CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Tarivid 200, 200 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana zawiera 200 mg ofloksacyny (Ofloxacinum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana.

Białe z odcieniem żółtawym, obustronnie wypukłe, podłużne tabletki powlekane z linią podziału po obu stronach i wytłoczonym oznaczeniem „MXI” oraz logo Hoechst po obu stronach.

Tabletkę można podzielić na połowy.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Poniższe wskazania do stosowania dotyczą osób dorosłych.

Tarivid 200 wskazany jest u dorosłych w leczeniu następujących zakażeń bakteryjnych (patrz

punkty 4.4 i 5.1):

• odmiedniczkowe zapalenie nerek i powikłane zakażenia układu moczowego, • zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie jądra i najądrza,

• zapalenie narządów miednicy mniejszej, w leczeniu skojarzonym.

Dla poniżej wymienionych wskazań produkt leczniczy Tarivid 200 należy stosować jedynie wtedy,gdy stosowanie leków przeciwbakteryjnych powszechnie zalecanych jako leczenie pierwszego rzututych zakażeń uznaje się za niewłaściwe (patrz punkt 4.4).

• niepowikłane zapalenie pęcherza moczowego,

• zapalenie cewki moczowej,

• ciężkie zakażenia skóry i tkanek miękkich,

• ostre bakteryjne zapalenie zatok,

• zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli,

• pozaszpitalne zapalenie płuc.

Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

1

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie zależy od rodzaju i ciężkości zakażenia i jest oparte na następujących wytycznych.

Dorośli z prawidłową czynnością nerek (klirens kreatyniny >50 ml/min)

Zalecane dawkowanie w zatwierdzonych wskazaniach jest podane w poniższych tabelach.

Wskazania do stosowania Dawki

• Ostre bakteryjne zapalenie zatok 200 mg – 400 mg (1-2 tabletki) 2 × na dobę• Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli

• Pozaszpitalne zapalenie płuc

Ciężkie zakażenia skóry i tkanek miękkich 400 mg (2 tabletki) 2 × na dobę

Wskazania do stosowania Schemat dawkowania Czas trwania leczenia (w zależności od stopnia (w zależności od stopnia nasilenia) nasilenia)

Powikłane zakażenie układu 200 mg dwa razy na dobę 7-21 dnimoczowego (możliwość zwiększenia dawki do 400 mg dwa razy na dobę)

Odmiedniczkowe zapalenie 200 mg dwa razy na dobę 7 - 10 dni (możliwośćnerek (możliwość zwiększenia dawki wydłużenia leczenia do 14 dni) do 400 mg dwa razy na dobę)

Ostre zapalenie gruczołu 2 - 4 tygodnie*krokowego 200 mg dwa razy na dobę (możliwość zwiększenia dawki

Przewlekłe zapalenie gruczołu do 400 mg dwa razy na dobę) 4 - 8 tygodni * krokowego

Zapalenie jądra i najądrza 200 mg dwa razy na dobę 14 dni

(możliwość zwiększenia dawki do 400 mg dwa razy na dobę)

Zapalenie narządów miednicy 400 mg dwa razy na dobę 14 dni mniejszej

Niepowikłane zapalenie 200 mg dwa razy na dobę lub 3 dnipęcherza moczowego 400 mg raz na dobę 1 dzieńPowikłane zapalenie pęcherza 200 mg dwa razy na dobę 7 - 14 dnimoczowego

− Nierzeżączkowe zapalenie 300 mg dwa razy na dobę 7 dni

cewki moczowej

− Rzeżączkowe zapalenie 400 mg jednorazowo 1 dzień

cewki moczowej Patrz punkt 4.4

*w przypadku zapalenia gruczołu krokowego wydłużenie czasu leczenia może być brane pod uwagę po ponownym przeprowadzeniu dokładnego badania pacjenta.

W niektórych przypadkach może być wskazane zwiększenie dawki dobowej ofloksacyny do 600 mg (lub nawet 800 mg). Dotyczy to leczenia: zakażeń wywołanych przez patogeny o różnej wrażliwości, ciężkich zakażeń (np. dróg oddechowych), zakażeń z powikłaniami, pacjentów z dużą masą ciała oraz gdy reakcja pacjenta na leczenie jest niewystarczająca.

Tarivid 200 można stosować również jako uzupełnienie cyklu leczenia u pacjentów, u których uzyskano poprawę podczas leczenia początkowego z zastosowaniem ofloksacyny podawanej dożylnie.

2

Pacjenci w podeszłym wieku

Modyfikacja dawki ofloksacyny ze względu na wiek nie jest konieczne. Jednakże u pacjentóww podeszłym wieku należy zwrócić szczególną uwagę na czynność nerek i w razie koniecznościodpowiednio zmodyfikować dawkę (patrz punkt 4.4).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zalecane jest następujące dawkowanie.

Przerwy między

Pojedyncza dawka

Klirens kreatyniny Liczba dawek na 24 h dawkami

[mg]* [h]

50-20 ml/min 100-200 1 24≤20 ml/min** 100 1 24 lub lub

hemodializa lub dializa 200 1 48otrzewnowa

* zgodnie ze wskazaniem do stosowania lub przerwą pomiędzy dawkami. ** U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i u pacjentów dializowanych należy monitorować stężenie ofloksacyny w osoczu.

Jeżeli nie można oznaczyć klirensu kreatyniny, można go oszacować na podstawie stężenia kreatyninyw osoczu, stosując wzór Cockcrofta dla dorosłych:

masa ciała [kg] × (140 – wiek w latach)Mężczyźni: ClCr [ml/min] = --------------------------------------------------------- 72 × stężenie kreatyniny w surowicy [mg/dl]

lub

masa ciała [kg] × (140 – wiek w latach)ClCr [ml/min] = -------------------------------------------------------------- 0,814 × stężenie kreatyniny w surowicy [µmol/l]

Kobiety: ClCr [ml/min] = 0,85 × (powyższa wartość)

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (np. z marskością wątroby z wodobrzuszem)wydalanie ofloksacyny może być zmniejszone. W takim przypadku nie należy podawać więcej niż400 mg ofloksacyny na dobę.

Dzieci i młodzież

Stosowanie produktu Tarivid 200 jest przeciwwskazane u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu (patrz punkt 4.3).

Sposób podawania

Dawkę dobową zwykle dzieli się na dwie równe dawki (poranną i wieczorną). Istotne jestzapewnienie równych odstępów czasu pomiędzy dawkami (podawanie co 12 godzin).

Dawkę dobową ofloksacyny do 400 mg można podawać w pojedynczej dawce. W takim przypadku zaleca się podawać ofloksacynę rano.

Dawki dobowe większe niż 400 mg należy podzielić na dwie osobne dawki i podawać w zbliżonychodstępach czasu (mniej więcej co 12 godzin).

3

Tabletki należy połykać w całości, nie rozgryzając, popijając odpowiednią ilością płynu (1/2 do 1 szklanki). Tabletki można podawać na czczo lub po posiłku. Należy unikać jednoczesnego stosowania z lekami zobojętniającymi sok żołądkowy (patrz punkt 4.5).

Czas trwania leczenia

Czas trwania leczenia zależy od reakcji pacjenta na zastosowane leczenie i obrazu klinicznego. Tak jak w przypadku innych antybiotyków, zaleca się kontynuować podawanie ofloksacyny przez co najmniej 48-72 godzin po ustąpieniu gorączki lub po uzyskaniu potwierdzenia eradykacji bakterii.

W ciężkich zakażeniach zwykle wystarcza 7 do 10 dni leczenia.

W leczeniu zakażeń wywołanych przez paciorkowce beta-hemolizujące o stwierdzonej wrażliwości (np. róża), lek należy podawać przez co najmniej 10 dni, aby zapobiec powikłaniom, takim jak choroba reumatyczna oraz zapalenie kłębuszków nerkowych. Ponieważ jednak wrażliwość paciorkowców beta-hemolizujących na ofloksacynę jest zmienna, konieczne jest w każdymindywidualnym przypadku określenie wrażliwości patogenu przed rozpoczęciem leczenia.

Zaleca się, aby czas trwania leczenia nie przekraczał 2 miesięcy.

4.3 Przeciwwskazania

Ofloksacyny nie należy stosować:

– u pacjentów z nadwrażliwością na ofloksacynę, inne chinolony lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1;

– u pacjentów z padaczką lub z obniżonym progiem drgawkowym na skutek uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, np. po przebytym urazie czaszkowo-mózgowym, udarze mózgu lub procesie zapalnym w obrębie ośrodkowego układu nerwowego (zwiększone ryzyko wystąpienia drgawek);

– u pacjentów, u których wystąpiło zapalenie ścięgien po zastosowaniu innych chinolonów;– u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu*;

– u kobiet w okresie ciąży i karmienia piersią*;

* Na podstawie badań na zwierzętach nie można wykluczyć ryzyka uszkodzenia chrząstek

u organizmów w okresie wzrostu.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

• Zakażenia MRSA (oporne na metycylinę szczepy Staphylococcus aureus)

Jest bardzo prawdopodobne, że oporne na metycylinę szczepy Staphylococcus aureus są także oporne na fluorochinolony, w tym ofloksacynę. Dlatego nie zaleca się stosowania ofloksacyny w leczeniu zakażeń wywołanych lub prawdopodobnie wywołanych przez MRSA, chyba że wyniki badań laboratoryjnych potwierdziły wrażliwość drobnoustrojów na ofloksacynę (i zwykle stosowane leki przeciwbakteryjne w leczeniu zakażeń MRSA uważa się za nieodpowiednie).

• Zakażenia Neisseria gonorrhoeae

Ze względu na wzrost oporności wśród szczepów Neisseria gonorrhoeae nie należy stosowaćofloksacyny jako terapii empirycznej w przypadku podejrzenia zakażenia gonokokowego(rzeżączkowego zakażenia cewki moczowej, zapalenia narządów miednicy mniejszej oraz zapaleniajądra i najądrza), chyba że patogen został zidentyfikowany i potwierdzono, że jest wrażliwy naofloksacynę. Jeśli po 3 dniach leczenia nie wystąpi poprawa kliniczna, należy rozważyć zmianęterapii.

4

• Zapalenie narządów miednicy mniejszej

W przypadku zapalenia narządów miednicy mniejszej stosowanie ofloksacyny należy brać pod uwagę jedynie w połączeniu z antybiotykami o spektrum działania obejmującym beztlenowce.

• Zakażenia Escherichia coli

Oporność na fluorochinolony E. coli – drobnoustroju wywołującego najczęściej zakażenia drógmoczowych – jest różna w poszczególnych krajach Unii Europejskiej. Lekarze powinni brać poduwagę lokalne występowanie oporności E. coli na fluorochinolony.

• Ciężkie niepożądane reakcje skórne

Podczas leczenia ofloksacyną zgłaszano przypadki ciężkich pęcherzowych reakcji skórnych, takichjak zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (patrz punkt 4.8).Należy poinformować pacjenta, że jeśli wystąpią u niego reakcje obejmujące skórę i (lub) błony śluzowe, powinien natychmiast – przed kontynuowaniem leczenia – skontaktować się z lekarzem prowadzącym.

• Reakcje nadwrażliwości i reakcje alergiczne

Opisywano wystąpienie reakcji nadwrażliwości i reakcji alergicznych po pierwszym podaniu fluorochinolonów. Reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne mogą prowadzić do zagrażającego życiu wstrząsu, w niektórych przypadkach już po podaniu pierwszej dawki. W takimprzypadku należy odstawić ofloksacynę i zastosować odpowiednie leczenie (np. przeciwwstrząsowe).

• Ryzyko wystąpienia oporności

Występowanie oporności wybranych gatunków bakterii może różnić się w zależności od rejonugeograficznego oraz od czasu, dlatego konieczna jest informacja o lokalnym występowaniu oporności.Szczególnie w przypadku ciężkich zakażeń lub braku odpowiedzi na leczenie należy wykonaćdiagnostykę mikrobiologiczną wyizolowanego szczepu bakterii oraz określić jego wrażliwość.

• Choroba związana z Clostridium difficile

Biegunka, szczególnie ciężka, uporczywa i (lub) krwawa, występująca podczas lub po zakończeniu leczenia ofloksacyną (w tym kilka tygodni po zakończeniu leczenia), może być objawem choroby związanej z Clostridium difficile (CDAD, ang. Clostridium difficile-associated disease). CDAD możemieć różne nasilenie, od lekkiego do zagrażającego życiu, a najcięższą jej postacią jestrzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (patrz punkt 4.8). Dlatego ważne jest, aby rozważyć tę diagnozę u pacjentów, u których wystąpiła ciężka biegunka w trakcie lub po zakończeniu leczenia ofloksacyną. Jeśli podejrzewa się wystąpienie rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, należy natychmiast odstawić ofloksacynę i zastosować odpowiednie leczenie specyficznymi antybiotykami(np. doustnie podawane wankomycyna, teikoplanina lub metronidazol). Nie należy stosować lekówhamujących perystaltykę jelit.

• Pacjenci ze skłonnością do napadów padaczkowych

Chinolony mogą obniżać próg drgawkowy i wywołać drgawki. Ofloksacyna jest przeciwwskazana u pacjentów z padaczką w wywiadzie (patrz punkt 4.3) i podobnie jak w przypadku innych chinolonów, należy zachować szczególną ostrożność stosując ofloksacynę u pacjentów ze skłonnością do napadów padaczkowych.

5

Do tej grupy należą pacjenci z rozpoznanymi zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym, leczenijednocześnie fenbufenem i podobnymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi lub lekami obniżającymi próg drgawkowy, np. teofiliną (patrz punkt 4.5).

Jeśli wystąpi napad drgawek, należy przerwać leczenie ofloksacyną.

• Zapalenie ścięgien

Zapalenie ścięgien, rzadko obserwowane podczas stosowania chinolonów, może niekiedy doprowadzić do zerwania ścięgna, zwłaszcza ścięgna Achillesa. Zapalenie i zerwanie ścięgna, czasami obustronne, może występować w ciągu 48 h od rozpoczęcia leczenia ofloksacyną i notowano je nawet do kilku miesięcy po zakończeniu leczenia. Szczególnie narażeni na zapalenie i zerwanie ścięgna są pacjenci w wieku powyżej 60 lat, stosujący glikokortykosteroidy. Ponadto mając nauwadze, że u pacjentów, którzy otrzymali przeszczep ryzyko wystąpienia zapalenia ścięgna jestpodwyższone, zaleca się ostrożność w przypadku stosowania fluorochinolonów w tej grupiepacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku należy dostosować dawkę dobową zgodnie z klirensemkreatyniny (patrz punkt 4.2). Dlatego konieczna jest uważna obserwacja tych pacjentów, jeśliprzyjmują ofloksacynę. Każdy pacjent, u którego wystąpią objawy zapalenia ścięgna, powinienniezwłocznie zgłosić się do lekarza. Jeśli u pacjenta podejrzewa się zapalenie ścięgien, należy natychmiast przerwać stosowanie ofloksacyny i rozpocząć odpowiednie leczenie ścięgna zajętego procesem chorobowym, np. unieruchomienie (patrz punkty 4.3 i 4.8).

• Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Ponieważ ofloksacyna jest wydalana głównie przez nerki, należy odpowiednio zmodyfikować dawkę ofloksacyny u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.2).

• Pacjenci z zaburzeniami psychotycznymi w wywiadzie

Opisywano występowanie reakcji psychotycznych u pacjentów otrzymujących fluorochinolony, w tym ofloksacynę. W niektórych przypadkach, niekiedy już po zastosowaniu pojedynczej dawki leku, reakcje te przekształcały się w myśli samobójcze i zachowania groźne dla bezpieczeństwa pacjenta, w tym próby samobójcze (patrz punkt 4.8). Należy wówczas odstawićofloksacynę i zastosować odpowiednie leczenie.

Ofloksacynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami psychotycznymi w wywiadzie lubu pacjentów z chorobą psychiczną.

• Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Należy zachować ostrożność stosując ofloksacynę u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ może dojść do uszkodzenia wątroby. Podczas leczenia fluorochinolonami opisywano wystąpienie piorunującego zapalenia wątroby, niekiedy prowadzącego do niewydolnościwątroby (w tym zakończonej zgonem). Należy poinstruować pacjenta o koniecznościprzerwania stosowania leku i skontaktowania się z lekarzem, jeśli pojawią się objawyprzedmiotowe i podmiotowe choroby wątroby, takie jak: jadłowstręt, żółtaczka, ciemnezabarwienie moczu, świąd lub tkliwy brzuch (patrz punkt 4.8).

• Pacjenci leczeni antagonistami witaminy K

Należy kontrolować wartości parametrów krzepnięcia krwi u pacjentów leczonych jednocześnie fluorochinolonami, w tym ofloksacyną, i antagonistami witaminy K (np. warfaryną), z uwagi namożliwe zwiększenie wartości parametrów krzepnięcia krwi (PT lub INR) i (lub) wystąpieniekrwawienia (patrz punkt 4.5).

6

• Miastenia

Fluorochinolony, w tym ofloksacyna, blokują przewodnictwo nerwowo-mięśniowe i mogą nasilać osłabienie mięśni u pacjentów z miastenią. Ciężkie działania niepożądane obserwowane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, w tym śmiertelne i powodujące konieczność zastosowania oddychania wspomaganego, były związane ze stosowaniem fluorochinolonów u pacjentów z miastenią. Nie zaleca się stosowania ofloksacyny u pacjentów z miastenią w wywiadzie.

• Zapobieganie nadwrażliwości na światło

W trakcie leczenia ofloksacyną notowano przypadki nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.8). Abyzapobiec wystąpieniu objawów nadwrażliwości na światło zaleca się, aby pacjent niepotrzebnie nienarażał się na działanie silnego światła słonecznego lub sztucznego promieniowania UV (np. lampysłoneczne, solarium) podczas leczenia i przez 48 godzin po zakończeniu leczenia ofloksacyną.

• Nadkażenie

Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków, stosowanie ofloksacyny, szczególnie długotrwałe, może doprowadzić do nadmiernego wzrostu drobnoustrojów niewrażliwych. Podstawowe znaczenie ma okresowa kontrola stanu pacjenta. Jeśli podczas leczenia wystąpi nadkażenie, należy zastosowaćodpowiednie leczenie.

• Wydłużenie odstępu QT

U pacjentów przyjmujących flurochinolony zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT.Należy zachować ostrożność podczas stosowania fluorochinolonów, w tym ofloksacyny, u pacjentów, u których występują czynniki ryzyka wydłużenia odstępu QT, np. u pacjentów: . z wrodzonym zespołem długiego odstępu QT,

. jednocześnie stosujących leki wpływające na wydłużenie odstępu QT (np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne),

. z zaburzoną równowaga elektrolitową (np. hipokaliemia, hipomagnezemia), . z chorobami serca (np. niewydolność serca, zawał serca, bradykardia). Pacjenci w podeszłym wieku oraz kobiety mogą być bardziej wrażliwi na leki wydłużające odstęp QT. W związku z tym należy zachować ostrożność stosując fluorochinolony, w tym ofloksacynę, wpowyższej populacji.

(Patrz punkty 4.2, 4.5, 4.8 i 4.9).

• Dysglikemia

U pacjentów przyjmujących fluorochinolony, w tym ofloksacynę, opisywano występowanie zaburzeń stężenia glukozy we krwi, w tym hiperglikemię i hipoglikemię. U pacjentów z cukrzycą leczonych jednocześnie doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. glibenklamidem) lub insuliną odnotowano przypadki śpiączki hipoglikemicznej. U pacjentów z cukrzycą zaleca się dokładnie kontrolowaćstężenia glukozy we krwi (patrz punkt 4.8).

• Neuropatia obwodowa

Podczas stosowania fluorochinolonów, w tym ofloksacyny, opisywano przypadki obwodowej neuropatii czuciowej lub neuropatii czuciowo-ruchowej, której początek może być nagły. Jeśli u pacjenta wystąpią objawy neuropatii, należy przerwać leczenie ofloksacyną. Zminimalizuje to ryzyko rozwinięcia się stanu nieodwracalnego (patrz punkt 4.8).

7

• Pacjenci z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (G-6-PD)

Pacjenci z utajonym lub rozpoznanym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej są narażeni na wystąpienie reakcji hemolitycznej podczas leczenia chinolonami. Z tego powodu, jeśli zastosowanie ofloksacyny u tych pacjentów jest wskazane, należy obserwować, czy nie wystąpi unich hemoliza.

• Zaburzenia widzenia

Jeśli u pacjenta wystąpią zaburzenia widzenia lub jakiekolwiek zmiany dotyczące oczu, należyniezwłocznie skonsultować się z okulistą (patrz punkty 4.7 i 4.8).

• Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych

U pacjentów leczonych ofloksacyną wynik testu wykrywającego opioidy lub porfiryny w moczu możebyć fałszywie dodatni. Konieczne może być potwierdzenie dodatniego wyniku za pomocą bardziejswoistej metody.

Ofloksacyna może hamować wzrost bakterii Mycobacterium tuberculosis i dlatego wynik testu bakteriologicznego na gruźlicę może być fałszywie ujemny.

• Pacjenci z rzadkimi zaburzeniami dziedzicznymi

Produkt zawiera laktozę i dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującądziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłanianiaglukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

• Leki zobojętniające, sukralfat, kationy metali

Leki zobojętniające sok żołądkowy, zawierające wodorotlenek glinu (w tym sukralfat), wodorotlenek magnezu, siarczan aluminium, cynk lub żelazo mogą zmniejszać wchłanianie ofloksacyny w postaci tabletek. Należy zachować około 2-godzinną przerwę między przyjmowaniem ofloksacyny i leków zobojętniających.

• Teofilina, fenbufen lub podobne niesteroidowe leki przeciwzapalne

W badaniu klinicznym nie stwierdzono żadnych interakcji farmakokinetycznych pomiędzyofloksacyną i teofiliną. Jednak podczas jednoczesnego stosowania chinolonów i teofiliny, niesteroidowych leków przeciwzapalnych lub innych leków obniżających próg drgawkowy, może dojść do znacznego obniżenia progu drgawkowego.

• Leki powodujące wydłużanie odstępu QT

Ofloksacynę, podobnie jak inne fluorochinolony, należy stosować z zachowaniem ostrożności upacjentów przyjmujących leki wydłużające odstęp QT (np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III,trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne) (patrz punkt 4.4).

• Antagoniści witaminy K

Notowano zwiększanie się wartości parametrów krzepnięcia krwi (PT lub INR) i (lub) krwawienia,niekiedy ciężkie, u pacjentów przyjmujących ofloksacynę razem z antagonistą witaminy K(np. warfaryną). Dlatego u pacjentów leczonych antagonistami witaminy K należy kontrolowaćparametry krzepnięcia krwi (patrz punkt 4.4).

8

• Glibenklamid

Jednoczesne stosowanie ofloksacyny i glibenklamidu może spowodować niewielkie zwiększenie stężenia glibenklamidu w surowicy. Z tego powodu należy szczególnie dokładnie kontrolowaćpacjentów leczonych jednocześnie ofloksacyną i glibenklamidem.

• Probenecyd, cymetydyna, furosemid i metotreksat

Probenecyd powoduje zmniejszenie całkowitego klirensu ofloksacyny o 24% i zwiększenie AUC o 16%. Prawdopodobnym mechanizmem jest konkurencja lub hamowanie aktywnego transportu w kanalikach nerkowych. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania chinolonów i innych leków, które są również wydalane przez kanaliki nerkowe (np. probenecyd, cymetydyna,furosemid i metotreksat).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Z ograniczonych danych dotyczących stosowania u ludzi wynika, że podawanie fluorochinolonów w pierwszym trymestrze ciąży nie było związane ze zwiększonym ryzykiem wad płodu i innych działań niepożądanych wpływających na przebieg ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na chrząstki stawowe niedojrzałych osobników, ale nie wykazały działania teratogennego.Dlatego ofloksacyny nie należy stosować u kobiet w okresie ciąży (patrz punkt 4.3).

Karmienie piersią

Ofloksacyna przenika do mleka ludzkiego w niewielkich ilościach. Z powodu ryzyka artropatii i innych ciężkich działań toksycznych u dzieci karmionych piersią przez kobiety, które przyjmują ofloksacynę, należy przerwać karmienie piersią podczas leczenia ofloksacyną lub odstawić leczenie ofloksacyną na czas karmienia piersią (patrz punkt 4.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Niektóre działania niepożądane (np. zawroty głowy lub zaburzenia równowagi, senność, zaburzenia widzenia) mogą zaburzać u pacjenta zdolność koncentracji i szybkość reakcji. Może to stanowić zagrożenie w sytuacjach, w których sprawność psychofizyczna ma szczególne znaczenie (np. podczasprowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn). Alkohol nasila powyższe działania niepożądane.

4.8 Działania niepożądane

Poniższe informacje oparte są na danych z badań klinicznych oraz obszernym doświadczeniu po wprowadzeniu produktu do obrotu.

Klasyfikacja

układów i

narządów

Niezbyt często

(≥/1 000 do

</100)

Rzadko

(≥1/10 000 do

<1/1 000)

Bardzo rzadko

(<1/10 000)

Częstość nieznana (nie

może być określona na

podstawie dostępnych

danych)*

Zakażenia i

zarażenia

pasożytnicze

zakażenia

grzybicze,

oporność

patogenów

9

Zaburzenia krwi i niedokrwistość, agranulocytoza, układu chłonnego niedokrwistość pancytopenia,

hemolityczna, zahamowanie czynności leukopenia, szpiku kostnego eozynofilia, trombocytopenia

Zaburzenia układu reakcja wstrząs immunologicznego anafilaktyczna*, anafilaktyczny*,

reakcja wstrząs anafilaktoidalna*, anafilaktoidalny*

obrzęk naczynioruchowy*

Zaburzenia jadłowstręt hipoglikemia u metabolizmu i pacjentów z cukrzycą odżywiania leczonych lekami

hipoglikemizującymi (patrz punkt 4.4), hiperglikemia, śpiączka hipoglikemiczna

Zaburzenia pobudzenie, zaburzenia zaburzenia

psychiczne zaburzenia snu, psychotyczne (np. psychotyczne i depresja

bezsenność omamy), niepokój, z zachowaniami

stan splątania, groźnymi dla koszmary senne, bezpieczeństwa depresja pacjenta, w tym z

myślami lub próbami samobójczymi (patrz punkt 4.4), nerwowość

Zaburzenia układu zawroty głowy senność, parestezje, obwodowa drżenia, dyskineza, brak nerwowego pochodzenia zaburzenia smaku, neuropatia odczuwania smaku,

ośrodkowego, ból zaburzenia węchu czuciowa*, omdlenie głowy obwodowa

neuropatia

czuciowo-ruchowa*, drgawki*, objawy pozapiramidowe lub inne zaburzenia koordynacji

mięśniowejZaburzenia oka podrażnienie oka zaburzenia widzenia zapalenie błony naczyniowej oka

Zaburzenia ucha i zawroty głowy szumy uszne, utrata zaburzenia słuchubłędnika pochodzenia słuchu błędnikowego

10

Zaburzenia serca częstoskurcz arytmia komorowa i

zaburzenia typu torsade de pointes (notowane przeważnie

u pacjentów

z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT), wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG (patrz punkt 4.4

i 4.9). Zaburzenia niedociśnienie naczyniowe tętnicze

Zaburzenia układu kaszel, zapalenie duszność, skurcz alergiczne zapalenie oddechowego, nosogardzieli oskrzeli płuc, ciężka duszność klatki piersiowej i śródpiersia

Zaburzenia żołądka ból brzucha, zapalenie jelita rzekomobłoniaste niestrawność, wzdęcia, i jelit biegunka, cienkiego i zapalenie jelita zaparcia, zapalenie

nudności, okrężnicy, niekiedy grubego*, żółtaczka trzustki wymioty krwotoczne

Zaburzenia wątroby zwiększenie zapalnie wątroby, które i dróg żółciowych aktywności enzymów może być ciężkie*, u

wątrobowych [AlAT, pacjentów stosujących AspAT, LDH, ofloksacynę, zwłaszcza gamma-GT i (lub) u pacjentów z fosfatazy zasadowej], zaburzeniami czynności zwiększenie stężenia wątroby, notowano bilirubiny we krwi ciężkie uszkodzenie

wątroby, w tym przypadki ostrej niewydolności wątroby, czasami prowadzącej do zgonu (patrz punkt

4.4)

Zaburzenia skóry i świąd, wysypka pokrzywka, rumień zespół Stevensa- tkanki podskórnej uderzenia gorąca, wielopostaciowy, Johnsona, ostra

nadmierna potliwość, toksyczne martwicze uogólniona osutkawysypka krostkowa oddzielanie się krostkowa (AGEP), naskórka, reakcja wysypka polekowa,

nadwrażliwości na zapalenie jamy ustnej,światło*, wykwity złuszczające zapalenieskórne, plamica skóry

naczyniowa, zapalenie naczyń, które w wyjątkowych przypadkach może prowadzić do martwicy skóry

11

Zaburzenia

mięśniowo-

szkieletowe i tkanki

łącznej

Zaburzenia nerek i

dróg moczowych

zapalenie ścięgien ból stawów, ból

mięśni, zerwanie

ścięgna (np. ścięgna

Achillesa), które,

jak w przypadku

innych

fluorochinolonów,

może wystąpić w

ciągu 48 godzin od

rozpoczęcia leczenia

i może być

obustronne

zwiększenie stężenia ostra niewydolność

kreatyniny w nerek

surowicy

rabdomioliza i (lub)

miopatia, osłabienie

mięśni, które może być

szczególnie ważne u

pacjentów z miastenią

(patrz punkt 4.4),

naderwanie lub

pęknięcie mięśnia,

zerwanie więzadła,

zapalenie stawów

ostre śródmiąższowe

zapalenie nerek

Wady wrodzone,

choroby rodzinne i

genetyczne

Zaburzenia ogólne i

stany w miejscu

podania

napady porfirii

u pacjentów z porfirią

osłabienie, gorączka,

ból (w tym pleców, ból

w klatce piersiowej i

kończynach)

* Doświadczenie po wprowadzeniu produktu do obrotu

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-ma

il: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego w Polsce.

4.9 Przedawkowanie

Najistotniejsze objawy przedmiotowe, jakich można się spodziewać w następstwie ostrego przedawkowania, to objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego, takie jak splątanie, zawroty głowy, zaburzenia świadomości i drgawki, wydłużenie odstępu QT oraz objawy żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności i nadżerki błony śluzowej przewodu pokarmowego.

Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu obserwowano objawy dotyczące ośrodkowegoukładu nerwowego, obejmujące stan splątania, drgawki, omamy i drżenie.

W razie przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe. Należy monitorować zapis EKG, gdyż może wystąpić wydłużenie odstępu QT. Można zastosować leki zobojętniające w celu ochrony błony śluzowej żołądka. Frakcje ofloksacyny mogą być usuwane z organizmu za pomocą hemodializy. Dializa otrzewnowa i ciągła ambulatoryjna dializa otrzewnowa są nieskuteczne wusuwaniu ofloksacyny z organizmu. Nie ma specyficznego antidotum.

Jeśli wystąpią drgawki, zaleca się podanie diazepamu.

12

Postępowanie zalecane po dużym przedawkowaniu

W celu usunięcia niewchłoniętej ofloksacyny zaleca się wykonać płukanie żołądka oraz podaćzwiązki adsorbujące i siarczan sodu (jeśli to możliwe w ciągu pierwszych 30 minut), a następnie podać leki zobojętniające sok żołądkowy w celu ochrony błony śluzowej żołądka; ponadto stosuje się leki moczopędne, aby zwiększyć wydalanie już wchłoniętej substancji.

Natychmiastowe postępowanie zalecane w przypadku ciężkiej reakcji nadwrażliwości (wstrząs)

Po wystąpieniu pierwszych objawów (np. reakcji skórnych, takich jak pokrzywka, nagłezaczerwienienie twarzy, pobudzenie, ból głowy, pocenie się, nudności) należy uzyskać dostęp(wkłucie) do żyły i oprócz innych, zwykle stosowanych sposobów postępowania w stanach nagłych,należy ułożyć pacjenta w pozycji poziomej, na plecach, z uniesionymi nogami i utrzymywać drożność dróg oddechowych oraz podawać tlen.

Natychmiastowe leczenie farmakologiczne

- Natychmiast: adrenalina (epinefryna) dożylnie. Po rozcieńczeniu 1 ml roztworu adrenaliny

o stężeniu 1:1 000 do 10 ml lub stosując roztwór o stężeniu 1:10 000 adrenaliny, należy najpierw powoli wstrzyknąć 1 ml roztworu (= 0,1 mg adrenaliny) monitorując tętno i ciśnienie krwi (niebezpieczeństwo wystąpienia arytmii serca). Można powtórzyć podanie adrenaliny.- Następnie: należy zwiększyć objętość krążącej krwi przez dożylne podawanie, np. płynów

zwiększających objętość krwi krążącej (roztwór koloidalny), mleczanowego roztworu Ringera.- Dodatkowo: glikokortykosteroidy dożylnie., np. 250 do 1000 mg metyloprednizolonu. Podanie

glikokortykosteroidu można powtórzyć.

-

Podane wyżej dawkowanie dotyczy osób dorosłych o prawidłowej masie ciała; u dzieci konieczna jest

modyfikacja dawki w zależności od masy ciała.

Dalsze leczenie zależy od objawów klinicznych, np. zastosowanie oddechu wspomaganego, podanie leków przeciwhistaminowych. W razie zatrzymania krążenia konieczna jest resuscytacja zgodnieze zwykłymi zaleceniami.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, fluorochinolony;ATC: J01M A01.

Mechanizm działania

Ofloksacyna jest bakteriobójczym antybiotykiem z grupy fluorochinolonów. Główny mechanizm działania chinolonów polega na hamowaniu bakteryjnej gyrazy DNA. Enzym ten jest niezbędny w procesach replikacji, transkrypcji, naprawy i rekombinacji DNA. Jego hamowanie prowadzi do destabilizacji DNA, a w końcu do śmierci komórki bakteryjnej. Prawdopodobne jest, że niektóre chinolony, w tym ofloksacyna, mają drugi niezwiązany z DNA,mechanizm działania, wzmacniający ich skuteczność bakteriobójczą. Ten drugi mechanizm nie został jeszcze poznany.

Fluorochinolony wykazują zależną od stężenia aktywność bakteriobójczą z umiarkowanym efektem poantybiotykowym. Stosunek pomiędzy AUC (całkowite pole pod krzywą) i MIC (minimalnestężenie hamujące) lub Cmax (stężenie maksymalne) i MIC prognozuje powodzenie kliniczne dla tej klasy leków przeciwbakteryjnych.

Ofloksacyna wykazuje dużą aktywność bakteriobójczą zarówno w stosunku do bakterii Gram-

ujemnych, jak i Gram-dodatnich.

13

Poniżej przedstawiono spektrum przeciwbakteryjne dla ofloksacyny (wrażliwość na ofloksacynęmoże się różnić w zależności od epidemiologii i stopnia oporności w danym kraju).

Drobnoustroje wrażliwe na ofloksacynę (w tym umiarkowanie wrażliwe):

Bacillus anthracis,Bordetella pertussis, Campylobacter, Chlamydia, Chlamydophila pneumonia,Corynebacteria, Enterobacter, Haemophilus influenza, Legionella pneumophila, Moraxellacatarrhalis, Morganella morganii, Mycoplasma hominis, Mycoplasma pneumonia, Proteus vulgaris,Salmonella, Shigella, Streptococci, Ureaplasma urealyticum , Yersinia.

Drobnoustroje zmiennie wrażliwe na ofloksacynę (możliwość nabycia oporności):

Citrobacter freundii, Escherichia coli, Klebsiella oxytoca, Klebsiella pneumoniae, Neisseria gonorrhoeae, Proteus mirabilis, Pseudomonas aeruginosa, Serratia, Staphylococcus koagulazo-ujemny, Staphylococcus aureus (szczep wrażliwy na metycylinę), Streptococcus pneumoniae.

Drobnoustroje oporne na ofloksacynę:

Acinetobacter baumannii, Bacteroides spp. spp., Clostridium difficile, Enterococci, Listeria monocytogenes, Staphylococci (oporne na metycylinę), Nocardia.

Oporność niektórych gatunków drobnoustrojów może być różna w zależności od rejonu geograficznego i czasu wyizolowania danego drobnoustroju. Dlatego też, zwłaszcza w przypadku leczenia ciężkich zakażeń, należy brać pod uwagę lokalne dane dotyczące oporności. W raziepotrzeby należy zwrócić się do eksperta, szczególnie wtedy, gdy ze względu na lokalną lekooporność przydatność leku w co najmniej niektórych rodzajach zakażeń może budzić wątpliwość.

Oporność na ofloksacynę rozwija się w wyniku wielostopniowych mutacji punktowych w genach kodujących obie topoizomerazy II, gyrazę DNA i topoizomerazę IV. Inne mechanizmy oporności, takie jak zaburzenia barier przepuszczalności (częste u Pseudomonas aeruginosa) oraz aktywneusuwanie z komórki, mogą wpływać na wrażliwość bakterii na ofloksacynę.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Ofloksacyna szybko i niemal całkowicie wchłania się po podaniu doustnym na czczo.

Dystrybucja

Średnie maksymalne stężenie w surowicy po podaniu pojedynczej dawki doustnej 200 mg wynosi 2,5 - 3 μg/ml i jest osiągane w ciągu 1 godziny. Okres półtrwania w surowicy w fazie eliminacji wynosi 6 - 7 godzin i jest liniowy. Pozorna objętość dystrybucji wynosi 120 litrów. Wielokrotne podawanie leku nie powoduje zwiększenia stężenia w surowicy w znaczący sposób (współczynnik kumulacji wynosi około 1,5). Stężenie ofloksacyny w moczu i w miejscu zakażenia dróg moczowych przekracza od 5-krotnie do 100- krotnie stężenie ofloksacyny w surowicy. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi około 25%.

Metabolizm

Ofloksacyna jest metabolizowana w mniej niż 5%.

Eliminacja

Dwa główne metabolity znajdowane w moczu to N-demetyloofloksacyna i N-tlenek ofloksacyny.Ofloksacyna jest wydalana głównie przez nerki. 80-90% dawki jest wydalane z moczem w postaciniezmienionej. Ofloksacyna występuje w żółci w postaci glukuronianu. Farmakokinetyka ofloksacynypo infuzji dożylnej jest bardzo zbliżona do farmakokinetyki po podaniu doustnym.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U osób z zaburzeniami czynności nerek okres półtrwania w surowicy jest wydłużony, a klirens całkowity i nerkowy jest zmniejszony w stosunku do klirensu kreatyniny.

14

Pacjenci w podeszłym wieku

Po podaniu pojedynczej dawki 200 mg ofloksacyny u osób w podeszłym wieku, okres półtrwania jest

wydłuża się, ale maksymalne stężenie w surowicy pozostaje niezmienione.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne, uzyskane na podstawie konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczącychbezpieczeństwa stosowania, toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnegodziałania rakotwórczego i toksycznego wpływu na reprodukcję, nie ujawniają występowania szczególnego zagrożenia dla człowieka.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki

Skrobia kukurydziana Laktoza jednowodna HydroksypropylocelulozaKarmeloza Magnezu stearynian

Otoczka

MetylohydroksypropylocelulozaMakrogol 8000

Talk

Tytanu dwutlenek (E 171)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry PVC/Aluminium w tekturowym pudełku.

Wielkość opakowania: 10 tabletek powlekanych (1 blister po 10 tabletek) i 20 tabletek powlekanych (2 blistry po 10 tabletek).

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

15

Sanofi-Aventis Deutschland GmbH Brüningstrasse 50

D-65926 Frankfurt nad MenemNiemcy

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

R/1112

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 27.09.1988 r.

Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 10.04.2014 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

06/2017

16