CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

SABRIL, 500 mg, granulat do sporządzania roztworu doustnego

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda saszetka zawiera 500 mg wigabatryny (Vigabatrinum).

Pełny wykaz substancji pomocniczych patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Granulat do sporządzania roztworu doustnego

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi u pacjentów z napadami częściowymiopornymi na leczenie, które są lub nie są wtórnie uogólnione, w przypadku gdy wszystkie inne lekiprzeciwpadaczkowe stosowane w skojarzeniu są niewystarczające lub źle tolerowane.

Monoterapia napadów padaczkowych u niemowląt (zespół Westa).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Leczenie produktem Sabril powinien rozpoczynać wyłącznie lekarz specjalizujący się w leczeniupadaczki, neurolog lub neurolog dziecięcy. Kontrole w trakcie leczenia powinny się odbywać podnadzorem wymienionych specjalistów.

Jeżeli po przeprowadzeniu odpowiedniej próby leczenia nie stwierdza się istotnej poprawy podwzględem skuteczności kontroli napadów padaczkowych, nie należy kontynuować leczeniawigabatryną. Lek należy stopniowo odstawić pod ścisłym nadzorem lekarza.

Dorośli

Maksymalną skuteczność obserwuje się zwykle po dawce 2 do 3 g na dobę. Wigabatrynę w dawcepoczątkowej 1 g na dobę należy dołączyć do aktualnie stosowanych u pacjenta lekówprzeciwpadaczkowych. Dawkę dobową należy następnie stopniowo zwiększać o 0,5 g co tydzień wzależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leku przez pacjenta. Zalecana dawka maksymalnawynosi 3 g na dobę.

Brak bezpośredniej zależności między stężeniem leku w osoczu a jego skutecznością. Czas działaniazależy w większym stopniu od tempa resyntezy aminotransferazy GABA niż od stężenia leku wosoczu (patrz także punkty 5.1 i 5.2).

Dzieci i młodzież

Napady częściowe oporne na leczenie

Zalecana dawka początkowa u niemowląt, dzieci i młodzieży wynosi 40 mg/kg mc. na dobę.Zalecenia dotyczące dawek podtrzymujących w zależności od masy ciała są następujące:masa ciała: 10-15 kg 0,5-1 g na dobę

15-30 kg 1-1,5 g na dobę 30-50 kg 1,5-3 g na dobę >50 kg 2-3 g na dobę

Nie należy przekraczać maksymalnej zalecanej dawki dla każdej z grup.

Monoterapia napadów padaczkowych wieku niemowlęcego (zespół Westa)

Zalecana dawka początkowa wynosi 50 mg/kg mc. na dobę. W razie konieczności można ją stopniowozwiększyć w ciągu jednego tygodnia. Dawki do 150 mg/kg mc. na dobę były dobrze tolerowane.

Pacjenci w podeszłym wieku i pacjenci z niewydolnością nerek

Wigabatryna jest wydalana głównie przez nerki, dlatego lek należy stosować ostrożnie u pacjentów wpodeszłym wieku oraz pacjentów, u których klirens kreatyniny wynosi poniżej 60 ml/min. Należyrozważyć dostosowanie dawki lub częstości podawania leku. U takich pacjentów skuteczna może byćmniejsza dawka podtrzymująca. Pacjenci ci powinni być poddani ścisłej kontroli pod kątemwystępowania działań niepożądanych, takich jak uspokojenie lub splątanie (patrz punkt 4.4 oraz punkt

4.8).

Sposób podawania

Sabril przeznaczony jest do stosowania doustnego raz lub dwa razy na dobę i może być przyjmowanyprzed posiłkiem lub po posiłku. Granulat zawarty w saszetkach należy rozpuścić w wodzie, sokuowocowym lub mleku bezpośrednio przed spożyciem.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na wigabatrynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Sabril nie powinien być stosowany w monoterapii z wyjątkiem leczenia napadów padaczkowych u niemowląt.

U około 1/3 pacjentów otrzymujących wigabatrynę obserwowano ograniczenia pola widzenia.Częstości występowania tego działania zaobserwowane w otwartym badaniu klinicznymprzedstawiono w punkcie 5.1. Początek objawów występuje zwykle po kilkumiesięcznym lubkilkuletnim stosowaniu wigabatryny. Stopień ograniczenia pola widzenia może być na tyle duży, żemoże to mieć praktyczne konsekwencje dla pacjenta. Większość pacjentów, z defektem potwierdzonym w badaniu perymetrycznym, nie wykazywała objawów ograniczenia pola widzenia. Wzwiązku z tym, wymienione działanie niepożądane może być wiarygodnie zdiagnozowane poprzezsystematycznie przeprowadzane badania perymetryczne, co jest zwykle możliwe tylko u pacjentówpowyżej 9 lat. Specjalnie opracowana metoda badania widzenia obwodowego u dzieci w wieku 3 lat istarszych oparta na badaniu wzrokowych potencjałów wywołanych (ang. Visual Evoked Potential –VEP) jest dostępna na żądanie u producenta. Metoda ta nie została jeszcze oficjalnie zatwierdzona dowykrywania ubytków pola widzenia związanych z zastosowaniem wigabatryny. Elektroretinografiamoże być użyteczna, ale może być stosowana tylko u dorosłych, którzy nie współpracują podczaswykonywania perymetrii, lub u bardzo młodych pacjentów (patrz punkt „Ubytki pola widzenia”).

2

Dostępne dane wskazują, że ograniczenia pola widzenia są nieodwracalne nawet po zaprzestaniuleczenia wigabatryną. Nie można wykluczyć zwiększenia ubytków pola widzenia po zaprzestaniuleczenia wigabatryną.

Dlatego wigabatryna może być stosowana jedynie po rozważeniu korzyści i ryzyka w stosunku doinnych leków.

Nie zaleca się stosowania wigabatryny u pacjentów z istniejącymi ubytkami pola widzenia o istotnym znaczeniu klinicznym.

Pacjenci rozpoczynający leczenie wigabatryną powinni być systematycznie badani w kierunkuubytków pola widzenia na początku leczenia i w regularnych odstępach czasu w trakcie leczenia.Badanie ubytków pola widzenia powinno być kontynuowane w 6 miesięcznych odstępach podczascałego okresu leczenia (patrz punkt „Ubytki pola widzenia”).

Ubytki pola widzenia (ang. VFD - Visual Field Defects)

W oparciu o dostępne dane można stwierdzić, że ubytek pola widzenia ma w większości przypadkówkształt koncentryczny, dotyczy obydwu oczu i jest znaczniejszy po stronie nosowej niż skroniowej. Wcentrum pola widzenia (w promieniu 30 stopni) często obserwuje się obrączkowy ubytek polawidzenia w części nosowej. Ubytki pola widzenia opisywane u pacjentów otrzymujących wigabatrynęwahały się od łagodnych do ciężkich. Ciężkie przypadki mogą zaburzać funkcjonowanie.

Większość pacjentów z ubytkiem potwierdzonym w badaniu perymetrycznym nie obserwowaławcześniej samoistnie występujących objawów, nawet gdy stwierdzony defekt w badaniuperymetrycznym był ciężki. Z dostępnych danych wynika, że ubytki pola widzenia są nieodwracalnenawet po zaprzestaniu leczenia wigabatryną. Nie można wykluczyć, że po zaprzestaniu leczeniawigabatryną ubytki pola widzenia się zwiększą.

Zgromadzone w badaniach dotyczących częstości występowania dane sugerują, że u około 1/3pacjentów otrzymujących wigabatrynę obserwuje się ubytki pola widzenia. Ryzyko wystąpieniaograniczenia pola widzenia może być większe u mężczyzn niż u kobiet. Częstości występowaniazaobserwowane w otwartym badaniu klinicznym przedstawiono w punkcie 5.1. W tym badaniuwykazano możliwy związek pomiędzy ryzykiem wystąpienia ubytków pola widzenia i stopniemekspozycji na wigabatrynę, zarówno w odniesieniu do dawki dobowej (od 1 g do więcej niż 3 g), jak ido długości leczenia (maksymalnie przez pierwsze 3 lata).

Przed rozpoczęciem leczenia wigabatryną u wszystkich pacjentów należy przeprowadzić konsultacjęokulistyczną z badaniem pola widzenia.

W celu wykrycia zaburzeń w polu widzenia należy wykonać stosowne badanie pola widzenia(perymetria) używając wystandaryzowanej statycznej perymetrii (metodą Humphreya lub Octopusa)lub perymetrii kinetycznej (metodą Goldmanna). Należy je wykonać przed rozpoczęciem stosowaniawigabatryny, a następnie powtarzać w odstępach sześciomiesięcznych przez cały okres leczenia.Perymetria statyczna jest zalecaną metodą wykrywania ubytków pola widzenia związanych zzastosowaniem wigabatryny.

Elektroretinografia może być również stosowana, ale jedynie u dorosłych, którzy nie współpracująpodczas wykonywania perymetrii. Z dostępnych danych wynika, że pierwszy potencjał oscylacyjny iodpowiedź na stymulację bodźcem migoczącym o częstotliwości 30 Hz w elektroretinogramie wydająsię skorelowane z VFD związanymi z zastosowaniem wigabatryny. Reakcje te są opóźnione izmniejszone w stosunku do normy. Zmian takich nie zaobserwowano u pacjentów leczonychwigabatryną, u których nie stwierdzono VFD.

Zarówno pacjent jak opiekun powinni otrzymać dokładny opis częstości oraz skutków wystąpieniazaburzeń pola widzenia podczas leczenia wigabatryną. Pacjenci powinni być poinformowani okonieczności zgłaszania każdych nowych problemów z widzeniem oraz objawów, które mogą być

3

związane z zawężeniem pola widzenia. Jeżeli wystąpią zaburzenia widzenia, pacjent powinien udać się do okulisty.

W razie rozpoznania zaburzeń pola widzenia podczas obserwacji w trakcie leczenia, należy podjąćdecyzję co do stopniowego przerwania stosowania wigabatryny. Jeśli zostanie podjęta decyzja okontynuowaniu leczenia, należy rozważyć częstszą obserwację (perymetria) w celu wykrycia progresjizmian lub ubytków stanowiących zagrożenie dla wzroku.

Wigabatryny nie należy stosować jednocześnie z innymi lekami działającymi toksycznie na siatkówkę oka.

Dzieci i młodzież

Rzadko jest możliwe wykonanie badania perymetrycznego u dzieci w wieku poniżej 9 lat. Ryzykozwiązane z leczeniem musi być dokładnie ocenione względem korzyści zastosowania leku u dzieci.Aktualnie nie ma ustalonej metody diagnozowania ani wykluczania zaburzeń pola widzenia u dzieci, uktórych standardowe badanie perymetryczne nie może być wykonane. Specjalnie opracowana metodaoparta na badaniu przestrzennie swoistych wzrokowych potencjałów wywołanych (VEP) w celuzbadania widzenia obwodowego u dzieci w wieku 3 lat i starszych jest dostępna na żądanie uproducenta. Metoda ta nie jest jeszcze oficjalnie zatwierdzona do wykrywania ubytków pola widzeniazwiązanych z zastosowaniem wigabatryny. Jeśli metoda ta wykazuje prawidłową reakcję centralnegopola widzenia, ale brak odpowiedzi peryferycznej, należy zrewidować ocenę korzyści i ryzykastosowania wigabatryny i rozważyć stopniowe przerwanie leczenia. Obecność peryferycznegowidzenia nie wyklucza możliwości rozwinięcia zaburzeń pola widzenia. Elektroretinografia może byćużyteczna, ale powinna być stosowana tylko u dzieci w wieku poniżej 3 lat.

Stan neurologiczny oraz psychiczny

Ze względu na wyniki badań bezpieczeństwa na zwierzętach (patrz punkt 5.3) zalecana jest ścisłaobserwacja pacjentów leczonych wigabatryną pod kątem działań niepożądanych dotyczącychczynności neurologicznych.

Wkrótce po rozpoczęciu leczenia wigabatryną opisywano rzadkie przypadki encefalopatii (znaczneuspokojenie, stupor, splątanie wraz z niespecyficznymi wolnymi falami w elektroencefalogramie).Czynniki ryzyka rozwinięcia tych reakcji to: większe niż zalecane dawki początkowe, szybsze niżzalecane zwiększanie dawek, niewydolność nerek. Przypadki te były przemijające po zmniejszeniudawki lub zaprzestaniu leczenia wigabatryną (patrz punkt 4.8).

Tak jak podczas stosowania innych leków przeciwpadaczkowych, podczas leczenia wigabatryną uniektórych pacjentów może dojść do zwiększenia częstości napadów padaczki lub do nowego rodzajunapadów (patrz punkt 4.8). Objawy te mogą również wystąpić w wyniku przedawkowania,zmniejszenia stężenia w osoczu innych leków przeciwpadaczkowych stosowanych jednocześnie lubjako efekt paradoksalny.

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, nagłe przerwanie leczenia możeprowadzić do wystąpienia drgawek. Dlatego zaleca się wycofanie leczenia wigabatryną przezstopniowe zmniejszanie dawki przez okres 2 do 4 tygodni.

Wigabatrynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z psychozą, depresją lub zaburzeniamizachowania w wywiadzie. Podczas leczenia wigabatryną zgłaszano zaburzenia psychiczne (np.pobudzenie, depresja, zaburzenia myślenia, reakcje paranoidalne). Takie objawy występowały upacjentów z zaburzeniami psychicznymi i bez zaburzeń psychicznych w wywiadzie, i zwykleustępowały po zmniejszeniu dawek lub stopniowym odstawieniu wigabatryny.

4

Zgłaszano przypadki nieprawidłowego obrazu z rezonansu magnetycznego mózgu, szczególnie umłodych niemowląt leczonych dużymi dawkami wigabatryny z powodu napadów padaczkowychwieku niemowlęcego (zespół Westa). Znaczenie kliniczne tych wyników jest obecnie nieznane.W leczeniu napadów padaczkowych u niemowląt zgłaszano występowanie zaburzeń ruchowych, wtym dystonii, dyskinezy i hipertonii. Należy indywidualnie u każdego pacjenta ocenić stosunekkorzyści do ryzyka ze stosowania wigabatryny. Jeśli wystąpią nowe zaburzenia ruchowe w trakcieleczenia wigabatryną, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub stopniowe odstawienie leku.

Myśli i zachowania samobójcze

U pacjentów, u których stosowano leki przeciwpadaczkowe w poszczególnych wskazaniach,odnotowano przypadki myśli i zachowań samobójczych. Metaanaliza randomizowanych,kontrolowanych placebo badań leków przeciwpadaczkowych również wskazuje na niewielkiezwiększenie ryzyka myśli i zachowań samobójczych. Nie jest znany mechanizm powstawania tegoryzyka, a dostępne dane nie wykluczają możliwości, że zwiększone ryzyko występuje także podczasstosowania wigabatryny.

W związku z tym należy uważnie obserwować, czy u pacjenta nie występują oznaki myśli i zachowańsamobójczych i w razie konieczności rozważyć odpowiednie leczenie. Pacjentów (oraz ichopiekunów) należy poinformować, że w razie wystąpienia oznak myśli lub zachowań samobójczychnależy niezwłocznie poradzić się lekarza.

Pacjenci w podeszłym wieku i pacjenci z niewydolnością nerek

W związku z tym, że wigabatryna jest wydalana przez nerki, lek należy stosować ostrożnie upacjentów, u których klirens kreatyniny wynosi mniej niż 60 ml/min oraz u osób w podeszłym wieku.Tych pacjentów należy poddać ścisłej kontroli pod kątem występowania działań niepożądanych,takich jak uspokojenie lub splątanie (patrz punkt 4.2).

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wigabatryna nie jest metabolizowana, ani nie wiąże się z białkami oraz nie indukuje enzymówwątrobowych cytochromu P450 związanych z metabolizmem leków, dlatego interakcje z innymilekami są mało prawdopodobne. Jednak w kontrolowanych badaniach klinicznych obserwowanostopniowe zmniejszenie stężenia fenytoiny w osoczu o 16 do 33%. Dokładny mechanizm tej interakcjinie jest obecnie znany, jednakże w większości przypadków nie wydaje się, aby mogła ona miećznaczenie kliniczne.

W badaniach klinicznych mierzono również stężenia karbamazepiny, fenobarbitalu, prymidonu orazwalpronianu sodu, ale nie odnotowano żadnych interakcji mających znaczenie kliniczne.

Wigabatryna może prowadzić do zmniejszenia wyników oznaczeń aktywności aminotransferazyalaninowej (AlAT) i w mniejszym stopniu aminotransferazy asparaginianowej (AspAT). Wedługdoniesień stopień supresji AlAT wynosił od 30 do 100%. Z tego względu wyniki powyższych testówwątrobowych mogą być niemiarodajne pod względem ilościowym u pacjentów przyjmującychwigabatrynę (patrz punkt 4.8).

Wigabatryna może zwiększać ilość aminokwasów w moczu, co może prowadzić do fałszywiedodatnich wyników testów wykrywających niektóre rzadkie genetyczne zaburzenia metaboliczne (np.acyduria alfa-aminoadypinowa).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

5

Ryzyko związane z padaczką i stosowaniem leków przeciwpadaczkowych

Wykazano, że u potomstwa matek stosujących leki przeciwpadaczkowe ryzyko wystąpienia wadrozwojowych jest 2-3 razy większe niż w populacji ogólnej. Najczęściej obserwowanymi wadamirozwojowymi są rozszczep wargi, wady sercowo-naczyniowe i wady cewy nerwowej.Leczenie kilkoma lekami przeciwpadaczkowymi może bardziej zwiększać ryzyko powstawania wadrozwojowych niż zastosowanie monoterapii, dlatego ważne jest stosowanie monoterapii, gdy to tylkojest możliwe.

Kobiety w wieku rozrodczym powinny otrzymać specjalistyczną poradę. Należy ponownie rozważyćpotrzebę leczenia przeciwpadaczkowego, jeśli kobieta planuje ciążę.

Jeżeli pacjentka zajdzie w ciążę, należy ponownie rozpatrzyć konieczność leczenia. Nagłe przerwanieskutecznego leczenia przeciwpadaczkowego może prowadzić do zaostrzenia choroby u matki, comoże mieć szkodliwe skutki dla płodu.

Ryzyko związane ze stosowaniem wigabatryny

W pojedynczych raportach z ograniczonej liczby zastosowań wigabatryny w okresie ciąży donoszonoo występowaniu nieprawidłowości (wady wrodzone lub samoistne poronienia) u dzieci matekleczonych wigabatryną. Ze względu na ograniczoną liczbę danych, chorobę podstawową (padaczkę)oraz jednoczesne stosowanie innych leków przeciwpadaczkowych w każdym z opisanychprzypadków, nie można jednoznacznie wywnioskować, czy stosowanie wigabatryny w okresie ciążyzwiększa ryzyko wystąpienia wad rozwojowych.

Sabril nie powinien być stosowany w okresie ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety wymaga leczenia wigabatryną.

Istnieją ograniczone dane dotyczące ewentualnego występowania ubytków pola widzenia u dzieci,które były narażone na działanie wigabatryny in utero.

Karmienie piersią

Wigabatryna przenika do mleka ludzkiego. Nie ma wystarczających danych dotyczącychoddziaływania vigabatryny na noworodki/niemowlęta. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmieniepiersią czy leczenie lekiem Sabril biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka orazkorzyści z leczenia dla matki.

Płodność

Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Pacjenci z niekontrolowaną padaczką nie powinni z zasady prowadzić ani obsługiwać potencjalnieniebezpiecznych urządzeń. W badaniach klinicznych u pacjentów po podaniu wigabatrynyobserwowano senność; w związku z tym przed rozpoczęciem leczenia pacjenci powinni byćpoinformowani o możliwości wystąpienia senności.

Ze stosowaniem produktu leczniczego Sabril często związane były ubytki pola widzenia, mogąceznacznie wpłynąć na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.Pacjenci powinni być badani pod kątem występowania ubytków pola widzenia (patrz także punkt 4.4).Szczególną ostrożność należy zachować podczas prowadzenia pojazdów, obsługiwania urządzeńmechanicznych lub wykonywania innych niebezpiecznych czynności mogących zagrażać życiu lubzdrowiu pacjenta.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

6

Ubytki pola widzenia (od łagodnych do ciężkich) były często opisywane u pacjentów otrzymującychwigabatrynę. Ciężkie przypadki mogą zaburzać funkcjonowanie. Pierwsze objawy występują zwyklepo kilkumiesięcznym lub kilkuletnim leczeniu wigabatryną. Skumulowane dane z badań dotyczącychrozpowszechnienia sugerują, że aż u 1/3 pacjentów leczonych wigabatryną rozwijają się ubytki polawidzenia (patrz także punkt 4.4).

U około 50% pacjentów w kontrolowanych badaniach klinicznych występowały działanianiepożądane podczas leczenia wigabatryną. U dorosłych były to głównie działania dotycząceośrodkowego układu nerwowego, takie jak sedacja, senność, zmęczenie i zaburzenie koncentracji. Udzieci jednak częste jest podniecenie lub niepokój psychoruchowy. Częstość tych działańniepożądanych jest na ogół większa na początku leczenia i zmniejsza się z upływem czasu.

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, podczas stosowania wigabatryny uniektórych pacjentów może wystąpić zwiększenie częstości napadów, w tym stan padaczkowy.Szczególnie podatni na ten efekt mogą być pacjenci z napadami mioklonicznymi. W rzadkichprzypadkach może dochodzić do pojawienia się nowych lub zaostrzenia wcześniej występującychnapadów mioklonicznych.

Stabelaryzowana lista działań niepożądanych

Działania niepożądane wymienione poniżej uszeregowano według częstości występowania zzastosowaniem następującej konwencji: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbytczęsto (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana(częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia

krwi i

układu

chłonnego

Zaburzenia

psychiczne*

Zaburzenia

układu

nerwowego

Bardzo

często

podniecenie niepokój

(dzieci) i psychorucho

niepokój wy, agresja,

psychorucho nerwowość,

wy (dzieci) depresja,

reakcja

paranoidalna

senność zaburzenia

mowy, bóle

głowy,

zawroty

głowy,

parestezje,

zaburzenia

koncentracji

i pamięci,

upośledzeni

e umysłowe

(zaburzenia

myślenia),

drżenie

Często Niezbyt

często

niedokrwisto

ść

hipomania,

mania,

psychoza

niezborność

ruchów

(ataksja);

zaburzenia

ruchów,

włączając

dystonię,

dyskinezę, i

hipertonię

występujące

samodzielni

e lub w

połączeniu z

nieprawidło

wościami w

obrazie z

rezonansu

Rzadko Bardzo

rzadko

próba

samobójcza

omamy

objawy

encefalopaty

czne**

zapalenie

nerwu

wzrokowego

Nieznana

przypadkinieprawidłowości w obrazie zrezonansu

magnetycznego mózgu,które mogąbyć objawem obrzęku cytotoksycznego (patrzpunkt 4.4).

7

magnetycznego (patrz punkt 4.4.).

Zaburzenia

oka

ubytki pola

widzenia

nieostre

widzenie,

podwójne

widzenie,

oczopląs

zaburzenia

siatkówki

(takie jak

obwodowy

zanik

siatkówki)

zanik nerwu

wzrokowego

Zaburzenia

żołądka i

jelit

Zaburzenia

wątroby i

dróg

żółciowych

Zaburzenia

skóry i

tkanki

podskórnej

Zaburzenia

mięśniowo-

szkieletowe i

tkanki

łącznej

Zaburzenia

ogólne i

stany w

miejscu

podania

Badania

diagnostycz

ne***

nudności,

wymioty,

bóle brzucha

bóle stawów

zmęczenie obrzęki,

drażliwość

zwiększenie

masy ciała

wysypka obrzęk

naczynioruc

howy,

pokrzywka

zapalenie

wątroby

* W trakcie leczenia wigabatryną zgłaszano występowanie zaburzeń psychicznych. Reakcje takieobserwowano zarówno u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi w wywiadzie, jak i bez takiegowywiadu; ustępowały one przeważnie po zmniejszeniu dawki wigabatryny lub jej stopniowymodstawieniu (patrz punkt 4.4). Częstą reakcją w badaniach klinicznych była depresja, rzadko jednakwymagająca odstawienia wigabatryny.

**Objawy encefalopatyczne, takie jak znaczna sedacja, stupor i splątanie z towarzyszącąniespecyficzną aktywnością fal wolnych w zapisie elektroencefalograficznym, opisywano rzadkowkrótce po rozpoczęciu leczenia wigabatryną. Reakcje te były w pełni przemijające po zmniejszeniudawki lub odstawieniu wigabatryny (patrz punkt 4.4).

*** Dane laboratoryjne wskazują, że leczenie wigabatryną nie prowadzi do toksycznego uszkodzenianerek. Obserwowano zmniejszenie aktywności AlAT i AspAT, uważane za efekt hamowania tychaminotransferaz przez wigabatrynę.

Dzieci i młodzież

Zaburzenia psychiczne

Bardzo często: podniecenie, niepokój psychoruchowy

8

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 WarszawaTel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

4.9 Przedawkowanie

Objawy

Istnieją doniesienia o przedawkowaniach wigabatryny. W większości przypadków dawki mieściły sięw granicach 7,5–30 g; donoszono jednak również o zażyciu dawek do 90 g. W prawie połowieprzypadków przyjęto więcej niż jeden lek. Najczęstsze obserwowane objawy obejmowały senność lubśpiączkę. Inne rzadsze objawy obejmowały: zawroty głowy, bóle głowy, psychozę, depresjęoddechową lub bezdech, bradykardię, niedociśnienie, pobudzenie, drażliwość, splątanie, zaburzeniazachowania lub zaburzenia mowy. Nie stwierdzono zgonów po przedawkowaniu.

Postępowanie

Nie istnieje swoiste antidotum. Należy zastosować rutynowe metody podtrzymujące. Można takżerozważyć podjęcie próby usunięcia niewchłoniętego leku. W badaniu in vitro nie stwierdzono, abywęgiel aktywny w dużym stopniu adsorbował wigabatrynę. Skuteczność hemodializy w leczeniuprzedawkowania wigabatryny nie jest znana. W pojedynczych przypadkach u pacjentów zniewydolnością nerek, otrzymujących lecznicze dawki wigabatryny, hemodializa powodowałazmniejszenie stężeń leku w osoczu o 40-60%.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Kod ATC: N 03A G04, leki przeciwpadaczkowe

Mechanizm działania

Wigabatryna jest lekiem przeciwpadaczkowym o dobrze poznanym mechanizmie działania. Leczeniewigabatryną prowadzi do zwiększenia stężenia GABA (kwasu gamma-aminomasłowego), który jestgłównym neuroprzekaźnikiem o działaniu hamującym w mózgu. Wynika to stąd, że wigabatrynazostała celowo zaprojektowana jako selektywny, nieodwracalny inhibitor aminotransferazy GABA(enzymu odpowiedzialnego za rozkład GABA).

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Kontrolowane i długoterminowe badania kliniczne wykazały, że wigabatryna jest skutecznym lekiemprzeciwdrgawkowym, gdy stosowana jest w leczeniu skojarzonym u pacjentów ze źle kontrolowanymdotychczasowym leczeniem. Lek jest szczególnie skuteczny u pacjentów z napadami częściowymi.

9

Epidemiologię występowania ubytków pola widzenia u pacjentów z napadami częściowymi opornymina leczenie badano w obserwacyjnych, otwartych, wieloośrodkowych, porównawczych badaniach IVfazy z zastosowaniem grup równoległych, u 734 pacjentów w wieku co najmniej 8 lat, z napadamiczęściowymi opornymi na leczenie w ciągu przynajmniej 1 roku.

Pacjenci byli podzieleni na 3 grupy: pacjenci obecnie leczeni wigabatryną (grupa I), pacjenci wprzeszłości leczeni wigabatryną (grupa II) i pacjenci nigdy nie leczeni wigabatryną (grupa III).

Poniższa tabela przedstawia główne wyniki uzyskane w momencie włączenia pacjenta do badania orazw trakcie pierwszej i końcowej oceny w badanej populacji (n=524):

Dzieci (od 8 do 12 roku życia) Dorośli ( >12 roku życia)Grupa I1 Grupa II2 Grupa Grupa I3 Grupa II4 Grupa III III

N=38 N=47 N=41 N=150 N=151 N=97

Ubytki pola widzenia o

niewyjaśnionej etiologii

Obserwowane w momencie

włączenia pacjenta do

badania

Obserwowane w trakcie

pierwszej oceny

Obserwowane w trakcie

końcowej oceny

1(4,4%) 3 (8,8%) 2 (7,1%) 31

(34,1%)

4 (10,5%) 6 (12,8%) 2 (4,9%) 59

(39,3%)

10 (26,3%) 7 (14,9%) 3 (7,3%) 70

(46,7%)

20

(19,2%)

39

(25,8%)

47

(31,1%)

1 (1,4%)

4 (4,1%)

5 (5,2%)

1 Średni czas trwania leczenia: 44,4 miesiące, średnia dawka dobowa 1,48 g2 Średni czas trwania leczenia: 20,6 miesięcy, średnia dawka dobowa 1,39 g3 Średni czas trwania leczenia: 48,8 miesięcy, średnia dawka dobowa 2,10 g4 Średni czas trwania leczenia: 23,0 miesiące, średnia dawka dobowa 2,18 g

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Wigabatryna jest związkiem rozpuszczalnym w wodzie i szybko wchłania się z przewodupokarmowego. Pokarm nie zmienia zakresu wchłaniania wigabatryny. Maksymalne stężenie w osoczuosiągane jest po ok. godzinie.

Dystrybucja

Wigabatryna ulega rozległej dystrybucji w ustroju, przy czym objętość dystrybucji jest nieco większaod całkowitej objętości wody w ustroju. Nie wiąże się z białkami osocza. Stężenia w osoczu i płyniemózgowo-rdzeniowym wykazują liniową zależność od dawki w przedziale zalecanych dawek.

Metabolizm

Wigabatryna jest metabolizowana w stopniu nieznaczącym. Nie zidentyfikowano metabolitów wigabatryny w osoczu.

Eliminacja

Wigabatryna jest usuwana poprzez nerki a końcowy okres półtrwania wynosi 5-8 godzin. Klirenswigabatryny po podaniu doustnym (Cl/F) wynosi około 7 l/h (to znaczy 0,1 l/h/kg mc.). Około 70%pojedynczej dawki doustnej wydalane jest w postaci niezmienionej z moczem w ciągu pierwszych 24godzin po podaniu.

10

Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne

Brak bezpośredniej zależności między stężeniem w osoczu i skutecznością leku. Długość działaniajest zależna od tempa resyntezy aminotransferazy GABA.

Dzieci i młodzież

Właściwości farmakokinetyczne wigabatryny były badane w grupach: sześciu noworodków (w wiekuod 15 do 26 dni), sześciu niemowląt (w wieku od 5 do 22 miesięcy) oraz sześciorga dzieci (w wiekuod 4,6 do 14,2 lat) z padaczką lekooporną.

Po podaniu pojedynczej dawki 37-50 mg/kg mc. na dobę wigabatryny w roztworze doustnym tmaxwynosił około 2,5 godziny u noworodków i niemowląt oraz około godziny u dzieci. Średni końcowyokres półtrwania wigabatryny wynosił około 7,5 godziny u noworodków; 5,7 godziny u niemowlątoraz 5,5 godziny u dzieci. Średni pozorny klirens (Cl/F) aktywnego S-enancjomeru wigabatrynywynosił u niemowląt oraz u dzieci odpowiednio 0,591 l/h/kg mc. oraz 0,446 l/h/kg mc.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badania bezpieczeństwa przeprowadzone u szczurów, myszy, psów i małp wykazały, że wigabatrynanie wywiera istotnych działań niepożądanych na wątrobę, nerki, płuca, serce i przewód pokarmowy.

W substancji białej mózgu szczurów, myszy i psów, po podaniu dawek 30–50 mg/kg mc./dobęobserwowano zjawisko mikrowakuolizacji. U małp te zmiany są minimalne lub niejednoznaczne. Tenefekt jest spowodowany oddzieleniem zewnętrznej blaszkowej otoczki włókien zmielinizowanych, cojest charakterystyczne dla obrzęku wewnątrzmielinowego. Zarówno u szczurów jak i u psów obrzękwewnątrzmielinowy był przemijający po zaprzestaniu podawania wigabatryny, a nawet obserwowanohistologiczną regresję zmian w przypadku kontynuowania leczenia.

U gryzoni obserwowano jednak przetrwałe zmiany polegające na obrzęku aksonów i obecnościzmineralizowanych mikrociał. U psów rezultaty badań elektrofizjologicznych wykazały, że obrzękwewnątrzmielinowy jest związany ze zwiększeniem okresu utajenia potencjału wywołanegosomatosensorycznie, co ustępowało po zaprzestaniu podawania leku.

Toksyczne działanie na siatkówkę oka wigabatryny obserwowano wyłącznie u szczurów albinosów, wprzeciwieństwie do szczurów, psów i małp o normalnej pigmentacji. Zmiany w siatkówce u szczurówalbinosów opisywane były jako ogniskowa lub wieloogniskowa dezorganizacja zewnętrznej warstwyjądrowej z przesunięciem jąder do obszaru czopków i pręcików. Inne warstwy siatkówki byłyniezmienione. Zmiany te obserwowano u 80-100% zwierząt po zastosowaniu dawki doustnej 300mg/kg mc./dobę. Histologiczny obraz tych zmian był podobny do obserwowanego u szczurówalbinosów po nadmiernej ekspozycji na światło. Zmiany w siatkówce mogą jednak przedstawiaćbezpośredni efekt działania leku.

Doświadczenia na zwierzętach wykazały, że wigabatryna nie wywiera negatywnego wpływu napłodność i rozwój młodych. Nie obserwowano działania teratogennego u szczurów po zastosowaniudawek do 150 mg/kg mc. (3-krotnie większych niż dawka stosowana u ludzi) ani u królików pozastosowaniu dawek do 100 mg/kg mc. Jednakże u królików widoczne było niewielkie zwiększenieczęstości rozszczepu podniebienia po zastosowaniu dawek 150-200 mg/kg mc.

Badania z zastosowaniem wigabatryny nie wykazały działania mutagennego ani rakotwórczego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

11

Powidon K30

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Bez specjalnych wymagań.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Saszetki z laminowanego papieru/polietylen/Aluminium/polietylen w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 50 saszetek.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowywania produktu leczniczego do stosowania

Brak szczególnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Sanofi-Aventis France82, Avenue Raspail94250 GentillyFrancja

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 8327

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 28 września 2000,Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 04 grudnia 2008

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

12