CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

TANATRIL, 10 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 tabletka zawiera 10 mg imidaprylu chlorowodorku (Imidaprili hydrochloridum)

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki

Prawie białe, podłużne, dwuwypukłe tabletki o prostych krawędziach, z rowkiem dzielącym po obu stronach

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie nadciśnienia samoistnego

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli

Leczenie należy rozpoczynać od dawki 5 mg raz na dobę. Jeżeli po co najmniej trzech tygodniach leczenia nie uzyska się optymalnej kontroli ciśnienia krwi, dawkę dobową należy zwiększyć do 10 mg. U większości pacjentów najmniejsza dawka skuteczna wynosi 10 mg podawane raz na dobę.

U niewielkiej liczby chorych może być konieczne zwiększenie dawki dobowej do 20 mg (zalecanadawka maksymalna) lub należy rozważyć leczenie skojarzone z lekiem moczopędnym.

Brak danych na temat równoczesnego stosowania imidaprylu i innych leków przeciwnadciśnieniowych.

Sposób podawania

Zaleca się przyjmowanie tabletek o tej samej porze dnia, około 15 minut przed posiłkiem.

Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)

Zalecana początkowa dawka wynosi 2,5 mg raz na dobę. Dawki należy dostosować do skutecznościleczenia u konkretnego pacjenta. Zalecana dawka maksymalna wynosi 10 mg raz na dobę.

Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek

Imidapryl i jego farmakologicznie aktywny metabolit imidaprylat wydalane są głównie w moczu.

U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zaburzeń czynności nerek, przed rozpoczęciem leczenia imidaprylem należy ocenić czynność nerek.

Klirens kreatyniny można oznaczać bezpośrednio lub pośrednio, stosując wzór COCKROFTA

i GAULTA:

(140 - wiek [lat] x masa ciała [kg]

Klirens kreatyniny = 72 x stężenie kreatyniny w surowicy [mg/dl]

(dla kobiet otrzymaną wartość należy pomnożyć przez 0,85; jeśli stosuje się jednostki μmol/1zamiast mg/dl, współczynnik 72 należy zastąpić współczynnikiem 0,813).

U pacjentów z klirensem kreatyniny wynoszącym od 30 ml/min do 80 ml/min zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg (patrz punkt 4.4).

U pacjentów z klirensem kreatyniny od 10 ml/min do 29 ml/min imidaprylu nie należy stosować.

U pacjentów, u których klirens kreatyniny jest mniejszy niż 10 ml/min, lek jest przeciwwskazany.

Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby

Zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę. Imidapryl należy stosować ostrożnieu pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby.

Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem objawowej hipotonii

U pacjentów z zaburzeniami równowagi wodno – elektrolitowej występuje zwiększone ryzykoobjawowego niedociśnienia. Przed rozpoczęciem leczenia należy usunąć zaburzenia równowagiwodno – elektrolitowej i (jeśli to możliwe) odstawić lek moczopędny dwa lub trzy dni przed podaniempierwszej dawki inhibitora konwertazy angiotensyny (ACE). Jeżeli nie jest to możliwe, początkowadawka imidaprylu powinna wynosić 2,5 mg.

U pacjentów z nadciśnieniem i niewydolnością serca leczonych inhibitorem ACE występuje zwiększone ryzyko niedociśnienia objawowego. U tych pacjentów zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg imidaprylu raz na dobę, podawane pod ścisłym nadzorem medycznym. Pacjenci z wysokim ryzykiem wystąpienia ciężkiego, objawowego niedociśnienia po pierwszej dawce, powinni pozostawać pod nadzorem medycznym, najlepiej w szpitalu, przez 6-8 godzin po podaniu pierwszej dawki oraz po każdym zwiększeniu dawki imidaprylu lub leku moczopędnego w przypadku leczenia skojarzonego. Dawka początkowa powinna wynosić 2,5 mg. Te same zasady należy stosować upacjentów z dławicą piersiową i niewydolnością tętnic zaopatrujących mózg. Tacy pacjenci należą dogrupy zwiększonego ryzyka wystąpienia zawału mięśnia sercowego lub udaru mózgu w przypadkuznacznego niedociśnienia.

Dzieci i młodzież

Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży.Imidaprylu nie należy podawać dzieciom i młodzieży.

4.3 Przeciwwskazania

- nadwrażliwość na imidapryl lub inny inhibitor konwertazy angiotensyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1;

- obrzęk naczynioruchowy związany z uprzednim leczeniem inhibitorem ACE;- dziedziczny lub samoistny obrzęk naczynioruchowy;

- drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkt 4.4 i 4.6);

- karmienie piersią;

- nadciśnienie tętnicze naczyniowo – nerkowe;

- niewydolność nerek, zarówno leczona hemodializą jak i bez hemodializy (klirens kreatyniny

< 10 ml/min);

- jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Tanatril z produktami zawierającymi aliskiren u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR<60 ml/min/1,73 m2) (patrz punkty 4.5 i 5.1).

2

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Niedociśnienie

Imidapryl, podobnie jak inne inhibitory ACE, może powodować objawowe niedociśnienie, najczęściej

po podaniu pierwszej dawki.

Objawowe niedociśnienie u pacjentów z niepowikłanym nadciśnieniem jest stosunkowo rzadkie.Wystąpienie objawowego niedociśnienia jest bardziej prawdopodobne u pacjentów, którzy bylileczeni lekami moczopędnymi, stosowali dietę z ograniczeniem soli, byli poddawani dializie, oraz u pacjentów z biegunką lub wymiotami.

Niedociśnienie występowało głównie u chorych z ciężką niewydolnością serca z towarzyszącą niewydolnością lub bez niewydolności nerek. Jego wystąpienie jest bardziej prawdopodobne u pacjentów stosujących wysokie dawki pętlowych leków moczopędnych, u pacjentów z niedoboremsodu we krwi lub z zaburzeniem czynności nerek. U pacjentów z wymienionymi zaburzeniamileczenie należy rozpoczynać pod bardzo ścisłym nadzorem medycznym, najlepiej w szpitalu, dawkąimidaprylu 2,5 mg i ostrożnie zwiększać dawkę. Jeśli jest to możliwe, leczenie lekiem moczopędnymnależy okresowo przerwać. Takie same zasady należy stosować u pacjentów z dławicą piersiową lubniewydolnością tętnic zaopatrujących mózg, u których znaczne niedociśnienie mogłoby spowodowaćzawał mięśnia sercowego lub udar mózgu.

W przypadku objawowego niedociśnienia, pacjenta należy ułożyć w pozycji leżącej na plecachz uniesionymi nogami. Może być konieczne podanie we wlewie dożylnym 0,9% roztworu chlorkusodu w celu zwiększenia objętości krwi krążącej. Wystąpienie niedociśnienia po dawce początkowejnie wyklucza późniejszego stosowania imidaprylu. Należy jednak bardzo ostrożnie zwiększać dawkii monitorować pacjenta w czasie leczenia imidaprylem.

Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) (ang. Renin-Angiotensin- Aldosterone-system, RAAS)

Istnieją dowody, iż jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) (ang.Angiotensin Converting Enzyme Inhibitors, ACEi), antagonistów receptora AT1 dla angiotensyny II (ang. Angiotensin Receptor Blockers, ARB) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora AT1 dla angiotensyny II lub aliskirenu (patrz punkty 4.5 i 5.1). Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane. U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora AT1 dla angiotensyny II.

Pacjenci z nadciśnieniem naczyniowo – nerkowym

Brak dostępnych danych na temat stosowania imidaprylu u pacjentów z nadciśnieniem naczyniowo - nerkowym. Leczenie takich pacjentów imidaprylem jest więc przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). W przypadku gdy imidapryl jest jednak podawany pacjentowi z nadciśnieniem naczyniowo - nerkowym i wcześniej występującym obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy u pacjenta z jedną nerką, występuje zwiększone ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnieniai niewydolności nerek. Jednoczesne stosowanie leków moczopędnych dodatkowo zwiększa ryzyko. Znaczne zaburzenie czynności nerek może objawiać się jedynie niewielkimi zmianami stężenia kreatyniny w surowicy, także u pacjentów z jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej.

Pacjenci z niewydolnością nerek

U pacjentów podatnych można spodziewać się zaburzeń czynności nerek na skutek hamowania układurenina - angiotensyna - aldosteron. Dlatego imidapryl, podobnie jak inne inhibitory ACE, należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością nerek. Dla pacjentów z klirensem kreatyniny między 30 ml/min a 80 ml/min konieczne jest zmniejszenie dawki początkowej (patrz punkt 4.2).

3

Imidaprylu nie należy podawać pacjentom z klirensem kreatyniny poniżej 30 ml/min, z uwagi naograniczone doświadczenia ze stosowaniem leku w tej grupie pacjentów (patrz punkty 4.2 i 5.2). W przypadkach, w których leczenie inhibitorem ACE jest konieczne, należy odpowiednio często kontrolować czynności nerek.

Niewydolność nerek w związku ze stosowaniem inhibitorów ACE występowała głównie u pacjentówz ciężką niewydolnością serca lub chorobą nerek, w tym zwężeniem tętnicy nerkowej. U niektórych pacjentów bez zdiagnozowanej choroby nerek zaobserwowano zwiększenie stężeń mocznika i kreatyniny w krwi przy równoczesnym stosowaniu imidaprylu i leku moczopędnego. Może być konieczne zmniejszenie dawki inhibitora ACE i (lub) przerwa w podawaniu leku moczopędnego. Zaleca się, aby w pierwszych tygodniach leczenia szczególnie często kontrolować czynność nerek.

Pacjenci poddawani hemodializie

Stosowanie imidaprylu u pacjentów poddawanych hemodializie jest obecnie przeciwwskazane (patrz punkt 4.3 ) z uwagi na brak danych dotyczących stosowania w tej grupie pacjentów.

W przypadku, gdy hemodializa jest konieczna u pacjenta już leczonego imidaprylem, nie należy stosować poliakrylonitrylowych błon dializacyjnych o wysokiej przepuszczalności, z uwagi nazwiększone ryzyko wystąpienia reakcji anafilaktoidalnych, takich jak obrzmienie twarzy, nagłezaczerwienienie, niedociśnienie i duszność. Objawy występują zwykle w ciągu paru minut porozpoczęciu hemodializy. Zaleca się stosowanie innego rodzaju błon dializacyjnych albo - jeśli jest tomożliwe - odpowiednio wcześniejsze odstawienie inhibitora ACE oraz zmianę sposobu leczenia nadciśnienia.

Przeszczepienie nerki

Brak doświadczeń dotyczących podawania imidaprylu pacjentom po przeszczepieniu nerki.

Pacjenci poddawani zabiegowi aferezy lipoprotein o małej gęstości (LDL)

U pacjentów leczonych inhibitorem ACE i poddawanych zabiegowi aferezy LDL z użyciem siarczanudekstranu występuje zwiększone ryzyko reakcji anafilaktoidalnych podobnych do reakcjiobserwowanych u pacjentów poddawanych hemodializie przy użyciu błon dializacyjnych o wysokiejprzepuszczalności. W takich przypadkach zaleca się zmianę sposobu leczenia nadciśnienia.

Nadwrażliwość na jad owadów i leczenie odczulające

Pacjenci nadwrażliwi na jad owadów poddawani leczeniu odczulającemu wykazują zwiększoneryzyko wystąpienia ciężkich reakcji uczuleniowych podczas leczenia inhibitorem ACE. Przed leczeniem odczulającym należy przerwać leczenie imidaprylem.

Objawy ciężkich reakcji uczuleniowych mogą wystąpić u osób z nierozpoznaną wrażliwością na jad owadów.

Nadwrażliwość/obrzęk naczynioruchowy

U pacjentów leczonych imidaprylem może wystąpić obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, błon śluzowych, języka, głośni i (lub) krtani. Obrzęk naczynioruchowy najczęściej występuje w pierwszych tygodniach leczenia, ale może także wystąpić w dowolnym momencie leczenia inhibitorem ACE. W takich przypadkach imidapryl należy natychmiast odstawić i zmienić sposóbleczenia nadciśnienia.

Jednoczesne przyjmowanie inhibitorów mTOR (np. syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus) Pacjenci otrzymujący jednocześnie leczenie inhibitorami mTOR (np. syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus) mogą być zagrożeni wystąpieniem podwyższonego ryzyka obrzęku naczynioruchowego (np. obrzęk dróg oddechowych i języka, z wystąpieniem lub bez wystąpienia problemów z oddychaniem) (patrz punkt 4.5).

W przypadku wystąpienia obrzęku należy natychmiast podać podskórnie od 0,3 do 0,5 ml roztworu adrenaliny (epinefryna) rozcieńczonego 1:1000 (należy przestrzegać instrukcji rozcieńczania) lub

4

powoli dożylnie roztwór adrenaliny 1 mg/ml, kontrolując czynność serca (elektrokardiogram) iciśnienie tętnicze krwi. Pacjenta należy hospitalizować do czasu ustąpienia objawów, ale nie krócejniż 12 do 24 godzin. Obrzęk naczynioruchowy języka, głośni, krtani bezpośrednio zagraża życiu.

Pacjenci z niewydolnością wątroby

Bardzo rzadko, stosowanie inhibitorów ACE było związane z zespołem rozpoczynającym się odżółtaczki cholestatycznej, prowadzącej do piorunującej martwicy wątroby i (czasami) zgonu.Mechanizm tego zespołu nie jest znany. U pacjentów leczonych inhibitorami ACE, u którychwystąpiła żółtaczka lub zwiększyła się aktywność enzymów wątrobowych, należy przerwaćstosowanie inhibitora ACE oraz rozpocząć odpowiednie leczenie.

Kaszel

W czasie leczenia imidaprylem może wystąpić suchy kaszel bez odkrztuszania, który przemija bez

specjalnego leczenia po przerwaniu leczenia imidaprylem.

Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)

Niektórzy pacjenci w podeszłym wieku mogą silniej reagować na imidapryl niż pacjenci młodsi. Dlapacjentów w wieku powyżej 65 lat zalecana początkowa dawka dobowa imidaprylu powinna wynosić2,5 mg. Zaleca się przeprowadzanie oceny czynności nerek po rozpoczęciu leczenia.

Dzieci i młodzież

Imidapryl nie powinien być podawany dzieciom i młodzieży do czasu ustalenia jego bezpieczeństwai skuteczności stosowania w tej grupie wiekowej.

Hiperkaliemia

W czasie leczenia imidaprylem może niekiedy wystąpić hiperkaliemia, zwłaszcza u pacjentówz zaburzeniem czynności nerek i (lub) niewydolnością serca.

Ogólnie, nie zaleca się suplementów potasu ani jednoczesnego stosowania leków moczopędnychoszczędzających potas, ponieważ mogą one powodować nadmierne zwiększenie stężenia potasuw surowicy. Jeśli jednak równoczesne stosowanie powyższych leków jest konieczne, należyodpowiednio często kontrolować stężenie potasu w surowicy.

Hiperkaliemia może wystąpić podczas leczenia inhibitorem ACE. Pacjenci, u których występuje ryzyko wystąpienia hiperkaliemii to między innymi pacjenci z niewydolnością nerek, cukrzycą, hipoaldosteronizmem lub Ci stosujący jednocześnie leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, kanrenon, amiloryd, eplerenon), suplementy potasu lub substytuty soli oszczędzające potas; lub pacjenci przyjmujący inne substancje czynne podwyższające stężenie potasu w surowicy (np. heparyna, kotrimoskazol zwany też trimetoprymem/sulfametoksazolem). Jeśli jednoczesne przyjmowanie wymienionych powyżej leków jest konieczne, zaleca się regularne kontrolowaniestężenia potasu w surowicy (patrz punkt 4.5).

Zabieg chirurgiczny/znieczulenie ogólne

U pacjentów nie leczonych imidaprylem, podczas znieczulenia ogólnego i leczenia chirurgicznego nagły spadek ciśnienia tętniczego powoduje uwolnienie reniny, zwiększoną syntezę angiotensyny IIi wzrost ciśnienia tętniczego krwi. Podczas leczenia imidaprylem (podobnie jak innymi inhibitorami ACE), synteza angiotensyny II jest zahamowana i może wystąpić niedociśnienie a nawet wstrząs hipotensyjny. Należy brać to pod uwagę podczas znieczulenia i zabiegów chirurgicznych, gdy są stosowane leki obniżające ciśnienie. W przypadku, gdy niemożliwe jest odstawienie imidaprylu, należy ostrożnie regulować objętość płynów krążących.

Brak jest dostępnych danych na temat stosowania imidaprylu u pacjentów poddawanych znieczuleniu ogólnemu i zabiegom chirurgicznym.

Zwężenie aorty/kardiomiopatia przerostowa

Imidapryl należy ostrożnie stosować u pacjentów ze zwężeniem drogi odpływu krwi z lewej komory serca.

5

Neutropenia/agranulocytoza

Neutropenia/agranulocytoza, trombocytopenia oraz niedokrwistość mogą wystąpić u pacjentówleczonych inhibitorami ACE, w tym imidaprylem. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek i bezdodatkowych czynników ryzyka neutropenia występuje rzadko. Należy niezwykle ostrożnie stosowaćimidapryl u pacjentów z chorobami tkanki łącznej (kolagenozy naczyń), przyjmujących lekiimmunosupresyjne, allopurynol lub prokainamid, a także, gdy czynniki te współistnieją,w szczególności, jeśli uprzednio występowały zaburzenia czynności nerek. U niektórych z tychpacjentów rozwijały się ciężkie zakażenia oporne na intensywne leczenie antybiotykami.

Jeżeli imidapryl jest stosowany u tych pacjentów, zaleca się sprawdzenie liczby leukocytów we krwi przed rozpoczęciem leczenia, następnie co 2 tygodnie podczas pierwszych trzech miesięcy stosowania imidaprylu oraz okresowo w dalszym czasie. Pacjenci powinni być poinformowani o konieczności zgłaszania wszelkich objawów infekcji podczas leczenia (np. ból gardła, gorączka). W takich przypadkach należy sprawdzić liczbę leukocytów we krwi.

Jeśli stwierdzono neutropenię (liczba neutrofili mniejsza niż 1000/mm3) lub istnieje podejrzenie neutropenii należy przerwać leczenie imidaprylem i innymi, stosowanymi jednocześnie produktami leczniczymi.

U większości pacjentów liczba neutrofili powraca szybko do prawidłowych wartości po przerwaniu

leczenia imidaprylem.

Białkomocz

Białkomocz był rzadko obserwowany w czasie stosowania imidaprylu. Najczęściej występuje u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, ale obserwowano go także przy stosowaniu stosunkowo dużych dawek innych inhibitorów ACE.

Cukrzyca

U pacjentów z cukrzycą, leczonych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną, należyściśle monitorować stężenie glukozy we krwi podczas pierwszego miesiąca stosowania inhibitoraACE.

Łuszczyca

Podobnie jak i w przypadku innych inhibitorów ACE, imidapryl należy stosować ostrożnie u chorych z łuszczycą.

Różnice etniczne

Inhibitory ACE zdecydowanie mniej skutecznie zmniejszają ciśnienie krwi u osób rasy czarnej, niżu osób innych ras, prawdopodobnie z powodu większej częstości występowania stanów małegostężenia reniny w populacji osób rasy czarnej z nadciśnieniem tętniczym.

Substancja pomocnicza

Ten produkt leczniczy zawiera laktozę jednowodną. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów zrzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Interakcje

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Tanatril z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas, solami potasu i litem (patrz punkt 4.5).

Ciąża

Nie należy rozpoczynać leczenia imidaprylem podczas ciąży. U pacjentek planujących zajście w ciążęnależy zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe, dla których ustalony jest profil bezpieczeństwastosowania w ciąży, chyba, że dalsze leczenie imidaprylem uważane jest za niezbędne.W przypadku rozpoznania ciąży należy natychmiast przerwać stosowanie imidaprylu oraz, jeśli towłaściwe, rozpocząć leczenie innymi lekami (patrz punkty 4.3 i 4.6).

6

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Jednoczesne przyjmowanie inhibitorów mTOR (np. syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus)Pacjenci przyjmujący jednocześnie leczenie inhibitorami mTOR mogą być narażeni w większymstopniu na ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego (patrz punkt 4.4).

Kotrimoksazol (trimetoprym/sulfametoksazol)

Pacjenci przyjmujący jednocześnie kotrimoksazol (trimetoprym/sulfametoksazol) mogą być narażenina zwiększone ryzyko wystąpienia hiperkaliemii (patrz punkt 4.4).

Leki moczopędne oszczędzające potas lub preparaty zawierające potas:Imidapryl, podobnie jak inne inhibitory ACE, może hamować utratę potasu wywołaną podawaniemleków moczopędnych.

Podczas jednoczesnego stosowania z imidaprylem leków moczopędnych oszczędzających potas(np. spironolakton, triamteren, amiloryd, eplerenon), lub soli potasu i innych leków zwiększających stężenie potasu w surowicy, należy odpowiednio często kontrolować stężenie potasu ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia hiperkaliemii. Jeżeli zalecane jest łączne stosowanie w związku ze stwierdzoną hipokaliemią, leki te należy stosować ostrożnie i często oznaczać stężenie potasu w surowicy.

Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA):

Dane badania klinicznego wykazały, że podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora AT1 dla angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.1).

Leki moczopędne:

Jednoczesne podawanie imidaprylu z lekami moczopędnymi nasila działanie przeciwnadciśnieniowe. Należy zmniejszyć dawkę imidaprylu, lub (jeśli to możliwe) odstawić lek moczopędny albo zmniejszyć jego dawkę (patrz także punkt 4.4). Możliwość wystąpienia niedociśnienia można zredukować poprzez zwiększenie objętości płynów krążących lub zwiększenie spożycia soli przedprzyjęciem leku.

Lit:

Jednoczesne podawanie imidaprylu z litem może zmniejszać wydalanie litu. Należy odpowiednio kontrolować stężenie litu w surowicy i w razie konieczności dostosować jego dawkę.

Leki stosowane w znieczuleniu ogólnym:

Imidapryl, podobnie jak inne inhibitory ACE, może powodować nadmierne obniżenie ciśnieniatętniczego krwi związane z działaniem niektórych leków stosowanych w czasie znieczuleniaogólnego.

Narkotyczne leki przeciwbólowe:

Może wystąpić niedociśnienie ortostatyczne.

Leki przeciwnadciśnieniowe:

Nasilają działanie przeciwnadciśnieniowe inhibitorów ACE.

Allopurynol:

Dane dotyczące innych inhibitorów ACE wskazują na zwiększone ryzyko leukopenii.

Cytostatyki, leki immunosupresyjne, glikokortykosteroidy działające ogólnoustrojowo,

prokainamid:

7

Jednoczesne podawanie z imidaprylem, podobnie jak z innymi inhibitorami ACE, może powodować zwiększone ryzyko leukopenii.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ):

W przypadku innych inhibitorów ACE potwierdzono, że stosowanie równocześnie z niesteroidowymlekiem przeciwzapalnym może osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe inhibitorów ACE,zwiększać stężenie potasu w surowicy i zaburzać czynność nerek. Występowanie tych działań jestnajbardziej prawdopodobne u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek.

Sole złota:

Rzadko u pacjentów poddanych terapii solami złota (sodu aurotiojabłczan), stosowanymi w iniekcji,oraz jednocześnie leczonych inhibitorem ACE, w tym peryndoprylem, zgłaszano reakcje jak po podaniu azotanów (objawy obejmują zaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty i niedociśnienie).

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki:

Mogą nasilać działanie przeciwnadciśnieniowe inhibitorów ACE i powodować ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego (działanie addytywne).

Ryfampicyna:

Podawanie ryfampicyny obniża w osoczu stężenie imidaprylatu, aktywnego metabolitu imidaprylu.Przeciwnadciśnieniowe działanie imidaprylu może być osłabione.

Insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe:

Inhibitory ACE mogą zwiększać wrażliwość tkanek na działanie insuliny. W efekcie, u pacjentówprzyjmujących insulinę lub doustne środki przeciwcukrzycowe równocześnie z imidaprylem możewystąpić objawowa hipoglikemia.

Środki przeciw nadkwaśności:

Mogą zmniejszać biodostępność imidaprylu.

Leki sympatykomimetyczne:

Mogą zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie inhibitorów ACE; pacjenci powinni być starannie monitorowani, aby potwierdzić, że osiągane jest wymagane działanie imidaprylu.

Alkohol:

Może nasilać działanie przeciwnadciśnieniowe inhibitorów ACE.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Stosowanie inhibitorów ACE nie jest zalecane podczas pierwszego trymestru ciąży (patrz punkt 4.4).Stosowanie inhibitorów ACE jest przeciwwskazane podczas drugiego i trzeciego trymestru ciąży(patrz punkty 4.3 i 4.4).

Dane epidemiologiczne dotyczące ryzyka wpływu teratogennego po zastosowaniu inhibitorów ACEpodczas pierwszego trymestru ciąży nie są rozstrzygające; jednak nie można wykluczyć nieznacznegozwiększenia ryzyka. U pacjentek planujących zajście w ciążę należy zmienić terapię na alternatywnemetody leczenia przeciwnadciśnieniowego, dla których ustalony jest profil bezpieczeństwa stosowaniaw czasie ciąży, chyba, że dalsze leczenie inhibitorem konwertazy angiotensyny uważane jest za niezbędne. W przypadku rozpoznania ciąży należy natychmiast przerwać stosowanie inhibitora ACE, oraz, jeśli to właściwe, rozpocząć alternatywne leczenie.

Ekspozycja na leczenie inhibitorem ACE podczas drugiego i trzeciego trymestru ciąży powodujeu człowieka wystąpienie toksyczności dla płodu (zmniejszenie czynności nerek, małowodzie,opóźnienie kostnienia czaszki) oraz toksyczności u noworodków (niewydolność nerek, niedociśnienie,hiperkaliemia) (patrz też punkt 5.3).

8

W przypadku wystąpienia ekspozycji na inhibitor ACE od drugiego trymestru ciąży, zalecana jest ultradźwiękowa kontrola czynności nerek oraz czaszki. Niemowlęta, których matki stosowały inhibitor ACE należy ściśle obserwować w celu sprawdzenia czy nie wystąpiło niedociśnienie (patrzteż punkty 4.3 i 4.4).

Karmienie piersią

Ponieważ brak jest danych, dotyczących stosowania imidaprylu podczas karmienia piersią, z tego względu nie zaleca się stosowania imidaprylu podczas karmienia piersią. Zalecane jest zastosowanie alternatywnych metod leczenia przeciwnadciśnieniowego, dla których ustalony jest lepszy profil bezpieczeństwa w okresie karmienia piersią, szczególnie w przypadku karmienia piersią noworodków lub wcześniaków.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Przy prowadzeniu pojazdów i obsługiwaniu maszyn należy brać pod uwagę, że podczas leczenia imidaprylem mogą niekiedy wystąpić zawroty głowy lub uczucie nadmiernego zmęczenia (patrz punkt

4.8).

Nie przeprowadzono badań nad wpływem imidaprylu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane występowały u 34% chorych z nadciśnieniem leczonych imidaprylem, wobec 36% leczonych placebo. W grupie leczonych imidaprylem częściej występował kaszel, zawroty głowy, uczucie nadmiernego zmęczenia/senność, niestrawność i wymioty.

Działania niepożądane obserwowane i zgłaszane podczas stosowania imidaprylu w trakcie badańprzed dopuszczeniem produktu leczniczego do obrotu oraz po wprowadzeniu produktu leczniczego doobrotu przedstawiono poniżej, zgodnie z następującą częstością występowania: Bardzo często (≥1/10),często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000),bardzo rzadko (< 1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnychdanych).

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Klasyfikacja układowo - narządowa Częstość Działanie niepożądaneZaburzenia krwi i układu chłonnego Rzadko Leukopenia, niedokrwistość Nieznana Trombocytopenia,

agranulocytoza, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, wartości hematokrytu, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna

Zaburzenia układu Rzadko Reakcje uczuleniowe, reakcjeimmunologicznego: nadwrażliwości Nieznana Wyprysk, pokrzywka, obrzęk

naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa - Johnsona, martwica toksyczno- rozpływna naskórka, wysypka łuszczycopodobna

Zaburzenia psychiczne Często Uczucie nadmiernego

zmęczenia, senność

Rzadko Bezsenność, depresjaZaburzenia układu nerwowego Niezbyt często Ból głowy, zawroty głowy Rzadko Zaburzenia odczuwania smaku,

zaburzenia równowagi,

9

dezorientacja Zaburzenia oka Nieznana Zaburzenia widzenia Zaburzenia ucha i błędnika Rzadko Szumy uszne Zaburzenia serca Rzadko Kołatanie serca Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często Niedociśnienie tętnicze

Nieznana Częstoskurcz lub inne rodzaje

niemiarowości serca, uczucie kołatania serca, dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego, przejściowe ataki niedokrwienne (TIA), krwotok do mózgu

Zaburzenia układu oddechowego, Często Kaszel klatki piersiowej i śródpiersia

Rzadko Duszność, zapalenie zatok,

nieżyt nosa, zapalenie języka, zapalenie oskrzeli, skurcz oskrzeli i obrzęk naczynioruchowy górnych dróg oddechowych

Zaburzenia żołądka i jelit Rzadko Nudności, wymioty, biegunka,

nieżyt żołądka, ból brzucha, zaparcie, uczucie suchości w jamie ustnej, niedrożność jelit, zapalenie trzustki

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Rzadko Żółtaczka cholestatyczna,

zapalenie wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często Wysypka, świąd

Nieznana Łysienie

Zaburzenia nerek i dróg moczowych Nieznana Nasilenie niewydolności nerek Zaburzenia układu rozrodczego i Nieznana Impotencja

piersi

Badania diagnostyczne Nieznana Zwiększenie stężenia mocznika

i kreatyniny w surowicy krwi,zwiększenie stężenia potasu,zwiększenie aktywnościenzymów wątrobowych,stężenia bilirubiny i aktywnościfosfokinazy kreatyniny wsurowicy (CPK)

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa

Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309

e-ma

il: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

10

4.9. Przedawkowanie

Objawy przedawkowania to ciężkie niedociśnienie, wstrząs, osłupienie, bradykardia, zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej i niewydolność nerek. Po przyjęciu nadmiernej dawki chory powinien przebywać pod ścisłym nadzorem lekarskim, najlepiej w oddziale intensywnej opieki medycznej. Należy kontrolować stężenia elektrolitów i kreatyniny w surowicy. Sposób leczenia przedawkowania należy dostosować do rodzaju i nasilenia objawów. W krótkim czasie od przedawkowania (około 30 minut) skuteczne może być wykonanie płukania żołądka, podanie środków adsorpcyjnych i siarczanu sodu w celu usunięcia lub opóźnienia wchłaniania preparatu.

W przypadku przedawkowania leku i wystąpienia niedociśnienia należy zwiększyć objętość krwi krążącej podając we wlewie dożylnym 0,9% roztwór chlorku sodu. Imidapryl można usunąć z surowicy za pomocą hemodializy. Bradykardię lub inne zaburzenia związane z nadmiernymnapięciem nerwu błędnego należy leczyć podawaniem atropiny. W przypadkach, gdy leczeniefarmakologiczne bradykardii jest nieskuteczne, należy zastosować elektrostymulację serca. Imidapryli imidaprylat można usunąć w czasie hemodializy. Nie należy stosować poliakrylonitrylowych błon o wysokiej przepuszczalności.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: inhibitory konwertazy angiotensyny Kod ATC : C09AA16

Działanie przeciwnadciśnieniowe imidaprylu u pacjentów z nadciśnieniem jest związane głównie z hamowaniem układu renina-angiotensyna-aldosteron w osoczu. Renina jest endogennym enzymem syntezowanym przez nerki i uwalnianym do krwi, gdzie przekształca angiotensynogen we względnienieaktywny dekapeptyd angiotensynę I. Angiotensyna I przekształcana jest następnie przez enzymkonwertazę angiotensyny (ACE), peptydopeptydazę, w angiotensynę II. Angiotensyna II jest silnymczynnikiem zwężającym naczynia odpowiedzialnym za zwężenie naczyń tętniczych i zwiększoneciśnienie krwi, a także za pobudzanie nadnerczy do wydzielania aldosteronu. Hamowanie aktywnościACE powoduje zmniejszenie stężenia angiotensyny II w osoczu, co prowadzi do obniżonejaktywności wazokonstrykcyjnej i do zmniejszonego wydzielania aldosteronu.

Chociaż wpływ na wydzielania aldosteronu jest niewielki, może jednak wystąpić niewielki wzrost stężenia potasu w surowicy wraz z utratą sodu i płynów. Przerwanie ujemnego sprzężenia zwrotnego dotyczącego wpływu angiotensyny II na wydzielanie reniny prowadzi do wzrostu aktywności reniny w osoczu.

Inną funkcją enzymu konwertującego jest rozkładanie bradykininy, peptydu kininowego silnierozszerzającego naczynia, do nieaktywnych metabolitów. Dlatego hamowanie ACE daje w rezultaciezwiększoną aktywność ogólną i miejscową układu kalikreina – kinina, co może mieć udziałw rozszerzaniu naczyń obwodowych przez aktywowanie układu prostaglandynowego. Takimechanizm prawdopodobnie uczestniczy w działaniu przeciwnadciśnieniowym inhibitorów ACE i jestodpowiedzialny za niektóre działania niepożądane.

Podawanie imidaprylu chorym na nadciśnienie prowadzi do obniżenia ciśnienia krwi w zbliżonymstopniu w pozycji siedzącej, leżącej na plecach i stojącej, bez odruchowej tachykardii. Najsilniejszedziałanie przeciwnadciśnieniowe obserwowano po 6-8 godzinach od podania leku. Uzyskanieoptymalnego obniżenia ciśnienia krwi u niektórych chorych może wymagać kilku tygodni leczenia.Przeciwnadciśnieniowe działanie utrzymuje się w czasie długotrwałego leczenia. Nagłe odstawienieimidaprylu nie powoduje nagłego wzrostu ciśnienia krwi.

Dwa duże randomizowane, kontrolowane badania kliniczne ONTARGET (ang. ONgoing Telmistartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D (ang. The

11

Veterans Affairs Nefropathy in Diabetes) badały jednoczesne zastosowanie inhibitora ACE z antagonistami receptora angiotensyny II.

Badanie ONTARGET było przeprowadzone z udziałem pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego, chorobami naczyń mózgowych w wywiadzie lub cukrzycą typu 2 z towarzyszącymi,udowodnionymi uszkodzeniami narządów docelowych.

Badanie VA NEPHRON-D było przeprowadzone z udziałem pacjentów z cukrzycą typu 2 oraz z nefropatią cukrzycową.

Badania te wykazały brak istotnego korzystnego wpływu na parametry nerkowe i (lub) wyniki w zakresie chorobowości oraz śmiertelności sercowo-naczyniowej, podczas gdy zaobserwowanozwiększone ryzyko hiperkaliemii, ostrego uszkodzenia nerek i (lub) niedociśnienia, w porównaniu z monoterapią.

Ze względu na podobieństwa w zakresie właściwości farmakodynamicznych tych leków , przytoczonewyniki również mają znaczenie w przypadku innych inhibitorów ACE oraz antagonistów receptoraangiotensyny II.

Dlatego też u pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy jednocześnie stosować inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.

Badanie ALTITUDE (ang. Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) było zaprojektowane w celu zbadania korzyści z dodania aliskirenu do standardowego leczenia inhibitorem ACE lub antagonistą receptora angiotensyny II u pacjentów z cukrzycą typu 2 i przewlekłą chorobą nerek oraz (lub) z chorobą układu sercowo-naczyniowego. Badanie zostało przedwcześnie przerwane z powodu zwiększonego ryzyka działań niepożądanych. Zgony sercowo-naczyniowe i udary mózgu występowały częściej w grupie otrzymującej aliskiren w odniesieniu do grupy placebo. W grupie otrzymującej aliskiren odnotowano również częstsze występowanie zdarzeń niepożądanych, w tym ciężkich zdarzeń niepożądanych (hiperkaliemia, niedociśnienie i niewydolność nerek) względem grupy placebo.

5.2. Właściwości farmakokinetyczne

Po podaniu doustnym imidapryl szybko wchłania się z przewodu pokarmowego i osiąga maksymalne stężenie w osoczu w ciągu 2 godzin. Wchłania się około 70% podanej dawki. Eliminacja jest jednofazowa; okres półtrwania wynosi około 2 godzin. Bogaty w tłuszcz posiłek znacznie zmniejszawchłanianie imidaprylu.

Imidapryl jest głównie hydrolizowany do aktywnego farmakologicznie metabolitu, imidaprylatu. Imidaprylat osiąga maksymalne stężenie w osoczu w ciągu 7 godzin. Stężenie imidaprylatu w osoczu zmniejsza się dwufazowo, z początkowym okresem półtrwania około 7-9 godzin i końcowym okresem półtrwania ponad 24 godziny. Całkowita biodostępność imidaprylatu wynosi około 42%.

Wiązanie z białkami imidaprylu i imidaprylatu jest umiarkowane (odpowiednio 85% i 53%).

Wchłanianie imidaprylu po jednorazowej dawce doustnej przebiegało liniowo od co najmniej 10 mgdo 240 mg imidaprylu, w oparciu o dane stężenia w osoczu i wydalania z moczem. Po doustnympodaniu znakowanego izotopem promieniotwórczym związku, około 40% całkowitej radioaktywnościwydalane jest z moczem i około 50% z kałem.

Zwiększone stężenia w osoczu i wartości AUC (pola pod krzywą) imidaprylu i imidaprylatu obserwowano u chorych z zaburzeniem czynności nerek. Dwukrotne zwiększenie AUC imidaprylatu występowało u chorych z klirensem kreatyniny od 30 ml/min do 80 ml/min, a prawie dziesięciokrotne zwiększenie u chorych z klirensem kreatyniny od 10 ml/min do 29 ml/min. Doświadczenie ze stosowaniem imidaprylu we wszystkich stopniach niewydolności nerek jest bardzo ograniczone. Brakjest badań z dawką 20 mg przy upośledzeniu czynności nerek.

U chorych z zaburzeniem czynności wątroby AUC imidaprylu i imdaprilatu były nieco większe niżu osób zdrowych, natomiast Tmaxdla obu związków był podobny w obu grupach. Ponadto, okres półtrwania imidaprylatu, ale nie imidaprylu, był znacznie dłuższy u chorych z zaburzeniem czynności wątroby.

12

5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Zarówno krótkotrwałe badania toksyczności przeprowadzone na zwierzętach (w tym badaniamutagenności) ani przedłużone badania toksyczności (w tym badania rakotwórczości), nie dostarczyły innych istotnych informacji niż uzyskane w czasie stosowania u ludzi po wprowadzeniu imidaprylu do obrotu (badania IV fazy).

W badaniach dotyczących reprodukcji u zwierząt imidapryl nie wykazywał wyraźnej toksyczności dlapłodu, chociaż zahamowanie wzrostu przedurodzeniowego i wolniejszy przyrost masy ciałaobserwowano u potomstwa szczurów po dawkach 1500 mg/kg mc. Nie zaobserwowano wpływuimidaprylu na płodność u szczurów. Badania teratogenności u szczurów i królików nie wykazały potencjału teratogennego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1. Wykaz substancji pomocniczych

Wapnia wodorofosforan bezwodnySkrobia kukurydziana żelowana Laktoza jednowodna Kroskarmeloza sodowa

Glicerolu palmitostearynianWoda oczyszczona

6.2. Niezgodności farmaceutyczne

Nie są znane.

6.3. Okres ważności

3 lata.

6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze do 30ºC, chronić od wilgoci.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

6.5. Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii Aluminium/Aluminium w tekturowym pudełku 2 blistry po 14 tabletek

6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

PharmaSwiss Česká republika s.r.o. Jankovcova 1569/2c

170 00 Praga 7 Republika Czeska

13

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

10699

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 30 kwiecień 2004 r.Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 15 październik 2013 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

14