CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Xetanor 20 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana zawiera 20 mg paroksetyny, co odpowiada 22,2 mg bezwodnegochlorowodorku paroksetyny.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana.

Okrągłe, obustronnie wypukłe, białe lub prawie białe tabletki powlekane, o średnicy 10 mm, z liniąpodziału po obu stronach i nacięciem po bokach, z literą „P” na jednej stronie i liczbą „20” na drugiejstronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie:

• Ciężkiego epizodu depresji

• Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego• Zaburzenia lękowego z napadami lęku z agorafobią lub bez agorafobii• Fobii społecznej

• Zaburzenia lękowego uogólnionego• Zaburzenia stresowego pourazowego

2. Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Ciężki epizod depresji

Zalecana dawka to 20 mg na dobę. Ogólna poprawa stanu klinicznego pacjenta rozpoczyna się pojednym tygodniu, ale widoczna staje się od drugiego tygodnia leczenia. Podobnie jak w przypadkuwszystkich leków przeciwdepresyjnych, dawkowanie należy zweryfikować i, jeśli to konieczne,dostosować w ciągu 3 do 4 tygodni od rozpoczęcia leczenia, następnie ponownie ocenić na podstawiewyników leczenia. U niektórych pacjentów, u których odpowiedź kliniczna na dawkę 20 mg jestniewystarczająca, dawkę produktu leczniczego można zwiększa

stopniowo o 10 mg, w zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta, aż do maksymalnej dawki 50 mgna dobę.

Pacjenci z depresją powinni być leczeni dostatecznie długo, przez co najmniej 6 miesięcy, abyzapewnić ustąpienie objawów.

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne

Zalecana dawka to 40 mg na dobę. Pacjenci powinni rozpoczynać leczenie od dawki 20 mg na dobę.Dawka może być zwiększana stopniowo o 10 mg, do wielkości dawki zalecanej. Jeśli po kilku

tygodniach stosowania zalecanej dawki obserwowana odpowiedź kliniczna na leczenie jestniewystarczająca, niektórzy pacjenci mogą odnieść korzyść ze stopniowego zwiększania dawki, aż domaksymalnej dawki 60 mg na dobę.

Pacjenci z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym powinni być leczeni dostatecznie długo, aby zapewnić ustąpienie objawów. Okres ten może trwać kilka miesięcy lub nawet dłużej (patrz punkt

5.1).

Zaburzenie lękowe z napadami lęku

Zalecana dawka to 40 mg na dobę. Leczenie należy rozpoczynać od dawki 10 mg na dobę i zwiększaćją stopniowo o 10 mg w zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta na leczenie, aż do dawkizalecanej. Rozpoczynanie leczenia od małej dawki początkowej zalecane jest w celu zminimalizowania potencjalnego nasilenia objawów lęku napadowego, co, jak się ogólnie uznaje,występuje w początkowym okresie leczenia choroby. Jeśli po kilku tygodniach stosowania zalecanejdawki, obserwowana odpowiedź kliniczna na leczenie jest niewystarczająca, niektórzy pacjenci mogąodnieść korzyść ze stopniowego zwiększania dawki, aż do maksymalnej dawki 60 mg na dobę.Pacjenci z zaburzeniem lękowym powinni być leczeni dostatecznie długo, aby zapewnić ustąpienieobjawów. Okres ten może trwać kilka miesięcy lub nawet dłużej (patrz punkt 5.1).

Fobia społeczna

Zalecana dawka to 20 mg na dobę. Jeśli po kilku tygodniach stosowania zalecanej dawkiobserwowana odpowiedź kliniczna na leczenie jest niewystarczająca, niektórzy pacjenci mogą odnieśćkorzyść ze stopniowego zwiększania dawki o 10 mg, aż do maksymalnej dawki 50 mg na dobę.Długotrwałe leczenie powinno być regularnie oceniane (patrz punkt 5.1).

Zaburzenie lękowe uogólnione

Zaburzenie stresowe pourazowe

Uwagi ogólne

Objawy odstawienia obserwowane po zakończeniu stosowania paroksetynyNależy unikać nagłego odstawiania produktu leczniczego (patrz punkty 4.4 i 4.8). W badaniachklinicznych stosowano schemat stopniowego odstawiania produktu leczniczego, w którymzmniejszano dobową dawkę paroksetyny co tydzień o 10 mg. Jeżeli po zmniejszeniu dawki lubprzerwaniu leczenia wystąpią nietolerowane przez pacjenta objawy, należy rozważyć powrót dopoprzednio stosowanej dawki. Następnie, lekarz może kontynuować zmniejszanie dawki, ale w sposóbbardziej stopniowy.

Szczególne populacje

Pacjenci w podeszłym wieku

U osób w podeszłym wieku obserwuje się zwiększone stężenia paroksetyny w osoczu, ale zakresstężeń pokrywa się z obserwowanym u osób młodszych. Dawkowanie należy rozpoczynać od dawkipoczątkowej zalecanej u dorosłych. U niektórych pacjentów może być pomocne zwiększenie dawki.Maksymalna dawka nie powinna być większa niż 40 mg na dobę.

Dzieci i młodzież (7-17 lat)

Paroksetyny nie należy stosować u dzieci i młodzieży, ponieważ wykazano w kontrolowanychbadaniach klinicznych, że zastosowanie paroksetyny związane było ze zwiększeniem ryzykiemzachowań samobójczych i wrogości. Ponadto, w badaniach tych nie wykazano odpowiedniejskuteczności paroksetyny (patrz punkty 4.4 i 4.8).

Dzieci w wieku poniżej 7 lat

Zastosowanie paroksetyny nie było badane u dzieci w wieku poniżej 7 lat. Nie należy stosowaćparoksetyny, dopóki bezpieczeństwo i skuteczność leku w tej grupie wiekowej nie zostaną określone.

Zaburzenia czynności nerek lub wątroby

Zwiększone stężenia paroksetyny w osoczu obserwuje się u pacjentów z ciężkim zaburzeniemczynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min) lub u pacjentów z zaburzeniemczynności wątroby. Z tego powodu dawkowanie powinno być ograniczone do dolnego zakresu dawek.

Sposób podawania

Zalecane jest podawanie produktu leczniczego Xetanor raz na dobę, rano, w trakcie posiłku. Tabletkęnależy połykać bez rozgryzania.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną, orzechy, soję lub na którąkolwiek substancję pomocnicząwymienioną w punkcie 6.1.

Lecytyna sojowa (E322) może zawierać białko sojowe i w związku z tym, u osób uczulonych naorzeszki ziemne lub soję, mogą wystąpić reakcje uczuleniowe.

Przeciwwskazane jest stosowanie paroksetyny jednocześnie z inhibitorami monoaminooksydazy(IMAO). W wyjątkowych okolicznościach linezolid (antybiotyk, który jest odwracalnymnieselektywnym inhibitorem MAO) można stosować w skojarzeniu z paroksetyną pod warunkiem, żemożliwe jest prowadzenie ścisłej kontroli objawów zespołu serotoninowego oraz monitorowanieciśnienia tętniczego krwi (patrz punkt 4.5).

Leczenie paroksetyną można rozpocząć:

− dwa tygodnie po zakończeniu stosowania nieodwracalnych inhibitorów MAO lub

− co najmniej 24 godziny po zakończeniu stosowania odwracalnych inhibitorów MAO (np. moklobemidu, linezolidu, chlorku metylotioniny (błękit metylenowy; stosowany przedoperacyjnie w celu wizualizacji struktur), który jest odwracalnym nieselektywnym inhibitorem monoaminooksydazy.

Co najmniej jeden tydzień powinien upłynąć od zakończenia leczenia paroksetyną do rozpoczęcialeczenia jakimkolwiek inhibitorem MAO.

Nie należy stosować paroksetyny jednocześnie z tiorydazyną, gdyż podobnie jak inne leki hamująceaktywność enzymu wątrobowego CYP450 2D6, paroksetyna może zwiększać stężenie tiorydazyny wosoczu (patrz punkt 4.5). Podanie samej tiorydazyny może prowadzić do wydłużenia odstępu QTc,związanych z tym ciężkich komorowych zaburzeń rytmu, takich jak torsades de pointes, i nagłejśmierci.

Nie należy stosować paroksetyny w skojarzeniu z pimozydem (patrz punkt 4.5).

4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Leczenie paroksetyną należy rozpoczyna

ostrożnie dwa tygodnie po zakończeniu leczenia z zastosowaniem nieodwracalnych inhibitorówMAO lub 24 godziny po zakończeniu leczenia z zastosowaniem odwracalnych inhibitorów MAO.

Dawkę paroksetyny należy zwiększać stopniowo, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi klinicznejna leczenie (patrz punkt 4.3 i punkt 4.5).

Dzieci i młodzież

Paroksetyny nie powinno się stosować w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Wbadaniach klinicznych obserwowano zachowania samobójcze (próby samobójcze i myśli samobójcze)oraz wrogość (szczególnie agresja, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) częściej u dzieci imłodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi, niż w grupie, której podawano placebo. Jeżelimimo to zostanie podjęta decyzja o rozpoczęciu leczenia, w oparciu o istniejącą potrzebę kliniczną,należy uważnie obserwować pacjenta pod kątem wystąpienia objawów samobójczych. Ponadto, brakdługoterminowych danych co do bezpieczeństwa stosowania paroksetyny u dzieci i młodzieży,dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania.

Samobójstwo/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego

Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych, samouszkodzeń isamobójstwa (zdarzenia związane z samobójstwem). Ryzyko to utrzymuje się, aż do wystąpieniawyraźnej remisji. W przypadku braku poprawy w pierwszych lub następnych tygodniach leczenia,pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą, aż do czasu, kiedy wystąpi poprawa. Z ogólnegodoświadczenia klinicznego wynika, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnychetapach powrotu do zdrowia.

W innych zaburzeniach psychicznych, w których stosuje się paroksetynę, ryzyko zdarzeń związanychz samobójstwem może być także zwiększone. Poza tym, zaburzenia te mogą współistnieć z ciężkimiepizodami depresyjnymi. Dlatego podczas leczenia pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznyminależy zachować takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z ciężkim epizodem depresyjnym.

Pacjenci ze zdarzeniami związanymi z samobójstwem w wywiadzie lub ci, którzy wykazują znacznystopień myśli samobójczych przed rozpoczęciem leczenia, stanowią grupę wysokiego ryzyka dlawystąpienia myśli lub prób samobójczych i powinni znajdować się pod szczególną opieką podczasleczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych leków przeciwdepresyjnychprowadzonych wśród dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, wykazała większe ryzykozachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat przyjmujących leki przeciwdepresyjne,niż u pacjentów przyjmujących placebo (patrz punkt 5.1).

Pacjenci, szczególnie z grupy wysokiego ryzyka, powinni w trakcie stosowania paroksetynypozostawać pod szczególną opieką, zwłaszcza we wczesnym okresie leczenia lub po zmianie dawki.Pacjentów (i opiekunów pacjentów) należy poinformować o konieczności monitorowania każdegopogorszenia stanu klinicznego, czy pojawienia się zachowań lub myśli samobójczych oraznietypowych zmian w zachowaniu i natychmiastowego zwrócenia się o poradę do lekarza, gdy tylkowystąpią takie objawy.

Akatyzja/niepokój psychoruchowy

Stosowanie paroksetyny wiąże się z rozwojem akatyzji, charakteryzującej się poczuciemwewnętrznego niepokoju i pobudzeniem psychoruchowym z niemożnością spokojnego siedzenia lubstania, zazwyczaj związaną z subiektywnie odczuwanym wyczerpaniem. Objaw ten najczęściejwystępuje w ciągu kilku pierwszych tygodni leczenia. Zwiększenie dawki u pacjentów, u którychobjawy te wystąpią, może być szkodliwe.

Zespół serotoninowy/złośliwy zespół neuroleptyczny

W rzadkich przypadkach informowano o wystąpieniu zespołu serotoninowego lub objawów jak wzłośliwym zespole neuroleptycznym u pacjentów przyjmujących paroksetynę jednocześnie z innymilekami serotoninergicznymi i (lub) neuroleptykami. Ponieważ zespoły te mogą stanowić potencjalnezagrożenie dla życia, jeśli wystąpią (grupa objawów, takich jak hipertermia, sztywność mięśni,drgawki kloniczne mięśni, zaburzenia wegetatywne z możliwością szybkich zmian w zakresieczynności życiowych, zmiany stanu psychicznego, w tym splątanie, drażliwość, skrajne pobudzenie

przechodzące w majaczenie i śpiączkę), należy przerwać leczenie paroksetyną i rozpocząć objawoweleczenie wspomagające. Ze względu na ryzyko zespołu serotoninowego nie należy stosowaćparoksetyny jednocześnie z prekursorami serotoniny (takimi jak L-tryptofan, oksytryptan) (patrz punkt

4.3 i punkt 4.5).

Mania

Podobnie jak w przypadku wszystkich leków przeciwdepresyjnych, paroksetynę należy stosowaćostrożnie u pacjentów z manią w wywiadzie. Należy przerwać leczenie paroksetyną u każdegopacjenta, u którego rozpoczyna się faza maniakalna.

Niewydolność nerek lub wątroby

Zalecana jest ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek lub niewydolnością wątroby(patrz punkt 4.2).

Cukrzyca

U pacjentów z cukrzycą leczenie selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (ang.SSRI) może wpływać na kontrolowanie stężenia glukozy we krwi. Może okazać się konieczna zmianadawkowania insuliny i (lub) doustnych leków o działaniu hipoglikemizującym.Ponadto, przeprowadzone badania wskazują na możliwość wystąpienia podwyższonego stężeniaglukozy we krwi w wypadku równoczesnego przyjmowania paroksetyny i prawastatyny (patrz punkt

4.5).

Padaczka

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych, należy zachować ostrożność podczasstosowania paroksetyny u pacjentów z padaczką.

Napady drgawkowe

U osób leczonych paroksetyną częstość napadów drgawkowych jest mniejsza niż 0,1%. Produktleczniczy Xetanor należy odstawić u każdego pacjenta, u którego wystąpił napad drgawkowy.

Leczenie elektrowstrząsami

Doświadczenia kliniczne dotyczące jednoczesnego stosowania paroksetyny z elektrowstrząsami sąniewielkie.

Jaskra

Podobnie jak pozostałe leki z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny,paroksetyna może powodować rozszerzenie źrenic, dlatego należy zachować ostrożność stosującparoksetynę u pacjentów z jaskrą z wąskim kątem przesączania lub z jaskrą w wywiadzie.

Zaburzenia serca

U pacjentów z zaburzeniami czynności serca należy zachować zwykłe środki ostrożności.

Hiponatremia

Podczas leczenia paroksetyną rzadko obserwowano zmniejszenie stężenia sodu (hiponatremię) wosoczu, głównie u pacjentów w podeszłym wieku. Należy zachować ostrożność u pacjentów zryzykiem hiponatremii, np. z powodu jednocześnie stosowanych leków i marskości wątroby.Hiponatremia zazwyczaj ustępuje po odstawieniu paroksetyny.

Krwawienia

Podczas stosowania produktów leczniczych z grupy SSRI informowano o nieprawidłowychkrwawieniach w obrębie skóry, takich jak wybroczyny i plamica. Informowano również o innychkrwawieniach, np. z przewodu pokarmowego lub dróg rodnych. U pacjentek w podeszłym wiekuryzyko krwawienia niezwiązanego z miesiączką może być większe.

Należy zachować ostrożność u pacjentów stosujących produkty lecznicze z grupy SSRI jednocześnie zdoustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, produktami leczniczymi wpływającymi na czynność płytekkrwi lub innymi produktami leczniczymi zwiększającymi ryzyko krwawienia (np. atypowe lekiprzeciwpsychotyczne, takie jak klozapina, pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowychleków przeciwdepresyjnych, kwas acetylosalicylowy, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ),inhibitory COX-2), a także u pacjentów z krwawieniami w wywiadzie lub stanami, które mogąpredysponować do wystąpienia krwawienia.

Interakcje z tamoksyfenem

Paroksetyna, silny inhibitor CYP2D6, może zmniejszać stężenie endoksyfenu, jednego znajważniejszych czynnych metabolitów tamoksyfenu. Z tego względu, jeżeli to możliwe, należyunikać stosowania paroksetyny podczas leczenia tamoksyfenem (patrz punkt 4.5).

Substancje pomocnicze:

Lecytyna sojowa (E322) może zawierać białko sojowe i w związku z tym, u osób uczulonych naorzeszki ziemne lub soję, mogą wystąpić reakcje uczuleniowe.

Objawy odstawienia obserwowane po zakończeniu stosowania paroksetyny

Objawy odstawienia występują często po przerwaniu leczenia paroksetyną, szczególnie gdy leczenieprzerwano nagle (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych działania niepożądane obserwowane poprzerwania leczenia występowały u 30% pacjentów leczonych paroksetyną w porównaniu do 20%pacjentów przyjmujących placebo. Występowanie objawów odstawienia nie oznacza, że lek uzależnialub wywołuje uzależnienie. Ryzyko objawów odstawienia może zależeć od wielu czynników, doktórych należą czas trwania leczenia, wielkości stosowanej dawki i szybkość zmniejszania dawki.Zgłaszano zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, zaburzenia czuciowe (w tym parestezje,wrażenie wstrząsów elektrycznych i szumy uszne), zaburzenia snu (w tym intensywne marzeniasenne), pobudzenie lub lęk, nudności, drżenie, splątanie, pocenie się, ból głowy, biegunkę, kołatanieserca, niestabilność emocjonalną, drażliwość i zaburzenia widzenia. Na ogół objawy te mają nasileniełagodne do umiarkowanego, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie. Objawy te występujązazwyczaj w ciągu kilku pierwszych dni po odstawianiu produktu leczniczego, jednak istnieją bardzorzadkie doniesienia o ich wystąpieniu u pacjentów, którzy nieumyślnie pominęli dawkę. Na ogółobjawy te ustępują samoistnie, zazwyczaj w ciągu 2 tygodni, chociaż u niektórych osób mogąutrzymywać się dłużej (2-3 miesiące lub dłużej). Dlatego zaleca się podczas odstawiania paroksetynystopniowe zmniejszanie dawki przez kilka tygodni lub miesięcy, w zależności od potrzeb pacjenta(patrz punkt 4.2).

5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Leki serotoninergiczne

Podobnie jak w przypadku innych produktów leczniczych z grupy SSRI, jednoczesne podawanieparoksetyny i leków serotoninergicznych może prowadzić do wystąpienia objawów związanych zdziałaniem serotoniny (zespół serotoninowy: patrz punkt 4.4). Wymagane jest zachowanie ostrożnościi ścisła kontrola kliniczna podczas skojarzonego leczenia paroksetyną i lekami serotoninergicznymi(takimi jak L-tryptofan, pochodne tryptanu, tramadol, linezolid, chlorek metylotioniny (błękitmetylenowy), produkty lecznicze z grupy SSRI, lit, petydyna i preparaty zawierające ziele dziurawcazwyczajnego - Hypericum perforatum). Należy również zachować ostrożnoś

stosując fentanyl podczas znieczulenia ogólnego oraz leczenia przewlekłego bólu. Jednoczesnestosowanie paroksetyny i inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO) jest przeciwwskazane ze względuna ryzyko zespołu serotoninowego (patrz punkt 4.3).

Pimozyd

W badaniu, w którym pojedynczą, małą dawkę pimozydu (2 mg) podano jednocześnie z paroksetynąw dawce 60 mg, wykazano około 2,5 krotne zwiększenie stężenia pimozydu. Można to tłumaczyćznanymi właściwościami paroksetyny, polegającymi na hamowaniu aktywności CYP2D6. Ze względuna wąski zakres terapeutyczny pimozydu i możliwoś

wydłużania przez niego odstępu QT, jednoczesne stosowanie pimozydu i paroksetyny jestprzeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

Enzymy metabolizujące produkty lecznicze

Metabolizm i farmakokinetyka paroksetyny mogą być zaburzone przez pobudzenie lub hamowanieaktywności enzymów metabolizujących produkty lecznicze. Podając paroksetynę w skojarzeniu zproduktem leczniczym o znanym działaniu hamującym aktywność enzymów metabolizującychprodukty lecznicze, należy rozważyć stosowanie dawek paroksetyny mieszczących się w dolnymzakresie dawkowania. Nie ma potrzeby dostosowania początkowej dawki paroksetyny, jeśli ma byćona podawana jednocześnie z produktami leczniczymi o znanym działaniu pobudzającym enzymymetabolizujące produkty lecznicze (np. karbamazepina, ryfampicyna, fenobarbital, fenytoina) lub zfozamprenawirem/rytonawirem. Wszelkie zmiany dawki paroksetyny (po rozpoczęciu leczenia lub poprzerwaniu leczenia produktem leczniczym pobudzającym enzymy) powinny być dokonywane napodstawie oceny działania klinicznego (tolerancji i skuteczności).

Związki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe

Produkty lecznicze z grupy SSRI mogą zmniejszać aktywność cholinesterazy osoczowej, powodującwydłużenie bloku nerwowo–mięśniowego wywoływanego przez miwakurium i suksametonium.

Fozamprenawir/rytonawir

Jednoczesne stosowanie fozamprenawiru/rytonawiru w dawkach 700/100 mg dwa razy na dobę iparoksetyny w dawce 20 mg na dobę u zdrowych ochotników przez 10 dni znacząco zmniejszastężenie paroksetyny w osoczu (o około 55%). Stężenia fozamprenawiru/rytonawiru w osoczu podczasjednoczesnego stosowania paroksetyny były podobne do wartości referencyjnych uzyskanych winnych badaniach. Wynika z tego, że paroksetyna nie wpływa znacząco na metabolizmfozamprenawiru/rytonawiru. Nie ma danych dotyczących długotrwałego (powyżej 10 dni)jednoczesnego stosowania paroksetyny i fozamprenawiru/rytonawiru.

Procyklidyna

Codzienne stosowanie paroksetyny znacznie zwiększa stężenie procyklidyny w osoczu. Jeśli wystąpiąobjawy przeciwcholinergiczne, dawkę procyklidyny należy zmniejszyć.

Leki przeciwpadaczkowe

Karbamazepina, fenytoina, walproinian sodu.

U pacjentów z padaczką jednoczesne stosowanie paroksetyny nie wpływało na parametryfarmakokinetyczne i farmakodynamiczne leków przeciwpadaczkowych.

Hamowanie CYP2D6 przez paroksetynę

Podobnie jak pozostałe leki przeciwdepresyjne, w tym inne produkty lecznicze z grupy SSRI,paroksetyna hamuje aktywność enzymu CYP2D6 wątrobowego cytochromu P450. Hamowanieenzymu CYP2D6 może prowadzić do zwiększenia stężeń w osoczu innych jednocześnie stosowanychproduktów leczniczych metabolizowanych przez ten enzym. Dotyczy to niektórychtrójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (np. klomipraminy, nortryptyliny i dezypraminy),neuroleptyków z grupy pochodnych fenotiazyny (np. perfenazyny i tiorydazyny, patrz punkt 4.3),rysperydonu, atomoksetyny, niektórych leków przeciwarytmicznych klasy 1c (np. propafenonu iflekainidu) i metoprololu. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania paroksetyny i metoprololupodawanego w niewydolności serca, ze względu na jego wąski zakres terapeutyczny w tymwskazaniu.

W literaturze opisano interakcję farmakokinetyczną pomiędzy inhibitorami CYP2D6 a tamoksyfenem,co powodowało zmniejszenie o 65-75% stężenia w osoczu jednej z czynnych form tamoksyfenu, tj.endoksyfenu. W niektórych badaniach zaobserwowano zmniejszenie skuteczności tamoksyfenupodczas jednoczesnego stosowania z niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi z grupy selektywnychinhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. SSRI). Z uwagi na to, że nie można wykluczyć

zmniejszenia skuteczności tamoksyfenu, jeśli to możliwe, należy unikać jego jednoczesnegostosowania z silnymi inhibitorami CYP2D6 (w tym z paroksetyną) (patrz punkt 4.4).

Alkohol

Podobnie jak w przypadku innych leków psychotropowych należy doradzić pacjentom, aby unikalispożywania alkoholu podczas przyjmowania paroksetyny.

Doustne leki przeciwzakrzepowe

Może dochodzić do interakcji farmakodynamicznej między paroksetyną i doustnymi lekamiprzeciwzakrzepowymi. Jednoczesne stosowanie paroksetyny i doustnych leków przeciwzakrzepowychmoże prowadzić do zwiększenia działania przeciwzakrzepowego i ryzyka krwawienia. Z tegopowodu, podczas stosowania paroksetyny u pacjentów otrzymujących leki przeciwzakrzepowe, należyzachować szczególną ostrożność (patrz punkt 4.4).

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i kwas acetylosalicylowy oraz inne leki przeciwpłytkoweMoże dochodzić do interakcji farmakodynamicznej między paroksetyną i produktami leczniczymi zgrupy NLPZ lub kwasem acetylosalicylowym. Jednoczesne stosowanie paroksetyny i produktówleczniczych z grupy NLPZ lub kwasu acetylosalicylowego może prowadzi

do zwiększenia ryzyka krwawienia (patrz punkt 4.4). Ostrożność zalecana jest u pacjentówstosujących produkty lecznicze z grupy SSRI jednocześnie z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, produktami leczniczymi wpływającymi na czynność płytek krwi lubzwiększającymi ryzyko krwawienia (np. nietypowe leki przeciwpsychotyczne, takie jak klozapina,pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwasacetylosalicylowy, produkty lecznicze z grupy NLPZ, inhibitory COX-2), jak i u pacjentów zkrwawieniami w wywiadzie lub stanami, które predysponują do wystąpienia krwawienia.

Prawastatyna

W badaniach wykazano interakcję pomiędzy paroksetyną i prawastatyną, dlatego po jednoczesnymzastosowaniu paroksetyny i prawastatyny możliwy jest wzrost stężenia glukozy we krwi. U pacjentówz cukrzycą, otrzymujących jednocześnie paroksetynę i prawastatynę, może być koniecznedostosowanie dawki doustnych leków hipoglikemizujących i (lub) insuliny (patrz punkt 4.4).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Z niektórych badań epidemiologicznych wynika, że stosowanie paroksetyny w pierwszym trymestrzeciąży wiąże ze zwiększonym ryzykiem wrodzonych wad rozwojowych, szczególnie układu sercowo-naczyniowego (np. ubytki w przegrodzie międzykomorowej lub w przegrodzie międzyprzedsionkowejserca). Mechanizm tych zmian jest nieznany. Z danych wynika, że ryzyko urodzenia dziecka z wadąukładu sercowo-naczyniowego w wyniku narażenia na działanie paroksetyny stosowanej przez matkęw ciąży, wynosi mniej niż 2/100 w porównaniu do spodziewanego wskaźnika występowania tegorodzaju wad rozwojowych w populacji ogólnej wynoszącego około 1/100.

Paroksetyna może być stosowana w ciąży tylko wtedy, kiedy istnieją bezwzględne wskazania. Ukobiet w ciąży lub u kobiet, które planują ciążę lekarz powinien rozważyć alternatywną metodęleczenia. Należy unikać nagłego przerywania stosowania paroksetyny w ciąży (patrz punkt 4.2).Należy obserwować noworodki, których matki kontynuowały przyjmowanie paroksetyny w późnymokresie ciąży, zwłaszcza w trzecim trymestrze.

U noworodków, których matki stosowały paroksetynę w późnym okresie ciąży, mogą wystąpićnastępujące objawy: zaburzenia oddechowe, sinica, bezdech, drgawki, wahania temperatury ciała,trudności w pobieraniu pokarmu, wymioty, hipoglikemia, hipertonia, hipotonia, hiperrefleksja,drżenie, drżączka ze zdenerwowania, drażliwość, letarg, nieustanny płacz, senność i trudności wzasypianiu. Objawy te mogą być spowodowane działaniem serotoninergicznym lub mogą wystąpićjako objawy odstawienia. W większości przypadków powikłania ujawniają się natychmiast lubwkrótce (<24 godzin) po porodzie.

Z badań epidemiologicznych wynika, że stosowanie w ciąży leków z grupy SSRI, szczególnie wpóźnym okresie ciąży, może zwiększać ryzyko przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodka (ang.PPHN - Persistant Pulmonary Hypertension of the Newborn). Zaobserwowane ryzyko wynosi około 5przypadków na 1000 ciąż. W ogólnej populacji obserwuje się 1 do 2 przypadków PPHN na 1000 ciąż.Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na rozród, ale nie wykazały bezpośredniegoszkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka lub płodu, przebieg porodu lub rozwójpourodzeniowy (patrz punkt 5.3).

Karmienie piersią

Paroksetyna w niewielkiej ilości jest wydzielana do mleka kobiecego. W opublikowanych badaniach,stężenia paroksetyny w surowicy niemowląt karmionych piersią były niewykrywalne (<2 ng/ml) lubbardzo małe (<4 ng/ml) i u tych niemowląt nie obserwowano oznak działania leku. Jeśli nieprzewiduje się objawów, można rozważyć karmienie piersią.

Płodność

Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że stosowanie paroksetyny może wpływać najakość nasienia (patrz punkt 5.3). Wyniki badań in vitro na materiale ludzkim mogą sugerować jakiśwpływ na nasienie, jednak opisy przypadków stosowania u ludzi niektórych leków z grupy SSRI (wtym paroksetynę) wykazały, że wpływ na jakość nasienia jest przemijający.

Wpływ na płodność u ludzi nie został do tej pory określony.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Obserwacje kliniczne wykazały, że leczenie paroksetyną nie jest związane z zaburzeniem funkcjipoznawczych i psychoruchowych. Jednak, podobnie jak w przypadku wszystkich produktówleczniczych wpływających na czynności psychiczne, pacjenci powinni zachować ostrożność w trakcieprowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Mimo że paroksetyna nie zwiększa wywołanych przez alkohol zaburzeń sprawności psychicznej iruchowej, to jednoczesne stosowanie paroksetyny i alkoholu nie jest zalecane.

4.8 Działania niepożądane

Częstość i nasilenie niektórych z wymienionych poniżej działań niepożądanych mogą zmniejszać sięw miarę trwania leczenia i na ogół nie prowadzą do przerwania leczenia. Działania niepożądanewymienione poniżej zostały pogrupowane według układów i narządów, których dotyczyły orazczęstości występowania.

Częstość występowania została określona w następujący sposób: bardzo często (≥1/10), często(≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/ 1 000), bardzorzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnychdanych), w tym pojedyncze przypadki.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Niezbyt często: nieprawidłowe krwawienie, przeważnie dotyczące skóry i błon śluzowych (najczęściejwybroczyny oraz krwawienie z dróg rodnych).

Bardzo rzadko: małopłytkowość.

Zaburzenia układu immunologicznego

Bardzo rzadko: ciężkie i zagrażające życiu reakcje uczuleniowe (w tym reakcje anafilaktoidalne iobrzęk naczynioruchowy).

Zaburzenia endokrynologiczne

Bardzo rzadko: zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego (wazopresyna, ADH).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Często: zwiększenie stężenia cholesterolu, zmniejszenie apetytu.

Niezbyt często: zaburzenia stężenia glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą (patrz punkt 4.4).Rzadko: hiponatremia.

Hiponatremia obserwowana była przeważnie u pacjentów w podeszłym wieku i czasami związanabyła z zespołem niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego (wazopresyna, ADH).

Zaburzenia psychiczne

Często: senność, bezsenność, pobudzenie, nietypowe sny (w tym koszmary senne).Niezbyt często: splątanie, omamy.

Rzadko: mania, lęk, depersonalizacja, napady paniki, akatyzja (patrz punkt 4.4).Częstość nieznana: agresja, myśli samobójcze oraz zachowania samobójcze.Przypadki agresji obserwowano po wprowadzeniu produktu do obrotu.

Przypadki myśli samobójczych i zachowań samobójczych odnotowano w trakcie leczenia paroksetynąlub w krótkim czasie po przerwaniu leczenia (patrz punkt 4.4).

Objawy te mogą być także spowodowane chorobą podstawową.

Zaburzenia układu nerwowego

Często: zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, drżenie, bóle głowy, zaburzenia koncentracji.Niezbyt często: objawy pozapiramidowe. Rzadko: drgawki, zespół niespokojnych nóg.

Bardzo rzadko: zespół serotoninowy (objawy mogą obejmować pobudzenie, splątanie, obfite poceniesię, omamy, hiperrefleksję, drgawki kloniczne mięśni, dreszcze, tachykardię i drżenie mięśni).

Doniesienia o objawach pozapiramidowych, obejmujących dystonie ustno-twarzowe, otrzymywanoniekiedy od pacjentów ze współistniejącymi zaburzeniami ruchowymi lub od pacjentów, którzystosowali leki neuroleptyczne.

Zaburzenia oka

Często: niewyraźne widzenie.

Niezbyt często: rozszerzenie źrenic (patrz punkt 4.4).Bardzo rzadko: ostra jaskra.

Zaburzenia ucha i błędnika Nieznana: szumy uszne.

Zaburzenia serca

Niezbyt często: tachykardia zatokowa.Rzadko: bradykardia.

Zaburzenia naczyniowe

Niezbyt często: przemijające podwyższenie lub obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, niedociśnienieortostatyczne.

Przemijające podwyższenie lub obniżenie ciśnienia tętniczego krwi zgłaszane było po leczeniuparoksetyną, zazwyczaj u pacjentów z wcześniej występującym niedociśnieniem lub lękiem.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Często: ziewanie.

Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często: nudności.

Często: zaparcia, biegunka, wymioty, suchość w jamie ustnej.Bardzo rzadko: krwawienia z przewodu pokarmowego.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Rzadko: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Bardzo rzadko: zaburzenia czynności wątroby (takie jak zapalenie wątroby, czasami związane zżółtaczką i (lub) niewydolnością wątroby).

Obserwowano zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Po wprowadzeniu produktuleczniczego do obrotu również bardzo rzadko zgłaszano zaburzenia czynności wątroby (takie jakzapalenie wątroby, czasami związane z żółtaczką i (lub) niewydolnością wątroby). Jeśli zwiększonaaktywność enzymów wątrobowych utrzymuje się, należy rozważyć przerwanie leczenia paroksetyną.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: pocenie się.

Niezbyt często: wysypka, świąd.

Bardzo rzadko: ciężkie skórne reakcje uczuleniowe (w tym rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka), pokrzywka, nadwrażliwość na światło.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Niezbyt często: zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu.

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Bardzo często: zaburzenia seksualne.

Rzadko: hiperprolaktynemia/mlekotok, zaburzenia miesiączkowania (w tym krwotoczna miesiączka,nieprawidłowe krwawienie z macicy, brak miesiączki, opóźniona miesiączka i nieregularnamiesiączka).

Bardzo rzadko: priapizm.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Rzadko: ból stawów, ból mięśni.

Badania epidemiologiczne, prowadzone głównie u pacjentów w wieku 50 lat i powyżej, wykazałyzwiększone ryzyko złamań kości w grupie pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI oraztrójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD). Mechanizm prowadzący do ryzyka nie jest znany.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podaniaCzęsto: osłabienie, zwiększenie masy ciała.Bardzo rzadko: obrzęki obwodowe.

Objawy odstawienia obserwowane po zakończeniu stosowania paroksetynyCzęsto: zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, zaburzenia czucia, zaburzenia snu, lęk, ból głowy.Niezbyt często: pobudzenie, nudności, drżenie, splątanie, potliwość, chwiejność emocjonalna,zaburzenia widzenia, kołatanie serca, biegunka, drażliwość.

Przerwanie leczenia paroksetyną (zwłaszcza nagłe) często prowadzi do wystąpienia objawówodstawienia. Zgłaszane były zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, zaburzenia czucia (w tymparestezje, wrażenie wstrząsów elektrycznych i szumy uszne), zaburzenia snu (w tym intensywnemarzenia senne), pobudzenie lub lęk, nudności, drżenie, splątanie, potliwość, ból głowy, biegunka,kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, drażliwość i zaburzenia widzenia.

Zwykle dolegliwości te mają nasilenie łagodne do umiarkowanego i ustępują samoistnie, jednak uniektórych pacjentów mogą być ciężkie i (lub) utrzymywać się przez dłuższy czas. Dlatego też, gdynie jest konieczne dalsze leczenie paroksetyną, zaleca się stopniowe odstawianie produktu leczniczegoprzez zmniejszanie dawki (patrz punkt 4.2 i punkt 4.4).

Działania niepożądane obserwowane w badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży Obserwowano następujące objawy niepożądane:

Zwiększoną częstość zachowań związanych z samobójstwem (w tym próby samobójcze i myślisamobójcze), samouszkodzenia i zwiększoną wrogość. Myśli samobójcze i próby samobójczeobserwowano głównie w badaniach klinicznych przeprowadzonych wśród młodzieży z ciężkim

epizodem depresyjnym. Zwiększona wrogość występowała szczególnie wśród dzieci z zaburzeniemobsesyjno-kompulsyjnym, głównie u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Dodatkowo obserwowano objawy: zmniejszenie apetytu, drżenie, potliwość, hiperkineza, pobudzenie,chwiejność emocjonalna (w tym płaczliwość, wahania nastroju) oraz działania niepożądane związanez krwawieniami, głównie skóry i błon śluzowych.

Zaobserwowano następujące działania niepożądane podczas fazy stopniowego zmniejszania dawki lubpo całkowitym zaprzestaniu podawania paroksetyny: chwiejność emocjonalna (w tym płaczliwość,wahania nastroju, samouszkodzenia, myśli samobójcze i próby samobójcze), nerwowość, zawrotygłowy pochodzenia ośrodkowego, nudności i bóle brzucha (patrz punkt 4.4). W celu uzyskaniadodatkowych informacji dotyczących badań klinicznych przeprowadzonych u dzieci i młodzież, patrzpunkt 5.1.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

9. Przedawkowanie

Objawy przedmiotowe i podmiotowe

Dostępne dane dotyczące przedawkowania świadczą o szerokim marginesie bezpieczeństwaparoksetyny. Na podstawie doświadczenia dotyczącego przedawkowania paroksetyny, opróczobjawów opisanych w punkcie 4.8, stwierdzono gorączkę i mimowolne skurcze mięśni. Na ogółpacjenci powracali do zdrowia bez poważnych następstw nawet po zażyciu dawek do 2 000 mg samejparoksetyny. Śpiączka i zmiany w EKG występowały rzadko, a zgony bardzo rzadko i zwykle wtedy,gdy paroksetynę przyjęto jednocześnie z innymi lekami psychotropowymi, z alkoholem lub bezalkoholu.

Leczenie

Nie jest znana swoista odtrutka.

Leczenie należy prowadzić zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami postępowania po przedawkowaniujakiegokolwiek leku przeciwdepresyjnego. Jeżeli od przedawkowania minęło kilka godzin, to możnarozważyć podanie 20 do 30 g węgla aktywowanego, aby zmniejszyć wchłanianie paroksetyny. Zalecasię również leczenie podtrzymujące i monitorowanie czynności życiowych oraz uważną obserwacjępacjenta. Dalsze postępowanie powinno być dostosowane do sytuacji klinicznej.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

1. Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwdepresyjne - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnegoserotoniny, kod ATC: N06A B05

Mechanizm działania

Paroksetyna jest silnym i selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego 5-hydroksytryptaminy(5-HT, serotoniny). Uważa się, że przeciwdepresyjne działanie paroksetyny oraz skuteczność wleczeniu zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego, lęku społecznego (fobii społecznej), zaburzenialękowego uogólnionego, zaburzenia stresowego pourazowego oraz lęku napadowego jest wynikiemwybiórczego hamowania wychwytu zwrotnego serotoniny w neuronach mózgowych. Pod względembudowy chemicznej paroksetyna nie należy do grupy trójpierścieniowych, czteropierścieniowych, aniinnych dostępnych leków przeciwdepresyjnych. Paroksetyna ma niewielkie powinowactwo docholinergicznych receptorów muskarynowych. Badania na zwierzętach wykazały jej słabewłaściwości przeciwcholinergiczne. Zgodnie z selektywnym działaniem, badania in vitro wykazały, żew odróżnieniu od trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, paroksetyna ma niewielkiepowinowactwo do receptorów adrenergicznych alfa1, alfa2 i beta, dopaminowych (D2),serotoninowych 5-HT1, 5-HT2 i histaminowych (H1). Ten brak interakcji z receptoramipostsynaptycznymi in vitro został potwierdzony w badaniach in vivo, które wykazały, że paroksetynanie wpływa hamująco na ośrodkowy układ nerwowy i nie ma właściwości hipotensyjnych.

Działanie farmakodynamiczne

Paroksetyna nie zaburza funkcji psychoruchowych i nie wzmaga hamującego działania etanolu.Podobnie jak inne selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, paroksetyna wywołujeobjawy nadmiernego pobudzenia receptorów serotoninowych po jej zastosowaniu u zwierzątotrzymujących wcześniej inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) lub tryptofan. Badania dotyczącezachowania i badania EEG wykazują, że paroksetyna, w dawkach większych niż te wymagane dozahamowania wychwytu zwrotnego serotoniny, ma słabe działanie aktywujące. Właściwościaktywujące nie są podobne do właściwości amfetaminy. Badania przeprowadzone na zwierzętachwykazują dobrą tolerancję paroksetyny przez układ krążenia. Po podaniu zdrowym osobomparoksetyna nie wywołuje znaczących klinicznie zmian ciśnienia krwi, częstości akcji serca i EKG.Badania wykazują, że w odróżnieniu od leków przeciwdepresyjnych hamujących wychwyt zwrotnynoradrenaliny, paroksetyna ma znacznie mniejszą zdolność hamowania działania przeciwnadciśnieniowego guanetydyny.

W leczeniu zaburzeń depresyjnych, paroksetyna wykazuje skuteczność porównywalną doskuteczności standardowych leków przeciwdepresyjnych. Istnieją również dowody, że paroksetynamoże mieć wartość terapeutyczną u pacjentów, którzy nie zareagowali na standardowe leczenie.Stosowanie paroksetyny rano nie ma szkodliwego wpływu ani na jakość, ani na długość snu. Cowięcej, pacjenci reagując na leczenie paroksetyną, doświadczają poprawy snu.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Analiza zdarzeń samobójczych u dorosłych

Odnosząca się do paroksetyny analiza kontrolowanych placebo badań przeprowadzonych u pacjentówz zaburzeniami psychicznymi wykazała zwiększoną częstość zachowań samobójczych u młodychdorosłych (w wieku od 18 do 24 lat), którym podawano paroksetynę, w porównaniu do placebo(2,19% w porównaniu do 0,92%). W starszych grupach wiekowych podobnego zwiększenia częstościzachowań samobójczych nie zaobserwowano. U dorosłych pacjentów (we wszystkich grupachwiekowych) z ciężkim epizodem depresyjnym, którym podawano paroksetynę, stwierdzonozwiększenie częstości zachowań samobójczych w porównaniu do placebo (0,32% w porównaniu do0,05%); Wszystkie ze zgłoszonych zdarzeń były próbami samobójczymi. Jednak w przypadkuleczenia paroksetyną, większość prób samobójczych (8 z 11) wystąpiła u młodszych dorosłych (patrzpunkt 4.4).

Reakcja na dawkę

W badaniach ze stałą dawką leku krzywa odpowiedzi na dawkę była płaska, co wskazuje, żestosowanie dawek większych niż zalecane nie będzie bardziej skuteczne. Jednak pewne dane klinicznewskazują, że zwiększenie dawki może być korzystne dla niektórych pacjentów.

Skuteczność długotrwała

Długotrwałą skuteczność paroksetyny w leczeniu depresji wykazano w trwającym 52 tygodniebadaniu, dotyczącym leczenia podtrzymującego i zapobiegania nawrotom. Nawroty depresji wystąpiłyu 12% pacjentów przyjmujących paroksetynę (w dawce 20 do 40 mg na dobę) w porównaniu do 28%pacjentów przyjmujących placebo.

Długotrwałą skuteczność paroksetyny w leczeniu zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego oceniono wtrzech trwających 24 tygodnie badaniach, dotyczących leczenia podtrzymującego i zapobieganianawrotom. W jednym z trzech badań osiągnięto znaczną różnicę w odsetku nawrotów międzyparoksetyną (38%) i placebo (59%).

Długotrwałą skuteczność paroksetyny w leczeniu lęku napadowego wykazano w trwającym24 tygodnie badaniu, dotyczącym leczenia podtrzymującego i zapobiegania nawrotom. Nawrotywystąpiły u 5% pacjentów przyjmujących paroksetynę (w dawce 10 do 40 mg na dobę) w porównaniudo 30% pacjentów przyjmujących placebo. Wyniki zostały potwierdzone w trwającym 36 tygodnibadaniu, dotyczącym leczenia podtrzymującego.

Długotrwała skuteczność paroksetyny w leczeniu fobii społecznej, zaburzenia lękowego uogólnionegoi zaburzenia stresowego pourazowego nie została wystarczająco udowodniona.

Dzieci i młodzież

Działania niepożądane opisane na podstawie badań klinicznych przeprowadzonych u dzieci imłodzieży

W przeprowadzonych u dzieci i młodzieży krótkotrwałych (do 10-12 tygodni) badaniach klinicznych,obserwowano w grupie leczonych paroksetyną następujące objawy niepożądane, występujące u conajmniej 2% pacjentów i dwa razy częściej niż w grupie placebo: zwiększoną częstość zachowańzwiązanych z samobójstwem (w tym próby samobójcze i myśli samobójcze), samouszkodzenia izwiększoną wrogość. Myśli i próby samobójcze obserwowano głównie w badaniach klinicznychprzeprowadzonych wśród młodzieży z ciężkim epizodem depresyjnym. Zwiększona wrogośćwystępowała szczególnie wśród dzieci z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym, głównie u dzieci wwieku poniżej 12 lat. Dodatkowe działania niepożądane obserwowane częściej w grupie leczonychparoksetyną w porównaniu z grupą przyjmujących placebo to: zmniejszenie apatytu, drżenie,potliwość, hiperkineza, pobudzenie, chwiejność emocjonalna (w tym płaczliwość, wahania nastroju).

W przeprowadzonych badaniach, podczas fazy stopniowego zmniejszania dawki lub po całkowitymzaprzestaniu podawania paroksetyny obserwowano następujące objawy, występujące u co najmniej2% pacjentów i dwa razy częściej niż w grupie placebo: chwiejność emocjonalną (w tym płaczliwość,wahania nastroju, samouszkodzenia, myśli i próby samobójcze), nerwowość, zawroty głowypochodzenia ośrodkowego, nudności i bóle brzucha (patrz punkt 4.4).

W pięciu równoległych badaniach, w których leczenie trwało od 6 tygodni do 8 miesięcy, w grupieleczonych paroksetyną zaobserwowano działania niepożądane związane z krwawieniami, głównieskóry i błon śluzowych, występujące z częstością 1,74% w porównaniu do 0,74% w grupie placebo.

2. Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Paroksetyna dobrze wchłania się po podaniu doustnym i podlega metabolizmowi pierwszegoprzejścia. Z powodu efektu pierwszego przejścia ilość paroksetyny dostępna w krążeniu układowymjest mniejsza niż ilość wchłonięta z przewodu pokarmowego. Częściowe wysycenie metabolizmupierwszego przejścia i zmniejszony osoczowy klirens występuje przy zwiększającym się nasyceniuorganizmu lekiem, po zastosowaniu większych pojedynczych dawek lub po podaniu wielokrotnym.Efektem tego są nieproporcjonalne zwiększenia stężeń paroksetyny w osoczu i dlatego parametryfarmakokinetyczne nie są stałe, co powoduje, że kinetyka leku jest nieliniowa. Jednak nieliniowośćogólnie jest nieznaczna i występuje u tych osób, u których stężenie w osoczu po zastosowaniu małychdawek jest niewielkie. Stężenie leku w stanie stacjonarnym ustala się po 7 do 14 dniach odrozpoczęcia leczenia z zastosowaniem postaci leku o natychmiastowym lub kontrolowanymuwalnianiu. Farmakokinetyka leku nie zmienia się podczas długotrwałego stosowania.

Dystrybucja

Paroksetyna jest w znacznym stopniu rozprowadzana do tkanek i obliczenia farmakokinetycznewskazują, że tylko 1% paroksetyny znajduje się w osoczu. Około 95% paroksetyny w stężeniachterapeutycznych jest związane z białkami. Nie wykazano zależności pomiędzy stężeniami paroksetynyw osoczu a działaniem klinicznym (działania niepożądane i skuteczność).

Metabolizm

Główne metabolity paroksetyny mają strukturę polarną i są skoniugowanymi produktami oksydacji imetylacji. Metabolity te są łatwo usuwane z organizmu. Biorąc pod uwagę względny brak aktywnościfarmakologicznej metabolitów paroksetyny, jest mało prawdopodobne, by przyczyniały się doterapeutycznego działania paroksetyny.

Metabolizm nie zaburza selektywnego działania paroksetyny na neuronalny wychwyt zwrotnyserotoniny.

Eliminacja

Około 64% dawki paroksetyny jest wydalane w moczu w postaci metabolitów, natomiast w postaciniezmienionej mniej niż 2%. Około 36% dawki paroksetyny jest wydalane w kale, prawdopodobnie zżółcią, w tym w postaci niezmienionej mniej niż 1%. Wynika z tego, że paroksetyna jest wydalanaprawie wyłącznie w wyniku przemiany metabolicznej. Wydalanie metabolitów jest dwufazowe.Początkowo w wyniku metabolizmu pierwszego przejścia, a następnie układowej eliminacjiparoksetyny. Okres półtrwania w fazie eliminacji paroksetyny jest zmienny, najczęściej wynosi około1 doby.

Specjalne populacje pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku i pacjenci z niewydolnością nerek lub wątrobyU pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów z ciężką niewydolnością nerek lub niewydolnościąwątroby występują zwiększone stężenia paroksetyny w osoczu, ale zakres stężeń pokrywa się zzakresem stężeń u zdrowych osób dorosłych.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badania toksykologiczne przeprowadzone na małpach Rhesus i szczurach albinosach wykazały, żeprzemiany metaboliczne paroksetyny są podobne do opisywanych u ludzi. Jak oczekiwano wprzypadku amin lipofilnych, w tym trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, u szczurówwykryto fosfolipidozę. Fosfolipidozy nie obserwowano w badaniach na naczelnych, trwających dojednego roku, z zastosowaniem dawek 6 razy większych od zalecanego zakresu dawek klinicznych.

Rakotwórczość: W trwających dwa lata badaniach, przeprowadzonych na myszach i szczurach, niewykazano działania rakotwórczego paroksetyny.

Genotoksyczność: Nie obserwowano działania genotoksycznego w wielu badaniach in vitro i in vivo.

Badania u szczurów dotyczące toksycznego wpływu na rozród wykazały wpływ paroksetyny napłodność samców i samic, wyrażający się przez zmniejszenie wskaźnika płodności i odsetka ciąż. Uszczurów zaobserwowano zmniejszenie liczby noworodków oraz opóźnione kostnienie, związaneprawdopodobnie z toksycznym działaniem na matkę a nie z bezpośrednim wpływem na płód/noworodka.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki: Magnezu stearynian

Karboksymetyloskrobia sodowa (Typ A)Mannitol

Celuloza mikrokrystaliczna

Otoczka tabletki: Eudragit E100 Opadry ABM White:

Alkohol poliwinylowy częściowo hydrolizowany

Tytanu dwutlenek (E171)Talk

Lecytyna sojowa (E322)Guma ksantan

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Blister: Przechowywać w opakowaniu zewnętrznym.

Pojemnik polipropylenowy: Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister z folii Aluminium/Aluminium

Tabletki pakowane są w blistry umieszczone w tekturowym pudełku po 20, 30, 60, 100 tabletekpowlekanych. Każdy blister zawiera 10 tabletek.

Pojemnik polipropylenowy (biały, cylindryczny pojemnik) z białym okrągłym wieczkiem LDPE iśrodkiem pochłaniającym wilgo

(żel krzemionkowy). Pojemnik zawiera 20, 30, 60, 100 tabletek powlekanych.

Nie wszystkie wielkości opakować muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Brak specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Glenmark Pharmaceuticals s.r.o.Hvězdova 1716/2b 140 78 Praga 4 Republika Czeska

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU