CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Alneta, 5 mg, tabletkiAlneta, 10mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Alneta, 5mg, tabletki:

Każda tabletka zawiera 5 mg amlodypiny (w postaci amlodypiny bezylanu).

Alneta,10 mg, tabletki:

Każda tabletka zawiera 10 mg amlodypiny (w postaci amlodypiny bezylanu).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka

5 mg:

Tabletki są białe, okrągłe (średnica 8 mm), lekko dwuwypukłe ze ściętymi brzegami, z rowkiemdzielącym po jednej stronie.

Tabletka może być dzielona na połowy.

10 mg:

Tabletki są białe, okrągłe (średnica 10,5 mm), lekko dwuwypukłe ze ściętymi brzegami.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Nadciśnienie tętnicze.

Przewlekła, stabilna dławica piersiowa. Naczynioskurczowa dławica piersiowa (typu Prinzmetala).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli

W leczeniu zarówno nadciśnienia tętniczego jak i dławicy piersiowej, zazwyczaj stosowana dawkapoczątkowa to 5 mg raz na dobę. Dawkę można zwiększać do maksymalnej dawki 10 mg, wzależności od reakcji klinicznej.

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym amlodypinę stosuje się w skojarzeniu z tiazydowymi lekamimoczopędnymi, lekami blokującymi receptory alfa-adrenergiczne, lekami blokującymi receptory beta-adrenergiczne lub inhibitorami konwertazy angiotensyny. W leczeniu dławicy piersiowej amlodypinamoże być stosowana w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi przeciwdławicy piersiowej u pacjentów z dławicą oporną na azotany lub odpowiednie dawki lekówblokujących receptory beta-adrenergiczne.

Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, leków blokujących receptory beta-adrenergiczne oraz inhibitorów konwertazy angiotensyny nie wymaga modyfikowania dawkiamlodypiny.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku

Amlodypina stosowana w podobnych dawkach jest równie dobrze tolerowana przez pacjentów wpodeszłym wieku i młodszych. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się zazwyczaj stosowanedawkowanie, jednak należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki (patrz punkty 4.4 i 5.2).

Zaburzenia czynności wątroby

Dotychczas nie ustalono zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z łagodnym i umiarkowanymzaburzeniem czynności wątroby, należy więc ostrożnie ustalać dawkę, zaczynając od najmniejszejzalecanej dawki (patrz punkty 4.4 i 5.2). Nie prowadzono badań farmakokinetyki amlodypiny wprzypadku ciężkiego zaburzenia czynności wątroby. Pacjentom z ciężkim zaburzeniem czynnościwątroby należy podawać amlodypinę, zaczynając od najmniejszej dawki i powoli ją zwiększać.

Zaburzenia czynności nerek

Ponieważ zmiany stężenia amlodypiny w osoczu nie są zależne od stopnia niewydolności nerek,zaleca się zazwyczaj stosowane dawkowanie. Amlodypina nie jest usuwana z organizmu podczasdializy.

Dzieci i młodzież

Dzieci i młodzież w wieku od 6 do 17 lat z nadciśnieniem tętniczym

U dzieci i młodzieży w wieku 6-17 lat zalecana przeciwnadciśnieniowa dawka doustna to 2,5 mg razna dobę w leczeniu początkowym; jeżeli po 4 tygodniach nie uzyska się docelowych wartościciśnienia tętniczego, należy zwiększyć dawkę do 5 mg raz na dobę. Nie badano stosowaniaamlodypiny u dzieci i młodzieży w dawkach większych niż 5 mg na dobę (patrz punkty 5.1 i 5.2).

Dzieci w wieku poniżej 6 lat Brak dostępnych danych.

Sposób podawania

Tabletki do podawania doustnego.

4.3 Przeciwwskazania

Amlodypina jest przeciwwskazana u pacjentów z:

- nadwrażliwością na pochodne dihydropirydyny, amlodypinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1,

- ciężkim niedociśnieniem tętniczym,

- wstrząsem (w tym wstrząsem kardiogennym),

- hemodynamicznie niestabilną niewydolnością serca po przebytym ostrym zawale mięśnia

sercowego,

- zwężeniem drogi odpływu z lewej komory (np. zwężenie zastawki aorty dużego stopnia).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania amlodypiny w leczeniu przełomu nadciśnieniowego.

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością serca

Należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu u pacjentów z niewydolnością serca. Wtrakcie długoterminowych, kontrolowanych placebo badań z udziałem pacjentów z ciężką

niewydolnością serca (klasy III i IV wg NYHA), w grupie otrzymującej amlodypinę występowałowięcej przypadków obrzęku płuc niż w grupie z placebo (patrz punkt 5.1). Antagonistów wapnia, w tymamlodypinę, należy stosować ostrożnoie u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, ponieważmogą one zwiększać ryzyko wystąpienia w przyszłości incydentów sercowo-naczyniowych orazzgonu.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby

Okres półtrwania amlodypiny ulega wydłużeniu i wartości AUC są większe u pacjentów z zaburzonączynnością wątroby. Nie ustalono zaleceń odnośnie do dawkowania. Stosowanie amlodypiny należyzatem rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki, zachowując ostrożność zarówno na początkuleczenia, jak i podczas zwiększania dawki. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątrobynależy powoli dostosowywać dawkę oraz zapewnić odpowiednią kontrolę.

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki (patrz punkty 4.2 i 5.2).

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek

U pacjentów z niewydolnością nerek amlodypina może być stosowana w zazwyczaj zalecanychdawkach. Zmiany stężenia amlodypiny w osoczu nie są zależne od stopnia niewydolności nerek.Amlodypiny nie można usunąć za pomocą dializy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wpływ innych produktów leczniczych na amlodypinę

Inhibitory CYP3A4: Jednoczesne stosowanie z silnymi lub umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4(inhibitory proteazy, azole przeciwgrzybicze, makrolidy (takie jak erytromycyna, klarytromycyna),werapamil lub diltiazem) może powodować znaczne zwiększenie stężenia amlodypiny skutkującezwiększonym ryzykiem zmniejszenia ciśnienia tętniczego. Znaczenie kliniczne zmian wfarmakokinetyce może być bardziej widoczne u pacjentów w podeszłym wieku, dlatego koniecznamoże być odpowiednia kontrola kliniczna oraz dostosowanie dawki.

Induktory CYP3A4: Stosowanie amlodypiny jednocześnie ze znanymi induktorami CYP3A4 możezmieniać jej stężenie w osoczu. Dlatego też, zarówno podczas stosowania amlodypiny razem zinduktorami CYP3A4, a szczególnie z silnymi induktorami CYP3A4 (np. ryfampicyna, zieledziurawca), jak i po jego zakończeniu, należy kontrolować ciśnienie krwi i rozważyć koniecznośćmodyfikacji dawki.

Nie zaleca się stosowania amlodypiny z grejpfrutem lub z sokiem grejpfrutowym, ponieważ uniektórych pacjentów możliwe jest zwiększenie biodostępności, skutkujące nasileniem działaniaobniżającego ciśnienie tętnicze.

Dantrolen (we wlewie): U zwierząt obserwowano śmiertelne przypadki migotania komór i zapaścikrążeniowej powiązane z hiperkaliemią po zastosowaniu werapamilu i dantrolenu podanego dożylnie.Z powodu ryzyka hiperkaliemii należy unikać jednoczesnego podawania antagonistów wapnia, takichjak amlodypina, u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą i w leczeniu hipertermii złośliwej.

Wpływ amlodypiny na inne produkty lecznicze

Działanie amlodypiny obniżające ciśnienie tętnicze nasila działanie innych produktów leczniczych owłaściwościach przeciwnadciśnieniowych.

Takrolimus: W przypadku równoczesnego podawania amlodypiny istnieje ryzyko podwyższonegostężenia takrolimusu we krwi, jednak mechanizm farmakokinetyczny tej interakcji nie jest w pełnizrozumiały. Aby uniknąć toksycznego działania takrolimusu, podawanie amlodypiny pacjentomleczonym takrolimusem wymaga monitorowania stężenia takrolimusu we krwi i w razie konieczności,dostosowania dawki takrolimusu.

Klarytromycyna: Klarytromycyna jest inhibitorem CYP3A4. Istnieje zwiększone ryzykoniedociśnienia u pacjentów otrzymujących klarytromycynę i amlodypinę. Jeśli amlodypina jestpodawana jednocześnie z klarytromycyną, zalecana jest ścisła obserwacja pacjenta.

Cyklosporyna: Nie przeprowadzono badań interakcji pomiędzy cyklosporyną i amlodypiną uzdrowych ochotników lub jakiejkolwiek innej populacji, z wyjątkiem pacjentów po przeszczepieniunerki, u których zaobserwowano zmienne zwiększenie stężenia cyklosporyny (przedział 0% - 40%). Upacjentów po przeszczepieniu nerki, stosujących amlodypinę, należy monitorować stężeniecyklosporyny, a w razie konieczności zmniejszyć jej dawkę

Symwastatyna: Jednoczesne podawanie wielokrotnych dawek 10 mg amlodypiny i 80 mgsymwastatyny prowadziło do zwiększenia o 77% stężenia symwastatyny w porównaniu domonoterapii symwastatyną. U pacjentów przyjmujących amlodypinę należy zmniejszyć dawkęsymwastatyny do 20 mg na dobę.

W badaniach klinicznych dotyczących interakcji amlodypina nie wpływała na farmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny lub warfaryny.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania amlodypiny podczas ciąży u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po zastosowaniu dużych dawek (patrz punkt 5.3).

Stosowanie podczas ciąży jest zalecane jedynie w przypadku, jeśli nie ma możliwości podania innego,bezpieczniejszego leku oraz jeśli choroba podstawowa stwarza większe ryzyko dla matki i płodu.

Karmienie piersią

Amlodypina przenika do mleka ludzkiego. Oszacowano, że odsetek dawki, jaki przyjmuje niemowlęod karmiącej go piersią matki, mieści się w przedziale międzykwartylowym od 3% do 7%, przy czymwartość maksymalna wynosi 15%. Wpływ amlodypiny na organizm niemowląt jest nieznany. Decyzjadotycząca kontynuacji/zaprzestania karmienia piersią lub kontynuacji/zaprzestania stosowaniaamlodypiny powinna zostać podjęta po rozważeniu korzyści karmienia piersią dla dziecka orazkorzyści stosowania amlodypiny u matki.

Płodność

U niektórych pacjentów leczonych antagonistami wapnia zaobserwowano odwracalne zmianybiochemiczne w główkach plemników. Dane kliniczne dotyczące potencjalnego działania amlodypinyna płodność są niewystarczające. W jednym badaniu na szczurach zaobserwowano szkodliwedziałanie na płodność u samców (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Amlodypina wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów iobsługiwania maszyn. Zdolność reakcji może być zaburzona, jeśli u pacjenta przyjmującegoamlodypinę wystąpią zawroty głowy, ból głowy, zmęczenie lub nudności. Szczególną ostrożnośćnależy zachować na początku leczenia.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Do najczęściej zgłaszanych objawów niepożądanych związanych z leczeniem należą: senność,zawroty głowy, ból głowy, kołatanie serca, zaczerwienienia twarzy, ból brzucha, nudności, obrzękkostek, obrzęk oraz zmęczenie.

Tabelaryczne zestawienie objawów niepożądanych

Objawy niepożądane zamieszczone w poniższej tabeli były obserwowane i zgłaszane w związku zestosowaniem amlodypiny i występowały z następującą częstością:- bardzo często (≥ 1/10),

- często (≥1/100 do <1/10)

- niezbyt często (≥ 1/1000 do <1/100), - rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000),

- bardzo rzadko (<1/10 000)

W obrębie każdej grupy częstości objawy niepożądane przedstawiono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Klasyfikacja układowo-narządowa Częstość Objawy niepożądane

występowania

Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo rzadko leukopenia, małopłytkowość Zaburzenia układu immunologicznego Bardzo rzadko reakcje alergiczne Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Bardzo rzadko hiperglikemia

Zaburzenia psychiatryczne Niezbyt często bezsenność, zmiany nastroju

(w tym lęk), depresja Rzadko dezorientacja

Zaburzenia układu nerwowego Często senność, zawroty głowy, ból

głowy (zwłaszcza na początku leczenia)

Niezbyt często drżenie, zaburzenia smaku,

omdlenie, niedoczulica, parestezja

Bardzo rzadko hipertonia,

neuropatia obwodowa

Nieznana zespół pozapiramidowyZaburzenia oka Często zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie)

Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często szum usznyZaburzenia serca Często kołatanie serca Niezbyt często zawał mięśnia sercowego,

zaburzenia rytmu serca (w tym rzadkoskurcz, częstoskurcz komorowy i migotanie przedsionków)

Bardzo rzadko zawał serca

Zaburzenia naczyniowe Często nagłe zaczerwienienie twarzy

z uczuciem gorąca Niezbyt często niedociśnienie tętnicze Bardzo rzadko zapalenie naczyń

Zaburzenia układu oddechowego, klatki Często duszność, piersiowej i śródpiersia

Niezbyt często kaszel, nieżyt błony śluzowej

nosaZaburzenia żołądka i jelit Często ból brzucha, nudności, niestrawność, zaburzenia czynności jelit (w tym biegunka i zaparcia)

Niezbyt często wymioty, suchość błony śluzowej w jamie ustnej

Bardzo rzadko zapalenie trzustki, zapalenie

błony śluzowej żołądka, rozrost dziąseł

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo rzadko zapalenie wątroby, żółtaczka,

zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych*

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często łysienie, plamica, odbarwienia

skóry, wzmożona potliwość, świąd, wysypka, wykwit skórny, pokrzywka

Bardzo rzadko obrzęk naczynioruchowy,

rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk Quinckego, nadwrażliwość na światło

Nieznana toksyczne martwicze

oddzielenie się naskórka

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki Często obrzęk kostek, kurcze mięśni łącznej

Niezbyt często ból stawów, ból mięśni, bóle

plecówZaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często zaburzenia oddawania moczu, nocne oddawanie moczu, częste oddawanie moczu

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Niezbyt często impotencja, ginekomastiaZaburzenia ogólne i stany w miejscu Niezbyt często obrzęk,

podania

Często zmęczenie, osłabienie

Niezbyt często ból w klatce piersiowej, ból,

złe samopoczucieBadania diagnostyczne Niezbyt często zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała

*w większości przypadków z cholestazą

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02 222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e mail: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Doświadczenia z umyślnym przedawkowaniem amlodypiny u ludzi są ograniczone.

Objawy

Dostępne dane sugerują, że znaczne przedawkowanie może powodować nadmierne rozszerzenienaczyń obwodowych oraz odruchowy częstoskurcz. Zgłaszano występowanie znacznego orazprawdopodobnie długotrwałego niedociśnienia układowego, włączając wstrząs ze skutkiemśmiertelnym.

Leczenie

Istotne klinicznie niedociśnienie spowodowane przedawkowaniem amlodypiny wymaga aktywnegowsparcia układu krążenia, w tym częstej kontroli czynności serca i układu oddechowego, uniesieniakończyn oraz kontrolowania objętości płynów krążących i ilości wydalanego moczu.

Środek zwężający naczynia krwionośne może być pomocny w przywróceniu napięcia ścian naczyńkrwionośnych i ciśnienia krwi, pod warunkiem, że nie ma przeciwwskazań do jego użycia. Dożylnepodanie glukonianu wapnia może pomóc odwrócić efekt blokady kanałów wapniowych.

Płukanie żołądka może okazać się skuteczne w niektórych przypadkach. U zdrowych ochotnikówzastosowanie węgla do 2 godzin od podania 10 mg amlodypiny powodowało zmniejszenie szybkościwchłaniania amlodypiny.

Dializa najprawdopodobniej nie przyniesie spodziewanych korzyści, ponieważ amlodypina silnie wiąże się z białkami.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Antagoniści wapnia, wybiórczy antagoniści wapnia o dominującym działaniu naczyniowym. Kod ATC: C08CA01.

Mechanizm działania

Amlodypina jest inhibitorem napływu jonów wapnia należącym do grupy dihydropirydyny (blokerwolnych kanałów wapniowych lub antagonista jonów wapniowych) i hamuje przezbłonowy przepływjonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i komórek mięśni gładkich naczyń krwionośnych.

Efekt farmakodynamiczny

Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego amlodypiny opiera się na bezpośrednim efekcierozluźnienia mięśni gładkich naczyń. Precyzyjny mechanizm łagodzenia dławicy piersiowej przezamlodypinę nie jest w pełni poznany, ale amlodypina zmniejsza całkowite obciążenie niedokrwieniempoprzez następujące dwa działania:

1. Amlodypina rozszerza tętniczki obwodowe, zmniejszając całkowity opór obwodowy (obciążenienastępcze), który musi być pokonywany przez serce. Ponieważ utrzymuje się stała częstotliwość pracyserca, to zmniejszenie siły skurczu serca prowadzi do mniejszego zużycia energii przez mięsieńsercowy oraz mniejszego zapotrzebowania na tlen.

2. Mechanizm działania amlodypiny prawdopodobnie obejmuje także rozszerzenie głównych tętnicwieńcowych oraz tętniczek wieńcowych, zarówno w obszarach niezmienionych, jak i zmienionychwskutek niedokrwienia. Konsekwencją rozszerzenia naczyń jest poprawa dopływu tlenu do mięśniaserca u pacjentów ze skurczem tętnic wieńcowych (angina Prinzmetala, inaczej: dławica odmienna).

U pacjentów z nadciśnieniem dawkowanie raz na dobę zapewnia klinicznie istotne obniżenie ciśnieniakrwi (w pozycji leżącej oraz stojącej) w okresie 24 godzin. Z uwagi na powolny początek działania, popodaniu amlodypiny nie obserwuje się gwałtownych spadków ciśnienia tętniczego.

U pacjentów z dławicą piersiową podawanie amlodypiny raz na dobę zwiększa całkowity czaswysiłku, czas do wystąpienia bólu wieńcowego oraz czas do obniżenia odcinka ST o 1 mm, zmniejszateż częstość występowania dolegliwości wieńcowych oraz zmniejsza liczbę stosowanych tableteknitrogliceryny.

Nie stwierdzono, by amlodypina powodowała jakiekolwiek niekorzystne efekty metaboliczne anizmieniała profil lipidowy osocza. Amlodypina nadaje się do stosowania u chorych z astmąoskrzelową, cukrzycą i dną moczanową.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Stosowanie u pacjentów z chorobą wieńcową(CAD)

Skuteczność amlodypiny w zapobieganiu zdarzeniom klinicznym u pacjentów z chorobą wieńcowąoceniano w niezależnym, wieloośrodkowym, randomizowanym badaniu o nazwie CAMELOT,prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, kontrolowanym placebo, z udziałem 1997 pacjentów(ang. Comparison of Amlodipine vs Enalapril to Limit Occurrences of Thrombosis). Przez 2 latawśród uczestników badania 663 osoby otrzymywały amlodypinę w dawce 5-10 mg, 673 osobyotrzymywały enalapryl w dawce 10-20 mg, a 655 osób otrzymywało placebo, poza standardowymleczeniem obejmującym statyny, leki beta-adrenolityczne, leki moczopędne i aspirynę. Główne wynikidotyczące skuteczności przedstawiono w Tabeli 1. Wyniki wskazują, że stosowanie amlodypinyzwiązane było z rzadszymi hospitalizacjami z powodu dławicy piersiowej i rzadszym wykonywaniemzabiegów rewaskularyzacji u pacjentów z chorobą wieńcową CAD.

Tabela 1. Częstość występowania istotnych efektów klinicznych w badaniu CAMELOT

Wskaźnik występowania zdarzeń

Porównanie amlodypiny i

sercowo-naczyniowych,

placebo

liczba przypadków (%)

Współczynnik

Wartość

Rezultaty Amlodypina Placebo Enalapryl ryzyka (95%

P

CI) Pierwszorzędowy punkt końcowy

Niepożądane zdarzenia 151 0,69 (0,54-

110 (16,6) 136 (20,2) 0,003

sercowo-naczyniowe (23,1) 0,88) Poszczególne elementy

Rewaskularyzacja wieńcowa 78 (11,8) 103 95 (14,1) 0,73 (0,54-

0,03

(15,7) 0,98)

Hospitalizacja z powodu 0,58 (0,41- 51 (7,7) 84 (12,8) 86 (12,8) 0,002

dławicy 0,82) Zawał mięśnia sercowego 0,73 (0,37-

14 (2,1) 19 (2,9) 11 (1,6) 0,37

niezakończony zgonem 1,46) Udar mózgu lub przemijający 0,50 (0,19-

6 (0,9) 12 (1,8) 8 (1,2) 0,15

napad niedokrwienny 1,32) Zgon z powodów sercowo- 2,46 (0,48- naczyniowych 5 (0,8) 2 (0,3) 5 (0,7) 12,7) 0,27 Hospitalizacja z powodu

0,59 (0,14-

zastoinowej niewydolności 3 (0,5) 5 (0,8) 4 (0,6) 0,46

2,47)serca

Zatrzymanie krążenia ze

skuteczną resuscytacją 0 4 (0,6) 1 (0,1) nie dotyczy 0,04 Świeżo rozpoznana choroba

5 (0,8) 2 (0,3) 8 (1,2) 2,6 (0,50-13,4) 0,24

naczyń obwodowych

Skróty: CHF – zastoinowa niewydolność serca, CI – przedział ufności; MI – zawał mięśnia sercowego; TIA – przemijający atak niedokrwienny.

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością serca

Badania hemodynamiki oraz kontrolowane badania kliniczne dotyczące wysiłku u pacjentów zniewydolnością serca klasy II-IV wg NYHA wykazały, że amlodypina nie powoduje pogorszeniastanu klinicznego określonego poprzez tolerancję wysiłku, pomiar frakcji wyrzutowej lewej komoryoraz objawy kliniczne.

Kontrolowane placebo badanie PRAISE, opracowane w celu oceny pacjentów z niewydolnością sercaklasy III-IV wg NYHA, leczonych digoksyną, lekami moczopędnymi i inhibitorami ACE wykazało,że amlodypina nie prowadziła do wzrostu ryzyka zgonu czy łącznie umieralności i zachorowalności u

pacjentów z niewydolnością serca.

Kontynuacyjne, długoterminowe, kontrolowane placebo badanie PRAISE 2 dotyczące stosowaniaamlodypiny u pacjentów z niewydolnością serca klasy III i IV wg NYHA bez objawów klinicznychoraz bez obiektywnych danych sugerujących istnienie choroby niedokrwiennej, stosujących stałedawki inhibitorów ACE, naparstnicy i leków moczopędnych, wykazało, że amlodypina nie miaławpływu na umieralność całkowitą lub z przyczyn sercowo-naczyniowych. W tej samej grupiepacjentów przyjmowanie amlodypiny związane było ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia obrzękupłuc.

Badanie dotyczące leczenia zapobiegającego występowaniu zawałów serca (ALLHAT)

Przeprowadzono randomizowane, kontrolowane metodą podwójnie ślepej próby badanie dotyczącezachorowalności i śmiertelności, zatytułowane „Leczenie hipotensyjne i obniżające stężenie lipidów wcelu zapobiegania występowaniu zawałów serca” (ang. Antihypertensive and Lipid-LoweringTreatment to Prevent Heart Attack – ALLHAT), w celu porównania nowych metod leczenia:amlodypiną 2,5-10 mg/dobę (antagonista wapnia) lub lizynoprylem 10-40 mg/dobę (inhibitor ACE) –jako leczenia pierwszego rzutu, z leczeniem tiazydowym lekiem moczopędnym chlortalidonem, 12,5-25 mg/dobę, w łagodnym lub umiarkowanie nasilonym nadciśnieniu tętniczym.

Do badania włączono ogółem 33 357 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, w wieku 55 lat istarszych, których obserwowano średnio przez 4,9 roku. U pacjentów występował co najmniej jeden znastępujących czynników ryzyka rozwoju choroby wieńcowej: uprzedni zawał serca lub udar (ponad 6miesięcy przed włączeniem do badania) lub wywiad dotyczący innego epizodu związanego zmiażdżycą naczyń (ogółem 51,5%), cukrzyca typu 2. (36,1%), stężenie HDL-C <35 mg/dl (11,6%),przerost lewej komory stwierdzony elektro- lub echokardiograficznie (20,9%), palenie papierosów(21,9%).

Pierwszorzędowym punktem końcowym była łączna liczba zgonów z powodu choroby wieńcowejoraz zawałów serca niezakończonych zgonem pacjenta. Nie obserwowano istotnej różnicy wpierwszorzędowym punkcie końcowym pomiędzy leczeniem z zastosowaniem amlodypiny aleczeniem z zastosowaniem chlortalidonu: RR 0,98, 95% CI (0,90-1,07), p=0,65. W obrębiedrugorzędowego punktu końcowego częstość występowania niewydolności serca (element złożonegosercowo-naczyniowego punktu końcowego) była znacznie wyższa w grupie pacjentów otrzymującychamlodypinę w porównaniu do chlortalidonu (10,2% vs 7,7%, RR 1,38, 95% CI [1,25-1,52] p<0,001).Nie obserwowano jednak istotnej różnicy w śmiertelności ogólnej (bez względu na przyczynę)pomiędzy leczeniem z zastosowaniem amlodypiny a leczeniem z zastosowaniem chlortalidonu. RR0,96 95%, CI [0,89-1,02], p=0,20.

Stosowanie u dzieci (w wieku 6 lat i starszych)

Badanie z udziałem 268 dzieci w wieku 6-17 lat, w większości cierpiących na nadciśnienie wtórne,porównujące dawkę amlodypiny 2,5 mg oraz 5,0 mg z placebo wykazało, że obydwie dawki lekuzmniejszały skurczowe ciśnienie krwi znacznie bardziej niż placebo. Różnica między obiemadawkami nie była statystycznie znamienna.

Długoterminowy wpływ amlodypiny na wzrost, dojrzewanie i ogólny rozwój nie był badany.Długoterminowy wpływ stosowania amlodypiny w dzieciństwie na zmniejszenie zachorowalności iumieralności z przyczyn sercowo-naczyniowych w dorosłym życiu również nie był badany.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie, dystrybucja, wiązanie przez białkami surowicy: Po podaniu doustnym w dawkach

terapeutycznych amlodypina jest dobrze wchłaniana, osiągając maksymalne stężenie we krwi 6-12 godzin od podania dawki. Bezwzględna biodostępność jest szacowana na 64 do 80%. Objętośćdystrybucji wynosi około 21 l/kg. Badania in vitro wykazały, że około 97,5% znajdującej się wkrążeniu amlodypiny ulega związaniu z białkami osocza.

Biodostępność amlodypiny nie ulega zmianie pod wpływem pokarmu.

Biotransformacja/wydalanie

Okres półtrwania w fazie końcowej eliminacji wynosi około 35-50 godzin i umożliwia dawkowanieraz na dobę. Amlodypina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie do nieczynnychmetabolitów. Około 10% leku jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem i tą samą drogą ulegawydaleniu około 60% metabolitów.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Dostępne są tylko ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania amlodypiny u pacjentów zzaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci z niewydolnością wątroby mają zmniejszony klirensamlodypiny, czego wynikiem jest dłuższy okres półtrwania oraz zwiększenie AUC o około 40-60%.

Osoby w podeszłym wieku

Czas do uzyskania maksymalnego stężenia amlodypiny w osoczu jest podobny u osób starszych imłodszych. U pacjentów w podeszłym wieku klirens amlodypiny ma tendencję do zmniejszania się, ztowarzyszącym zwiększeniem AUC oraz okresu półtrwania w fazie eliminacji. Zwiększenie AUC iokresu półtrwania w fazie eliminacji u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca było zgodne zoczekiwaniami dla grupy wiekowej objętej badaniem.

Dzieci i młodzież

Przeprowadzono badanie farmakokinetyczne w populacji 74 dzieci w wieku od 1 roku do 17 lat znadciśnieniem tętniczym (34 pacjentów w wieku 6-12 lat i 28 pacjentów w wieku 13-17 lat)otrzymujących dawki amlodypiny pomiędzy 1,25 i 20 mg raz lub dwa razy na dobę. U dzieci w wieku6-12 lat i młodzieży w wieku 13-17 lat typowy klirens doustny (CL/F) wynosił odpowiednio u osóbpłci męskiej 22,5 i 27,4 l/h oraz u osób płci żeńskiej 16,4 i 21,3 l/h. Zaobserwowano dużą zmiennośćw ekspozycji między osobnikami. Dane zgłaszane dla dzieci w wieku poniżej 6 lat są ograniczone.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Toksyczny wpływ na płodność

Badania wpływu na rozród przeprowadzone u szczurów i myszy wykazały opóźnienie daty porodu,wydłużenie czasu trwania porodu i zmniejszoną przeżywalność potomstwa po zastosowaniuamlodypiny w dawkach około 50 razy większych niż maksymalna zalecana dawka dla ludzi, wprzeliczeniu na mg/kg masy ciała.

Zaburzenia płodności

Nie stwierdzono wpływu amlodypiny podawanej w dawkach do 10 mg/kg/dobę (w przeliczeniu namg/m2 powierzchni ciała, ośmiokrotnie* większej od maksymalnej zalecanej dawki dla ludziwynoszącej 10 mg) na płodność u szczurów (u samców przez 64 dni i samic przez 14 dni przedparowaniem). W innym badaniu z udziałem szczurów, w którym samcom szczurów podawanoamlodypinę w postaci bezylanu w dawce porównywalnej do dawki stosowanej u ludzi w przeliczeniuna mg/kg przez 30 dni, stwierdzono zarówno zmniejszenie stężenia hormonu folikulotropowego itestosteronu w osoczu, jak również zmniejszenie gęstości nasienia oraz liczby dojrzałych spermatyd ikomórek Sertoliego.

Rakotwórczość, mutageneza

U szczurów i myszy otrzymujących amlodypinę w karmie przez dwa lata, w ilości tak dobranej, abyzapewnić dawkę dobową 0,5, 1,25 i 2,5 mg/kg/dobę, nie stwierdzono cech działania rakotwórczego.Największa dawka (która w przypadku myszy była zbliżona, a u szczurów dwukrotnie* większa odmaksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, wynoszącej 10 mg, w przeliczeniu na mg/m2 powierzchniciała) była zbliżona do maksymalnej tolerowanej dawki dla myszy, ale nie dla szczurów.

W badaniach mutagenności nie stwierdzono działań związanych z podawanym lekiem na poziomiegenów ani chromosomów.

*Na podstawie masy ciała pacjenta wynoszącej 50 kg

6. WŁAŚCIWOŚCI FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Celuloza mikrokrystaliczna Skrobia kukurydziana, żelowanaKarboksymetyloskrobia sodowa (typu A)Krzemionka koloidalna bezwodnaMagnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

5 lat

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać blister w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister OPA/Aluminium/PVC/Aluminium w tekturowym pudełku. Wielkości opakowań: 28, 30, 56, 60, 84, 90, 98, 100 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Brak specjalnych wymagań.

Niezużyty produkt leczniczy lub jego pozostałości należy usunąć zgodnie z lokalnymi wymaganiami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

KRKA, d.d., Novo mesto Šmarješka cesta 6,

8501 Novo mesto, Słowenia

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Alneta 5 mg: pozwolenie nr 21246Alneta 10 mg: pozwolenie nr 21245

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU/DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

06.06.2013 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO