4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Tak jak w przypadku innych antagonistów receptora α1-adrenergicznego,stosowanie tamsulosyny wpojedynczych przypadkach może spowodować obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, co rzadko możebyć przyczyną omdleń. Przy pierwszych objawach niedociśnienia ortostatycznego (zawroty głowy,osłabienie) pacjent powinien usiąść lub położyć się, czekając aż objawy ustąpią.
Przed rozpoczęciem leczenia tamsulosyną pacjenta należy zbadać w celu wykluczenia innych chorób,które mogą powodować takie same objawy jak łagodny rozrost gruczołu korkowego. Przed leczeniemoraz w trakcie leczenia, w regularnych odstępach, należy przeprowadzać badanie per rectum, a także,w razie konieczności, oznaczać stężenie specyficznego antygenu gruczołu krokowego (PSA).
Rzadko po przyjęciu tamsulosyny zgłaszano występowanie obrzęku naczynioruchowego. Leczenienależy natychmiast przerwać, a pacjenta należy monitorować do czasu ustąpienia obrzęku. Nie należyrównież ponownie podawać tamsulosyny.
Leczenie pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <10 ml/min) należy prowadzić z zachowaniem ostrożności ze względu na brak badań w tej grupie pacjentów.
Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. Intraoperative Floppy Iris Syndrome (IFIS), rodzajzespołu małej źrenicy) był obserwowany podczas operacji zaćmy u niektórych pacjentów leczonychobecnie lub wcześniej tamsulosyną. IFIS może prowadzić do zwiększenia ryzyka powikłańzwiązanych z okiem podczas oraz po operacji.
Przerwanie stosowania tamsulosyny 1 do 2 tygodni przed operacją zaćmy uważa się za pomocne,jednak korzyści z przerwy w leczeniu przed operacją zaćmy nie zostały jeszcze ustalone. WystąpienieIFIS zgłaszano również u pacjentów, którym przez dłuży okres czasu przed operacją zaćmy nie podawano już tamsulosyny.
Nie zaleca się rozpoczynania leczenia tamsulosyną pacjentów, u których planowana jest operacjazaćmy. Podczas oceny przedoperacyjnej chirurg operujący zaćmę oraz zespół okulistów powinniustalić, czy pacjent, u którego zaplanowano operację zaćmy jest lub był leczony tamsulosyną, w celu zapewnienia odpowiednich środków koniecznych w przypadku wystąpienia IFIS podczas operacji.
Jednoczesne podawanie inhibitorów 5-fosfodiesterazy (np. syldenafil, tadalafil, wardenafil) itamsulosyny u niektórych pacjentów może prowadzić do objawowego niedociśnienia. W celuzmniejszenia ryzyka niedociśnienia ortostatycznego, stan pacjenta przyjmującego leki alfa-adrenolityczne powinien być stabilny przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami 5-fosfodiesterazy.
Pacjentom z wolnym metabolizmem z udziałem cytochromu CYP2D6 nie należy podawać tamsulosyny chlorowodorku w skojarzeniu z silnymi inhibitorami CYP3A4.
Należy ostrożnie stosować tamsulosyny chlorowodorek w skojarzeniu z silnymi i umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 (patrz punkt 4.5).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Badania interakcji przeprowadzono tylko u osób dorosłych.
Nie obserwowano interakcji podczas jednoczesnego stosowania tamsulosyny z atenololem,enalaprylem lub teofiliną. Jednoczesne podawanie z cymetydyną zwiększa stężenie tamsulosyny wosoczu, zaś podawanie z furosemidem zmniejsza stężenie tamsulosyny w osoczu, ale ponieważwartości stężeń mieszczą się w granicach terapeutycznych, zmiana dawki tamsulosyny nie jestkonieczna.
Badania in vitro wykazały, że diazepam, propranolol, trichlorometiazyd, chlormadynon, amitryptylina, diklofenak, glibenklamid, symwastatyna oraz warfaryna nie zmieniają stężenia wolnej frakcji
2
