MDS V2.2

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Rulid, 50 mg, tabletki do sporządzania zawiesiny doustnej

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Substancją czynną zawartą w produkcie Rulid jest roksytromycyna (Roxithromycinum). Jedna tabletka do sporządzenia zawiesiny doustnej zawiera 50 mg roksytromycyny. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka do sporządzania zawiesiny doustnej.Białe tabletki kształtu cylindrycznego z linią podziału. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt Rulid stosuje się w leczeniu następujących zakażeń bakteryjnych wywołanych przezdrobnoustroje wrażliwe na roksytromycynę:

- zapalenie migdałków (angina) wywołane przez: paciorkowce z grupy A beta-hemolizujące –

jako alternatywa dla antybiotyków beta-laktamowych;

- ostre zapalenia zatok obocznych nosa, gdy nie można zastosować antybiotyku beta-

laktamowego;

- nadkażenia w przebiegu ostrego zapalenia oskrzeli; - zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli;

- pozaszpitalne zapalenie płuc u pacjentów bez czynników ryzyka, bez objawów ciężkiego stanu klinicznego i przy braku objawów klinicznych wskazujących na zakażenie wywołane przez pneumokoki; jeśli podejrzewa się atypowe zapalenie płuc, makrolidy są wskazane niezależnie od nasilenia objawów;

- zakażenia skóry i tkanki podskórnej o lekkim przebiegu, wywołane przez Staphylococcus aureus lub Streptococcus pyogenes.

Podejmując decyzję o leczeniu produktem Rulid należy uwzględnić oficjalne zalecenia dotyczące

stosowania leków przeciwbakteryjnych.

4.2. Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dzieci i młodzież

Zalecane dawkowanie u dzieci: od 5 do 8 mg/kg masy ciała/dobę w dwóch podzielonych dawkach

podawanych, co 12 godzin. Średnia dawka stosowana w badaniach klinicznych wynosiła 6 mg/kgmasy ciała/dobę.

W zależności od masy ciała stosuje się następujące dawkowanie:

1

MDS V2.2

- dzieci o masie ciała od 6 do 11 kg: ½ tabletki rano i ½ tabletki wieczorem - dzieci o masie ciała od 12 do 23 kg: 1 tabletka rano i 1 tabletka wieczorem- dzieci o masie ciała od 24 do 40 kg: 2 tabletki rano i 2 tabletki wieczorem

Długość kuracji zależy od wskazań terapeutycznych, drobnoustroju wywołującego zakażenie i obrazu klinicznego choroby. Leku nie należy podawać dłużej niż 10 dni.

Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością wątroby

U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby [np. marskością wątroby z żółtaczką i (lub) wodobrzuszem] nie zaleca się stosowania roksytromycyny; jeśli jednak zastosowanie leku jest konieczne, dawkę należy zmniejszyć o połowę i regularnie kontrolować czynność wątroby. Parametry czynności wątroby należy kontrolować również u osób z zaburzoną czynnością wątroby oraz u tych, u których niewydolność wątroby wystąpiła podczas stosowania roksytromycyny wprzeszłości. Jeśli w czasie stosowania roksytromycyny parametry czynności wątroby pogorszą się,należy rozważyć odstawienie leku.

Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek

U pacjentów z niewydolnością nerek nie ma konieczności zmniejszania dawki leku, ponieważzaledwie około 10% przyjętej doustnie roksytromycyny lub jej metabolitów wydalane jest przez nerki.

Dawkowanie u osób w podeszłym wieku

Modyfikacja dawkowania u osób w podeszłym wieku nie jest konieczna.

Dorośli

W razie konieczności zastosowania roksytromycyny u dorosłych, dostępne są tabletki o większejzawartości substancji czynnej.

Sposób podawania Podanie doustne.

Pół tabletki lub całą tabletkę, w zależności od zaleconej dawki, należy umieścić na łyżce stołowej zwodą. Po upływie 30-40 sekund tabletka ulega rozdrobnieniu, tworząc zawiesinę gotową do spożycia. Po podaniu leku należy dodatkowo podać wodę do popicia. Roksytromycynę należy podawać przed posiłkami.

4.3 Przeciwwskazania

- Nadwrażliwość na roksytromycynę lub inne antybiotyki makrolidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

- Jednoczesne stosowanie alkaloidów sporyszu o działaniu zwężającym naczynia krwionośne

(patrz punkt 4.5).

- Jednoczesne stosowanie produktów leczniczych o wąskim indeksie terapeutycznym i będących substratami CYP3A4 (np. astemizol, cyzapryd, pimozyd i terfenadyna) (patrz punkty 4.4 i 4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Ostrzeżenie

Podczas jednoczesnego podawania antybiotyków makrolidowych i alkaloidów sporyszu o kurczącymdziałaniu na naczynia krwionośne donoszono o przypadkach silnego zwężenia naczyń (zatruciusporyszem), z możliwą martwicą kończyn. Przed podaniem roksytromycyny należy upewnić się, żepacjent nie przyjmuje alkaloidów sporyszu (patrz punkt 4.4).

Ciężkie reakcje pęcherzowe

Po zastosowaniu roksytromycyny zgłaszano przypadki ciężkich pęcherzowych reakcji skórnych, takich jak ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP), zespół Stevensa-Johnsona (ang.SJS) lub

2

MDS V2.2

toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (ang.TEN) (patrz punkt 4.8). Jeśli u pacjenta wystąpią objawy przedmiotowe lub podmiotowe AGEP, SJS lub TEN (np. postępująca wysypka skórna, częstoz pęcherzami lub zmianami na błonach śluzowych), leczenie lekiem Rulid należy przerwać.

Środki ostrożności

U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby stosowanie roksytromycyny nie jest wskazane. Należyzachować szczególną ostrożność stosując roksytromycynę u pacjentów z lekką do umiarkowanejniewydolnością wątroby (patrz punkt 4.2).

Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów w podeszłym wieku.

Nerkowe wydalanie roksytromycyny i jej metabolitów stanowi około 10% dawki doustnej. W niewydolności nerek dawkowanie pozostaje bez zmian.

Zaleca się kontrolowanie czynności wątroby i nerek oraz morfologii krwi, zwłaszcza podczasdługotrwałego leczenia (tzn. dłużej niż 2 tygodnie), patrz punkt 4.8.

Roksytromycyna, tak jak inne makrolidy, może powodować nasilenie miastenii.

Choroba związana z Clostridium difficile

Należy zachować szczególną ostrożność, jeśli u pacjenta występuje biegunka w okresie stosowanialeku. Biegunka, zwłaszcza ciężka, uporczywa i (lub) krwawa, występująca podczas lub pozastosowaniu roksytromycyny, może być objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego,wywołanego przez toksyny nadmiernie namnożonej w jelitach bakterii Clostridium difficile (patrzpunkt 4.8). Jeśli podejrzewa się rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, należy natychmiastprzerwać leczenie roksytromycyną. Zapalenie może mieć przebieg lekki lub ciężki. Lekkie zwykle ustępuje po odstawieniu leku. W cięższych przypadkach lekarz może zalecić przyjmowanie metronidazolu lub wankomycyny. Pacjent nie powinien przyjmować leków hamujących perystaltykę ani innych działających zapierająco.

Produkty lecznicze mogące wydłużać odstęp QT

Należy zachować ostrożność podczas stosowania roksytromycyny u pacjentów przyjmujących inne produkty lecznicze, które mogą wydłużać odstęp QT (patrz punkt 4.5). Należą do nich leki przeciwarytmiczne klasy IA (np. chinidyna, prokainamid, dyzopiramid) i klasy III (np. dofetylid, amiodaron), cytalopram, trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, metadon, niektóre leki przeciwpsychotyczne (np. fenotiazyny), fluorochinolony (np. moksyfloksacyna), niektóre leki przeciwgrzybicze (np. flukonazol, pentamidyna) oraz niektóre leki przeciwwirusowe (np. telaprewir).Roksytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z wrodzonym wydłużeniem odstępu QT, wsytuacjach sprzyjających wystąpieniu zaburzeń rytmu serca (np. niewyrównana hipokaliemia lubhipomagnezemia, klinicznie znacząca bradykardia), jak również u pacjentów otrzymujących lekiprzeciwarytmiczne klasy IA i III oraz leki takie, jak astemizol, cyzapryd lub pimozyd (patrz punkt

4.5).

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Roksytromycyna jest słabym inhibitorem CYP3A4.

Produkty lecznicze, których stosowanie z roksytromycyną jest przeciwskazane

• Alkaloidy sporyszu zwężające naczynia krwionośne (patrz punkt 4.3)

Produkty lecznicze, których stosowanie z roksytromycyną jest niezalecane

• Astemizol, cyzapryd, pimozyd

3

MDS V2.2

Stosowanie leków, takich jak astemizol, cyzapryd lub pimozyd, które są metabolizowane przez izoenzym wątrobowy CYP3A, było związane z wydłużeniem odstępu QT i (lub) występowaniem arytmii (głównie zaburzenia typu torsade de pointes) w wyniku zwiększenia stężenia tych substancjiw surowicy w następstwie interakcji z istotnymi inhibitorami tego izoenzymu, w tym z niektórymiantybiotykami makrolidowymi. Chociaż roksytromycyna nie ma zdolności wiązania z CYP3A lubzdolność ta jest ograniczona, a przez to hamowanie metabolizmu innych leków przetwarzanych przezten izoenzym, nie można z całą pewnością potwierdzić ani wykluczyć ewentualnych klinicznychinterakcji pomiędzy roksytromycyną i wymienionymi wyżej lekami; dlatego też jednoczesnestosowanie roksytromycyny i tych leków jest niezalecane.

• Terfenadyna

Niektóre antybiotyki makrolidowe mogą wchodzić w interakcje farmakokinetyczne z terfenadyną,powodując zwiększenie stężenia terfenadyny w surowicy. Może to spowodować ciężkie komorowe zaburzenia rytmu serca, zwłaszcza zaburzenia typu torsade de pointes. Chociaż podobnych reakcji nie obserwowano podczas stosowania roksytromycyny, a badania prowadzone u ograniczonej liczby zdrowych ochotników nie wykazały interakcji farmakokinetycznych ani istotnych zmian w zapisie EKG, to jednoczesne stosowanie roksytromycyny i terfenadyny jest niezalecane.

• Leki przeciwarytmiczne klasy IA i III

Roksytromycynę, podobnie jak inne makrolidy, należy stosować ostrożnie u pacjentów otrzymujących leki przeciwarytmiczne klasy IA i III (patrz punkt 4.4).

Produkty lecznicze, które należy stosować z roksytromycyną z zachowaniem ostrożności

• Produkty lecznicze mogące wydłużać odstęp QT

Należy zachować ostrożność podczas stosowania roksytromycyny u pacjentów przyjmujących inneprodukty lecznicze, które mogą wydłużać odstęp QT (patrz punkt 4.4). Należą do nich lekiprzeciwarytmiczne klasy IA (np. chinidyna, prokainamid, dyzopiramid) i klasy III (np. dofetylid,amiodaron), cytalopram, trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, metadon, niektóre lekiprzeciwpsychotyczne (np. fenotiazyny), fluorochinolony (np. moksyfloksacyna), niektóre lekiprzeciwgrzybicze (np. flukonazol, pentamidyna) i niektóre leki przeciwwirusowe (np. telaprewir).

• Antagoniści witaminy K

W badaniach z udziałem ochotników nie obserwowano interakcji z warfaryną; jednak u pacjentówleczonych roksytromycyną i antagonistami witaminy K (np. pochodne kumarolu) odnotowanoprzypadki wydłużenia czasu protrombinowego lub zwiększenia wartości INR, co mogło byćspowodowane samym zakażeniem. Podczas jednoczesnego stosowania roksytromycyny iantagonistów witaminy K zaleca się kontrolowanie wartości INR.

• Dyzopiramid

Badanie in vitro wykazało, że roksytromycyna może zastępować związany z białkami dyzopiramid; takie działanie roksytromycyny in vivo może spowodować zwiększenie stężenia wolnegodyzopiramidu w surowicy. Z tego względu należy kontrolować zapis EKG i, w miarę możliwości,stężenia dyzopiramidu w surowicy.

• Digoksyna i inne glikozydy nasercowe

W badaniu z udziałem zdrowych ochotników stwierdzono, że roksytromycyna może zwiększaćwchłanianie digoksyny. Działanie to, częste w przypadku innych antybiotyków makrolidowych, możebardzo rzadko prowadzić do toksyczności glikozydów nasercowych. Mogą wówczas wystąpić takieobjawy, jak nudności, wymioty, biegunka, bóle lub zawroty głowy; toksyczność glikozydównasercowych może również wywołać zaburzenia przewodzenia sercowego i (lub) zaburzenia rytmuserca. Dlatego u pacjentów przyjmujących jednocześnie roksytromycynę i digoksynę lub innyglikozyd nasercowy należy kontrolować czynność elektryczną serca (EKG) oraz, w miarę możliwości,

4

MDS V2.2

stężenie glikozydów nasercowych w surowicy. Takie postępowanie jest konieczne, jeśli wystąpią objawy świadczące o przedawkowaniu glikozydów nasercowych.

Interakcje, które należy wziąć pod uwagę

• Midazolam, triazolam

Jednoczesne podawanie roksytromycyny (300 mg na dobę) i midazolamu (15 mg doustnie) zwiększaAUC midazolamu (wrażliwego substratu CYP3A4) o 47%, co może nasilać działanie midazolamu.Brak ostatecznych dowodów potwierdzających występowanie interakcji pomiędzy roksytromycyną itriazolamem.

• Teofilina

Obserwowano niewielkie zwiększenie stężenia teofiliny w osoczu, jednak nie ma zwykle konieczności modyfikacji dawkowania roksytromycyny.

• Bromokryptyna

Roksytromycyna, może zwiększać AUC i stężenie bromokryptyny w osoczu, co może prowadzić dozwiększonego ryzyka działań niepożądanych związku.

• Cyklosporyna

W badaniu klinicznym oceniającym wpływ roksytromycyny u pacjentów narażonych na działaniecyklosporyny, 8 pacjentów po transplantacji serca leczonych cyklosporyną przez przynajmniej 1miesiąc otrzymywało roksytromycynę w dawce 150 mg podawaną dwa razy na dobę przez 11 dni.Roksytromycyna spowodowała 50% zwiększenie stężenia cyklosporyny w osoczu, które jednakstopniowo zmniejszało się po zaprzestaniu podawania roksytromycyny. Nie ma zwykle koniecznościmodyfikacji dawkowania roksytromycyny.

• Inhibitory reduktazy HMG-CoA

Podczas stosowania roksytromycyny w skojarzeniu z inhibitorami reduktazy HMG-CoA (statynami),istnieje potencjalne ryzyko wystąpienia działań niepożądanych dotyczących mięśni, takich jakrabdomioliza, z powodu możliwego zwiększenia stężenia statyn. Należy zachować ostrożność, gdystatyny stosowane są w skojarzeniu z roksytromycyną oraz należy monitorować pacjentów pod kątemwystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych miopatii.

• Ryfabutyna

Roksytromycyna może zwiększać stężenie ryfabutyny w osoczu.

• Leki metabolizowane przez CYP3A

Roksytromycyna jest słabym inhibitorem izoenzymu CYP3A. Można się spodziewać, żeroksytromycyna stosowana razem z lekami metabolizowanymi głównie z udziałem izoenzymuCYP3A, spowoduje najwyżej 2-krotne zwiększenie ogólnego wpływu tych leków na organizm.Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania roksytromycyny z lekamimetabolizowanymi przez CYP3A (takimi jak ryfabutyna i bromokryptyna – patrz wyżej).

Inne

Nie ma klinicznie istotnych interakcji z karbamazepiną, ranitydyną, wodorotlenkiem glinu lub magnezu, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi zawierającymi estrogeny i progestageny.

5

MDS V2.2

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Badania prowadzone na kilku gatunkach zwierząt nie wykazały teratogennego lub toksycznegowpływu roksytromycyny na płód po zastosowaniu dawek do 200 mg/kg mc./dobę lub 40-krotniewyższych od dawek stosowanych terapeutycznie u ludzi.

U ciężarnych kobiet nie określono bezpieczeństwa stosowania roksytromycyny w odniesieniu do płodu.

Karmienie piersią

Brak doświadczeń klinicznych dotyczących stosowania roksytromycyny u kobiet karmiących piersią.

Niewielkie ilości roksytromycyny przenikają do mleka kobiet karmiących. Należy zatem podjąćdecyzję, czy zrezygnować z leczenia roksytromycyną, czy przerwać karmienie piersią dziecka wprzypadku kontynuowania terapii.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Należy zwrócić uwagę pacjenta na możliwość wystąpienia zawrotów głowy po przyjęciu leku.Zaburzenia widzenia i niewyraźne widzenie mogą mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdówi obsługiwania maszyn (patrz punkt 4.8).

4.8 Działania niepożądane

Następujące działania niepożądane są wymienione na podstawie klasyfikacji układów narządów i według następującej konwencji: bardzo często ≥1/10, często ≥1/100 do <1/10, niezbyt często ≥1/1 000 do <1/100, rzadko ≥1/10 000 do <1/1 000, bardzo rzadko <1/10 000, częstość nieznana (nie może byćokreślona na podstawie dostępnych danych).

Klasyfikacja

układów i

narządów

Zakażenia i

zarażenia

pasożytnicze

Bardzo często

(>1/10)

Często (≥1/100

do <1/10)

Niezbyt często

(≥1/1000 do

<1/100)

Częstość nieznana

(nie może być

określona

na podstawie

dostępnych

danych)

nadkażenia: jak w

przypadku innych

antybiotyków,

stosowanie

roksytromycyny,

zwłaszcza przez

dłuższy czas, może

spowodować

wzrost opornych

drobnoustrojów -

Clostridium

difficile; ważna jest

wielokrotna ocena

stanu pacjenta; w

razie wystąpienia

nadkażenia

(rzekomobłoniaste

zapalenie jelita

grubego) podczas

6

MDS V2.2

leczenia roksytromycyną, należy zastosować odpowiednie leczenie

Zaburzenia krwi i eozynofilia agranulocytoza,

układu chłonnego neutropenia,

trombocytopenia Zaburzenia układu wstrząs immunologicznego anafilaktyczny

Zaburzenia omamy, stan

psychiczne splątania

(dezorientacja) Zaburzenia układu zawroty głowy, parestezje, nerwowego bóle głowy zaburzenia smaku

(zaburzenia w odczuwaniu bodźców smakowych), brak smaku, parosmia - odczuwanie nieprawdziwych zapachów (wypaczenie zmysłu węchu), całkowita utrata węchu

Zaburzenia oka zaburzenia

widzenia, niewyraźne widzenie

Zaburzenia ucha i przemijająca

błędnika głuchota,

niedosłuch, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego oraz szumy uszne

Zaburzenia układu skurcz oskrzeli oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Zaburzenia nudności, krwawa biegunka,

żołądka i jelit wymioty, zapalenie trzustki,

niestrawność (ból rzekomobłoniaste w nadbrzuszu), zapalenie jelit biegunka

Zaburzenia cholestatyczne lub

wątroby i dróg ostre zapalenie

żółciowych komórek

wątrobowych (niekiedy przebiegające zżółtaczką)

7

MDS V2.2

Zaburzenia skóry i wysypka rumień obrzęk

tkanki podskórnej wielopostaciowy, naczynioruchowy,

pokrzywka, plamica, ostra

uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP), zespół Stevensa-Johnsona (ang. SJS), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (ang. TEN)

Badania zwiększenie

diagnostyczne aktywności

aminotransferazy asparaginianowej (AspAT), zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi

Zaburzenia serca(1) wydłużenie odstępu

QT, częstoskurczkomorowy typutorsade de pointes

(1) Tak jak w przypadku innych makrolidów, po zastosowaniu roksytromycyny zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT, częstoskurczu komorowego i torsade de pointes.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02 222 Warszawa

tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected].

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego w Polsce.

4.9 Przedawkowanie

Objawy przedawkowania: nudności, wymioty, biegunka.

Mogą również wystąpić i nasilić się przy przedawkowaniu takie działania niepożądane, jak bóle i zawroty głowy. W przypadku przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe.Nie ma swoistego antidotum.

8

MDS V2.2

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: antybiotyki do stosowania ogólnego, makrolidy (kod ATC: J01F A06).

Roksytromycyna jest półsyntetycznym antybiotykiem makrolidowym.

Spektrum działania roksytromycyny obejmuje następujące drobnoustroje: • Szczepy wrażliwe in vitro (MIC < 1 mg/l) - Bordetella pertussis

- Borrelia burgdorferi

- Branhamella catarrhalis - Campylobacter coli*

- Campylobacter jejuni

- Chlamydia trachomatis, Ch. psittaci i Ch. pneumoniae - Clostridium, w tym Clostridium perfringens - Corynebacterium diphteriae

- Enterococcus spp.

- Gardnerella vaginalis - Helicobacter pylori

- Legionella pneumophila - Listeria monocytogenes

- Staphylococcus spp. wrażliwe na metycylinę- Mobiluncus spp.

- Moraxella catarrhalis

- Mycoplasma pneumoniae - Neisseria meningitidis - Pasteurella multocida

- Peptostreptococcus spp.* - Porphyromonas spp.

- Propionibacterium acnes - Rhodococcus equi

- Streptococcus spp., w tym Streptococcus pneumoniae

*Wrażliwość zaznaczonego szczepu zależy od epidemiologii i poziomu oporności w danym kraju.

• Szczepy średnio wrażliwe (1 mg/l ≤ MIC ≤ 4 mg/l) - Haemophilus influenzae

- Ureaplasma urealyticum

- Vibrio cholerae

• Szczepy oporne (MIC > 4 mg/l) - Acinetobacter spp.

- Bacteroides fragilis - Enterobacteriaceae - Fusobacterium

- Staphylococcus spp. wrażliwe na metycylinę (S. aureus i koagulazo-ujemne) - Mycoplasma hominis

- Nocardia spp.

- Pseudomonas spp.

9

MDS V2.2

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

• Wchłanianie i dystrybucja

Dorośli

Roksytromycyna jest szybko wchłaniana i nie podlega rozkładowi w środowisku kwaśnym. Wsurowicy roksytromycyna wykrywana jest już w 15. minucie od podania; maksymalne stężeniaroksytromycyny w surowicy (Cmaks) osiągane są 2,2 godziny po podaniu dawki 150 mg roksytromycyny na czczo. Wchłanianie roksytromycyny ulega zmniejszeniu, gdy lek przyjmowany jest z pokarmem, dlatego zaleca się przyjmowanie tego antybiotyku przed posiłkami.

Po podaniu pojedynczej dawki 150 mg roksytromycyny drogą doustną zdrowym dorosłymochotnikom, odnotowano następujące parametry farmakokinetyczne: - Cmaks: 6,6 mg/l,

- Cmin: (12 godzin po podaniu doustnym): 1,8 mg/l, - średni okres półtrwania: 10,5 godziny.

Po podaniu zdrowym ochotnikom wielokrotnych dawek roksytromycyny (150 mg, co 12 godzin przez10 dni), stan stacjonarny osiągany był pomiędzy 2. i 4. dniem od rozpoczęcia leczenia. Odnotowano wówczas następujące stężenia roksytromycyny w osoczu:

- Cmaks: 9,3 mg/l,

- Cmin: 3,6 mg/l.

Roksytromycyna dobrze przenika do tkanek i płynów ustrojowych, zwłaszcza do płuc, migdałków i gruczołu krokowego w ciągu 6–12 godzin po podaniu doustnym.

Wiązanie z białkami osocza wynosi 96%; roksytromycyna wiąże się głównie z alfa-1 kwaśną glikoproteiną. Wiązanie to jest nasycone, a prędkość wysycania zmniejsza się, gdy stężenie roksytromycyny w osoczu przekracza 4 mg/l.

Roksytromycyna przenika do mleka matki w ilościach śladowych: mniej niż 0,05% podanej dawki.

Dzieci

Właściwości farmakokinetyczne roksytromycyny u niemowląt i dzieci są bardzo zbliżone dowłaściwości obserwowanych u pacjentów dorosłych.

Porównanie parametrów farmakokinetycznych u dzieci i zdrowych młodych osób dorosłych leczonychrównoważnymi dawkami (2,5 mg/kg mc.) roksytromycyny dwa razy na dobę, po osiągnięciu stanurównowagi dało następujące wyniki:

- maksymalne stężenia leku w osoczu były podobne i wynosiły średnio od 8,7 do 10,1 mg/l; - Tmaks wynosił około 2 godziny;

- okres półtrwania był wydłużony u dzieci i wynosił około 20 godzin;- nie stwierdzono różnic dotyczących pola pod krzywą;

- najniższe stężenia roksytromycyny (Cmin) były podobne w obu grupach, tj. u dzieci i dorosłych, a wartości średnie wahały się od 2,6 do 3,4 mg/l.

Stężenia roksytromycyny w osoczu u dzieci i u pacjentów dorosłych są podobne i z tego względu niejest konieczna modyfikacja dawkowania ani częstości podawania leku dzieciom powyżej pierwszegoroku życia.

Dłuższy okres półtrwania leku stwierdzony u dzieci nie ma wpływu na kumulację substancji czynnej, ponieważ wartości Cmin nie ulegają zmianie z upływem czasu. Biorąc pod uwagę fakt, że pola AUC sąporównywalne w obu grupach wiekowych oraz że dostępność biologiczna roksytromycyny jest takasama u dzieci, można przypuszczać, że całkowity klirens roksytromycyny w grupie zdrowychdorosłych i dzieci jest porównywalny.

10

MDS V2.2

• Dystrybucja w tkankach

Badania nad dystrybucją roksytromycyny w migdałkach i węzłach chłonnych dały następujące wyniki:

- roksytromycyna szybko rozprzestrzenia się w tkankach; średnie stężenie tej substancji w tkankach jest podobne po podaniu pojedynczej dawki i po przyjęciu czterech dawek; - godzinę po podaniu pojedynczej dawki leku wynoszącej 3 mg/kg mc., jego stężenie w migdałkach wynosi 6,4 ± 1,0 mg/kg;

- stężenie roksytromycyny w tkankach pozostaje wysokie do 12 godzin po podaniu leku

(przerwa między dawkami);

- stężenie roksytromycyny w wielu tkankach jest co najmniej takie samo, jak stężenie substancji

w osoczu mierzone w tym samym czasie.

Roksytromycyna nie kumuluje się w organizmie. Można ją podawać co 12 godzin. Dziękiwystępowaniu u dorosłych i dzieci porównywalnych stężeń w osoczu oraz dobrej dystrybucji leku wtkankach, możliwe było określenie jednakowego dawkowania we wszystkich rodzajach zakażeń.

• Metabolizm

Roksytromycyna jest metabolizowana głównie w wątrobie (przez CYP3A). Ponad połowa podanej dawki jest wydalana w postaci niezmienionej. W moczu i kale stwierdzono trzy metabolity roksytromycyny: główny metabolit – dekladynozoroksytromycyna, oraz dwa inne metabolity: N-monodemetyloroksytromycyna i N-didemetyloroksytromycyna. Roksytromycyna i jej trzy metabolitysą wydalane z moczem i kałem w podobnych proporcjach.

Na podstawie badań in vitro stwierdzono, że roksytromycyna słabo hamuje CYP3A, ale nie hamuje CYP1A2, CYP2C9, CYP2C19 lub CYP2D6.

• Eliminacja

U osób dorosłych z prawidłową czynnością wątroby i nerek roksytromycyna po podaniu doustnymjest głównie wydalana z kałem (65%); 72 godziny po doustnym podaniu roksytromycyny znakowanejC14 radioaktywność w moczu stanowiła zaledwie 12% całej roksytromycyny wydalanej z moczem i kałem.

U osób dorosłych z zaburzeniami czynności nerek, wydalanie roksytromycyny i jej metabolitów przeznerki odpowiada około 10% całkowitej dawki doustnej. U pacjentów z niewydolnością nerek nie jestkonieczna zmiana dawkowania roksytromycyny.

U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby po podaniu doustnym dawki 150 mg, okres półtrwaniawydłuża się (25 godzin), a Cmaks zwiększa.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

U zwierząt roksytromycyna powodowała niewiele działań toksycznych po zastosowaniu wysokichdawek pojedynczych (LD50 po podaniu doustnym wynosi około: 750 mg/kg mc. u myszy, 1000-1700 mg/kg mc. u szczurów i >2000 mg/kg mc. u psów). Po zastosowaniu wielokrotnych dawek głównymi narządami docelowymi były wątroba i trzustka. Wpływ leku na wątrobę był bardziej wyraźny u psów niż u szczurów. Obserwowano to u psów po zastosowaniu dawek rzędu 180 mg/kg mc./dobę podawanych przez 1 miesiąc i 100 mg/kg mc./dobę podawanych przez 6 miesięcy w porównaniu odpowiednio do dawek 400 i 125 mg/kg mc./dobę stosowanych w równoważnym badaniu na szczurach. Wpływ leku na wątrobę obserwowany po podaniu tych dawek był również bardziej nasilony u psów niż u szczurów. Wpływ roksytromycyny na trzustkę obserwowano w gruczołach wewnątrzwydzielniczych u szczurów, natomiast u psów raczej w gruczołach zewnątrzwydzielniczych: działania te odnotowano po zastosowaniu dużych dawek lub po długotrwałym stosowaniu leku. U szczurów stwierdzono również wpływ leku na zęby.

11

MDS V2.2

Początkowe dane toksykologiczne wykazały, że roksytromycyna nie ma działania teratogennego umyszy, szczurów lub królików ani też nie działa mutagennie.

Roksytromycyna, podobnie jak erytromycyna, w warunkach in vitro powodowała zależne od stężeniawydłużenie czasu trwania potencjału czynnościowego serca. Działanie to obserwowano pozastosowaniu dawek przewyższających dawki terapeutyczne; z tego względu istnieje bardzo małeprawdopodobieństwo, aby miało ono znaczenie podczas stosowania terapeutycznych dawekroksytromycyny.

U młodych zwierząt obserwowano zaburzenia płytki wzrostowej, jeśli stężenia w osoczu lekuniezwiązanego były od 30 do 60-krotnie wyższe od stężeń występujących podczas stosowaniaklinicznego. Nie stwierdzono żadnych anomalii płytki wzrostowej, jeśli stężenia w osoczu lekuniezwiązanego były od 10- do 15-krotnie wyższe od stężeń występujących podczas stosowaniaklinicznego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Glikol polietylenowy 6000 Kwas metakrylowy – kopolimerSodu wodorotlenek Cytrynian trójetylowy Talk

Celuloza mikrokrystalicznaKrospowidon Kwas fumarowy Sacharyna sodowa Sodu laurylosiarczan

Krzemionka koloidalna bezwodnaSubstancja smakowa o smaku truskawkowymSubstancja smakowa o smaku lukrecjiMagnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Bez specjalnych zaleceń.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister aluminiowy w tekturowym pudełku, zawierający 10 tabletek.

12

MDS V2.2

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania

Bez specjalnych wymagań. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Sanofi-Aventis France82, Avenue RaspailGentilly, 94250 Francja

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 7859

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 20 sierpnia 1998 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 03 września 2013 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

13