoczu u osób, u których występujądziałania niepożądane, związane prawdopodobnie z prolaktyną (np. ginekomastia, zaburzeniamiesiączkowania, brak owulacji, zaburzenia płodności, zmniejszone libido, zaburzenia wzwodui mlekotok).

Badania hodowli tkankowych wskazują, że prolaktyna może stymulować wzrost komóreknowotworowych w guzach piersi u ludzi. Chociaż nie stwierdzono do tej pory w badaniachklinicznych i epidemiologicznych wyraźnego związku z podawanymi lekami przeciwpsychotycznymi,należy zachować ostrożność u pacjentów z wywiadem w tym kierunku.

Rispolept należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze stwierdzonymi wcześniej: hiperprolaktynemią lub z guzami prolaktynozależnymi.

Wydłużenie odstępu QT

Wydłużenie odstępu QT było bardzo rzadko zgłaszane po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu.Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożnośćprzepisując rysperydon pacjentom z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową, wydłużeniem odstępuQT w wywiadzie rodzinnym, bradykardią lub zaburzeniem równowagi elektrolitowej (niedoborempotasu lub magnezu), ponieważ lek może zwiększać ryzyko wystąpienia arytmii.

Ostrożność należy także zachować w przypadku stosowania rysperydonu jednocześnie z innymilekami, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT.

Drgawki

Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego Rispolept u pacjentów z drgawkami w wywiadzie lub z innymi stanami, które mogą obniżać próg drgawkowy.

Priapizm

W związku z działaniem blokującym receptor alfa-adrenergiczny, podczas leczenia produktem leczniczym Rispolept może wystąpić priapizm.

Regulacja temperatury ciała

Lekom przeciwpsychotycznym przypisywano właściwość zakłócania zdolności organizmu doobniżania temperatury podstawowej ciała. Zaleca się zachowanie odpowiedniej ostrożnościw przypadku przepisywania produktu leczniczego Rispolept pacjentom, u których mogą wystąpićczynniki sprzyjające podwyższeniu podstawowej temperatury ciała, np. wykonujących intensywnywysiłek fizyczny, narażonych na działanie ekstremalnie wysokich temperatur, przyjmującychjednocześnie leki o działaniu przeciwcholinergicznym lub odwodnionych.

Działanie przeciwwymiotne

W badaniach przedklinicznych rysperydonu obserwowano jego działanie przeciwwymiotne.W przypadku stosowania leku u ludzi, działanie to może maskować objawy przedmiotowe ipodmiotowe przedawkowania niektórych leków lub stany, takie jak niedrożność jelit, zespół Reye’ai nowotwór mózgu.

Zaburzenia czynności nerek i wątroby

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek mają mniejszą zdolność wydalania czynnej frakcjiprzeciwpsychotycznej rysperydonu niż dorośli z prawidłową czynnością nerek.Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby mają zwiększone stężenie wolnej frakcji rysperydonuw osoczu (patrz punkt 4.2).

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ang. Venous thromboembolism, VTE). Ze względu na występujące często u pacjentówleczonych lekami przeciwpsychotycznymi nabyte czynniki ryzyka VTE, przed rozpoczęciem leczenia

i podczas leczenia produktem leczniczym Rispolept należy zidentyfikować wszystkie możliweczynniki ryzyka VTE i podjąć odpowiednie działania zapobiegawcze.

Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki

U pacjentów przyjmujących leki o działaniu antagonistycznym na receptory alfa1a-adrenergiczne,w tym Rispolept, stwierdzano podczas operacji usunięcia zaćmy śródoperacyjny zespół wiotkiejtęczówki (ang. Intraoperative floppy iris syndrome, IFIS) (patrz punkt 4.8).

Zespół IFIS może zwiększać ryzyko powikłań ocznych w trakcie i po zabiegu. Przed zabiegiem należypoinformować wykonującego zabieg okulistę o aktualnym lub wcześniejszym przyjmowaniu lekówo działaniu antagonistycznym na receptory alfa 1a-adrenergiczne. Nie ustalono możliwych korzyściz odstawienia leków blokujących receptory alfa 1a-adrenergiczne przed zabiegiem usunięcia zaćmy inależy to rozważyć wobec ryzyka przerwania leczenia przeciwpsychotycznego.

Dzieci i młodzież

Przed przepisaniem rysperydonu dzieciom i młodzieży z zaburzeniami zachowania należyprzeprowadzić dokładną analizę fizycznych i społecznych przyczyn zachowań agresywnych, takichjak ból czy niewłaściwe potrzeby środowiskowe.

W tej populacji, należy dokładnie obserwować działanie sedatywne rysperydonu ze względu namożliwy wpływ na zdolność uczenia się. Zmiana czasu podawania rysperydonu może zmniejszyćwpływ sedacji na koncentrację u dzieci i młodzieży.

Podawanie rysperydonu wiązało się z umiarkowanym zwiększeniem masy ciała i wskaźnika masyciała (BMI). Zaleca się pomiar masy ciała przed leczeniem oraz regularne jej monitorowanie.Zmiany wzrostu stwierdzane w długotrwałych, otwartych badaniach rozszerzonych, mieściły się wnormach określonych dla danego wieku. Wpływ długotrwałego leczenia rysperydonem na dojrzewaniepłciowe i wzrost nie został wystarczająco zbadany.

Ze względu na możliwość wpływu dłużej trwającej hiperprolaktynemii na rozwój fizycznyi dojrzewanie płciowe dzieci i młodzieży, należy prowadzić regularną ocenę kliniczną stanuendokrynologicznego pacjenta, obejmującą pomiary wzrostu, masy ciała, dojrzewania płciowego,kontrolę występowania miesiączkowania i innych potencjalnych działań prolaktynozależnych.

Wyniki małego obserwacyjnego badania przeprowadzonego po wprowadzeniu produktu do obrotuwykazały, że osoby w wieku od 8 do 16 lat narażone na działanie rysperydonu były o około 3,0 do 4,8cm wyższe niż osoby, które stosowały inne nietypowe leki przeciwpsychotyczne. W badaniu nieokreślono czy ekspozycja na rysperydon miała jakikolwiek wpływ na ostateczną wysokość osóbdorosłych, ani czy skutek ten był następstwem bezpośredniego działania rysperydonu na wzrost kości,czy wpływem samej choroby na wzrost kości, czy też wynikiem lepszej kontroli choroby, coskutkowałoby zwiększeniem wzrostu.

Podczas leczenia rysperydonem należy regularnie kontrolować występowanie objawów pozapiramidowych oraz innych zaburzeń ruchu.

Zalecenia dotyczące dawkowania u dzieci i młodzieży - patrz punkt 4.2.

Substancje pomocnicze

Jeden ml roztworu doustnego zawiera 2 mg kwasu benzoesowego (E 210). Zwiększenie stężeniabilirubiny we krwi po oddzieleniu jej od albumin może nasilać żółtaczkę u noworodków, co możeskutkować żółtaczką jąder podkorowych (kernicterus, gromadzenie się nieskoniugowanej bilirubiny wmózgu).

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakodynamiczne

Leki wydłużające odstęp QT

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych zalecana jest ostrożność podczasprzepisywania rysperydonu jednocześnie z lekami, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT,takimi jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA (np.: chinidyna, dyzopiramid, prokainamid, propafenon,amiodaron, sotalol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (tj. amitryptylina), czteropierścienioweleki przeciwdepresyjne (tj. maprotylina), niektóre leki przeciwhistaminowe, inne lekiprzeciwpsychotyczne, niektóre leki przeciwmalaryczne (tj. chinina i meflochina), oraz z lekamipowodującymi zaburzenia równowagi elektrolitowej (hipokaliemia, hipomagnezemia), bradykardięlub z lekami hamującymi metabolizm wątrobowy rysperydonu. Powyższa lista ma charakterinformacyjny i nie jest listą wyczerpującą.

Leki działające ośrodkowo i alkohol

Rysperydon należy stosować z ostrożnością w skojarzeniu z innymi substancjami działającymiośrodkowo - w szczególności produktami zawierającymi alkohol, opioidy, leki przeciwhistaminoweoraz benzodiazepiny - ze względu na zwiększone ryzyko sedacji.

Lewodopa i agoniści dopaminy

Rispolept może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminergicznych. Jeśli toskojarzenie wydaje się konieczne, szczególnie w schyłkowej fazie choroby Parkinsona należyzastosować najmniejsze skuteczne dawki obu leków.

Leki działające hipotensyjnie

Po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu obserwowano istotne klinicznie niedociśnienie po zastosowaniu rysperydonu w skojarzeniu z lekami przeciwnadciśnieniowymi.

Paliperydon

Jednoczesne stosowanie doustne produktu leczniczego Rispolept z paliperydonem nie jest zalecane,ponieważ paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu i zastosowanie ich w skojarzeniumoże prowadzić do dodatkowego narażenia na czynną frakcję przeciwpsychotyczną.

Interakcje farmakokinetyczne

Pokarm nie wpływa na wchłanianie produktu Rispolept.

Rysperydon jest metabolizowany głównie z udziałem CYP2D6 i w mniejszym stopniu CYP3A4.Zarówno rysperydon i jego czynny metabolit 9-hydroksyyrysperydon są substratami glikoproteiny P(P-gp). Substancje modyfikujące aktywność CYP2D6, lub substancje silnie hamujące lub indukująceaktywność CYP3A4 i (lub) P-gp, mogą wpływać na farmakokinetykę czynnej frakcjiprzeciwpsychotycznej rysperydonu.

Silne inhibitory CYP2D6

Jednoczesne stosowanie produktu Rispolept z silnym inhibitorem CYP2D6 może prowadzić do zwiększenia w osoczu stężenia rysperydonu, a w mniejszym stopniu czynnej frakcji

przeciwpsychotycznej. Większe dawki silnego inhibitora CYP2D6 mogą zwiększać stężenie czynnejfrakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu (np. paroksetyna, patrz poniżej). Oczekuje się, że inneinhibitory CYP2D6, takie jak chinidyna, mogą podobnie wpływać na stężenie rysperydonu.Należy ponownie ocenić dawkowanie produktu Rispolept, podczas rozpoczynania lub kończeniajednoczesnego podawania paroksetyny, chinidyny czy innego silnego inhibitora CYP2D6 szczególniew większych dawkach.

Inhibitory CYP3A4 i (lub) P-gp

Jednoczesne podawanie produktu Rispolept z silnym inhibitorem CYP3A4 i (lub) P-gp może znaczącozwiększyć stężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu w osoczu. Należy ponownieocenić dawkowanie produktu Rispolept, podczas rozpoczynania lub kończenia jednoczesnegopodawania itrakonazolu lub innego silnego inhibitora CYP3A4 i (lub) P-gp.

Induktory CYP3A4 i (lub) P-gp

Jednoczesne podawanie produktu Rispolept z silnym induktorem CYP3A4 i (lub) P-gp możezmniejszyć stężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu w osoczu. Należy ponownieocenić dawkowanie produktu Rispolept, podczas rozpoczynania lub kończenia jednoczesnegopodawania karbamazepiny czy innego silnego induktora CYP3A4 i (lub) P-gp. Induktory CYP3A4wykazują maksymalne działanie w zależności od czasu - ich maksymalne działanie może wystąpić conajmniej po 2 tygodniach po rozpoczęciu podawania. Podobnie, w razie zaprzestania ich stosowania,indukcja CYP3A4 może nie ustępować przynajmniej przez 2 tygodnie.

Leki silnie wiążące się z białkami

Nie stwierdza się istotnego klinicznie wypierania leków z białek osocza, gdy produkt Rispoleptprzyjmuje się jednocześnie z lekami silnie wiążącymi się białkami.

W razie skojarzonego stosowania leków, należy zapoznać się z charakterystykami odpowiednichproduktów leczniczych w celu poznania szlaków metabolizmu i możliwej konieczności dostosowaniadawki.

Dzieci i młodzież

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych. Nie wiadomo czy wyniki tych badań mają znaczenie u dzieci i młodzieży.

Jednoczesne stosowanie leków psychostymulujących (np.: metylofenidatu) z produktem leczniczym Rispolept u dzieci i młodzieży nie wpływało na farmakokinetykę ani skuteczność rysperydonu.

Przykłady

Poniżej wymieniono przykłady leków, które mogą wykazywać interakcje z rysperydonem lub niewykazują interakcji z rysperydonem:

Wpływ innych produktów leczniczych na farmakokinetykę rysperydonu

Antybiotyki:

• erytromycyna, umiarkowany inhibitor CYP3A4 i P-gp, nie zmienia farmakokinetyki

rysperydonu ani czynnej frakcji przeciwpsychotycznej

• ryfampicyna, silny induktor CYP3A4 i P-gp, zmniejszała stężenie czynnej frakcji

przeciwpsychotycznej w osoczu. Antycholinoesterazy:

• donepezil i galantamina, substraty zarówno CYP2D6 i CYP3A4, nie wykazują istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę rysperydonu i jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej.

Leki przeciwpadaczkowe:

• karbamazepina, silny induktor CYP3A4 i P-gp zmniejsza stężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu w osoczu. Podobne działanie można zaobserwować podczas stosowania leków, takich jak np. fenytoina i fenobarbital, indukujących enzym wątrobowy CYP3A4, jak również P-gp

• topiramat zmniejszał w umiarkowanym stopniu biodostępność rysperydonu, ale nie jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Dlatego ta interakcja może nie mieć znaczenia klinicznego.

Leki przeciwgrzybicze:

• itrakonazol, silny inhibitor CYP3A4 i P-gp, w dawkach 200 mg/dobę zwiększał stężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej o około 70%, przy dawkach rysperydonu od 2 do 8 mg/dobę

• ketokonazol, silny inhibitor CYP3A4 i P-gp w dawkach 200 mg/dobę zwiększał stężenie rysperydonu, a zmniejszał stężenie 9-hydroksyrysperydonu.Leki przeciwpsychotyczne:

• fenotiazyny mogą zwiększać stężenie rysperydonu w osoczu, ale nie jego czynnej frakcji

przeciwpsychotycznej. Leki przeciwwirusowe:

• inhibitory proteazy: nie ma danych z oficjalnych badań; ponieważ rytonawir jest jednak silnym inhibitorem CYP3A4 i słabym inhibitorem CYP2D6, to rytonawir i wzmacniane rytonawirem inhibitory proteazy mogą zwiększać stężenia czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu.

Leki beta-adrenolityczne:

• niektóre leki beta-adrenolityczne mogą powodować zwiększenie stężenia rysperydonu w osoczu, ale nie jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej.Inhibitory kanałów wapniowych:

• werapamil, umiarkowany inhibitor CYP3A4 i inhibitor P-gp, zwiększa stężenia rysperydonu

i jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Leki żołądkowo-jelitowe:

• antagoniści receptora H2: Cymetydyna i ranitydyna, słabe inhibitory CYP2D6 i CYP3A4, zwiększały biodostępność rysperydonu, lecz tylko w niewielkim stopniu jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej.

Selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne: • fluoksetyna, silny inhibitor CYP2D6, zwiększa stężenie rysperydonu w osoczu, lecz w mniejszym stopniu jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej

• paroksetyna, silny inhibitor CYP2D6, zwiększa stężenie rysperydonu w osoczu, ale w dawkach do 20 mg/dobę, a w mniejszym stopniu jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Większe dawki paroksetyny mogą jednak zwiększać stężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu

• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą zwiększać stężenia rysperydonu w osoczu, ale nie jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Amitryptylina nie wpływa na farmakokinetykę rysperydonu lub jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej

• sertralina - słaby inhibitor CYP2D6 i fluwoksamina - słaby inhibitor CYP3A4, w dawkach do 100 mg/dobę nie wywołują istotnych klinicznie zmian stężeń czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu. W dawkach większych niż 100 mg/dobę, sertralina lub fluwoksamina mogą jednak zwiększać stężenia czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu.

Wpływ rysperydonu na farmakokinetykę innych produktów leczniczych

Leki przeciwpadaczkowe:

• rysperydon nie wykazuje istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę walproinianu czy

topiramatu.

Leki przeciwpsychotyczne:

• arypiprazol, substrat CYP2D6 i CYP3A4: rysperydon w postaci tabletek lub wstrzyknięć nie wpływał na sumaryczną farmakokinetykę arypiprazolu i jego czynnego metabolitu dehydroarypiprazolu.

Glikozydy naparstnicy:

• rysperydon nie wykazuje istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę digoksyny. Lit:

• rysperydon nie wykazuje istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę litu.

Jednoczesne stosowanie rysperydonu z furosemidem

• Informacje dotyczące zwiększonej śmiertelności pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem jednocześnie otrzymujących furosemid - patrz punkt 4.4.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania rysperydonu u kobiet w okresie ciąży.W badaniach na zwierzętach nie stwierdzono działania teratogennego rysperydonu, lecz stwierdzanoinnego rodzaju toksyczny wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dlaczłowieka nie jest znane.

Noworodki, które były narażone na działanie leków przeciwpsychotycznych (w tym rysperydonu)podczas trzeciego trymestru ciąży są w grupie ryzyka działań niepożądanych, w tym zaburzeńpozapiramidowych i (lub) objawów odstawiennych o różnym nasileniu i czasie trwania po porodzie.Obserwowano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeńoddechowych lub zaburzenia związane z karmieniem. W związku z powyższym noworodki powinnybyć uważnie monitorowane.

Produktu leczniczego Rispolept nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględniekonieczne. W przypadku konieczności przerwania leczenia rysperydonem w okresie ciąży, nie należyprzerywać leczenia gwałtownie.

Karmienie piersią

W badaniach przeprowadzanych na zwierzętach stwierdzono przenikanie rysperydonui 9-hydroksyrysperydonu do mleka. Wykazano również, że rysperydon i 9-hydroksyrysperydon takżeprzenikają w małych ilościach do mleka kobiet karmiących piersią. Brak danych dotyczących działańniepożądanych występujących u niemowląt karmionych piersią. Dlatego należy rozważyć stosunekkorzyści z karmienia piersią do potencjalnego ryzyka dla dziecka.

Płodność

Jak w przypadku innych leków antagonistów receptorów dopaminowych D2, Rispolept zwiększastężenie prolaktyny. Hiperprolaktynemia może hamować GnRH w podwzgórzu, co powodujezmniejszenie wydzielania gonadotropin w przysadce. To z kolei, na skutek zaburzeń steroidogenezyw gonadach, może hamować funkcje rozrodcze, zarówno u kobiet jak i u mężczyzn.

W badaniach nieklinicznych nie stwierdzono takich działań.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Rispolept może wywierać niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdówi obsługiwania maszyn, ze względu na potencjalne oddziaływanie na układ nerwowy i zaburzeniawidzenia (patrz punkt 4.8). Dlatego pacjentom należy doradzać powstrzymanie się od prowadzeniasamochodu lub obsługiwania maszyn do czasu poznania ich indywidualnej wrażliwości na lek.

4.8 Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane (częstość występowania ≥ 10%) to: parkinsonizm,sedacja/senność, ból głowy oraz bezsenność.

Występujące działania niepożądane zależne od dawki obejmowały parkinsonizm i akatyzję.

Poniżej podano wszystkie działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych i powprowadzeniu leku do obrotu z częstością występowania ustaloną na podstawie badań klinicznychproduktu Rispolept. Zastosowano następujące określenia odnoszące się do częstości występowania:bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100), rzadko(≥ 1/10 000 do < 1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10 000).

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Klasyfikacja Działanie niepożądane układów Częstość

i narządów

Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Zakażenia zapalenie zakażenie dróg zakażenie

i zarażenia płuc, oddechowych, pasożytnicze zapalenie zapalenie

oskrzeli, pęcherza zakażenie moczowego, górnych dróg zakażenie oka, oddechowych, zapalenie zapalenie migdałków, zatok, grzybica zakażenie paznokci,

dróg zapalenie tkanki moczowych, łącznej, zakażenie zakażenie miejscowe, ucha, grypa zakażenie

wirusowe, akaroza skórna

Zaburzenia krwi neutropenia, agranulocytozac i układu chłonnego leukopenia,

trombocytopenia, niedokrwistość, zmniejszenie wartości hematokrytu, zwiększenie liczby eozynofilów

Zaburzenia nadwrażliwość reakcjaukładu anafilaktycznacimmunologicznego

Zaburzenia

hiperprolaktyn

emiaa

zwiększenie

masy ciała,

zwiększenie

apetytu,

zmniejszenie

apetytu

bezsenność zaburzenia e

snu,

pobudzenie,

depresja, lęk

akatyzja , d

dystonia , d

zawroty

głowy,

dyskineza , d

drżenie

endokrynologiczne

Zaburzenia

metabolizmu

i odżywiania

Zaburzenia

psychiczne

cukrzycab,

hiperglikemia,

polidypsja,

zmniejszenie

masy ciała,

jadłowstręt,

zwiększenie

stężenia

cholesterolu we

krwi

mania, stan

splątania,

zmniejszone

libido,

nerwowość,

koszmary senne

dyskineza późna,

niedokrwienie

mózgu, brak

reakcji na bodźce,

utrata

świadomości,

zmniejszony

poziom

świadomości,

napady

drgawkowed,

omdlenie,

nadpobudliwość

psychomotoryczn

a, zaburzenia

równowagi,

nieprawidłowa

koordynacja,

zawroty głowy

zależne od

postawy ciała,

zaburzenia

koncentracji,

dyzartria,

zaburzenia smaku,

niedoczulica,

parestezje

światłowstręt,

suche oko,

zwiększone

łzawienie,

przekrwienie oczu

nieprawidłowe

wydzielanie

hormonu

antydiuretycznego,

obecność glukozy

w moczu

zatrucie wodnec,

hipoglikemia,

hiperinsulinemiac,

zwiększenie

stężenia

triglicerydów we

krwi

somnambulizm,

zaburzenia

odżywiania

związane ze snem,

przytępiony afekt,

anorgazmia

złośliwy zespół

neuroleptyczny,

zaburzenia

naczyniowo-

mózgowe,

śpiączka

cukrzycowa,

kiwanie głową

jaskra, zaburzenia

ruchu gałek

ocznych, rotacyjne

ruchy gałek

ocznych,

owrzodzenia

brzegów powiek,

zespół wiotkiej

tęczówki

(śródoperacyjny)c

Zaburzenia

sedacja/senność,

parkinsonizmd,

ból głowy

układu nerwowego

Zaburzenia oka niewyraźne

widzenie,

zapalenie

spojówek

cukrzycowakwasica ketonowa

Zaburzenia ucha i zawroty głowy,

błędnika szum w uszach,

ból ucha

Zaburzenia serca tachykardia migotanie

przedsionków,

blok

przedsionkowo

komorowy,

zaburzenia

przewodzenia,

wydłużenie

odstępu QT w

EKG,

bradykardia,

nieprawidłowy

zapis EKG,

kołatanie serca

Zaburzenia nadciśnienie niedociśnienie,

naczyniowe niedociśnienie

ortostatyczne,

napady

zaczerwienienia

Zaburzenia duszność, ból zachłystowe

układu gardła i krtani, zapalenie płuc,

oddechowego, kaszel, przekrwienie płuc,

klatki piersiowej i krwawienie z przekrwienie dróg

śródpiersia nosa oddechowych,

przekrwienie rzężenia, sapanie,

błony dysfonia,

śluzowej nosa zaburzenia

oddechowe

Zaburzenia ból w jamie nietrzymanie

żołądka i jelit brzusznej, stolca, kamienie

uczucie kałowe, zapalenie

dyskomfortu żołądka i jelit,

w jamie dysfagia, wzdęcia

brzusznej,

wymioty,

nudności,

zaparcia,

biegunka,

niestrawność,

suchość w

jamie ustnej,

ból zęba

Zaburzenia skóry wysypka, pokrzywka,

i tkanki rumień świąd, łysienie,

podskórnej hiperkeratoza,

wyprysk, sucha

skóra,

odbarwienie

skóry, trądzik,

łojotokowe

zapalenie skóry,

zaburzenia skóry,

uszkodzenie skóry

niemiarowość

zatokowa

zatorowość

płucna, zakrzepica

żylna

zespół bezdechu

śródsennego,

hiperwentylacja

zapalenie trzustki,

niedrożność jelit,

obrzęk języka,

zapalenie warg

polekowe wykwity

skórne, łupież

ileus

obrzęk

naczynioruchowy

Zaburzenia skurcze zwiększone rabdomioliza mięśniowo- mięśni, ból stężenie kinazy szkieletowe mięśniowo- fosfokreatynowej

i tkanki łącznej szkieletowy, we krwi,

ból pleców, nieprawidłowa ból stawów postawa ciała,

zesztywnienie stawów, obrzęk stawów, osłabienie mięśni,

ból szyi Zaburzenia nerek nietrzymanie częstomocz, zastój

i dróg moczowych moczu moczu, dyzuria

Ciąża, połóg noworodkowy i okres zespół okołoporodowy odstawieniac Zaburzenia zaburzenia priapizmc, układu erekcji, opóźnione rozrodczego zaburzenia miesiączkowanie,

i piersi ejakulacji, brak obrzęk piersi,

miesiączki, powiększenie zaburzenia piersi, wydzielina miesiączkowaniad, z piersi ginekomastia, mlekotok, zaburzenia funkcji seksualnych, ból piersi, dyskomfort piersi, wydzielina

z pochwy

Zaburzenia ogólne obrzękd, obrzęk twarzy, hipotermia,

i stany w miejscu gorączka, ból dreszcze, zmniejszenie podania w klatce zwiększenie temperatury ciała,

piersiowej, temperatury ciała, ochłodzenie osłabienie nieprawidłowy obwodowych (astenia), sposób chodzenia, części ciała, zespół zmęczenie, pragnienie, odstawienia leku, ból dyskomfort w stwardnieniec,

klatce piersiowej, złe samopoczucie, dziwne samopoczucie, dyskomfort

Zaburzenia zwiększenie żółtaczka wątroby i dróg aktywności żółciowych aminotransferaz,

zwiększenie aktywności gamma- glutamylotransfer azy, zwiększenie aktywnościenzymów wątrobowych

Urazy, zatrucia upadek ból związany zi powikłania po proceduramizabiegach medycznymi

a Hiperprolaktynemia może w niektórych przypadkach prowadzić do ginekomastii, zaburzeńmenstruacji, braku miesiączki, braku owulacji, mlekotoku, zaburzeń płodności, zmniejszonegolibido, zaburzeń wzwodu.

b W badaniach z kontrolą placebo cukrzycę zgłaszano u 0,18% osób leczonych rysperydonem wporównaniu do 0,11% w grupie placebo. Całkowita częstość występowania cukrzycy wewszystkich badaniach klinicznych wyniosła 0,43% u wszystkich osób leczonych rysperydonem.c Nie stwierdzono w badaniach klinicznych produktu leczniczego Rispolept, lecz stwierdzano powprowadzeniu rysperydonu do obrotu.

d Zespół pozapiramidowy może się objawiać: parkinsonizmem (zwiększone wydzielanie śliny,sztywność mięśni szkieletowych, parkinsonizm, ślinienie się, objaw koła zębatego wparkinsonizmie, bradykinezja, hipokinezja, maskowaty wyraz twarzy, napięcie mięśni, akineza,sztywność karku, sztywność mięśni, chód parkinsonowski i nieprawidłowy odruch z gładziznyczoła, parkinsonowskie drżenie spoczynkowe), akatyzją (akatyzja, niepokój ruchowy,hiperkinezja i zespół niespokojnych nóg), drżeniem, dyskinezą (dyskineza, drganie mięśni,choreoatetoza, atetoza i drgawki kloniczne mięśni), dystonią. Dystonia obejmuje tu dystonię,zwiększone napięcie mięśni, kręcz szyi, mimowolne skurcze mięśni, przykurcz mięśni, kurczpowiek, rotacyjne ruchy gałki ocznej, porażenie języka, skurcze mięśni twarzy, skurcz krtani,miotonię, opistotonus, skurcz mięśni ust i gardła, pleurototonus, skurcz języka, szczękościsk.Należy zauważyć, że wymieniono szeroki zakres objawów, które niekoniecznie muszą miećpodłoże pozapiramidowe. Bezsenność obejmuje: trudności z zasypianiem, bezsennośćśródnocną. Napady drgawkowe obejmują: uogólniony napad toniczno-kloniczny. Zaburzeniamiesiączkowania obejmują: nieregularne miesiączkowanie, skąpe miesiączkowanie.Obrzęk obejmuje: obrzęk uogólniony, obrzęk obwodowy, obrzęk ciastowaty.

Działania niepożądane stwierdzone podczas stosowania postaci farmaceutycznych paliperydonu.

Paliperydon jest czynnym metabolitem rysperydonu, dlatego profile działań niepożądanych tychsubstancji (w tym zarówno postaci doustnych i postaci do wstrzyknięć) odpowiadają sobie wzajemnie.Oprócz wyżej wymienionych działań niepożądanych, podczas stosowania produktów paliperydonustwierdzono wymienione poniżej działania, które mogą wystąpić podczas stosowania produktuRispolept.

Zaburzenia serca

Zespół posturalnej tachykardii ortostatycznej.

Oddziaływania związane z grupą leków

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, stwierdzano bardzo rzadkieprzypadki wydłużenia odstępu QT po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu. Innymi związanymiz klasą leków działaniami na serce, opisywanymi dla leków przeciwpsychotycznych powodującychwydłużenie odcinka QT są: arytmia komorowa, migotanie komór, tachykardia komorowa, nagły zgon,zatrzymanie akcji serca i częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa

Podczas leczenia lekami przeciwpsychotycznymi, zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo- zatorowej, w tym zatorowość płucną i zakrzepicę żył głębokich (nieznana częstość).

Zwiększenie masy ciała

Na podstawie połączonych danych pochodzących z trwających 6 do 8 tygodni badań kontrolowanychplacebo określano stosunek ilościowy dorosłych pacjentów ze schizofrenią otrzymujących produktleczniczy Rispolept i placebo, spełniających kryterium zwiększenia masy ciała o ≥ 7% masypoczątkowej. Stwierdzono występowanie statystycznie istotnego zwiększenia liczby przypadkówzwiększenia masy ciała w grupie otrzymującej Rispolept (18%), w porównaniu z grupą otrzymującąplacebo (9%). Analizując połączone dane z kontrolowanych placebo, trwających 3 tygodnie badań zudziałem dorosłych pacjentów z ostrą manią, poziom występowania zwiększenia masy ciała ≥ 7% wmomencie zakończenia badania był porównywalny dla grup otrzymujących produkt leczniczy

Rispolept (2,5%) oraz grup otrzymujących placebo (2,4%) i był nieznacznie większy w aktywnej grupie kontrolnej (3,5%).

W populacji dzieci i młodzieży wykazujących zaburzenia zachowania i inne zachowania destrukcyjne,w badaniach długotrwałych stwierdzono zwiększenie masy ciała o średnio 7,3 kg po 12 miesiącachterapii. Oczekiwane zwiększenie masy ciała u zdrowych dzieci w wieku od 5 do 12 lat wynosi 3 do 5kg rocznie. W wieku od 12 do 16 lat, u dziewcząt utrzymuje się tempo zwiększania masy ciaławynoszące od 3 do 5 kg rocznie, podczas gdy u chłopców masa zwiększa się o około 5 kg rocznie.

Dodatkowe informacje dotyczące populacji specjalnych

Działania niepożądane produktu leczniczego, które obserwowane są częściej u pacjentów wpodeszłym wieku z otępieniem lub u dzieci, w porównaniu z populacją osób dorosłych, opisanoponiżej:

Osoby w podeszłym wieku z otępieniem

U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, działaniami niepożądanymi opisywanymi w badaniachklinicznych były przemijające napady niedokrwienne oraz udary naczyniowe mózgu, występująceodpowiednio z częstością 1,4% i 1,5%. Dodatkowo opisywano występowanie następujących działańniepożądanych z częstością co najmniej dwukrotnie większą niż w innych populacjach osób dorosłychi wynoszącą ≥ 5%: zakażenia dróg moczowych, obrzęk obwodowy, letarg i kaszel.

Dzieci i młodzież

Zasadniczo u dzieci i młodzieży spodziewane są podobne działania niepożądane jak u dorosłych. Udzieci (w wieku od 5 do 17 lat) opisywano następujące działania niepożądane występujące zczęstością ≥ 5% i co najmniej dwa razy częściej niż w badaniach klinicznych u osób dorosłych:senność/uspokojenie, zmęczenie, ból głowy, zwiększone łaknienie, wymioty, zakażenie górnych drógoddechowych, przekrwienie błony śluzowej nosa, ból brzucha, zawroty głowy, kaszel, gorączkę,drżenie, biegunkę i mimowolne oddawanie moczu.

Nie ma wystarczających badań dotyczących wpływu długotrwałego leczenia rysperydonem na dojrzewanie płciowe i wzrost (patrz punkt 4.4, podpunkt „Dzieci i młodzież”).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy

Opisywane objawy podmiotowe i przedmiotowe przedawkowania wynikały na ogół z nasileniafarmakologicznego działania rysperydonu. Należały do nich: senność i sedacja, tachykardia,niedociśnienie oraz objawy pozapiramidowe. Po przedawkowaniu odnotowano przypadki wydłużeniaodstępu QT i drgawek. Częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes stwierdzano w związku z

jednoczesnym przedawkowaniem produktu leczniczego Rispolept i paroksetyny.

W przypadku ostrego przedawkowania, należy zawsze brać pod uwagę możliwość zatrucia wielomalekami jednocześnie.

Leczenie

Należy uzyskać i utrzymać drożność dróg oddechowych oraz zapewnić odpowiednią podaż tlenui wentylację. Należy rozważyć wykonanie płukania żołądka (gdy pacjent jest nieprzytomny, pozaintubowaniu) oraz podanie węgla aktywowanego ze środkami przeczyszczającym, i jedyniew przypadku, gdy od przyjęcia leku nie upłynęła godzina. Natychmiast należy rozpocząćmonitorowanie czynności układu krążenia z ciągłym zapisem elektrokardiograficznym, w celuwykrycia ewentualnych zaburzeń rytmu serca.

Nie ma swoistego antidotum na rysperydon, dlatego należy wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe.Niedociśnienie i zapaść krążeniową należy leczyć odpowiednimi środkami, takimi jak dożylniepodawane płyny i (lub) leki sympatykomimetyczne. W przypadku wystąpienia ciężkich objawówpozapiramidowych należy zastosować lek antycholinergiczny. Należy dokładnie obserwować pacjentai monitorować parametry życiowe do czasu ustąpienia objawów zatrucia.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Inne leki przeciwpsychotyczne, Kod ATC: N05AX08.

Mechanizm działania

Rysperydon jest wybiórczym antagonistą monoaminergicznym o unikatowych właściwościach.Charakteryzuje się dużym powinowactwem do receptorów serotoninergicznych 5-HT2i dopaminergicznych D2. Rysperydon wiąże się również z receptorami alfa1-adrenergicznymi i,z mniejszym powinowactwem, z receptorami histaminergicznymi H1 i receptorami

α2-adrenergicznymi. Rysperydon nie wykazuje powinowactwa do receptorów cholinergicznych.Chociaż rysperydon jest silnym antagonistą receptorów D2, co wiąże się z korzystnym wpływem nawytwórcze objawy schizofrenii, w mniejszym stopniu ogranicza on aktywność motoryczną i wywołujekatalepsję niż klasyczne neuroleptyki. Zrównoważone ośrodkowe działanie antagonistyczne nareceptory serotoninergiczne i dopaminergiczne może zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpieniapozapiramidowych działań niepożądanych i rozszerzyć działanie terapeutyczne na objawy negatywnei zaburzenia afektywne występujące w przebiegu schizofrenii.

Działanie farmakodynamiczne

Skuteczność kliniczna

Schizofrenia

Skuteczność rysperydonu w krótkotrwałej terapii schizofrenii stwierdzono w czterech badaniachtrwających od 4 do 8 tygodni, które obejmowały ponad 2500 pacjentów spełniających kryteriaDSM-IV dla schizofrenii. W 6-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu, w którym stopniowozwiększano dawki do 10 mg/dobę (podawane dwa razy na dobę), stwierdzono, że rysperydon byłbardziej skuteczny niż placebo wg Krótkiej Skali Oceny Psychiatrycznej (ang. Brief PsychiatricRating Scale, BPRS). W 8-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu z zastosowaniem czterechstałych dawek rysperydonu (2 mg, 6 mg, 10 mg i 16 mg na dobę, podawanych dwa razy na dobę),stwierdzono, że wszystkie cztery grupy wykazują lepsze wyniki w Skali Objawów Pozytywnych

i Negatywnych (ang. Positive and Negative Syndrome Scale, PANSS) w porównaniu z placebo.W 8-tygodniowym badaniu dotyczącym porównania dawek z zastosowaniem pięciu stałych dawekrysperydonu (1 mg, 4 mg, 8 mg, 12 mg i 16 mg na dobę, podawanych dwa razy na dobę), stwierdzonolepsze wyniki w skali PANSS dla grup otrzymujących dawki 4 mg, 8 mg i 16 mg na dobęw porównaniu z grupą otrzymującą 1 mg rysperydonu na dobę. W 4-tygodniowym, kontrolowanymplacebo badaniu dotyczącym porównania dawek, przeprowadzonym z zastosowaniem dwóch stałychdawek rysperydonu (4 mg i 8 mg na dobę, podawanych raz na dobę), obie grupy uzyskały lepszewyniki w skali PANSS w porównaniu z placebo, łącznie z całkowitym wynikiem PANSS i miarąodpowiedzi (> 20% zmniejszenia całkowitego wyniku PANSS). W ramach dłuższego badania,dorosłych pacjentów leczonych ambulatoryjnie spełniających w większości kryteria DSM-IV dlaschizofrenii, i klinicznie stabilnych, od co najmniej 4 tygodni w okresie przyjmowania lekówprzeciwpsychotycznych, randomizowano do grup otrzymujących 2 mg do 8 mg na dobę rysperydonulub haloperydolu i przez 1 do 2 lat prowadzono obserwacje czy nie występują nawroty choroby. Upacjentów przyjmujących rysperydon stwierdzono znacząco dłuższy okres do wystąpienia nawrotu, wporównaniu z pacjentami otrzymującymi haloperydol.

Epizody maniakalne w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych

Skuteczność rysperydonu w monoterapii ostrych epizodów manii związanych z zaburzeniemdwubiegunowym typu I, wykazano w trzech podwójnie zaślepionych badaniach kontrolowanychplacebo przeprowadzonych na około 820 pacjentach z zaburzeniami dwubiegunowymi typu I,w oparciu o kryteria DSM-IV. W badaniach tych wykazano, że rysperydon podawany w dawce od1 mg do 6 mg na dobę (dawka początkowa 3 mg w dwóch badaniach i 2 mg w jednym badaniu) byłznacząco bardziej skuteczny od placebo w odniesieniu do wcześniej ustalonego punktu końcowego,tzn. zmiany w stosunku do wyniku początkowego w Skali Oceny Manii Younga (ang. Young ManiaRating Scale, YMRS) w 3. tygodniu. Wtórne wyniki skuteczności były ogólnie zgodne z wynikamipierwotnymi. Odsetek pacjentów, u których po 3 tygodniach zanotowano zmniejszenie o ≥ 50%łącznego wyniku YMRS w stosunku do wyniku początkowego był znacząco większy dla rysperydonuniż dla placebo. Jedno z trzech badań obejmowało grupę otrzymującą haloperydol, oraz zastosowanow nim 9-tygodniową, podwójnie zaślepioną fazę podtrzymującą. Skuteczność została zachowanaprzez cały 9-tygodniowy okres terapii podtrzymującej. Zmiana w stosunku do wyniku początkowegow skali YMRS postępowała w trakcie badania i była w 12. tygodniu porównywalna dla rysperydonu ihaloperydolu.

Skuteczność rysperydonu podawanego ze środkami stabilizującymi nastrój w leczeniu ostrej manii,wykazano w dwóch, trwających 3 tygodnie, podwójnie ślepych badaniach, obejmujących około 300pacjentów, spełniających kryteria DSM-IV dla zaburzeń dwubiegunowych typu I. W jednym3-tygodniowym badaniu stwierdzono, że rysperydon w dawce od 1 mg do 6 mg na dobę, z dawkąpoczątkową wynoszącą 2 mg na dobę, podawaną z litem lub walproinianem, zapewniał osiąganielepszego wyniku niż podawanie samego litu lub walproinianu, w odniesieniu do określonegowcześniej punktu końcowego, tzn. zmiany całkowitego wyniku w skali YMRS w 3. tygodniuwzględem wartości początkowej. W drugim, trwającym trzy tygodnie badaniu, rysperydon podawanyw dawce od 1 mg do 6 mg na dobę, z początkową dawką 2 mg/dobę, w skojarzeniu z litem,walproinianem lub karbamazepiną nie okazał się skuteczniejszy niż sam lit, walproinian lubkarbamazepina w obniżaniu wyniku w skali YMRS. Możliwym wyjaśnieniem niepowodzenia tegobadania była indukcja klirensu rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu pod wpływem karbamazepiny,co prowadziło do mniejszych niż terapeutyczne stężeń rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu. Gdy wanalizie post-hoc wykluczono grupę karbamazepinową, rysperydon w skojarzeniu z litemi walproinianem zapewniał większe obniżenie wyniku w skali YMRS, w porównaniu z działaniemsamego litu lub walproinianu.

Uporczywa agresja u pacjentów z otępieniem

Skuteczność rysperydonu w leczeniu Behawioralnych i Psychologicznych Objawów Demencji (ang. Behavioral and Psychological Symptoms of Dementia, BPSD), obejmujących zaburzenia

zachowania, takie jak: agresja, pobudzenie, psychoza, nadmierna aktywność i zaburzenia afektywne,wykazano w trzech podwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo, badaniach przeprowadzonych zudziałem 1150 pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego.W jednym z badań zastosowano stałe dawki rysperydonu wynoszące 0,5 mg, 1 mg i 2 mg na dobę.W dwóch badaniach z elastyczną dawką, podawano rysperydon w dawkach od 0,5 mg do 4 mg nadobę oraz odpowiednio od 0,5 mg do 2 mg na dobę. Stwierdzono statystycznie istotną i klinicznieznaczącą skuteczność rysperydonu w leczeniu agresji, i mniej znaczną w leczeniu pobudzenia ipsychozy u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem (wg pomiarów w Skali Oceny ZaburzeńZachowania w Chorobie Alzheimera [ang. Behavioural Pathology In Alzheimer’s Disease RatingScale, BEHAVE-AD] oraz Skali Oceny Pobudzenia Cohen-Mansfielda [ang. Cohen-MansfieldAgitation Inventory, CMAI]). Działanie terapeutyczne rysperydonu było niezależne od wyniku wKrótkiej Skali Oceny Stanu Psychicznego (ang. Mini-Mental State Examination, MMSE), (a wkonsekwencji od zaawansowania otępienia); od uspokajających właściwości rysperydonu; odobecności lub braku psychozy, od typu otępienia – związanego z chorobą Alzheimera, naczyniowegolub mieszanego (patrz także punkt 4.4).

Dzieci i młodzież

Zaburzenia zachowania

Skuteczność rysperydonu w krótkotrwałym leczeniu zachowań destrukcyjnych wykazano w dwóchpodwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo badaniach przeprowadzonych z udziałem 240pacjentów w wieku od 5 do 12 lat, z diagnozą zaburzeń zachowania (ang. Disruptive BehaviourDisorders, DBD) wg kryteriów DSM-IV oraz graniczną funkcją intelektualną lub łagodnym doumiarkowanego zaburzeniem zdolności uczenia się i (lub) upośledzeniem psychicznym. W tychdwóch badaniach stwierdzono, że rysperydon w dawkach od 0,02 do 0,06 mg/kg mc. na dobę byłznacznie skuteczniejszy od placebo w odniesieniu do osiągania pierwotnego punktu końcowego, tzn.zmiany wyniku w podskali Conduct Problem skali Nisongera (ang. Nisonger-Child Behaviour RatingForm, N-CBRF) względem wartości początkowej w 6. tygodniu.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Produkt leczniczy Rispolept w postaci roztworu doustnego jest biorównoważny z produktem leczniczym Rispolept w postaci tabletek powlekanych.

Rysperydon jest metabolizowany do 9-hydroksyrysperydonu, który wykazuje podobną aktywnośćfarmakologiczną jak rysperydon (patrz Metabolizm i eliminacja).

Wchłanianie

Rysperydon jest po podaniu doustnym całkowicie wchłaniany i w ciągu 1 do 2 godzin osiągamaksymalne stężenie w osoczu. Bezwzględna dostępność biologiczna rysperydonu po podaniudoustnym wynosi 70% (CV=25%). Względna dostępność biologiczna rysperydonu po podaniudoustnym, uwolnionego z tabletki wynosi 94% (CV=10%) w porównaniu z roztworem.Obecność pokarmu nie wpływa na wchłanianie leku, dlatego rysperydon może być podawanyw trakcie posiłków lub pomiędzy posiłkami. Stan stacjonarny rysperydonu występuje u większościpacjentów w ciągu jednego dnia. Stan stacjonarny 9-hydroksyrysperydonu występuje w ciągu 4-5 dnistosowania leku.

Dystrybucja

Dystrybucja rysperydonu przebiega szybko. Objętość dystrybucji wynosi 1 do 2 l/kg.W osoczu rysperydon wiąże się z albuminami i kwaśną alfa-1-glikoproteiną.Rysperydon w osoczu jest związany z białkami w 90%, a 9-hydroksyrysperydon w 77%.

Metabolizm i eliminacja

Rysperydon jest metabolizowany przez CYP 2D6 do 9-hydroksyrysperydonu, który ma podobnewłaściwości farmakologiczne do właściwości rysperydonu. Rysperydon i 9-hydroksyrysperydontworzą czynną frakcję przeciwpsychotyczną. CYP 2D6 podlega polimorfizmowi genetycznemu.Osoby intensywnie metabolizujące z udziałem CYP 2D6 szybko przekształcają rysperydon do9-hydroksyrysperydon, podczas gdy osoby słabo metabolizujące z udziałem CYP 2D6 przekształcajągo znacznie wolniej. Chociaż u osób intensywnie metabolizujących jest mniejsze stężenierysperydonu, a większe stężenie 9-hydroksyrysperydonu niż u osób słabo metabolizujących, tofarmakokinetyki rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu łącznie (tzw. czynna frakcjaprzeciwpsychotyczna), po podaniu dawki pojedynczej i dawek wielokrotnych są podobne u osóbintensywnie i słabo metabolizujących z udziałem CYP 2D6.

Inną ścieżką metaboliczną rysperydonu jest N-dealkilacja. Badania in vitro przeprowadzone naludzkich mikrosomach wątrobowych wykazały, że rysperydon w klinicznie istotnych stężeniach niehamuje znacząco metabolizmu leków ulegających przemianom katalizowanym przez izoenzymycytochromu P450, w tym CYP 1A2, CYP 2A6, CYP 2C8/9/10, CYP 2D6, CYP 2E1, CYP 3A4 i CYP3A5. W okresie tygodnia od chwili podania, 70% dawki jest wydalane z moczem, a 14% z kałem.W moczu, rysperydon oraz 9-hydroksyrysperydon stanowi 35-45% dawki. Pozostała część toniewykazujące aktywności metabolity. Po podaniu doustnym pacjentom z psychozami, okrespółtrwania rysperydonu wynosi około 3 godzin. Okres półtrwania w fazie eliminacji 9-hydroksyrysperydonu i czynnej frakcji o działaniu przeciwpsychotycznym wynosi 24 godziny.

Liniowość lub nieliniowość

Stężenie rysperydonu w osoczu w zakresie dawek terapeutycznych wykazuje zależność proporcjonalną do dawki.

Osoby w podeszłym wieku, osoby z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek

Badania farmakokinetyki dotyczące jednorazowej dawki rysperydonu podanego doustnie wykazaływiększe stężenia w osoczu o średnio 43%, dłuższy okres półtrwania o 38% i zmniejszenie o 30%klirensu czynnej frakcji przeciwpsychotycznej u pacjentów w podeszłym wieku.

U dorosłych z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek klirens czynnej frakcjiprzeciwpsychotycznej wynosił około 48% klirensu u młodych, zdrowych dorosłych osób. U dorosłychz ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, klirens czynnej frakcji przeciwpsychotycznej wynosił około31% klirensu u młodych, zdrowych dorosłych osób. Okres półtrwania czynnej frakcjiprzeciwpsychotycznej wynosił 16,7 godzin u młodych dorosłych, 24,9 godzin u dorosłych zumiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (lub był około 1,5 razy dłuższy niż u młodychdorosłych), oraz 28,8 godzin u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (lub był około 1,7 razydłuższy niż u młodych dorosłych). Stężenie rysperydonu w osoczu u pacjentów z niewydolnościąwątroby było prawidłowe, jednak średnie stężenie wolnej frakcji rysperydonu zwiększyło się u tychpacjentów o 37,1%.

Klirens i okres półtrwania w fazie eliminacji podanego doustnie rysperydonu i czynnej frakcjiprzeciwpsychotycznej u dorosłych z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, nieróżniły się znacząco od analogicznych parametrów u młodych zdrowych dorosłych osób.

Dzieci i młodzież

U dzieci, właściwości farmakokinetyczne rysperydonu, 9-hydroksyrysperydonu oraz czynnej frakcji przeciwpsychotycznej są zbliżone do właściwości farmakokinetycznych u osób dorosłych.

Płeć, rasa, palenie tytoniu

Analiza farmakokinetyki w populacji nie ujawniła wyraźnego wpływu płci, rasy, czy palenia tytoniu

na farmakokinetykę rysperydonu lub jego aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach dotyczących (pod) przewlekłej toksyczności, przeprowadzonych na niedojrzałychpłciowo szczurach i psach, zaobserwowano zależne od dawki działanie na gruczoły piersiowe i układrozrodczy u samców i samic. Działania te wynikały ze zwiększonych stężeń prolaktyny w surowicy,na skutek zablokowania receptora dopaminergicznego D2 przez rysperydon. Ponadto badania nakulturach tkankowych sugerują, że rozwój komórek w guzach piersi u ludzi może być stymulowanyprzez prolaktynę. Rysperydon nie działał teratogennie na płód u szczurów i królików. W badaniachnad wpływem rysperydonu na rozmnażanie u szczurów, działania niepożądane dotyczyły zachowańrodziców podczas kojarzenia się w pary oraz masy urodzeniowej i przeżywalności potomstwa.U szczurów ekspozycja na rysperydon w okresie płodowym wiązała się z deficytami funkcjipoznawczych u zwierząt dorosłych. Inne leki będące antagonistami dopaminy, podane ciężarnymzwierzętom, negatywnie oddziaływały na uczenie się i rozwój motoryczny potomstwa. W badaniachtoksykologicznych przeprowadzanych na młodych szczurach stwierdzano zwiększoną śmiertelność iopóźnienie rozwoju u ich potomstwa. W 40-tygodniowym badaniu wystąpiło opóźnienie dojrzewaniapłciowego u młodych psów. Na podstawie pola pod krzywą (AUC) nie stwierdzono zaburzeniawzrostu kości długich u psów przy narażeniu 3,6 razy większym od maksymalnej ekspozycji umłodzieży (1,5 mg/dobę), natomiast u młodzieży w przypadku ekspozycji 15 razy większej odmaksymalnej ekspozycji na lek, zaobserwowano wpływ na kości długie i dojrzewanie płciowe.

Rysperydon nie wykazywał działania genotoksycznego w wielu testach. W badaniach nad działaniemrakotwórczym rysperydonu u szczurów i myszy obserwowano powiększenie gruczolaka przysadki(mysz), gruczolaka trzustki (szczur), gruczolaka gruczołów mlecznych (oba gatunki). Guzy te możnapowiązać z przedłużającym się antagonizmem rysperydonu względem receptora D2i hiperprolaktynemią. Znaczenie tych obserwacji dotyczących gryzoni dla ryzyka stosowania lekuu ludzi jest nieznane. Modele zwierzęce in vitro i in vivo wykazały, że duże dawki rysperydonu mogąpowodować wydłużenie odstępu QT, teoretycznie zwiększającego u pacjentów ryzyko częstoskurczukomorowego typu torsade de pointes.

6. DANE FARMACEUTYCZNE:

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Kwas winowy

Kwas benzoesowy (E 210)Sodu wodorotlenek Woda oczyszczona

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Rispolept roztwór doustny wykazuje niezgodność z większością rodzajów herbat, w tym z czarną herbatą.

6.3 Okres ważności

3 lata

Okres ważności po pierwszym otwarciu butelki: 3 miesiące.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Nie przechowywać w lodówce, ani nie zamrażać.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Butelka z oranżowego szkła z zakrętką z PP/LDPE, z zabezpieczeniem gwarancyjnym orazzabezpieczeniem przed dostępem dzieci, zawierająca 30 ml lub 100 ml produktu leczniczego, wtekturowym pudełku.

Do butelki dołączono pipetkę dozującą z PS/LDPE, z podziałką w miligramach co 0,25 mg oraz w mililitrach co 0,25 ml.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania

Brak szczególnych wymagań dotyczących usuwania.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Janssen-Cilag International NVTurnhoutseweg 30

B-2340 Beerse Belgia

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

4238

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 02 lipca 1999 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 23 lipca 2018.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

31 maja 2018