stosowania azytromycyny opisywano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, mogącego prowadzić do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów mogły wcześniej występować choroby wątroby lub mogli oni stosować inne produkty lecznicze odziałaniu hepatotoksycznym.
Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzeń czynności wątroby, takie jak szybkirozwój astenii z jednoczesną żółtaczką, ciemnym zabarwieniem moczu, skłonnością do krwawień lubencefalopatią wątrobową, należy bezzwłocznie przeprowadzić badania czynności wątroby. Jeśliwystąpią zaburzenia czynności wątroby, należy przerwać podawanie azytromycyny.
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (współczynnik przesączania <10 ml/min) obserwowano zwiększenie o 33% całkowitego narażenia organizmu na azytromycynę (patrz punkt 5.2).
Wydłużenie repolaryzacji serca i odstępu QT
Podczas leczenia antybiotykami makrolidowymi, w tym azytromycyną, obserwowano wydłużeniesercowej repolaryzacji serca i odstępu QT, wiążące się z ryzykiem rozwoju zaburzeń rytmu serca iczęstoskurczu typu torsade de pointes (patrz punkt 4.8). Dlatego też następujące sytuacje mogązwiększać ryzyko rozwoju arytmii komorowych (w tym torsade de pointes), co może prowadzić dozatrzymania akcji serca. Z tego względu należy zachować ostrożność stosując azytromycynę upacjentów, u których występują stany sprzyjające powstawaniu arytmii (zwłaszcza u kobiet ipacjentów w podeszłym wieku), tj. u pacjentów:
- z wrodzonym lub potwierdzonym nabytym wydłużeniem odstępu QT;- leczonych innymi substancjami czynnymi, które wydłużają odstęp QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne należące do klasy IA (chinidyna i prokainamid) i klasy III (dofetylid, amiodaron i sotalol), cyzapryd i terfenadyna; leki przeciwpsychotyczne, takie jak pimozyd; leki przeciwdepresyjne, takie jak cytalopram; fluorochinolony, takie jak moksyfloksacyna i lewofloksacyna;
- z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza z hipokaliemią i hipomagnezemią;
- z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością serca.
Zakażenia wywołane przez paciorkowce
W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych, spowodowanego przez Streptococcus pyogenes, oraz w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej lekiem z wyboru jest zwykle penicylina. Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce. Nieprzeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączcereumatycznej. Choroby przenoszone drogą płciową
Podczas leczenia chorób przenoszonych drogą płciową, należy upewnić się, czy u pacjenta niewspółistnieje zakażenie T. pallidum.
Nadkażenia
Podczas leczenia zaleca się obserwowanie pacjenta, czy nie występują u niego objawy nadkażenia(np. zakażenia grzybicze).
Zakażenia Clostridium difficile
Po zastosowaniu niemal każdej substancji przeciwbakteryjnej, w tym azytromycyny, zgłaszanowystępowanie biegunki związanej z zakażeniem Clostridium difficile (ang. CDAD), o różnymnasileniu, od łagodnej biegunki po zapalenie okrężnicy zakończone zgonem. Stosowanie lekówprzeciwbakteryjnych zmienia prawidłową florę bakteryjną okrężnicy, co może prowadzić donadmiernego rozwoju Clostridum difficile.
Clostridum difficile wytwarza toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju biegunki związanejz CDAD. Szczepy Clostridium difficile wytwarzające hipertoksyny wywołują zwiększenie
4