1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Rispolept, 1 mg, tabletki powlekaneRispolept, 2 mg, tabletki powlekaneRispolept, 3 mg, tabletki powlekaneRispolept, 4 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana zawiera 1 mg, 2 mg, 3 mg lub 4 mg rysperydonu.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu:

Rispolept, 1 mg: każda tabletka powlekana zawiera 131 mg laktozy jednowodnejRispolept, 2 mg: każda tabletka powlekana zawiera 130 mg laktozy jednowodnej i 0,05 mg żółcienipomarańczowej S (E 110) - lak aluminiowy.

Rispolept, 3 mg: każda tabletka powlekana zawiera 195 mg laktozy jednowodnej. Rispolept, 4 mg: tabletka powlekana zawiera 260 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki powlekane.

Rispolept, 1 mg: biała, podłużna, dwustronnie wypukła tabletka z linią podziału zawierająca 1 mg rysperydonu, o wymiarach of 10,5 mm x 5 mm;

Rispolept, 2 mg: pomarańczowa, podłużna, dwustronnie wypukła tabletka z linią podziału zawierająca 2 mg rysperydonu, o wymiarach of 10,5 mm x 5 mm;

Rispolept, 3 mg: żółta, podłużna, dwustronnie wypukła tabletka z linią podziału zawierająca 3 mg rysperydonu, o wymiarach of 13,5 mm x 5 mm;

Rispolept, 4 mg: zielona, podłużna, dwustronnie wypukła tabletka z linią podziału zawierająca 4 mg rysperydonu, o wymiarach of 15 mm x 6,5 mm.

Linia podziału na tabletce ułatwia tylko przełamanie jej w celu ułatwienia połknięcia, a nie podział na równe dawki.

Tabletki powlekane mają po jednej stronie wytłoczony napis, odpowiednio RIS 1, RIS 2, RIS 3, RIS 4. Ponadto, z drugiej strony tabletki może być wytłoczony napis JANSSEN.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Rispolept jest wskazany w leczeniu schizofrenii.

Rispolept jest wskazany w leczeniu epizodów maniakalnych o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego wprzebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.

Rispolept jest wskazany w krótkotrwałym leczeniu (do 6 tygodni) uporczywej agresji u pacjentówz otępieniem w chorobie Alzheimera w stopniu umiarkowanym do ciężkiego, niereagujących na metodyniefarmakologiczne oraz gdy istnieje ryzyko, że pacjent będzie stanowił zagrożenie dla samego siebie lubinnych osób.

Rispolept jest wskazany w krótkotrwałym objawowym (do 6 tygodni) leczeniu uporczywej agresjiw przebiegu zaburzeń zachowania u dzieci w wieku od 5 lat i młodzieży ze sprawnością intelektualną

poniżej przeciętnej bądź upośledzonych umysłowo, zdiagnozowanych według kryteriów DSM – IV,u których nasilenie agresji i innych zachowań destrukcyjnych wymaga leczenia farmakologicznego.Farmakoterapia powinna stanowić integralną część wszechstronnego programu terapeutycznego,obejmującego działania psychospołeczne i edukacyjne. Zaleca się, aby rysperydon był przepisywany przezlekarza specjalistę w dziedzinie neurologii dziecięcej oraz psychiatrii dziecięcej i młodzieżowej lub lekarzaspecjalizującego się w leczeniu zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Schizofrenia

Dorośli

Rispolept może być podawany raz lub dwa razy na dobę.

Leczenie należy rozpocząć od dawki 2 mg rysperydonu na dobę. Dawkę można zwiększyć drugiego dnia do4 mg na dobę. Od tego momentu dawka może pozostać niezmieniona albo, jeśli zaistnieje taka konieczność,indywidualnie dostosowywana. Przeciętna, optymalna dawka terapeutyczna wynosi od 4 mg do 6 mg nadobę. U niektórych pacjentów może być wskazane wolniejsze dostosowywanie dawki oraz mniejsza dawkapoczątkowa i podtrzymująca.

Dawki większe niż 10 mg na dobę nie wykazują większej skuteczności niż mniejsze dawki, mogą natomiastpowodować zwiększenie częstości występowania objawów pozapiramidowych. Nie zbadano bezpieczeństwastosowania dawek większych niż 16 mg na dobę, a zatem nie zaleca się ich stosowania.

Pacjenci w wieku podeszłym

Zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. Dawka może być indywidualniedostosowywana i zwiększana o 0,5 mg dwa razy na dobę do dawki 1 mg do 2 mg dwa razy na dobę.

Dzieci i młodzież

Rispolept nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 18 lat ze schizofrenią ze względu na brakdanych dotyczących skuteczności.

Epizody maniakalne w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych

Dorośli

Rispolept należy podawać raz na dobę, zaczynając od dawki 2 mg rysperydonu. W razie konieczności,dawkę powinno zwiększać się o 1 mg raz na dobę, nie częściej niż co 24 godziny. Dawkę rysperydonumożna dostosowywać indywidualnie w zakresie od 1 mg do 6 mg na dobę w zależności od optymalnejskuteczności i tolerancji u każdego pacjenta. Nie zbadano bezpieczeństwa stosowania dawek większych niż6 mg na dobę w leczeniu epizodów maniakalnych.

Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych objawowo, kontynuacja leczenia produktem leczniczym Rispolept musi być weryfikowana i uzasadniona aktualnym stanem pacjenta.

Pacjenci w wieku podeszłym

Zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. Dawka może być indywidualniedostosowywana i zwiększana o 0,5 mg dwa razy na dobę do dawki 1 mg do 2 mg dwa razy na dobę.Należy zachować ostrożność, ze względu na niewystarczające doświadczenie kliniczne dotyczącestosowania u osób w podeszłym wieku.

Dzieci i młodzież

Rispolept nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 18 lat z epizodami maniakalnymiw przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, ze względu na brak danych dotyczących skuteczności.

Uporczywa agresja u pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera w stopniu umiarkowanym do ciężkiego

Zalecana dawka początkowa wynosi 0,25 mg dwa razy na dobę. W razie konieczności, dawka może byćindywidualnie zwiększana o 0,25 mg dwa razy na dobę, nie częściej, niż co drugi dzień. Optymalna dawkadla większości pacjentów wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. U niektórych pacjentów może jednak byćkorzystne stosowanie dawek do 1 mg dwa razy na dobę.

Nie należy stosować produktu leczniczego Rispolept dłużej niż 6 tygodni w leczeniu uporczywej agresji u pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera.

W trakcie leczenia pacjentów należy poddawać regularnej i częstej ocenie, rozważając potrzebę kontynuacji leczenia.

Zaburzenia zachowania

Dzieci i młodzież w wieku od 5 do 18 lat

U osób o masie ciała 50 kg lub powyżej, zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg raz na dobę. W raziekonieczności, dawkowanie może być indywidualnie dostosowywane poprzez zwiększanie dawki o 0,5 mgraz na dobę, nie częściej, niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 1 mg raz nadobę. Niemniej, dla niektórych pacjentów rysperydon jest skuteczny w dawce 0,5 mg raz na dobę, natomiastu innych najlepsze wyniki uzyskuje się podczas stosowania leku w dawce 1,5 mg raz na dobę.

U osób o masie ciała poniżej 50 kg, zalecana dawka początkowa wynosi 0,25 mg raz na dobę. W raziekonieczności, dawkowanie może być indywidualnie dostosowywane poprzez zwiększanie dawki o 0,25 mgraz na dobę, nie częściej, niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 0,5 mg razna dobę. Niemniej, dla niektórych pacjentów rysperydon jest skuteczny w dawce 0,25 mg raz na dobę,natomiast u innych najlepsze wyniki uzyskuje się podczas stosowania leku w dawce 0,75 mg raz na dobę.

Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych objawowo, kontynuacja leczenia produktem leczniczym Rispolept powinna być weryfikowana i uzasadniona aktualnym stanem pacjenta.

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Rispolept u dzieci w wieku poniżej 5 lat, ze względu naniewystarczającą ilość danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczegoRispolept w tym wskazaniu u dzieci w wieku poniżej 5 lat.

Zaburzenia czynności nerek i wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek eliminacja czynnej frakcji przeciwpsychotycznej następujewolniej niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek.

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby stężenie wolnej frakcji rysperydonu w osoczu jestzwiększone.

Bez względu na rodzaj wskazania terapeutycznego, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lubwątroby, powinno się zmniejszyć o połowę dawkę początkową i kolejne dawki rysperydonu oraz stosowaćwolniejsze zwiększanie dawek.

W tej grupie pacjentów Rispolept powinien być stosowany z ostrożnością.

Sposób podania

Rispolept przeznaczony jest do stosowania doustnego. Pokarm nie wpływa na wchłanianie produktu leczniczego Rispolept.

W przypadku przerwania stosowania produktu leczniczego, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki.Po nagłym odstawieniu leków przeciwpsychotycznych stosowanych w dużych dawkach, bardzo rzadkoopisywano objawy wynikające z ich odstawienia, w tym: nudności, wymioty, nadmierne pocenie sięi bezsenność (patrz punkt 4.8). Mogą także ponownie wystąpić objawy psychotyczne i ruchy mimowolne(takie jak akatyzje, dystonie i dyskinezy).

Zamiana innych leków przeciwpsychotycznych na rysperydon

Jeśli ma to uzasadnienie medyczne, zaleca się stopniowe wycofywanie stosowanego poprzednio leczeniapodczas rozpoczynania leczenia produktem leczniczym Rispolept. Również, jeżeli ma to uzasadnieniemedyczne, zamianę leków przeciwpsychotycznych w postaci depot na terapię produktem leczniczymRispolept, należy rozpocząć od zastąpienia nim następnego planowanego wstrzyknięcia. Okresowo, należyrozważać konieczność kontynuacji podawania leków przeciw parkinsonizmowi.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na rysperydon lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Pacjenci w podeszłym wieku z otępieniem

Zwiększona umieralność u osób w podeszłym wieku z otępieniem

W metaanalizie 17 kontrolowanych badań klinicznych z zastosowaniem atypowych leków przeciwpsychotycznych, w tym również rysperydonu, u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, którzyotrzymywali atypowe leki przeciwpsychotyczne, występowała zwiększona umieralność w porównaniuz grupą otrzymującą placebo. W badaniach z doustnie podawanym produktem leczniczym Rispolept,kontrolowanych placebo, w tej populacji pacjentów, umieralność wynosiła 4,0% wśród pacjentów leczonychrysperydonem i 3,1% wśród pacjentów otrzymujących placebo. Iloraz szans przy 95% przedziale ufnościwynosił 1,21 (0,7; 2,1). Średni wiek zmarłych pacjentów wynosił 86 lat (w przedziale od 67 do 100 lat).Dane z dwóch dużych badań obserwacyjnych, wykazały, że u osób w podeszłym wieku z otępieniemleczonych klasycznymi lekami przeciwpsychotycznymi występuje również nieznacznie zwiększone ryzykozgonu w porównaniu do osób nieleczonych. Brak wystarczających danych, aby podać dokładną ocenęwielkości ryzyka. Nie jest też znana przyczyna zwiększonego ryzyka. Nie wiadomo w jakim stopniu tewnioski dotyczące zwiększonej umieralności w badaniach obserwacyjnych, mogą być przypisywane lekomprzeciwpsychotycznym, a w jakim niektórym cechom pacjentów.

Jednoczesne stosowanie furosemidu

W badaniach klinicznych produktu leczniczego Rispolept, kontrolowanych placebo, przeprowadzanychu pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, w grupie otrzymującej rysperydon i furosemid, obserwowanowystępowanie większej śmiertelności (7,3%; średni wiek pacjentów wynosił 89 lat, w przedziale od 75 do 97lat) w porównaniu do pacjentów leczonych samym rysperydonem (3,1%; średni wiek pacjentów wynosił 84lata, w przedziale od 70 do 96 lat) lub otrzymujących sam furosemid (4,1%; średni wiek pacjentów wynosił80 lat, w przedziale od 67 do 90 lat). Zwiększoną umieralność u pacjentów leczonych rysperydonem orazfurosemidem stwierdzono w dwóch spośród czterech badań klinicznych. Jednoczesne podawanierysperydonu z innymi diuretykami (głównie tiazydowymi w małych dawkach) nie powodowało podobnychskutków.

Nie znaleziono dotąd jednoznacznego mechanizmu patofizjologicznego, który mógłby tłumaczyć teobserwacje, ani spójnego czynnika powodującego zgon. Należy jednak zachować szczególną ostrożność irozważyć ryzyko i korzyści przed podjęciem decyzji o jednoczesnym podawaniu tych leków oraz podawaniurysperydonu z innymi diuretykami o silnym działaniu. Nie stwierdzono zwiększonej umieralnościu pacjentów leczonych równocześnie rysperydonem i innymi diuretykami. Niezależnie od stosowanegoleczenia, odwodnienie jest ogólnym czynnikiem ryzyka wpływającym na umieralność i dlatego u pacjentóww podeszłym wieku z otępieniem nie powinno się do niego dopuszczać.

Zdarzenia niepożądane naczyniowo-mózgowe (ang. Cerebrovascular Adverse Events, CVAE)

W randomizowanych badaniach klinicznych z kontrolą placebo przeprowadzonych u pacjentów z otępieniemstosujących niektóre atypowe leki przeciwpsychotyczne, stwierdzono około trzykrotne zwiększenie częstościzdarzeń niepożądanych dotyczących krążenia mózgowego. Połączone dane z sześciu badań kontrolowanychplacebo przeprowadzonych w grupach głównie osób w podeszłym wieku (wiek > 65 lat) z otępieniem,wykazały, że zdarzenia niepożądane naczyniowo-mózgowe (ciężkie i nieciężkie łącznie) wystąpiły u 3,3%(33/1009) pacjentów leczonych rysperydonem, oraz u 1,2% (8/712) pacjentów, którym podawano placebo.Iloraz szans (przy 95% przedziale ufności) wynosił 2,96 (1,34; 7,50). Mechanizm tego zwiększonego ryzykanie jest znany. Zwiększone ryzyko nie może być wykluczone dla innych leków przeciwpsychotycznych aniinnych populacji. Rispolept należy stosować z ostrożnością u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgu.

Ryzyko wystąpienia zdarzeń niepożądanych naczyniowo-mózgowych było znacząco większe u pacjentówz otępieniem typu mieszanego czy naczyniowego niż u pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera.Dlatego pacjenci z innymi typami otępienia niż otępieniem w chorobie Alzheimera nie powinni być leczenirysperydonem.

Lekarzom zaleca się wnikliwe przeprowadzanie oceny ryzyka i korzyści ze stosowania produktu leczniczegoRispolept u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, z uwzględnieniem indywidualnych czynnikówryzyka udaru mózgu. Pacjentów lub opiekunów należy pouczyć o natychmiastowym zgłaszaniu objawówprzedmiotowych i podmiotowych potencjalnych zdarzeń niepożądanych naczyniowo-mózgowych, takich jaknagłe osłabienie lub zdrętwienie twarzy, rąk lub nóg oraz problemy z mową lub z widzeniem.Bezzwłocznie należy wtedy rozważyć wszelkie opcje terapeutyczne, włącznie z przerwaniem leczeniarysperydonem.

Rispolept należy stosować wyłącznie w krótkotrwałym leczeniu uporczywej agresji u pacjentówz otępieniem w chorobie Alzheimera o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego wspierając metodyniefarmakologiczne, wykazujące ograniczoną skuteczność lub jej brak, oraz gdy istnieje potencjalne ryzyko,że pacjent będzie stanowił zagrożenie dla samego siebie lub innych.

Pacjentów należy poddawać regularnej ocenie z rozważeniem potrzeby kontynuacji leczenia.

Niedociśnienie ortostatyczne

W związku z tym, że rysperydon blokuje receptory alfa, może wystąpić niedociśnienie (ortostatyczne),zwłaszcza podczas początkowej fazy dostosowywania dawki. Obserwowano klinicznie istotneniedociśnienie po wprowadzeniu leku do obrotu, w przypadku jednoczesnego stosowania lekówprzeciwnadciśnieniowych. Rispolept należy stosować z ostrożnością u pacjentów z chorobami układukrążenia (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, zaburzenia przewodzenia, odwodnienie,hipowolemia, choroby naczyniowo-mózgowe) i zgodnie z zaleceniami, zwiększać dawkę stopniowo(patrz punkt 4.2.). W przypadku wystąpienia niedociśnienia, należy rozważyć zmniejszenie dawki.

Leukopenia, neutropenia i agranulocytoza

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych, w tym produktu leczniczego Rispolept, stwierdzanowystąpienie leukopenii, neutropenii i agranulocytozy. Agranulocytozę po wprowadzeniu produktu do obrotuzgłaszano bardzo rzadko (<1/10 000 pacjentów).

Pacjentów z istotną klinicznie leukopenią lub polekową leukopenią i (lub) neutropenią w wywiadzie należymonitorować przez pierwsze kilka miesięcy leczenia. Należy rozważyć zaprzestanie stosowania produktuleczniczego Rispolept przy pierwszym objawie istotnego klinicznie zmniejszenia liczby leukocytów, wobecbraku innych czynników przyczynowych.

Pacjentów ze znaczącą klinicznie neutropenią należy uważnie obserwować, czy nie występuje u nichgorączka lub inne objawy przedmiotowe lub podmiotowe infekcji, oraz podjąć natychmiastowe leczenie wrazie wystąpienia takich objawów. U pacjentów z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba neutrofilów< 1 x 109/l) należy zaprzestać stosowania produktu leczniczego Rispolept i badać liczbę leukocytów doczasu, gdy wynik będzie prawidłowy.

Późne dyskinezy/objawy pozapiramidowe

Działanie leków wykazujących właściwości antagonistyczne w stosunku do receptorów dopaminowychzwiązane jest z występowaniem późnych dyskinez, charakteryzujących się rytmicznymi, mimowolnymiruchami, zwłaszcza mięśni języka i (lub) mięśni twarzy. Wystąpienie objawów pozapiramidowych jestczynnikiem ryzyka wystąpienia późnych dyskinez. W przypadku wystąpienia objawów podmiotowychi przedmiotowych późnych dyskinez, należy rozważyć przerwanie leczenia wszelkimi lekamiprzeciwpsychotycznymi.

Złośliwy zespół neuroleptyczny

Donoszono o występowaniu - podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych - złośliwego zespołuneuroleptycznego, charakteryzującego się: podwyższeniem temperatury ciała, sztywnością mięśni,niestabilnością układu autonomicznego, zaburzeniami świadomości i zwiększeniem aktywności fosfokinazykreatynowej w surowicy. Ponadto, może wystąpić mioglobinuria (rabdomioliza) i ostra niewydolność nerek.W takim przypadku należy przerwać stosowanie wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym produktuleczniczego Rispolept.

Choroba Parkinsona i otępienie z obecnością ciał Lewy’ego

Przed przepisaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym produktu leczniczego Rispolept, pacjentomz chorobą Parkinsona lub otępieniem z obecnością ciał Lewy’ego, lekarze powinni rozważyć stosunekryzyka do korzyści. Rysperydon może zaostrzyć przebieg choroby Parkinsona. U pacjentów obu grup możewystępować zwiększone ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego i zwiększona wrażliwośćna leki przeciwpsychotyczne; ci pacjenci zostali wyłączeni z badań klinicznych. Objawy zwiększonejwrażliwości na leki przeciwpsychotyczne mogą obejmować: splątanie, zaburzenie świadomości,niestabilność postawy z częstymi upadkami, które towarzyszą objawom pozapiramidowym.

Hiperglikemia i cukrzyca

Podczas leczenia produktem leczniczym Rispolept, stwierdzano wystąpienie hiperglikemii, cukrzycyi zaostrzenie przebiegu wcześniej występującej cukrzycy. W niektórych przypadkach zgłaszano wcześniejszezwiększenie masy ciała, co może być czynnikiem predysponującym. Kwasica ketonowa była zgłaszanabardzo rzadko, a śpiączka cukrzycowa rzadko. Zaleca się prowadzenie odpowiedniej obserwacji klinicznejzgodnie z wytycznymi terapii przeciwpsychotycznej. U pacjentów leczonych jakimkolwiek atypowymlekiem przeciwpsychotycznym, w tym produktem leczniczym Rispolept, należy obserwować objawyhiperglikemii (takie jak: polidypsja, poliuria, nadmierne łaknienie i osłabienie), a pacjentów z cukrzycąnależy regularnie badać, czy nie pogarsza się u nich kontrola glikemii.

Zwiększenie masy ciała

Podczas stosowania produktu leczniczego Rispolept stwierdzano przypadki znacznego zwiększenia masy ciała. Należy regularnie kontrolować masę ciała.

Hiperprolaktynemia

Hiperprolaktynemia jest częstym działaniem niepożądanym występującym podczas leczenia produktemRispolept. Zaleca się badanie stężenia prolaktyny w osoczu u osób, u których występują działanianiepożądane, związane prawdopodobnie z prolaktyną (np. ginekomastia, zaburzenia miesiączkowania, brakowulacji, zaburzenia płodności, zmniejszone libido, zaburzenia wzwodu i mlekotok).

Badania hodowli tkankowych wskazują, że prolaktyna może stymulować wzrost komórek nowotworowychw guzach piersi u ludzi. Chociaż nie stwierdzono do tej pory w badaniach klinicznych i epidemiologicznychwyraźnego związku z podawanymi lekami przeciwpsychotycznymi, należy zachować ostrożność upacjentów z wywiadem w tym kierunku.

Rispolept należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze stwierdzonymi wcześniej: hiperprolaktynemią lub z guzami prolaktynozależnymi.

Wydłużenie odstępu QT

Wydłużenie odstępu QT było bardzo rzadko zgłaszane po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu.Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność przepisującrysperydon pacjentom z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową, wydłużeniem odstępu QT w wywiadzierodzinnym, bradykardią lub zaburzeniem równowagi elektrolitowej (niedoborem potasu lub magnezu),ponieważ lek może zwiększać ryzyko wystąpienia arytmii.

Ostrożność należy także zachować w przypadku stosowania rysperydonu jednocześnie z innymi lekami, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT.

Drgawki

Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego Rispolept u pacjentów z drgawkami w wywiadzie lub z innymi stanami, które mogą obniżać próg drgawkowy.

Priapizm

W związku z działaniem blokującym receptor alfa-adrenergiczny, podczas leczenia produktem leczniczym Rispolept może wystąpić priapizm.

Regulacja temperatury ciała

Lekom przeciwpsychotycznym przypisywano właściwość zakłócania zdolności organizmu do obniżaniatemperatury podstawowej ciała. Zaleca się zachowanie odpowiedniej ostrożności w przypadkuprzepisywania produktu leczniczego Rispolept pacjentom, u których mogą wystąpić czynniki sprzyjającepodwyższeniu podstawowej temperatury ciała, np. wykonujących intensywny wysiłek fizyczny, narażonychna działanie ekstremalnie wysokich temperatur, przyjmujących jednocześnie leki o działaniuprzeciwcholinergicznym lub odwodnionych.

Działanie przeciwwymiotne

W badaniach przedklinicznych rysperydonu obserwowano jego działanie przeciwwymiotne.W przypadku stosowania leku u ludzi, działanie to może maskować objawy przedmiotowe i podmiotoweprzedawkowania niektórych leków lub stany, takie jak niedrożność jelit, zespół Reye’ai nowotwór mózgu.

Zaburzenia czynności nerek i wątroby

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek mają mniejszą zdolność wydalania czynnej frakcjiprzeciwpsychotycznej rysperydonu niż dorośli z prawidłową czynnością nerek. Pacjenci z zaburzeniamiczynności wątroby mają zwiększone stężenie wolnej frakcji rysperydonu w osoczu (patrz punkt 4.2).

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ang. Venous thromboembolism, VTE). Ze względu na występujące często u pacjentów leczonychlekami przeciwpsychotycznymi nabyte czynniki ryzyka VTE, przed rozpoczęciem leczenia i podczasleczenia produktem leczniczym Rispolept należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka VTE ipodjąć odpowiednie działania zapobiegawcze.

Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki

U pacjentów przyjmujących leki o działaniu antagonistycznym na receptory alfa1a-adrenergiczne, w tym Rispolept, stwierdzano podczas operacji usunięcia zaćmy śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang.

Intraoperative floppy iris syndrome, IFIS) (patrz punkt 4.8).

Zespół IFIS może zwiększać ryzyko powikłań ocznych w trakcie i po zabiegu. Przed zabiegiem należypoinformować wykonującego zabieg okulistę o aktualnym lub wcześniejszym przyjmowaniu leków odziałaniu antagonistycznym na receptory alfa 1a-adrenergiczne. Nie ustalono możliwych korzyści zodstawienia leków blokujących receptory alfa 1a-adrenergiczne przed zabiegiem usunięcia zaćmy i należy torozważyć wobec ryzyka przerwania leczenia przeciwpsychotycznego.

Dzieci i młodzież

Przed przepisaniem rysperydonu dzieciom i młodzieży z zaburzeniami zachowania należy przeprowadzićdokładną analizę fizycznych i społecznych przyczyn zachowań agresywnych, takich jak ból czy niewłaściwepotrzeby środowiskowe.

W tej populacji, należy dokładnie obserwować działanie sedatywne rysperydonu ze względu na możliwywpływ na zdolność uczenia się. Zmiana czasu podawania rysperydonu może zmniejszyć wpływ sedacji nakoncentrację u dzieci i młodzieży.

Podawanie rysperydonu wiązało się z umiarkowanym zwiększeniem masy ciała i wskaźnika masy ciała(BMI). Zaleca się pomiar masy ciała przed leczeniem oraz regularne jej monitorowanie. Zmiany wzrostustwierdzane w długotrwałych, otwartych badaniach rozszerzonych, mieściły się w normach określonych dladanego wieku. Wpływ długotrwałego leczenia rysperydonem na dojrzewanie płciowe i wzrost nie zostałwystarczająco zbadany.

Ze względu na możliwość wpływu dłużej trwającej hiperprolaktynemii na rozwój fizyczny i dojrzewaniepłciowe dzieci i młodzieży, należy prowadzić regularną ocenę kliniczną stanu endokrynologicznegopacjenta, obejmującą pomiary wzrostu, masy ciała, dojrzewania płciowego, kontrolę występowaniamiesiączkowania i innych potencjalnych działań prolaktynozależnych.

Wyniki małego obserwacyjnego badania przeprowadzonego po wprowadzeniu produktu do obrotuwykazały, że osoby w wieku od 8 do 16 lat narażone na działanie rysperydonu były o około 3,0 do 4,8 cmwyższe niż osoby, które stosowały inne nietypowe leki przeciwpsychotyczne. W badaniu nie określono czyekspozycja na rysperydon miała jakikolwiek wpływ na ostateczną wysokość osób dorosłych, ani czy skutekten był następstwem bezpośredniego działania rysperydonu na wzrost kości, czy wpływem samej choroby nawzrost kości, czy też wynikiem lepszej kontroli choroby, co skutkowałoby zwiększeniem wzrostu.

Podczas leczenia rysperydonem należy regularnie kontrolować występowanie objawówpozapiramidowych oraz innych zaburzeń ruchu.

Zalecenia dotyczące dawkowania u dzieci i młodzieży - patrz punkt 4.2.

Substancje pomocnicze

Tabletki powlekane zawierają laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy,brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktuleczniczego.

Tabletki powlekane Rispolept 2 mg, zawierają żółcień pomarańczową (E110) – z tego względu mogą powodować reakcje alergiczne.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakodynamiczne

Leki wydłużające odstęp QT

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych zalecana jest ostrożność podczas

przepisywania rysperydonu jednocześnie z lekami, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT, takimi jak:leki przeciwarytmiczne klasy IA (np.: chinidyna, dyzopiramid, prokainamid, propafenon, amiodaron,sotalol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (tj. amitryptylina), czteropierścieniowe lekiprzeciwdepresyjne (tj. maprotylina), niektóre leki przeciwhistaminowe, inne leki przeciwpsychotyczne,niektóre leki przeciwmalaryczne (tj. chinina i meflochina), oraz z lekami powodującymi zaburzeniarównowagi elektrolitowej (hipokaliemia, hipomagnezemia), bradykardię lub z lekami hamującymimetabolizm wątrobowy rysperydonu. Powyższa lista ma charakter informacyjny i nie jest listą wyczerpującą.

Leki działające ośrodkowo i alkohol

Rysperydon należy stosować z ostrożnością w skojarzeniu z innymi substancjami działającymi ośrodkowo -w szczególności produktami zawierającymi alkohol, opioidy, leki przeciwhistaminowe oraz benzodiazepiny- ze względu na zwiększone ryzyko sedacji.

Lewodopa i agoniści dopaminy

Rispolept może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminergicznych. Jeśli toskojarzenie wydaje się konieczne, szczególnie w schyłkowej fazie choroby Parkinsona należy zastosowaćnajmniejsze skuteczne dawki obu leków.

Leki działające hipotensyjnie

Po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu obserwowano istotne klinicznie niedociśnienie po zastosowaniu rysperydonu w skojarzeniu z lekami przeciwnadciśnieniowymi.

Paliperydon

Jednoczesne stosowanie doustne produktu leczniczego Rispolept z paliperydonem nie jest zalecane,ponieważ paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu i zastosowanie ich w skojarzeniu możeprowadzić do dodatkowego narażenia na czynną frakcję przeciwpsychotyczną.

Interakcje farmakokinetyczne

Pokarm nie wpływa na wchłanianie produktu Rispolept.

Rysperydon jest metabolizowany głównie z udziałem CYP2D6 i w mniejszym stopniu CYP3A4. Zarównorysperydon i jego czynny metabolit 9-hydroksyyrysperydon są substratami glikoproteiny P (P-gp).Substancje modyfikujące aktywność CYP2D6, lub substancje silnie hamujące lub indukujące aktywnośćCYP3A4 i (lub) P-gp, mogą wpływać na farmakokinetykę czynnej frakcji przeciwpsychotycznejrysperydonu.

Silne inhibitory CYP2D6

Jednoczesne stosowanie produktu Rispolept z silnym inhibitorem CYP2D6 może prowadzić do zwiększeniaw osoczu stężenia rysperydonu, a w mniejszym stopniu czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Większedawki silnego inhibitora CYP2D6 mogą zwiększać stężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznejrysperydonu (np. paroksetyna, patrz poniżej). Oczekuje się, że inne inhibitory CYP2D6, takie jak chinidyna,mogą podobnie wpływać na stężenie rysperydonu. Należy ponownie ocenić dawkowanie produktuRispolept, podczas rozpoczynania lub kończenia jednoczesnego podawania paroksetyny, chinidyny czyinnego silnego inhibitora CYP2D6 szczególnie w większych dawkach.

Inhibitory CYP3A4 i (lub) P-gp

Jednoczesne podawanie produktu Rispolept z silnym inhibitorem CYP3A4 i (lub) P-gp może znaczącozwiększyć stężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu w osoczu. Należy ponownie ocenić

dawkowanie produktu Rispolept, podczas rozpoczynania lub kończenia jednoczesnego podawania itrakonazolu lub innego silnego inhibitora CYP3A4 i (lub) P-gp.

Induktory CYP3A4 i (lub) P-gp

Jednoczesne podawanie produktu Rispolept z silnym induktorem CYP3A4 i (lub) P-gp może zmniejszyćstężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu w osoczu. Należy ponownie ocenić dawkowanieproduktu Rispolept, podczas rozpoczynania lub kończenia jednoczesnego podawania karbamazepiny czyinnego silnego induktora CYP3A4 i (lub) P-gp. Induktory CYP3A4 wykazują maksymalne działanie wzależności od czasu - ich maksymalne działanie może wystąpić co najmniej po 2 tygodniach po rozpoczęciupodawania. Podobnie, w razie zaprzestania ich stosowania, indukcja CYP3A4 może nie ustępowaćprzynajmniej przez 2 tygodnie.

Leki silnie wiążące się z białkami

Nie stwierdza się istotnego klinicznie wypierania leków z białek osocza, gdy produkt Rispolept przyjmujesię jednocześnie z lekami silnie wiążącymi się białkami.

W razie skojarzonego stosowania leków, należy zapoznać się z charakterystykami odpowiednich produktów leczniczych w celu poznania szlaków metabolizmu i możliwej konieczności dostosowania dawki.

Dzieci i młodzież

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych. Nie wiadomo czy wyniki tych badań mają znaczenie u dzieci i młodzieży.

Jednoczesne stosowanie leków psychostymulujących (np.: metylofenidatu) z produktem leczniczymRispolept u dzieci i młodzieży nie wpływało na farmakokinetykę ani skuteczność rysperydonu.

Przykłady

Poniżej wymieniono przykłady leków, które mogą wykazywać interakcje z rysperydonem lub nie wykazują interakcji z rysperydonem:

Wpływ innych produktów leczniczych na farmakokinetykę rysperydonu

Antybiotyki:

• erytromycyna, umiarkowany inhibitor CYP3A4 i P-gp, nie zmienia farmakokinetyki rysperydonu ani

czynnej frakcji przeciwpsychotycznej

• ryfampicyna, silny induktor CYP3A4 i P-gp, zmniejszała stężenie czynnej frakcji

przeciwpsychotycznej w osoczu. Antycholinoesterazy:

• donepezil i galantamina, substraty zarówno CYP2D6 i CYP3A4, nie wykazują istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę rysperydonu i jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej.Leki przeciwpadaczkowe:

• karbamazepina, silny induktor CYP3A4 i P-gp zmniejsza stężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu w osoczu. Podobne działanie można zaobserwować podczas stosowania leków, takich jak np. fenytoina i fenobarbital, indukujących enzym wątrobowy CYP3A4, jak również P-gp

• topiramat zmniejszał w umiarkowanym stopniu biodostępność rysperydonu, ale nie jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Dlatego ta interakcja może nie mieć znaczenia klinicznego.Leki przeciwgrzybicze:

• itrakonazol, silny inhibitor CYP3A4 i P-gp, w dawkach 200 mg/dobę zwiększał stężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej o około 70%, przy dawkach rysperydonu od 2 do 8 mg/dobę• ketokonazol, silny inhibitor CYP3A4 i P-gp w dawkach 200 mg/dobę zwiększał stężenie rysperydonu, a zmniejszał stężenie 9-hydroksyrysperydonu.

Leki przeciwpsychotyczne:

• fenotiazyny mogą zwiększać stężenie rysperydonu w osoczu, ale nie jego czynnej frakcji

przeciwpsychotycznej. Leki przeciwwirusowe:

• inhibitory proteazy: nie ma danych z oficjalnych badań; ponieważ rytonawir jest jednak silnym inhibitorem CYP3A4 i słabym inhibitorem CYP2D6, to rytonawir i wzmacniane rytonawirem inhibitory proteazy mogą zwiększać stężenia czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu.Leki beta-adrenolityczne:

• niektóre leki beta-adrenolityczne mogą powodować zwiększenie stężenia rysperydonu w osoczu, ale

nie jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Inhibitory kanałów wapniowych:

• werapamil, umiarkowany inhibitor CYP3A4 i inhibitor P-gp, zwiększa stężenia rysperydonu i jego

czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Leki żołądkowo-jelitowe:

• antagoniści receptora H2: Cymetydyna i ranitydyna, słabe inhibitory CYP2D6 i CYP3A4, zwiększały biodostępność rysperydonu, lecz tylko w niewielkim stopniu jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej.

Selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne: • fluoksetyna, silny inhibitor CYP2D6, zwiększa stężenie rysperydonu w osoczu lecz w mniejszym stopniu jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej

• paroksetyna, silny inhibitor CYP2D6, zwiększa stężenie rysperydonu w osoczu ale w dawkach do 20 mg/dobę, a w mniejszym stopniu jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Większe dawki paroksetyny mogą jednak zwiększać stężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą zwiększać stężenia rysperydonu w osoczu, ale nie jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Amitryptylina nie wpływa na farmakokinetykę rysperydonu lub jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej

• sertralina - słaby inhibitor CYP2D6 i fluwoksamina - słaby inhibitor CYP3A4, w dawkach do 100 mg/dobę nie wywołują istotnych klinicznie zmian stężeń czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu. W dawkach większych niż 100 mg/dobę sertralina lub fluwoksamina mogą jednak zwiększać stężenia czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu.

Wpływ rysperydonu na farmakokinetykę innych produktów leczniczych

Leki przeciwpadaczkowe:

• rysperydon nie wykazuje istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę walproinianu czy

topiramatu.

Leki przeciwpsychotyczne:

• arypiprazol, substrat CYP2D6 i CYP3A4: rysperydon w postaci tabletek lub wstrzyknięć nie wpływał na sumaryczną farmakokinetykę arypiprazolu i jego czynnego metabolitu dehydroarypiprazolu.Glikozydy naparstnicy:

• rysperydon nie wykazuje istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę digoksyny. Lit:

• rysperydon nie wykazuje istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę litu.

Jednoczesne stosowanie rysperydonu z furosemidem

• Informacje dotyczące zwiększonej śmiertelności pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem jednocześnie otrzymujących furosemid, patrz punkt 4.4.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania rysperydonu u kobiet w okresie ciąży.

W badaniach na zwierzętach nie stwierdzono działania teratogennego rysperydonu, lecz stwierdzano innegorodzaju toksyczny wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jestznane.

Noworodki, które były narażone na działanie leków przeciwpsychotycznych (w tym rysperydonu) podczastrzeciego trymestru ciąży są w grupie ryzyka działań niepożądanych, w tym zaburzeń pozapiramidowychi (lub) objawów odstawiennych o różnym nasileniu i czasie trwania po porodzie. Obserwowano pobudzenie,wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzeniazwiązane z karmieniem. W związku z powyższym noworodki powinny być uważnie monitorowane.Produktu leczniczego Rispolept nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględniekonieczne. W przypadku konieczności przerwania leczenia rysperydonem w okresie ciąży, nie należyprzerywać leczenia gwałtownie.

Karmienie piersią

W badaniach przeprowadzanych na zwierzętach stwierdzono przenikanie rysperydonui 9-hydroksyrysperydonu do mleka. Wykazano również, że rysperydon i 9-hydroksyrysperydon takżeprzenikają w małych ilościach do mleka kobiet karmiących piersią. Brak danych dotyczących działańniepożądanych występujących u niemowląt karmionych piersią. Dlatego należy rozważyć stosunek korzyściz karmienia piersią do potencjalnego ryzyka dla dziecka.

Płodność

Jak w przypadku innych leków antagonistów receptorów dopaminowych D2, Rispolept zwiększa stężenieprolaktyny. Hiperprolaktynemia może hamować GnRH w podwzgórzu, co powoduje zmniejszeniewydzielania gonadotropin w przysadce. To z kolei, na skutek zaburzeń steroidogenezy w gonadach, możehamować funkcje rozrodcze, zarówno u kobiet jak i u mężczyzn.

W badaniach nieklinicznych nie stwierdzono takich działań.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Rispolept może wywierać niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów iobsługiwania maszyn, ze względu na potencjalne oddziaływanie na układ nerwowy i zaburzenia widzenia(patrz punkt 4.8). Dlatego pacjentom należy doradzać powstrzymanie się od prowadzenia samochodu lubobsługiwania maszyn do czasu poznania ich indywidualnej wrażliwości na lek.

4.8 Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane (częstość występowania ≥ 10%) to: parkinsonizm,sedacja/senność, ból głowy oraz bezsenność.

Występujące działania niepożądane zależne od dawki obejmowały parkinsonizm i akatyzję.

Poniżej podano wszystkie działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu lekudo obrotu z częstością występowania ustaloną na podstawie badań klinicznych produktu Rispolept.Zastosowano następujące określenia odnoszące się do częstości występowania: bardzo często (≥ 1/10),często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000) i bardzorzadko (< 1/10 000).

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnieze zmniejszającym się nasileniem.

Klasyfikacja Działanie niepożądane układów Częstość

i narządów

Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko

Klasyfikacja

układów

i narządów

Zakażenia

i zarażenia

pasożytnicze

Zaburzenia krwi

i układu chłonnego

Zaburzenia

układu

immunologicznego

Zaburzenia

endokrynologiczne

Zaburzenia

metabolizmu

i odżywiania

Zaburzenia

psychiczne

Działanie niepożądane

Częstość

Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko

zapalenie zakażenie dróg zakażenie

płuc, oddechowych,

zapalenie zapalenie

oskrzeli, pęcherza

zakażenie moczowego,

górnych dróg zakażenie oka,

oddechowych, zapalenie

zapalenie migdałków,

zatok, grzybica

zakażenie paznokci,

dróg zapalenie tkanki

moczowych, łącznej, zakażenie

zakażenie miejscowe,

ucha, grypa zakażenie

wirusowe, akaroza

skórna

neutropenia, agranulocytozac

leukopenia,

trombocytopenia,

niedokrwistość,

zmniejszenie

wartości

hematokrytu,

zwiększenie

liczby

eozynofilów

nadwrażliwość reakcja

anafilaktycznac

hiperprolaktyn

emiaa

zwiększenie

masy ciała,

zwiększenie

apetytu,

zmniejszenie

apetytu

bezsenność zaburzenia e

snu,

pobudzenie,

depresja, lęk

cukrzycab,

hiperglikemia,

polidypsja,

zmniejszenie

masy ciała,

jadłowstręt,

zwiększenie

stężenia

cholesterolu we

krwi

mania, stan

splątania,

zmniejszone

libido,

nerwowość,

koszmary senne

nieprawidłowe

wydzielanie

hormonu

antydiuretycznego,

obecność glukozy

w moczu

zatrucie wodnec,

hipoglikemia,

hiperinsulinemiac,

zwiększenie

stężenia

triglicerydów we

krwi

somnambulizm,

zaburzenia

odżywiania

związane ze snem,

przytępiony afekt,

anorgazmia

cukrzycowa

kwasica

ketonowa

Klasyfikacja Działanie niepożądane układów Częstość

i narządów

Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Zaburzenia sedacja/senność, akatyzjad, dyskineza późna, złośliwy zespół układu nerwowego parkinsonizmd, dystonia d, niedokrwienie neuroleptyczny,

ból głowy zawroty mózgu, brak zaburzenia

głowy, reakcji na bodźce, naczyniowo- dyskineza d, utrata mózgowe, drżenie świadomości, śpiączka

zmniejszony cukrzycowa, poziom kiwanie głową świadomości, napady drgawkowed, omdlenie, nadpobudliwość psychomotoryczn

a, zaburzenia równowagi, nieprawidłowa koordynacja, zawroty głowy zależne od postawy ciała, zaburzenia koncentracji, dyzartria, zaburzenia smaku, niedoczulica, parestezje

Zaburzenia oka niewyraźne światłowstręt, jaskra, zaburzenia

widzenie, suche oko, ruchu gałek zapalenie zwiększone ocznych, rotacyjne spojówek łzawienie, ruchy gałek

przekrwienie oczu ocznych,

owrzodzenia brzegów powiek, zespół wiotkiej tęczówki (śródoperacyjny)c

Zaburzenia ucha i zawroty głowy, błędnika szum w uszach,

ból ucha

Zaburzenia serca tachykardia migotanie niemiarowość

przedsionków, zatokowa blok przedsionkowo komorowy, zaburzenia przewodzenia, wydłużenie odstępu QT w

EKG, bradykardia, nieprawidłowy zapis EKG, kołatanie serca

Zaburzenia nadciśnienie niedociśnienie, zatorowość naczyniowe niedociśnienie płucna, zakrzepica

ortostatyczne, żylna napady zaczerwienienia

Klasyfikacja

układów

i narządów

Zaburzenia

układu

oddechowego,

klatki piersiowej i

śródpiersia

Zaburzenia

żołądka i jelit

Zaburzenia skóry

i tkanki

podskórnej

Zaburzenia

mięśniowo-

szkieletowe

i tkanki łącznej

Zaburzenia nerek

i dróg moczowych

Ciąża, połóg

i okres

okołoporodowy

Działanie niepożądane

Częstość

Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko

duszność, ból zachłystowe zespół bezdechu

gardła i krtani, zapalenie płuc, śródsennego,

kaszel, przekrwienie płuc, hiperwentylacja

krwawienie z przekrwienie dróg

nosa oddechowych,

przekrwienie rzężenia, sapanie,

błony dysfonia,

śluzowej nosa zaburzenia

oddechowe

ból w jamie nietrzymanie zapalenie trzustki, ileus

brzusznej, stolca, kamienie niedrożność jelit,

uczucie kałowe, zapalenie obrzęk języka,

dyskomfortu żołądka i jelit, zapalenie warg

w jamie dysfagia, wzdęcia

brzusznej,

wymioty,

nudności,

zaparcia,

biegunka,

niestrawność,

suchość w

jamie ustnej,

ból zęba

wysypka, pokrzywka, polekowe wykwity obrzęk

rumień świąd, łysienie, skórne, łupież naczynioruchowy

hiperkeratoza,

wyprysk, sucha

skóra,

odbarwienie

skóry, trądzik,

łojotokowe

zapalenie skóry,

zaburzenia skóry,

uszkodzenie skóry

skurcze zwiększone rabdomioliza

mięśni, ból stężenie kinazy

mięśniowo- fosfokreatynowej

szkieletowy, we krwi,

ból pleców, nieprawidłowa

ból stawów postawa ciała,

zesztywnienie

stawów, obrzęk

stawów,

osłabienie mięśni,

ból szyi

nietrzymanie częstomocz, zastój

moczu moczu, dyzuria

noworodkowy

zespół

odstawieniac

Klasyfikacja Działanie niepożądane układów Częstość

i narządów

Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Zaburzenia zaburzenia priapizmc, układu erekcji, opóźnione rozrodczego zaburzenia miesiączkowanie,

i piersi ejakulacji, brak obrzęk piersi,

miesiączki, powiększenie zaburzenia piersi, wydzielina miesiączkowaniad, z piersi ginekomastia, mlekotok, zaburzenia funkcji seksualnych, ból piersi, dyskomfort piersi, wydzielina

z pochwy

Zaburzenia ogólne obrzękd, obrzęk twarzy, hipotermia,

i stany w miejscu gorączka, ból dreszcze, zmniejszenie podania w klatce zwiększenie temperatury ciała,

piersiowej, temperatury ciała, ochłodzenie osłabienie nieprawidłowy obwodowych (astenia), sposób chodzenia, części ciała, zespół zmęczenie, pragnienie, odstawienia leku, ból dyskomfort w stwardnieniec,

klatce piersiowej, złe samopoczucie, dziwne samopoczucie, dyskomfort

Zaburzenia zwiększenie żółtaczka wątroby i dróg aktywności żółciowych aminotransferaz,

zwiększenie aktywności gamma- glutamylotransfer azy, zwiększenie aktywnościenzymów wątrobowych

Urazy, zatrucia upadek ból związany zi powikłania po proceduramizabiegach medycznymi

a Hiperprolaktynemia może w niektórych przypadkach prowadzić do ginekomastii, zaburzeńmenstruacji, braku miesiączki, braku owulacji, mlekotoku, zaburzeń płodności, zmniejszonego libido,zaburzeń wzwodu.

b W badaniach z kontrolą placebo cukrzycę zgłaszano u 0,18% osób leczonych rysperydonem wporównaniu do 0,11% w grupie placebo. Całkowita częstość występowania cukrzycy we wszystkichbadaniach klinicznych wyniosła 0,43% u wszystkich osób leczonych rysperydonem.c Nie stwierdzono w badaniach klinicznych produktu leczniczego Rispolept, lecz stwierdzano powprowadzeniu rysperydonu do obrotu.

d Zespół pozapiramidowy może się objawiać: parkinsonizmem (zwiększone wydzielanie śliny,sztywność mięśni szkieletowych, parkinsonizm, ślinienie się, objaw koła zębatego w parkinsonizmie,bradykinezja, hipokinezja, maskowaty wyraz twarzy, napięcie mięśni, akineza, sztywność karku,sztywność mięśni, chód parkinsonowski i nieprawidłowy odruch z gładzizny czoła, parkinsonowskiedrżenie spoczynkowe), akatyzją (akatyzja, niepokój ruchowy, hiperkinezja i zespół niespokojnychnóg), drżeniem, dyskinezą (dyskineza, drganie mięśni, choreoatetoza, atetoza i drgawki klonicznemięśni), dystonią. Dystonia obejmuje tu dystonię, zwiększone napięcie mięśni, kręcz szyi,mimowolne skurcze mięśni, przykurcz mięśni, kurcz powiek, rotacyjne ruchy gałki ocznej, porażenie

języka, skurcze mięśni twarzy, skurcz krtani, miotonię, opistotonus, skurcz mięśni ust i gardła,pleurototonus, skurcz języka, szczękościsk. Należy zauważyć, że wymieniono szeroki zakresobjawów, które niekoniecznie muszą mieć podłoże pozapiramidowe. Bezsenność obejmuje: trudnościz zasypianiem, bezsenność śródnocną. Napady drgawkowe obejmują: uogólniony napad toniczno-kloniczny. Zaburzenia miesiączkowania obejmują: nieregularne miesiączkowanie, skąpemiesiączkowanie. Obrzęk obejmuje: obrzęk uogólniony, obrzęk obwodowy, obrzęk ciastowaty.

Działania niepożądane stwierdzone podczas stosowania postaci farmaceutycznych paliperydonu

Paliperydon jest czynnym metabolitem rysperydonu, dlatego profile działań niepożądanych tych substancji(w tym zarówno postaci doustnych i postaci do wstrzyknięć) odpowiadają sobie wzajemnie. Oprócz wyżejwymienionych działań niepożądanych, podczas stosowania produktów paliperydonu stwierdzonowymienione poniżej działania, które mogą wystąpić podczas stosowania produktu Rispolept.

Zaburzenia serca

Zespół posturalnej tachykardii ortostatycznej.

Oddziaływania związane z grupą leków

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, stwierdzano bardzo rzadkie przypadkiwydłużenia odstępu QT po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu. Innymi związanymi z klasą lekówdziałaniami na serce, opisywanymi dla leków przeciwpsychotycznych powodujących wydłużenie odcinkaQT są: arytmia komorowa, migotanie komór, tachykardia komorowa, nagły zgon, zatrzymanie akcji sercai częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa

Podczas leczenia lekami przeciwpsychotycznymi, zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo- zatorowej, w tym zatorowość płucną i zakrzepicę żył głębokich (nieznana częstość).

Zwiększenie masy ciała

Na podstawie połączonych danych pochodzących z trwających 6 do 8 tygodni badań kontrolowanychplacebo określano stosunek ilościowy dorosłych pacjentów ze schizofrenią otrzymujących produkt leczniczyRispolept i placebo, spełniających kryterium zwiększenia masy ciała o ≥ 7% masy początkowej.Stwierdzono występowanie statystycznie istotnego zwiększenia liczby przypadków zwiększenia masy ciaław grupie otrzymującej Rispolept (18%), w porównaniu z grupą otrzymującą placebo (9%).

Analizując połączone dane z kontrolowanych placebo, trwających 3 tygodnie badań z udziałem dorosłychpacjentów z ostrą manią, poziom występowania zwiększenia masy ciała ≥ 7% w momencie zakończeniabadania był porównywalny dla grup otrzymujących produkt leczniczy Rispolept (2,5%) oraz grupotrzymujących placebo (2,4%) i był nieznacznie większy w aktywnej grupie kontrolnej (3,5%).

W populacji dzieci i młodzieży wykazujących zaburzenia zachowania i inne zachowania destrukcyjne, wbadaniach długotrwałych stwierdzono zwiększenie masy ciała o średnio 7,3 kg po 12 miesiącach terapii.Oczekiwane zwiększenie masy ciała u zdrowych dzieci w wieku od 5 do 12 lat wynosi 3 do 5 kg rocznie.W wieku od 12 do 16 lat, u dziewcząt utrzymuje się tempo zwiększania masy ciała wynoszące od 3 do 5 kgrocznie, podczas gdy u chłopców masa zwiększa się o około 5 kg rocznie.

Dodatkowe informacje dotyczące populacji specjalnych

Działania niepożądane produktu leczniczego, które obserwowane są częściej u pacjentów w podeszłymwieku z otępieniem lub u dzieci, w porównaniu z populacją osób dorosłych, opisano poniżej:

Osoby w podeszłym wieku z otępieniem

U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, działaniami niepożądanymi opisywanymi w badaniachklinicznych były przemijające napady niedokrwienne oraz udary naczyniowe mózgu, występująceodpowiednio z częstością 1,4% i 1,5%. Dodatkowo opisywano występowanie następujących działańniepożądanych z częstością co najmniej dwukrotnie większą niż w innych populacjach osób dorosłych i

wynoszącą ≥ 5%: zakażenia dróg moczowych, obrzęk obwodowy, letarg i kaszel.

Dzieci i młodzież

Zasadniczo u dzieci i młodzieży spodziewane są podobne działania niepożądane jak u dorosłych. U dzieci (wwieku od 5 do 17 lat) opisywano następujące działania niepożądane występujące z częstością ≥ 5% i conajmniej dwa razy częściej niż w badaniach klinicznych u osób dorosłych: senność/uspokojenie, zmęczenie,ból głowy, zwiększone łaknienie, wymioty, zakażenie górnych dróg oddechowych, przekrwienie błonyśluzowej nosa, ból brzucha, zawroty głowy, kaszel, gorączkę, drżenie, biegunkę i mimowolne oddawaniemoczu.

Nie ma wystarczających badań dotyczących wpływu długotrwałego leczenia rysperydonem na dojrzewaniepłciowe i wzrost (patrz punkt 4.4, podpunkt „Dzieci i młodzież”).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkiepodejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania NiepożądanychDziałań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznychi Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C

02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy

Opisywane objawy podmiotowe i przedmiotowe przedawkowania wynikały na ogół z nasileniafarmakologicznego działania rysperydonu. Należały do nich: senność i sedacja, tachykardia, niedociśnienieoraz objawy pozapiramidowe. Po przedawkowaniu odnotowano przypadki wydłużenia odstępu QT idrgawek. Częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes stwierdzano w związku z jednoczesnymprzedawkowaniem produktu leczniczego Rispolept i paroksetyny.

W przypadku ostrego przedawkowania, należy zawsze brać pod uwagę możliwość zatrucia wielomalekami jednocześnie.

Leczenie

Należy uzyskać i utrzymać drożność dróg oddechowych oraz zapewnić odpowiednią podaż tlenui wentylację. Należy rozważyć wykonanie płukania żołądka (gdy pacjent jest nieprzytomny, pozaintubowaniu) oraz podanie węgla aktywowanego ze środkami przeczyszczającym, i jedynie w przypadku,gdy od przyjęcia leku nie upłynęła godzina. Natychmiast należy rozpocząć monitorowanie czynności układukrążenia z ciągłym zapisem elektrokardiograficznym, w celu wykrycia ewentualnych zaburzeń rytmu serca.

Nie ma swoistego antidotum na rysperydon, dlatego należy wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe.Niedociśnienie i zapaść krążeniową należy leczyć odpowiednimi środkami, takimi jak dożylnie podawanepłyny i (lub) leki sympatykomimetyczne. W przypadku wystąpienia ciężkich objawów pozapiramidowychnależy zastosować lek antycholinergiczny. Należy dokładnie obserwować pacjenta i monitorować parametryżyciowe do czasu ustąpienia objawów zatrucia.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Inne leki przeciwpsychotyczne, Kod ATC: N05AX08.

Mechanizm działania

Rysperydon jest wybiórczym antagonistą monoaminergicznym o unikatowych właściwościach.Charakteryzuje się dużym powinowactwem do receptorów serotoninergicznych 5-HT2 i dopaminergicznychD2. Rysperydon wiąże się również z receptorami alfa1-adrenergicznymi i, z mniejszym powinowactwem,z receptorami histaminergicznymi H1 i receptorami α-2-adrenergicznymi. Rysperydon nie wykazujepowinowactwa do receptorów cholinergicznych. Chociaż rysperydon jest silnym antagonistą receptorów D2,co wiąże się z korzystnym wpływem na wytwórcze objawy schizofrenii, w mniejszym stopniu ogranicza onaktywność motoryczną i wywołuje katalepsję niż klasyczne neuroleptyki. Zrównoważone ośrodkowedziałanie antagonistyczne na receptory serotoninergiczne i dopaminergiczne może zmniejszyćprawdopodobieństwo wystąpienia pozapiramidowych działań niepożądanych i rozszerzyć działanieterapeutyczne na objawy negatywne i zaburzenia afektywne występujące w przebiegu schizofrenii.

Działanie farmakodynamiczne

Skuteczność kliniczna

Schizofrenia

Skuteczność rysperydonu w krótkotrwałej terapii schizofrenii stwierdzono w czterech badaniachtrwających od 4 do 8 tygodni, które obejmowały ponad 2500 pacjentów spełniających kryteria DSM-IV dlaschizofrenii. W 6-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu, w którym stopniowo zwiększano dawkido 10 mg/dobę (podawane dwa razy na dobę), stwierdzono, że rysperydon był bardziej skuteczny niżplacebo wg Krótkiej Skali Oceny Psychiatrycznej (ang. Brief Psychiatric Rating Scale, BPRS). W 8-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu z zastosowaniem czterech stałych dawek rysperydonu (2mg, 6 mg, 10 mg i 16 mg na dobę, podawanych dwa razy na dobę), stwierdzono, że wszystkie cztery grupywykazują lepsze wyniki w Skali Objawów Pozytywnych i Negatywnych (ang. Positive and NegativeSyndrome Scale, PANSS) w porównaniu z placebo. W 8-tygodniowym badaniu dotyczącym porównaniadawek z zastosowaniem pięciu stałych dawek rysperydonu (1 mg, 4 mg, 8 mg, 12 mg i 16 mg na dobę,podawanych dwa razy na dobę), stwierdzono lepsze wyniki w skali PANSS dla grup otrzymujących dawki 4mg, 8 mg i 16 mg na dobę w porównaniu z grupą otrzymującą 1 mg rysperydonu na dobę. W 4-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu dotyczącym porównania dawek, przeprowadzonym zzastosowaniem dwóch stałych dawek rysperydonu (4 mg i 8 mg na dobę, podawanych raz na dobę), obiegrupy uzyskały lepsze wyniki w skali PANSS w porównaniu z placebo, łącznie z całkowitym wynikiemPANSS i miarą odpowiedzi (> 20% zmniejszenia całkowitego wyniku PANSS). W ramach dłuższegobadania, dorosłych pacjentów leczonych ambulatoryjnie spełniających w większości kryteria DSM-IV dlaschizofrenii, i klinicznie stabilnych od co najmniej 4 tygodni w okresie przyjmowania lekówprzeciwpsychotycznych, randomizowano do grup otrzymujących 2 mg do 8 mg na dobę rysperydonu lubhaloperydolu i przez 1 do 2 lat prowadzono obserwacje czy nie występują nawroty choroby. U pacjentówprzyjmujących rysperydon stwierdzono znacząco dłuższy okres do wystąpienia nawrotu, w porównaniu zpacjentami otrzymującymi haloperydol.

Epizody maniakalne w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych

Skuteczność rysperydonu w monoterapii ostrych epizodów manii związanych z zaburzeniem dwubiegunowym typu I, wykazano w trzech podwójnie zaślepionych badaniach kontrolowanych placeboprzeprowadzonych na około 820 pacjentach z zaburzeniami dwubiegunowymi typu I, w oparciu o kryteriaDSM-IV. W badaniach tych wykazano, że rysperydon podawany w dawce od 1 mg do 6 mg na dobę(dawka początkowa 3 mg w dwóch badaniach i 2 mg w jednym badaniu) był znacząco bardziej skuteczny odplacebo w odniesieniu do wcześniej ustalonego punktu końcowego, tzn. zmiany w stosunku do wynikupoczątkowego w Skali Oceny Manii Younga (ang. Young Mania Rating Scale, YMRS) w 3. tygodniu.

Wtórne wyniki skuteczności były ogólnie zgodne z wynikami pierwotnymi. Odsetek pacjentów, u których po3 tygodniach zanotowano zmniejszenie o ≥ 50% łącznego wyniku YMRS w stosunku do wynikupoczątkowego był znacząco większy dla rysperydonu niż dla placebo. Jedno z trzech badań obejmowałogrupę otrzymującą haloperydol, oraz zastosowano w nim 9-tygodniową, podwójnie zaślepioną fazępodtrzymującą. Skuteczność została zachowana przez cały 9-tygodniowy okres terapii podtrzymującej.Zmiana w stosunku do wyniku początkowego w skali YMRS postępowała w trakcie badania i była w 12.tygodniu porównywalna dla rysperydonu i haloperydolu.

Skuteczność rysperydonu podawanego ze środkami stabilizującymi nastrój w leczeniu ostrej manii,wykazano w dwóch, trwających 3 tygodnie, podwójnie ślepych badaniach, obejmujących około 300pacjentów spełniających kryteria DSM-IV dla zaburzeń dwubiegunowych typu I. W jednym 3-tygodniowymbadaniu stwierdzono, że rysperydon w dawce od 1 mg do 6 mg na dobę, z dawką początkową wynoszącą 2mg na dobę podawaną z litem lub walproinianem, zapewniał osiąganie lepszego wyniku niż podawaniesamego litu lub walproinianu, w odniesieniu do określonego wcześniej punktu końcowego, tzn. zmianycałkowitego wyniku w skali YMRS w 3. tygodniu względem wartości początkowej. W drugim, trwającymtrzy tygodnie badaniu, rysperydon podawany w dawce od 1 mg do 6 mg na dobę, z początkową dawką 2mg/dobę, w skojarzeniu z litem, walproinianem lub karbamazepiną nie okazał się skuteczniejszy niż sam lit,walproinian lub karbamazepina w obniżaniu wyniku w skali YMRS. Możliwym wyjaśnieniemniepowodzenia tego badania była indukcja klirensu rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu pod wpływemkarbamazepiny, co prowadziło do mniejszych niż terapeutyczne stężeń rysperydonu i 9- hydroksyrysperydonu. Gdy w analizie post-hoc wykluczono grupę karbamazepinową, rysperydon wskojarzeniu z litem i walproinianem zapewniał większe obniżenie wyniku w skali YMRS, w porównaniu zdziałaniem samego litu lub walproinianu.

Uporczywa agresja u pacjentów z otępieniem

Skuteczność rysperydonu w leczeniu Behawioralnych i Psychologicznych Objawów Demencji(ang. Behavioral and Psychological Symptoms of Dementia, BPSD), obejmujących zaburzenia zachowania,takie jak: agresja, pobudzenie, psychoza, nadmierna aktywność i zaburzenia afektywne, wykazano w trzechpodwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo, badaniach przeprowadzonych z udziałem 1150 pacjentóww podeszłym wieku z otępieniem o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego. W jednym z badań zastosowanostałe dawki rysperydonu wynoszące 0,5 mg, 1 mg i 2 mg na dobę. W dwóch badaniach z elastyczną dawką,podawano rysperydon w dawkach od 0,5 mg do 4 mg na dobę oraz odpowiednio od 0,5 mg do 2 mg na dobę.Stwierdzono statystycznie istotną i klinicznie znaczącą skuteczność rysperydonu w leczeniu agresji, i mniejznaczną w leczeniu pobudzenia i psychozy u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem (wg pomiarów wSkali Oceny Zaburzeń Zachowania w Chorobie Alzheimera [ang. Behavioural Pathology In Alzheimer’sDisease Rating Scale, BEHAVE-AD] oraz Skali Oceny Pobudzenia Cohen-Mansfielda [ang. Cohen-Mansfield Agitation Inventory, CMAI]). Działanie terapeutyczne rysperydonu było niezależne od wyniku wKrótkiej Skali Oceny Stanu Psychicznego (ang. Mini-Mental State Examination, MMSE), (a w konsekwencjiod zaawansowania otępienia); od uspokajających właściwości rysperydonu; od obecności lub brakupsychozy, od typu otępienia – związanego z chorobą Alzheimera, naczyniowego lub mieszanego (patrz takżepunkt 4.4).

Dzieci i młodzież

Zaburzenia zachowania

Skuteczność rysperydonu w krótkotrwałym leczeniu zachowań destrukcyjnych wykazano w dwóchpodwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo badaniach przeprowadzonych z udziałem 240 pacjentóww wieku od 5 do 12 lat, z diagnozą zaburzeń zachowania (ang. Disruptive Behaviour Disorders, DBD) wgkryteriów DSM-IV oraz graniczną funkcją intelektualną lub łagodnym do umiarkowanego zaburzeniemzdolności uczenia się i (lub) upośledzeniem psychicznym. W tych dwóch badaniach stwierdzono, żerysperydon w dawkach od 0,02 do 0,06 mg/kg mc. na dobę był znacznie skuteczniejszy od placebo w

odniesieniu do osiągania pierwotnego punktu końcowego, tzn. zmiany wyniku w podskali Conduct Problemskali Nisongera (ang. Nisonger-Child Behaviour Rating Form, N-CBRF) względem wartości początkowej w

6. tygodniu.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Produkt leczniczy Rispolept w postaci tabletek powlekanych jest biorównoważny z produktem leczniczym Rispolept w postaci roztworu doustnego.

Rysperydon jest metabolizowany do 9-hydroksyrysperydonu, który wykazuje podobną aktywnośćfarmakologiczną jak rysperydon (patrz Metabolizm i eliminacja).

Wchłanianie

Rysperydon jest po podaniu doustnym całkowicie wchłaniany i w ciągu 1 do 2 godzin osiąga maksymalnestężenie w osoczu. Bezwzględna dostępność biologiczna rysperydonu po podaniu doustnym wynosi 70%(CV=25%). Względna dostępność biologiczna rysperydonu po podaniu doustnym, uwolnionego z tabletkiwynosi 94% (CV=10%) w porównaniu z roztworem.

Obecność pokarmu nie wpływa na wchłanianie leku, dlatego rysperydon może być podawany w trakcieposiłków lub pomiędzy posiłkami. Stan stacjonarny rysperydonu występuje u większości pacjentów w ciągujednego dnia. Stan stacjonarny 9-hydroksyrysperydonu występuje w ciągu 4-5 dni stosowania leku.

Dystrybucja

Dystrybucja rysperydonu przebiega szybko. Objętość dystrybucji wynosi 1 do 2 l/kg.W osoczu rysperydon wiąże się z albuminami i kwaśną alfa-1-glikoproteiną.Rysperydon w osoczu jest związany z białkami w 90%, a 9-hydroksyrysperydon w 77%.

Metabolizm i eliminacja

Rysperydon jest metabolizowany przez CYP 2D6 do 9-hydroksyrysperydonu, który ma podobnewłaściwości farmakologiczne do właściwości rysperydonu. Rysperydon i 9-hydroksyrysperydon tworzączynną frakcję przeciwpsychotyczną. CYP 2D6 podlega polimorfizmowi genetycznemu. Osoby intensywniemetabolizujące z udziałem CYP 2D6 szybko przekształcają rysperydon do 9-hydroksyrysperydon, podczasgdy osoby słabo metabolizujące z udziałem CYP 2D6 przekształcają go znacznie wolniej. Chociaż u osóbintensywnie metabolizujących jest mniejsze stężenie rysperydonu a większe stężenie 9-hydroksyrysperydonuniż u osób słabo metabolizujących, to farmakokinetyki rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu łącznie(tzw. czynna frakcja przeciwpsychotyczna), po podaniu dawki pojedynczej i dawek wielokrotnych sąpodobne u osób intensywnie i słabo metabolizujących z udziałem CYP 2D6.

Inną ścieżką metaboliczną rysperydonu jest N-dealkilacja. Badania in vitro przeprowadzone na ludzkichmikrosomach wątrobowych wykazały, że rysperydon w klinicznie istotnych stężeniach nie hamuje znaczącometabolizmu leków ulegających przemianom katalizowanym przez izoenzymy cytochromu P450, w tymCYP 1A2, CYP 2A6, CYP 2C8/9/10, CYP 2D6, CYP 2E1, CYP 3A4 i CYP 3A5. W okresie tygodnia odchwili podania, 70% dawki jest wydalane z moczem, a 14% z kałem. W moczu, rysperydon oraz 9-hydroksyrysperydon stanowi 35-45% dawki. Pozostała część to niewykazujące aktywności metabolity. Popodaniu doustnym pacjentom z psychozami, okres półtrwania rysperydonu wynosi około 3 godzin. Okrespółtrwania w fazie eliminacji 9-hydroksyrysperydonu i czynnej frakcji o działaniu przeciwpsychotycznymwynosi 24 godziny.

Liniowość lub nieliniowość

Stężenie rysperydonu w osoczu w zakresie dawek terapeutycznych wykazuje zależność proporcjonalną do dawki.

Osoby w podeszłym wieku, osoby z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek

Badania farmakokinetyki dotyczące jednorazowej dawki rysperydonu podanego doustnie wykazały większestężenia w osoczu o średnio 43%, dłuższy okres półtrwania o 38% i zmniejszenie o 30% klirensu czynnejfrakcji przeciwpsychotycznej u pacjentów w podeszłym wieku.

U dorosłych z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek klirens czynnej frakcji przeciwpsychotycznejwynosił około 48% klirensu u młodych, zdrowych dorosłych osób. U dorosłych z ciężkimi zaburzeniamiczynności nerek klirens czynnej frakcji przeciwpsychotycznej wynosił około 31% klirensu u młodych,zdrowych dorosłych osób. Okres półtrwania czynnej frakcji przeciwpsychotycznej wynosił 16,7 godzin u

młodych dorosłych, 24,9 godzin u dorosłych z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (lub był około1,5 razy dłuższy niż u młodych dorosłych), oraz 28,8 godzin u osób z ciężkimi zaburzeniami czynnościnerek (lub był około 1,7 razy dłuższy niż u młodych dorosłych). Stężenie rysperydonu w osoczu u pacjentówz niewydolnością wątroby było prawidłowe, jednak średnie stężenie wolnej frakcji rysperydonu zwiększyłosię u tych pacjentów o 37,1%.

Klirens i okres półtrwania w fazie eliminacji podanego doustnie rysperydonu i czynnej frakcjiprzeciwpsychotycznej u dorosłych z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, nie różniłysię znacząco od analogicznych parametrów u młodych zdrowych dorosłych osób.

Dzieci i młodzież

U dzieci, właściwości farmakokinetyczne rysperydonu, 9-hydroksyrysperydonu oraz czynnej frakcji przeciwpsychotycznej są zbliżone do właściwości farmakokinetycznych u osób dorosłych.

Płeć, rasa, palenie tytoniu

Analiza farmakokinetyki w populacji nie ujawniła wyraźnego wpływu płci, rasy, czy palenia tytoniu na farmakokinetykę rysperydonu lub jego aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach dotyczących (pod) przewlekłej toksyczności, przeprowadzonych na niedojrzałych płciowoszczurach i psach, zaobserwowano zależne od dawki działanie na gruczoły piersiowe i układ rozrodczy usamców i samic. Działania te wynikały ze zwiększonych stężeń prolaktyny w surowicy, na skutekzablokowania receptora dopaminergicznego D2 przez rysperydon. Ponadto badania na kulturach tkankowychsugerują, że rozwój komórek w guzach piersi u ludzi może być stymulowany przez prolaktynę.Rysperydon nie działał teratogennie na płód u szczurów i królików. W badaniach nad wpływem rysperydonuna rozmnażanie u szczurów, działania niepożądane dotyczyły zachowań rodziców podczas kojarzenia się wpary oraz masy urodzeniowej i przeżywalności potomstwa. U szczurów ekspozycja na rysperydon w okresiepłodowym wiązała się z deficytami funkcji poznawczych u zwierząt dorosłych. Inne leki będąceantagonistami dopaminy, podane ciężarnym zwierzętom, negatywnie oddziaływały na uczenie się i rozwójmotoryczny potomstwa. W badaniach toksykologicznych przeprowadzanych na młodych szczurachstwierdzano zwiększoną śmiertelność i opóźnienie rozwoju u ich potomstwa. W 40-tygodniowym badaniuwystąpiło opóźnienie dojrzewania płciowego u młodych psów. Na podstawie pola pod krzywą (AUC) niestwierdzono zaburzenia wzrostu kości długich u psów przy narażeniu 3,6 razy większym od maksymalnejekspozycji u młodzieży (1,5 mg/dobę), natomiast u młodzieży w przypadku ekspozycji 15 razy większej odmaksymalnej ekspozycji na lek, zaobserwowano wpływ na kości długie i dojrzewanie płciowe.

Rysperydon nie wykazywał działania genotoksycznego w wielu testach. W badaniach nad działaniemrakotwórczym rysperydonu u szczurów i myszy obserwowano powiększenie gruczolaka przysadki (mysz),gruczolaka trzustki (szczur), gruczolaka gruczołów mlecznych (oba gatunki). Guzy te można powiązać zprzedłużającym się antagonizmem rysperydonu względem receptora D2 i hiperprolaktynemią. Znaczenie tychobserwacji dotyczących gryzoni dla ryzyka stosowania leku u ludzi jest nieznane. Modele zwierzęce in vitroi in vivo wykazały, że duże dawki rysperydonu mogą powodować wydłużenie odstępu QT, teoretyczniezwiększającego u pacjentów ryzyko częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes.

6. DANE FARMACEUTYCZNE:

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rispolept, 1 mg: Rdzeń tabletki

Laktoza jednowodnaSkrobia kukurydzianaCeluloza mikrokrystalicznaHypromeloza

Magnezu stearynian

Krzemionka koloidalna bezwodnaSodu laurylosiarczan

Otoczka tabletki

Hypromeloza Glikol propylenowy

Rispolept, 2 mg: Rdzeń tabletki

Laktoza jednowodnaSkrobia kukurydzianaCeluloza mikrokrystalicznaHypromeloza Magnezu stearynian

Krzemionka koloidalna bezwodnaSodu laurylosiarczan

Otoczka tabletki

Hypromeloza Glikol propylenowyTytanu dwutlenekTalk

Żółcień pomarańczowa S- lak aluminiowy

Rispolept, 3 mg: Rdzeń tabletki

Laktoza jednowodnaSkrobia kukurydzianaCeluloza mikrokrystalicznaHypromeloza Magnezu stearynian

Krzemionka koloidalna bezwodnaSodu laurylosiarczan

Otoczka tabletki

Hypromeloza Glikol propylenowyTytanu dwutlenekTalk

Żółcień chinolinowa (E 104)

Rispolept, 4 mg: Rdzeń tabletki

Laktoza jednowodnaSkrobia kukurydzianaCeluloza mikrokrystalicznaHypromeloza Magnezu stearynian

Krzemionka koloidalna bezwodnaSodu laurylosiarczan

Otoczka tabletki

Hypromeloza Glikol propylenowyTytanu dwutlenek

Talk Żółcień chinolinowa (E 104)

Indygotyna - lak aluminiowy

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii Al/PVC-LDPE-PVDC, w tekturowym pudełku.

Opakowania:

- 20 tabletek powlekanych- 60 tabletek powlekanych

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania

Brak szczególnych wymagań dotyczących usuwania.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU

Janssen-Cilag International NVTurnhoutseweg 30

B-2340 Beerse Belgia

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Rispolept, 1 mg, tabletki powlekane: R/6704Rispolept, 2 mg, tabletki powlekane: R/6705Rispolept, 3 mg, tabletki powlekane: R/6706Rispolept, 4 mg, tabletki powlekane: R/6707

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I

DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 29 maja 1996 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 23 lipca 2018