w około 20%.Tramadol przenika przez barierę krew-mózg oraz przez łożysko. Bardzo niewielkie jego ilości orazmetabolitu po O-demetylacji stwierdzono w mleku kobiecym (odpowiednio 0,1% oraz 0,02%zastosowanej dawki).
Okres półtrwania t1/2, β w fazie eliminacji wynosi około 6 godzin, niezależnie od sposobu podania.U pacjentów powyżej 75 lat może on zostać przedłużony o współczynnik 1,4.
U ludzi tramadol jest metabolizowany głównie w wyniku N- i O-demetylacji oraz sprzęganiaproduktów O-demetylacji z kwasem glukuronowym. Jedynie O-demetylotramadol jest czynnyfarmakologicznie. Stwierdza się ilościowe istotne różnice osobnicze co do stężenia innychmetabolitów. Jak dotąd wykryto w moczu jedenaście różnych metabolitów. Doświadczenia nazwierzętach wykazały, że O-demetylotramadol jest od 2 do 4 razy silniejszy od substancjimacierzystej. Jego okres półtrwania t1/2β (6 zdrowych ochotników) wynosi 7,9 godziny (od 5,4 do9,6 godziny) i jest zbliżony do okresu półtrwania tramadolu.
Na stężenie tramadolu lub jego aktywnego metabolitu w surowicy wpływ może mieć zahamowaniejednego lub obu typów izoenzymów CYP3A4 i CYP2D6, biorących udział w metabolizmietramadolu.
Tramadol i jego metabolity są prawie całkowicie wydalane przez nerki.
Po podaniu znakowanego tramadolu stwierdzono wydalanie z moczem 90% przyjętej dawki.U pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby okres półtrwania ulega wydłużeniu.U pacjentów z marskością wątroby okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi 13,3 ± 4,9 godziny (dlatramadolu) oraz 18,5 ± 9,4 godziny (dla O-demetylotramadolu), w skrajnych przypadkach -odpowiednio 22,3 i 36 godzin.
U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <5 ml/min) okres półtrwania w fazieeliminacji dla tramadolu wynosił 11 ± 3,2 godziny oraz dla O-demetylotramadolu 16,9 ± 3 godziny,a w skrajnych przypadkach odpowiednio 19,5 godziny i 43,2 godziny.
Farmakokinetyka tramadolu w zakresie dawek terapeutycznych przebiega liniowo.Zależność pomiędzy stężeniem w osoczu a działaniem przeciwbólowym jest proporcjonalna do dawki,lecz charakteryzuje się zmiennością w pojedynczych przypadkach. Zazwyczaj po podaniu skutecznejdawki stężenie w osoczu wynosi 100-300 ng/ml.
Farmakokinetyka tramadolu i O-demetylotramadolu po pojedynczym oraz wielokrotnym podaniudoustnym u pacjentów w wieku od 1 – 16 lat była zasadniczo podobna do uzyskanej wśród dorosłychprzy dawce dostosowanej do masy ciała, ale ze zwiększoną zmiennością osobniczą u dzieci w wieku 8lat i mniej.
Farmakokinetyka tramadolu i O-demetylotramadolu została zbadana, u dzieci poniżej 1 roku życia,lecz nie w pełni scharakteryzowana. Dane pochodzące z badań uwzględniających tę grupę wiekowąwskazują, że u noworodków tempo powstawania O-demetylotramadolu z udziałem CYP2D6 stalewzrasta i poziom aktywności CYP2D6 występujący u dorosłych, dzieci osiągają około 1 roku życia.Ponadto, niedojrzały układ glukuronidacji oraz niedojrzałe funkcje nerek mogą zmniejszać szybkośćeliminacji i powodować akumulację O-demetyltramadolu u dzieci w wieku poniżej 1 roku życia.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W przypadku powtarzanego podawania szczurom i psom tramadolu doustnie i parenteralnieprzez 6-26 tygodni oraz podawania psom doustnie przez 12 miesięcy badania hematologiczne,biochemiczne i histologiczne nie wykazały żadnych zmian mogących mieć związek z podawaniemtramadolu. Jedynie po podaniu dawek znacznie przekraczających zakres terapeutyczny obserwowanoobjawy ze strony układu nerwowego: niepokój, ślinienie, drgawki i zmniejszony przyrost masy ciała.
9