CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Venlectine, 37,5 mg, kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde Venlectine, 75 mg, kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde Venlectine, 150 mg, kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda kapsułka o przedłużonym uwalnianiu, twarda, zawiera 37,5 mg wenlafaksyny (Venlafaxinum) w postaci chlorowodorku.

Każda kapsułka o przedłużonym uwalnianiu, twarda, zawiera 75 mg wenlafaksyny (Venlafaxinum) w postaci chlorowodorku.

Każda kapsułka o przedłużonym uwalnianiu, twarda, zawiera 150 mg wenlafaksyny (Venlafaxinum) w postaci chlorowodorku.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde.

Matowobiałe kapsułki żelatynowe twarde (rozmiar 0) zawierające jedną okrągłą, obustronnie wypukłą

tabletkę.

Matowożółtaworóżowe kapsułki żelatynowe twarde (rozmiar 0) zawierające dwie okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki.

Matowoszkarłatne kapsułki żelatynowe twarde (rozmiar 00) zawierające trzy okrągłe, obustronniewypukłe tabletki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie epizodów dużej depresji.

Zapobieganie nawrotom epizodów dużej depresji.Leczenie uogólnionych zaburzeń lękowych.Leczenie fobii społecznej.

Leczenie lęku napadowego z lub bez towarzyszącej agorafobii.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Epizody dużej depresji

Zalecana początkowa dawka wenlafaksyny o przedłużonym uwalnianiu wynosi 75 mg raz na dobę.W przypadku pacjentów niereagujących na początkową dawkę 75 mg na dobę, korzystne może byćzwiększanie dawki produktu do dawki maksymalnej, tj. 375 mg na dobę. Dawkę należy zwiększać stopniowo w odstępach około 2 tygodni lub dłuższych. W przypadkach uzasadnionych klinicznie, wynikających z ciężkości objawów, zwiększenie dawki może odbywać się w krótszych odstępach, ale nie krótszych, niż 4 dni.

1

Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych zależnych od wielkości dawki,zwiększanie dawki należy przeprowadzać dopiero po dokonaniu oceny klinicznej (patrz punkt 4.4). Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Leczenie powinno trwać wystarczająco długo, zazwyczaj kilka miesięcy lub dłużej. Należy regularnie dokonywać oceny leczenia, podchodząc indywidualnie do każdego pacjenta. Długoterminowa terapia może być również odpowiednia w zapobieganiu nawrotom epizodów dużej depresji (ang. MDE, Major Depressive Epizode). U większości pacjentów dawka zalecana w zapobieganiu nawrotomepizodów dużej depresji jest taka sama, jak dawka stosowana w leczeniu zaburzeń depresyjnych.

Stosowanie leków przeciwdepresyjnych należy kontynuować przez co najmniej 6 miesięcy od czasuosiągnięcia remisji.

Uogólnione zaburzenia lękowe

Zalecana początkowa dawka wenlafaksyny o przedłużonym uwalnianiu wynosi 75 mg raz na dobę.W przypadku pacjentów niereagujących na początkową dawkę 75 mg na dobę, korzystne może byćzwiększanie dawki produktu aż do dawki maksymalnej tj. 225 mg na dobę. Dawkę należy zwiększaćstopniowo, w odstępach około 2 tygodni lub dłuższych.

Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych, zależnych od wielkości dawki,zwiększanie dawki należy przeprowadzać tylko po dokonaniu oceny stanu klinicznego pacjenta (patrzpunkt 4.4). Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Leczenie powinno trwać wystarczająco długo, zazwyczaj kilka miesięcy lub dłużej. Należy regularniedokonywać oceny leczenia, podchodząc indywidualnie do każdego pacjenta.

Fobia społeczna

Zalecana dawka wenlafaksyny o przedłużonym uwalnianiu wynosi 75 mg raz na dobę. Nie ma dowodów, że większe dawki przynoszą dodatkowe korzyści.

Jednakże, w przypadku pacjentów, niereagujących na początkową dawkę 75 mg na dobę, możnarozważyć zwiększenie dawki produktu do dawki maksymalnej, tj. 225 mg na dobę. Dawkowanie należy zwiększać stopniowo w odstępach około 2 tygodni lub dłuższych.

Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych zależnych od wielkości dawki, zwiększanie dawki należy przeprowadzać tylko po dokonaniu oceny klinicznej (patrz punkt 4.4).Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Leczenie powinno trwać wystarczająco długo, zazwyczaj kilka miesięcy lub dłużej. Należy regularnie dokonywać oceny leczenia, podchodząc indywidualnie do każdego pacjenta.

Lęk napadowy

Zalecane dawkowanie wenlafaksyny o przedłużonym uwalnianiu wynosi 37,5 mg na dobę przez 7 dni.Następnie dawkę należy zwiększyć do 75 mg na dobę. W przypadku pacjentów niereagujących nadawkę 75 mg na dobę, korzystne może być zwiększanie dawki produktu aż do dawki maksymalnej tj.225 mg na dobę. Dawkowanie należy zwiększać stopniowo w odstępach około 2 tygodni lubdłuższych.

Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych zależnych od wielkości dawki,zwiększanie dawki należy przeprowadzać tylko po dokonaniu oceny stanu klinicznego pacjenta (patrzpunkt 4.4). Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Leczenie powinno trwać wystarczająco długo, zazwyczaj kilka miesięcy lub dłużej. Należy regularniedokonywać oceny leczenia, podchodząc indywidualnie do każdego pacjenta.

2

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie ma konieczności modyfikowania dawki wenlafaksyny tylko ze względu na wiek pacjenta. Jednakże należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia osób w podeszłym wieku (np. zewzględu na możliwe zaburzenia czynności nerek, zmiany wrażliwości oraz powinowactwa neuroprzekaźników, występujące z wiekiem). Zawsze należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę i uważnie obserwować pacjenta, jeśli wymagane jest zwiększenie dawki.

Dzieci i młodzież

Wenlafaksyna nie jest zalecana do stosowania u dzieci i młodzieży.

Kontrolowane badania kliniczne u dzieci i młodzieży z epizodami dużej depresji nie wykazały skuteczności i nie uzasadniają stosowania wenlafaksyny w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.4 i 4.8).

Nie określono skuteczności ani bezpieczeństwa stosowania wenlafaksyny w innych wskazaniach u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby należy rozważyćzmniejszenie dawki zazwyczaj o 50%. Jednakże, ze względu na zmienność osobniczą wartościklirensu, może być konieczne indywidualne dostosowanie dawkowania.

Dane dotyczące pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby są ograniczone. Zaleca sięzachowanie ostrożności oraz rozważenie zmniejszenia dawki o więcej niż 50%. Podczas leczeniapacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy rozważyć potencjalne korzyściwzględem ryzyka.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Chociaż zmiana dawkowania nie jest konieczna u pacjentów ze współczynnikiem filtracjikłębuszkowej (ang. GFR) od 30 do 70 ml/minutę, to jednak zaleca się zachowanie ostrożności. W przypadku pacjentów wymagających hemodializy oraz u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR <30 ml/min) dawkę należy zmniejszyć o 50%. Ze względu na występującą u tych pacjentów zmienność osobniczą wartości klirensu, może być konieczne indywidualne dostosowanie dawkowania.

Objawy odstawienia obserwowane w trakcie przerywania leczenia wenlafaksyną Należy unikać nagłego odstawiania produktu. W przypadku przerywania terapii wenlafaksyną, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki przez okres trwający co najmniej od 1 do 2 tygodni, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia reakcji odstawienia (patrz punkt 4.4 i 4.8). Jeżeli jednak, pozmniejszeniu dawki lub po przerwaniu leczenia wystąpią objawy w stopniu nietolerowanym przezpacjenta, należy rozważyć powrót do wcześniej stosowanej dawki. W późniejszym okresie lekarzmoże kontynuować zmniejszanie dawki, ale w sposób bardziej stopniowy.

Sposób podawania

Do stosowania doustnego.

Zaleca się przyjmowanie kapsułek wenlafaksyny codziennie podczas posiłku, mniej więcej o tej samej porze. Kapsułki należy połykać w całości, popijając płynem. Nie należy ich dzielić, kruszyć, żuć anirozpuszczać.

U pacjenta, który stosuje tabletki o natychmiastowym uwalnianiu zawierające wenlafaksynę, można zamienić postać leku na kapsułki o przedłużonym uwalnianiu twarde zawierające ten sam związek, dobierając najbliższą dobową dawkę równoważną. Na przykład: zamiast podawać dwa razy na dobę tabletki o natychmiastowym uwalnianiu zawierające wenlafaksynę w dawce 37,5 mg można zastosować raz na dobę kapsułki o przedłużonym uwalnianiu twarde zawierające wenlafaksynęw dawce 75 mg. Dawkowanie należy dostosować indywidualnie do każdego pacjenta.

3

Kapsułki wenlafaksyny o przedłużonym uwalnianiu zawierają granulki, z których substancja czynna powoli uwalnia się do przewodu pokarmowego. Część nierozpuszczalna tych granulek jest wydalanai może być widoczna w kale.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Jednoczesne stosowanie z nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) jestprzeciwwskazane ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, z takimi objawami jakpobudzenie, drżenie i hipertermia. Leczenia wenlafaksyną nie wolno rozpoczynać przez co najmniej14 dni od zakończenia stosowania nieodwracalnych IMAO.

Przyjmowanie wenlafaksyny należy przerwać co najmniej 7 dni przed rozpoczęciem leczenia nieodwracalnymi IMAO (patrz punkt 4.4 i 4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Samobójstwo, myśli samobójcze lub kliniczne nasilenie choroby

Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczeniaoraz samobójstwa. Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania pełnej remisji. Ponieważ poprawamoże nie nastąpić w ciągu kilku pierwszych tygodni leczenia lub dłużej, pacjentów należy poddaćścisłej obserwacji do czasu wystąpienia poprawy. Z doświadczeń klinicznych wynika, że ryzykosamobójstwa może zwiększyć się we wczesnym etapie powrotu do zdrowia.

Inne zaburzenia psychiczne, w których przepisywana jest wenlafaksyna, mogą być również związaneze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zachowań samobójczych. Ponadto zaburzenia te mogąwspółistnieć z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. W związku z tym u pacjentów leczonychz powodu innych zaburzeń psychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi.

Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciemleczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpieniamyśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych nad lekami przeciwdepresyjnymi, stosowanymi u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, wykazała zwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat, stosujących leki przeciwdepresyjne.

W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i po zmianie dawki, należy ściśle obserwowaćpacjentów, szczególnie z grupy zwiększonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należyuprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, wystąpieniezachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich pojawieniasię, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza.

Dzieci i młodzież

Produkt Venlectine nie powinien być stosowany w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. W badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat zachowania samobójcze (próby samobójcze oraz myśli samobójcze) oraz wrogość (głównie agresja, zachowania buntownicze i gniew) obserwowano częściej w grupie otrzymującej leki przeciwdepresyjne, niż w grupie, otrzymującej placebo. Jeśli mimo to, ze względu na wskazania kliniczne, podjęta zostanie decyzja o leczeniu,pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia objawów samobójczych.

4

Ponadto, nie ma długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży w odniesieniu do wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i behawioralnego.

Zespół serotoninowy

W trakcie leczenia wenlafaksyną, podobnie jak i innymi substancjami działającymi serotoninergicznie, może wystąpić potencjalnie zagrażający życiu stan zwany zespołem serotoninowym lub objawy podobne do złośliwego zespołu neuroleptycznego (ang. NMS, Neuroleptic Malignant Syndrome), zwłaszcza gdy jednocześnie stosowane są inne leki mogące wpływać na system neuroprzekaźników serotoninergicznych [w tym tryptany, inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (ang. SSRI,Selective Serotonin Reuptake Inhibitor), inhibitory zwrotnego wychwytu noradrenaliny i serotoniny(ang. SNRI, Serotonin Norepinephrine Reuptake Inhibitors)] z produktami leczniczymi zaburzającymi metabolizm serotoniny, takimi jak IMAO (np. błękit metylenowy), lub z lekami przeciwpsychotycznymi, albo innymi antagonistami dopaminy (patrz punkty 4.3 i 4.5).

Objawy zespołu serotoninowego mogą obejmować zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie,omamy, śpiączka), objawy chwiejności układu autonomicznego (np. tachykardia, labilne ciśnienie krwi, hipertermia), zaburzenia nerwowo-mięśniowe (np. hiperrefleksja, brak koordynacji ruchów) i (lub) objawy dotyczące przewodu pokarmowego (np. nudności, wymioty, biegunka). Najbardziej ciężka postać zespołu serotoninowego może przypominać NMS, z objawami hipertermii, sztywności mięśni, niestabilności autonomicznej z możliwą szybką fluktuacją objawów życiowych i zmianami stanu psychicznego.

Jeśli leczenie wenlafaksyną w skojarzeniu z inną substancją, która może wpływać na systemneuroprzekaźnictwa serotoninergicznego i (lub) dopaminergicznego, jest klinicznie uzasadnione,zaleca się uważne obserwowanie pacjenta, zwłaszcza na początku leczenia i po zwiększeniu dawki.

Jednoczesne stosowanie wenlafaksyny z prekursorami serotoniny (takimi jak suplementy tryptofanu)nie jest zalecane.

Jaskra z wąskim kątem przesączania

Podczas stosowania wenlafaksyny może wystąpić rozszerzenie źrenic. Zaleca się ścisłe monitorowanie pacjentów ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym oraz pacjentów z ryzykiem wystąpienia ostrej jaskry z wąskim kątem przesączania (jaskra z zamkniętym kątem).

Ciśnienie krwi

U pacjentów leczonych wenlafaksyną często zgłaszano zależne od dawki zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi. U niektórych pacjentów po wprowadzeniu produktu do obrotu opisywano przypadki bardzo zwiększonego ciśnienia krwi, wymagającego natychmiastowego leczenia. U pacjentów leczonych wenlafaksyną zaleca się regularne monitorowanie ciśnienia krwi. Przed rozpoczęciem leczenia wenlafaksyną należy uzyskać kontrolę istniejącego nadciśnienia. Ciśnienie tętnicze należy kontrolować okresowo, po rozpoczęciu leczenia oraz po zwiększeniu dawki. Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których współistniejące choroby mogą ulec pogorszeniu w następstwiezwiększenia ciśnienia tętniczego krwi, np. pacjenci z zaburzeniami czynności serca).

Częstość akcji serca

W trakcie leczenia może wystąpić przyspieszenie czynności serca, szczególnie po zastosowaniudużych dawek. Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których współistniejące choroby mogą sięzaostrzyć w następstwie przyspieszenia czynności serca.

Choroby serca i ryzyko arytmii

Nie oceniono stosowania wenlafaksyny u pacjentów ze świeżym zawałem mięśnia sercowego w wywiadzie lub niestabilną chorobą wieńcową serca. Dlatego w przypadku tych pacjentów należyzachować ostrożność podczas stosowania wenlafaksyny.

5

Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QTc, częstoskurczukomorowego typu torsade de pointes, tachykardii komorowej oraz zaburzeń rytmu sercazakończonych zgonem podczas stosowania wenlafaksyny, zwłaszcza po przedawkowaniu lub upacjentów z innymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QTc lub częstoskurczu typu torsade depointes. U pacjentów z podwyższonym ryzykiem ciężkich zaburzeń rytmu serca oraz wydłużeniaodstępu QTc, należy przed przepisaniem wenlafaksyny rozważyć stosunek korzyści do ryzyka.

Drgawki

W trakcie leczenia wenlafaksyną mogą wystąpić drgawki. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych, wenlafaksynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z drgawkami w wywiadzie. Pacjentów tych należy ściśle monitorować. W razie wystąpienia drgawek, leczenienależy przerwać.

Hiponatremia

Podczas leczenia wenlafaksyną może wystąpić hiponatremia i (lub) zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (ang. SIADH). Przypadki te obserwowano częściej u pacjentów ze zmniejszoną objętością krwi krążącej lub odwodnionych. Ryzyko wystąpienia tychzaburzeń może być zwiększone u pacjentów w podeszłym wieku, przyjmujących leki moczopędneoraz u pacjentów, u których objętość krwi krążącej jest zmniejszona z innego powodu.

Nieprawidłowe krwawienia

Produkty lecznicze hamujące wychwyt serotoniny mogą powodować zaburzenia czynności płytekkrwi. U pacjentów przyjmujących wenlafaksynę może wystąpić zwiększone ryzyko krwawienia wobrębie skóry i błon śluzowych, w tym krwotoku z przewodu pokarmowego. Podobnie jak inneinhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, wenlafaksynę należy stosować ostrożnie u osób zpredyspozycjami do krwawień, w tym u pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe iinhibitory płytek.

Stężenie cholesterolu w surowicy

W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, w których leczenie trwało co najmniej 3 miesiące,istotne zwiększenie stężenia cholesterolu w surowicy odnotowano u 5,3% pacjentów przyjmującychwenlafaksynę i 0,0% pacjentów przyjmujących placebo. Podczas długotrwałego leczenia wenlafaksyną należy rozważyć wykonywanie okresowych pomiarów stężenia cholesterolu wsurowicy.

Jednoczesne stosowanie z produktami zmniejszającymi masę ciała

Nie określono skuteczności ani bezpieczeństwa jednoczesnego stosowania wenlafaksyny i produktówzmniejszających masę ciała (w tym fenterminy). Nie zaleca się jednoczesnego stosowaniawenlafaksyny i produktów zmniejszających masę ciała. Wenlafaksyna nie jest wskazana w leczeniuotyłości ani w monoterapii, ani w terapii skojarzonej z innymi produktami.

Mania/hipomania

U niewielkiego odsetka pacjentów z zaburzeniami nastroju przyjmujących leki przeciwdepresyjne (w tym wenlafaksynę) może wystąpić mania lub hipomania. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych, wenlafaksynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniamiafektywnymi dwubiegunowymi w wywiadzie (w tym również w wywiadzie rodzinnym).

Zachowania agresywne

U niewielkiej liczby pacjentów przyjmujących leki przeciwdepresyjne, w tym wenlafaksynę, mogąwystąpić zachowania agresywne. Zgłaszane przypadki wystąpiły podczas rozpoczynania leczenia,zmiany dawki oraz przerwania leczenia.

Podobnie jak inne leki przeciwdepresyjne, wenlafaksynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zachowaniami agresywnymi w wywiadzie.

6

Przerwanie leczenia

Po przerwaniu leczenia występują często objawy odstawienia, zwłaszcza po nagłym przerwaniu terapii(patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych zdarzenia niepożądane związane z przerywaniem leczenia(podczas zmniejszania dawki i po zmniejszeniu dawki) obserwowano u około 31% pacjentówleczonych wenlafaksyną i 17% pacjentów przyjmujących placebo.

Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia może zależeć od kilku czynników, w tym od czasu trwanialeczenia, dawki stosowanej podczas terapii i tempa jej zmniejszania. Do najczęściej obserwowanychobjawów odstawienia należały zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu(w tym bezsenność i intensywne sny), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie oraz bólgłowy. Objawy te mają zwykle charakter łagodny lub umiarkowany, jednak u niektórych pacjentówmogą być mieć ciężki przebieg. Objawy odstawienia zwykle występują w trakcie kilku pierwszychdni po przerwaniu leczenia, ale odnotowano bardzo rzadkie przypadki ich wystąpienia u pacjentów,którzy przypadkowo pominęli dawkę. Zwykle ustępują samoistnie w ciągu 2 tygodni, jednak u niektórych pacjentów mogą trwać dłużej (2-3 miesiące lub dłużej). W związku z tym, w przypadkuprzerywania leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawek wenlafaksyny przez okres kilkutygodni lub miesięcy, w zależności od odpowiedzi pacjenta (patrz punkt 4.2).

Akatyzja/niepokój psychoruchowy

Stosowanie wenlafaksyny związane jest z wystąpieniem akatyzji, charakteryzującej się subiektywnienieprzyjemnym lub wyczerpującym niepokojem oraz potrzebą poruszania się, którym częstotowarzyszy niemożność spokojnego siedzenia lub stania. Ryzyko wystąpienia tego stanu jestnajwiększe podczas kilku pierwszych tygodni leczenia. U pacjentów, u których wystąpiły takieobjawy, zwiększenie dawki może być szkodliwe.

Suchość w jamie ustnej

Suchość w jamie ustnej zgłasza 10% pacjentów leczonych wenlafaksyną. Może ona zwiększać ryzykowystąpienia próchnicy. Należy poinformować pacjentów o konieczności dbania o higienę jamy ustnej.

Cukrzyca

U pacjentów z cukrzycą stosowanie selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny lubwenlafaksyny może wpływać na kontrolę stężenia glukozy we krwi. Konieczne może byćdostosowanie dawkowania insuliny i (lub) doustnych leków przeciwcukrzycowych.

Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych

U pacjentów przyjmujących wenlafaksynę opisywano przypadki fałszywie dodatnich wynikówimmunologicznych testów przesiewowych na obecność fencyklidyny i amfetaminy w moczu. Jest tospowodowane brakiem swoistości testów przesiewowych. Fałszywie dodatnich wyników można się spodziewać jeszcze przez kilka dni po zakończeniu terapii wenlafaksyną. Testy potwierdzające, takie jak chromatografia gazowa lub spektrometria mas, pozwolą odróżnić wenlafaksynę od fencyklidyny i amfetaminy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO)

Nieodwracalne, nieselektywne IMAO

Wenlafaksyny nie wolno stosować jednocześnie z lekami z grupy nieodwracalnych, nieselektywnychIMAO. Nie wolno rozpoczynać stosowania wenlafaksyny przez co najmniej 14 dni od zakończeniastosowania nieodwracalnych, nieselektywnych IMAO. Stosowanie nieodwracalnych, nieselektywnychIMAO można rozpocząć po upływie co najmniej 7 dni od zakończenia leczenia wenlafaksyną (patrzpunkty 4.3 i 4.4).

7

Odwracalne, selektywne IMAO-A (moklobemid)

Ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, jednoczesne stosowanie wenlafaksyny z odwracalnymi, selektywnymi IMAO, takimi jak moklobemid, jest przeciwwskazane. Przerwa między zakończeniem leczenia odwracalnymi IMAO, a rozpoczęciem stosowania wenlafaksyny możebyć krótsza niż 14 dni. Stosowanie odwracalnych IMAO można rozpocząć po upływie co najmniej 7dni od zakończenia leczenia wenlafaksyną (patrz punkt 4.4).

Odwracalne, nieselektywne IMAO (linezolid)

Antybiotyk linezolid jest słabym, odwracalnym, nieselektywnym IMAO i nie należy go podawaćpacjentom leczonym wenlafaksyną (patrz punkt 4.4).

U pacjentów, u których leczenie wenlafaksyną rozpoczęto w krótkim czasie po zakończeniu leczenia IMAO lub leczenie IMAO rozpoczęto niedługo po zakończeniu leczenia wenlafaksyną, opisywano przypadki ciężkich działań niepożądanych. Działania te obejmowały: drżenie mięśniowe, drgawki kloniczne mięśni, obfite pocenie się, nudności, wymioty, nagłe uderzenia krwi do głowy, zawroty głowy, hipertermię z objawami przypominającymi złośliwy zespół neuroleptyczny, drgawki i zgon.

Zespół serotoninowy

Tak jak w przypadku innych produktów działających serotoninergicznie, w trakcie leczeniawenlafaksyną może wystąpić zespół serotoninowy, stan potencjalnego zagrożenia życia, zwłaszczagdy jednocześnie stosowane są inne produkty mogące oddziaływać na system serotoninergicznychneuroprzekaźników [w tym tryptany, SSRI, SNRI, lit, sybutramina lub ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum)] z produktami leczniczymi osłabiającymi metabolizm serotoniny (takimi jak IMAO, np. błękit metylenowy) lub z prekursorami serotoniny (takimi jak suplementy tryptofanu).Jeśli leczenie wenlafaksyną w skojarzeniu z SSRI, SNRI lub agonistą receptora serotoninowego(tryptan) jest klinicznie uzasadnione, zaleca się uważne obserwowanie pacjenta, zwłaszcza napoczątku leczenia i po zwiększaniu dawek. Nie zaleca się stosowania wenlafaksyny jednocześniez prekursorami serotoniny, takimi jak suplementy tryptofanu (patrz punkt 4.4).

Substancje działające na OUN

Nie przeprowadzono systematycznej oceny ryzyka związanego ze stosowaniem wenlafaksynyw skojarzeniu z innymi substancjami działającymi na OUN. W związku z tym zaleca się zachowanieostrożności podczas stosowania wenlafaksyny w skojarzeniu z innymi substancjami działającymi naOUN.

Etanol

Nie stwierdzono, by wenlafaksyna nasilała upośledzenie sprawności umysłowej i motorycznejwywołane przez etanol. Jednak, podobnie jak w przypadku wszystkich substancji działających naOUN, należy zalecić pacjentom, aby unikali spożywania alkoholu w trakcie leczenia wenlafaksyną.

Produkty lecznicze wydłużające odstęp QT

W wypadku jednoczesnego stosowania innych produktów leczniczych, które wydłużają odstęp QTc, wzrasta ryzyko wydłużenia odstępu QTc i (lub) wystąpienia arytmii komorowych (np. typu torsade de pointes). Należy unikać jednoczesnego stosowania takich produktów leczniczych (patrz punkt 4.4).

Należą do nich leki z następujących grup:

• leki przeciwarytmiczne - klasa Ia i III (np. chinidyna, amiodaron, sotalol, dofetylid) • niektóre leki przeciwpsychotyczne (np. tiorydazyna) • niektóre antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna) • niektóre leki przeciwhistaminowe

• niektóre antybiotyki chinolonowe (np. moksyfloksacyna)

Powyższa lista nie jest pełna, należy również unikać stosowania innych produktów leczniczych oznanych właściwościach znacznego wydłużania odstępu QT.

8

Wpływ wenlafaksyny na inne leki metabolizowane przez izoenzymy cytochromu P450 Badania in-vivo wykazują, że wenlafaksyna jest stosunkowo słabym inhibitorem CYP2D6. In-vivo wenlafaksyna nie wykazywała działania hamującego na CYP3A4 (alprazolam i karbamazepina),CYP1A2 (kofeina), CYP2C9 (tolbutamid) ani na CYP2C19 (diazepam)."

Wpływ innych produktów leczniczych na działanie wenlafaksyny

Ketokonazol (inhibitor CYP3A4)

Badania farmakokinetyki ketokonazolu u osób o intensywnym (ang. EM, Extensive Metabolisers) i powolnym metabolizmie (ang. PM, Poor Metabolisers) z udziałem CYP2D6, wykazały zwiększenie wartości AUC dla wenlafaksyny (70% i 21% odpowiednio u CYP2D6 EM i PM) oraz dla O-demetylowenlafaksyny (33% i 23% odpowiednio u CYP2D6 EM i PM) po podaniu ketokonazolu.Jednoczesne stosowanie inhibitorów CYP3A4 (np. atazanawir, klarytromycyna, indynawir,itrakonazol, worykonazol, posakonazol, ketokonazol, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir,telitromycyna) i wenlafaksyny może powodować zwiększenie stężenia wenlafaksynyi O­demetylowenlafaksyny. Dlatego zaleca się zachowanie ostrożności, gdy pacjent leczony jestjednocześnie wenlafaksyną i inhibitorem CYP3A4.

Wpływ wenlafaksyny na działanie innych produktów leczniczych

Lit

Jednoczesne stosowanie wenlafaksyny i litu może spowodować wystąpienie zespołu serotoninowego(patrz podpunkt „Zespół serotoninowy”).

Diazepam

Wenlafaksyna nie wpływa na właściwości farmakokinetyczne ani farmakodynamiczne diazepamu oraz jego aktywnego metabolitu, demetylodiazepamu. Wydaje się, że diazepam nie wpływa na właściwości farmakokinetyczne wenlafaksyny i O-demetylowenlafaksyny. Nie wiadomo, czywystępują interakcje farmakokinetyczne i (lub) farmakodynamiczne z innymi benzodiazepinami.

Imipramina

Wenlafaksyna nie wpływa na właściwości farmakokinetyczne imipraminy ani 2­hydroksyimipraminy.Po podaniu wenlafaksyny w dawkach od 75 do 150 mg na dobę stwierdzono zależne od dawkizwiększenie wartości AUC 2-hydroksydezypraminy (o 2,5 do 4,5 raza). Imipramina nie wpływała nawłaściwości farmakokinetyczne wenlafaksyny ani O-demetylowenlafaksyny. Kliniczne znaczenie tej interakcji nie jest znane. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania wenlafaksyny i imipraminy.

Haloperydol

Badania farmakokinetyki z haloperydolem wykazały zmniejszenie o 42% całkowitego doustnegoklirensu, zwiększenie wartości AUC o 70%, zwiększenie wartości Cmax o 88%, ale brak zmiany okresu półtrwania dla haloperydolu. Należy wziąć to pod uwagę podczas jednoczesnego stosowania haloperydolu i wenlafaksyny. Kliniczne znaczenie tej interakcji nie jest znane

Rysperydon

Wenlafaksyna powodowała zwiększenie wartości AUC rysperydonu o 50%, nie zmieniała natomiastw sposób istotny profilu farmakokinetycznego całkowitej frakcji aktywnej (rysperydoni 9-hydroksyrysperydon). Kliniczne znaczenie tej interakcji nie jest znane.

Metoprolol

Jednoczesne podawanie wenlafaksyny i metoprololu u zdrowych ochotników w ramach badaniainterakcji farmakokinetycznych obu tych produktów powodowało zwiększenie stężenia metoprololuw osoczu o około 30-40%, nie zmieniając jednocześnie stężenia w osoczu aktywnego metabolitu (α-hydroksymetoprololu). Kliniczne znaczenie tej obserwacji dla pacjentów z nadciśnieniem nie jest znane. Metoprolol nie wpływał na profil farmakokinetyczny wenlafaksyny ani jej aktywnego

9

metabolitu (O-demetylowenlafaksyny). Należy zachować ostrożność, stosując jednocześnie wenlafaksynę i metoprolol.

Indynawir

W badaniu farmakokinetycznym indynawiru stwierdzono zmniejszenie o 28% wartości AUC oraz zmniejszenie o 36% wartości Cmax indynawiru. Indynawir nie wpływał na właściwościfarmakokinetyczne wenlafaksyny i O-demetylowenlafaksyny. Kliniczne znaczenie tej interakcji niejest znane.

Doustne środki antykoncepcyjne

Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano przypadki nieplanowanej ciąży u pacjentek przyjmujących doustne środki antykoncepcyjne podczas leczenia wenlafaksyną Nie majednoznacznych dowodów na to, by do ciąży przyczyniła się interakcja doustnych środkówantykoncepcyjnych z wenlafaksyną.

Nie przeprowadzono badań interakcji wenlafaksyny z hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania wenlafaksyny u kobiet w ciąży.

Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na rozród (patrz punkt 5.3). Zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Wenlafaksyna może być stosowana u kobiet w ciąży jedynie w przypadku, gdy spodziewane korzyści z leczenia przeważają nad ryzykiem.

Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI, SNRI),również stosowanie wenlafaksyny w ciąży lub krótko przed porodem może spowodować wystąpienieobjawów odstawienia u noworodków. U niektórych noworodków narażonych na działanie wenlafaksyny w późnym okresie III trymestru ciąży wystąpiły powikłania wymagające karmienia przez zgłębnik, wspomagania oddychania lub długotrwałej hospitalizacji. Powikłania takie mogąwystąpić natychmiast po porodzie.

Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że stosowanie inhibitorów wychwytu zwrotnegoserotoniny (SSRI) u kobiet w ciąży, zwłaszcza w trzecim trymestrze, może zwiększać ryzykowystępowania zespołu przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka (PPHN - ang. persistentpulmonary hypertension in the newborn). Chociaż nie przeprowadzono badań dotyczących związkuPPHN z leczeniem inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI), nie możnawykluczyć ryzyka podczas stosowania wenlafaksyny, biorąc pod uwagę powiązany mechanizmdziałania (hamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny).

U noworodków matek, które stosowały SSRI lub SNRI w późnym okresie ciąży, mogą wystąpićnastępujące objawy: drażliwość, drżenie, hipotonia, nieustający płacz oraz trudności ze ssaniem lub problemy ze spaniem. Wymienione objawy mogą wynikać z działania serotoninergicznego, albo być objawami ekspozycji na produkt. W większości przypadków powikłania te obserwuje się natychmiast lub w ciągu 24 godzin po porodzie.

Karmienie piersią

Wenlafaksyna i jej aktywny metabolit (O-demetylowenlafaksyna) przenikają do mleka kobiecego. Powprowadzeniu wenlafaksyny do obrotu zgłaszano u noworodków karmionych piersią przypadki podrażnienia, płaczu i nieprawidłowości związanych ze snem. Zgłaszano również objawy odpowiadające objawom odstawienia wenlafaksyny, występujące po zaprzestaniu karmienia piersią. Nie można wykluczyć ryzyka wystąpienia działań niepożądanych u dziecka karmionego piersią. Dlatego należy podjąć decyzję o kontynuowaniu bądź przerwaniu karmienia piersią lub o kontynuowaniu bądź przerwaniu leczenia produktem Venlectine biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

10

Płodność

Zmniejszenie płodności zaobserwowano w badaniu, w którym szczury obu płci poddano działaniu O-demetylowenlafaksyny. Znaczenie tej obserwacji dla stosowania produktu u ludzi nie jest znane (patrzpunkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Każdy produkt leczniczy, który wpływa na procesy psychiczne, może zaburzać proces oceny,myślenia oraz sprawność motoryczną. Dlatego pacjentów przyjmujących wenlafaksynę należy ostrzec,że ich zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn mogą być ograniczone.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

W badaniach klinicznych najczęściej zgłaszanymi (u >1/10 pacjentów) objawami niepożądanymibyły: nudności, uczucie suchości w jamie ustnej, ból głowy i pocenie się (w tym poty nocne).

Tabelaryczna lista działań niepożądanych

Poniżej przedstawiono działania niepożądane uporządkowane zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz częstością występowania.

Częstość występowania określono w następujący sposób: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), częstość nieznana(częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Klasyfikacja

układów i

narządów

Zaburzenia krwi i

układu chłonnego

Zaburzenia układu

immunologicznego

Zaburzenia

endokrynologiczne

Zaburzenia

metabolizmu

i odżywiania

Zaburzenia

psychiczne

Bardzo

często Często Niezbyt często Rzadko Częstość nieznana

Zmniejszenie

apetytu

Trombocytopenia,

zaburzenia krwi

(w tym

agranulocytoza,

niedokrwistość

aplastyczna,

neutropenia,

pancytopenia)

Reakcje

anafilaktyczne

Zespół

nieprawidłowego

wydzielania

hormonu

antydiuretycznego

(ang. SIADH)

Hiponatremia

Stan

splątania,

depersonaliza

cja, brak

orgazmu,

obniżone

Omamy, uczucie

oderwania (lub

oddzielenia) od

rzeczywistości,

pobudzenie,

zaburzenia

Mania Myśli i

zachowania

samobójcze*,

majaczenie

(delirium),

agresja**

11

libido, orgazmu nerwowość, (kobiety), apatia, bezsenność, hipomania, nietypowe bruksizm sny

Zaburzenia układu Zawroty Senność, Akatyzja/ Drgawki Złośliwy zespół nerwowego głowy, ból parestezje, niepokój neuroleptyczny

głowy *** drżenie, psychoruchowy, (ang. NMS),

hipertonia omdlenia, zespół

skurcze serotoninowy, miokloniczne zaburzenia mięśni, pozapiramidowe nieprawidłowa (w tym dystonia koordynacja, i dyskineza), zaburzenia dyskineza późna równowagi, zaburzenia smaku

Zaburzenia Osłabienie Jaskra z

oka widzenia, w zamkniętym kątem

tym przesączania niewyraźne widzenie, rozszerzenie źrenic, zaburzenia akomodacji,

Zaburzenia ucha i Szum w Zawroty głowy błędnika uszach pochodzenia

błędnikowego Zaburzenia serca Kołatanie Częstoskurcz Migotanie komór,

serca częstoskurcz

komorowy (w tym torsade de pointes)

Zaburzenia Nadciśnienie Niedociśnienie Niedociśnienie naczyniowe tętnicze, ortostatyczne tętnicze,

rozszerzenie krwawienia

naczyń (krwawienie z błon (głównie śluzowych)

nagłe zaczerwienien

ie)

Zaburzenia układu Ziewanie Duszność Eozynofilia płucna oddechowego, klatki piersiowej

i śródpiersia

Zaburzenia żołądka Nudności, Wymioty Krwawienie z Zapalenie trzustki i jelit suchość w biegunka przewodu

jamie ustnej zaparcia, pokarmowego

Zaburzenia wątroby Zapalenie wątroby, i dróg żółciowych nieprawidłowe

wyniki testówczynnościowychwątroby

12

Zaburzenia skóry i

tkanki podskórnej

Zaburzenia

mięśniowo-

szkieletowe i tkanki

łącznej

Zaburzenia nerek i

dróg moczowych

Zaburzenia układu

rozrodczego i piersi

Nadmierne

pocenie się

(w tym poty

nocne)

Dyzuria

(głównie

słaby

strumień

moczu),

Częstomocz

Zaburzenia

krwawienia

miesiączkowe

go związane z

nasileniem

krwawienia

lub

nieregularny

m

krwawieniem

(np. krwotok

miesiączkowy

, krwotok

maciczny),

zaburzenia

ejakulacji,

zaburzenia

erekcji

Obrzęk

naczynioruchow

y, reakcje

nadwrażliwości

na światło,

siniaki, wysypka,

łysienie

Zatrzymanie

moczu

Nietrzymanie

moczu

Zespół Stevensa-

Johnsona, rumień

wielopostaciowy,

martwica

toksyczno-

rozpływna

naskórka, świąd,

pokrzywka

Rabdomioliza

Zaburzenia ogólne i

stany w miejscu

podania

Badania

diagnostyczne

Astenia,

osłabienie,

dreszcze

Zwiększenie

stężenia

cholesterolu

we krwi

Zwiększenie

masy ciała,

zmniejszenie

masy ciała

Wydłużenie

odstępu QT,

wydłużony czas

krwawienia,

zwiększone

stężenie

prolaktyny we

krwi

* W trakcie leczenia wenlafaksyną lub zaraz po przerwaniu leczenia zgłaszano przypadki myśli i zachowań samobójczych (patrz punkt 4.4).

** Patrz punkt 4.4.

*** Sumarycznie w badaniach klinicznych częstość wystąpienia bólu głowy po wenlafaksynie była podobna jak po placebo.

13

Przerwanie leczenia

Przerwanie leczenia (zwłaszcza nagłe) często prowadzi do wystąpienia objawów odstawienia. Najczęściej zgłaszano następujące objawy: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne sny), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie, ból głowy i objawy grypopodobne. Objawy te są zwykle łagodne lub umiarkowane i ustępują samoistnie, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie i (lub) przedłużone. Dlatego zaleca się stopniowe przerywanie leczenia, poprzez stopniowe zmniejszanie dawki (patrz punkt 4.2 i 4.4).

Dzieci i młodzież

Profil działań niepożądanych wenlafaksyny u dzieci i młodzieży (w wieku od 6 do 17 lat), określony w trakcie badań klinicznych kontrolowanych placebo, był ogólnie podobny do profilu tych działańu osób dorosłych. Podobnie jak u dorosłych obserwowano zmniejszenie apetytu, zmniejszenie masyciała, zwiększenie ciśnienia krwi i zwiększenie stężenia cholesterolu w surowicy (patrz punkt 4.4).

W badaniach klinicznych przeprowadzonych u dzieci i młodzieży obserwowano, jako działanieniepożądane, myśli samobójcze. Stwierdzono również zwiększoną liczbę zgłoszeń o występowaniuwrogości oraz, zwłaszcza w przypadku epizodów dużej depresji, samookaleczania się.

U dzieci i młodzieży w szczególności obserwowano następujące działania niepożądane: ból brzucha, pobudzenie, niestrawność, wybroczyny, krwawienie z nosa i ból mięśni.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309

e-ma

il: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, przypadki przedawkowania wenlafaksyny zgłaszano głównie u osób, które jednocześnie spożyły alkohol i (lub) inne produkty lecznicze. Najczęściej zgłaszane objawy przedawkowania obejmowały: częstoskurcz, zaburzenia świadomości (od senności do śpiączki), rozszerzenie źrenic, drgawki i wymioty. Zgłaszano również: zmianyw zapisie elektrokardiograficznym (np. wydłużenie odstępu QT, blok odnogi pęczka Hisa, poszerzeniezespołu QRS), częstoskurcz komorowy, rzadkoskurcz, niedociśnienie, zawroty głowy oraz zgon.

Wyniki opublikowanych badań retrospektywnych pokazują, że ryzyko zgonu związanegoz przedawkowaniem może być w przypadku wenlafaksyny większe, niż w przypadku lekówprzeciwdepresyjnych z grupy SSRI, ale mniejsze niż w przypadku trójpierścieniowych lekówprzeciwdepresyjnych. Badania epidemiologiczne wykazały, że pacjenci leczeni wenlafaksyną sąbardziej obciążeni czynnikami ryzyka samobójstwa, niż pacjenci leczeni SSRI. Nie jest jasne, w jakimstopniu zwiększone ryzyko zgonu można przypisać toksyczności przedawkowanej wenlafaksyny,a w jakim pewnym cechom charakterystycznym pacjentów nią leczonych. Aby zmniejszyć ryzykoprzedawkowania, produkt leczniczy zawierający wenlafaksynę należy przepisywać w najmniejszejilości pozwalającej na prawidłowe leczenie pacjenta.

Zalecane leczenie

Zalecane jest ogólne leczenie wspomagające i objawowe; należy monitorować rytm serca i objawy życiowe. Nie zaleca się wywoływania wymiotów, jeśli istnieje ryzyko zachłyśnięcia. Płukanie żołądka

14

może być wskazane, gdy od przyjęcia produktu upłynęło niewiele czasu lub gdy u pacjenta występująobjawy kliniczne. Podanie węgla aktywnego może również zmniejszyć wchłanianie substancjiczynnej. Wymuszona diureza, dializa, hemoperfuzja i transfuzja wymienna prawdopodobnie nie będąskuteczne. Nie jest znana żadna swoista odtrutka dla wenlafaksyny.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: inne leki przeciwdepresyjne, kod ATC: N06A X16.

Mechanizm działania

Uważa się, że mechanizm przeciwdepresyjnego działania wenlafaksyny u ludzi związany jest ze zwiększeniem aktywności neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN). Badania przedkliniczne wykazały, że wenlafaksyna oraz jej główny metabolit (O-demetylowenlafaksyna,ODV) są inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny. Wenlafaksyna jest też słabyminhibitorem wychwytu zwrotnego dopaminy. Wenlafaksyna i jej aktywny metabolit zmniejszająreaktywność receptorów β­adrenergicznych (zarówno po podaniu dawki pojedynczej, jak i po dawkach wielokrotnych). Wenlafaksyna i ODV mają bardzo podobny całkowity wpływ na wychwyt zwrotny neuroprzekaźników i wiązanie z receptorami.

Wenlafaksyna praktycznie nie wykazuje in vitro powinowactwa do receptorów muskarynowych, cholinergicznych, H1-histaminergicznych ani α1-adrenergicznych u szczurów. Aktywność farmakologiczna tych receptorów może być związana z różnymi działaniami niepożądanymi obserwowanymi w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych, takimi jak działanie przeciwcholinergiczne i uspokajające oraz wpływ na układ sercowo-naczyniowy.

Wenlafaksyna nie hamuje aktywności monoaminooksydazy (MAO).

W badaniach in vitro stwierdzono, że wenlafaksyna praktycznie nie wykazuje powinowactwa do receptorów opioidowych i benzodiazepinowych.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Epizody dużej depresji

Skuteczność wenlafaksyny o natychmiastowym uwalnianiu w leczeniu epizodów dużej depresji została wykazana w pięciu randomizowanych, z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanych placebo krótkotrwałych (trwających od 4 do 6 tygodni) badaniach, z zastosowaniem zmiennych dawek (do 375 mg na dobę). Skuteczność produktów o przedłużonym uwalnianiu zawierających wenlafaksynęw leczeniu epizodów dużej depresji wykazano w dwóch kontrolowanych placebo, krótkotrwałych (trwających 8 i 12 tygodni) badaniach z zastosowaniem zmiennych dawek (od 75 do 225 mg na dobę).

W jednym długotrwałym badaniu, dorośli pacjenci ambulatoryjni, którzy w 8­tygodniowym badaniuotwartym zareagowali na leczenie wenlafaksyną o przedłużonym uwalnianiu ( 75, 150 lub 225 mg),zostali losowo przydzieleni albo do grupy kontynuującej stosowanie produktu w dotychczasowejdawce albo do grupy przyjmującej placebo. Uczestników badania obserwowano przez okres do26 tygodni pod kątem wystąpienia nawrotu.

Skuteczność wenlafaksyny w zapobieganiu nawrotom epizodów depresyjnych przez okres 12 miesięcy potwierdzono w kolejnym długotrwałym badaniu kontrolowanym placebo z podwójnieślepą próbą, przeprowadzonym u dorosłych pacjentów ambulatoryjnych z nawracającymi epizodamidużej depresji, którzy podczas ostatniego epizodu depresji zareagowali na leczenie wenlafaksyną(100 do 200 mg na dobę, w 2 dawkach podzielonych).

15

Uogólnione zaburzenia lękowe

Skuteczność wenlafaksyny w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu w leczeniu uogólnionych zaburzeń lękowych (ang. GAD) została potwierdzona w dwóch 8-tygodniowych kontrolowanychplacebo badaniach z zastosowaniem stałych dawek (od 75 do 225 mg na dobę), w jednym 6-miesięcznym kontrolowanym placebo badaniu z zastosowaniem stałych dawek (od 75 do 225 mg nadobę) oraz w jednym 6-miesięcznym kontrolowanym placebo badaniu z zastosowaniem zmiennych dawek (37,5, 75 i 150 mg na dobę) u dorosłych pacjentów ambulatoryjnych.

Mimo istnienia dowodów potwierdzających nadrzędność dawki 37,5 mg na dobę nad placebo, dawka ta nie była za każdym razem tak skuteczna, jak większe dawki.

Fobia społeczna

Skuteczność wenlafaksyny w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu twardych w leczeniu fobiispołecznej została potwierdzona w czterech 12-tygodniowych, wieloośrodkowych badaniach z podwójnie ślepą próbą i grupą kontrolną, kontrolowanych placebo, w których stosowano zmienne dawki oraz w jednym 6-miesięcznym badaniu z podwójnie ślepą próbą i grupą kontrolną, kontrolowanym placebo, w którym dawki stałe/zmienne stosowano u dorosłych pacjentów ambulatoryjnych. Pacjenci otrzymywali dawki w zakresie od 75 do 225 mg na dobę. W trwającym 6 miesięcy badaniu nie znaleziono dowodów, by stosowanie dawek od 150 do 225 mg na dobę było bardziej skuteczne, niż stosowanie dawki 75 mg na dobę.

Lęk napadowy

Skuteczność wenlafaksyny w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu w leczeniu lękunapadowego została potwierdzona w dwóch 12-tygodniowych, wieloośrodkowych, kontrolowanych placebo badaniach z podwójnie ślepą próbą u dorosłych pacjentów ambulatoryjnych z lękiem napadowym z lub bez towarzyszącej agorafobii. Dawka początkowa w tym badaniu wynosiła 37,5 mg na dobę i była stosowana przez 7 dni. Następnie pacjenci otrzymywali stałe dawki w zakresie od 75 do 150 mg na dobę w jednym badaniu oraz od 75 do 225 mg na dobę w drugim.

Długotrwałe bezpieczeństwo stosowania, skuteczność i zapobieganie nawrotom zostało potwierdzonerównież w jednym długotrwałym badaniu z podwójnie ślepą próbą kontrolowanym placebo z grupąkontrolną u dorosłych pacjentów ambulatoryjnych, którzy zareagowali na leczenie open-label.Pacjenci kontynuowali przyjmowanie takich samych dawek wenlafaksyny o przedłużonymuwalnianiu, jak na końcu fazy open-label (75, 150 lub 225 mg).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wenlafaksyna jest w dużym stopniu metabolizowana, głównie do aktywnego metabolituO­demetylowenlafaksyny (ODV). Średnie okresy półtrwania ± odchylenie standardowe (SD) wynosządla wenlafaksyny i ODV odpowiednio 5 ± 2 godziny i 11 ± 2 godziny. Stężenia wenlafaksyny i ODVosiągają stan stacjonarny w ciągu 3 dni doustnego, wielokrotnego podawania. Wenlafaksyna i ODVwykazują kinetykę liniową w zakresie dawek od 75 do 450 mg na dobę.

Wchłanianie

Co najmniej 92% wenlafaksyny podanej w pojedynczej dawce doustnej w formie produktuo natychmiastowym uwalnianiu ulega wchłonięciu. Całkowita dostępność biologiczna wynosi od 40%do 45%, w zależności od metabolizmu ogólnoustrojowego. Po podaniu wenlafaksyny

o natychmiastowym uwalnianiu, maksymalne stężenia wenlafaksyny i ODV w osoczu występują odpowiednio w ciągu 2 i 3 godzin. Po podaniu wenlafaksyny w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu, maksymalne stężenia wenlafaksyny i ODV w osoczu występują odpowiednio w ciągu 5,5 i 9 godzin. Po podaniu równoważnych dawek dobowych wenlafaksyny w postaci tabletek onatychmiastowym uwalnianiu lub kapsułek o przedłużonym uwalnianiu, wenlafaksyna z kapsułek o przedłużonym uwalnianiu wchłania się wolniej, ale stopień wchłaniania jest taki sam, jak

16

w przypadku tabletek o natychmiastowym uwalnianiu. Pokarm nie wpływa na dostępność biologiczną wenlafaksyny i ODV.

Dystrybucja

Wenlafaksyna i ODV w zakresie stężeń terapeutycznych, w niewielkim stopniu wiążą się z białkami osocza ludzkiego (odpowiednio w 27% i 30%). Po podaniu dożylnym objętość dystrybucji w stanie równowagi wynosi w przypadku wenlafaksyny 4,4 ± 1,6 l/kg.

Metabolizm

Wenlafaksyna podlega w znacznym stopniu efektowi pierwszego przejścia w wątrobie. Badania in vitro oraz in vivo pokazują, że wenlafaksyna jest metabolizowana do głównego aktywnego metabolitu(ODV) przy udziale CYP2D6, natomiast do mniej istotnego i mniej aktywnego metabolitu(N-demetylowenlafaksyny) przy udziale CYP3A4. Badania in vitro oraz in vivo wskazują, że wenlafaksyna jest słabym inhibitorem CYP2D6. Wenlafaksyna nie hamowała aktywności CYP1A2, CYP2C9 i CYP3A4.

Wydalanie

Wenlafaksyna i jej metabolity są wydalane głównie przez nerki. Około 87% podanej dawkiwenlafaksyny jest wydalane z moczem w ciągu 48 godzin w postaci niezmienionej (5%), w postaci niesprzężonej ODV (29%), sprzężonej ODV (26%) lub w postaci innych, mniej istotnych, nieaktywnych metabolitów (27%). Średni klirens (± SD) w stanie równowagi wynosi dla wenlafaksyny i ODV odpowiednio 1,3 ± 0,6 l/h/kg i 0,4 ± 0,2 l/h/kg.

Specjalne grupy pacjentów

Wiek i płeć

Wiek jak i płeć nie wpływają w sposób istotny na właściwości farmakokinetyczne wenlafaksyny i ODV.

Osoby o intensywnym i powolnym metabolizmie z udziałem CYP2D6

U pacjentów o powolnym metabolizmie przy udziale CYP2D6 stężenie wenlafaksyny w osoczu jest większe, niż u pacjentów intensywnie metabolizujących przy udziale tego izoenzymu. Całkowitawartość AUC dla wenlafaksyny i ODV jest w obu grupach podobna, w związku z tym nie ma potrzeby wprowadzania różnych schematów dawkowania dla tych grup pacjentów.

Zaburzenia czynności wątroby

U pacjentów z łagodnymi (stopień A w skali Child-Pugh) i umiarkowanymi (stopień B w skali Child­Pugh) zaburzeniami czynności wątroby, okresy półtrwania wenlafaksyny i ODV były wydłużone w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością wątroby. Klirens zarównowenlafaksyny jak i ODV po podaniu doustnym był zmniejszony. Stwierdzono występowanie dużejzmienności międzyosobniczej. Dane dotyczące pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby są ograniczone (patrz punkt 4.2).

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów dializowanych okres półtrwania wenlafaksyny w fazie eliminacji był wydłużony o około180%, a klirens zmniejszony o około 57% w porównaniu do osób z prawidłową czynnością nerek,natomiast okres półtrwania ODV w fazie eliminacji był wydłużony o około 142%, a klirenszmniejszony o około 56%. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentówwymagających hemodializy konieczna jest zmiana dawkowania (patrz punkt 4.2).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badania wenlafaksyny na szczurach i myszach nie dostarczyły dowodów działania rakotwórczego wenlafaksyny. W wielu badaniach in vitro oraz in vivo nie potwierdzono również działaniamutagennego.

17

W trakcie badań na zwierzętach dotyczących toksycznego wpływu na rozród, u szczurów stwierdzono zmniejszenie masy potomstwa, zwiększenie liczby płodów martwo urodzonych oraz zwiększenie śmiertelności potomstwa w ciągu pierwszych 5 dni laktacji. Nie jest znana przyczyna tych zgonów.Przedstawione zdarzenia wystąpiły podczas zastosowania wenlafaksyny w dawce 30 mg/kg mc./dobę,która, w przeliczeniu na mg/kg mc., jest czterokrotnie większa od dobowej dawki 375 mg stosowaneju ludzi. Dawka, która nie wywoływała wspominanych zdarzeń, była równa 1,3-krotności dawkistosowanej u ludzi. Ryzyko u ludzi nie jest znane.

W badaniu, w którym szczury obojga płci były poddane działaniu ODV, zaobserwowano zmniejszenie płodności. Działanie ODV było od 1 do 2 razy silniejsze, niż działanie wenlafaksyny stosowanej u ludzi w dawce 375 mg na dobę. Znaczenie tej obserwacji dla stosowania produktu u ludzi nie jestznane.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Hypromeloza Eudragit RS 100

Sodu laurylosiarczan Magnezu stearynian

Skład otoczki tabletki: Eudragit E 100

Skład otoczki kapsułki: Tytanu dwutlenek (E 171) Żelatyna

Tytanu dwutlenek (E 171)Żelaza tlenek czerwonyŻelatyna

Tytanu dwutlenek (E 171)Erytrozyna Indygokarmin Żelatyna

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Tekturowe pudełko zawierające 28 lub 56 kapsułek w blistrach PVC/PE/PVDC/Aluminium po

7 sztuk.

18

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

PharmaSwiss Česká republika s.r.o. Jankovcova 1569/2c

170 00 Praga 7 Republika Czeska

8. NUMERY POZWOLE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 12735 Pozwolenie nr 12734 Pozwolenie nr 12501

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 13.03.2007Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 13.03.2007Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 30.10.2006Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 14.05.2012

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYS-

TYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

19