zbadać per rectum i, jeśli istnieją wskazania, oznaczać u pacjenta stężenie swoistego antygenugruczołu krokowego (ang. Prostate Specific Antigen − PSA) przed rozpoczęciem leczenia orazsystematycznie w trakcie jego trwania.Leczenie pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <10 ml/min) należyprowadzić z zachowaniem ostrożności ze względu na brak badań w tej grupie chorych.
Podczas stosowania tamsulosyny rzadko opisywano przypadki obrzęku naczynioruchowego. W raziewystąpienia obrzęku należy niezwłocznie przerwać leczenie, pacjenta poddać obserwacji aż do czasuustąpienia obrzęku i nie podawać powtórnie tamsulosyny.
U niektórych pacjentów leczonych obecnie lub wcześniej tamsulosyny chlorowodorkiem, podczaszabiegu chirurgicznego zaćmy obserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang.Intraoperative Floppy Iris Syndrome − IFIS, odmiana zespołu małej źrenicy). Zespół może zwiększaćryzyko wystąpienia powikłań ze strony oka podczas i po zabiegu.
Pojedyncze doniesienia sugerują, że przerwanie leczenia tamsulosyny chlorowodorkiem na 1-2tygodnie przed zabiegiem chirurgicznym zaćmy może być pomocne, chociaż dotychczas nie ustalonokorzyści z przerwania leczenia. Zespół wiotkiej tęczówki obserwowano również u pacjentów, którzynie przerwali leczenie tamsulosyną na dłużej przed operacją zaćmy.
Nie zaleca się rozpoczynania leczenia tamsulosyny chlorowodorkiem u pacjentów, u którychplanowana jest operacja usunięcia zaćmy. Podczas oceny przedoperacyjnej chirurg planujący zabiegwraz z zespołem okulistycznym powinien ocenić, czy pacjent, u którego jest planowana operacjazaćmy, jest leczony lub był leczony tamsulosyną, w celu wdrożenia właściwego postępowania, tak,aby podczas zabiegu nie wystąpił śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki.
U pacjentów o fenotypie charakteryzującym się słabą aktywnością metaboliczną cytochromu CYP2D6tamsulosyny chlorowodorku nie należy podawać jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4.
Należy zachować ostrożność stosując tamsulosyny chlorowodorek jednocześnie z silnymii umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 (patrz punkt 4.5).
4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Badania interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych pacjentów.
Nie obserwowano interakcji podczas jednoczesnego stosowania tamsulosyny chlorowodorkuz atenololem, enalaprylem lub teofiliną. Jednocześnie stosowana cymetydyna powoduje zwiększeniestężenia tamsulosyny w osoczu, zaś furosemid powoduje jego zmniejszenie. Ponieważ stężenietamsulosyny utrzymuje się nadal w granicach terapeutycznych, nie ma potrzeby dostosowaniadawkowania produktu.
W badaniach in vitro stosowanie następujących leków nie miało wpływu na wielkość wolnej frakcjitamsulosyny w osoczu: diazepam, propranolol, trichlormetiazyd, chlormadynon, amitryptylina,diklofenak, glibenklamid, symwastatyna i warfaryna. Tamsulosyna również nie zmienia wielkościwolnych frakcji diazepamu, propranololu, trichlormetiazydu i chlormadynonu.
Jednak diklofenak i warfaryna mogą zwiększać szybkość eliminacji tamsulosyny.
Jednoczesne podawanie tamsulosyny chlorowodorku z silnymi inhibitorami CYP3A4 może prowadzićdo zwiększenia ekspozycji na tamsulosyny chlorowodorek. Jednoczesne podawanie z ketokonazolem(znany, silny inhibitor CYP3A4) powodowało zwiększenie pola pod krzywą AUC oraz Cmaxtamsulosyny odpowiednio o 2,8 i 2,2 raza..
U pacjentów o fenotypie charakteryzującym się słabą aktywnością metaboliczną cytochromu CYP2D6tamsulosyny chlorowodorku nie należy podawać jednocześnie z silnymi inhibitorami cytochromuCYP3A4.
2
