CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Symleptic, 100 mg, kapsułki twardeSymleptic, 300 mg, kapsułki twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Symleptic, 100 mg

Jedna kapsułka twarda zawiera 100 mg gabapentyny (Gabapentinum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza bezwodna 22,5 mg.

Symleptic, 300 mg

Jedna kapsułka twarda zawiera 300 mg gabapentyny (Gabapentinum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza bezwodna 67,5 mg.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułki twarde

Symleptic, 100 mg: twarde kapsułki żelatynowe (wielkość 3) z białym, nieprzezroczystym korpusemi wieczkiem, wypełnione białym proszkiem.

Symleptic, 300 mg: twarde kapsułki żelatynowe (wielkość 1) z żółtym, nieprzezroczystym korpusemi wieczkiem, wypełnione białym proszkiem.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Padaczka

Gabapentyna wskazana jest jako lek wspomagający w leczeniu napadów częściowych, także wtórnieuogólnionych, u dorosłych i dzieci w wieku 6 lat i starszych (patrz punkt 5.1).

Gabapentyna wskazana jest do stosowania w monoterapii napadów częściowych, także wtórnieuogólnionych, u dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i starszych.

Leczenie obwodowego bólu neuropatycznego

Gabapentyna wskazana jest do stosowania w leczeniu obwodowego bólu neuropatycznego,np. bolesnej neuropatii cukrzycowej i nerwobólu po przebytym półpaścu u dorosłych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Podanie doustne.

Gabapentynę można przyjmować niezależnie od posiłków. Kapsułki należy połykaćw całości, popijając odpowiednią ilością płynu (np. szklanką wody).

Dla wszystkich wskazań schemat ustalania dawki w przypadku rozpoczynania leczenia opisanow Tabeli 1. Schemat ten zaleca się u dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i starszych. Instrukcje

1

dotyczące dawkowania u dzieci poniżej 12 lat podano w osobnym podpunkcie w dalszej częścininiejszego punktu.

Tabela 1

SCHEMAT DAWKOWANIA NA POCZĄTKU LECZENIA

Dzień 1 Dzień 2 Dzień 3

300 mg raz na dobę 300 mg dwa razy na dobę 300 mg trzy razy na dobę

Padaczka

Padaczka zwykle wymaga długotrwałego leczenia. Dawkowanie ustala lekarz prowadzący zależnie odindywidualnej tolerancji i skuteczności. Jeśli w ocenie klinicysty istnieje potrzeba zmniejszenia dawki,odstawienia produktu leczniczego lub zastąpienia go innym, należy to czynić stopniowo przezminimum tydzień.

Dorośli i młodzież

W badaniach klinicznych skuteczny zakres dawek gabapentyny wynosił od 900 do 3600 mg/dobę.Leczenie można rozpocząć od zwiększania dawki w sposób opisany w Tabeli 1 lub podając 300 mgtrzy razy na dobę w pierwszym dniu leczenia. Następnie, zależnie od indywidualnej odpowiedzipacjenta i tolerancji, dawkę można zwiększać o 300 mg/dobę co 2-3 dni do maksymalnej dawki3600 mg/dobę. U niektórych pacjentów wskazane może być wolniejsze zwiększanie dawkigabapentyny. Minimalny czas do osiągnięcia dawki 1800 mg/dobę wynosi 1 tydzień, do dawki2400 mg/dobę – łącznie dwa tygodnie, a do dawki 3600 mg/dobę – łącznie trzy tygodnie. Dawki do4800 mg/dobę były dobrze tolerowane w długotrwałych otwartych badaniach klinicznych. Całkowitadawka dobowa powinna być podzielona na trzy dawki pojedyncze, przy czym maksymalny odstęppomiędzy dawkami nie powinien być dłuższy niż 12 godzin, by zapobiec napadom przełomowym.

Dzieci w wieku 6 lat i starsze

Dawka początkowa powinna wynosić od 10 do 15 mg/kg mc./dobę. Dawka skuteczna osiągana jestprzez stopniowe zwiększanie dawki przez okres około trzech dni. Dawka skuteczna gabapentynyu dzieci w wieku 6 lat i starszych wynosi 25 do 35 mg/kg mc./dobę. Dawki do 50 mg/kg mc./dobębyły dobrze tolerowane w długookresowym badaniu klinicznym. Całkowita dawka dobowa powinnabyć podzielona na trzy dawki pojedyncze, przy czym maksymalny odstęp pomiędzy dawkami niepowinien być dłuższy niż 12 godzin.

Nie jest konieczne monitorowanie stężenia gabapentyny w osoczu w celu optymalizacji leczeniagabapentyną. Ponadto gabapentyna może być stosowana w skojarzeniu z innymi lekamiprzeciwpadaczkowymi bez obawy o zmiany stężenia w osoczu samej gabapentyny lub stężeniaw surowicy innych leków przeciwpadaczkowych.

Obwodowy ból neuropatyczny

Dorośli

Leczenie można rozpocząć od zwiększania dawki w sposób opisany w Tabeli 1. Leczenie można teżrozpocząć od podania 900 mg/dobę w trzech równych dawkach podzielonych. Następnie – zależnie odindywidualnej odpowiedzi pacjenta i tolerancji – dawkę można zwiększać o 300 mg/dobę co 2-3 dnido maksymalnej dawki 3600 mg/dobę. U niektórych pacjentów wskazane może być wolniejszezwiększanie dawki gabapentyny. Minimalny czas do osiągnięcia dawki 1800 mg/dobę wynosi tydzień,do dawki 2400 mg/dobę – łącznie dwa tygodnie, a do dawki 3600 mg/dobę – łącznie trzy tygodnie.

2

Nie oceniano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego w leczeniuobwodowego bólu neuropatycznego, takiego jak bolesna neuropatia cukrzycowa czy nerwoból poprzebytym półpaścu, w badaniach klinicznych przez okres dłuższy niż 5 miesięcy. Jeżeli pacjentbędzie wymagał podawania produktu leczniczego przez okres dłuższy niż 5 miesięcy z powoduobwodowego bólu neuropatycznego, lekarz prowadzący powinien ocenić stan kliniczny pacjentai konieczność stosowania dalszego leczenia.

Informacja wspólna dla wszystkich wskazań do stosowania

U pacjentów w złym stanie ogólnym, tzn. z małą masą ciała, u pacjentów po przeszczepie itp.,dawkowanie należy zwiększać wolniej, stosując mniejsze dawki albo wydłużając odstęp pomiędzykolejnym zwiększeniem dawki dobowej.

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)

U pacjentów w podeszłym wieku może być konieczna modyfikacja dawki ze względu na pogarszającąsię z wiekiem wydolność nerek (patrz Tabela 2). Senność, obrzęki obwodowe, astenia mogąwystępować częściej u pacjentów w podeszłym wieku.

Stosowanie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek

U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek i (lub) poddawanych hemodializie zaleca sięmodyfikowanie dawkowania w sposób opisany w Tabeli 2. W celu zgodnego z zaleceniamidawkowania u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, można stosować kapsułki zawierające100 mg gabapentyny.

Tabela 2

DAWKOWANIE GABAPENTYNY U DOROSŁYCH W ZALEŻNOŚCI OD STOPNIAWYDOLNOŚCI NEREK

Klirens kreatyniny (ml/min) Całkowita dawka dobowaa (mg/dobę)≥80 900-3600 50-79 600-1800 30-49 300-900 15-29 150b-600<15c 150b-600

a) Całkowita dawka dobowa powinna być podawana w trzech dawkach podzielonych. Redukcję dawkistosuje się u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (klirens kreatyniny <79 ml/min).b) Należy podawać 300 mg co drugi dzień.

c) W przypadku pacjentów z klirensem kreatyniny <15 ml/min, dawkę dobową należy zmniejszyćproporcjonalnie do wartości klirensu kreatyniny (np. pacjenci z klirensem kreatyniny wynoszącym7,5 ml/min powinni otrzymywać połowę dawki dobowej stosowanej u pacjentów z klirensemkreatyniny wynoszącym 15 ml/min).

Stosowanie u pacjentów poddawanych hemodializie

W przypadku pacjentów z bezmoczem poddawanych hemodializie, którzy nigdy wcześniej nieotrzymywali gabapentyny, zaleca się podanie dawki nasycającej wynoszącej 300 do 400 mg,a następnie 200 do 300 mg gabapentyny po każdych 4 godzinach hemodializy. W dniach pomiędzyhemodializami nie należy podawać gabapentyny.

W przypadku pacjentów z niewydolnością nerek poddawanych hemodializie, wielkość dawkipodtrzymującej należy oprzeć na zaleceniach dotyczących dawkowania zawartych w Tabeli 2. Opróczdawki podtrzymującej, zaleca się podawanie 200 do 300 mg po każdych 4 godzinach hemodializy.

3

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienionąw punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Zgłaszano myśli i zachowania samobójcze u pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymiw różnych wskazaniach. Metaanaliza badań kontrolowanych placebo nad stosowaniem lekówprzeciwpadaczkowych wykazała niewielki wzrost ryzyka wystąpienia zachowań samobójczych.Mechanizm tego działania nie jest znany i dostępne dane nie pozwalają wykluczyć zwiększonegoryzyka dla gabapentyny.

Ze względu na możliwość wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem w trakcie leczenia,pacjentów należy ściśle obserwować. Pacjentów (i opiekunów pacjentów) należy poinformowaćo potrzebie zasięgnięcia porady lekarskiej w przypadku wystąpienia objawów zdarzeń związanychz samobójstwem.

Jeśli w trakcie stosowania gabapentyny u pacjenta rozwinie się ostre zapalenie trzustki, powinno sięrozważyć odstawienie gabapentyny (patrz punkt 4.8).

Pomimo braku dowodów na występowanie napadów drgawkowych z odbicia po zastosowaniugabapentyny, nagłe odstawienie leków przeciwdrgawkowych u pacjentów z padaczką może wywołaćstan padaczkowy (patrz punkt 4.2).

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, podczas stosowania gabapentynyu niektórych pacjentów może dochodzić do zwiększenia częstości napadów lub pojawienia się nowychrodzajów napadów drgawkowych.

Tak jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, u pacjentów opornych na terapięleczonych więcej niż jednym lekiem przeciwpadaczkowym, próby odstawienia dodatkowych lekówprzeciwpadaczkowych w celu osiągnięcia monoterapii gabapentyną mają mały odsetek powodzeń.

Gabapentyna nie jest uważana za skuteczną w napadach pierwotnie uogólnionych, takich jak napadynieświadomości. U niektórych pacjentów może je nawet nasilać. W związku z tym, u pacjentówz napadami mieszanymi, w tym z napadami nieświadomości, gabapentynę należy stosować ostrożnie.

Nie przeprowadzono systematycznych badań z gabapentyną u pacjentów w wieku 65 lat i starszych.W jednym badaniu z zastosowaniem podwójnie ślepej próby u pacjentów z bólem neuropatycznym,senność, obrzęki obwodowe i osłabienie występowały u nieco większego odsetka pacjentów w wieku65 lat i starszych, niż u pacjentów młodszych. Oprócz tego badania kliniczne w tej grupie niewskazują, aby profil zdarzeń niepożądanych różnił się od profilu zdarzeń niepożądanychobserwowanego u młodszych pacjentów.

Nie przeprowadzono wystarczająco dokładnych badań nad wpływem długotrwałego (powyżej 36tygodni) stosowania gabapentyny na procesy uczenia się, inteligencję oraz rozwój u dziecii młodzieży. Korzyści płynące z długotrwałej terapii należy zatem rozpatrywać w kontekściepotencjalnych zagrożeń.

4

Osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. Drug Rash with Eosinophilia and Systemic

Symptoms - DRESS)

U pacjentów przyjmujących leki przeciwpadaczkowe, w tym gabapentynę, stwierdzonowystępowanie ciężkich, zagrażających życiu układowych reakcji nadwrażliwości, takich jak osutkapolekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (patrz punkt 4.8).

Należy podkreślić, że wczesne objawy nadwrażliwości, takie jak gorączka lub powiększenie węzłówchłonnych, mogą występować nawet przy braku widocznej wysypki. W przypadku wystąpienia takichobjawów należy natychmiast zbadać pacjenta. Jeśli nie uda się potwierdzić innej etiologii tychobjawów, należy przerwać podawanie gabapentyny.

Zawroty głowy, senność, utrata przytomności, splątanie i zaburzenia psychiczne

Leczenie gabapentyną było związane z występowaniem zawrotów głowy i senności, które mogązwiększać ryzyko wystąpienia przypadkowego zranienia (upadku) u pacjentów w podeszłym wieku.Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano również przypadki utraty przytomności, splątania izaburzeń psychicznych. Dlatego należy zalecić pacjentom zachowanie ostrożności do chwili ustalenia,jaki wpływ ma na nich stosowany produkt leczniczy.

Reakcje anafilaktyczne

Gabapentyna może powodować reakcje anafilaktyczne. Objawy podmiotowe i przedmiotowe wzgłaszanych przypadkach obejmowały: trudności w oddychaniu, obrzęk warg, gardła i języka orazniedociśnienie tętnicze (w nagłych przypadkach z koniecznością leczenia). Pacjentom należy zalecić,aby w przypadku wystąpienia objawów anafilaksji odstawili gabapentynę i natychmiast skorzystali zpomocy medycznej.

Badania laboratoryjne

Podczas półilościowego oznaczania białka całkowitego w moczu testem paskowym możliwe jestuzyskiwanie fałszywie dodatnich wyników. Zaleca się zatem weryfikowanie dodatniego wyniku testupaskowego w oparciu o inne metody analityczne, jak: metoda biuretowa, turbidymetryczna lubmetody wiązania barwników, albo od razu oznaczać białko inną metodą.

Symleptic zawiera laktozę

Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancjągalaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

W badaniu u zdrowych ochotników (n = 12), u których 2 godziny przed podaniem 600 mggabapentyny w kapsułce podawano 60 mg morfiny w kapsułce o kontrolowanym uwalnianiu, średniawartość AUC dla gabapentyny zwiększała się o 44% w porównaniu do AUC dla gabapentynypodawanej bez morfiny. Z tego względu pacjentów należy uważnie obserwować w poszukiwaniuobjawów zahamowania czynności OUN, takich jak senność, a dawkę gabapentyny lub morfinyodpowiednio zmniejszać.

Nie stwierdzono interakcji gabapentyny z fenobarbitalem, fenytoiną, kwasem walproinowym czykarbamazepiną.

Farmakokinetyka gabapentyny w stanie stacjonarnym u zdrowych ochotników i u pacjentówz padaczką otrzymujących leki przeciwpadaczkowe jest podobna.

Jednoczesne stosowanie gabapentyny i doustnych środków antykoncepcyjnych zawierającychnoretyndron i (lub) etynyloestradiol nie wpływa na farmakokinetykę w stanie stacjonarnymktórejkolwiek z tych substancji.

5

Jednoczesne stosowanie gabapentyny i leków zobojętniających sok żołądkowy zawierających glini magnez, zmniejsza dostępność biologiczną gabapentyny do 24%. Zaleca się zatem przyjmowaniegabapentyny najwcześniej dwie godziny po przyjęciu leku zobojętniającego.

Probenecyd nie wpływa na wydalanie gabapentyny przez nerki.

Niewielkie zmniejszenie wydalania gabapentyny, jakie obserwuje się podczas jej jednoczesnegostosowania z cymetydyną, nie ma, jak się uważa, większego znaczenia klinicznego.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Zagrożenia związane z padaczką oraz ogólnie ze stosowaniem leków przeciwpadaczkowych

U potomstwa matek przyjmujących leki przeciwpadaczkowe ryzyko wad wrodzonych jest 2 – 3 razywiększe niż w populacji ogólnej. Do najczęściej występujących wad zalicza się: rozszczeppodniebienia, wady wrodzone układu krążenia oraz wady rozwojowe cewy nerwowej. Jednoczesneprzyjmowanie kilku leków przeciwpadaczkowych może być związane z większym ryzykiemwystąpienia wad wrodzonych aniżeli monoterapia, dlatego bardzo ważne jest stosowanie monoterapii.Kobiety, co do których istnieje prawdopodobieństwo zajścia w ciążę, lub kobiety

w wieku rozrodczym powinny otrzymać poradę specjalisty. Jeżeli kobieta planuje zajście w ciążę,konieczność leczenia przeciwpadaczkowego należy powtórnie rozpatrzyć. Nie wolno nagle odstawiaćleków przeciwpadaczkowych, gdyż spowodować to może przełomowe napady drgawkowe, któremogą grozić poważnymi konsekwencjami zarówno dla matki, jak i dziecka. Opóźnienie rozwojuu dzieci urodzonych przez matki z padaczką obserwowano rzadko. Nie ustalono, czy opóźnienierozwoju spowodowane jest czynnikami genetycznymi, społecznymi, padaczką u matki czy leczeniemprzeciwpadaczkowym.

Zagrożenia związane ze stosowaniem gabapentyny

Ciąża

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania gabapentyny u kobiet w ciąży.Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na rozrodczość (patrz punkt 5.3). Potencjalnezagrożenie dla człowieka nie jest znane. Gabapentyny nie należy stosować w okresie ciąży, chyba żepotencjalne korzyści dla matki w sposób oczywisty przeważają nad możliwym zagrożeniem dla płodu.

Nie stwierdzono, czy stosowanie gabapentyny w okresie ciąży związane jest ze zwiększonymryzykiem wad wrodzonych u dziecka, ze względu na występowanie padaczki oraz równoczesnestosowania leków przeciwpadaczkowych podczas każdej z opisywanych ciąż.

Karmienie piersią

Gabapentyna przenika do mleka kobiecego. Ponieważ wpływ gabapentyny na noworodkii niemowlęta karmione piersią nie jest znany, należy zachować ostrożność podczas podawania tegoproduktu leczniczego kobietom karmiącym piersią. Gabapentynę można stosować u kobietkarmiących piersią jedynie wtedy, gdy korzyści w sposób oczywisty przeważają nad zagrożeniami.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Gabapentyna wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdówi obsługiwania maszyn. Gabapentyna oddziałuje na ośrodkowy układ nerwowy i może wywoływaćsenność, zawroty głowy lub inne podobne objawy. Nawet jeżeli nasilenie ich jest niewielkie lubumiarkowane, te działania niepożądane mogą być potencjalnie niebezpieczne w przypadku pacjentówprowadzących pojazdy lub obsługujących maszyny. Jest to szczególnie istotne na początku leczenialub bezpośrednio po zwiększeniu dawki.

4.8 Działania niepożądane

6

Działania niepożądane obserwowane podczas badań klinicznych u pacjentów z padaczką (u którychgabapentynę stosowano jako lek wspomagający lub w monoterapii) oraz u pacjentów z bólemneuropatycznym wymieniono razem w zestawieniu poniżej, zgodnie z klasyfikacją i częstością ichwystępowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do ≤1/100),rzadko (≥1/10 000 do ≤1/1000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnychdanych).

Jeżeli działanie niepożądane stwierdzane było z różną częstością w badaniach klinicznych,wymienione zostało w kategorii o największej z obserwowanych częstości występowania.

Dodatkowe działania niepożądane zaobserwowane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu,zakwalifikowano do grupy o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawiedostępnych badań) i wyróżniono kursywą poniżej.

Działania niepożądane w każdej kategorii częstości występowania uporządkowano według malejącejciężkości tych działań.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Bardzo często: zakażenie wirusoweCzęsto: zapalenie płuc, zakażenie układu oddechowego, zakażenie dróg moczowych, zakażenie, zapalenie

ucha środkowego

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Często: leukopenia Częstość nieznana: małopłytkowość

Zaburzenia układu immunologicznego

Niezbyt często: reakcje alergiczne (np. pokrzywka)

Częstość nieznana: zespół nadwrażliwości, reakcje uogólnione ze

zmiennymi objawami, które mogą obejmować gorączkę, wysypkę, zapalenie wątroby, uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, eozynofilię oraz niekiedy inne objawy podmiotowei przedmiotowe, reakcje anafilaktyczne

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Często: jadłowstręt, wzmożone łaknienieNiezbyt często: hiperglikemia (występująca najczęściej u pacjentów z cukrzycą)

Rzadko: hipoglikemia (występująca najczęściej u pacjentów z cukrzycą)

hiponatremia Częstość nieznana:

Zaburzenia psychiczne

Często: wrogość, splątanie i labilność emocjonalna, depresja, lęk, nerwowość, zaburzenia myślenia

Niezbyt często: pobudzenie Częstość nieznana: omamy

Zaburzenia układu nerwowego

7

Bardzo często: senność, zawroty głowy, ataksjaCzęsto: drgawki, hiperkinezy, dyzartria, niepamięć, drżenie, bezsenność, ból głowy, zaburzenia czucia, takie jak

parestezje czy niedoczulica, zaburzenia koordynacji, oczopląs, wzmożone, osłabione lub zniesione odruchy

Niezbyt często: zmniejszona ruchliwość, upośledzenie umysłoweRzadko: utrata przytomnościCzęstość nieznana: inne zaburzenia ruchowe (np. choreoatetoza, dyskinezy, dystonia)

Zaburzenia oka

Często: zaburzenia widzenia, takie jak niedowidzenie, podwójne widzenie

Zaburzenia ucha i błędnika

Często: zawroty głowy Częstość nieznana: szum uszny

Zaburzenia serca

Niezbyt często: kołatanie serca

Zaburzenia naczyniowe

Często: nadciśnienie tętnicze, rozszerzenie naczyń

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Często: duszność, zapalenie oskrzeli, zapalenie gardła, kaszel, nieżyt nosa

Zaburzenia żołądka i jelit

Często: wymioty, nudności, zaburzenia dotyczące zębów, zapalenie dziąseł, biegunka, ból brzucha,

niestrawność, zaparcia, suchość błony śluzowej jamyustnej lub w gardle, wzdęcia

Częstość nieznana: zapalenie trzustki

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Częstość nieznana: zapalenie wątroby, żółtaczka

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często: obrzęk twarzy, plamica opisywana najczęściej jako występowanie zasinień wskutek urazów fizycznych,

wysypka, świąd, trądzik

Częstość nieznana: zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk naczynioruchowy,

rumień wielopostaciowy, łysienie,

osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi(patrz punkt 4.4)

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Często: bóle stawów, bóle mięśni, bóle pleców, drganie mięśni

8

Częstość nieznana: rabdomioliza, drgawki kloniczne mięśni

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Częstość nieznana: ostra niewydolność nerek, nietrzymanie moczu

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Często: niemoc płciowa

Częstość nieznana: hipertrofia piersi, ginekomastia

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Bardzo często: uczucie zmęczenia, gorączkaCzęsto: obrzęki obwodowe, zaburzenia chodu, osłabienie, ból, złe samopoczucie, zespół grypowy

Niezbyt często: obrzęki uogólnione, upadkiCzęstość nieznana: objawy abstynencyjne (głównie lęk, bezsenność, nudności, bóle, pocenie się), bóle w klatce

piersiowej. Opisywano również nagłe zgony

z niewyjaśnionych przyczyn, w których nie wykazanozwiązku przyczynowo-skutkowego pomiędzy stosowaniem gabapentyny, a zgonem.

Badania diagnostyczne

Często: zmniejszenie liczby leukocytów we krwi, zwiększenie masy ciała

Niezbyt często: zwiększone wartości testów czynnościowych wątroby SGOT (AST), SGPT (ALT) oraz bilirubiny

Częstość nieznana: zmiany stężenia glukozy we krwi u pacjentów

z cukrzycą, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi

Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach

Często: przypadkowe urazy, złamania, otarcia naskórka

Podczas leczenia gabapentyną opisywano przypadki ostrego zapalenia trzustki. Związekprzyczynowo-skutkowy pomiędzy stosowaniem gabapentyny a tym powikłaniem jest jednak niejasny(patrz punkt 4.4).

U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych hemodializą zaobserwowano miopatiewraz ze zwiększoną aktywnością kinazy kreatynowej.

Zakażenia dróg oddechowych, zapalenie ucha środkowego, drgawki i zapalenie oskrzeli stwierdzanowyłącznie w badaniach klinicznych prowadzonych z udziałem dzieci. Dodatkowo w badaniach tychczęsto obserwowano agresywne zachowania i hiperkinezy.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301

9

Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Po przedawkowaniu gabapentyny dawkami do 49 g nie obserwowano ostrych, zagrażających życiudziałań toksycznych. Do objawów przedawkowania należały: zawroty głowy, podwójne widzenie,zamazana mowa, senność, ospałość i łagodna biegunka. U wszystkich pacjentów nastąpiło pełnewyzdrowienie po zastosowaniu leczenia wspomagającego. Zmniejszenie wchłaniania gabapentyny podużych dawkach może ograniczać wchłoniętą ilość podczas przedawkowania produktu leczniczegoi minimalizować tym samym działania toksyczne.

Przedawkowanie gabapentyny, szczególnie w połączeniu z innymi lekami przeciwdepresyjnymi możepowodować śpiączkę.

Choć gabapentynę można usunąć z organizmu przez hemodializę, w oparciu o dotychczasowedoświadczenia postępowanie to nie jest zwykle konieczne. U pacjentów z zaawansowanąniewydolnością nerek zastosowanie hemodializy może być wskazane.

Nie udało się ustalić dawki letalnej gabapentyny pomimo podawania myszom i szczurom dawek takdużych jak 8000 mg/kg doustnie. Do objawów ostrej toksyczności u zwierząt zalicza się: ataksję,zaburzenia oddychania, opadanie powieki, zmniejszenie aktywności lub pobudzenie.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: inne leki przeciwpadaczkowe, kod ATC: N03 AX12

Mechanizm działania

Dokładny mechanizm działania gabapentyny nie jest znany.

Gabapentyna pod względem budowy chemicznej podobna jest do neurotransmitera GABA(kwas gamma-aminomasłowy), lecz jej mechanizm działania różni się od mechanizmu działaniainnych substancji czynnych wchodzących w interakcję z synapsami GABA-ergicznymi: walproinianu,barbituranów, benzodiazepin, inhibitorów transaminazy GABA, inhibitorów wychwytu GABA,agonistów GABA oraz proleków GABA. Badania in vitro, w których wykorzystywano znakowanągabapentynę, scharakteryzowały nowe peptydowe miejsce wiązania w tkance mózgowej szczura,między innymi w obrębie kory nowej i hipokampa, co może mieć związek z działaniemprzeciwdrgawkowym i przeciwbólowym gabapentyny i jej pochodnych strukturalnych. Miejscewiązania gabapentyny zostało zidentyfikowane w obrębie podjednostki alfa2-delta kanałówwapniowych bramkowanych napięciem.

Działanie farmakodynamiczne

Gabapentyna w klinicznie istotnych stężeniach nie wiąże się w mózgu z innymi powszechnymireceptorami dla leków lub neurotransmiterów, takimi jak receptor GABAA, GABAB,benzodiazepinowy, dla glutaminianu, glicyny czy N-metylo-D-asparaginianu.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

W warunkach in vitro gabapentyna nie wchodzi w interakcje z kanałami sodowymi, w czym różni sięod fenytoiny i karbamazepiny. W niektórych układach doświadczalnych in vitro gabapentynaczęściowo osłabia reakcje na agonistę glutaminianu N-metylo-D-asparaginian (NMDA), jednak tylkow stężeniach większych niż 100 μM, których nie osiąga się w warunkach in vivo. Gabapentynanieznacznie zmniejsza uwalnianie neurotransmiterów monoaminowych w warunkach in vitro.

10

Podawanie gabapentyny szczurom zwiększa obrót GABA w kilku obszarach mózgu w sposóbpodobny do walproinianu sodu, choć w innych regionach. Znaczenie opisanych kierunków działańgabapentyny dla efektu przeciwdrgawkowego pozostaje nieustalone. U zwierząt gabapentyna szybkoprzenika do mózgu, zapobiegając napadom wywoływanym maksymalnymi elektrowstrząsami,związkami chemicznymi wywołującymi drgawki, w tym inhibitorami syntezy GABA orazw genetycznych modelach padaczki.

Dzieci i młodzież

Badanie kliniczne dotyczące terapii dodanej napadów częściowych u dzieci w wieku od 3 do 12 latwykazało widoczną, ale nieznaczącą statystycznie różnicę w 50% odpowiedzi na leczenie, na korzyśćgrupy gabapentyny w porównaniu z grupą placebo. Dodatkowe analizy post-hoc (po fakcie)odpowiedzi na leczenie w zależności od wieku nie wykazały statystycznie istotnego wpływu wieku,ani jako zmiennej ciągłej, ani dychotomicznej (grupy wiekowe 3-5 oraz 6-12 lat). Dane ze wspomnianych analiz post-hoc (po fakcie) podsumowano w poniższej tabeli:

Odpowiedź (≥50% popraw) w zależności od leczenia i wieku populacji MITT*

Kategoria wiekowa Placebo Gabapentyna Wartość - P

< 6 lat 4/21 (19,0%) 4/17 (23,5%) 0,7362od 6 do 12 lat 17/99 (17,2%) 20/96 (20,8%) 0,5144

*Zmodyfikowana populacja oceniana według zasady „intent to treat” (MITT) została określona jakoogół pacjentów zrandomizowanych do badanego leczenia, którzy poza tym mieli nadające się dooceny dzienniczki napadów dostępne w ciągu 28 dni, zarówno w czasie fazy wstępnej, jak i fazypodwójnie ślepej.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po podaniu doustnym gabapentyna osiąga maksymalne stężenie w osoczu po 2 – 3 godzinach.Dostępność biologiczna gabapentyny (odsetek wchłoniętej dawki) wykazuje tendencję dozmniejszania się wraz ze zwiększaniem dawki. Bezwzględna dostępność biologiczna kapsułki 300 mgwynosi około 60%. Nie stwierdzono, aby pożywienie, w tym dieta bogatotłuszczowa, miało klinicznieistotny wpływ na farmakokinetykę gabapentyny.

Na farmakokinetykę gabapentyny nie ma wpływu wielokrotne podawanie. Choć w badaniachklinicznych stężenia gabapentyny w osoczu wahały się od 2 μg/ml do 20 μg/ml, stężenia te nie miaływartości predykcyjnej, jeżeli chodzi o bezpieczeństwo czy skuteczność.

Parametry farmakokinetyczne podano w Tabeli 3.

Tabela 3

Podsumowanie średnich parametrów farmakokinetycznych gabapentyny w stanie stacjonarnym podczas stosowania co 8 godzin (% CV)

Parametr

farmakokinetyczny

300 mg

(N=7)

400 mg

(N=14)

800 mg

(N=14)

średnio % CV średnio % CV średnio % CV

Cmax (µg/ml) 4,02 (24) 5,74 (38) 8,71 (29) tmax(h) 2,7 (18) 2,1 (54) 1,6 (76) t1/2 (h) 5,2 (12) 10,8 (89) 10,6 (41)AUC (0-8) (µg•h/ml) 24,8 (24) 34,5 (34) 51,4 (27) Ae%(%) brak brak 47,2 (25) 34,4 (37) danych danych

Cmax = maksymalne stężenie w osoczu w stanie stacjonarnym tmax = czas do osiągnięcia Cmax

11

t1/2 = okres półtrwania eliminacji

AUC (0-8) = pole powierzchni pod krzywą stężenia w osoczu w zależności od czasu dla okresu odpodania produktu leczniczego do 8 godzin po podaniu.

Ae% = odsetek dawki, która została wydalona z moczem w postaci niezmienionej od chwili podaniaproduktu leczniczego do 8 godzin po podaniu.

Dystrybucja

Gabapentyna nie wiąże się z białkami osocza i jej objętość dystrybucji wynosi 57,7 litrów.U pacjentów z padaczką stężenie gabapentyny w płynie mózgowo-rdzeniowym stanowi około 20%stężenia w stanie stacjonarnym osiągniętego w osoczu. Gabapentyna obecna jest w mleku kobietkarmiących piersią.

Metabolizm

Nie ma dowodów na to, że organizm ludzki metabolizuje gabapentynę. Nie indukuje onawątrobowych oksydaz o mieszanej funkcji uczestniczących w metabolizmie leków.

Eliminacja

Gabapentyna usuwana jest z organizmu przez nerki wyłącznie w postaci niezmienionej. Okrespółtrwania w fazie eliminacji gabapentyny nie zależy od dawki i wynosi średnio 5 – 7 godzin.

U pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek klirens gabapentynyz osocza jest zmniejszony. Stała szybkości eliminacji gabapentyny, klirens z osocza oraz klirensnerkowy wykazują zależność proporcjonalną do klirensu kreatyniny.

Gabapentyna usuwana jest z osocza przez hemodializę. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek lubpoddawanych hemodializie zaleca się modyfikowanie dawkowania (patrz punkt 4.2).

Farmakokinetykę gabapentyny u dzieci ustalono w grupie pięćdziesięciu zdrowych osobnikówo rozpiętości wieku od 1 miesiąca do 12 lat. Stężenie gabapentyny w osoczu u dzieci w wiekupowyżej 5 lat jest generalnie podobne do stwierdzanego u dorosłych przy przeliczeniu dawki produktuleczniczego w mg na kilogram masy ciała.

W badaniu farmakokinetyki, przeprowadzonym u 24 zdrowych dzieci w wieku od 1 miesiąca do 48miesięcy, stwierdzono ekspozycję (AUC) mniejszą o około 30%, mniejsze stężenie Cmax i zwiększonyklirens w przeliczeniu na masę ciała, w porównaniu do dostępnych danych, zgłaszanych dla dzieciw wieku powyżej 5 lat.

Liniowość lub nieliniowość

Dostępność biologiczna gabapentyny (odsetek wchłoniętej dawki) zmniejsza się wraz ze wzrostemdawki, co wpływa na nieliniowość parametrów farmakokinetycznych, do których zalicza się parametrdostępności biologicznej (F), np. Ae%, CL/F, Vd/F. Farmakokinetyka procesu eliminacji (parametryfarmakokinetyczne, które są niezależne od wartości F, na przykład CLr i t1/2) najlepiej opisuje modelliniowy. Stężenie gabapentyny w osoczu w stanie stacjonarnym daje się przewidywać z danychdotyczących podania jednorazowego.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Działanie rakotwórcze

Przeprowadzono badanie, w którym przez okres dwóch lat myszom i szczurom podawanogabapentynę z dietą. Dawki podawanej gabapentyny wynosiły 200, 600 i 2000 mg/kg/dobęw przypadku myszy i 250, 1000 i 2000 mg/kg/dobę w przypadku szczurów. Statystycznie znamiennywzrost częstości występowania nowotworów z komórek zrazikowych trzustki stwierdzono wyłącznieu samców szczura przy najwyższej dawce gabapentyny. Maksymalne stężenie gabapentyny w osoczuszczurów otrzymujących dawkę 2000 mg/kg/dobę przekraczało 10-krotnie stężenia występującew osoczu u ludzi otrzymujących 3600 mg gabapentyny na dobę. Nowotwory z komórek zrazikowychtrzustki to nowotwory o niskim stopniu złośliwości – nie wpływały na przeżywalność samców

12

szczurów, nie dawały przerzutów, nie naciekały okolicznych tkanek i były podobne do nowotworówobserwowanych u zwierząt kontrolnych. Znaczenie rozwoju wspomnianych nowotworów z komórekzrazikowych trzustki występujących u samców szczura dla ryzyka rakotwórczego u ludzi jest niejasne.

Działanie mutagenne

Nie wykazano, by gabapentyna posiadała potencjał genotoksyczny. W standardowych oznaczeniachin vitro opartych na komórkach bakterii lub ssaków, gabapentyna nie wykazywała działaniamutagennego. Gabapentyna nie powodowała strukturalnych aberracji chromosomowych w komórkachssaków w warunkach in vitro ani in vivo, oraz nie indukowała powstawania mikrojąderek w szpikukostnym chomika.

Negatywny wpływ na płodność

Nie obserwowano działań niepożądanych, dotyczących płodności czy rozrodczościu szczurów, którym podawano dawki do 2000 mg/kg (około 5-krotnie przekraczająca maksymalnądawkę u człowieka, wyrażoną w mg/m2 ).

Działanie teratogenne

Gabapentyna nie zwiększała częstości występowania wad wrodzonych w porównaniu z grupąkontrolną u potomstwa myszy, szczurów i królików, w dawkach do odpowiednio 50, 30 i 25 razywyższych niż dobowa dawka u ludzi wynosząca 3600 mg (dawki te odpowiadały czterokrotności,pięciokrotności i ośmiokrotności dawki dobowej u człowieka, wyrażonej w mg/m2).

U gryzoni gabapentyna powodowała opóźnienie kostnienia w obrębie czaszki, kręgów, kończynprzednich i kończyn tylnych, co wskazywałoby na opóźnienie rozwoju płodowego. Efekty teobserwowano, gdy ciężarne myszy w okresie organogenezy otrzymywały doustnie dawki wynoszące1000 lub 3000 mg/kg/dobę oraz gdy szczury otrzymywały dawki wynoszące 500, 1000 lub2000 mg/kg przed kopulacją oraz przez cały okres ciąży. Dawki te odpowiadają około 1- do5-krotności dawki u człowieka wynoszącej 3600 mg, w przeliczeniu na mg/m2.

Działania teratogennego nie stwierdzono u potomstwa ciężarnych myszy, którym podawano dawkę500 mg/kg/dobę (około połowy dawki dobowej u człowieka, wyrażonej w mg/m2).

W badaniu płodności i ogólnej rozrodczości szczurów obserwowano zwiększoną częstośćwystępowania wodniaka moczowodu i (lub) wodonercza przy dawce wynoszącej 2000 mg/kg/dobę,przy dawce wynoszącej 1500 mg/kg/dobę w badaniu teratologicznym oraz przy dawce wynoszącej500, 1000 i 2000 mg/kg/dobę w badaniu perinatalnym i postnatalnym. Znaczenie tych obserwacji niejest znane, jednak mogą one być związane z opóźnionym rozwojem. Dawki te również odpowiadająokoło 1- do 5-krotności dawki dobowej u człowieka wynoszącej 3600 mg, w przeliczeniu na mg/m2.

W badaniu teratogenności na królikach przy dawkach wynoszących 60, 300 i 1500 mg/kg/dobępodawanych w okresie organogenezy, występowała zwiększona częstość utraty płodu pozagnieżdżeniu. Dawki te odpowiadają około 1/4 do 8-krotności dawki dobowej u człowiekawynoszącej 3600 mg, w przeliczeniu na mg/m2.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Symleptic, kapsułki twarde, 100 mgLaktoza bezwodnaSkrobia kukurydzianaTalk

13

Żelatyna

Tytanu dwutlenek (E 171)

Symleptic, kapsułki twarde, 300 mg:Laktoza bezwodnaSkrobia kukurydzianaTalk Żelatyna

Tytanu dwutlenek (E 171)Żelaza tlenek żółty (E 172)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze do 25°C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii PVC/Aluminium w tekturowym pudełkuWielkość opakowania: 100 kapsułek twardych.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodniez lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Symphar Sp. z o.o.ul. Koszykowa 6500-667 Warszawa

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Symleptic, 100 mg: Pozwolenie nr 15188Symleptic, 300 mg: Pozwolenie nr 15189

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 03.03.2009 r.

14

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO16/03/2017

15