CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Torendo Q-Tab 1 mg, tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnejTorendo Q-Tab 2 mg, tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Torendo Q-Tab 1 mg: Każda tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej zawiera 1 mg rysperydonu(Risperidonum).

Torendo Q-Tab 2 mg: Każda tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej zawiera 2 mg rysperydonu(Risperidonum).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:

1 mg 2 mg Aspratam 0,80 mg 1,60 mg

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej

1 mg: okrągła, lekko wypukła, różowa marmurkowa tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej 2 mg: okrągła, lekko wypukła, różowa marmurkowa tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Torendo Q-Tab jest wskazany w leczeniu schizofrenii.

Produkt leczniczy Torendo Q-Tab jest wskazany w leczeniu epizodów maniakalnych o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.

Produkt leczniczy Torendo Q-Tab jest wskazany w krótkotrwałym leczeniu (do 6 tygodni) uporczywejagresji u pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego w stopniu umiarkowanym do ciężkiego, niereagujących na metody niefarmakologiczne oraz gdy istnieje ryzyko, że pacjent będzie stanowiłzagrożenie dla samego siebie lub innych osób.

Produkt leczniczy Torendo Q-Tab jest wskazany w krótkotrwałym objawowym (do 6 tygodni)leczeniu uporczywej agresji w przebiegu zaburzeń zachowania u dzieci w wieku od 5 lat i młodzieżyze sprawnością intelektualną poniżej przeciętnej bądź upośledzonych umysłowo, zdiagnozowanychwedług kryteriów DSM - IV, u których nasilenie agresji i innych zachowań destrukcyjnych wymagaleczenia farmakologicznego. Farmakoterapia powinna stanowić integralną część wszechstronnegoprogramu terapeutycznego, obejmującego działania psychospołeczne i edukacyjne. Zaleca się, abyrysperydon był przepisywany przez lekarza specjalistę w dziedzinie neurologii dziecięcej orazpsychiatrii dziecięcej i młodzieżowej lub lekarza specjalizującego się w leczeniu zaburzeń zachowaniau dzieci i młodzieży.

1

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Schizofrenia

Dorośli

Produkt leczniczy Torendo Q-Tab może być podawany raz lub dwa razy na dobę.Leczenie należy rozpocząć od dawki 2 mg na dobę. Dawka może być zwiększona drugiego dnia do4 mg na dobę. Od tego momentu dawka może pozostać niezmieniona albo, jeśli zaistnieje takakonieczność, indywidualnie dostosowywana. Przeciętna, optymalna dawka terapeutyczna wynosi od4 mg do 6 mg na dobę. U niektórych pacjentów może być wskazane wolniejsze dostosowywaniedawki oraz mniejsza dawka początkowa i podtrzymująca.

Dawki większe niż 10 mg na dobę nie wykazują większej skuteczności w stosunku do mniejszychdawek, mogą natomiast powodować zwiększenie częstości objawów pozapiramidowych. Nie zbadanobezpieczeństwa stosowania dawek większych niż 16 mg na dobę, a zatem ich stosowanie nie jestzalecane.

Pacjenci w wieku podeszłym

Zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. Dawka może być indywidualniedostosowywana i zwiększana o 0,5 mg dwa razy na dobę do dawki 1 mg do 2 mg dwa razy na dobę.

Dzieci i młodzież

Produkt leczniczy Torendo Q-Tab nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 18 lat ze schizofrenią ze względu na brak wystarczających danych dotyczących skuteczności.

Epizody maniakalne w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych

Dorośli

Produkt leczniczy Torendo Q-Tab powinien być podawany raz na dobę, dawka początkowa to 2 mg.W razie konieczności, dawkę powinno zwiększać się o 1 mg raz na dobę, nie częściej niż co 24godziny.

Dawkę rysperydonu można dostosowywać indywidualnie w zakresie od 1 mg do 6 mg na dobę wzależności od skuteczności i tolerancji u każdego pacjenta. Nie zbadano bezpieczeństwa stosowaniadawek większych niż 6 mg na dobę w leczeniu epizodów maniakalnych.

Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych objawowo, kontynuacja leczenia produktemleczniczmTorendo Q-Tab, powinna być weryfikowana i uzasadniona aktualnym stanem pacjenta.

Pacjenci w wieku podeszłym

Zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. Dawka może być indywidualniedostosowywana i zwiększana o 0,5 mg dwa razy na dobę do dawki 1 mg do 2 mg dwa razy na dobę.Należy zachować ostrożność ze względu na niewystarczającą ilość danych dotyczącychbezpieczeństwa stosowania u osób w podeszłym wieku.

Dzieci i młodzież

Produkt leczniczy Torendo Q-Tab nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 18 lat zepizodami maniakalnymi w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych ze względu na brakwystarczających danych dotyczących skuteczności.

Uporczywa agresja u pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego w stopniu umiarkowanym do

ciężkiego

Zalecana dawka początkowa wynosi 0,25 mg dwa razy na dobę. W razie konieczności, dawka możebyć indywidualnie zwiększana o 0,25 mg dwa razy na dobę, nie częściej, niż co drugi dzień.

2

Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. Niektórzy pacjencimogą jednak wymagać stosowania dawek do 1 mg dwa razy na dobę.

Nie należy stosować rysperydonu dłużej niż 6 tygodni w leczeniu uporczywej agresji u pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego.

Pacjentów należy poddawać regularnej i częstej ocenie rozważając potrzebę kontynuacji leczenia.

Zaburzenia zachowania

Dzieci i młodzież w wieku od 5 do 18 lat

U osób o masie ciała 50 kg lub powyżej, zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg raz na dobę.W razie konieczności, dawkowanie może być indywidualnie dostosowywane poprzez zwiększaniedawki o 0,5 mg raz na dobę, nie częściej, niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większościpacjentów wynosi 1 mg raz na dobę. Niemniej, w leczeniu niektórych pacjentów produkt leczniczyjest skuteczny w dawce 0,5 mg raz na dobę, natomiast u innych najlepsze wyniki uzyskuje się podczasstosowania leku w dawce 1,5 mg raz na dobę.

U osób o masie ciała poniżej 50 kg, zalecana dawka początkowa wynosi 0,25 mg raz na dobę. W raziekonieczności, dawkowanie może być indywidualnie dostosowywane poprzez zwiększanie dawkio 0,25 mg raz na dobę, nie częściej, niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większości pacjentówwynosi 0,5 mg raz na dobę. Niemniej, w leczeniu niektórych pacjentów produkt leczniczy jestskuteczny w dawce 0,25 mg raz na dobę, natomiast u innych najlepsze wyniki uzyskuje się podczasstosowania leku w dawce 0,75 mg raz na dobę.

Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych objawowo, kontynuacja leczenia rysperydonempowinna być weryfikowana i uzasadniona aktualnym stanem pacjenta.

Nie zaleca się stosowania rysperydonu u dzieci w wieku poniżej 5 lat ze względu na niewystarczającąilość danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania w tym wskazaniu u dzieci wwieku poniżej 5 lat.

Zaburzenia czynności nerek i wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek eliminacja czynnej frakcji przeciwpsychotycznejnastępuje wolniej niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek.U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby występuje zwiększone stężenie wolnej frakcjirysperydonu w osoczu.

Bez względu na rodzaj wskazania terapeutycznego, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, powinno się zmniejszyć o połowę dawkę początkową i kolejne dawki rysperydonu orazstosować wolniejsze zwiększanie dawek.

W tej grupie pacjentów rysperydon powinien być stosowany z ostrożnością.

Sposób podawania

Produkt leczniczy Torendo Q-Tab przeznaczony jest do stosowania doustnego. Pokarm nie wpływa na wchłanianie rysperydonu.

Tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej są kruche, dlatego nie należy ich wyciskać z folii,ponieważ to może spowodować uszkodzenie tabletki. Blister należy otwierać poprzez pociągnięciefolii za jej brzeg i zdjęcie jej. Następnie należy wytrząsnąć tabletkę. Tabletkę należy przyjmowaćniezwłocznie po wyjęciu z blistra. Tabletka ulega rozpadowi w ciągu kilku sekund od umieszczenia jejna języku, dlatego popijanie wodą nie jest konieczne. Tabletek nie wolno dzielić.

Tabletkę można również umieścić w szklance lub filiżance wody i natychmiast wypić.

W przypadku przerwania stosowania produktu leczniczego, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki.Po nagłym odstawieniu leków przeciwpsychotycznych stosowanych w dużych dawkach bardzo rzadko

3

opisywano objawy wynikające z ich odstawienia, w tym: nudności, wymioty, nadmierne pocenie sięi bezsenność (patrz punkt 4.8). Mogą także ponownie wystąpić objawy psychotyczne i ruchymimowolne (takie, jak akatyzje, dystonie i dyskinezy).

Zamiana innych leków przeciwpsychotycznych na rysperydon

Jeśli ma to uzasadnienie medyczne, zaleca się stopniowe wycofywanie stosowanego poprzednioleczenia podczas rozpoczynania leczenia rysperydonem. Również, jeżeli ma to uzasadnieniemedyczne, zamianę leków przeciwpsychotycznych w postaci depot na terapię rysperydonem, należyrozpocząć od zastąpienia nim następnej planowanej iniekcji. Okresowo, należy rozważać koniecznośćkontynuacji podawania leków przeciw parkinsonizmowi.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Pacjenci w podeszłym wieku z otępieniem

Zwiększona śmiertelność u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem

W metaanalizie 17 kontrolowanych badań klinicznych z zastosowaniem atypowych lekówprzeciwpsychotycznych, w tym również rysperydonu, u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem,którzy otrzymywali atypowe leki przeciwpsychotyczne, występowała zwiększona śmiertelność wporównaniu z grupą otrzymującą placebo. W badaniach rysperydonu kontrolowanych placebo, w tejpopulacji pacjentów, śmiertelność wynosiła 4,0% dla pacjentów leczonych rysperydonem i 3,1% dlapacjentów otrzymujących placebo. Iloraz szans przy 95% przedziale ufności wynosił 1,21 (0,7: 2,1).Średni wiek zmarłych pacjentów wynosił 86 lat (w przedziale od 67 do 100 lat). Dane z dwóch dużychbadań obserwacyjnych wykazały, że pacjenci w wieku podeszłym z otępieniem, którzy byli leczeniklasycznymi lekami przeciwpsychotycznymi należą również do grupy lekko zwiekszonego ryzykazgonu w porównaniu z pacjentami nieleczonymi. Brak wystarczających danych, aby oszacowaćdokładną wielkość ryzyka, przyczyna tego ryzyka jest nieznana. Stopień w jakim wyniki dotyczącezwiększonej śmiertelności uzyskane z badań obserwacyjnych można powiązać ze stosowaniem lekówprzeciwpsychotycznych w odróżnieniu od niektórych grup pacjentów jest niejasny.

Jednoczesne stosowanie furosemidu

W badaniach klinicznych rysperydonu, kontrolowanych placebo, przeprowadzanych z udziałempacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, w grupie otrzymującej rysperydon i furosemid,obserwowano występowanie większej śmiertelności (7,3%; średni wiek pacjentów 89 lat, w przedzialeod 75 do 97 lat) w porównaniu do pacjentów leczonych samym rysperydonem (3,1%; średni wiekpacjentów 84 lata, w przedziale od 70 do 96 lat) lub otrzymujących sam furosemid (4,1%; średni wiekpacjentów 80 lat, w przedziale od 67 do 90 lat). Zwiększoną śmiertelność u pacjentów leczonychrysperydonem oraz furosemidem stwierdzono w dwóch spośród czterech badań klinicznych.Jednoczesne podawanie rysperydonu z innymi diuretykami (głównie tiazydowymi w małychdawkach) nie powodowało podobnych skutków.

Nie znaleziono dotąd jednoznacznego patofizjologicznego mechanizmu, który mógłby tłumaczyć teobserwacje i nie zaobserwowano spójnego wzorca przyczyny śmierci. Jednakże, należy zachowaćszczególną ostrożność i rozważyć ryzyko i korzyści przed podjęciem decyzji o jednoczesnympodawaniu tych leków oraz podawaniu rysperydonu z innymi silnymi diuretykami.Zwiększona śmiertelność nie występuje u pacjentów leczonych równocześnie rysperydonem i innymidiuretykami. Niezależnie od stosowanego leczenia, odwodnienie jest ogólnym czynnikiem ryzykawpływającym na śmiertelność i dlatego u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem nie powinno siędo niego dopuszczać.

4

Zdarzenia niepożądane dotyczące krążenia mózgowego (ang. Cerebrovascular Adverse Events,

CVAE)

W przybliżeniu około trzykrotne zwiększenie ryzyka zdarzeń niepożądanych dotyczących krążeniamózgowego obserwowano w czasie randomizowanych badań klinicznych kontrolowanych placebo zudziałem pacjentów z otępieniem przyjmujących niektóre atypowe leki przeciwpsychotyczne.Połączone dane z sześciu badań kontrolowanych placebo z zastosowaniem rysperydonu,przeprowadzonych na grupach głównie osób w podeszłym wieku (wiek >65 lat) z demencją,wykazały, że zdarzenia niepożądane dotyczące układu mózgowo-naczyniowego (poważne i nie,łącznie) wystąpiły u 3,3% (33/1009) pacjentów leczonych rysperydonem, oraz u 1,2% (8/712)pacjentów, którym podawano placebo. Iloraz szans (przy 95% przedziale ufności) wynosił 2,96 (1,34;7,50). Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany. Zwiększone ryzyko nie może byćwykluczone dla innych leków przeciwpsychotycznych ani innych populacji. Rysperydon należystosować z ostrożnością u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia udaru mózgu.

Ryzyko wystąpienia zdarzeń niepożądanych dotyczących krążenia mózgowego było znacząco większeu pacjentów z otępieniem typu mieszanego czy naczyniowego w porównaniu do pacjentówz otępieniem typu alzheimerowskiego. Dlatego pacjenci z innymi typami otępienia niż otępieniemtypu alzheimerowskiego nie powinni być leczeni rysperydonem.

Lekarzom zaleca się wnikliwe przeprowadzanie oceny ryzyka i korzyści ze stosowania rysperydonuu pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, z uwzględnieniem indywidualnych czynników ryzykawystąpienia udaru mózgu, a także u wszystkich pacjentów z wywiadem wskazującym nawystępowanie udarów mózgu. Pacjentom lub opiekunom należy polecić natychmiastowe zgłaszanieobjawów przedmiotowych i podmiotowych potencjalnych zdarzeń niepożądanych dotyczącychkrążenia mózgowego, takich jak nagłe osłabienie lub zdrętwienie twarzy, rąk lub nóg oraz problemy zmową lub z widzeniem. Bezzwłocznie należy wtedy rozważyć zastosowanie wszelkich opcjiterapeutycznych, włącznie z przerwaniem leczenia rysperydonem.

Rysperydon należy stosować wyłącznie w krótkotrwałym leczeniu uporczywej agresji u pacjentów zotępieniem typu alzheimerowskiego o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego wspierając metody niefarmakologiczne wykazujące ograniczoną skuteczność lub jej brak oraz gdy istnieje potencjalneryzyko, że pacjent będzie stanowił zagrożenie dla samego siebie lub innych.

Pacjentów należy poddawać regularnej ocenie z rozważeniem potrzeby kontynuacji leczenia.

Niedociśnienie ortostatyczne

W związku z tym, że rysperydon blokuje receptory alfa, może wystąpić niedociśnienie (niedociśnienieortostatyczne), zwłaszcza podczas początkowej fazy ustalania dawki. Obserwowano klinicznie istotneniedociśnienie po wprowadzeniu leku na rynek, w przypadku jednoczesnego stosowania z lekamiprzeciwnadciśnieniowymi. Rysperydon należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze schorzeniamiukładu krążenia (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, zaburzenia przewodzenia,odwodnienie, hipowolemia, zaburzenia krążenia mózgowego) i zgodnie z zaleceniami, zwiększaćdawkę stopniowo (patrz punkt 4.2). W przypadku wystąpienia niedociśnienia, należy rozważyćzmniejszenie dawki.

Leukopenia, neutropenia i agranulocytoza

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych, w tym rysperydonu, zgłaszano wystąpienieleukopenii, neutropenii i agranulocytozy. Agranulocytozę, po wprowadzeniu do obrotu, zgłaszanobardzo rzadko (<1/10 000 pacjentów). Pacjentów z istotną klinicznie małą liczbą białych krwinek(WBC) lub polekową leukopenią i (lub) neutropenią w wywiadzie należy monitorować przez pierwszekilka miesięcy leczenia. Należy rozważyć zaprzestanie stosowania rysperydonu przy pierwszymobjawie istotnego klinicznie zmniejszenia WBC, wobec braku innych czynników przyczynowych.Pacjentów ze znaczącą klinicznie neutropenią należy uważnie obserwować, czy nie występuje u nichgorączka lub inne objawy przedmiotowe lub podmiotowe zakażenia oraz podjąć natychmiastoweleczenie w razie wystąpienia takich objawów. U pacjentów z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba

5

neutrofilów <1 x 109/l) należy zaprzestać stosowania rysperydonu i badać liczbę leukocytów, do czasu, gdy wynik będzie prawidłowy.

Późne dyskinezy/objawy pozapiramidowe

Działanie leków wykazujących właściwości antagonistyczne w stosunku do receptorówdopaminowych związane jest z występowaniem późnych dyskinez, charakteryzujących sięrytmicznymi, mimowolnymi ruchami, zwłaszcza mięśni języka i (lub) mięśni twarzy. Wystąpienieobjawów pozapiramidowych jest czynnikiem ryzyka wystąpienia późnych dyskinez. W przypadkuwystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych późnych dyskinez, należy rozważyćprzerwanie leczenia wszelkimi lekami przeciwpsychotycznymi.

Należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki psychostymulujące (np.metylofenidat) i rysperydon, ponieważ objawy pozapiramidowe mogą pojawić się podczasdostosowywania jednego lub obu leków. Zaleca się stopniowe wycofywanie leczenia pobudzającego(patrz punkt 4.5).

Złośliwy zespół neuroleptyczny

Istnieją doniesienia o występowaniu podczas terapii lekami przeciwpsychotycznymi złośliwegozespołu neuroleptycznego, charakteryzującego się: podwyższeniem temperatury ciała, sztywnościąmięśni, niestabilnością układu autonomicznego, zaburzeniami świadomości i zwiększeniemaktywności fosfokinazy kreatynowej w surowicy krwi. Ponadto, może wystąpić mioglobinuria(rabdomioliza) i ostra niewydolność nerek. W takim przypadku należy przerwać stosowaniewszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym rysperydonu.

Choroba Parkinsona i otępienie z obecnością ciał Lewy’ego

W przypadku przepisywania leków przeciwpsychotycznych, w tym rysperydonu, pacjentom z chorobąParkinsona lub otępieniem z obecnością ciał Lewy’ego, lekarze powinni rozważyć stosunek ryzyka dokorzyści. Rysperydon może zaostrzyć przebieg choroby Parkinsona. U obu grup może występowaćzwiększone ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego i zwiększona wrażliwość na lekiprzeciwpsychotyczne; ci pacjenci zostali wyłączeni z badań klinicznych. Objawy zwiększonejwrażliwości na leki przeciwpsychotyczne mogą obejmować: splątanie, zaburzenie świadomości,niestabilność postawy z częstymi upadkami, które towarzyszą objawom pozapiramidowym.

Hiperglikemia i cukrzyca

Podczas leczenia rysperydonem, stwierdzano wystąpienie hiperglikemii, cukrzycy i zaostrzeniaprzebiegu wcześniej występującej cukrzycy. Uprzednie zwiększenie masy ciała może być wniektórych przypadkach czynnikiem predysponującym. Bardzo rzadko zgłaszano związek z kwasicąketonową i rzadko ze śpiączką cukrzycową. Zaleca się prowadzenie odpowiedniej obserwacjiklinicznej zgodnie ze stosowanymi wytycznymi dotyczącymi leków przeciwpsychotycznych. Pacjenciprzyjmujący jakikolwiek atypowy lek przeciwpsychotyczny, w tym rysperydon, powinni byćmonitorowani pod względem objawów hiperglikemii (takich jak nadmierne pragnienie, wielomocz,nadmierne łaknienie i osłabienie) a pacjenci z cukrzycą powinni być poddani regularnej kontrolistężenia glukozy.

Zwiększenie masy ciała

Podczas leczenia rysperydonem zgłaszano występowanie znacznego zwiększenia masy ciała. Masaciała powinna być regularnie kontrolowana.

Hiperprolaktynemia

Hiperprolaktynemia jest częstym działaniem niepożądanym występującym podczas leczeniaproduktem Torendo Q-Tab. Zaleca się badanie stężenia prolaktyny w osoczu u osób z działaniaminiepożądanymi prawdopodobnie związanymi z prolaktyną (np. ginekomastia, zaburzeniamiesiączkowania, brak owulacji, zaburzenia płodności, zmniejszone libido, zaburzenia wzwodu imlekotok).

Badania hodowli tkankowych wskazują, że rozwój ludzkich nowotworów piersi może być stymulowany przez prolaktynę. Chociaż nie stwierdzono do tej pory w badaniach klinicznych

6

i epidemiologicznych wyraźnego związku z podawanymi lekami przeciwpsychotycznymi, należyzachować ostrożność u pacjentów z wywiadem w tym kierunku. Rysperydon należy stosować zostrożnością u pacjentów ze stwierdzonymi wcześniej: hiperprolaktynemią lub guzamiprolaktynozależnymi.

Wydłużenie odstępu QT

Wydłużenie odstępu QT było bardzo rzadko zgłaszane po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu.Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożnośćprzepisując rysperydon pacjentom z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową, wydłużeniem odstępuQT w wywiadzie rodzinnym, bradykardią lub zaburzeniem równowagi elektrolitowej (niedoborempotasu lub magnezu), ponieważ lek może zwiększać ryzyko wystąpienia arytmii.Ostrożność należy także zachować w przypadku stosowania rysperydonu jednocześnie z innymilekami mogącymi wydłużać odstęp QT.

Drgawki

Należy zachować ostrożność podczas stosowania rysperydonu u pacjentów z drgawkami w wywiadzie lub z innymi stanami, które mogą obniżać próg drgawkowy.

Priapizm

W związku z działaniem blokującym receptor alfa-adrenergiczny, podczas leczenia rysperydonem może wystąpić priapizm.

Regulacja temperatury ciała

Lekom przeciwpsychotycznym przypisywano właściwość zakłócania zdolności organizmu doobniżania temperatury podstawowej ciała. Zaleca się zachowanie odpowiedniej ostrożnościw przypadku przypisywania rysperydonu pacjentom, u których mogą wystąpić warunki sprzyjającepodwyższeniu podstawowej temperatury ciała, np. wykonujących intensywny wysiłek fizyczny,narażonych na działanie ekstremalnie wysokich temperatur, przyjmujących jednocześnie leki odziałaniu przeciwcholinergicznym lub odwodnionych.

Działanie przeciwwymiotne

W badaniach nieklinicznych rysperydonu obserwowano jego działanie przeciwwymiotne.W przypadku stosowania rysperyonu u ludzi działanie to może maskować objawy przedmiotowe ipodmiotowe przedawkowania niektórych leków lub stany, takie jak niedrożność jelit, zespół Reye’ai nowotwór mózgu.

Zaburzenia czynności nerek i wątroby

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek mają mniejszą zdolność wydalania czynnej frakcjiprzeciwpsychotycznej rysperydonu niż dorośli z prawidłową czynnością nerek. Pacjenci zzaburzeniami czynności wątroby mają zwiększone stężenie wolnej frakcji rysperydonu w osoczu(patrz punkt 4.2).

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE, ang. Venous thromboembolism). Ze względu na występujące często u pacjentówleczonych lekami przeciwpsychotycznymi nabyte czynniki ryzyka VTE, przed rozpoczęciem leczeniai podczas leczenia rysperydonem należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka VTE ipodjąć odpowiednie działania zapobiegawcze.

Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki

U pacjentów, przyjmujących leki o działaniu antagonistycznym na receptory alfa1a-adrenergiczne, wtym rysperydon, stwierdzano podczas operacji usunięcia zaćmy śródoperacyjny zespół wiotkiejtęczówki (ang. Intraoperative floppy iris syndrome, IFIS) (patrz punkt 4.8).

Zespół IFIS może zwiększać ryzyko powikłań ocznych w trakcie i po zabiegu. Przed zabiegiem należypoinformować wykonującego zabieg okulistę o aktualnym lub wcześniejszym przyjmowaniu leków o

7

działaniu antagonistycznym na receptory alfa1a-adrenergiczne. Nie ustalono możliwych korzyści zodstawienia leków blokujących receptory alfa1 a-adrenergiczne przed zabiegiem usunięcia zaćmy inależy je rozważyć względem wobec ryzyka przerwania leczenia przeciwpsychotycznego.

Dzieci i młodzież

Przed zalecaniem rysperydonu dzieciom i młodzieży z zaburzeniami zachowania należyprzeprowadzić dokładną analizę fizycznych i społecznych przyczyn zachowań agresywnych, takichjak ból czy niewłaściwe wymagania środowiskowe.

Działanie sedatywne rysperydonu należy w tej populacji dokładnie obserwować ze względu namożliwy wpływ na zdolność uczenia się. Zmiana czasu podawania rysperydonu może zmniejszyćwpływ sedacji na koncentrację u dzieci i młodzieży.

Podawanie rysperydonu było związane z przeciętnym zwiększeniem masy ciała i wskaźnika masyciała (BMI). Zaleca się pomiar masy ciała przed rozpoczęciem leczenia oraz regularną kontrolę masyciała w trakcie trwania leczenia. Zmiany wzrostu stwierdzane w długoterminowych, otwartychbadaniach rozszerzonych mieściły się w normach określonych dla danego wieku. Długotrwały wpływrysperydonu na dojrzewanie płciowe i wzrost nie został wystarczająco zbadany.

Ze względu na możliwość wpływu dłużej trwającej hiperprolaktynemii na rozwój fizycznyi dojrzewanie płciowe dzieci i młodzieży, należy prowadzić regularną ocenę kliniczną stanuendokrynologicznego pacjenta, obejmującą pomiary wzrostu, wagi, dojrzewania płciowego, kontrolęwystępowania menstruacji i innych potencjalnych działań prolaktynozależnych.

Wyniki małego obserwacyjnego badania przeprowadzonego po wprowadzeniu produktu do obrotuwykazały, że osoby w wieku od 8 do 16 lat narażone na działanie rysperydonu były o około 3,0 do 4,8cm wyższe niż osoby, które stosowały inne leki przeciwpsychotyczne. W badaniu nie określono czyekspozycja na rysperydon miała jakikolwiek wpływ na ostateczną wysokość osób dorosłych, ani czyskutek ten był następstwem bezpośredniego działania rysperydonu na wzrost kości, czy wpływemsamej choroby na wzrost kości, czy też wynikiem lepszej kontroli choroby, co skutkowało byzwiększeniem wzrostu.

Podczas stosowania rysperydonu należy regularnie kontrolować występowanie objawów pozapiramidowych oraz innych zaburzeń ruchu.

Zalecenia dotyczące dawkowania u dzieci i młodzieży - patrz punkt 4.2.

Ten produkt leczniczy zawiera aspartam. Aspartam jest źródłem fenyloalaniny. Może być szkodliwydla pacjentów z fenyloketonurią.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakodynamiczne

Leki wydłużające odstęp QT

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych zalecana jest ostrożność podczasprzepisywania rysperydonu jednocześnie z lekami wydłużającymi odstęp QT taki jak: lekiprzeciwarytmiczne (np.: chinidyna, dyzopiramid, prokainamid, propafenon, amiodaron, sotalol),trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np.: amitryptylina), czteropierścieniowe lekiprzeciwdepresyjne (np.: maprotylina), niektóre leki przeciwhistaminowe, inne lekiprzeciwpsychotyczne, niektóre leki przeciwmalaryczne (np.: chinina i meflochina), oraz z lekamipowodującymi zaburzenia równowagi elektrolitowej (hipokaliemia, hipomagnezemia), bradykardięlub z lekami hamującymi metabolizm wątrobowy rysperydonu. Powyższa lista ma charakterinformacyjny i nie jest listą wyczerpującą.

8

Leki działające ośrodkowo i alkohol

Rysperydon należy stosować z ostrożnością w skojarzeniu z innymi substancjami działającymiośrodkowo a w szczególności zawierającymi alkohol, opioidy, leki przeciwhistaminowe orazbenzodiazepiny, ze względu na zwiększone ryzyko sedacji.

Lewodopa i agoniści dopaminy

Rysperydon może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminergicznych. Jeśli toskojarzenie wydaje się konieczne, szczególnie w schyłkowej fazie choroby Parkinsona należyzastosować najmniejsze skuteczne dawki obu leków.

Leki działające hipotensyjnie

Po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu obserwowano istotne klinicznie niedociśnienie po zastosowaniu rysperydonu w skojarzeniu z lekami przeciwnadciśnieniowymi.

Leki działające hipotensyjnie

Rysperydon nie ma istotnego klinicznie wpływu na parametry farmakokinetyczne litu, kwasu walproinowego, digoksyny lub topiramatu.

Paliperydon

Jednoczesne stosowanie doustne produktu leczniczego Torendo Q-Tab z paliperydonem nie jestzalecane, ponieważ paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu i zastosowanie ich wskojarzeniu może prowadzić do dodatkowego narażenia na czynną frakcję przeciwpsychotyczną.

Psychostymulanty

Jednoczesne stosowanie leków psychostymulujących (np.: metylofenidatu) z rysperydonem może prowadzić do objawów pozapiramidowych po zmianie jednego lub obu rodzajów leczenia (patrz punkt

4.4).

Interakcje farmakokinetyczne

Pokarm nie wpływa na wchłanianie produktu rysperydonu.

Rysperydon jest metabolizowany głównie z udziałem CYP2D6 i w mniejszym stopniu CYP3A4.Zarówno rysperydon i jego czynny metabolit 9-hydroksyyrysperydon są substratami glikoproteiny P(P-gp). Substancje modyfikujące aktywność CYP2D6, lub substancje silnie hamujące lub indukująceaktywność CYP3A4 i (lub) P-gp, mogą wpływać na farmakokinetykę czynnej frakcjiprzeciwpsychotycznej rysperydonu.

Silne inhibitory CYP2D6

Jednoczesne stosowanie produktu Torendo Q-Tab z silnym inhibitorem CYP2D6 może prowadzić dozwiększenia w osoczu stężenia rysperydonu a w mniejszym stopniu czynnej frakcjiprzeciwpsychotycznej. Większe dawki silnego inhibitora CYP2D6 mogą zwiększać stężenie czynnejfrakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu (np. paroksetyna, patrz niżej). Oczekuje się, że inneinhibitory CYP2D6, takie jak chinidyna, mogą podobnie wpływać na stężenie rysperydonu. Należyponownie ocenić dawkowanie produktu.

Torendo Q-Tab, podczas rozpoczynania lub kończenia jednoczesnego podawania paroksetyny,chinidyny czy innego silnego inhibitora CYP2D6 szczególnie w większych dawkach.

Inhibitory CYP3A4 i(lub) P-gp

Jednoczesne podawanie produktu Torendo Q-Tab z silnym inhibitorem CYP3A4 i(lub) P-gp możeznacząco zwiększyć stężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu w osoczu. Należyponownie ocenić dawkowanie produktu Torendo Q-Tab, podczas rozpoczynania lub kończeniajednoczesnego podawania itrakonazolu lub innego silnego inhibitora CYP3A4 i (lub) P-gp.

9

Induktory CYP3A4 i (lub) P-gp

Jednoczesne podawanie produktu Torendo Q-Tab z silnym induktorem CYP3A4 i (lub) P-gp możezmniejszyć stężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu w osoczu. Należy ponownieocenić dawkowanie produktu Torendo Q-Tab, podczas rozpoczynania lub kończenia jednoczesnegopodawania karbamazepiny czy innego silnego induktora CYP3A4 i (lub) P-gp. Induktory CYP3A4wykazują maksymalne działanie w zależności od czasu - ich maksymalne działanie może wystąpić conajmniej po 2 tygodniach po rozpoczęciu podawania. Podobnie, w razie zaprzestania ich stosowania,indukcja CYP3A4 może nie ustępować przynajmniej przez 2 tygodnie.

Leki silnie wiążące się z białkami

Nie stwierdza się istotnego klinicznie wypierania leków z białek osocza, gdy produkt Torendo Q-Tabprzyjmuje się jednocześnie z lekami silnie wiążącymi się białkami.

W razie skojarzonego stosowania leków, należy zapoznać się z charakterystykami odpowiednichproduktów leczniczych w celu poznania szlaków metabolizmu i możliwej konieczności dostosowaniadawki.

Dzieci i młodzież

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych. Nie wiadomo czy wyniki tychbadań mają znaczenie u dzieci i młodzieży.

Jednoczesne stosowanie leków psychostymulujących (np.: metylofenidatu) z produktem leczniczym Torendo Q-Tab u dzieci i młodzieży nie wpływa na farmakokinetykę ani skuteczność rysperydonu.

Przykłady

Poniżej wymieniono przykłady leków, które mogą wykazywać interakcje z rysperydonem lub nie wykazują interakcji z rysperydonem:

Wpływ innych produktów leczniczych na farmakokinetykę rysperydonu

Antybiotyki:

- Erytromycyna, umiarkowany inhibitor CYP3A4 i P-gp, nie zmienia farmakokinetyki rysperydonu ani czynnej frakcji przeciwpsychotycznej.

- Ryfampicyna, silny induktor CYP3A4 i P-gp, zmniejszała stężenie czynnej frakcji

przeciwpsychotycznej w osoczu.

Antycholinoesterazy:

- Donepezil i galantamina, substraty zarówno CYP2D6 i CYP3A4, nie wykazują istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę rysperydonu i jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej.

Leki przeciwpadaczkowe:

- Karbamazepina, silny induktor CYP3A4 i P-gp zmniejsza stężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu w osoczu krwi. Podobne działanie można zaobserwować podczas stosowania leków, takich jak np. fenytoina i fenobarbital, indukujących enzym wątrobowy CYP3A4 jak również P-gp.

- Topiramat zmniejszał w umiarkowanym stopniu biodostępność rysperydonu, ale nie jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Dlatego ta interakcja może nie mieć znaczenia klinicznego.

Leki przeciwgrzybicze:

10

- Itrakonazol, silny inhibitor CYP3A4 i P-gp, w dawkach 200 mg/dobę zwiększał stężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej o około 70%, przy dawkach rysperydonu od 2 do 8 mg/dobę.

- Ketokonazol, silny inhibitor CYP3A4 i P-gp w dawkach 200 mg/dobę zwiększał stężenie rysperydonu a zmniejszał stężenie 9-hydroksyrysperydonu.

Leki przeciwpsychotyczne:

- Fenotiazyny mogą zwiększać stężenie rysperydonu w osoczu ale nie jego czynnej frakcji

przeciwpsychotycznej.

Leki przeciwwirusowe:

- Inhibitory proteazy: nie ma danych z oficjalnych badań; ponieważ rytonawir jest jednak silnym inhibitorem CYP3A4 i słabym inhibitorem CYP2D6, rytonawir i wzmacniane rytonawirem inhibitory proteazy mogą zwiększać stężenia rysperydonu i jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej.

Leki beta-adrenolityczne:

- Niektóre leki beta-adrenolityczne mogą powodować zwiększenie stężenia rysperydonu w

osoczu krwi, ale nie jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej.

Inhibitory kanałów wapniowych:

- Werapamil, umiarkowany inhibitor CYP3A4 i inhibitor P-gp, zwiększa stężenia rysperydonu i

jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej.

Leki żołądkowo-jelitowe:

- Antagoniści receptora H2: Cymetydyna i ranitydyna, słabe inhibitory CYP2D6 i CYP3A4, zwiększały biodostępność rysperydonu, lecz tylko w niewielkim stopniu jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej.

Selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne:

- Fluoksetyna, silny inhibitor CYP2D6, zwiększa stężenie rysperydonu w osoczu lecz w

mniejszym stopniu jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej.

- Paroksetyna, silny inhibitor CYP2D6, zwiększa stężenie rysperydonu w osoczu ale w dawkach do 20 mg/dobę, a w mniejszym stopniu jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Większe dawki paroksetyny mogą jednak zwiększać stężenie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu.

- Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą zwiększać stężenia rysperydonu w osoczu, ale nie jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Amitryptylina nie wpływa na farmakokinetykę rysperydonu i jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej.- Sertralina - słaby inhibitor CYP2D6 i fluwoksamina - słaby inhibitor CYP3A4, w dawkach do 100 mg/dobę nie wywołują istotnych klinicznie zmian stężeń rysperydonu i jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. W dawkach większych niż 100 mg/dobę sertralina lub fluwoksamina mogą jednak zwiększać stężenia rysperydonu i jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej.

Wpływ rysperydonu na farmakokinetykę innych produktów leczniczych

Leki przeciwpadaczkowe:

- Rysperydon nie wykazuje istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę walproinianu czy

topiramatu.

11

Leki przeciwpsychotyczne:

- Arypiprazol, substrat CYP2D6 i CYP3A4: rysperydon w postaci tabletek lub wstrzyknięć nie wpływał na sumaryczną farmakokinetykę arypiprazolu i jego czynnego metabolitu dehydroarypiprazolu.

Glikozydy naparstnicy:

- Rysperydon nie wykazuje istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę digoksyny.

Lit:

- Rysperydon nie wykazuje istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę litu.

Jednoczesne stosowanie rysperydonu z furosemidem

- Zwiększona śmiertelność u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem stosujących równocześnie furosemid - patrz punkt 4.4.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania rysperydonu u kobiet w ciąży. W badaniach nazwierzętach nie stwierdzono działania teratogennego rysperydonu, lecz stwierdzano innego rodzajudziałania toksyczne na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jestznane.

U noworodków, których matki przyjmowały w trzecim trymestrze ciąży leki przeciwpsychotyczne (wtym rysperydon) występuje ryzyko działań niepożądanych, w tym objawów pozapiramidowych i (lub)objawów odstawiennych, które mogą różnić się ciężkością i długością trwania po porodzie. Zgłaszanoprzypadki pobudzenia, hipertonii, hipotonii, drżenia, senności, zespołu zaburzeń oddechowych lubzaburzeń karmienia. W konsekwencji takie noworodki należy uważnie monitorować.

Produktu leczniczego Torendo Q-Tab nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest tobezwzględnie konieczne. W przypadku konieczności przerwania terapii podczas ciąży, nie należyprzerywać leczenia gwałtownie.

Karmienie piersią

W badaniach przeprowadzanych na zwierzętach stwierdzono przenikanie rysperydonui 9-hydroksyrysperydonu do mleka. Wykazano również, że rysperydon i 9-hydroksyrysperydon takżeprzenikają w małych ilościach do mleka kobiet karmiących piersią. Brak danych dotyczących działańniepożądanych występujących u niemowląt karmionych piersią. Dlatego należy rozważyć stosunekkorzyści z karmienia piersią do potencjalnego ryzyka dla dziecka.

Płodność

Jak w przypadku innych antagonistów receptorów dopaminowych D2, rysperydon zwiększa stężenieprolaktyny. Hiperprolaktynemia może hamować GnRH w podwzgórzu, co powoduje zmniejszeniewydzielania gonadotropin w przysadce. To z kolei, na skutek zaburzeń steroidogenezy w gonadach,może hamować funkcje rozrodcze, zarówno u kobiet jak i u mężczyzn.

W badaniach nieklinicznych nie stwierdzono takich działań.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Produkt leczniczy Torendo Q-Tab może mieć niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolnośćprowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, ze względu na potencjalne oddziaływanie na układnerwowy i zaburzenia wzroku (patrz punkt 4.8). Dlatego pacjentom powinno się doradzaćpowstrzymanie się od prowadzenia samochodu lub obsługiwania maszyn do czasu, kiedy zostaniepoznana ich indywidualna wrażliwość na lek.

12

4.8 Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane zdarzenia niepożądane (częstość ≥ 10%) to: parkinsonizm, sedacja/senność, bólgłowy oraz bezsenność.

Występujące zdarzenia niepożądane zależne od dawki obejmowały parkinsonizm i akatyzję.

Poniżej podano wszystkie działania niepożądane zgłoszone w takcie badań klinicznych i powprowadzeniu do obrotu z częstością występowania ustaloną na podstawie badań klinicznych zzastosowaniem rysperydonu. Użyte zostały następujące określenia odnoszące się do częstościwystępowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100),rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) i bardzo rzadko (<1/10 000).

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienionezgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Klasyfikacja

układów i

narządów

Zakażenia i

zarażenia

pasożytnicze

Zaburzenia

krwi i układu

chłonnego

Zaburzenia

układu

immunologicz-

nego

Zaburzenia

endokrynolo-

giczne

Zaburzenia

metabolizmu i

odżywiania

Zaburzenia

psychiczne

Bardzo

często

Bezsenn-

ośće

Działania niepożądane

Częstość

Często Niezbyt często Rzadko Bardzo

rzadko

zapalenie zakażenie dróg zakażenia

płuc, oddechowych, zapalenie

zapalenie pęcherza moczowego,

oskrzeli, zakażenie oka, zapalenie

zakażenie migdałków, grzybica

górnych dróg paznokci, zapalenie tkanki

oddecho- łącznej, zakażenie wirusowe,

wych, akaroza skórna

zapalenie

zatok,

zakażenie

dróg

moczowych,

zakażenie

ucha, grypa

neutropenia, leukopenia,

trombocytopenia,

agranulocytozac

niedokrwistość,

zmniejszenie wartości

hematokrytu, zwiększenie

liczby eozynofili

nadwrażliwość rekcja

anafilaktycznac

hiperprola-

ktynemiaa

zwiększenie

masy ciała,

zwiększenie

apetytu,

zmniejszenie

apetytu

zaburzenia

snu,

cukrzycab, hiperglikemia,

polidypsja, zmniejszenie

masy ciała, jadłowstręt,

zwiększenie stężenia

cholesterolu we krwi

mania, stan splątania,

zmniejszone libido,

nieprawidłowe

wydzielanie

hormonu

antydiuretycznego,

obecność glukozy

w moczu

zatrucie wodnec,

hipoglikemia,

hiperinsuline-miac,

zwiększenie

stężenia

trójglicerydów we

krwi

przytępiony afekt,

anorgazmia

cukrzy-

cowa

kwasica

keto-

nowa

13

pobudzenie,

depresja, lęk

akatyzjad,

dystoniad,

zawroty

Zaburzenia

układu

sedacja/

senność,

parkinso-

nizmd,

nerwowego

głowy,

ból głowy

dyskinezad,

drżenie

Zaburzenia oka niewyraźne

widzenie,

zapalenie

spojówek

nerwowość, koszmary senne

dyskineza późna,

niedokrwienie mózgu, brak

reakcji na bodźce, utrata

świadomości, zmniejszony

poziom świadomości,

napady drgawkowed,

omdlenie, nadpobudliwość

psychomotoryczna,

zaburzenia równowagi,

nieprawidłowa koordynacja,

zawroty głowy zależne od

postawy ciała, zaburzenia

koncentracji, dyzartria,

zaburzenia smaku,

niedoczulica, parestezje

światłowstręt, suche oko,

zwiększone łzawienie,

przekrwienie oczu

złośliwy zespół

neuroleptyczny,

zaburzenia

naczyniowo-

mózgowe,

śpiączka

cukrzycowa,

kiwanie głową

jaskra, zaburzenia

ruchu gałek

ocznych, rotacyjne

ruchy gałek

ocznych,

owrzodzenia

brzegów powiek,

zespół wiotkiej

tęczówki

(śródoperacyjny)c

Zaburzenia

ucha i błędnika

Zaburzenia

serca

Zaburzenia

naczyniowe

Zaburzenia

układu

oddechowego,

klatki piersiowej

i śródpiersia

zawroty głowy pochodzenia

błędnikowego, szum w

uszach, ból ucha

tachykardia migotanie przedsionków,

blok przedsionkowo-

komorowy, zaburzenia

przewodzenia, wydłużenie

odstępu QT widoczne w

EKG, bradykardia,

nieprawidłowy zapis EKG,

kołatanie serca

nadciśnienie niedociśnienie,

niedociśnienie ortostatyczne,

nagłe zaczerwienienie skóry,

zwłaszcza twarzy

duszność, ból zachłystowe zapalenie płuc,

gardła i przekrwienie płuc,

krtani, przekrwienie dróg

kaszel, oddechowych, rzężenia,

krwawienie z sapanie, dysfonia,

nosa zaburzenia oddechowe

przekrwienie

błony

śluzowej

nosa

niemiarowość

zatokowa

zatorowość

płucna, zakrzepica

żylna

zespół bezdechu

śródsennego,

hiperwentylacja

Zaburzenia

żołądka i jelit

ból w jamie

brzusznej,

uczucie

dyskomfortu

w jamie

brzusznej,

wymioty,

nudności,

zaparcia,

nietrzymanie stolca,

kamienie kałowe, zapalenie

żołądka i jelit, dysfagia,

wzdęcia z oddawaniem

wiatrów

14

zapalenie trzustki,

niedrożność jelit,

obrzęk języka,

zapalenie warg

ileus

Zaburzenia

skóry i tkanki

podskórnej

Zaburzenia

mięśniowo-

szkieletowe i

tkanki łącznej

biegunka,

niestrawność,

suchość w

jamie ustnej,

ból zęba

wysypka,

rumień

skurcze

mięśni, ból

mięśniowo-

szkieletowy,

ból pleców,

ból stawów

pokrzywka, świąd, łysienie,

hiperkeratoza, wyprysk,

sucha skóra, odbarwienie

skóry, trądzik, łojotokowe

zapalenie skóry, zaburzenia

skóry, uszkodzenie skóry

zwiększone stężenie

fosfokinazy kreatynowej we

krwi, nieprawidłowa

postawa ciała, zesztywnienie

stawów, obrzęk stawów,

osłabienie mięśni, ból szyi

polekowe wykwity

skórne, łupież

rabdomioliza

obrzęk

naczynio-

ruchowy

Zaburzenia

nerek i dróg

moczowych

Ciąża, połóg i

okres

okołoporodowy

Zaburzenia

układu

rozrodczego i

piersi

Zaburzenia

ogólne i stany w

miejscu podania

nietrzymanie

moczu

Obrzękd,

gorączka, ból

w klatce

piersiowej,

osłabienie

(astenia),

zmęczenie,

ból

częstomocz, zastój moczu,

dyzuria

zaburzenia erekcji,

zaburzenia ejakulacji, brak

miesiączki, zaburzenia

miesiączkowaniad,

ginekomastia, mlekotok,

zaburzenia funkcji

seksualnych, ból piersi,

dyskomfort piersi,

wydzielina z pochwy

obrzęk twarzy, dreszcze,

zwiększenie temperatury

ciała, nieprawidłowy sposób

chodzenia, pragnienie,

dyskomfort w klatce

piersiowej, złe

samopoczucie, dziwne

samopoczucie, dyskomfort

noworodkowy zespół odstawiennycpriapizmc, opóźnione miesiączkowanie,obrzęk piersi,powiększeniepiersi, wydzielinaz piersi

hipotermia, zmniejszenie temperatury ciała,ochłodzenie obwodowych

części ciała, zespółodstawienia leku,stwardnieniec

Zaburzenia

wątroby i dróg

żółciowych

zwiększenie aktywności

aminotransferaz,

zwiększenie aktywności

gammaglutamylotransferazy,

zwiększenie aktywności

enzymów wątrobowych

żółtaczka

Badania upadek ból związany z proceduramidiagnostyczne medycznymi

aHiperprolaktynemia może w niektórych przypadkach prowadzić do ginekomastii, zaburzeńmenstruacji, braku miesiączki, braku owulacji, mlekotoku, zaburzeń płodności, zmniejszonego libido,zaburzeń wzwodu.

bW badaniach z kontrolą placebo cukrzycę zgłaszano u 0,18% osób leczonych rysperydonem wporównaniu do 0,11% w grupie placebo. Całkowita częstość występowania cukrzycy we wszystkichbadaniach klinicznych wyniosła 0,43% u wszystkich osób leczonych rysperydonem.cNie stwierdzono w badaniach klinicznych z zastosowaniem rysperydonu, lecz stwierdzano powprowadzeniu rysperydonu do obrotu.

15

dZespół pozapiramidowy może objawiać się: parkinsonizmem (zwiększone wydzielanie śliny,zesztywnienie mięśni szkieletowych, parkinsonizm, ślinotok, objaw koła zębatego w parkinsoniźmie,bradykinezja, hipokinezja, maskowata twarz, napięcie mięśni, akineza, sztywność karku, sztywnośćmięśni, chód parkinsonowski i nieprawidłowy odruch z gładzizny czoła, parkinsonowskie drżeniespoczynkowe), akatyzją (akatyzja, niepokój ruchowy, hyperkinezja i zespół niespokojnych nóg),drżeniem, dyskinezą (dyskineza, drganie mięśni, choreoatetoza, atetoza i drgawki kloniczne mięśni),dystonią. Dystonia obejmuje dystonię, zwiększone napięcie mięśni, kręcz szyi, mimowolne skurczemięśni, przykurcz mięśni, kurcz powiek, rotacyjne ruchy gałki ocznej, porażenie języka, skurczemięśni twarzy, skurcz krtani, miotonię, opistotnus, skurcz mięśni ust i gardła, pleurototonus, skurczjęzyka, szczękościsk. Należy zauważyć, że wymieniono szeroki zakres objawów, które niekonieczniemuszą mieć podłoże pozapiramidowe. Bezsenność obejmuje: trudności z zasypianiem, bezsennośćśródnocną; Napady drgawkowe obejmują: uogólniony napad toniczno-kloniczny; Zaburzeniamiesiączkowania obejmują: nieregularne miesiączkowanie, skąpe miesiączkowanie; Obrzękobejmuje: obrzęk uogólniony, obrzęk obwodowy, obrzęk ciastowaty.

Działania niepożądane stwierdzone podczas stosowania postaci farmaceutycznych paliperydonu

Paliperydon jest czynnym metabolitem rysperydonu, dlatego profile działań niepożądanych tychsubstancji (w tym zarówno postaci doustnych, jak i postaci do wstrzyknięć) odpowiadają sobiewzajemnie. Oprócz wyżej wymienionych działań niepożądanych, podczas stosowania produktówpaliperydonu stwierdzono wymienione poniżej działania, które mogą wystąpić podczas stosowaniarysperydonu.

Zaburzenia serca: zespół tachykardii ortostatycznej.

Oddziaływania związane z grupą leków

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych stwierdzano bardzo rzadkieprzypadki wydłużenia odstępu QT po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu. Innymi związanymiz klasą leków działaniami na serce, opisywanymi dla leków przeciwpsychotycznych w przypadku,których występuje wydłużenie odcinka QT są: arytmia komorowa, migotanie komór, tachykardiakomorowa, nagła śmierć, zatrzymanie akcji serca i częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa

Podczas leczenia lekami przeciwspychotycznymi odnotowano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, w tym przypadki zatoru tętnicy płucnej oraz przypadki zakrzepicy żył głębokich (częstośćnieznana).

Zwiększenie masy ciała

Na podstawie połączonych danych pochodzących z trwających 6 do 8 tygodni badań kontrolowanychplacebo określano stosunek ilościowy dorosłych pacjentów ze schizofrenią poddawanych terapiiz zastosowaniem rysperydonu i placebo, spełniających kryterium zwiększenia masy ciała o ≥7% masypoczątkowej. Stwierdzono występowanie statystycznie istotnego wzrostu ilości przypadkówzwiększenia masy ciała w grupie otrzymującej rysperydon (18%), w porównaniu z grupą otrzymującąplacebo (9%). Analizując połączone dane z kontrolowanych placebo, trwających 3 tygodnie badań zudziałem dorosłych pacjentów z ostrą manią, poziom występowania wzrostu masy ciała ≥7% wmomencie zakończenia badania był porównywalny dla grup otrzymujących rysperydon (2,5%) orazgrup otrzymujących placebo (2,4%) i był nieznacznie większy w aktywnej grupie kontrolnej (3,5%).W populacji dzieci i młodzieży wykazujących zaburzenia zachowania i inne zachowania destrukcyjne,w badaniach długoterminowych stwierdzono zwiększenie masy ciała o średnio 7,3 kg po12 miesiącach terapii. Oczekiwane zwiększenie masy ciała dla normalnych dzieci w wieku od 5 do 12lat wynosi 3 do 5 kg rocznie. W wieku od 12 do 16 lat, u dziewcząt utrzymuje się tempo zwiększaniamasy ciała wynoszące od 3 do 5 kg rocznie, podczas gdy u chłopców masa zwiększa się o około 5 kgrocznie.

16

Dodatkowe informacje dotyczące populacji specjalnych

Niepożądane działania produktu leczniczego obserwowane częściej u pacjentów w podeszłym wieku z demencją lub u dzieci, w porównaniu z populacją osób dorosłych, opisano poniżej:

Osoby w podeszłym wieku z otępieniem

Przemijające napady niedokrwienne oraz zdarzenia mózgowo-naczyniowe były działaniaminiepożądanymi opisywanymi w badaniach klinicznych. Występowały one z odpowiednią częstością1,4% i 1,5% u osób w podeszłym wieku z otępieniem. Dodatkowo, opisywano występowanienastępujących działań niepożądanych z częstością co najmniej dwukrotnie większą niż w innychpopulacjach osób dorosłych i wynoszącą ≥5%: zakażenia dróg moczowych, obrzęk obwodowy, letargi kaszel.

Dzieci i młodzież

Ogólnie oczekuje się, że rodzaj działań niepożądanych u dzieci jest podobny do tych obserwowanychu dorosłych.

U dzieci (od 5 do 17 lat) opisywano następujące działania niepożądane występujące z częstością ≥5%i co najmniej dwukrotnie przekraczającą odpowiednią częstość stwierdzaną u osób dorosłych:senność/uspokojenie, zmęczenie, ból głowy, wzmożone łaknienie, wymioty, zakażenie górnych drógoddechowych, obrzęk błony śluzowej nosa, ból brzucha, zawroty głowy, kaszel, gorączka, drżenie,biegunka i mimowolne oddawanie moczu.

Wpływ rysperydonu podczas długotrwałego leczenia na dojrzewanie płciowe i masę ciała nie zostałwystarczająco zbadany (patrz punkt 4.4 ,,Dzieci i młodzież’’).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected].

4.9 Przedawkowanie

Objawy

Opisywane objawy podmiotowe i przedmiotowe przedawkowania były na ogół nadmiernie nasilonymiwynikami farmakologicznego działania rysperydonu. Należały do nich: senność i sedacja, tachykardiai niedociśnienie oraz objawy pozapiramidowe. Po przedawkowaniu odnotowano przypadkiwydłużenia odstępu QT i drgawki. Opisywano występowanie torsade de pointes w związku zeskojarzonym przedawkowaniem rysperydonu i paroksetyny.

W przypadku ostrego przedawkowania, należy zawsze brać pod uwagę możliwość zatrucia wielomalekami jednocześnie.

Leczenie

Należy uzyskać i utrzymać drożność dróg oddechowych oraz zapewnić odpowiednie natlenieniei wentylację. Należy rozważyć wykonanie płukania żołądka (gdy pacjent jest nieprzytomny, pozaintubowaniu) oraz podanie węgla aktywowanego razem ze środkami przeczyszczającymi jedyniew przypadku, gdy od przyjęcia leku nie upłynęła godzina. Natychmiast należy rozpocząćkontrolowanie czynności układu krążenia z ciągłym zapisem elektrokardiograficznym, w celuwykrycia ewentualnych zaburzeń rytmu.

17

Nie ma swoistego antidotum na rysperydon, dlatego należy wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe.Niedociśnienie i zapaść krążeniową należy leczyć odpowiednimi środkami, takimi jak dożylniepodawane płyny i (lub) leki sympatykomimetyczne. W przypadku wystąpienia ciężkich objawówpozapiramidowych należy wdrożyć leki antycholinergiczne. Należy dokładnie obserwować pacjentai monitorować parametry życiowe do czasu ustąpienia objawów zatrucia.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Inne leki przeciwpsychotyczne; kod ATC: N05AX08

Mechanizm działania

Rysperydon jest wybiórczym antagonistą monoaminergicznym o unikatowych właściwościach.Charakteryzuje się dużym powinowactwem do receptorów serotoninergicznych 5-HT2i dopaminergicznych D2. Rysperydon wiąże się również z receptorami alfa-1-adrenergicznymi i,z mniejszym powinowactwem, z receptorami histaminergicznymi H1 i receptorami α-2-adrenergicznymi. Rysperydon nie wykazuje powinowactwa do receptorów cholinergicznych. Pomimotego, że rysperydon jest silnym antagonistą receptorów D2, co wiąże się z korzystnym wpływem nawytwórcze objawy schizofrenii, w mniejszym stopniu ogranicza on aktywność motoryczną i wywołujekatalepsję niż klasyczne neuroleptyki. Zrównoważone ośrodkowe działanie antagonistyczne nareceptory serotoninergiczne i dopaminergiczne może zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpieniapozapiramidowych działań niepożądanych i rozszerzyć oddziaływanie terapeutyczne na objawynegatywne i zaburzenia afektywne występujące w przebiegu schizofrenii.

Działanie farmakodynamiczne

Skuteczność kliniczna

Schizofrenia

Skuteczność rysperydonu w krótkoterminowej terapii schizofrenii stwierdzono w czterech badaniachtrwających od 4 do 8 tygodni, które obejmowały ponad 2500 pacjentów spełniających kryteria DSM-IV dla schizofrenii. W 6-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu obejmującym podawanierosnących dawek rysperydonu do 10 mg/dobę, podawanych dwa razy na dobę, stwierdzono, żerysperydon był bardziej skuteczny niż placebo wg oceny w skali Brief Psychiatric Rating Scale(BPRS). W 8-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu z zastosowaniem czterech stałychdawek rysperydonu (2 mg, 6 mg, 10 mg i 16 mg/dobę, podawanych dwa razy na dobę), stwierdzono,że wszystkie cztery grupy wykazują lepsze wyniki w skali Positive and Negative Syndrome Scale(PANSS) w porównaniu z placebo. W 8-tygodniowym badaniu dotyczącym porównania dawek zzastosowaniem pięciu stałych dawek rysperydonu (1 mg, 4 mg, 8 mg, 12 mg i 16 mg na dobę,podawanych dwa razy na dobę), stwierdzono lepsze wyniki w skali PANSS dla grup otrzymującychdawki 4 mg, 8 mg i 16 mg na dobę w porównaniu z grupą otrzymującą 1 mg rysperydonu na dobę. W4-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu dotyczącym porównania dawek, przeprowadzonymz zastosowaniem dwóch stałych dawek rysperydonu (4 mg i 8 mg na dobę, podawanych raz na dobę),obie grupy uzyskały lepsze wyniki w skali PANSS w porównaniu z placebo, łącznie z całkowitymwynikiem PANSS i miarą odpowiedzi (>20% zmniejszenia całkowitego wyniku PANSS). W ramachdłuższego badania, dorosłych pacjentów ambulatoryjnych spełniających w większości kryteria DSM-IV dla schizofrenii, i klinicznie stabilnych od co najmniej 4 tygodni w okresie przyjmowania lekówprzeciwpsychotycznych, randomizowano do grup otrzymujących 2 mg do 8 mg na dobę rysperydonulub haloperydolu i przez 1 do 2 lat prowadzono obserwacje czy nie występują nawroty choroby. Upacjentów otrzymujących rysperydon stwierdzono znacząco dłuższy okres do wystąpienia nawrotu, wporównaniu z pacjentami otrzymującymi haloperydol.

Epizody maniakalne w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych

18

Skuteczność monoterapii ostrych epizodów manii związanych z zaburzeniem dwubiegunowym typuI z zastosowaniem rysperydonu wykazano w trzech podwójnie ślepych badaniach kontrolowanychplacebo przeprowadzonych na około 820 pacjentach z zaburzeniami dwubiegunowymi typu I,w oparciu o kryteria DSM-IV. W badaniach tych wykazano, że rysperydon w dawce od 1 mg do 6 mgna dobę (dawka początkowa 3 mg w dwóch badaniach i 2 mg jednym badaniu) był znacząco bardziejskuteczny od placebo w odniesieniu do wcześniej ustalonego punktu końcowego, tzn. zmiany wstosunku do wyniku początkowego w skali Young Mania Rating Scale (YMRS) w tygodniu 3. Wtórnewyniki skuteczności były ogólnie zgodne z wynikami pierwotnymi. Odsetek pacjentów, u których po3 tygodniach zanotowano zmniejszenie o ≥50% łącznego wyniku YMRS w stosunku do wynikupoczątkowego był znacząco większy dla rysperydonu niż dla placebo. W jednym z badań stworzonogrupę otrzymującą haloperydol, oraz zastosowano 9-tygodniową, podwójnie ślepą fazę podtrzymującą. Skuteczność została zachowana przez cały 9-tygodniowy okres terapii

podtrzymującej. Zmiana w stosunku do wyniku początkowego w skali YMRS postępowała w dalszymciągu i była w tygodniu 12 porównywalna dla rysperydonu i haloperydolu.

Skuteczność rysperydonu podawanego ze środkami stabilizującymi nastrój, w leczeniu ostrej maniiwykazano w dwóch, trwających 3 tygodnie, podwójnie ślepych badaniach, obejmujących około 300pacjentów spełniających kryteria DSM-IV dla zaburzeń dwubiegunowych typu I. W jednym 3-tygodniowym badaniu stwierdzono, że rysperydon w dawce od 1 mg do 6 mg na dobę, z dawkąpoczątkową wynoszącą 2 mg/dobę podawaną z litem lub walproinianem, zapewniał osiąganielepszego wyniku niż podawanie samego litu lub walproinianu, w odniesieniu do określonegowcześniej punktu końcowego, tzn. zmiany całkowitego wyniku w skali YMRS w tygodniu 3względem wartości początkowej. W drugim, trwającym trzy tygodnie badaniu, rysperydon podawanyw dawce od 1 mg do 6 mg na dobę, z początkową dawką 2 mg/dobę, w skojarzeniu z litem,walproinianem lub karbamazepiną nie okazał się skuteczniejszy niż sam lit, walproinian lubkarbamazepina w obniżaniu wyniku w skali YMRS. Możliwym wyjaśnieniem niepowodzenia tegobadania jest indukcja klirensu rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu pod wpływem karbamazepiny,co prowadzi do mniejszych niż terapeutyczne stężeń rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu. Gdy wanalizie post-hoc wykluczono grupę karbamazepinową, rysperydon w połączeniu z litem iwalproinianem zapewniał większe obniżenie wyniku w skali YMRS, w porównaniu z działaniemsamego litu lub walproinianu.

Uporczywa agresja u pacjentów z otępieniem

Skuteczność rysperydonu w leczeniu Behawioralnych i Psychologicznych Objawów Demencji (ang.Behavioral and Psychological Symptoms of Dementia - BPSD), obejmujących zaburzenia zachowania,takie jak: agresja, pobudzenie, psychoza, nadmierna aktywność i zaburzenia afektywne, wykazanow trzech podwójnie ślepych, kontrolowanych placebo, badaniach przeprowadzonych z udziałem 1150pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego. W jednym zbadań zastosowano stałe dawki rysperydonu wynoszące 0,5 mg, 1 mg i 2 mg na dobę. W dwóchbadaniach z dostosowywaną dawką, podawano dawki rysperydonu w zakresie od 0,5 mg do 4 mg nadobę oraz odpowiednio od 0,5 mg do 2 mg na dobę. Stwierdzono statystycznie istotną i klinicznieznaczącą skuteczność rysperydonu w leczeniu agresji, i mniej znaczną w leczeniu pobudzenia ipsychozy u pacjentów w podeszłym wieku z demencją (wg pomiarów w skali Behavioural PathologyIn Alzheimer’s Disease Rating Scale [BEGAVE-AD] i Cohen-Mansfield Agitation Inventory [CMAI]).Działanie terapeutyczne rysperydonu było niezależne od wyniku w skali Mini-Mental StateExamination (MMSE),a w konsekwencji od zaawansowania demencji, od uspokajających właściwościrysperydonu, od obecności lub braku psychozy, od typu demencji – związanej z chorobą Alzheimera,naczyniowej lub mieszanej (patrz także punkt 4.4).

Dzieci i młodzież

Zaburzenia zachowania

Skuteczność rysperydonu w krótkoterminowym leczeniu zachowań destrukcyjnych wykazanow dwóch podwójnie ślepych, kontrolowanych placebo badaniach przeprowadzonych z udziałem 240pacjentów w wieku od 5 do 12 lat, z diagnozą zaburzeń zachowania (ang. disruptive behaviourdisorders - DBD) wg kryteriów DSM-IV oraz graniczną funkcją intelektualną lub łagodnym do

19

umiarkowanego zaburzeniem zdolności uczenia się/upośledzeniem psychicznym. W tych dwóchbadaniach stwierdzono, że rysperydon w dawkach od 0,02 do 0,06 mg/kg mc. na dobę był znacznieskuteczniejszy od placebo w odniesieniu do osiągania pierwotnego punktu końcowego, tzn. zmianywyniku w podskali Conduct Problem skali Nisonger-Child Behaviour Rating Form (N-CBRF)względem wartości początkowej w tygodniu 6.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Produkt leczniczy Torendo Q-Tab, tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej jest biorównoważny zproduktem leczniczym Torendo, tabletki powlekane. Rysperydon jest metabolizowany do9-hydroksyrysperydonu, który ma podobne właściwości farmakologiczne do właściwości rysperydonu(patrz ,,Metabolizm i eliminacja’’).

Wchłanianie

Rysperydon jest po podaniu doustnym całkowicie wchłaniany i w ciągu 1 do 2 godzin osiągamaksymalne stężenie w osoczu krwi. Bezwzględna dostępność biologiczna rysperydonu po podaniudoustnym wynosi 70% (CV=25%). Względna dostępność biologiczna rysperydonu po podaniudoustnym, uwolnionego z tabletki wynosi 94% (CV=10%) w porównaniu z roztworem.Obecność pokarmu nie wpływa na wchłanianie leku, dlatego rysperydon może być podawanyw trakcie posiłków lub niezależnie od posiłków. Stan stacjonarny rysperydonu jest osiągany uwiększości pacjentów w ciągu jednego dnia. Stan stacjonarny 9-hydroksyrysperydonu jest osiągany wciągu 4-5 dni dawkowania.

Dystrybucja

Dystrybucja rysperydonu przebiega szybko. Objętość dystrybucji wynosi 1 do 2 l/kg. W osoczu krwirysperydon wiąże się z albuminami i kwaśną alfa-1-glikoproteiną. Rysperydon w osoczu krwi jestzwiązany z białkami w 90%, a 9-hydroksyrysperydon w 77%.

Metabolizm i eliminacja

Rysperydon jest metabolizowany przez CYP 2D6 do 9-hydroksyrysperydonu, który ma podobnewłaściwości farmakologiczne do właściwości rysperydonu. Rysperydon i 9-hydroksyrysperydontworzą czynną frakcję przeciwpsychotyczną. CYP 2D6 podlega polimorfizmowi genetycznemu.Osoby intensywnie metabolizujące z udziałem CYP 2D6 zamieniają szybko rysperydon na 9-hydroksyrysperydon, podczas gdy osoby słabo metabolizujące z udziałem CYP 2D6 zamieniają goznacznie wolniej. Chociaż u osób intensywnie metabolizujących jest mniejsze stężenie rysperydonu awiększe stężenie 9-hydroksyrysperydonu niż u osób słabo metabolizujących, to farmakokinetykirysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu łącznie (tzw. czynna frakcja przeciwpsychotyczna), po podaniudawki jednorazowej i wielokrotnych dawkach są podobne w obu populacjach.

Inną ścieżką metaboliczną rysperydonu jest N-dealkilacja. Badania in vitro przeprowadzone naludzkich mikrosomach wątrobowych wykazały, że rysperydon w klinicznie istotnych stężeniach niehamuje znacząco metabolizmu leków ulegających przemianom katalizowanym przez izoenzymycytochromu P450, w tym CYP 1A2, CYP 2A6, CYP 2C8/9/10, CYP 2D6, CYP 2E1, CYP 3A4 i CYP3A5. W okresie tygodnia od chwili podania, 70% dawki jest wydalane z moczem, a 14% z kałem.W moczu, rysperydon oraz 9-hydroksyrysperydon reprezentuje 35-45% dawki. Pozostała część to niewykazujące aktywności metabolity. Po podaniu doustnym pacjentom z psychozami, okres półtrwaniarysperydonu wynosi około 3 godzin. Okres półtrwania 9-hydroksyrysperydonu i czynnej frakcjio działaniu przeciwpsychotycznym wynosi 24 godziny.

Liniowość lub nieliniowość

Stężenie rysperydonu w osoczu krwi w zakresie dawek terapeutycznych wykazuje zależność proporcjonalną do dawki.

Osoby w podeszłym wieku, osoby z niewydolnością wątroby lub nerek

Badania farmakokinetyki dotyczące jednorazowej dawki rysperydonu podanego doustnie wykazały większe stężenia w osoczu o średnio 43%, dłuższy okres półtrwania o 38% i zmniejszenie o 30%

20

klirensu czynnej frakcji przeciwpsychotycznej u pacjentów w podeszłym wieku. U dorosłych zumiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek klirens czynnej frakcji przeciwpsychotycznej wynosiłokoło 48% klirensu u młodych zdrowych dorosłych osób. U dorosłych z ciężkimi zaburzeniamiczynności nerek klirens czynnej frakcji przeciwpsychotycznej wynosił około 31% klirensu u młodychzdrowych dorosłych osób. Okres półtrwania czynnej frakcji przeciwpsychotycznej wynosił 16,7godzin u młodych dorosłych, 24,9 godzin u dorosłych z umiarkowanymi zaburzeniami czynnościnerek (lub był około 1,5 razy dłuższy niż u młodych dorosłych), oraz 28,8 godzin u osób z ciężkimizaburzeniami czynności nerek (lub był około 1,7 razy dłuższy niż u młodych dorosłych). Stężenierysperydonu w osoczu krwi u pacjentów z niewydolnością wątroby było prawidłowe, jednak średniestężenie wolnej frakcji rysperydonu zwiększyło się u tych pacjentów o 37,1%. Klirens i okrespółtrwania w fazie eliminacji podanego doustnie rysperydonu i czynnej frakcji przeciwpsychotyczneju dorosłych z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, nie różniły się znacząco odparametrów u młodych zdrowych dorosłych osób.

Dzieci i młodzież

U dzieci, właściwości farmakokinetyczne rysperydonu, 9-hydroksyrysperydonu oraz czynnej frakcji przeciwpsychotycznej są zbliżone do właściwości farmakokinetycznych u osób dorosłych.

Płeć, rasa, palenie tytoniu

Analiza farmakokinetyki w populacji nie ujawniła istnienia jakiejkolwiek zależnej od płci, rasy, czypalenia tytoniu różnicy farmakokinetyki rysperydonu lub aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej popodaniu rysperydonu.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach dotyczących podprzewlekłej toksyczności, przeprowadzonych na niedojrzałych płciowoszczurach i psach, zaobserwowano zależne od dawki działanie na gruczoły piersiowe i układrozrodczy u samców i samic. Działania te wynikały ze zwiększonych stężeń prolaktyny w surowicykrwi, na skutek zablokowania receptora dopaminergicznego D2 przez rysperydon. W dodatku badaniana kulturach tkankowych sugerują, że rozwój komórek w ludzkich guzach piersi może byćstymulowany przez prolaktynę. Rysperydon nie miał działania uszkadzającego płód u szczura ikrólika. W przypadku badań nad rozmnażaniem u szczurów pod wpływem rysperydonu, działanianiepożądane dotyczyły zachowań rodziców podczas kojarzenia się w pary oraz masy urodzeniowej iprzeżywalności potomstwa. U szczurów ekspozycja na rysperydon w okresie płodowym wiązała się zdeficytami funkcji poznawczych u zwierząt dorosłych. Inne środki będące antagonistami dopaminy,podane ciężarnym zwierzętom, negatywnie oddziaływały na uczenie się i rozwój motorycznypotomstwa. W badaniach toksykologicznych przeprowadzanych na młodych szczurach stwierdzanozwiększoną śmiertelność i opóźnienie ich rozwoju. W 40-tygodniowym badaniu wystąpiło opóźnieniedojrzewania płciowego u młodych psów. Na podstawie pola pod krzywą (AUC) nie stwierdzonozaburzenia wzrostu kości długich u psów przy narażeniu 3,6 razy większym od maksymalnejekspozycji u młodzieży (1,5 mg/dobę), natomiast u młodzieży w przypadku ekspozycji 15 razywiększej od maksymalnej ekspozycji na lek, zaobserwowano wpływ na kości długie i dojrzewaniepłciowe.

Rysperydon nie wykazywał działania genotoksycznego w szeregu testów. W badaniach naddziałaniem rakotwórczym rysperydonu u szczurów i myszy obserwowano wzrost gruczolakaprzysadki (mysz), gruczolaka trzustki (szczur), gruczolaka gruczołów mlecznych (oba gatunki). Guzyte można powiązać z przedłużającym się antagonizmem względem dopaminy D2 i hiperprolaktynemią.Znaczenie tych obserwacji dotyczących gryzoni dla ryzyka stosowania leku u ludzi jest nieznane.Modele zwierzęce in vitro i in vivo wykazały, że duże dawki rysperydonu mogą powodowaćwydłużenie odstępu QT, teoretycznie zwiększającego ryzyko częstoskurczu komorowego typu torsadede pointes.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

21

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Mannitol

Kopolimer metakrylanu butylu zasadowyPowidon

Celuloza mikrokrystalicznaHydroksypropyloceluloza niskopodstawionaAspartam (E 951) Krospowidon

Żelaza tlenek czerwony (E 172)Aromat miętowy

Aromat mięty pieprzowej Wapnia krzemian Magnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry OPA/Al/PVC/Aluminium, w tekturowym pudełku

Wielkość opakowań:

20, 28, 30, 50, 56, 60, 98 lub 100 tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania produktu leczniczego

Bez specjalnych wymagań

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

KRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Słowenia

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Torendo Q-Tab 1 mg: pozwolenie nr 12634Torendo Q-Tab 2 mg: pozwolenie nr 12635

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

22

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 25.01.2007 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 30.03.2012 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

28.09.2018 r.

23