doustnym i dożylnym pokazuje biodostępność w zakresie 68 ± 13% dla tramadolu w postaci kapsułek.W porównaniu z innymi opioidowymi lekami przeciwbólowymi całkowita biodostępność tramadoluw postaci kapsułek jest ekstremalnie wysoka.
Maksymalne stężenie w surowicy jest osiągane po około 2 godzinach od zastosowania tramadoluw postaci kapsułek. Po zastosowaniu produktu leczniczego Tramal Retard 100, 100 mg, tabletkio przedłużonym uwalnianiu maksymalne stężenie w surowicy Cmax= 141 ± 40 ng/ml jest osiągane po4,9 godziny; po zastosowaniu produktu leczniczego Tramal Retard 200, 200 mg, tabletkio przedłużonym uwalnianiu Cmax = 260 ± 62 ng/ml jest osiągane po upływie 4,8 godziny.
Farmakokinetyka tramadolu w postaci tabletek i kropli doustnych nie różni się znacząco odfarmakokinetyki tramadolu w postaci kapsułek w odniesieniu do stopnia biodostępności, któregomiarą jest AUC. Istnieje 10% różnicy w Cmax pomiędzy tramadolem w postaci kapsułek i tabletek.Czas do osiągnięcia Cmax wynosił 1 godzinę dla produktu leczniczego Tramal krople doustne, roztwór,1,5 godziny dla tramadolu w postaci tabletek i 2,2 h dla tramadolu w postaci kapsułek, co wkazuje naszybkie wchłanianie płynnych postaci doustnych.
Całkowita biodostępność Tramalu w postaci czopków wynosi 78 ± 10%.
Tramadol ma duże powinowactwo do tkanek (Vd,β = 203 +/- 40 l). Wiąże się z białkami osocza w około 20%.
Tramadol przenika przez barierę krew-mózg oraz przez łożysko. Bardzo niewielkie jego ilości orazmetabolitu po O-demetylacji stwierdzono w mleku kobiecym (odpowiednio 0,1% oraz 0,02%zastosowanej dawki).
Okres półtrwania t1/2, β w fazie eliminacji wynosi około 6 godzin, niezależnie od sposobu podania.U pacjentów powyżej 75 lat może on zostać przedłużony o współczynnik 1,4.
U ludzi tramadol jest metabolizowany głównie w wyniku N- i O-demetylacji oraz sprzęganiaproduktów O-demetylacji z kwasem glukuronowym. Jedynie O-demetylotramadol jest czynnyfarmakologicznie. Stwierdza się ilościowe istotne różnice osobnicze co do stężenia innychmetabolitów. Jak dotąd wykryto w moczu jedenaście różnych metabolitów. Doświadczenia nazwierzętach wykazały, że O-demetylotramadol jest od 2 do 4 razy silniejszy od substancjimacierzystej. Jego okres półtrwania t1/2β (6 zdrowych ochotników) wynosi 7,9 godzin (od 5,4 do 9,6godzin) i jest zbliżony do okresu półtrwania tramadolu.
Na stężenie tramadolu lub jego aktywnego metabolitu w surowicy wpływ może mieć zahamowaniejednego lub obu typów izoenzymów CYP3A4 i CYP2D6, biorących udział w metabolizmietramadolu.
Tramadol i jego metabolity są prawie całkowicie wydalane przez nerki.
Po podaniu znakowanego tramadolu stwierdzono wydalanie z moczem 90% przyjętej dawki.U pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby okres półtrwania ulega wydłużeniu.U pacjentów z marskością wątroby okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi 13,3 ± 4,9 godziny(dla tramadolu) oraz 18,5 ± 9,4 godziny (dla O-demetylotramadolu), w skrajnych przypadkach -odpowiednio 22,3 i 36 godzin.
U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <5 ml/min) okres półtrwania w fazieeliminacji dla tramadolu wynosił 11 ± 3,2 godziny oraz dla O-demetylotramadolu 16,9 ± 3 godziny,a w skrajnych przypadkach odpowiednio 19,5 godziny i 43,2 godziny.
Farmakokinetyka tramadolu w zakresie dawek terapeutycznych przebiega liniowo.Zależność pomiędzy stężeniem w osoczu a działaniem przeciwbólowym jest proporcjonalna do dawki,lecz charakteryzuje się zmiennością w pojedynczych przypadkach. Zazwyczaj po podaniu skutecznejdawki stężenie w osoczu wynosi 100-300 ng/ml.
Farmakokinetyka tramadolu i O-demetylotramadolu po pojedynczym oraz wielokrotnym podaniu doustnym u pacjentów w wieku od 1 – 16 lat była zasadniczo podobna do uzyskanej wśród dorosłych
10