CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Deprexolet, 60 mg, tabletki powlekane.

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana zawiera 60 mg mianseryny chlorowodorku (Mianserini hydrochloridum).Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana.

Tabletki są białe lub prawie białe, podłużne, długości 18,08 mm/7,30 mm/5,50 mm, obustronniewypukłe z linią podziału z jednej strony. Tabletki można podzielić na połowy.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Objawy depresyjne o różnym podłożu, w których wskazane jest leczenie farmakologiczne.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie dla każdego pacjenta. Zaleca się rozpocząć leczenieod dawki 30 mg na dobę. Dawkę można stopniowo zwiększać co kilka dni, aż do osiągnięciawłaściwej reakcji klinicznej pacjenta. Zróżnicowane dawkowanie w zależności od stopnia depresjiwynosi od 60 do 90 mg na dobę.

Pacjenci w podeszłym wieku

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie dla każdego pacjenta. Początkowo dawka powinnawynosić 30 mg na dobę. Dawkę można zwiększać co kilka dni. Zazwyczaj do uzyskaniazadowalającej reakcji klinicznej pacjenta wystarczy dawka mniejsza niż dla dorosłych.

Dzieci i młodzież

Produkt leczniczy Deprexolet nie powinien być stosowany w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt 4.4).

• Dawkę dobową należy podawać w dawkach podzielonych albo jednorazowo na noc (ze

względu na korzystny wpływ na sen).

• Leczenie odpowiednią dawką powoduje zazwyczaj pozytywną reakcję kliniczną w ciągu 2–4 tygodni. W razie niezadowalającej reakcji, dawkę można zwiększyć. Jeżeli w ciągu następnych 2–4 tygodni leczenia nie ma reakcji, leczenie należy przerwać.

• Po uzyskaniu poprawy klinicznej celowe jest kontynuowanie leczenia jeszcze przez 4–6

miesięcy.

• Nagłe odstawienie produktu Deprexolet bardzo rzadko powoduje objawy odstawienia.

Sposób podawania

Tabletki należy przyjmować doustnie bez rozgryzania, popijając płynem.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na mianserynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w

punkcie 6.1. • Mania.

• Ciężka niewydolność wątroby.

• Równoczesne stosowanie mianseryny z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) (patrz punkt

4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat

Produkt Deprexolet nie powinien być stosowany w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18lat. W toku prób klinicznych zachowania samobójcze (próby samobójstwa oraz myśli samobójcze)oraz wrogość (szczególnie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) obserwowanoczęściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż u pacjentów, którympodawano placebo. Jeśli, w oparciu o istniejącą potrzebę kliniczną, podjęta jednak zostanie decyzja oleczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia zachowańsamobójczych. Ponadto, brak długoterminowych danych o bezpieczeństwie stosowania u dzieci imłodzieży dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowań.

Samobójstwo, myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego

Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczeniaoraz samobójstwa. Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania pełnej remisji. Ponieważ poprawamoże nie nastąpić w ciągu kilku pierwszych tygodni leczenia lub dłużej, pacjentów należy poddaćścisłej obserwacji do czasu wystąpienia poprawy. Z doświadczeń klinicznych wynika, że ryzykosamobójstwa może zwiększyć się we wczesnym etapie powrotu do zdrowia.

Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciemleczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzykawystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji wtrakcie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych nad lekamiprzeciwdepresyjnymi stosowanymi u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, wykazałazwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej25 lat, stosujących leki przeciwdepresyjne. W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i pozmianie dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie z grupy podwyższonego ryzyka.Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objawklinicznego nasilenia choroby, wystąpienie zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowychzmian w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się dolekarza.

Ze względu na możliwość samobójstwa, szczególnie na początku leczenia, pacjent powinien otrzymać tylko ograniczoną liczbę tabletek produktu Deprexolet.

Reakcje hematologiczne

Podczas leczenia produktem Deprexolet obserwowano przypadki zahamowania czynności szpiku,występujące zwykle w postaci granulocytopenii lub agranulocytozy. Objawy występują najczęściej po4–6 tygodniach leczenia i zwykle ustępują po odstawieniu leku. Objawy obserwowano we wszystkichgrupach wiekowych pacjentów, jednak zwykle częściej spotykane są u pacjentów w podeszłymwieku. U pacjentów obserwowano takie objawy jak: gorączka, ból gardła, zapalenie jamy ustnej bądźinne objawy zakażenia; w razie wystąpienia takich objawów należy zaprzestać leczenia i wykonaćbadanie krwi.

Hipomania

Deprexolet, podobnie jak inne leki przeciwdepresyjne, może wywoływać hipomanię u pacjentów zdwubiegunową chorobą afektywną. W takich przypadkach należy przerwać stosowanie produktuDeprexolet.

Cukrzyca, niewydolność serca, wątroby lub nerek

W czasie leczenia pacjentów z cukrzycą lub niewydolnością serca, wątroby albo nerek należyprzestrzegać ogólnie przyjętych środków ostrożności, a dawki stosowanych jednocześnie lekównależy stale kontrolować.

Czynność serca

W trakcie stosowania mianseryny zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT i komorowychzaburzeń rytmu serca (w tym częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes) (patrz punkt 4.8).Należy zachować ostrożność stosując produkt leczniczy Deprexolet u pacjentów z czynnikami ryzykasprzyjającymi wydłużeniu odstępu QT i (lub) częstoskurczowi komorowemu typu torsade de pointes,takimi jak wrodzony zespół wydłużonego QT, wiek powyżej 65 lat, płeć żeńska, organiczna chorobaserca i (lub) zaburzenia czynności lewej komory serca, choroba nerek lub wątroby, stosowanie lekówhamujących metabolizm produktu leczniczego Deprexolet oraz jednoczesne stosowanie innychproduktów leczniczych powodujących wydłużenie odstępu QTc (patrz punkt 4.5). Przed leczeniemnależy skorygować hipokaliemię i hipomagnezemię. Należy rozważyć przerwanie stosowaniaproduktu leczniczego Deprexolet lub zmniejszenie jego dawki, jeśli odstęp QTc wynosi powyżej 500milisekund lub ulegnie wydłużeniu o więcej niż 60 milisekund.

Działania niepożądane związane z działaniem przeciwcholinergicznym

Pacjenci, u których występuje jaskra z wąskim kątem przesączania lub z objawami wskazującymi naprzerost gruczołu krokowego powinni być częściej kontrolowani, chociaż nie należy się spodziewać,aby Deprexolet wywierał działanie przeciwcholinergiczne.

Czynność wątroby

Leczenie należy przerwać w przypadku wystąpienia żółtaczki.

Padaczka

Leczenie należy przerwać, jeżeli wystąpią drgawki.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

• Deprexolet może wzmagać hamujące działanie alkoholu na ośrodkowy układ nerwowy, pacjentów należy ostrzec, że w czasie leczenia powinni unikać spożywania alkoholu.• Mianseryna nie powinna być podawana równocześnie z inhibitorami MAO (takimi jak: moklobemid, tranylcypromina i linezolid) ani w ciągu dwóch tygodni od zaprzestania ich podawania. W odwrotnej sytuacji powinny również upłynąć około dwa tygodnie zanim pacjenci po odstawieniu mianseryny rozpoczną terapię inhibitorami MAO (patrz punkt 4.3).• Deprexolet nie wykazuje interakcji z betanidyną, klonidyną, metyldopą, guanetydyną ani propranololem (także w skojarzeniu z hydralazyną). Niemniej zaleca się sprawdzanie ciśnienia krwi pacjentom leczonym jednocześnie lekami przeciwnadciśnieniowymi.

• Jednoczesne leczenie lekami przeciwpadaczkowymi będącymi induktorami CYP3A4 (jak fenytoina lub karbamazepina) może spowodować obniżenie stężenia mianseryny w osoczu. Należy rozważyć modyfikację dawki, jeśli rozpoczyna się lub przerywa jednoczesne leczenie tymi lekami.

• Podobnie jak inne leki przeciwdepresyjne, produkt Deprexolet może wpływać na metabolizm pochodnych kumaryny, np. warfaryny. Konieczna jest szczególna ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych leków.

• Ryzyko wydłużenia odstępu QT i (lub) wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca (np. częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes) jest zwiększone w przypadku

jednoczesnego stosowania innych produktów leczniczych, które wydłużają odstęp QTc (np.niektórych leków przeciwpsychotycznych i antybiotyków). Należy zapoznać się z informacją oprodukcie dotyczącą innych przyjmowanych leków, aby dowiedzieć się, jaki wywierają wpływna odstęp QTc.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Badania na zwierzętach i ograniczone dane o bezpieczeństwie stosowania u ludzi wskazują, żemianseryna nie ma szkodliwego działania na płód lub noworodka. Mianseryna wydzielana jest zmlekiem matki tylko w bardzo małych ilościach. Należy rozważyć korzyści wynikające ze stosowaniaproduktu Deprexolet w czasie ciąży i karmienia piersią wobec możliwego szkodliwego wpływu napłód lub noworodka.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Przez pierwszych kilka dni leczenia Deprexolet może zaburzać reakcje psychomotoryczne.Chorzy z depresją leczeni lekami przeciwdepresyjnymi powinni unikać prowadzenia pojazdów iobsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

U pacjentów z depresją występują objawy związane z samą chorobą (suchość w jamie ustnej,zaparcia, zaburzenia akomodacji). Dlatego niekiedy trudno określić, które objawy są następstwemchoroby, a które występują w wyniku leczenia produktem Deprexolet.

Częstość występowania określono w następujący sposób: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do<1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10000 do <1/1000), bardzo rzadko(<1/10000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Klasyfikacja układów i

narządów

Częstość nieznana

Zaburzenia krwi i układu

chłonnego

Nieprawidłowy skład krwi zwykle objawiający się jako

granulocytopenia czy agranulocytoza (patrz też punkt 4.4)

Zaburzenia metabolizmu i

odżywiania

Zwiększenie masy ciała

Zaburzenia psychiczne Hipomania

Zaburzenia układu

nerwowego

Uspokojenie (występujące na początku leczenia zmniejszające się

wraz z kontynuacją terapii). (Uwaga: zmniejszenie dawki na ogół

nie prowadzi do mniejszego uspokojenia, ale może osłabić

skuteczność leku przeciwdepresyjnego)

Drgawki

Hiperkineza (zespół niespokojnych nóg)

Złośliwy zespół neuroleptyczny

Zaburzenia serca Bradykardia po podaniu dawki początkowej Wydłużenie odstępu QT w zapisie elektrokardiograficznym Częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes

Zaburzenia naczyniowe Niedociśnienie

Zaburzenia wątroby i dróg

żółciowych

Zwiększenie stężenia enzymów wątrobowych

Żółtaczka

Zapalenie wątroby

Nieprawidłowa czynność wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki

podskórnej

Wysypka

Zaburzenia

mięśniowoszkieletowe i

tkanki łącznej

Bóle stawów

Zaburzenia ogólne i stany w

miejscu podania

Obrzęki

Zgłaszano przypadki myśli i zachowań samobójczych podczas leczenia mianseryną, a także w krótkim czasie po odstawieniu leku (patrz punkt 4.4).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, faks: + 48 22 49-21-309,e-mail: [email protected].

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy ostrego przedawkowania ograniczają się do dłużej utrzymującego się uspokojenia. Arytmiaserca, drgawki, ostre niedociśnienie i niewydolność oddechowa występują rzadko. Zgłaszano równieżwydłużenie odstępu QT w zapisie elektrokardiograficznym oraz częstoskurcz komorowy typu torsadede pointes. Należy monitorować zapis EKG.

Nie ma swoistego antidotum. Leczenie polega głównie na płukaniu żołądka w połączeniu zodpowiednim leczeniem objawowym i podtrzymującym czynności życiowe.

5 WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwdepresyjne, kod ATC: N 06 AX 03

Mianseryna, substancja czynna produktu Deprexolet, należy do grupy piperazynoazepin, którechemicznie nie są podobne do trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. W jej strukturze brakpodstawowego łańcucha bocznego, który uważa się za odpowiedzialny za działanie

przeciwcholinergiczne trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Mianseryna zwiększaośrodkowe przewodnictwo nerwowe blokując receptory alfa2 adrenergiczne i hamuje zwrotnywychwyt noradrenaliny. Dodatkowo stwierdzono interakcję z receptorami serotoninowymi wośrodkowym układzie nerwowym. Badania farmakologiczno-elektroencefalograficzne u ludzipotwierdziły działanie przeciwdepresyjne mianseryny. Skuteczność przeciwdepresyjną mianserynypotwierdzono w badaniach kontrolowanych placebo i wykazano, że jest ona porównywalna z innymiobecnie stosowanymi lekami przeciwdepresyjnymi. Co więcej, wykazuje ona właściwościanksjolityczne, poprawia sen poprzez jego pogłębienie i wydłużenie, co ma szczególne znaczenie wleczeniu chorych z lękiem lub zaburzeniami snu występującymi w zaburzeniach depresyjnych. Uważasię, że właściwości uspokajające mianseryny związane są z blokowaniem receptorów histaminowychH1 i adrenergicznych alfa1.

Mianseryna jest lekiem dobrze tolerowanym również przez osoby w podeszłym wieku i pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi. W dawkach leczniczych mianseryna nie wykazuje działania

przeciwcholinergicznego i praktycznie nie ma wpływu na układ sercowo-naczyniowy. W przypadkuprzedawkowania wykazuje słabsze działanie kardiotoksyczne niż trójpierścieniowe lekiprzeciwdepresyjne. Mianseryna nie antagonizuje działania sympatykomimetyków ani lekówprzeciwnadciśnieniowych, które blokują receptory adrenergiczne (np. betanidyna) czy alfa2 receptory(np. klonidyna, metyldopa).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Po podaniu doustnym mianseryna – substancja czynna produktu Deprexolet – jest szybko i dobrzewchłaniana. Maksymalne stężenie w osoczu osiąga w ciągu 3 godzin. Biodostępność wynosi około20%. Mianseryna z białkami osocza wiąże się w około 95%. Okres półtrwania w fazie eliminacji (21-61 godzin) jest wystarczający, aby produkt podawać w jednorazowej dawce dobowej. Stężeniaproduktu w osoczu w stanie stacjonarnym osiągane są w ciągu 6 dni stosowania. Mianseryna jestmetabolizowana i wydalana z moczem i kałem w ciągu 7–9 dni. Główne szlaki metaboliczne todemetylacja i utlenianie, a następnie sprzęganie.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Brak innych danych niż wymienione w pozostałych punktach Charakterystyki Produktu Leczniczego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń: wapnia wodorofosforan dwuwodny, skrobia żelowana kukurydziana, metyloceluloza, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian,

Otoczka: hypromeloza E5, hypromeloza E15, makrogol 8000, hydroksypropyloceluloza, tytanudwutlenek (E 171).

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

30 miesięcy

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii PVC/Aluminium lub PVC/PVDC/Aluminium w tekturowym pudełkuWielkość opakowania: 30 tabletek.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Bez specjalnych wymagań.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.