kwasu solnego niezależnie od stymulacji przez inne substancje (acetylocholinę, histaminę, gastrynę). Skutek jest taki sam, niezależnie od tego, czy lek jest podawany doustnie, czy dożylnie.
Stężenie gastryny na czczo ulega zwiększeniu pod wpływem pantoprazolu. W czasie krótkotrwałegostosowania, w większości przypadków stężenie to nie przekracza górnej granicy normy. Podczasdługotrwałego leczenia stężenie gastryny w większości przypadków ulega podwojeniu, jednaknadmierne zwiększenie stężenia gastryny występuje tylko w sporadycznych przypadkach. W wynikutego, w rzadkich przypadkach długotrwałego leczenia obserwowano łagodne do umiarkowanegozwiększenie liczby specyficznych komórek wydzielania wewnętrznego (ECL) w żołądku (rozrostprosty do gruczolakowatego). Jednak, zgodnie z dotychczas przeprowadzonymi badaniami,powstawanie zmian przedrakowiakowych (rozrost atypowy) czy rakowiaków żołądka, jakiestwierdzono w badaniach na zwierzętach (patrz punkt 5.3), nie występowało u ludzi.
Zgodnie z wynikami badań przeprowadzonych na zwierzętach, w przypadku długotrwałego leczeniapantoprazolem, dłużej niż 1 rok, nie można całkowicie wykluczyć wpływu leku na parametryokreślające czynność gruczołu tarczowego.
Podczas leczenia przeciwwydzielniczymi produktami leczniczymi stężenie gastryny w surowicy ulegazwiększeniu w odpowiedzi na zmniejszenie wydzielania kwasu solnego. Stężenie CgA równieżzwiększa się z powodu zmniejszenia kwaśności wewnątrzżołądkowej. Zwiększenie stężenia CgAmoże zakłócać badania wykrywające obecność guzów neuroendokrynnych.
Dostępne opublikowane dowody wskazują, że leczenie inhibitorami pompy protonowej należyprzerwać w okresie od 5 dni do 2 tygodni przed pomiarem stężenia CgA. Ma to na celu umożliwieniepowrotu stężenia CgA, mylnie zwiększonego w wyniku leczenia inhibitorami pompy protonowej, dozakresu referencyjnego.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Pantoprazol wchłania się szybko i osiąga maksymalne stężenie w osoczu nawet po podaniupojedynczej doustnej dawki 40 mg. Maksymalne stężenie w surowicy krwi występuje przeciętniepo 2,5 godzinach od podania leku i osiąga wartości około 2-3 µg/ml. Wartości te nie ulegają zmianiepo wielokrotnym podaniu.
Nie ma różnic w farmakokinetyce leku po pojedynczym i wielokrotnym podaniu dawki. W zakresiedawek od 10 do 80 mg, kinetyka osoczowa pantoprazolu ma przebieg liniowy, zarówno po podaniudoustnym, jak i dożylnym.
Stwierdzono, że całkowita biodostępność pantoprazolu w postaci tabletki wynosi około 77%.Jednoczesne przyjmowanie pokarmu nie ma wpływu na wartość AUC, maksymalne stężeniew surowicy krwi, a tym samym na biodostępność. Jednoczesne przyjmowanie pokarmu może jedyniespowodować opóźnienie działania leku.
Pantoprazol wiąże się z białkami osocza w około 98%. Objętość dystrybucji wynosi około 0,15 l/kg.
Substancja jest metabolizowana prawie wyłącznie w wątrobie. Głównym szlakiem metabolicznym jestdemetylacja przez CYP2C19 z późniejszym sprzęganiem z siarczanem, inny szlak metaboliczny toutlenianie przez CYP3A4. Okres półtrwania dla końcowej fazy eliminacji wynosi około 1 godziny,a klirens około 0,1 l/h/kg. Opisano kilka przypadków osób z opóźnieniem eliminacji. W związkuz tym, że pantoprazol specyficznie wiąże się z pompą protonową w komórkach okładzinowych, okrespółtrwania fazy eliminacji nie koreluje ze znacznie dłuższym okresem działania (zahamowaniewydzielania kwasu solnego).
Metabolity pantoprazolu są wydalane głównie przez nerki (około 80%), reszta wydalana jest z kałem.Głównym metabolitem, zarówno w osoczu, jak i w moczu, jest demetylopantoprazol, który jestsprzęgany z siarczanem. Okres półtrwania głównego metabolitu (około 1,5 godziny) jest nieznaczniedłuższy od okresu półtrwania pantoprazolu.
9
