CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Rolicyn, 50 mg, tabletki powlekaneRolicyn, 100 mg, tabletki powlekaneRolicyn, 150 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Rolicyn, 50 mg

Jedna tabletka powlekana zawiera 50 mg roksytromycyny (Roxithromycinum).

Rolicyn, 100 mg

Jedna tabletka powlekana zawiera 100 mg roksytromycyny (Roxithromycinum).

Rolicyn, 150 mg

Jedna tabletka powlekana zawiera 150 mg roksytromycyny (Roxithromycinum).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana

Okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane barwy białej do lekko kremowej.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Roksytromycynę stosuje się w leczeniu zakażeń bakteryjnych wywołanych przez wrażliwe na niądrobnoustroje.

Zakażenia górnych dróg oddechowych: zapalenie migdałków, zapalenie gardła, zapalenie błonyśluzowej nosa i gardła, zapalenie zatok obocznych nosa wywołane przez Streptococcus pneumoniae,paciorkowce grupy A, Staphylococcus aureus, Haemophilus influenzae, Mycoplasma pneumoniae.

Zapalenie ucha środkowego, najczęściej wywołane przez Haemophilus influenzae i Streptococcuspneumoniae oraz Moraxella catarrhalis i Staphylococcus epidermidis.

Zakażenia dolnych dróg oddechowych: zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, ropnie płuc i rozstrzenieoskrzeli wywołane przez Haemophilus influenzae, Mycoplasma pneumoniae, Streptococcuspyogenes, Chlamydia psittaci.

Zakażenia skóry i tkanek miękkich wywołane przez Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes.

Nierzeżączkowe zakażenia narządów rodnych wywołane przez Chlamydia trachomatis, Mycoplasmahominis, Ureaplasma urealyticum.

Uwaga! Przed rozpoczęciem leczenia roksytromycyną należy przeprowadzić badanielekowrażliwości wyizolowanego drobnoustroju, wywołującego zakażenie. Leczenie może byćwdrożone przed uzyskaniem wyniku lekowrażliwości drobnoustroju.

Po uzyskaniu wyniku antybiogramu może być konieczna odpowiednia zmiana leku.Roksytromycynę należy podawać zgodnie z oficjalnymi zaleceniami lokalnymi, dotyczącymiwłaściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Wielkość dawki zależy od ciężkości zakażenia, wrażliwości drobnoustroju wywołującego zakażenie,stanu pacjenta, wieku i masy ciała.

Dawkowanie

Dorośli i dzieci o masie ciała powyżej 40 kg

Zwykle stosuje się dawkę 150 mg dwa razy na dobę (co 12 godzin) lub 300 mg raz na dobę.

Dzieci o masie ciała od 12 kg do 40 kg

Zwykle stosuje się dawkę 2,5 do 4 mg/kg mc. dwa razy na dobę.

- U dzieci o masie ciała od 12 do 23 kg - 50 mg dwa razy na dobę (co 12 godzin).- U dzieci o masie ciała od 24 do 40 kg - 100 mg dwa razy na dobę (co 12 godzin).

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie ma konieczności zmiany dawkowania leku u pacjentów w podeszłym wieku z prawidłowączynnością wątroby i nerek.

Pacjenci z niewydolnością wątroby

U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby [np. marskością wątroby z żółtaczką i (lub)wodobrzuszem] nie zaleca się stosowania roksytromycyny. Jeśli jednak zastosowanie leku jestkonieczne, należy zmniejszyć dawkę leku o połowę i regularnie kontrolować czynność wątroby.Parametry czynności wątroby należy kontrolować również u osób z zaburzoną czynnością wątrobyoraz u tych, u których niewydolność wątroby wystąpiła podczas stosowania roksytromycyny wprzeszłości. Jeśli w czasie stosowania roksytromycyny parametry czynności wątroby pogorszą się,należy rozważyć odstawienie leku.

Pacjenci z niewydolnością nerek

U pacjentów z niewydolnością nerek nie ma konieczności zmniejszania dawki leku, ponieważzaledwie około 10% przyjętej doustnie dawki roksytromycyny wydalane jest przez nerki.

Czas leczenia

Leczenie należy kontynuować przez co najmniej dwa dni po ustąpieniu objawów chorobowych.Zwykle trwa od 5 do 10 dni w zależności od wrażliwości drobnoustroju wywołującego zakażenie,jego lokalizacji i reakcji pacjenta na antybiotyk. Zakażenia wywołane przez Streptococcus spp.,zakażenia cewki moczowej oraz zakażenia szyjki macicy z reguły należy leczyć przez 10 dni.

Sposób podawania

Rolicyn należy przyjmować 30 minut przed posiłkiem. Tabletkę należy połknąć w całości i popićdostateczną ilością wody.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwoś

na roksytromycynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Jednoczesne stosowanie alkaloidów sporyszu powodujących skurcz naczyń krwionośnych.

Jednoczesne stosowanie takich leków, jak astemizol, cyzapryd, pimozyd, terfenadyna, ze względu namożliwość wystąpienia arytmii komorowych (patrz punkt 4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Przed podaniem roksytromycyny należy zebrać dokładny wywiad dotyczący występowania upacjenta w przeszłości reakcji nadwrażliwości na roksytromycynę lub inne makrolidy oraz upewnićsię, że pacjent nie przyjmuje alkaloidów sporyszu.

Podczas jednoczesnego podawania antybiotyków makrolidowych i alkaloidów sporyszu kurczącychnaczynia krwionośne, donoszono o przypadkach silnego zwężenia naczyń (zatruciu sporyszem), wnastępstwie którego może wystąpić martwica kończyn.

Ciężkie reakcje pęcherzowe

Po zastosowaniu roksytromycyny notowano występowanie ciężkich skórnych reakcji pęcherzowych,takich jak ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP), zespół Stevensa-Johnsona, toksycznemartwicze oddzielanie się naskórka. Jeśli wystąpią objawy podmiotowe lub przedmiotowe AGEP,SJS lub TEN (np. postępująca wysypka skórna, często z pęcherzami lub zmianami na błonachśluzowych), należy przerwać leczenie roksytromycyną.

Należy zachować szczególną ostrożność stosując roksytromycynę u pacjentów z ciężkąniewydolnością wątroby (patrz punkt 4.2).

Należy zachować szczególną ostrożność, jeśli u pacjenta wystąpi biegunka w okresie stosowanialeku. Może być ona objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelit, wywołanego przez toksynynadmiernie namnożonej w jelitach bakterii Clostridium difficile. Zapalenie może mieć przebieg lekkilub ciężki. Lekkie zwykle ustępuje po odstawieniu leku. W cięższych przypadkach lekarz możezalecić przyjmowanie metronidazolu lub wankomycyny. Pacjent nie powinien przyjmować lekówhamujących perystaltykę jelit ani innych działających zapierająco.

Długotrwałe podawanie antybiotyków, w tym roksytromycyny, może być przyczyną nadmiernegorozwoju niewrażliwych bakterii lub grzybów. Jeśli podczas leczenia roksytromycyną pojawią sięnowe zakażenia grzybicze lub bakteryjne, antybiotyk należy natychmiast odstawić i wdrożyćodpowiednie leczenie.

W niektórych przypadkach makrolidy, w tym roksytromycyna, mogą powodować wydłużenieodstępu QT. Dlatego roksytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z wrodzonym lubpotwierdzonym nabytym wydłużeniem odstępu QT, w sytuacjach sprzyjających wystąpieniuzaburzeń rytmu serca (np. niewyrównana hipokalemia lub hipomagnezemia, istotna kliniczniebradykardia) oraz u pacjentów otrzymujących leki przeciwarytmiczne klasy IA i III.

Roksytromycyna, tak jak i inne makrolidy, może powodować nasilenie miastenii.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

• Leki, z którymi nie należy stosować roksytromycyny

Alkaloidy sporyszu zwężające naczynia krwionośne (patrz punkt 4.4).

Terfenadyna. Niektóre antybiotyki makrolidowe mogą wchodzić w interakcje z terfenadyną,

powodując zwiększenie stężenia terfenadyny w surowicy i w konsekwencji ciężkie komorowezaburzenia rytmu serca, zwłaszcza zaburzenia typu torsade de pointes. Podobnych reakcji nieobserwowano w przypadku roksytromycyny, a badania prowadzone u ograniczonej liczby zdrowychochotników wykazały brak podobnych interakcji lub istotnych zmian w zapisie EKG, jednakskojarzona terapia roksytromycyną i terfenadyną nie jest zalecana.

ztw210716 zmPRAC 07.12.17 v1

Astemizol, cyzapryd, pimozyd. Metabolizowane przez izoenzym wątrobowy CYP3A powodowały

wydłużenie odstępu QT i (lub) arytmie (głównie zaburzenia typu torsade de pointes). Jest towynikiem zwiększenia stężenia tych substancji w surowicy, spowodowanego interakcjami z istotnymiinhibitorami izoenzymu CYP3A, w tym także z niektórymi antybiotykami makrolidowymi.Roksytromycyna nie ma wcale lub ma jedynie ograniczoną zdolność wiązania CYP3A i hamowaniametabolizmu innych leków przetwarzanych przez ten izoenzym. Z tego względu nie można z całąpewnością potwierdzić ani wykluczyć ewentualnych klinicznych interakcji pomiędzyroksytromycyną i wymienionymi wyżej lekami; dlatego też jednoczesne podawanie roksytromycyny itych leków nie jest wskazane.

• Interakcje, które należy brać pod uwagę podczas stosowania roksytromycyny

Leki przeciwzakrzepowe. W badaniach z udziałem ochotników nie obserwowano interakcji z

warfaryną; jednak u pacjentów leczonych roksytromycyną i antagonistami witaminy K odnotowanoprzypadki wydłużenia czasu protrombinowego lub wzrostu wartości INR, co mogło byćspowodowane samym zakażeniem. Podczas skojarzonej terapii roksytromycyną i antagonistamiwitaminy K zaleca się monitorowanie wartości INR.

Dyzopiramid. Badanie in vitro wykazało, że roksytromycyna może zastępować związany z białkami

dyzopiramid; takie działanie roksytromycyny in vivo może spowodować wzrost stężenia wolnegodyzopiramidu w surowicy. Z tego względu należy monitorować zapis EKG i, w miarę możliwości,stężenia dyzopiramidu w surowicy.

Digoksyna i inne glikozydy nasercowe. W badaniu z udziałem zdrowych ochotników stwierdzono, że

roksytromycyna może zwiększać wchłanianie digoksyny. Działanie to, częste w przypadku innychantybiotyków makrolidowych, może bardzo rzadko prowadzić do nasilenia działań niepożądanychglikozydów nasercowych. Mogą wówczas wystąpić takie objawy, jak nudności, wymioty, biegunka,bóle lub zawroty głowy, a także zaburzenia przewodzenia sercowego i (lub) zaburzenia rytmu serca.Dlatego u pacjentów przyjmujących jednocześnie roksytromycynę i digoksynę lub inny glikozydnasercowy należy monitorować czynność elektryczną serca oraz, w miarę możliwości, stężenieglikozydów nasercowych w surowicy krwi. Takie postępowanie jest konieczne w przypadkuwystąpienia objawów świadczących o przedawkowaniu glikozydów nasercowych.

Midazolam, triazolam. Roksytromycyna, podobnie jak inne antybiotyki makrolidowe, może

zwiększać pole pod krzywą oraz wydłużać okres półtrwania midazolamu; dlatego działaniemidazolamu może być nasilone i trwać dłużej u osób leczonych roksytromycyną. Brak ostatecznychdowodów potwierdzających występowanie interakcji pomiędzy roksytromycyną i triazolamem.

Teofilina. Obserwowano zwiększenie stężenia teofiliny w osoczu i nasilenie jej działań

niepożądanych, jednak nie ma zwykle konieczności modyfikacji dawkowania roksytromycyny.

Cyklosporyna. Obserwowano zwiększenie stężenia cyklosporyny w osoczu, jednak zwykle nie ma

konieczności modyfikacji dawkowania roksytromycyny.

Leki przeciwarytmiczne klasy IA i III. Roksytromycynę, podobnie jak inne makrolidy, należy

stosować ostrożnie u pacjentów otrzymujących leki przeciwarytmiczne klasy IA i III (patrz punkt

4.4).

Inne produkty lecznicze. Brak klinicznie istotnych interakcji pomiędzy roksytromycyną a

karbamazepiną, ranitydyną, wodorotlenkiem glinu lub magnezu oraz doustnymi środkamiantykoncepcyjnymi zawierającymi estrogeny i progestageny.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Z uwagi na brak badań dotyczących stosowania roksytromycyny u kobiet w ciąży, może ona byćstosowana podczas ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności.

Laktacja

Brak doświadczeń klinicznych dotyczących stosowania roksytromycyny u kobiet karmiących piersią.Niewielkie ilości roksytromycyny przenikają do mleka kobiet karmiących. Jeśli pacjentka karmipiersią, powinna na czas leczenia roksytromycyną odstawić niemowlę od piersi.

Wpływ na płodność

Badania przeprowadzone na kilku gatunkach zwierząt nie wykazały teratogennego lub toksycznegowpływu roksytromycyny na płód po zastosowaniu dawek do 200 mg/kg mc. na dobę lub 40-krotniewyższych od dawek stosowanych terapeutycznie u ludzi.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Brak danych dotyczących wpływu roksytromycyny na sprawność psychofizyczną. Jeśli jednakpojawią się działania niepożądane zmniejszające zdolność koncentracji (np. ból, zawroty głowy; patrzpunkt 4.8), nie zaleca się prowadzenia pojazdów mechanicznych ani obsługiwania maszyn.Zaburzenia widzenia i niewyraźne widzenie mogą mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów iobsługiwania maszyn (patrz punkt 4.8).

4.8 Działania niepożądane

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: zakażenia bakteryjne

lub grzybicze (kandydozy), patrz punkt 4.4.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: eozynofilia.

Reakcje nadwrażliwości

Zaburzenia układu immunologicznego: obrzęk naczynioruchowy, rekacje anafilaktyczne.Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: rumień wielopostaciowy, wysypka, pokrzywka, plamica.

Częstość nieznana: ostra uogólniona osutka krostkowa(ang. AGEP).

Jeśli u pacjenta wystąpi którakolwiek z wyżejwymienionych reakcji uczuleniowych, należy natychmiastodstawić lek.

Zaburzenia psychiczne: omamy.

Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy, bóle

głowy, parestezje, uczucie osłabienia. Tak jak wprzypadku innych antybiotyków makrolidowych,donoszono o występowaniu zaburzeń smaku (w tym brak

ztw210716 zmPRAC 07.12.17 v1

smaku) i (lub) powonienia (w tym brak węchu).

Zaburzenia oka: częstość nieznana: zaburzenia widzenia, niewyraźne widzenie.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i

śródpiersia: skurcz oskrzeli.

Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, bóle w nadbrzuszu (niestrawność), biegunka (czasami

krwawa). W pojedynczych przypadkach obserwowano objawy zapalenia trzustki - większość z tychpacjentów otrzymywała także inne leki, które mogły spowodować zapalenie trzustki, jako działanieniepożądane.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: cholestatyczne

lub, rzadziej, ostre zapalenie wątroby (czasami zżółtaczką).

Badania diagnostyczne: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych: AspAT, AlAT i (lub)

fosfatazy alkalicznej.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C; 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Przedawkowanie roksytromycyny może powodować zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności,wymioty, biegunka) oraz inne nasilone objawy niepożądane, takie jak ból i zawroty głowy.W przypadku przedawkowania należy podjąć następujące działania: płukanie żołądka, podawaniewęgla aktywowanego i leczenie objawowe. Nie ma swoistego antidotum.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: antybiotyki do stosowania ogólnego, makrolidy Kod ATC - J01FA06

Roksytromycyna jest półsyntetycznym antybiotykiem makrolidowym, pochodną erytromycyny.Przeciwbakteryjny mechanizm działania roksytromycyny polega na hamowaniu biosyntezy białekwrażliwych drobnoustrojów na poziomie podjednostki 50S rybosomu.

Spektrum działania roksytromycyny obejmuje następujące drobnoustroje:• Szczepy wrażliwe in vitro (MIC <1 mg/l)Bordetella pertussis Borrelia burgdorferi Branhamella catarrhalis Campylobacter coli* Campylobacter jejuni

Chlamydia trachomatis, Ch. psittaci i Ch. pneumoniaeClostridium, w tym Clostridium perfringensCorynebacterium diphteriae Enterococcus spp. Gardnerella vaginalis Helicobacter pylori Legionella pneumophila Listeria monocytogenes

Staphylococcus spp. wrażliwe na metycylinę Mobiluncus spp. Moraxella catarrhalis Mycoplasma pneumoniae Neisseria meningitidis Pasteurella multocida Peptostreptococcus spp.* Porphyromonas spp. Propionibacterium acnes Rhodococcus equi

Streptococcus spp., w tym Streptococcus pneumoniae

* Wrażliwość szczepu zależy od poziomu oporności w danym kraju.

• Szczepy średnio wrażliwe (1 mg/l ≤MIC ≤4 mg/l) Haemophilus influenzae Ureaplasma urealyticum

Vibrio cholerae

• Szczepy oporne (MIC >4 mg/l) Acinetobacter spp. Bacteroides fragilis Enterobacteriaceae Fusobacterium

Staphylococcus spp. wrażliwe na metycylinę (S. aureus i koagulazo-ujemne)

Mycoplasma hominisNocardia spp. Pseudomonas spp.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie i dystrybucja

Dorośli

Roksytromycyna szybko się wchłania i nie podlega rozkładowi w środowisku kwaśnym. W surowicyroksytromycynę wykrywa się już w 15. minucie od podania; maksymalne stężenia roksytromycyny wsurowicy (Cmaks) występują 2,2 godziny po podaniu na czczo dawki 150 mg lub 300 mg. Wchłanianieroksytromycyny ulega zmniejszeniu, gdy lek przyjmowany jest z pokarmem, dlatego zaleca sięprzyjmowanie tego antybiotyku przed posiłkami.

ztw210716 zmPRAC 07.12.17 v1

Po podaniu pojedynczej dawki 150 mg roksytromycyny drogą doustną zdrowym dorosłymochotnikom, odnotowano następujące parametry farmakokinetyczne:- Cmaks: 6,6 mg/l;

- Cmin: (12 godzin po podaniu doustnym): 1,8 mg/l;- średni okres półtrwania: 10,5 godziny.

Po podaniu zdrowym ochotnikom wielokrotnych dawek roksytromycyny (150 mg co 12 godzin przez10 dni), stan stacjonarny osiągany był pomiędzy 2. i 4. dniem od rozpoczęcia leczenia. Odnotowanowówczas następujące stężenia roksytromycyny w osoczu:

- Cmaks: 9,3 mg/l; - Cmin: 3,6 mg/l.

Po podaniu pojedynczej dawki 300 mg roksytromycyny drogą doustną zdrowym dorosłymochotnikom maksymalne stężenie (Cmaks) wynosiło 9,7 mg/l, a średnie stężenie w stanie stacjonarnym- 10,9 mg/ml.

Roksytromycyna dobrze przenika do tkanek i płynów ustrojowych, zwłaszcza do płuc, migdałków igruczołu krokowego w ciągu 6–12 godzin po podaniu doustnym.

Wiązanie z białkami osocza wynosi 96%; roksytromycyna wiąże się głównie z kwaśną glikoproteinąalfa-1. Wiązanie to jest nasycone, a prędkość wysycania zmniejsza się, gdy stężenie roksytromycynyw osoczu przekracza 4 mg/l.

Roksytromycyna przenika do mleka matki w ilościach śladowych: mniej niż 0,05% podanej dawki.

Dzieci

Właściwości farmakokinetyczne roksytromycyny u niemowląt i dzieci są bardzo zbliżone dowłaściwości obserwowanych u pacjentów dorosłych.

Po porównaniu parametrów farmakokinetycznych u dzieci i zdrowych młodych osób dorosłychleczonych równoważnymi dawkami (2,5 mg/kg mc.) roksytromycyny dwa razy na dobę, poosiągnięciu stanu równowagi otrzymano następujące wyniki:

- maksymalne stężenia leku w osoczu były podobne i wynosiły średnio od 8,7 do 10,1 mg/l;- Tmaks wynosił około 2 godziny;

- okres półtrwania był wydłużony u dzieci i wynosił około 20 godzin;- nie stwierdzono różnic w zakresie pola pod krzywą;

- najniższe stężenia roksytromycyny (Cmin) były podobne w obu grupach, tj. u dzieci i dorosłych, a wartości średnie wahały się od 2,6 do 3,4 mg/l.

Stężenia roksytromycyny w osoczu u dzieci i u pacjentów dorosłych są podobne i z tego względu niejest konieczna modyfikacja dawkowania ani częstości podawania leku dzieciom powyżej pierwszegoroku życia.

Dłuższy okres półtrwania leku stwierdzony u dzieci nie ma wpływu na kumulację substancji czynnej,ponieważ wartości Cmin nie ulegają zmianie z upływem czasu. Biorąc pod uwagę fakt, że pola AUC sąporównywalne w obu grupach wiekowych oraz że dostępność biologiczna roksytromycyny jest takasama u dzieci, można przypuszczać, że całkowity klirens roksytromycyny w grupie zdrowychdorosłych i dzieci jest porównywalny.

Dystrybucja w tkankach

Badania nad dystrybucją roksytromycyny w migdałkach i węzłach chłonnych dały następującewyniki:

- roksytromycyna szybko rozprzestrzenia się w tkankach; średnie stężenie tej substancji w tkankach jest podobne po podaniu pojedynczej dawki i po przyjęciu czterech dawek;- godzinę po podaniu pojedynczej dawki leku wynoszącej 2,5 mg/kg mc., jego stężenie w migdałkach wynosi 6,4 ± 1,0 g/kg;

- stężenie roksytromycyny w tkankach pozostaje wysokie do 12 godzin po podaniu leku (przerwa między dawkami);

- stężenie roksytromycyny w wielu tkankach jest co najmniej takie, jak stężenie substancji w osoczu mierzone w tym samym czasie.

Roksytromycyna nie kumuluje się, dzięki czemu kolejne dawki można podawać co 12 godzin.Porównywalne stężenia w osoczu u dorosłych i dzieci oraz dobra dystrybucja leku w tkankachumożliwiają określenie jednakowego dawkowania we wszystkich rodzajach zakażeń.

Metabolizm

Roksytromycyna jest metabolizowana głównie w wątrobie. Ponad połowa podanej dawki jestwydalana w postaci niezmienionej. W moczu i kale stwierdzono trzy metabolity roksytromycyny:główny metabolit - dekladynozoroksytromycyna, oraz dwa inne metabolity: Nmonodemetyloroksytromycyna i Ndidemetyloroksytromycyna. Roksytromycyna i jej trzymetabolity są wydalane z moczem i kałem w podobnych proporcjach.

Wydalanie

U osób dorosłych z prawidłową czynnością wątroby i nerek po podaniu doustnym roksytromycynajest głównie wydalana z kałem (65%); 72 godziny po doustnym podaniu roksytromycyny znakowanejC14 radioaktywność w moczu stanowiła zaledwie 12% całej roksytromycyny wydalanej z moczem ikałem.

U osób dorosłych z zaburzeniami czynności nerek, wydalanie roksytromycyny i jej metabolitówprzez nerki odpowiada około 10% całkowitej dawki doustnej. U pacjentów z niewydolnością nereknie jest konieczna zmiana dawkowania roksytromycyny.

U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby okres półtrwania wydłuża się do 25 godz., a Cmakszwiększa się po podaniu doustnym dawki 150 mg.

5.3 Przedkliniczne dane dotyczące bezpieczeństwa

U zwierząt roksytromycyna powodowała niewiele działań toksycznych po zastosowaniu wysokichdawek pojedynczych (LD50 po podaniu doustnym wynosi około: 750 mg/kg mc. u myszy,11,7 g/kg mc. u szczurów i >2 g/kg mc. u psów). Po zastosowaniu wielokrotnych dawek, głównyminarządami docelowymi były wątroba i trzustka. Wpływ leku na wątrobę był wyraźniejszy u psów niżu szczurów, a działanie takie obserwowano u psów po zastosowaniu dawek rzędu

180 mg/kg mc./dobę podawanych przez 1 miesiąc i 100 mg/kg mc./dobę podawanych przez6 miesięcy w porównaniu odpowiednio do 400 i 125 mg/kg mc./dobę stosowanych w równoważnymbadaniu na szczurach. Wpływ leku na wątrobę obserwowany po podaniu tych dawek był równieżbardziej nasilony u psów niż u szczurów. Wpływ roksytromycyny na trzustkę obserwowano wgruczołach wewnątrzwydzielniczych u szczurów, natomiast u psów raczej w gruczołachzewnątrzwydzielniczych: działania te odnotowano po zastosowaniu dużych dawek lub podługotrwałym stosowaniu leku. U szczurów stwierdzono również wpływ leku na zęby.Początkowe dane toksykologiczne wykazały, że roksytromycyna nie ma działania teratogennego umyszy, szczurów ani u królików ani też nie ma działania mutagennego.

Roksytromycyna, podobnie jak erytromycyna, w warunkach in vitro powodowała zależne od stężeniawydłużenie czasu trwania potencjału czynnościowego serca. Działanie takie obserwowano pozastosowaniu dawek przewyższających dawki terapeutyczne; z tego względu jest bardzo małoprawdopodobne, aby miało to znaczenie podczas stosowania terapeutycznych dawekroksytromycyny.

U młodych zwierząt obserwowano zaburzenia płytki wzrostowej, jeśli stężenia w osoczu lekuniezwiązanego były od 30 do 60-krotnie większe od stężeń występujących podczas stosowaniaklinicznego. Nie stwierdzono żadnych anomalii płytki wzrostowej, jeśli stężenia w osoczu lekuniezwiązanego były od 10 do 15-krotnie większe od stężeń występujących podczas stosowaniaklinicznego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

ztw210716 zmPRAC 07.12.17 v1

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki

Skrobia kukurydziana żelowanaPoliwidon Kroskarmeloza sodowaKrzemionka koloidalna bezwodnaPoloksamer 188

Talk

Stearynian magnezu

Otoczka tabletki

Hypromeloza Makrogol 6000 Tytanu dwutlenek

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Chronić przed wilgocią.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister z folii PCV oranżowej i foli aluminiowej lakierowanej, w tekturowym pudełku.Blister zawierający 10 tabletek powlekanych, w tekturowym pudełku.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie zlokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne „Polfa” Spółka Akcyjna

ul. A. Fleminga 203-176 Warszawa

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Rolicyn, 50 mg: 8478 Rolicyn, 100 mg: 8479