RO/H/0130/001-002/IB/023 zatwierdzona kwiecień 2018

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Texibax, 20 mg, tabletki dojelitoweTexibax, 40 mg, tabletki dojelitowe

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera: 20 mg ezomeprazolu (w postaci ezomeprazolu magnezowego amorficznego). Substancja pomocnicza o znanym działaniu:

każda tabletka zawiera również nie więcej niż 27,45 mg sacharozy.

Każda tabletka zawiera: 40 mg ezomeprazolu (w postaci ezomeprazolu magnezowego amorficznego). Substancja pomocnicza o znanym działaniu:

każda tabletka zawiera również nie więcej niż 54,90 mg sacharozy.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka dojelitowa

20 mg: Jasno ceglano-czerwone do brązowego, owalne, obustronnie wypukłe, powlekane tabletkiz wytłoczonym napisem ‘E5’ na jednej stronie i gładkie na drugiej stronie.

40 mg: Jasno ceglano-czerwone do brązowego, owalne, obustronnie wypukłe, powlekane tabletkiz wytłoczonym napisem ‘E6’ na jednej stronie i gładkie na drugiej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Texibax jest wskazany do stosowania: Dorośli

w chorobie refluksowej przełyku (ang. Gastro-oesophageal Reflux Disease, GORD)

- leczenie nadżerek w przebiegu refluksowego zapalenia przełyku- długotrwałe leczenie pacjentów z wyleczonym zapaleniem przełyku w celu zapobiegania nawrotom

- leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku (GORD)

w połączeniu z odpowiednim leczeniem przeciwbakteryjnym w eradykacji zakażeń Helicobacterpylori oraz:

- leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy wywołanej zakażeniem Helicobacter pylori- zapobieganie nawrotom wrzodów trawiennych u pacjentów z chorobą wrzodową wywołaną zakażeniem Helicobacter pylori

u pacjentów, u których konieczne jest długotrwałe stosowanie leków z grupy NLPZ(niesteroidowych leków przeciwzapalnych)

RO/H/0130/001-002/IB/023 zatwierdzona kwiecień 2018

Leczenie wrzodów żołądka związanych z leczeniem lekami z grupy NLPZ.Zapobieganie owrzodzeniu żołądka i dwunastnicy związanemu z leczeniem lekami z grupy NLPZ,u pacjentów z grupy ryzyka.

w kontynuacji leczenia po podaniu dożylnym, rozpoczynającym leczenie zapobiegająceponownemu krwawieniu z wrzodów trawiennych.

w leczeniu zespołu Zollingera-Ellisona

Dzieci i młodzież w wieku 12 lat i starsza

Choroba refluksowa przełyku (GORD)

- leczenie nadżerek w przebiegu refluksowego zapalenia przełyku,

- długotrwałe leczenie pacjentów z wyleczonym zapaleniem przełyku w celu zapobiegania nawrotom,- leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku (GORD).

W połączeniu z antybiotykami w leczeniu choroby wrzodowej dwunastnicy wywołanejzakażeniem Helicobater pylori.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli i młodzież w wieku 12 lat i starsza

Choroba refluksowa przełyku (GORD)

- leczenie nadżerek w przebiegu refluksowego zapalenia przełyku

40 mg raz na dobę przez 4 tygodnie.

U pacjentów, u których nie doszło do wyleczenia zapalenia przełyku lub u których utrzymują się objawy, zaleca się kontynuację leczenia przez kolejne 4 tygodnie.

- długotrwałe leczenie pacjentów z wyleczonym zapaleniem przełyku w celu zapobiegania

nawrotom

20 mg raz na dobę

- leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku (GORD)

20 mg raz na dobę u pacjentów bez zapalenia przełyku. Pacjentów, u których objawy nieustępują po 4 tygodniach leczenia należy poddać dalszym badaniom. Po ustąpieniu objawów,w celu uzyskania dalszej kontroli objawów można stosować 20 mg raz na dobę. U pacjentówdorosłych, w razie potrzeby można doraźnie stosować dawkę 20 mg raz na dobę. U pacjentówotrzymujących leki z grupy NLPZ, z ryzykiem choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, niezaleca się doraźnego stosowania w celu dalszego kontrolowania objawów.

Dorośli

W połączeniu z odpowiednim leczeniem przeciwbakteryjnym w eradykacji zakażeń Helicobacterpylori oraz:

- leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy wywołanej zakażeniem Helicobacter pylori oraz

- zapobieganie nawrotom wrzodów trawiennych u pacjentów z chorobą wrzodową wywołaną

zakażeniem Helicobacter pylori

20 mg produktu leczniczego Texibax w połączeniu z 1 g amoksycyliny i 500 mgklarytromycyny - wszystkie wymienione tu leki dwa razy na dobę przez 7 dni.

RO/H/0130/001-002/IB/023 zatwierdzona kwiecień 2018

Pacjenci, u których konieczne jest długotrwałe stosowanie leków z grupy NLPZLeczenie wrzodów żołądka związanych ze stosowaniem leków z grupy NLPZ:zazwyczaj dawka wynosi 20 mg raz na dobę. Czas leczenia wynosi 4-8 tygodni.

Zapobieganie owrzodzeniu żołądka i dwunastnicy związanemu ze stosowaniem leków z grupy NLPZ, u pacjentów z grupy ryzyka:

20 mg raz na dobę.

Kontynuacja leczenia po podaniu dożylnym, rozpoczynającym leczenie zapobiegające ponownemu krwawieniu z wrzodów trawiennych

40 mg raz na dobę przez 4 tygodnie po podaniu dożylnym, rozpoczynającym leczenie zapobiegające ponownemu krwawieniu z wrzodów trawiennych.

Leczenie zespołu Zollingera-Ellisona

Zalecana dawka początkowa to jedna tabletka 40 mg produktu leczniczego Texibax dwa razy na dobę.Następnie dawkę należy dostosować indywidualnie i kontynuować leczenie do czasu ustąpieniaobjawów klinicznych. Z dostępnych danych z badań klinicznych wynika, że u większości pacjentówdawki od 80 mg do 160 mg ezomeprazolu na dobę są wystarczające do kontrolowania objawów.Dawki powyżej 80 mg na dobę należy podawać w dawkach podzielonych dwa razy na dobę.

Młodzież w wieku 12 lat i starsza

Leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy wywołanej zakażeniem Helicobacter pylori

Przy wyborze odpowiedniego leczenia skojarzonego, należy uwzględnić oficjalne narodowe,regionalne i lokalne wytyczne dotyczące oporności bakterii, czasu trwania leczenia (zazwyczaj 7 dni,lecz czasem wydłuża się do 14 dni) oraz stosowania leków przeciwbakteryjnych. Leczenie powinnobyć nadzorowane przez specjalistę.

Masa ciała Dawkowanie

30-40 kg Skojarzenie z dwoma antybiotykami: Texibax, 20 mg, amoksycylina 750 mg i klarytromycyna 7,5 mg/kg masy ciała są podawane razem dwa razy na dobę przez jeden tydzień.

>40 kg Skojarzenie z dwoma antybiotykami: Texibax, 20 mg, amoksycylina 1 g

i klarytromycyna 500 mg są podawane razem dwa razy na dobę przez jeden tydzień.

Szczególne grupy pacjentów Dzieci w wieku poniżej 12 lat

Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego Texibax, dlatego nienależy stosować u dzieci młodszych niż 12 lat. Zastosowanie ezomeprazolu w innej postacifarmaceutycznej może być bardziej odpowiednie w tej grupie wiekowej.

Zaburzenie czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek nie ma konieczności dostosowania dawki. Ze względu naograniczone doświadczenie u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, u tych pacjentów w trakcieleczenia należy zachować ostrożność. (Patrz punkt 5.2).

Zaburzenie czynności wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu łagodnym do umiarkowanego nie makonieczności dostosowania dawki. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby nie należystosować dawki większej niż 20 mg produktu leczniczego Texibax. (Patrz punkt 5.2).

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawki.

RO/H/0130/001-002/IB/023 zatwierdzona kwiecień 2018

Sposób podawania

Tabletki należy połykać w całości popijając płynem. Tabletek nie należy żuć ani kruszyć. U pacjentówmających trudności z połykaniem, tabletki można również rozpuścić wodzie niegazowanej (półszklanki). Nie należy stosować żadnych innych płynów, ponieważ otoczka zabezpieczająca przeddziałaniem soku żołądkowego może się rozpuścić. Należy mieszać do czasu, aż tabletki rozpuszczą sięi wypić płyn z peletkami natychmiast lub w ciągu 30 minut. Następnie należy przepłukać szklankęnapełniając ją wodą do połowy i wypić płyn. Peletek nie należy żuć ani kruszyć.

Jeżeli pacjent nie może samodzielnie połykać, tabletki można rozpuścić w wodzie niegazowaneji podać przez zgłębnik żołądkowy. Ważne jest, aby przed podaniem upewnić się, że wybranastrzykawka i zgłębnik są właściwe.

Instrukcja przygotowania i podania produktu leczniczego znajduje się w punkcie 6.6.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na ezomeprazol, pochodne benzoimidazolu lub na którąkolwiek substancjępomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Ezomeprazolu nie należy podawać jednocześnie z nelfinawirem (patrz punkt 4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

W razie wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów (np.: znaczna niezamierzona utrata masyciała, nawracające wymioty, zaburzenia połykania, wymioty z domieszką krwi lub smoliste stolce)oraz w razie podejrzenia lub rozpoznania choroby wrzodowej żołądka, należy wykluczyćnowotworowy charakter choroby, ponieważ leczenie produktem leczniczym Texibax może złagodzićobjawy choroby nowotworowej i opóźnić jej rozpoznanie.

Leczenie długotrwałe

Pacjenci leczenie długotrwale (szczególnie pacjenci leczeni dłużej niż rok), powinni pozostawać pod regularną kontrolą lekarską.

Leczenie doraźne

Pacjentów otrzymujących leczenie doraźne należy poinformować o konieczności zgłoszenia się dolekarza, jeśli charakter objawów ulegnie zmianie.

Eradykacja zakażenia Helicobacter pylori

Przepisując ezomeprazol do leczenia mającego na celu eradykację zakażenia Helicobacter pylori,należy wziąć pod uwagę możliwe interakcje wszystkich trzech stosowanych leków. Klarytromycynajest silnym inhibitorem CYP3A4, dlatego też należy wziąć pod uwagę możliwe przeciwwskazaniai interakcje klarytromycyny stosując te trzy leki, jeżeli pacjent przyjmuje jednocześnie inne leki,zawierające substancje czynne metabolizowane przez CYP3A4, jak np. cyzapryd.

Zakażenia układu pokarmowego

Leczenie inhibitorami pompy protonowej może prowadzić do niewielkiego zwiększenia ryzykazakażeń żołądkowo-jelitowych drobnoustrojami, takimi jak Salmonella i Campylobacter (patrzpunkt 5.1).

Wchłanianie witaminy B12

Ezomeprazol, tak jak wszystkie leki hamujące wydzielanie kwasu solnego, może zmniejszaćwchłanianie witaminy B12 (cyjanokobalaminy) z powodu hipo- lub achlorhydrii. Należy to uwzględniću pacjentów ze zmniejszonymi rezerwami ustrojowymi lub z czynnikami ryzyka sprzyjającymizmniejszeniu wchłaniania witaminy B12 podczas długotrwałego leczenia.

RO/H/0130/001-002/IB/023 zatwierdzona kwiecień 2018

Hipomagnezemia

U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej (ang. proton pump inhibitors, PPI), jakezomeprazol przez co najmniej trzy miesiące oraz u większości pacjentów leczonych przez rokodnotowano przypadki wstępowania ciężkiej hipomagnezemii. Mogą występować ciężkie objawyhipomagnezemii, takie jak zmęczenie, tężyczka, majaczenie, drgawki, zawroty głowy oraz arytmiekomorowe, jednakże mogą one rozpocząć się niepostrzeżenie i pozostać niezauważone. U pacjentównajbardziej dotkniętych chorobą, hipomagnezemia zmniejszyła się po uzupełnieniu niedoborówmagnezu i odstawieniu inhibitorów pompy protonowej.

U pacjentów, u których przypuszcza się, że leczenie będzie długotrwałe lub przyjmujących inhibitorypompy protonowej łącznie z digoksyną lub innymi lekami mogącymi wywołać hipomagnezemię (np.diuretykami), należy rozważyć oznaczenie stężenia magnezu we krwi przed rozpoczęciem leczeniainhibitorami pompy protonowej oraz okresowo w trakcie leczenia.

Ryzyko złamań

Inhibitory pompy protonowej, szczególnie stosowane w dużych dawkach oraz w długotrwałej terapii(powyżej 1 roku), mogą nieznacznie zwiększać ryzyko złamań kości biodrowej, kości nadgarstka ikręgosłupa, szczególnie u osób w podeszłym wieku lub u pacjentów z innymi rozpoznanymiczynnikami ryzyka. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że inhibitory pompy protonowejmogą zwiększać ogólne ryzyko złamań o 10-40%. Może być to również spowodowane innymiczynnikami ryzyka. Pacjenci z ryzykiem wystąpienia osteoporozy powinni otrzymać opiekę zgodniez obecnymi wytycznymi klinicznymi oraz powinni przyjmować odpowiednią dawkę witaminy D orazwapnia.

Jednoczesne stosowanie z innymi produktami leczniczymi

Ezomeprazolu nie należy podawać jednocześnie z atazanawirem (patrz punkt 4.5). Jeśli podaniejednoczesne atazanawiru z lekiem z grupy inhibitorów pompy protonowej w ocenie lekarza jestkonieczne, pacjent powinien być poddany ścisłemu nadzorowi klinicznemu, w połączeniu zezwiększeniem dawki atazanawiru do 400 mg podawanego ze 100 mg rytonawiru. Nie należy stosowaćdawki większej niż 20 mg ezomeprazolu na dobę.

Ezomeprazol jest inhibitorem izoenzymu CYP2C19. Podczas rozpoczynania stosowania leku lubprzed jego zakończeniem należy brać pod uwagę możliwe interakcje z lekami metabolizowanymiprzez ten izoenzym. Były obserwowane interakcje między klopidogrelem i ezomeprazolem (patrzpunkt 4.5). Znaczenie kliniczne tej interakcji jest niepewne. Jednoczesne stosowanie ezomeprazolui klopidogrelu nie jest zalecane.

Przepisując ezomeprazol do stosowania doraźnego, należy zwrócić uwagę na zmienne stężenieezomeprazolu w osoczu i związane z tym możliwe interakcje z innymi lekami. Patrz punkt 4.5.

Podostra postać skórna tocznia rumieniowatego (SCLE)

Stosowanie inhibitorów pompy protonowej jest związane ze sporadycznym występowaniem SCLE.Jeśli pojawią się zmiany skórne, zwłaszcza w miejscach narażonych na działanie promienisłonecznych, z jednoczesnym bólem stawów, pacjent powinien niezwłocznie poszukać pomocymedycznej, a lekarz powinien rozważyć możliwość przerwania stosowania produktu Texibax.Wystąpienie SCLE w wyniku wcześniejszego leczenia inhibitorem pompy protonowej możezwiększyć ryzyko SCLE w wyniku leczenia innymi inhibitorami pompy protonowej.

Wpływ na wyniki testów laboratoryjnych

Zwiększenie stężenia chromograniny A (CgA) może zakłócać badania wykrywające obecność guzówneuroendokrynnych. Aby tego uniknąć, należy przerwać leczenie produktem Texibax na co najmniej 5dni przed pomiarem stężenia CgA (patrz punkt 5.1). Jeżeli po pomiarze wstępnym wartości stężeniaCgA i gastryny nadal wykraczają poza zakres referencyjny, pomiary należy powtórzyć po 14 dniachod zaprzestania leczenia inhibitorami pompy protonowej.

Sacharoza

RO/H/0130/001-002/IB/023 zatwierdzona kwiecień 2018

Produkt leczniczy zawiera sacharozę. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentówz rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wpływ ezomeprazolu na właściwości farmakokinetyczne innych produktów leczniczych

Inhibitory proteazy

Zaobserwowano interakcje omeprazolu z niektórymi inhibitorami proteazy. Znaczenie klinicznei mechanizmy tych oddziaływań nie zawsze są znane. Podwyższone pH w układzie trawiennympodczas przyjmowania omeprazolu może zmieniać wchłanianie inhibitorów proteazy. Inne możliwemechanizmy interakcji polegają na hamowaniu CYP 2C19. Podczas jednoczesnego podawaniaatazanawiru i nelfinawiru z omeprazolem zaobserwowano zmniejszone stężenia atazanawiru inelfinawiru w surowicy krwi i dlatego nie zaleca się jednoczesnego stosowania. U zdrowychochotników jednoczesne podawanie omeprazolu (40 mg raz na dobę) oraz 300 mg atazanawiru / 100mg rytonawiru powodowało znaczące zmniejszenie ekspozycji na atazanawir (zmniejszenie AUC,

max i Cmin o około 75%). Zwiększenie dawki atazanawiru do 400 mg nie wyrównywało wpływu

omeprazolu na ekspozycję na atazanawir. U zdrowych ochotników jednoczesne podawanieomeprazolu (20 mg na dobę) oraz 400 mg atazanawiru/100 mg rytonawiru powodowało zmniejszenieo około 30% ekspozycji atazanawiru w porównaniu z 300 mg atazanawiru/100 mg rytonawirukażdego dnia bez omeprazolu 20 mg na dobę. Jednoczesne podawanie omeprazolu (40 mg na dobę) zmniejsza średnie AUC, C

max i Cmin nelfinawiru o 36-39% oraz średnie AUC, Cmax i Cmin przez

farmakologicznie aktywny metabolit M8 zredukowany o 75-92%. Ze względu na podobieństwowłaściwości farmakologicznych i farmakokinetycznych omeprazolu i ezomeprazolu, jednoczesnepodanie ezomeprazolu z atazanawirem nie jest zalecane (patrz punkt 4.4) oraz jednoczesne podanieezomeprazolu i nelfinawiru jest niewskazane (patrz punkt 4.3).

Zaobserwowano podwyższenie stężeń w surowicy krwi (80-100%) podczas jednoczesnego podania

sakwinawiru (

z rytonawirem) razem z omeprazolem (40 mg na dobę). Podawanie omeprazolu 20 mgkażdego dnia nie miało wpływu na ekspozycję darunawiru (podawanego z rytonawirem) orazamprenawiru (podanego z rytonawirem). Podawanie omeprazolu 20 mg każdego dnia nie miałowpływu na ekspozycję amprenawiru (podawanego z rytonawirem lub bez niego). Podawanieomeprazolu 40 mg każdego dnia nie miało wpływu na ekspozycję lopinawiru (podanegoz rytonawirem).

Metotreksat

Podczas podawania metotreksatu jednocześnie z lekami z grupy PPI, u niektórych pacjentówzgłaszano zwiększenie stężenia metotreksatu. W przypadku podawania dużych dawek metotreksatumoże być konieczne rozważenie czasowego wstrzymania stosowania ezomeprazolu.

Takrolimus

Zgłaszano zwiększenie stężenia takrolimusu w surowicy podczas jednoczesnego stosowaniaz ezomeprazolem. Zaleca się dokładną kontrolę stężeń takrolimusu a także czynności nerek (klirensukreatyniny), a dawkowanie takrolimusu powinno być dostosowywane zależnie od potrzeb.

Produkty lecznicze, których wchłanianie zależy od pH

Zmniejszona kwaśność soku żołądkowego występująca w trakcie leczenia ezomeprazolem i innymilekami z grupy PPI może zmniejszać lub zwiększać wchłanianie produktów leczniczych, którychwchłanianie jest zależne od pH soku żołądkowego. Podobnie jak podczas stosowania innych lekówzmniejszających kwaśność soku żołądkowego, w trakcie leczenia ezomeprazolem może zmniejszaćsię wchłanianie leków, takich jak ketokonazol, itrakonazol i erlotynib, ale zwiększa się wchłanianiedigoksyny. U osób zdrowych jednoczesne stosowanie omeprazolu (20 mg na dobę) i digoksynypowodowało zwiększenie biodostępności digoksyny o około 10% (aż do 30% u dwóch na dziesięciu

RO/H/0130/001-002/IB/023 zatwierdzona kwiecień 2018

pacjentów). Rzadko opisywano toksyczność digoksyny. Jednakże, należy zachować ostrożność,podając duże dawki ezomeprazolu pacjentom w podeszłym wieku. Należy starannie kontrolowaćstężenie terapeutyczne digoksyny.

Produkty lecznicze metabolizowane przez CYP2C19

Ezomeprazol hamuje aktywność CYP2C19 – głównego enzymu odpowiedzialnego za jegometabolizm. Z tego względu podawanie ezomeprazolu w połączeniu z lekami metabolizowanymiprzez CYP2C19, takimi jak: diazepam, cytalopram, imipramina, klomipramina, fenytoina itp., możepowodować zwiększenie stężenia tych leków w osoczu i konieczne może być zmniejszenie dawektych leków. Należy to wziąć pod uwagę zwłaszcza przepisując ezomeprazol do stosowania doraźnego.

Diazepam

Jednoczesne podanie ezomeprazolu w dawce 30 mg powodowało zmniejszenie o 45% klirensudiazepamu – substratu CYP2C19.

Fenytoina

U pacjentów z padaczką leczonych fenytoiną, jednoczesne podanie ezomeprazolu w dawce 40 mgpowoduje zwiększenie najniższego stężenia fenytoiny w osoczu o 13%. Zaleca się oznaczanie stężeniafenytoiny w osoczu zarówno w momencie rozpoczynania jak i po zakończeniu leczeniaezomeprazolem.

Worykonazol

Omeprazol (40 mg raz na dobę) zwiększał C

max i AUCτ worykonazolu (substratu CYP2C19) odpowiednio o 15% i 41%.

Cilostazol

Omeprazol oraz ezomeprazol są inhibitorami CYP2C19. Omeprazol, podawany w dawkach 40 mgzdrowym osobom w badaniu krzyżowym, zwiększał Cmax i AUC cilostazolu o odpowiednio 18%i 26%, a jeden z jego aktywnych metabolitów o odpowiednio 29% i 69%.

Cyzapryd

U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie 40 mg ezomeprazolu powodowało zwiększeniepowierzchni pola pod krzywą zależności stężenia ezomeprazolu w osoczu od czasu (AUC) o 32% i wydłużenie okresu półtrwania ezomeprazolu w fazie eliminacji (t

1/2) o 31%, ale nie obserwowano

istotnego zwiększenia maksymalnego stężenia cyzaprydu w osoczu. Stosowanie samego cyzaprydupowodowało niewielkie wydłużenie odstępu QT, jednoczesne zastosowanie cyzaprydu w skojarzeniuz ezomeprazolem nie powodowało dodatkowego wydłużenia odstępu QT (patrz także punkt 4.4).

Warfaryna

W badaniu klinicznym podczas jednoczesnego stosowania 40 mg ezomeprazolu u pacjentówleczonych warfaryną, wartości czasu krzepnięcia mieściły się w zakresie wartości dopuszczalnych.Jednak po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, w trakcie leczenia skojarzonegozaobserwowano kilka pojedynczych przypadków istotnego klinicznie zwiększenia wartościwspółczynnika INR. Zaleca się kontrolę w trakcie rozpoczynania i kończenia podawaniaezomeprazolu pacjentom leczonym warfaryną lub innymi pochodnymi kumaryny.Klopidogrel

Wyniki badań przeprowadzone z udziałem zdrowych osób wykazały farmakokinetyczno(PK)/farmakodynamiczną (PD) interakcję pomiędzy klopidogrelem (dawka nasycająca300 mg/dobowa dawka podtrzymująca 75 mg) a ezomeprazolem (40 mg na dobę doustnie),powodującą zmniejszenie ekspozycji na czynny metabolit klopidogrelu, średnio o 40% orazprowadzącej do zmniejszenia maksymalnego hamowania wywołanej ADP agregacji płytek, średnioo 14%.

W badaniu klinicznym przeprowadzonym z udziałem zdrowych osób stwierdzono zmniejszenie ekspozycji na czynny metabolit klopidogrelu niemal o 40%, podczas skojarzonego podawania stałych

RO/H/0130/001-002/IB/023 zatwierdzona kwiecień 2018

dawek ezomeprazolu 20 mg i 81 mg kwasu acetylosalicylowego (ASA) jednocześnie z klopidogrelem,w porównaniu z ekspozycją tylko na sam klopidogrel. Maksymalne hamowanie wywołanej przez ADPagregacji płytek u tych pacjentów było jednak takie samo w obu grupach.

Zarówno z badań obserwacyjnych oraz badań klinicznych otrzymano niespójne dane dotyczącenastępstw klinicznych interakcji PK/PD ezomeprazolu w zakresie poważnych incydentówkrążeniowych. Ze względów bezpieczeństwa nie należy stosować ezomeprazolu i klopidogrelujednocześnie.

Badane produkty lecznicze bez klinicznie istotnych interakcji Amoksycylina i chinidyna

Ezomeprazol nie wykazuje istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę amoksycyliny ani chinidyny.

Naproksen i rofekoksyb

W krótkotrwałych badaniach klinicznych z jednoczesnym zastosowaniem ezomeprazolu i naproksenu lub rofekoksybu, nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych.

Wpływ innych leków na właściwości farmakokinetyczne ezomeprazolu

Inhibitory CYP2C19 i (lub) CYP3A4

Ezomeprazol jest metabolizowany przez CYP2C19 i CYP3A4. Jednoczesne podawanie ezomeprazoluz klarytromycyną (500 mg dwa razy na dobę), inhibitorem CYP3A4, powodowało dwukrotnezwiększenie ekspozycji (AUC) na ezomeprazol. Jednoczesne podawanie ezomeprazolu z lekamihamującymi jednocześnie CYP2C19 i CYP3A4, może powodować ponad dwukrotne zwiększenieekspozycji na ezomeprazol. Jednoczesne stosowanie worykonazolu, inhibitora CYP2C19 i CYP3A4,zwiększało AUCτ omeprazolu o 280%. Nie ma konieczności rutynowego dostosowania dawkiezomeprazolu w żadnej z opisanych sytuacji. Jednak należy rozważyć dostosowanie dawki upacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby, u których wskazane jest długotrwałe leczenie.

Induktory CYP2C19 i (lub) CYP3A4

Leki o znanym wpływie indukującym aktywność CYP2C19 lub CYP3A4 lub obu tych układówenzymatycznych (takie jak ryfampicyna oraz ziele dziurawca) mogą prowadzić do zmniejszeniastężenia ezomeprazolu w surowicy poprzez zwiększenie tempa jego metabolizmu.

Dzieci i młodzież

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę, i laktację

Ciąża

Dane kliniczne dotyczące zastosowania produktu leczniczego Texibax u kobiet w okresie ciąży sąniewystarczające. Dane dotyczące zastosowania mieszaniny racemicznej omeprazolu u większej grupykobiet ciężarnych uzyskane z badań epidemiologicznych wykazują, że nie wywołuje ona szkodliwegowpływu na rozwój płodu, ani nie uszkadza płodu. Badania na zwierzętach nie wykazująbezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu ezomeprazolu na rozwój zarodka lub płodu.Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego, szkodliwego wpływumieszaniny racemicznej na przebieg ciąży, przebieg porodu lub rozwój pourodzeniowy.

Dane otrzymane z ograniczonej liczby (300-1000 kobiet w ciąży) zastosowań produktu w okresieciąży nie wskazują, że ezomeprazol wywołuje wady rozwojowe lub działa szkodliwiena płód/noworodka.

RO/H/0130/001-002/IB/023 zatwierdzona kwiecień 2018

Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu nareprodukcję (patrz punkt 5.3).

Należy zachować ostrożność przepisując produkt leczniczy kobietom w ciąży.

Karmienie piersią

Brak danych dotyczących przenikania ezomeprazolu do mleka kobiet karmiących piersią. Brakwystarczających danych dotyczących wpływu ezomeprazolu na noworodki/niemowlęta. Nie należypodawać produktu leczniczego Texibax kobietom karmiącym piersią.

Płodność

Badania na zwierzętach, którym podawano doustnie mieszaninę racemiczną omeprazolu nie wskazująna wpływ produktu na płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Ezomeprazol ma niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeńmechanicznych. Zgłaszano wystąpienie działań niepożądanych (patrz punkt 4.8), takich jak zawrotygłowy (niezbyt często) oraz zaburzenia widzenia (rzadko). W przypadku ich wystąpienia pacjent niepowinien prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Do najczęściej zgłaszanych w badaniach klinicznych (także po wprowadzeniu leku do obrotu) działańniepożądanych należą ból głowy, ból brzucha, biegunka i nudności. Ponadto, profil bezpieczeństwajest podobny dla różnych produktów leczniczych, wskazań terapeutycznych, grup wiekowych ipopulacji pacjentów. Nie zanotowano zależnych od dawki działań niepożądanych.

W trakcie badań klinicznych ezomeprazolu oraz podczas jego stosowania po wprowadzeniu produktuleczniczego do obrotu obserwowano lub podejrzewano wystąpienie wymienionych poniżej działańniepożądanych. Żadne z nich nie wykazywało zależności od dawki. Działania niepożądanesklasyfikowano zgodnie z konwencją MedDRA w zależności od częstości występowania: bardzoczęsto (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do<1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona napodstawie dostępnych danych).

Klasyfikacja układów i

narządów

Częstości występowania Działanie niepożądane

Rzadko Leukopenia, trombocytopenia

Zaburzenia krwi i układu

chłonnego

Bardzo rzadko Agranulocytoza, pancytopenia

Zaburzenia układu

immunologicznego

Rzadko Reakcje nadwrażliwości, np.

gorączka, obrzęk

naczynioruchowy i reakcja

anafilaktyczna/wstrząs

Zaburzenia metabolizmu i

odżywiania

Niezbyt często Obrzęk obwodowy

Rzadko Hiponatremia

Częstość nieznana Hipomagnezemia (patrz punkt

RO/H/0130/001-002/IB/023 zatwierdzona kwiecień 2018

4.4), ciężka hipomagnezemiamoże być powiązanaz hipokalcemią. Hipomagnezemia może byćrównież związana zhipokaliemią.

Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Bezsenność

Rzadko Pobudzenie, splątanie, depresja

Bardzo rzadko Agresja, omamy

Zaburzenia układu nerwowego Często Bóle głowy

Niezbyt często Zawroty głowy, parestezje,

senność

Rzadko Zaburzenia smaku

Zaburzenia oka Rzadko Niewyraźne widzenie

Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Zawroty głowy pochodzenia

błędnikowegoZaburzenia układu Rzadko Skurcz oskrzelioddechowego, klatki piersiowej

i śródpiersia

Zaburzenia układu

oddechowego, klatki piersiowej

i śródpiersia

Rzadko Skurcz oskrzeli

Zaburzenia żołądka i jelit Często Bóle brzucha, zaparcia,

biegunka, wzdęcia, nudności/wymioty, polipy dna

żołądka (łagodne)

Niezbyt często Suchość błony śluzowej jamy

ustnejRzadko Zapalenie jamy ustnej, kandydoza przewodu pokarmowego

Częstość nieznana Mikroskopowe zapalenie jelita

grubego

Zaburzenia wątroby i dróg Niezbyt często Zwiększona aktywność żółciowych enzymów wątrobowych

Zaburzenia skóry i tkanki

podskórnej

Rzadko Zapalenie wątroby z żółtaczką

lub bez żółtaczki

Bardzo rzadko Niewydolność wątroby,

encefalopatia u pacjentów z

istniejącą wcześniej chorobą

wątroby

Niezbyt często Zapalenie skóry, świąd,

wysypka, pokrzywka

Rzadko Łysienie, nadwrażliwość na

RO/H/0130/001-002/IB/023 zatwierdzona kwiecień 2018

światłoBardzo rzadko Rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna

naskórka (ang. Toxic EpidermalNecrolysis, TEN)

Częstość nieznana Podostra postać skórna tocznia

rumieniowatego (patrz punkt

4.4).

Zaburzenia mięśniowo-

szkieletowe i tkanki łącznej

Niezbyt często Złamania kości biodrowej,

kości nadgarstka lub kręgosłupa

(patrz punkt 4.4)

Rzadko Bóle stawów, bóle mięśni

Bardzo rzadko Osłabienie siły mięśniowej

Zaburzenia nerek i dróg

moczowych

Zaburzenia układu rozrodczego

i piersi

Bardzo rzadko Śródmiąższowe zapalenie

nerek; u niektórych pacjentów

jednocześnie zgłaszano

niewydolność nerek

Bardzo rzadko Ginekomastia

Zaburzenia ogólne i stany w

miejscu podawania

Rzadko Złe samopoczucie, nasilone

pocenie się

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, fax: +48 22 49-21-309, e-mail:

[email protected].

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Dotychczasowe dane dotyczące zamierzonego przedawkowania są bardzo ograniczone. Po dawce280 mg obserwowano objawy żołądkowo-jelitowe i osłabienie. Pojedyncze dawki 80 mgezomeprazolu nie powodowały żadnych objawów.

Nie jest znana specyficzna odtrutka. Ezomeprazol bardzo silne wiąże się z białkami osocza i dlategonie jest łatwo eliminowany z organizmu podczas dializy. Tak jak w każdym przypadkuprzedawkowania, konieczne jest zastosowanie leczenia objawowego i podtrzymującego.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

RO/H/0130/001-002/IB/023 zatwierdzona kwiecień 2018

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki stosowane w chorobach związanych z nadmiernym wydzielaniemkwasu, chorobie wrzodowej i refluksie żołądkowo-przełykowym, inhibitor pompy protonowej, kodATC: A02B C05

Ezomeprazol jest S-izomerem omeprazolu i zmniejsza wydzielanie kwasu solnego w żołądku poprzezspecyficzny ukierunkowany mechanizm działania. Ezomeprazol jest specyficznym inhibitorem pompykwasowej w komórkach okładzinowych błony śluzowej żołądka. Właściwości farmakodynamiczneizomerów R i S omeprazolu są podobne.

Mechanizm działania

Ezomeprazol jest słabą zasadą o dużym stężeniu, przekształcaną do postaci czynnej w silnie kwaśnymśrodowisku kanalików wydzielniczych w komórkach okładzinowych błony śluzowej żołądka, gdziehamuje aktywność enzymu pompy protonowej – H+K+-ATP-azy oraz hamuje zarówno podstawowejak i stymulowane wydzielanie kwasu.

Działanie farmakodynamiczne Po doustnym podaniu ezomeprazolu w dawce 20 mg i 40 mg działanie

występuje w ciągu jednej godziny. Wielokrotne podawanie ezomeprazolu w dawce 20 mg raz na dobęprzez 5 dni zmniejsza maksymalne wydzielanie kwasu po stymulacji pentagastryną o 90%. Pomiarwykonano 6-7 godzin po podaniu leku w piątym dniu leczenia.

U pacjentów z objawami GORD, po pięciu dniach doustnego podawania ezomeprazoluw dawce 20 mg i 40 mg wartość pH w żołądku utrzymywała się powyżej pH 4, odpowiednio przez13 godzin i 17 godzin (w ciągu 24 godzin). Odsetek pacjentów, u których wartość pH w żołądku byławiększa od 4 przez co najmniej 8, 12 lub 16 godzin, wynosił odpowiednio u pacjentów leczonychezomeprazolem w dawce 20 mg: 76%, 54% i 24%. Odpowiednio u pacjentów leczonychezomeprazolem w dawce 40 mg: 97%, 92% i 56%.

Posługując się AUC jako zastępczym parametrem dla stężeń w osoczu wykazano związek między hamowaniem wydzielania kwasu, a ekspozycją na ezomeprazol.

Wyleczenie refluksowego zapalenia przełyku następuje u około 78% pacjentów leczonych 40 mgezomeprazolu przez cztery tygodnie i u 93% pacjentów przez osiem tygodni.

Podawanie 20 mg ezomeprazolu dwa razy na dobę jednocześnie z odpowiednimi antybiotykami przeztydzień, prowadzi do skutecznego wyleczenia zakażenia H. pylori u około 90% pacjentów.

W niepowikłanej chorobie wrzodowej dwunastnicy po tygodniowym leczeniu w celu eradykacjizakażenia H. pylori, nie ma konieczności stosowania monoterapii lekami zmniejszającymiwydzielanie kwasu solnego w żołądku, w celu uzyskania zagojenia wrzodu oraz ustąpienia objawówklinicznych.

W randomizowanym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo, z podwójnie ślepą próbą, pacjenciz endoskopowo potwierdzonym krwawieniem wrzodowym sklasyfikowanym jako stopień Ia, Ib, IIalub IIb w skali Forresta (odpowiednio 9%, 43%, 38% oraz 10%) zostali losowo przydzieleni do grupyotrzymującej ezomeprazol w postaci roztworu do infuzji (n = 375) lub do grupy otrzymującej placebo(n = 389). Po hemostazie endoskopowej pacjenci otrzymywali albo 80 mg ezomeprazolu w infuzjidożylnej przez 30 minut, po czym następowała infuzja ciągła z szybkością 8 mg na godzinę, alboplacebo przez 72 godziny. Po wstępnym okresie 72 godzin wszyscy pacjenci otrzymywali w układzieotwartym doustnie 40 mg ezomeprazolu przez 27 dni w celu zmniejszenia wydzielania kwasu.W ciągu 3 dni ponowne krwawienie wystąpiło u 5,9% pacjentów z grupy leczonej ezomeprazolemw porównaniu do 10,3% pacjentów w grupie placebo. W ciągu 30 dni po terapii występowanieponownego krwawienia w grupie leczonej ezomeprazolem wyniosło 7,7% w porównaniu do 13,6%w grupie placebo.

RO/H/0130/001-002/IB/023 zatwierdzona kwiecień 2018

Podczas leczenia przeciwwydzielniczymi produktami leczniczymi stężenie gastryny w surowicy ulegazwiększeniu w odpowiedzi na zmniejszenie wydzielania kwasu solnego. Stężenie CgA równieżzwiększa się z powodu zmniejszenia kwaśności wewnątrzżołądkowej. Zwiększenie stężenia CgAmoże zakłócać badania wykrywające obecność guzów neuroendokrynnych. Dostępne opublikowanedowody wskazują, że leczenie inhibitorami pompy protonowej należy przerwać w okresie od 5 dni do2 tygodni przed pomiarem stężenia CgA. Ma to na celu umożliwienie powrotu stężenia CgA, mylniezwiększonego w wyniku leczenia inhibitorami pompy protonowej, do zakresu referencyjnego.

Zarówno u dzieci, jaki i u dorosłych, podczas długotrwałego stosowania ezomeprazolu, obserwowanozwiększenie liczby komórek ECL, spowodowane prawdopodobnie zwiększeniem stężenia gastrynyw surowicy. Uważa się, że te dane nie mają znaczenia klinicznego.

Podczas długotrwałego leczenia preparatami zmniejszającymi wydzielanie kwasu solnegow żołądku, nieznacznie wzrasta częstość występowania torbieli gruczołowych żołądka. Zmiany te sąfizjologicznym następstwem znacznego zahamowania wydzielania kwasu, są one łagodne i wydają siębyć przemijające.

Zmniejszenie kwaśności soku żołądkowego z jakiejkolwiek przyczyny, w tym na skutek stosowaniainhibitorów pompy protonowej, zwiększa liczbę drobnoustrojów w żołądku zazwyczaj obecnychw przewodzie pokarmowym. Leczenie inhibitorami pompy protonowej może prowadzić doniewielkiego zwiększenia ryzyka występowania zakażeń żołądkowo-jelitowych drobnoustrojami,takimi jak Salmonella i Campylobacter oraz prawdopodobnie również Clostridium difficileu pacjentów hospitalizowanych.

Skuteczność kliniczna

W dwóch badaniach klinicznych, w których porównywano ezomeprazol z ranitydyną, wykazano żeezomeprazol jest skuteczniejszy w leczeniu wrzodów żołądka u pacjentów przyjmujących leki z grupyNLPZ, w tym NLPZ działające selektywnie na COX-2.

W dwóch badaniach klinicznych z zastosowaniem placebo, ezomeprazol był skuteczniejszyw zapobieganiu wrzodom żołądka i dwunastnicy u pacjentów (w wieku > 60 lat i (lub) z chorobąwrzodową w wywiadzie) przyjmujących leki z grupy NLPZ, w tym NLPZ działające selektywnie naCOX-2.

Dzieci i młodzież

W badaniu z udziałem dzieci i młodzieży (w wieku <1 roku do 17 lat) z GORD leczonych lekamiz grupy PPI przez długi okres czasu, u 61% dzieci wystąpiła niewielkiego stopnia hiperplazja komórekECL o nieznanym znaczeniu klinicznym i bez rozwoju zanikowego zaplenia błony śluzowej żołądkalub rakowiaka.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Ezomeprazol jest wrażliwy na działanie kwasu, dlatego jest podawany w postaci peletek odpornych najego działanie. Konwersja do izomeru R in vivo nie ma znaczenia klinicznego. Ezomeprazol jestszybko wchłaniany z przewodu pokarmowego, a maksymalne stężenie w osoczu występuje po około1-2 godzinach od jego podania. Całkowita biodostępność po jednorazowym podaniu 40 mg wynosi64% i zwiększa się do 89% po wielokrotnym podaniu raz na dobę. Dla dawki 20 mg ezomeprazoluwartości te wynoszą odpowiednio 50% i 68%.

Wpływ ezomeprazolu na kwaśność soku żołądkowego nie jest zależny od przyjmowanego pokarmu,mimo, że pokarm opóźnia i zmniejsza wchłanianie ezomeprazolu.

Dystrybucja

RO/H/0130/001-002/IB/023 zatwierdzona kwiecień 2018

Względna objętość dystrybucji ezomeprazolu u zdrowych ochotników wynosi w stanie stacjonarnym około 0,22 l/kg masy ciała. Ezomeprazol w 97% wiąże się z białkami osocza.

Metabolizm

Ezomeprazol jest całkowicie metabolizowany przez układ cytochromu P450 (CYP), głównie zapośrednictwem polimorficznej postaci CYP2C19, odpowiedzialnego za przemianę ezomeprazolu dohydroksylowanych i demetylowanych metabolitów ezomeprazolu. Pozostała część leku jestmetabolizowana przez inny, specyficzny izoenzym - CYP3A4, odpowiedzialny za powstawaniesulfonowej pochodnej ezomeprazolu, będącej głównym metabolitem w osoczu.

Eliminacja

Poniższe parametry dotyczą głównie farmakokinetyki leku u pacjentów z prawidłową aktywnością enzymu CYP2C19, tzw. szybko metabolizujących.

Całkowity klirens wynosi około 17 l/godz. po jednorazowym podaniu i około 9 l/godz. powielokrotnym podaniu. Okres półtrwania w fazie eliminacji w osoczu, po wielokrotnym podaniu razna dobę wynosi około 1,3 godziny. Ezomeprazol podawany raz na dobę był całkowicie wydalany zosocza między podaniem kolejnych dawek i nie obserwowano jego kumulacji.

Główne metabolity ezomeprazolu nie wpływają na wydzielanie kwasu solnego w żołądku. Prawie80% dawki ezomeprazolu podanego doustnie, wydalane jest w postaci metabolitów z moczem, apozostała część z kałem. W moczu wykrywa się mniej niż 1% leku macierzystego.

Liniowość/nieliniowość

Farmakokinetyka ezomeprazolu była badana dla dawek do 40 mg dwa razy na dobę. Pole pod krzywązależności stężenia w osoczu od czasu zwiększa się po wielokrotnym podaniu ezomeprazolu.Zjawisko to jest zależne od dawki i skutkuje większym niż proporcjonalnym do dawki wzrostem AUCpo podaniu wielokrotnym. Ta zależność od czasu i dawki wynika ze zmniejszonego efektu pierwszegoprzejścia przez wątrobę oraz zmniejszenia klirensu ogólnoustrojowego, spowodowanegoprawdopodobnie hamowaniem aktywności enzymu CYP2C19 przez ezomeprazol i (lub) jegosulfonowany metabolit.

Szczególne grupy pacjentów

Grupa pacjentów wolno metabolizujących

Około 2,9±1,5% populacji zalicza się do tzw. osób wolno metabolizujących, co jest związane zbrakiem aktywności enzymu CYP2C19. U tych pacjentów metabolizm ezomeprazolu jestkatalizowany prawdopodobnie głównie przez CYP3A4. Po podaniu wielokrotnym ezomeprazoluw dawce 40 mg raz na dobę, u pacjentów wolno metabolizujących powierzchnia pola pod krzywązależności stężenia od czasu była o około 100% większa niż u pacjentów z aktywnym enzymemCYP2C19 (szybko metabolizujących). Średnie stężenie w osoczu było większe o około 60%.Zaobserwowane różnice nie mają wpływu na dawkowanie ezomeprazolu.

Płeć

Po podaniu pojedynczej dawki 40 mg ezomeprazolu średnia powierzchnia pola pod krzywą zależnościstężenia w osoczu od czasu jest o około 30% większa u kobiet niż u mężczyzn. Takiej zależności niezaobserwowano po wielokrotnym podaniu raz na dobę. Zaobserwowane różnice nie mają wpływu nadawkowanie ezomeprazolu.

Zaburzenia czynności wątroby

U pacjentów z niewydolnością wątroby o nasileniu łagodnym do umiarkowanego, metabolizmezomeprazolu może być spowolniony. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, szybkośćmetabolizmu zmniejsza się, czego skutkiem jest dwukrotne zwiększenie pola powierzchni pod krzywązależności stężenia ezomeprazolu w osoczu od czasu.

W związku z tym maksymalna dawka u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby nie powinna być

RO/H/0130/001-002/IB/023 zatwierdzona kwiecień 2018

większa niż 20 mg na dobę. Podczas podawania raz na dobę nie obserwowano kumulacji ezomeprazolu i jego głównych metabolitów.

Zaburzenia czynności nerek

Nie przeprowadzono badań oceniających stosowanie ezomeprazolu u pacjentów z zaburzeniamiczynności nerek. Ponieważ nerki są odpowiedzialne za wydalanie metabolitów ezomeprazolu, ale nieza wydalanie związku macierzystego, nie należy spodziewać się zmian w metabolizmie ezomeprazoluu pacjentów z zburzeniem czynności nerek.

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku (71 - 80 lat) metabolizm ezomeprazolu nie zmienia się znacząco.

Dzieci i młodzież

Młodzież w wieku 12-18 lat:

Po wielokrotnym podaniu ezomeprazolu w dawce 20 mg i 40 mg, całkowita ekspozycja na ezomeprazol (AUC) oraz czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia leku w osoczu (t

max)

u pacjentów w wieku od 12 do 18 lat były zbliżone do wartości obserwowanych u osób dorosłych w przypadku obu stosowanych dawek ezomeprazolu.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla ludzi na podstawiekonwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania, toksycznościpo podaniu wielokrotnym, genotoksyczności i potencjalnego działania rakotwórczego i toksycznegowpływu na reprodukcję i rozwój. Działania niepożądane, których nie obserwowano w badaniachklinicznych, a które występowały u zwierząt po ekspozycji na poziomie zbliżonym do poziomuekspozycji klinicznej i które mogą mieć znaczenie w praktyce klinicznej były następujące..

W badaniach dotyczących działania rakotwórczego przeprowadzonych na szczurach, któreotrzymywały mieszaninę racemiczną, zaobserwowano hiperplazję i rakowiaka komórek ECL wżołądku. U szczurów działanie to było związane z przewlekłą, znaczną hipergastrynemią wtórną dozmniejszenia wytwarzania kwasu solnego w żołądku i było obserwowane po długotrwałym leczeniuinnymi lekami zmniejszającymi wydzielanie kwasu solnego w żołądku.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki

Sacharoza, ziarenka (sacharoza, skrobia kukurydziana)Hydroksypropyloceluloza Krospowidon (Typ B) Powidon (K30) Makrogol 400

Talk

Hypromelozy ftalan (HP-55S)Hypromelozy ftalan (HP-50)Dietylu ftalan Makrogol 6000

Celuloza mikrokrystaliczna PH 101Celuloza mikrokrystaliczna PH 112Krospowidon (Typ A) Sodu stearylofumaran

RO/H/0130/001-002/IB/023 zatwierdzona kwiecień 2018

Otoczka

Opadry 03B86651 Brown o składzie: HPMC 2910/Hypromeloza 6cP Tytanu dwutlenek (E 171)

Makrogol / PEG 400 Talk

Żelaza tlenek czerwony (E 172) Makrogol 4000

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy

6.3 Okres ważności

Blistry OPA/Aluminium/PE/środek pochłaniający wilgoć/HDPE/Aluminium:

3 lata

Blistry OPA/Aluminium/PVC/Aluminium

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C.

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu (blistrze) w celu ochrony przed wilgocią.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry OPA/Aluminium/PE/środek pochłaniający wilgoć/HDPE/Aluminium: 7, 14, 15, 28, 30, 50, 50x1, 56, 60, 90, 98 i 100 tabletek.

Blistry OPA/Aluminium/PVC/Aluminium: 7, 14, 15, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 98 i 100 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania

Podawanie przez zgłębnik żołądkowy

1. Włożyć tabletkę do odpowiedniej strzykawki i napełnić strzykawkę około 25 ml wody i około 5 ml powietrza. W przypadku stosowania niektórych rodzajów zgłębników należy tabletkę rozpuścić w 50 ml wody, aby uniknąć zatkania zgłębnika przez peletki leku.

2. Niezwłocznie potrząsać strzykawką przez około 2 minuty, aż tabletka się rozpuści.

3. Odwrócić strzykawkę końcówką do góry i sprawdzić czy nie jest ona zatkana.

4. Połączyć końcówki zgłębnika i strzykawki trzymając strzykawkę skierowaną do góry.

5. Potrząsnąć strzykawką i odwrócić strzykawkę końcówką do dołu. Natychmiast wstrzyknąć 5- 10 ml zawiesiny do zgłębnika. Po wstrzyknięciu odwrócić strzykawkę końcówką do góry i wstrząsnąć (należy trzymać strzykawkę końcówką do góry tak, aby uniknąć jej zatkania).

6. Odwrócić strzykawkę końcówką do dołu i natychmiast wstrzyknąć kolejne 5-10 ml do zgłębnika. Należy powtarzać te czynności, aż strzykawka będzie pusta.

7. Jeśli jest to konieczne, napełnić strzykawkę 25 ml wody i 5 ml powietrza i powtórzyć

czynność opisaną w punkcie 5, aby usunąć osad zawiesiny, który mógł pozostać w