CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Vidotin, 4 mg, tabletkiVidotin, 8 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Vidotin, 4 mg, tabletki:

Każda tabletka zawiera 4 mg peryndoprylu z tert-butyloaminą, co odpowiada 3,338 mg peryndoprylu.Substancja pomocnicza o znanym działaniu: każda tabletka zawiera 60,30 mg laktozy jednowodnej.

Vidotin, 8 mg, tabletki:

Każda tabletka zawiera 8 mg peryndoprylu z tert-butyloaminą, co odpowiada 6,676 mg peryndoprylu.Substancja pomocnicza o znanym działaniu: każda tabletka zawiera 120,60 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki.

Vidotin, 4 mg, tabletki:

Owalne, płaskie tabletki koloru białego. Po jednej stronie tabletki znajduje się linia podziału, po stronieprzeciwnej wytłoczone jest oznaczenie C53. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

Vidotin, 8 mg, tabletki:

Okrągłe, białe tabletki z oznaczeniem C54 wytłoczonym po jednej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Nadciśnienie tętnicze:

Leczenie nadciśnienia tętniczego.

Niewydolność serca:

Leczenie objawowej niewydolności serca. Dotyczy tylko tabletek o mocy 4 mg.

Stabilna choroba wieńcowa:

Zmniejszenie ryzyka incydentów sercowych u pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego i (lub) po zabiegu rewaskularyzacji.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dawkę należy określić indywidualnie dla każdego pacjenta (patrz punkt 4.4), w zależności od zmian ciśnienia tętniczego w reakcji na leczenie.

1

Nadciśnienie tętnicze:

Produkt leczniczy Vidotin może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z lekamiprzeciwnadciśnieniowymi z innej grupy (patrz punkty 4.3, 4.4, 4.5 i 5.1). Zalecana dawka początkowa wynosi 4 mg i podawana jest raz na dobę, rano.

U pacjentów ze znacznym pobudzeniem układu renina-angiotensyna-aldosteron (w szczególności pacjenci z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym, niedoborem elektrolitów i (lub) płynów, niewyrównaną niewydolnością serca i (lub) ciężkim nadciśnieniem tętniczym) po podaniu dawki początkowej może wystąpić znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego. U tych pacjentów zaleca się stosowanie dawki początkowej wynoszącej 2 mg, a leczenie należy rozpoczynać pod nadzorem lekarza.

Po miesiącu leczenia dawkę można zwiększyć do 8 mg raz na dobę.

Po rozpoczęciu leczenia produktem leczniczym Vidotin, szczególnie u pacjentów leczonych jednocześnie lekami moczopędnymi może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze. Ponieważ u tych pacjentów może występować niedobór elektrolitów i (lub) płynów, zalecana jest ostrożność. W miarę możliwości lekmoczopędny należy odstawić 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Vidotin (patrzpunkt 4.4).

W przypadku pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, u których nie można odstawić leku moczopędnego,leczenie produktem leczniczym Vidotin należy rozpocząć od dawki wynoszącej 2 mg. Należy kontrolowaćczynność nerek i stężenie potasu w surowicy krwi. Kolejne dawki produktu leczniczego Vidotin należydostosować w zależności od zmian ciśnienia tętniczego, uzyskanych w reakcji na leczenie. W raziekonieczności można ponownie zastosować lek moczopędny.

U pacjentów w podeszłym wieku leczenie należy rozpoczynać od dawki wynoszącej 2 mg, którą można stopniowo zwiększyć do 4 mg po miesiącu leczenia, a następnie, jeśli to konieczne, do 8 mg, w zależnościod czynności nerek (patrz tabela poniżej).

Objawowa niewydolność serca: (Dotyczy tylko tabletek o mocy 4 mg)

Zaleca się, aby leczenie peryndoprylem, na ogół podawanym w skojarzeniu z lekiem moczopędnym nie oszczędzającym potasu i (lub) z digoksyną i (lub) z beta-adrenolitykiem rozpoczynać pod ścisłym nadzoremlekarza, od zalecanej dawki początkowej wynoszącej 2 mg, podawanej rano.

Dawkę tę można zwiększyć po 2 tygodniach, do dawki 4 mg raz na dobę, w zależności od tolerancji lekuprzez pacjenta. Dawkę należy dostosowywać na podstawie reakcji klinicznej danego pacjenta.W przypadku ciężkiej niewydolności serca oraz u innych pacjentów należących do grupy dużego ryzyka(pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i ze skłonnością do występowania zaburzeń elektrolitowych,pacjenci otrzymujący równocześnie leki moczopędne i (lub) leki rozszerzające naczynia krwionośne)leczenie należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą (patrz punkt 4.4).

U pacjentów, u których występuje duże ryzyko objawowego niedociśnienia tętniczego, np. u pacjentów zniedoborem elektrolitów z hiponatremią lub bez hiponatremii, u pacjentów z hipowolemią lub pointensywnym leczeniu lekami moczopędnymi, zaburzenia te powinny być wyrównane przed rozpoczęciemleczenia produktem leczniczym Vidotin. Należy dokładnie kontrolować ciśnienie tętnicze, czynność nerek istężenie potasu w surowicy, zarówno przed, jak i w trakcie leczenia produktem leczniczym Vidotin (patrzpunkt 4.4).

Stabilna choroba wieńcowa:

Stosowanie produktu leczniczego Vidotin należy rozpocząć od dawki wynoszącej 4 mg raz na dobę przezpierwsze dwa tygodnie, a następnie zwiększyć do 8 mg raz na dobę, w zależności od czynności nerek i podwarunkiem dobrej tolerancji dawki 4 mg.

Pacjenci w podeszłym wieku powinni otrzymywać dawkę 2 mg raz na dobę przez tydzień, a potem 4 mg raz

na dobę przez następny tydzień, przed zwiększeniem dawki do 8 mg na dobę, w zależności od czynnościnerek (patrz tabela 1 „Dostosowanie dawki w zaburzeniach czynności nerek”). Dawkę można zwiększaćtylko jeśli poprzednia, mniejsza dawka była dobrze tolerowana.

Szczególne grupy pacjentów

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę należy ustalić na podstawie klirensu kreatyniny, w sposób pokazany w tabeli 1, poniżej:

2

Tabela 1: Dostosowanie dawki w zaburzeniach czynności nerek Klirens kreatyniny (ml/min) Dawka zalecana ClCR ≥ 60 4 mg na dobę 30 < ClCR < 60 2 mg na dobę15 < ClCR < 30 2 mg co drugą dobę Pacjenci hemodializowani*, ClCR < 15 2 mg w dniu dializy

* Klirens dializacyjny peryndoprylatu wynosi 70 ml/min. W przypadku pacjentów hemodializowanych, dawkę należy podawać po dializie.

Zaburzenia czynności wątroby

Dostosowanie dawki nie jest konieczne u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkty 4.4 i 5.2).

Dzieci i młodzież

Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności peryndoprylu u dzieci i młodzieży w wiekuponiżej 18 lat.

Aktualne dane przedstawiono w punkcie 5.1, ale brak zaleceń dotyczących dawkowania.Dlatego, nie zaleca się stosowania u dzieci i młodzieży.

Sposób podawania

Podanie doustne.

Zaleca się przyjmowanie produktu leczniczego Vidotin raz na dobę, rano, przed posiłkiem.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w

punkcie 6.1 lub na jakikolwiek inny inhibitor ACE.

• Obrzęk naczynioruchowy związany z wcześniejszym leczeniem inhibitorem ACE w wywiadzie.• Dziedziczny lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy.

• Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6).

• Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Vidotin z produktami zawierającymi aliskiren u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego, GFR<60 ml/min/1,73 m2) (patrz punkty 4.4, 4.5 i 5.1).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Stabilna choroba niedokrwienna serca:

Jeśli w ciągu pierwszego miesiąca leczenia peryndoprylem wystąpi incydent niestabilnej dusznicy bolesnej(poważny lub nie), przed podjęciem decyzji o dalszym leczeniu należy starannie ocenić stosunek korzyści doryzyka.

Niedociśnienie tętnicze:

Inhibitory ACE mogą powodować obniżenie ciśnienia tętniczego. Objawowe niedociśnienie tętnicze jestrzadko obserwowane u pacjentów z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym. Prawdopodobieństwo jegowystąpienia jest większe u pacjentów z niedoborem płynów, np. w wyniku stosowania leków

moczopędnych, ograniczenia podaży soli w diecie, dializoterapii, biegunki lub wymiotów albo u pacjentów z ciężkim nadciśnieniem tętniczym reninozależnym (patrz punkty 4.5 i 4.8). U pacjentów z objawową niewydolnością serca, z towarzyszącą niewydolnością nerek lub bez niewydolności nerek obserwowano objawowe niedociśnienie tętnicze. Prawdopodobieństwo wystąpienia niedociśnienia tętniczego jestnajwiększe u pacjentów z bardziej nasiloną niewydolnością serca, o czym świadczy stosowanie dużychdawek pętlowych leków moczopędnych, hiponatremia lub zaburzenia czynności nerek. U pacjentów owiększym ryzyku wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego rozpoczynanie leczenia i zwiększaniedawki należy prowadzić pod ścisłą kontrolą (patrz punkty 4.2 i 4.8). Podobne uwagi dotyczą pacjentów zchorobą niedokrwienną serca lub zaburzeniami naczyniowo- mózgowymi, u których nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego może spowodować zawał mięśnia sercowego lub udar naczyniowo - mózgowy. W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego, pacjenta należy położyć na plecach i w razie konieczności podać roztwór sodu chlorku o stężeniu 9 mg/ml (0,9%) we wlewie dożylnym. Przemijające

3

niedociśnienie tętnicze nie stanowi przeciwwskazana do podania kolejnych dawek, które zazwyczaj można stosować bez problemu, gdy ciśnienie tętnicze zwiększy się po uzupełnieniu płynów. U niektórych pacjentów z zastoinową niewydolnością serca i prawidłowym lub niskim ciśnieniem tętniczym podanie produktu leczniczego Vidotin może spowodować dodatkowe obniżenie ciśnienia tętniczego. Działanie to jest zgodne z przewidywaniami i zazwyczaj nie wymaga przerwania leczenia. Jeśliniedociśnienie stanie się objawowe, może być konieczne zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia produktem leczniczym Vidotin.

Zwężenie zastawki aortalnej i zastawki dwudzielnej/kardiomiopatia przerostowa:

Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów ACE, produkt leczniczy Vidotin należy stosować ostrożnie upacjentów ze zwężeniem zastawki dwudzielnej i zwężeniem drogi odpływu z lewej komory serca, np. wwyniku zwężenia zastawki aortalnej lub kardiomiopatii przerostowej.

Zaburzenia czynności nerek:

W przypadku zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny < 60 ml/min), dawkę początkową peryndoprylunależy dostosować w zależności od klirensu kreatyniny (patrz punkt 4.2), a następnie od reakcji pacjenta naleczenie. U tych pacjentów rutynowa kontrola stężenia potasu i kreatyniny w surowicy krwi jest częścią normalnej praktyki lekarskiej (patrz punkt 4.8).

U pacjentów z objawową niewydolnością serca, wystąpienie niedociśnienia tętniczego po rozpoczęciu leczenia inhibitorami ACE może prowadzić do dodatkowego pogorszenia czynności nerek. W takich sytuacjach opisywano występowanie ostrej niewydolności nerek, zazwyczaj odwracalnej.U niektórych pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnicy nerkowej lub zwężeniem tętnicy jedynej czynnejnerki leczonych inhibitorami ACE obserwowano zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy krwi, zazwyczaj ustępujące po przerwaniu leczenia. Zmiany te mogą występować szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek. Jeśli równocześnie występuje nadciśnienie naczyniowo - nerkowe, istnieje zwiększone ryzyko znacznego niedociśnienia tętniczego i niewydolności nerek. U tych pacjentów leczenie należy rozpoczynać pod ścisłym nadzorem lekarskim, z zastosowaniem małych dawek i ostrożnym zwiększaniem dawki. Ponieważ stosowanie leków moczopędnych może przyczyniać się do powstaniawymienionych powikłań, w pierwszych tygodniach leczenia produktem leczniczym Vidotin należy jeodstawić i kontrolować czynność nerek.

U niektórych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, bez wyraźnych oznak wcześniejszej chorobynaczyniowej nerek, występowało zwiększone stężenie mocznika i kreatyniny w surowicy krwi, zwyklenieznaczne i przemijające, szczególnie często w przypadku jednoczesnego stosowania produktu leczniczegoVidotin i leku moczopędnego. Występowanie tych zmian jest bardziej prawdopodobne u pacjentów zistniejącymi wcześniej zaburzeniami czynności nerek. Konieczne może być zmniejszenie dawki i (lub)przerwanie stosowania leku moczopędnego i (lub) produktu leczniczego Vidotin.

Pacjenci leczeni hemodializami:

U pacjentów dializowanych z użyciem błon wysokoprzepływowych i leczonych jednocześnie inhibitoremACE opisywano reakcje rzekomoanafilaktyczne. U tych pacjentów należy rozważyć zastosowanie błondializacyjnych innego typu lub leków przeciwnadciśnieniowych z innej grupy.

Przeszczepienie nerki:

Brak doświadczeń dotyczących podawania produktu leczniczego Vidotin u pacjentów po niedawno przebytym przeszczepieniu nerki.

Nadwrażliwość/Obrzęk naczynioruchowy:

U pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym produktem leczniczym Vidotin rzadko opisywany był obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, błon śluzowych, języka, głośni i (lub) krtani (patrz punkt 4.8). Może on wystąpić w dowolnym momencie leczenia. W takich przypadkach należy natychmiastprzerwać stosowanie produktu leczniczego Vidotin oraz monitorować stan pacjenta aż do całkowitego ustąpienia objawów. Obrzęk obejmujący tylko twarz i wargi zazwyczaj ustępował bez leczenia, chociaż leki przeciwhistaminowe były przydatne w łagodzeniu objawów.

Obrzęk naczynioruchowy krtani może prowadzić do zgonu. Jeśli obrzęk obejmuje język, głośnię lub krtań i może spowodować niedrożność dróg oddechowych, należy natychmiast zastosować leczenie doraźne. Może ono obejmować podanie adrenaliny i (lub) utrzymanie drożności dróg oddechowych. Pacjent powinienpozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską, aż do całkowitego i trwałego ustąpienia objawów.

4

Pacjenci z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie, nie związanym z leczeniem inhibitorem ACE, mogąbyć narażeni na większe ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego podczas otrzymywania inhibitoraACE (patrz punkt 4.3).

U pacjentów leczonych inhibitorami ACE obserwowano w rzadkich przypadkach obrzęk jelit. Objawiał sięon bólem brzucha (z nudnościami i wymiotami lub bez nich). W niektórych przypadkach obrzęku jelit nie poprzedzał obrzęk naczynioruchowy twarzy, a stężenie C-1 esterazy było prawidłowe. Obrzęk naczynioruchowy rozpoznawano badaniem tomograficznym, ultrasonograficznym lub w trakcie zabiegu chirurgicznego na jamie brzusznej. Objawy ustępowały po odstawieniu inhibitora ACE. Obrzęk naczynioruchowy jelit powinien być brany pod uwagę w diagnostyce różnicowej bólów brzucha u pacjentów leczonych inhibitorami ACE.

Jednoczesne stosowanie inhibitorów mTOR (np. syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus)

U pacjentów przyjmujących jednocześnie inhibitor mTOR (np. syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus) może zwiększać się ryzyko obrzęku naczynioruchowego (np. obrzęku dróg oddechowych lub języka, z jednoczesnym zaburzeniem czynności oddechowej lub bez zaburzeń tego typu) (patrz punkt 4.5).

Reakcje rzekomoanafilaktyczne podczas aferezy lipoprotein o małej gęstości (LDL):

W rzadkich przypadkach u pacjentów otrzymujących inhibitory ACE podczas aferezy lipoprotein o małejgęstości (LDL) przy użyciu siarczanu dekstranu występowały zagrażające życiu reakcjerzekomoanafilaktyczne. Reakcji tych można uniknąć przez czasowe przerwanie leczenia inhibitorem ACEprzed każdym zabiegiem aferezy.

Reakcje anafilaktyczne podczas odczulania:

U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE podczas leczenia odczulającego (np. jadem owadów błonkoskrzydłych) występowały reakcje rzekomoanafilaktyczne. U tych pacjentów reakcji tych można uniknąć przez czasowe przerwanie leczenia inhibitorami ACE, ale nawracają w przypadku nieumyślnego,ponownego podania preparatu.

Niewydolność wątroby:

W rzadkich przypadkach stosowanie inhibitorów ACE było związane z występowaniem zespołurozpoczynającego się od żółtaczki cholestatycznej i postępującego do piorunującej martwicy wątroby, a niekiedy zgonu. Mechanizm tego zespołu nie jest znany. U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE, u których pojawi się żółtaczka lub znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy odstawić preparat i zastosować odpowiednie postępowanie medyczne (patrz punkt 4.8).

Neutropenia/Agranulocytoza/Małopłytkowość/Niedokrwistość:

U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE opisywano występowanie neutropenii/agranulocytozy,małopłytkowości i niedokrwistości. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek i bez innych czynnikówryzyka neutropenia występuje rzadko. Produkt leczniczy Vidotin należy stosować szczególnie ostrożnie u pacjentów z kolagenozami, otrzymujących leki immunosupresyjne, allopurynol lub prokainamid albo w przypadku współistnienia tych czynników, szczególnie jeśli występowały wcześniej zaburzenia czynności nerek. U niektórych z tych pacjentów dochodziło do rozwoju ciężkich zakażeń, w kilku przypadkach nie reagujących na intensywną antybiotykoterapię. Jeśli produkt leczniczy Vidotin jest stosowany u pacjentów z tej grupy, należy okresowo kontrolować liczbę krwinek białych oraz poinformować pacjentów o konieczności zgłaszania jakichkolwiek objawów zakażenia (np. ból gardła, gorączka).

Rasa:

Inhibitory ACE częściej wywołują obrzęk naczynioruchowy u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras.

Podobnie jak inne inhibitory ACE, peryndopryl może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczegou osób rasy czarnej niż u osób innych ras, prawdopodobnie na skutek większej częstości występowaniastanów niskoreninowych w populacji pacjentów rasy czarnej z nadciśnieniem tętniczym.

Kaszel:

Podczas stosowania inhibitorów ACE opisywano kaszel. Typowy kaszel jest suchy, uporczywy i ustępuje poprzerwaniu leczenia. Kaszel wywołany przez inhibitory ACE należy uwzględnić w diagnostyce różnicowejkaszlu.

5

Zabiegi chirurgiczne/Znieczulenie:

U pacjentów poddawanych dużym zabiegom chirurgicznym lub w przypadku znieczulenia z użyciem lekówwywołujących niedociśnienie tętnicze, produkt leczniczy Vidotin może blokować wytwarzanie angiotensyny II, wtórne do kompensacyjnego uwalniania reniny. Leczenie należy przerwać na dobę przed operacją. W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego spowodowanego tym mechanizmem można je wyrównywać przez zwiększenie objętości wewnątrznaczyniowej.

Hiperkaliemia:

U niektórych pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym peryndoprylem, obserwowano zwiększenie stężenia potasu w surowicy. Czynniki ryzyka wystąpienia hiperkaliemii to: niewydolność nerek, pogarszająca się czynność nerek, wiek (>70 lat), cukrzyca, stany współistniejące, w szczególności odwodnienie, ostra niewydolność serca, kwasica metaboliczna oraz jednoczesne stosowanie lekówmoczopędnych oszczędzających potas (np. spironolakton, eplerenon, triamterem lub amiloryd), suplementów potasu lub substytutów soli kuchennej zawierających potas lub innych leków powodujących zwiększeniestężenia potasu w surowicy (np. heparyna, kotrimoskazol zwany też trimetoprymem/sulfametoksazolem).Stosowanie suplementów potasu, leków moczopędnych oszczędzających potas lub substytutów solikuchennej zawierających potas, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, może prowadzićdo znacznego zwiększenia stężenia potasu w surowicy. Hiperkaliemia może powodować wystąpienieciężkich zaburzeń rytmu serca, w niektórych przypadkach prowadzących do zgonu. Jeśli jednoczesne stosowanie wyżej wymienionych preparatów jest konieczne, należy stosować je z ostrożnością oraz często kontrolować stężenie potasu w surowicy (patrz punkt 4.5).

Pacjenci z cukrzycą:

U pacjentów z cukrzycą leczonych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną należy ściślemonitorować stężenie glukozy we krwi w pierwszym miesiącu stosowania inhibitora ACE (patrz punkt 4.5).

Lit:

Na ogół nie zaleca się leczenia skojarzonego litem i peryndoprylem (patrz punkt 4.5).

Leki oszczędzające potas, suplementy potasu lub substytuty soli zawierające potas:

Na ogół nie zaleca się stosowania peryndoprylu w skojarzeniu z lekami oszczędzającymi potas,suplementami potasu lub substytutami soli zawierającymi potas (patrz punkt 4.5).

Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA)

Istnieją dowody, iż jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE), antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRA) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu (patrz punkty 4.5 i 5.1).

Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzonewyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenieelektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane.

U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.

Ciąża:

Nie należy rozpoczynać leczenia inhibitorami ACE w ciąży. U pacjentek planujących zajście w ciążę należy zmienić produkt leczniczy Vidotin na inny lek przeciwnadciśnieniowy o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży, chyba iż uznaje się, że kontynuacja leczenia inhibitorem ACE jest konieczna. Wprzypadku stwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać stosowanie inhibitorów ACE oraz, w raziekonieczności, rozpocząć leczenie alternatywne (patrz punkt 4.3 i 4.6).

Laktoza:

Ten produkt leczniczy zawiera laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.

6

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Dane z badania klinicznego wykazały, że podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA)w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lubaliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak:niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek)w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.1).

Leki wywołujące hiperkaliemię

Niektóre leki lub grupy terapeutyczne mogą zwiększać częstość wystąpienia hiperkaliemii: aliskiren, sole potasu, leki moczopędne oszczędzające potas, inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II, niesteroidowe leki przeciwzapalne, heparyny, leki immunosupresyjne, takie jak cyklosporyna lub takrolimus, trimetoprim i kotrimoksazol (trimetoprym/sulfametoksazol). Skojarzone stosowanie tych lekówzwiększa ryzyko hiperkaliemii.

Jednoczesne stosowanie leków przeciwwskazane (patrz punkt 4.3)

Aliskiren

U pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek zwiększa się ryzyko hiperkaliemii, pogorszenia czynności nerek oraz chorobowości i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych.

Jednoczesne stosowanie leków niezalecane (patrz punkt 4.4)

Aliskiren

U innych osób niż pacjenci z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek zwiększa się ryzyko hiperkaliemii, pogorszenia czynności nerek oraz chorobowości i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych.

Jednoczesne leczenie inhibitorem ACE i antagonistą receptora angiotensyny II

Istnieją doniesienia w literaturze, że u pacjentów z jawną chorobą miażdżycową, niewydolnością serca lub z cukrzycą z powikłaniami narządowymi, jednoczesne leczenie inhibitorem ACE i antagonistą receptora angiotensyny II wiąże się z większą częstością występowania niedociśnienia tętniczego, omdlenia, hiperkaliemii i pogorszenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek), w porównaniu ze stosowaniem pojedynczego środka działającego na układ renina-angiotensyna-aldosteron. Podwójnąblokadę (na przykład, przez skojarzenie inhibitora ACE z antagonistą receptora angiotensyny II) należy stosować wyłącznie w indywidualnie określonych przypadkach, ze ścisłym monitorowaniem czynności nerek, stężenia potasu i ciśnienia tętniczego.

Estramustyna

Istnieje ryzyko zwiększonej częstości wystąpienia działań niepożądanych, takich jak obrzęk naczynioruchowy.

Racekadotryl

Wiadomo, że inhibitory ACE (np. peryndopryl) mogą powodować obrzęk naczynioruchowy. To ryzyko może się zwiększyć podczas jednoczesnego stosowania racekadotrylu (lek stosowany w ostrej biegunce).

Inhibitory mTOR (np. syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus)U pacjentów jednocześnie przyjmujących inhibitor mTOR może zwiększyć się ryzyko obrzękunaczynioruchowego (patrz punkt 4.4).

Leki moczopędne oszczędzające potas (np. triamteren, amiloryd), sole potasuHiperkaliemia (potencjalnie zakończona zgonem), zwłaszcza w połączeniu z zaburzeniem czynności nerek(addytywne działanie hiperkaliemiczne).

Jednoczesne stosowanie peryndoprylu z wymienionymi powyżej produktami nie jest zalecane (patrz punkt

4.4). Jeśli mimo to jednoczesne stosowanie tych produktów jest wskazane, należy je stosować ostrożniei często kontrolować stężenie potasu w surowicy. Stosowanie spironolaktonu w niewydolności serca – patrzniżej.

7

Lit

Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i litu obserwowano przemijające zwiększenie stężenialitu w surowicy oraz zwiększenie jego toksyczności. Nie zaleca się stosowania peryndoprylu z litem, jednakjeśli jest to konieczne, należy uważnie kontrolować stężenie litu w surowicy (patrz punkt 4.4).

Jednoczesne stosowanie leków wymagające szczególnej ostrożności

Leki przeciwcukrzycowe (insulina, doustne leki hipoglikemizujące)

Badania epidemiologiczne sugerują, że jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i lekówprzeciwcukrzycowych (insulina, doustne leki hipoglikemizujące) może nasilać działanie zmniejszającestężenie glukozy we krwi z ryzykiem hipoglikemii.

Jest bardziej prawdopodobne podczas pierwszych tygodni leczenia skojarzonego i u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek.

Baklofen

Nasilone działanie przeciwnadciśnieniowe. Należy monitorować ciśnienie tętnicze i w razie konieczności dostosować dawkowanie leku przeciwnadciśnieniowego.

Leki moczopędne nie oszczędzające potasu

U pacjentów leczonych lekami moczopędnymi, szczególnie w przypadku zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej, może wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego po rozpoczęciu leczenia inhibitorem ACE. Ryzyko działania hipotensyjnego można zmniejszyć przez odstawienie leku moczopędnego, zwiększenie objętości płynów lub podaży soli przed rozpoczęciem leczenia małymi, stopniowo zwiększanymi dawkami peryndoprylu.

W nadciśnieniu tętniczym, jeśli wcześniejsze stosowanie leku moczopędnego mogło spowodować zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, należy albo przerwać stosowanie leku moczopędnego przed rozpoczęciem podawania inhibitora ACE, a następnie można ponownie wprowadzić lek moczopędny nie oszczędzający potasu, albo rozpocząć leczenie inhibitorem ACE od małej dawki, która będzie stopniowo zwiększana. W zastoinowej niewydolności serca leczonej lekami moczopędnymi stosowanie inhibitora ACE należyrozpocząć od bardzo małej dawki, po możliwym zmniejszeniu dawki leku moczopędnego nieoszczędzającego potasu.

We wszystkich przypadkach, podczas pierwszych tygodni leczenia inhibitorem ACE, należy monitorowaćczynność nerek (stężenie kreatyniny).

Leki moczopędne oszczędzające potas (eplerenon, spironolakton)

Eplerenon lub spironolakton w dawkach od 12,5 mg do 50 mg na dobę z małymi dawkami inhibitorów

ACE:

U pacjentów z niewydolnością serca klasy II do IV (wg NYHA), z frakcją wyrzutową lewej komory<40% oraz wcześniej leczonych inhibitorami ACE i diuretykami pętlowymi, istnieje ryzyko hiperkaliemii,potencjalnie zakończonej zgonem, zwłaszcza w przypadku nieprzestrzegania zaleceń dotyczącychstosowania leków w tym skojarzeniu.

Przed rozpoczęciem skojarzonego leczenia należy sprawdzić, czy nie występuje hiperkaliemia i zaburzenieczynności nerek. Zaleca się oznaczanie stężenia potasu oraz kreatyniny we krwi raz w tygodniu wpierwszym miesiącu leczenia, a następnie co miesiąc.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tym kwas acetylosalicylowy ≥ 3 g/dobę

Jeśli inhibitory ACE są jednocześnie podawane z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (tj. kwasemacetylosalicylowym w zakresie dawek działających przeciwzapalnie, inhibitorami COX-2 i nieselektywnymi NLPZ), może wystąpić osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i NLPZ może prowadzić do zwiększonego ryzyka pogorszenia czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek oraz zwiększenia stężenia potasu w surowicy, zwłaszcza u pacjentów z uprzednio istniejącą pogorszoną czynnością nerek. Takie leczenie skojarzone należy stosować ostrożnie, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Pacjentów należy odpowiednio nawodnić i rozważyć monitowanie czynności nerek po rozpoczęciu jednoczesnego stosowania oraz cyklicznie w późniejszym okresie.

8

Jednoczesne stosowanie leków wymagające ostrożności

Leki przeciwnadciśnieniowe i rozszerzające naczynia krwionośne

Jednoczesne stosowanie tych leków może nasilać hipotensyjne działanie peryndoprylu. Jednoczesne stosowanie glicerolu triazotanu, innych azotanów lub innych leków rozszerzających naczynia krwionośnemoże powodować dodatkowe obniżenie ciśnienia tętniczego.

Gliptyny (linagliptyna, saksagliptyna, sitagliptyna, wildagliptyna)U pacjentów leczonych jednocześnie inhibitorem ACE występuje zwiększone ryzyko obrzękunaczynioruchowego ze względu na powodowane przez gliptyny zmniejszenie aktywnościdipeptydylopeptydazy 4 (DPP-IV).

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne/ leki przeciwpsychotyczne/ środki znieczulające Jednoczesne stosowanie niektórych środków znieczulających, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych oraz leków przeciwpsychotycznych z inhibitorami ACE może powodować dodatkoweobniżenie ciśnienia tętniczego (patrz punkt 4.4).

Leki działające sympatykomimetycznie

Leki działające sympatykomimetycznie mogą osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe inhibitorów ACE.

Sole złota

Rzadko, u pacjentów otrzymujących jednocześnie sole złota (sodu aurotiojabłczan) we wstrzyknięciach orazinhibitor ACE, w tym peryndopryl, zgłaszano reakcje jak po podaniu azotanów (objawy to: nagłezaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty i niedociśnienie).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Nie zaleca się stosowania inhibitorów ACE w pierwszym trymestrze ciąży (patrz punkt 4.4). Stosowanie inhibitorów ACE jest przeciwwskazane w 2 i 3 trymestrze ciąży (patrz punkty 4.3 i 4.4).

Dane epidemiologiczne dotyczące ryzyka działania teratogennego w przypadku narażenia na inhibitory ACEw pierwszym trymestrze ciąży nie są rozstrzygające, nie można jednak wykluczyć niewielkiego zwiększeniaryzyka. Jeśli u pacjentek planujących ciążę nie jest bezwzględnie konieczna kontynuacja leczeniainhibitorem ACE, należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w czasie ciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży leczenie inhibitorami ACE należy natychmiast przerwać i w razie konieczności, rozpocząć stosowanie innego leku.

Narażenie na działanie inhibitorów ACE w drugim i trzecim trymestrze ciąży u ludzi powoduje toksyczne działanie na płód (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia kości czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia) (patrz punkt 5.3). Jeśli wystąpiło narażenie na działanie inhibitora ACE od drugiego trymestru ciąży, zalecane jest badanie ultrasonograficzne nerek i czaszki. Noworodki, których matki przyjmowały inhibitory ACE, należy uważnie obserwować ze względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia tętniczego (patrz także punkty 4.3 i 4.4).

Karmienie piersią

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Vidotin u kobiet karmiących piersią, ze względu na brak informacji dotyczących jego stosowania. Należy stosować leczenie alternatywne, o lepiej zbadanym profilu bezpieczeństwa, zwłaszcza jeśli karmione dziecko jest noworodkiem lub wcześniakiem.

Płodność

Nie obserwowano wpływu na rozrodczość i płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Produkt leczniczy Vidotin nie ma bezpośredniego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. U niektórych pacjentów mogą wystąpić reakcje związane ze zmniejszeniem ciśnienia

9

tętniczego, w szczególności na początku leczenia lub w skojarzeniu z innymi lekamiprzeciwnadciśnieniowymi.

W wyniku tego zdolność do prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania maszyn może być osłabiona.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Profil bezpieczeństwa peryndoprylu jest zgodny z profilem bezpieczeństwa inhibitorów ACE. Najczęstsze działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych oraz obserwowane po zastosowaniu peryndoprylu to: zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, ból głowy, parestezja, zawroty głowy pochodzeniabłędnikowego, zaburzenia widzenia, szum uszny, niedociśnienie tętnicze, kaszel, duszność, ból brzucha,zaparcie, biegunka, zaburzenie smaku, niestrawność, nudności, wymioty, świąd, wysypka, kurcze mięśni i astenia.

Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych

Podczas badań klinicznych i (lub) po wprowadzeniu peryndoprylu do obrotu obserwowano następującedziałania niepożądane, z przedstawioną poniżej częstością występowania: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10);

niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000);

bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być oceniona na podstawie dostępnych danych).

Klasyfikacja układów i narządów

MedDRA

Działania niepożądane Częstość

występowania

Zaburzenia krwi i układu

chłonnego

Eozynofilia Niezbyt często*

Agranulocytoza lub pancytopenia Bardzo rzadko

Zmniejszenie stężenia hemoglobiny i wartości

hematokrytu

Bardzo rzadko

Leukopenia/neutropenia Bardzo rzadko

Niedokrwistość hemolityczna u pacjentów z

wrodzonym niedoborem G-6PDH (patrz punkt

4.4).

Bardzo rzadko

Małopłytkowość Bardzo rzadko

Zaburzenia metabolizmu i

odżywiania

Hipoglikemia (patrz punkty 4.4 i 4.5) Niezbyt często*

Hiperkaliemia, przemijająca po przerwaniu

leczenia (patrz punkt 4.4)

Niezbyt często*

Hiponatremia Niezbyt często*

Zaburzenia psychiczne Zaburzenia nastroju Niezbyt często

Zaburzenia snu Niezbyt często

Zaburzenia układu nerwowego Zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego Często

Ból głowy Często

Parestezja Często

Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Często

Senność Niezbyt często*

Omdlenie Niezbyt często*

Splątanie Bardzo rzadko

Zaburzenia oka Zaburzenia widzenia Często

Zaburzenia ucha i błędnika Szum uszny Często

Zaburzenia serca Kołatanie serca Niezbyt często*

10

Tachykardia Niezbyt często*

Dławica piersiowa (patrz punkt 4.4) Bardzo rzadko

Zaburzenia rytmu serca Bardzo rzadko

Zawał serca, prawdopodobnie wtórny do

nadmiernego niedociśnienia u pacjentów z

grupy dużego ryzyka (patrz punkt 4.4)

Bardzo rzadko

Zaburzenia naczyniowe Niedociśnienie (i objawy związane z

niedociśnieniem)

Często

Zapalenie naczyń Niezbyt często*

Udar, prawdopodobnie wtórny do nadmiernego

niedociśnienia u pacjentów z grupy dużego

ryzyka (patrz punkt 4.4)

Bardzo rzadko

Zaburzenia układu oddechowego,

klatki piersiowej i śródpiersia

Kaszel Często

Duszność Często

Skurcz oskrzeli Niezbyt często

Eozynofilowe zapalenie płuc Bardzo rzadko

Zapalenie błony śluzowej nosa Bardzo rzadko

Zaburzenia żołądka i jelit Ból brzucha Często

Zaparcie Często

Biegunka Często

Zaburzenia smaku Często

Niestrawność Często

Nudności Często

Wymioty Często

Suchość błony śluzowej jamy ustnej Niezbyt często

Zapalenie trzustki Bardzo rzadko

Zaburzenia wątroby i dróg

żółciowych

Cytolityczne lub cholestatyczne zapalenie

wątroby (patrz punkt 4.4)

Bardzo rzadko

Zaburzenia skóry i tkanki

podskórnej

Świąd Często

Wysypka Często

Pokrzywka (patrz punkt 4.4) Niezbyt często

Obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn,

warg, błon śluzowych, języka, głośni i (lub)

krtani (patrz punkt 4.4)

Niezbyt często

Reakcje nadwrażliwości na światło Niezbyt często*

Pemfigoid Niezbyt często*

Nadmierne pocenie się Niezbyt często

Nasilenie łuszczycy Rzadko*

Rumień wielopostaciowy Bardzo rzadko

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe

i tkanki łącznej

Kurcze mięśni Często

Ból stawów Niezbyt często*

Ból mięśni Niezbyt często*

Zaburzenia nerek i dróg

moczowych

Niewydolność nerek Niezbyt często

Ostra niewydolność nerek Bardzo rzadko

Zaburzenia układu rozrodczego i

piersi

Zaburzenia erekcji Niezbyt często

11

Zaburzenia ogólne i stany w

miejscu podania

Astenia Często

Ból w klatce piersiowej Niezbyt często*

Złe samopoczucie Niezbyt często*

Obrzęk obwodowy Niezbyt często*

Gorączka Niezbyt często*

Badania diagnostyczne Zwiększenie stężenia mocznika we krwi Niezbyt często*

Zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi Niezbyt często*

Zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi Rzadko

Zwiększenie aktywności enzymów

wątrobowych

Rzadko

Urazy, zatrucia, i powikłania po

zabiegach

Upadki Niezbyt często*

* Częstość określona w badaniach klinicznych dla działań niepożądanych zgłoszonych w spontanicznych raportach

Badania kliniczne

W okresie z randomizacją badania EUROPA gromadzono zgłoszenia dotyczące tylko ciężkich działań niepożądanych. Ciężkie działania niepożądane wystąpiły u kilku pacjentów: 16 (0,3%) z 6122 pacjentów leczonych peryndoprylem i 12 (0,2%) z 6107 pacjentów otrzymujących placebo. U pacjentów leczonych peryndoprylem, niedociśnienie tętnicze obserwowano u 6 osób, obrzęk naczynioruchowy u 3 osób, a nagłe zatrzymanie krążenia u 1 pacjenta. Więcej pacjentów wycofało się z udziału w badaniu z powodu kaszlu, niedociśnienia tętniczego lub innych objawów nietolerancji peryndoprylu niż w grupie otrzymującej placebo:odpowiednio 6,0% (n=366) w porównaniu z 2,1% (n=129).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Dane dotyczące przedawkowania u ludzi są ograniczone. Objawy związane z przedawkowaniem inhibitorów ACE mogą obejmować niedociśnienie tętnicze, wstrząs krążeniowy, zaburzenia elektrolitowe, niewydolność nerek, hiperwentylację, tachykardię, kołatanie serca, bradykardię, zawroty głowy, niepokój i kaszel. Zalecaną metodą leczenia w przypadku przedawkowania jest podanie we wlewie dożylnym roztworu sodu chlorku o stężeniu 9 mg/ml (0,9%). W razie wystąpienia niedociśnienia, pacjenta należy położyć w pozycji przeciw wstrząsowej. Można również rozważyć podanie angiotensyny II we wlewie i (lub) dożylne podanie katecholamin, jeśli leki te są dostępne. Peryndopryl może zostać usunięty z krążenia ogólnego za pomocąhemodializy (patrz punkt 4.4). W przypadku bradykardii opornej na leczenie farmakologiczne wskazane jestzastosowanie rozrusznika serca. Konieczne jest ciągłe monitorowanie parametrów życiowych, stężeniaelektrolitów i kreatyniny w surowicy.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: inhibitory konwertazy angiotensyny,

12

kod ATC: C09AA04

Mechanizm działania

Peryndopryl jest inhibitorem enzymu przekształcającego angiotensynę I w angiotensynę II (enzym konwertujący angiotensynę, ACE). Enzym konwertujący, czyli kinaza, jest egzopeptydazą, która umożliwia przekształcenie angiotensyny I w zwężającą naczynia angiotensynę II, a ponadto powoduje rozpad rozszerzającej naczynia bradykininy do nieczynnego heptapeptydu. Hamowanie ACE powoduje zmniejszenie stężenia angiotensyny II w osoczu, co prowadzi do zwiększenia aktywności reninowej osocza (poprzez zniesienie ujemnego sprzężenia zwrotnego na uwalnianie reniny) i zmniejszenia wydzielania aldosteronu. Ponieważ konwertaza angiotensyny inaktywuje bradykininę, hamowanie ACE prowadzi również do zwiększenia aktywności krążących i miejscowych układów kalikreiny-kininy (a w efekcierównież do aktywacji układu prostaglandyn). Możliwe, że ten mechanizm przyczynia się do działaniaobniżającego ciśnienie tętnicze inhibitorów ACE i jest częściowo odpowiedzialny za niektóre działanianiepożądane leków z tej grupy (np. kaszel).

Peryndopryl działa za pośrednictwem czynnego metabolitu, peryndoprylatu. Inne metabolity nie wykazują działania hamującego konwertazę angiotensyny in vitro.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Nadciśnienie tętnicze

Peryndopryl działa we wszystkich stopniach nadciśnienia tętniczego – łagodnym, umiarkowanym i ciężkim,powodując zmniejszenie ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego zarówno w pozycji leżącej, jak istojącej.

Peryndopryl zmniejsza obwodowy opór naczyniowy, co prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego. Wkonsekwencji zwiększa się przepływ krwi przez naczynia obwodowe bez wpływu na częstość akcji serca. Przepływ krwi przez nerki z reguły zwiększa się, natomiast wskaźnik przesączania kłębuszkowego zazwyczaj pozostaje niezmieniony.

Działanie przeciwnadciśnieniowe jest najsilniejsze między 4 a 6 godziną po podaniu dawki pojedynczej iutrzymuje się przez co najmniej 24 godziny. Skuteczność w przypadku najmniejszego stężenia w osoczuwynosi 87-100% skuteczności podczas stężenia największego.

Zmniejszenie ciśnienia tętniczego występuje szybko. U pacjentów reagujących na leczenie, normalizacjaciśnienia tętniczego następuje w ciągu miesiąca i utrzymuje się bez objawów tachyfilaksji.Przerwanie leczenia nie powoduje nadciśnienia „z odbicia”. Peryndopryl zmniejsza przerost lewej komory. Potwierdzono, że u ludzi peryndopryl wykazuje właściwości rozszerzające naczynia krwionośne. Poprawia on elastyczność dużych tętnic i zmniejsza stosunek grubości błony środkowej do średnicy światła małych tętnic.

Leczenie wspomagające z zastosowaniem tiazydowego leku moczopędnego skutkuje synergizmemaddytywnym. Leczenie skojarzone inhibitorem ACE i tiazydowym lekiem moczopędnym zmniejsza takżeryzyko hipokaliemii wywołanej przez diuretyki.

Niewydolność serca (Dotyczy tylko tabletek o mocy 4 mg)

Peryndopryl zmniejsza pracę serca poprzez zmniejszenie obciążenia wstępnego i następczego.Badania z udziałem pacjentów z niewydolnością serca wykazały:

− zmniejszenie ciśnienia napełniania lewej i prawej komory serca, − zmniejszenie całkowitego obwodowego oporu naczyniowego,− zwiększenie pojemności minutowej i poprawę wskaźnika sercowego.

W badaniach porównawczych podanie pierwszej dawki 2 mg peryndoprylu pacjentom z łagodną do umiarkowanej niewydolnością serca nie powodowało istotnego zmniejszenia ciśnienia tętniczego wporównaniu z placebo.

Pacjenci ze stabilną chorobą niedokrwienną serca

Badanie EUROPA było wieloośrodkowym, międzynarodowym badaniem klinicznym z randomizacją, zpodwójnie ślepą próbą, pod kontrolą placebo, prowadzonym przez 4 lata.

W badaniu tym 12218 pacjentów w wieku powyżej 18 lat zostało losowo przydzielonych do grupy otrzymującej 8 mg peryndoprylu z tert-butyloaminą (co odpowiada 10 mg peryndoprylu z argininą)(n=6110) lub placebo (n=6108).

13

U grupy objętej badaniem stwierdzono chorobę niedokrwienną serca bez objawów klinicznychniewydolności serca. Ogółem 90% pacjentów przebyło w przeszłości zawał mięśnia sercowego i (lub) zabiegrewaskularyzacji. Większość pacjentów otrzymywało badany lek jako uzupełnienie standardowego leczenia,obejmującego leki przeciwpłytkowe, leki zmniejszające stężenie lipidów i beta-adrenolityki. Głównym kryterium skuteczności była łączna częstość występowania zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawałów mięśnia sercowego nie zakończonych zgonem i (lub) zatrzymań czynności serca zudaną resuscytacją. Leczenie peryndoprylem z tert-butyloaminą w dawce 8 mg (co odpowiada 10 mg peryndoprylu z argininą) raz na dobę powodowało istotne bezwzględne zmniejszenie ryzyka osiągnięcia głównego punktu końcowego o 1,9% (względne zmniejszenie ryzyka o 20%, 95% CI [9,4; 28,6] – p<0,001). U pacjentów z przebytym zawałem mięśnia sercowego i (lub) po zabiegu rewaskularyzacji obserwowano bezwzględne zmniejszenie ryzyka osiągnięcia głównego punktu końcowego o 2,2%, co odpowiada względnemu zmniejszeniu ryzyka o 22,4% (95% CI [12,0; 31,6] – p<0,001) w porównaniu z placebo.

Dzieci i młodzież

Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności peryndoprylu u dzieci i młodzieży w wiekuponiżej 18 lat.

W otwartym, nieporównawczym badaniu klinicznym z udziałem 62 dzieci w wieku od 2 do 15 lat z nadciśnieniem tętniczym i współczynnikiem przesączania kłębuszkowego > 30 ml/min/1,73 m2, pacjenci otrzymywali peryndopryl w średniej dawce 0,07 mg/kg mc. Dawki były indywidualnie dostosowywane do profilu pacjenta i uzyskanych wartości ciśnienia tętniczego, do maksymalnej dawki 0,135 mg/kg mc./dobę. 59 pacjentów ukończyło okres 3 miesięcy badania, a 36 pacjentów ukończyło przedłużoną fazę badania, tj. było obserwowanych przez co najmniej 24 miesiące (średni okres badania: 44 miesiące). Skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi pozostawało stałe od włączenia do ostatniej oceny u pacjentów uprzednio leczonych innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi i obniżyło się u pacjentów uprzednio nieleczonych.

Ponad 75% dzieci miało skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi poniżej 95 percentyla podczas ostatniej oceny.

Bezpieczeństwo stosowania było zgodne ze znanym profilem bezpieczeństwa peryndoprylu.

Dane z badań klinicznych dotyczące podwójnej blokady układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA)

Dwa duże randomizowane, kontrolowane badania kliniczne ONTARGET (ang. ONgoing TelmistartanAlone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D (ang. The Veterans Affairs Nefropathy in Diabetes) badały jednoczesne zastosowanie inhibitora ACE z antagonistami receptora angiotensyny II.

Badanie ONTARGET było przeprowadzone z udziałem pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego, chorobami naczyń mózgowych w wywiadzie lub cukrzycą typu 2 z towarzyszącymi,udowodnionymi uszkodzeniami narządów docelowych. Badanie VA NEPHRON-D było przeprowadzone zudziałem pacjentów z cukrzycą typu 2 oraz z nefropatią cukrzycową.

Badania te wykazały brak istotnego korzystnego wpływu na parametry nerkowe i (lub) wyniki w zakresiechorobowości oraz śmiertelności sercowo-naczyniowej, podczas gdy zaobserwowano zwiększone ryzykohiperkaliemii, ostrego uszkodzenia nerek i (lub) niedociśnienia, w porównaniu z monoterapią. Ze względu napodobieństwa w zakresie właściwości farmakodynamicznych tych leków , przytoczone wyniki również mająznaczenie w przypadku innych inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.Dlatego też u pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy jednocześnie stosować inhibitorów ACE orazantagonistów receptora angiotensyny II.

Badanie ALTITUDE (ang. Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) było zaprojektowane w celu zbadania korzyści z dodania aliskirenu do standardowego leczenia inhibitorem ACE lub antagonistą receptora angiotensyny II u pacjentów z cukrzycą typu 2 i przewlekłą chorobą nerek oraz/lub z chorobą układu sercowo-naczyniowego. Badanie zostało przedwcześnie przerwanez powodu zwiększonego ryzyka działań niepożądanych. Zgony sercowo-naczyniowe i udary mózgu występowały częściej w grupie otrzymującej aliskiren w odniesieniu do grupy placebo. W grupie otrzymującej aliskiren odnotowano również częstsze występowanie zdarzeń niepożądanych, w tym ciężkich zdarzeń niepożądanych (hiperkaliemia, niedociśnienie i niewydolność nerek) względem grupy placebo.

14

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po podaniu doustnym, wchłanianie peryndoprylu jest szybkie, a maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest w ciągu godziny. Okres półtrwania peryndoprylu w osoczu wynosi 1 godzinę..

Peryndopryl jest prolekiem. Dwadzieścia siedem procent podanej dawki peryndoprylu ulega wchłonieciu do krwiobiegu w postaci aktywnego metabolitu - peryndoprylatu. Oprócz czynnego peryndoprylatu, zperyndoprylu powstaje pięć nieczynnych metabolitów. Maksymalne stężenie peryndoprylatu w osoczuuzyskiwane jest w ciągu 3-4 godzin.

Ponieważ spożycie pokarmu zmniejsza przemianę do peryndoprylatu, a więc również biodostępność,peryndopryl z argininą należy podawać doustnie w pojedynczej dawce dobowej, rano przed posiłkiem.Wykazano liniową zależność pomiędzy dawką peryndoprylu a jego stężeniem w osoczu.

Dystrybucja

Objętość dystrybucji niezwiązanego peryndoprylatu wynosi około 0,2 l/kg. Wiązanie peryndoprylatu z białkami osocza wynosi 20%, głównie z konwertazą angiotensyny, ale jest zależne od stężenia.

Eliminacja

Peryndoprylat jest wydalany w moczu, a okres półtrwania w fazie eliminacji frakcji niezwiązanej wynosiokoło 17 godzin, a stan stacjonarny osiągany jest w ciągu 4 dni.

Szczególne grupy pacjentów

Wydalanie peryndoprylatu jest zmniejszone u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów z niewydolnościąserca lub nerek. W niewydolności nerek wskazane jest dostosowanie dawki w zależności od stopniazaburzeń (klirensu kreatyniny).

Klirens dializacyjny peryndoprylatu wynosi 70 ml/min.

Kinetyka peryndoprylu zmienia się u pacjentów z marskością wątroby: klirens wątrobowy związku macierzystego zmniejsza się o połowę. Jednak ilość wytwarzanego perydoprylatu nie zmniejsza się, dlatego dostosowanie dawki nie jest konieczne (patrz punkty 4.2 i 4.4).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach toksyczności po długotrwałym stosowaniu doustnym (na szczurach i małpach) narządemdocelowym były nerki, w których występowały uszkodzenia o charakterze odwracalnym.Nie obserwowano działania mutagennego w badaniach in vitro lub in vivo.

Badania toksycznego wpływu na reprodukcję (u szczurów, myszy, królików i małp) nie wykazały szkodliwego wpływu na rozwój zarodka ani działania teratogennego. Wykazano jednak, że inhibitory konwertazy angiotensyny jako grupa wpływają szkodliwie na późny okres rozwoju płodowego, powodując obumarcie płodu i wady wrodzone u gryzoni i królików. Obserwowano zmiany w nerkach i zwiększenie śmiertelności około- i poporodowej. Płodność nie została zaburzona ani u samców ani u samic szczurów.W badaniach długoterminowych u szczurów i myszy nie obserwowano działania rakotwórczego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Celuloza mikrokrystalicznaLaktoza jednowodna

Krzemionka hydrofobowa koloidalna bezwodna Magnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

15

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30ºC.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister Aluminium/Aluminium w tekturowym pudełku. Wielkość opakowań: 30 tabletek lub 90 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU

GEDEON RICHTER POLSKA Sp. z o.o.ul. ks. J. Poniatowskiego 505-825 Grodzisk MazowieckiPOLSKA

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Vidotin, 4 mg, tabletkiPozwolenie nr 14738

Vidotin, 8 mg, tabletkiPozwolenie nr 14736

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Vidotin, 4 mg, tabletki

Data wydanie pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 10.07.2008 r.

Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 27.08.2013

Vidotin, 8 mg, tabletki

Data wydanie pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 10.07.2008 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 27.08.2013

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI

PRODUKTU LECZNICZEGO

03.11.2017 r.

16