CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Zinacef, 750 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzjiZinacef, 1500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Cefuroksym (Cefuroximum) w postaci soli sodowej, w ilości odpowiednio 750 mg i 1,5 g.

Moc produktu leczniczego Zinacef Zawartość sodu w fiolce

750 mg 42 mg 1500 mg 83 mg

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji

Proszek jest barwy białej lub lekko żółtej.

Po dodaniu odpowiedniej objętości wody do wstrzykiwań do fiolki powstaje prawie biała zawiesina dowstrzykiwań domięśniowych lub żółtawy roztwór do wstrzykiwań i infuzji dożylnych. Różnice w natężeniu barwynie świadczą o zmianie skuteczności ani bezpieczeństwa leku.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Zinacef jest wskazany w leczeniu wymienionych poniżej zakażeń u dorosłych i dzieci, w tym u noworodków (od urodzenia) (patrz punkt 4.4 oraz punkt 5.1).

 Pozaszpitalne zapalenie płuc

 Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli

 Powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek Zakażenia tkanek miękkich: zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża oraz zakażenia ran Zakażenia w obrębie jamy brzusznej (patrz punkt 4.4)

 Zapobieganie zakażeniom po operacjach w obrębie przewodu pokarmowego (również przełyku), ortopedycznych, układu sercowo-naczyniowego, ginekologicznych (również po cięciu cesarskim)

W leczeniu i zapobieganiu zakażeniom, w których ryzyko wystąpienia bakterii beztlenowych jest bardzoduże, cefuroksym należy podawać wraz z dodatkowymi, odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi.

Należy wziąć pod uwagę oficjalne zalecenia dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

1

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Tabela 1. Dorośli i dzieci 40 kg

Wskazanie Dawkowanie Pozaszpitalne zapalanie płuc i zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli

750 mg co 8 godzin

Zakażenia tkanek miękkich: zapalenie skóry i

(dożylnie lub domięśniowo)

tkanki podskórnej, róża oraz zakażenia ran Zakażenia w obrębie jamy brzusznej

Powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym 1,5 g co 8 godzinodmiedniczkowe zapalenie nerek (dożylnie lub domięśniowo)Ciężkie zakażenia 750 mg co 6 godzin (dożylnie) 1,5 g co 8 godzin (dożylnie)

Zapobiegawczo w chirurgii przewodu 1,5 g podczas wprowadzania do znieczulenia.pokarmowego, w operacjach ginekologicznych Dawkę można uzupełnić po 8 i 16 godzinach(również w cesarskim cięciu) i ortopedycznych dwiema dawkami 750 mg (domięśniowo).Zapobiegawczo w chirurgii układu sercowo- 1,5 g podczas wprowadzania do znieczulenia,naczyniowego i przełyku następnie 750 mg (domięśniowo) co 8 godzin przez następne 24 godziny.

Tabela 2. Dzieci <40 kg

Niemowlęta w wieku >3 tygodni i

dzieci o masie ciała <40 kg

Niemowlęta (od urodzenia

do 3 tygodni)

Pozaszpitalne zapalanie płuc

Powikłane zakażenia dróg

moczowych, w tym

odmiedniczkowe zapalenie nerek

Zakażenia tkanek miękkich:

zapalenie skóry i tkanki podskórnej,

róża oraz zakażenia ran

Zakażenia w obrębie jamy

brzusznej

30 do 100 mg/kg mc./dobę (dożylnie)

podane w 3 lub 4 dawkach

dzielonych, dawka 60 mg/kg

mc./dobę jest wystarczająca w

większości zakażeń

30 do 100 mg/kg mc./dobę

(dożylnie) podane w 2 lub 3

dawkach dzielonych (patrz

punkt 5.2)

Zaburzenia czynności nerek

Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki. Dlatego, tak samo jak podczas leczenia innymi podobnymiantybiotykami, u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami czynności nerek zalecane jest zmniejszenie dawkiproduktu leczniczego Zinacef, aby zrównoważyć jego wolniejsze wydalanie.

Tabela 3. Zalecane dawki produktu Zinacef u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek

T1/2

Klirens kreatyniny Dawka [mg] [godziny]

>20 ml/min/1,73 m2 1,7–2,6 nie jest konieczne zmniejszenie dawki typowej

(750 mg do 1,5 g trzy razy na dobę).

10-20 ml/min/1,73 m2 4,3–6,5 750 mg dwa razy na dobę<10 ml/min/1,73 m2 14,8–22,3 750 mg raz na dobę

2

Pacjenci hemodializowani 3,75 kolejną dawkę 750 mg należy podać dożylnie

lub domięśniowo po zakończeniu każdej dializy; jako uzupełnienie podawania parenteralnego cefuroksym sodowy może być dodany do płynu do dializy otrzewnowej (zazwyczaj 250 mg na każde 2 litry płynu do dializy)

Pacjenci z niewydolnością nerek 7,9-12,6 750 mg dwa razy na dobę; w przypadkupoddawani ciągłej tętniczo-żylnej (CAVH) niskoprzepływowej hemofiltracji należyhemodializie (CAVH) lub stosować dawkowanie zalecane wwysokoprzepływowej hemofiltracji 1,6 (HF) zaburzeniach czynności nerek(HF) na oddziałach intensywnej

terapii

Zaburzenia czynności wątroby

Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki. Dlatego uważa się, że występowanie zaburzeń czynnościwątroby nie ma wpływu na farmakokinetykę cefuroksymu.

Sposób podawania

Zinacef należy podawać we wstrzyknięciach dożylnych trwających od 3 do 5 minut, bezpośrednio do żyłylub w infuzji kroplowej lub w ciągłej infuzji, trwającej od 30 do 60 minut, albo w głębokim wstrzyknięciudomięśniowym.

Wstrzyknięcia domięśniowe należy wykonywać głęboko w stosunkowo duże mięśnie. Nie należy wstrzykiwać w jedno miejsce więcej niż 750 mg. Dawki większe niż 1,5 g należy podawać dożylnie.

Instrukcja przygotowania leku przed podaniem - patrz punkt 6.6.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na cefuroksym lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Stwierdzona wcześniej nadwrażliwość na antybiotyki cefalosporynowe.

Ciężka nadwrażliwość (np. reakcja anafilaktyczna) na jakikolwiek inny antybiotyk beta-laktamowy (penicyliny, monobaktamy i karbapenemy) w wywiadzie.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Reakcje nadwrażliwości

Podobnie jak w przypadku wszystkich antybiotyków beta-laktamowych, notowano występowanie ciężkichreakcji uczuleniowych, sporadycznie kończących się zgonem. W razie wystąpienia ciężkiej reakcjinadwrażliwości, należy bezzwłocznie przerwać leczenie cefuroksymem i podjąć odpowiednie działaniaratunkowe.

Przed rozpoczęciem leczenia należy ustalić, czy u pacjenta nie występowały w przeszłości ciężkie reakcjealergiczne na cefuroksym, inne cefalosporyny lub jakikolwiek inny antybiotyk beta-laktamowy. Należyzachować ostrożność, jeśli cefuroksym podaje się pacjentowi, u którego wcześniej występowała lekka lubumiarkowana nadwrażliwość na inne antybiotyki beta-laktamowe.

Jednoczesne stosowanie z silnymi lekami moczopędnymi lub antybiotykami aminoglikozydowymi

Należy zachować ostrożność stosując antybiotyki cefalosporynowe w dużych dawkach jednocześnie z lekamimoczopędnymi, takimi jak furosemid, lub z antybiotykami aminoglikozydowymi. Notowano zaburzenia czynnościnerek podczas stosowania tych leków w skojarzeniu. U osób w podeszłym wieku, a także u osób, u których wprzeszłości występowała niewydolność nerek, należy monitorować czynność nerek (patrz punkt 4.2).

3

Nadmierny wzrost drobnoustrojów niewrażliwych

Stosowanie cefuroksymu może powodować nadmierny wzrostem Candida. Przedłużone stosowaniecefuroksymu może również powodować nadmierny wzrost drobnoustrojów niewrażliwych (np.Enterococcus i Clostridium difficile), na skutek czego może być konieczne przerwanie leczenia (patrz punkt

4.8).

Podczas leczenia cefuroksymem odnotowano przypadki rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego,związanego ze stosowaniem leków przeciwbakteryjnych. Może ono mieć przebieg od postaci lekkiej dozagrażającej życiu. To rozpoznanie należy wziąć pod uwagę u pacjentów z biegunką, która wystąpiłapodczas lub po zakończeniu stosowania cefuroksymu (patrz pkt. 4.8). Należy rozważyć przerwanie leczeniacefuroksymem oraz zastosowanie leczenia właściwego przeciwko Clostridium difficile. Nie należy podawaćleków hamujących perystaltykę.

Zakażenia w obrębie jamy brzusznej

Ze względu na spektrum działania, nie należy stosować cefuroksymu w leczeniu zakażeń wywołanychbakteriami Gram-ujemnymi niefermentującymi (patrz punkt 5.1).

Wpływ na testy diagnostyczne

Wystąpienie dodatniego wyniku testu Coombs’a, związanego ze stosowaniem cefuroksymu, może zaburzaćwyniki prób krzyżowych (patrz punkt 4.8).

Można zaobserwować nieznaczne oddziaływanie z metodami opartymi na redukcji związków miedzi(Benedicta, Fehlinga, Clinitest). Jednak nie powinno to prowadzić do fałszywie dodatnich wyników, jakiemogą występować podczas stosowania innych cefalosporyn.

Mogą występować fałszywie ujemne wyniki testu z cyjanożelazianami, dlatego do oznaczania stężeniaglukozy w krwi lub surowicy u pacjentów leczonych cefuroksymem sodowym zaleca się stosowanie metod zużyciem oksydazy glukozowej lub z heksokinazy.

Ważne informacje o substancjach pomocniczych

Zinacef w postaci proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji, zawiera sód. Należy wziąć topod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Cefuroksym może wpływać na florę jelitową, prowadząc do zmniejszenia wchłaniania estrogenów i dozmniejszenia skuteczności złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych.

Cefuroksym jest wydalany w procesie przesączania kłębuszkowego i wydzielania cewkowego. Nie jestzalecane jednoczesne stosowanie probenecydu. Jednoczesne zastosowanie probenecydu wydłuża wydalanieantybiotyku i zwiększa maksymalne stężenie w surowicy.

Leki potencjalnie nefrotoksyczne i diuretyki pętlowe

Należy zachować ostrożność podczas prowadzenia leczenia wysokimi dawkami cefalosporyn u pacjentówprzyjmujących silnie działające leki moczopędne (takie jak furosemid) albo potencjalnie nefrotoksyczne leki(takie jak antybiotyki aminoglikozydowe), ponieważ nie można wykluczyć zaburzenia czynności nerek wwyniku stosowania takich skojarzeń leków.

Inne interakcje

Określanie stężenia glukozy we krwi lub osoczu: patrz punkt 4.4.

Jednoczesne stosowanie z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi może powodować zwiększeniemiędzynarodowego współczynnika znormalizowanego (ang. international normalised ratio – INR).

4

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Dane o stosowaniu cefuroksymu u kobiet ciężarnych są ograniczone. Badania na zwierzętach nie wykazałytoksycznego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Zinacef można przepisać kobiecie ciężarnej jedyniewtedy, gdy spodziewane korzyści przeważają ryzyko.

Wykazano, że cefuroksym przekracza barierę łożyskową i uzyskuje terapeutyczne stężenia w płynie owodniowym i w krwi pępowinowej po podaniu matce drogą domięśniową lub dożylną.

Karmienie piersią

Cefuroksym jest wydzielany w niewielkich ilościach w pokarmie kobiecym. Nie jest spodziewanewystąpienie działań niepożądanych podczas stosowania dawek terapeutycznych, jednak nie możnawykluczyć ryzyka biegunki i zakażenia grzybiczego błon śluzowych. W związku z tym należy podjąćdecyzję czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać (wstrzymać) leczenie cefuroksymem, biorąc poduwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla matki.

Płodność

Brak danych na temat wpływu cefuroksymu sodu na płodność u ludzi. Badania nad rozrodczością u zwierzątwykazały brak wpływu na płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań nad wpływem cefuroksymu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwaniamaszyn. Jednak biorąc pod uwagę znane działania niepożądane, jest mało prawdopodobne, aby cefuroksymmiał wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są neutropenia, eozynofilia, przemijające zwiększenieaktywności enzymów wątrobowych lub zwiększenie stężenia bilirubiny, szczególnie u pacjentów zwcześniej zdiagnozowaną chorobą wątroby, jednak nie ma dowodów szkodliwego działania na wątrobę anireakcji w miejscu wstrzyknięcia.

Kategorie częstości przypisane do poniższych działań niepożądanych są przybliżone, ponieważ dlawiększości działań niepożądanych nie są dostępne odpowiednie dane do wyliczenia częstości występowania.Ponadto częstość działań niepożądanych kojarzonych z cefuroksymem sodowym może zmieniać się wzależności od wskazania do stosowania.

Dane z badań klinicznych zostały użyte do określenia częstości od bardzo częstych do rzadkich działańniepożądanych. Częstości występowania wszystkich innych działań niepożądanych (tj. tych, które występująrzadziej niż 1/10 000) zostały w większości określone na podstawie danych uzyskanych po wprowadzeniuproduktu do obrotu i odzwierciedlają raczej częstość ich zgłaszania niż rzeczywistą częstość występowania.

Działania niepożądane związane z lekiem, wszystkich stopni, są wymienione poniżej według klasyfikacjiukładów i narządów MedDRA, częstości oraz stopnia ciężkości. Zastosowano następujące zasadyprzedstawiania częstości występowania: bardzo często 1/10; często 1/100 do <1/10; niezbyt często1/1 000 do <1/100; rzadko 1/10 000 do <1/1 000; bardzo rzadko <1/10 000 i częstość nieznana (nie możebyć określona na podstawie dostępnych danych).

Klasyfikacja układów

i narządów

Zakażenia i zarażenia

pasożytnicze

Często Niezbyt często Częstość nieznana

nadmierny wzrost Candida,

nadmierny wzrost Clostridium

difficile

5

Zaburzenia krwi

i układu chłonnego

neutropenia,

eozynofilia,

zmniejszone stężenie

hemoglobiny

leukopenia,

dodatni odczyn

Coombs’a

małopłytkowość, niedokrwistość

hemolityczna

Zaburzenia układu

immunologicznego

Zaburzenia żołądka

i jelit

Zaburzenia wątroby

i dróg żółciowych

Zaburzenia skóry i

tkanki podskórnej

Zaburzenia nerek

i dróg moczowych

przemijające

zwiększenie

aktywności enzymów

wątrobowych

zaburzenia

żołądkowo-

jelitowe

przemijające

zwiększenie

stężenia

bilirubiny

wysypka skórna,

pokrzywka i

świąd

gorączka polekowa, śródmiąższowe

zapalenie nerek, anafilaksja,

zapalenie naczyń skóry

rzekomobłoniaste zapalenie jelita

grubego (patrz punkt 4.4)

rumień wielopostaciowy, toksyczne

martwicze oddzielania się naskórka i

zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk

naczynioruchowy

zwiększenie stężenia kreatyniny w

surowicy krwi, zwiększenie stężenia

azotu mocznikowego krwi i

zmniejszenie klirensu kreatyniny

(patrz pkt. 4.4)

Zaburzenia ogólne

i stany w miejscu

podania

reakcje w miejscu

wstrzyknięcia, w tym

ból i zakrzepowe

zapalenie żył

Opis wybranych działań niepożądanych

Cefalosporyny, jako grupa leków, wykazują skłonność do przylegania do powierzchni błon komórkowych krwinek czerwonych i reagowania z przeciwciałami skierowanymi przeciwko lekowi, powodując wystąpienie dodatniego odczynu Coombs’a (który może zaburzać próbę krzyżową krwi) i powodować bardzo rzadko niedokrwistość hemolityczną.

Zaobserwowano przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny.

Ból w miejscu wstrzyknięcia domięśniowego jest bardziej prawdopodobny po podaniu wyższych dawek.

Jednak jest mało prawdopodobne, że leczenie będzie przerwanie z tego powodu.

Dzieci i młodzież

Profil bezpieczeństwa dla cefuroksymu sodowego u dzieci jest zgodny z profilem u dorosłych.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkiepodejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania NiepożądanychDziałań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznychi Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks:+ 48 22 49 21 309, e-mail:

[email protected]

6

4.9 Przedawkowanie

Przedawkowanie może prowadzić do następstw neurologicznych, w tym do encefalopatii, drgaweki śpiączki. Objawy przedawkowania mogą wystąpić, jeśli dawki nie są odpowiednio zmniejszoneu pacjentów z niewydolnością nerek (patrz punkt 4.2 i 4.4).

Stężenie cefuroksymu w surowicy można zmniejszyć stosując hemodializę lub dializę otrzewnową.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, cefalosporyny drugiej generacji. Kod ATC: J01DC02

Mechanizm działania

Cefuroksym hamuje syntezę bakteryjnej ściany komórkowej w następstwie połączenia się z białkamiwiążącymi penicyliny (ang. penicillin binding proteins – PBP). Następuje przerwanie biosyntezy ścianykomórkowej (peptydoglikanu), co prowadzi do lizy komórki bakteryjnej i do jej obumarcia.

Mechanizm oporności

Oporność bakterii na cefuroksym może wynikać z jednego lub kilku następujących mechanizmów:

 hydroliza przez beta-laktamazy, w tym beta-laktamazy o rozszerzonym spektrum substratowym (ESBL), oraz przez enzymy Amp-C, które mogą być indukowane lub podlegać trwałej derepresji u niektórych gatunków tlenowych bakterii Gram-ujemnych;

 zmniejszone powinowactwo białek wiążących penicyliny (PBP) do cefuroksymu; nieprzepuszczalność błony zewnętrznej, która ogranicza dostęp cefuroksymu do białek wiążących penicyliny u bakterii Gram-ujemnych;

 bakteryjne pompy aktywnie usuwające lek z komórki.

Oczekuje się, że bakterie, które uzyskały oporność na inne cefalosporyny do wstrzykiwań będą oporne nacefuroksym. W zależności od mechanizmu oporności bakterie, które uzyskały oporność na penicyliny mogąwykazywać obniżoną wrażliwość lub oporność na cefuroksym.

Stężenia graniczne cefuroksymu sodowego

Przedstawione niżej wartości graniczne minimalnych stężeń hamujących (ang. minimum inhibitoryconcentration - MIC) zostały określone przez Europejską Komisję Testowania Wrażliwości Drobnoustrojów(ang. European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing - EUCAST).

Drobnoustrój Stężenia graniczne [mg/l] Wrażliwe Oporne

Enterobacteriaceae1 ≤82 >8Staphylococcus spp. -3 -3Streptococcus A, B, C i G -4 -4Streptococcus pneumoniae 0,5 >1Streptococcus (inne) 0,5 >0,5Haemophilus influenzae 1 >2Moraxella catarrhalis 4 >8Stężenia graniczne niezwiązane z gatunkiem1 45 >851 Stężenia graniczne cefalosporyn dla Enterobacteriacae uwzględnią wszystkie klinicznie istotne

7

mechanizmy oporności (w tym za pośrednictwem ESBL i plazmidowej AmpC). Stosując powyższekryteria, niektóre szczepy wytwarzające beta-laktamazy można uznać za wrażliwe lub średnio wrażliwena cefalosporyny 3. i 4. generacji i tak należy je określać, niezależnie od tego czy zawierają ESBL, czynie. W wielu regionach, wykrycie i określenie ESBL jest zalecane lub obowiązkowe w celu skutecznegoleczenia zakażeń.

2 Stężenie graniczne odnosi się do dawki 1,5 g trzy razy na dobę i tylko do E. coli, P. mirabilis i Klebsiella spp.

3 O wrażliwości gronkowców na cefalosporyny wnioskuje się na podstawie wrażliwości na metycylinę; wyjątkami są ceftazydym, cefiksym i ceftibuten, dla których nie ustalono wartości granicznych i których nie należy stosować w zakażeniach wywołanych przez gronkowce.

4 O wrażliwości paciorkowców z grup A, B, C i G na cefalosporyny wnioskuje się na podstawie

wrażliwości na benzylopenicylinę.

5 Stężenia graniczne mają zastosowanie dla dawek dożylnych 750 mg trzy razy na dobę i dużych dawek, co

najmniej 1,5 g trzy razy na dobę

Wrażliwośc mikrobiologiczna

Częstość nabytej oporności wybranych gatunków może zmieniać się w zależności od miejscageograficznego i czasu. Wskazane jest uzyskanie miejscowej informacji dotyczącej oporności, szczególniepodczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności należy zasięgnąć rady specjalistów, szczególniewtedy, kiedy lokalna częstość występowania oporności jest taka, że użyteczność produktu leczniczego jestwątpliwa co najmniej w niektórych rodzajach zakażeń.

Cefuroksym in vitro działa zwykle na następujące drobnoustroje.

Gatunki zwykle wrażliwe Bakterie tlenowe Gram-dodatnie

Staphylococcus aureus (wrażliwy na metycylinę) $Streptococcus pyogenes Streptococcus agalactiae Bakterie tlenowe Gram-ujemne

Haemophilus parainfluenzaeMoraxella catarrhalis

Drobnoustroje, wśród których może wystąpić problem oporności nabytej Bakterie tlenowe Gram-dodatnie Streptococcus pneumoniae Streptococcus

mitis (grupa viridans) Bakterie tlenowe Gram-ujemne Citrobacter spp. z

wyjątkiem C. freundiiEnterobacter spp. z wyjątkiem E. aerogenes i E. cloacaeEscherichia coli Haemophilus influenzae Klebsiella pneumoniae Proteus mirabilis

Proteus spp. z wyjątkiem P. penneri i P. vulgarisProvidencia spp. Salmonella spp.

Bakterie beztlenowe Gram-dodatnie

Peptostreptococcus spp. Propionibacterium spp.

Bakterie beztlenowe Gram-ujemne

Fusobacterium spp. Bacteroides spp.

8

Drobnoustroje o oporności naturalnejBakterie tlenowe Gram-dodatnie

Enterococcus faecalis Enterococcus faecium

Bakterie tlenowe Gram-ujemne

Acinetobacter spp. Burkholderia cepacia Campylobacter spp. Citrobacter freundii Enterobacter aerogenesEnterobacter cloacae Morganella morganii Proteus penneri Proteus vulgaris Pseudomonas aeruginosaSerratia marcescens Stenotrophomonas maltophiliaBakterie beztlenowe Gram-

dodatnie

Clostridium difficile

Bakterie beztlenowe Gram-ujemne

Bacteroides fragilis

Inne Chlamydia

spp. Mycoplasma spp. Legionella spp.

$ Wszystkie S. aureus oporne na metycylinę są oporne na cefuroksym.

In vitro cefuroksym sodowy w skojarzeniu z antybiotykami aminoglikozydowymi wykazywał co najmniejdziałanie sumaryczne, a czasami były dowody na działanie synergiczne.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po podaniu domięśniowym cefuroksymu zdrowym ochotnikom średnie maksymalne stężenia wynosiły od 27do 35 µg/ml po dawce 750 mg, a od 33 do 40 µg/ml po dawce 1000 mg i występowały w ciągu 30 do 60minut po podaniu. Po podaniu dożylnym w dawkach 750 i 1500 mg stężenia w surowicy po 15 minutachwynosiły odpowiednio 50 i 100 µg/ml.

Wartości AUC i Cmax wzrastają liniowo wraz ze zwiększaniem dawki po pojedynczym podaniu od 250 do1000 mg domięśniowo i dożylnie. Nie było dowodów na kumulowanie się cefuroksymu w surowicyu zdrowych ochotników po wielokrotnym dożylnym podawaniu dawek 1500 mg co 8 godzin.

Dystrybucja

Wiązanie z białkami określono na 33 do 50% w zależności od zastosowanej metodologii. Średnia objętośćdystrybucji wynosi od 9,3 do 15,8 l/1,73 m2 po domięśniowym lub dożylnym podaniu dawki od 250 do1000 mg. Stężenia cefuroksymu większe niż minimalne stężenia hamujące dla powszechnie występującychbakterii mogą zostać osiągnięte w migdałkach, tkance zatok przynosowych, błonie śluzowej oskrzeli, kości,płynie opłucnowym, płynie stawowym, płynie maziowym, płynie śródmiąższowym, żółci, plwocinie i cieleszklistym. Cefuroksym przenika przez barierę krew-mózg, jeśli występuje stan zapalny opon.

Metabolizm

Cefuroksym nie jest metabolizowany.

9

Eliminacja

Cefuroksym jest wydalany w procesie przesączania kłębuszkowego i wydzielania cewkowego. Okrespółtrwania w surowicy po wstrzyknięciu domięśniowym lub dożylnym wynosi w przybliżeniu 70 minut. Po24 godzinach od podania dochodzi do niemal całkowitego (85-90%) odzyskania niezmienionegocefuroksymu z moczu. Większość cefuroksymu jest wydalana w ciągu pierwszych 6 godzin. Średni klirensnerkowy wynosi od 114 do 170 ml/min/1,73 m2 po podaniu domięśniowym lub dożylnym w zakresie dawekod 250 do 1000 mg.

Szczególne grupy pacjentów

Płeć

Nie zaobserwowano różnic w farmakokinetyce cefuroksymu u kobiet i mężczyzn po podaniu dożylnymw pojedynczym szybkim wstrzyknięciu 1000 mg cefuroksymu sodowego.

Osoby w podeszłym wieku

Po podaniu domięśniowym lub dożylnym wchłanianie, dystrybucja i wydalanie cefuroksymu u pacjentóww podeszłym wieku są podobne, jak u młodszych pacjentów z równoważną wydolnością nerek. Z uwagi nato, że występowanie zmniejszonej wydolności nerek jest bardziej prawdopodobne u pacjentów w podeszłymwieku, należy uważnie dobierać dawkę cefuroksymu i może być przydatne kontrolowanie czynności nerek(patrz punkt 4.2).

Dzieci

Wykazano, że okres półtrwania cefuroksymu w surowicy u noworodków był znacznie wydłużony, wzależności od wieku ciążowego. Jednakże u starszych niemowląt (w wieku powyżej 3 tygodni) i u dzieciokres półtrwania w surowicy wynosi 60 do 90 minut i jest podobny do obserwowanego u dorosłych.

Zaburzenia czynności nerek

Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki. Dlatego, tak samo jak w przypadku podobnychantybiotyków, u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami czynności nerek (tj. C1cr <20 ml/min) zalecane jestzmniejszenie dawki cefuroksymu, aby zrównoważyć jego wolniejsze wydalanie (patrz punkt 4.2).Cefuroksym jest skutecznie usuwany podczas hemodializy i dializy otrzewnowej.

Zaburzenia czynności wątroby

Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki i dlatego uważa się, że występowanie zaburzeń czynności wątroby nie ma wpływu na farmakokinetykę cefuroksymu.

Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne (PK/PD)

Dla cefalosporyn wykazano, że najważniejszym wskaźnikiem farmakokinetyczno-farmakodynamicznym,powiązanym ze skutecznością in vivo, jest wyrażona procentowo część odstępu między dawkami (%T),w której stężenie niezwiązanego leku pozostaje powyżej minimalnego stężenia hamującego (ang. minimuminhibitory concentration - MIC) cefuroksymu dla docelowego gatunku bakterii (tj. %T>MIC).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Na podstawie danych przedklinicznych uzyskanych podczas konwencjonalnych badań nad farmakologiąbezpieczeństwa stosowania, toksyczności powtarzanych dawek, genotoksyczności oraz toksycznościreprodukcyjnej i rozwojowej, wykazano brak szczególnego ryzyka dla ludzi. Nie wykonywano badańkarcinogenności, jednak nie ma dowodów świadczących o potencjale rakotwórczym.

10

Różne cefalosporyny hamują działanie gamma-glutamylotranspeptydazy w moczu szczurów, jednak wprzypadku cefuroksymu to hamowanie jest słabsze. Może to mieć znaczenie w zakłócaniu klinicznychtestów laboratoryjnych u ludzi.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Nie zawiera.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Produktu Zinacef nie należy mieszać w strzykawce z antybiotykami aminoglikozydowymi. Patrz także punkt 6.6.

6.3 Okres ważności

2 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Chronić od światła.

Sporządzoną zawiesinę lub roztwór należy przechowywać w temperaturze od 2°C do 8°C nie dłużej niż 24 godziny.

Podczas przechowywania może wystąpić nieznaczne nasilenie intensywności zabarwienia gotowych roztworów i zawiesin.

Nie stosować leku po upływie terminu ważności zamieszczonym na opakowaniu. Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Fiolki 750 mg lub 1500 mg zawierające proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji - w pudełkach tekturowych po 1 szt. i 10 szt.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania

Instrukcje dotyczące rozpuszczania

Tabela 4. Objętości dodawanej wody i stężenia przydatne, gdy konieczne jest stosowanie dawek

cząstkowych.

Objętości dodawanej wody i stężenia przydatne, gdy konieczne jest stosowanie dawek cząstkowych

Przybliżone

Objętość wody do stężenie

Wielkość fiolki Drogi podania Postać

dodania [ml] cefuroksymu

[mg/ml]**

750 mg domięśniowo zawiesina 3 ml 216 wstrzyknięcie dożylne roztwór co najmniej 6 ml 116 infuzja dożylna roztwór co najmniej 6 ml* 116

11

1500 mg domięśniowo zawiesina 6 ml 216 wstrzyknięcie dożylne roztwór co najmniej 15 ml 94 infuzja dożylna roztwór 15 ml* 94* Sporządzony roztwór należy dodać do 50 lub 100 ml zgodnego płynu do infuzji (informacje dotyczące zgodności - patrz poniżej).

** Otrzymana objętość roztworu cefuroksymu w rozpuszczalniku zwiększa się z powodu współczynnika przesuwu fazowego substancji czynnej, z czego wynikają przedstawione stężenia [mg/ml].

Zgodność

1,5 g cefuroksymu sodowego rozpuszczonego w 15 ml wody do wstrzykiwań można dodać do roztworumetronidazolu (500 mg/100 ml) - działanie obu składników utrzymuje się do 24 godzin w temperaturzeponiżej 25ºC.

1,5 g cefuroksymu sodowego jest zgodne z 1 g azlocyliny (w 15 ml roztworu) lub 5 g azlocyliny (w 50 mlroztworu) do 24 godzin w temperaturze 4ºC lub do 6 godzin w temperaturze poniżej 25ºC.Cefuroksym sodowy (5 mg/ml) w 5% w/v lub 10% w/v roztworze ksylitolu do wstrzykiwań możnaprzechowywać do 24 godzin w temperaturze 25ºC.

Cefuroksym sodowy jest zgodny w roztworami wodnymi zawierającymi nie więcej niż 1% chlorowodorku lidokainy.

Cefuroksym sodowy wykazuje zgodność z wymienionymi niżej płynami infuzyjnymi, z którymi działanie jest zachowane do 24 godzin w temperaturze pokojowej:

0,9% w/v roztwór chlorku sodu (BP)

5% roztwór glukozy do wstrzykiwań (BP)

0,18% w/v roztwór chlorku sodu z 4% roztworem glukozy do wstrzykiwań (BP)5% roztwór glukozy i 0,9% w/v roztwór chlorku sodu do wstrzykiwań (BP)5% roztwór glukozy i 0,45% roztwór chlorku sodu do wstrzykiwań5% roztwór glukozy i 0,225% roztwór chlorku sodu do wstrzykiwań10% roztwór glukozy do wstrzykiwań

10% roztwór cukru inwertowanego w wodzie do wstrzykiwań roztwór Ringera do wstrzykiwań (USP)

mleczanowy roztwór Ringera do wstrzykiwań (USP)mleczan sodu do wstrzykiwań (M/6)

wieloskładnikowy roztwór mleczanu sodu do wstrzykiwań (roztwór Hartmanna, BP)

Stabilność cefuroksymu sodowego w 0,9% w/v roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań (BP) i w 5%roztworze glukozy do wstrzykiwań nie ulega zmianie w obecności soli sodowej fosforanu hydrokortyzonu.

Cefuroksym sodowy wykazuje również zgodność przez 24 godziny w temperaturze pokojowej, jeśli jestdodany do roztworu do infuzji dożylnej zawierającej:

heparynę (10 lub 50 jednostek/ml) w 0,9% w/v roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań (BP);chlorek potasu (10 lub 40 mEqL) w 0,9% w/v roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań (BP).

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU

GlaxoSmithKline Export Ltd980 Great West Road

Brentford, Middlesex TW8 9GSWielka Brytania

12