CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Setinin, 25 mg, tabletki powlekaneSetinin, 100 mg, tabletki powlekaneSetinin, 200 mg, tabletki powlekaneSetinin, 300 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka 25 mg zawiera 25 mg kwetiapiny (w postaci fumaranu kwetiapiny).Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna, co odpowiada 5,3 mg laktozy
bezwodnej.
Każda tabletka 100 mg zawiera 100 mg kwetiapiny (w postaci fumaranu kwetiapiny).Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna, co odpowiada 21,2 mg laktozy
bezwodnej.
Każda tabletka 200 mg zawiera 200 mg kwetiapiny (w postaci fumaranu kwetiapiny).Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna, co odpowiada 42,3 mg laktozy
bezwodnej.
Każda tabletka 300 mg zawiera 300 mg kwetiapiny (w postaci fumaranu kwetiapiny).Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna, co odpowiada 63,5 mg laktozy
bezwodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana.
Setinin 25 mg to tabletka powlekana, okrągła, o średnicy 5,5 mm, obustronnie wypukła,jasnopomarańczowa oraz z wytłoczeniem „Q” po jednej stronie.
Setinin 100 mg to tabletka powlekana, okrągła, o średnicy 8,5 mm, obustronnie wypukła, żółta orazz wytłoczeniem „Q” po jednej stronie.
Setinin 200 mg to tabletka powlekana, owalna, o wymiarach 16 mm x 8,2 mm, obustronnie wypukła,biała oraz z wytłoczeniem „Q” po jednej stronie.
Setinin 300 mg to tabletka powlekana, owalna, o wymiarach 19 mm x 7,6 mm, obustronnie wypukła,biała oraz z wytłoczeniem „Q” po jednej stronie i wytłoczeniem „300” po drugiej stronie.
4. SZCZEGÓŁÓWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Setinin jest wskazany w leczeniu:
schizofrenii
choroby dwubiegunowej:
1
leczenie umiarkowanych i ciężkich epizodów maniakalnych w przebiegu choroby
dwubiegunowej;
leczenie epizodów ciężkiej depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej; zapobieganie nawrotom epizodów maniakalnych lub epizodów depresji u pacjentów z zaburzeniami dwubiegunowymi, którzy reagowali na wcześniejsze leczenie kwetiapiną.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dla każdego wskazania schemat dawkowania jest inny. Należy dopilnować, aby pacjent otrzymałdokładne informacje dotyczące dawkowania odpowiedniego dla jego choroby.
Dorośli
Leczenie schizofrenii
W leczeniu schizofrenii lek Setinin należy przyjmować dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowaprzez pierwsze 4 dni leczenia wynosi 50 mg (dzień 1.), 100 mg (dzień 2.), 200 mg (dzień 3.), 300 mg(dzień 4.).
Od 4. dnia, dawka powinna być stopniowo zwiększana do dawki zazwyczaj skutecznej od 300 do 450mg na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta na leczenie, dawka może byćzmieniana w zakresie od 150 do 750 mg na dobę.
Leczenie epizodów maniakalnych o umiarkowanym i ciężkim nasileniu w przebiegu choroby
dwubiegunowej
W leczeniu epizodów maniakalnych w przebiegu choroby dwubiegunowej lek Setinin należyprzyjmować dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa w trakcie pierwszych czterech dni leczeniawynosi 100 mg (dzień 1.), 200 mg (dzień 2.), 300 mg (dzień 3.) i 400 mg (dzień 4.). Następnie dawkapowinna być stopniowo zwiększana do dawki dobowej 800 mg w 6. dniu leczenia; zwiększeniedawki nie powinno przekraczać 200 mg/dobę. Zależnie od odpowiedzi klinicznej i indywidualnejtolerancji pacjenta dawka dobowa w leczeniu podtrzymującym może wynosić od 200 do 800 mg/dobę.Zwykle dawka skuteczna mieści się w zakresie od 400 do 800 mg/dobę.
Leczenie epizodów depresji o ciężkim nasileniu w przebiegu choroby dwubiegunowej
Lek Setinin należy przyjmować raz na dobę, wieczorem, przed snem. Przez pierwsze cztery dnileczenia całkowite dawki dobowe wynos odpowiednio: 50 mg (dzień 1.), 100 mg (dzień 2.), 200 mg(dzień 3.), 300 mg (dzień 4.). Zalecana dawka dobowa wynosi 300 mg.
W badaniach klinicznych nie zaobserwowano dodatkowych korzyści w grupie pacjentówprzyjmujących dawkę 600 mg na dobę w porównaniu do grupy pacjentów przyjmujących dawkę300 mg na dobę (patrz punkt 5.1).
Niektórzy pacjenci mogą stosować dawki 600 mg na dobę. Dawki większe niż 300 mg na dobępowinny być zalecane przez lekarza doświadczonego w leczeniu choroby dwubiegunowej.W badaniach klinicznych wykazano, że w indywidualnych przypadkach, w zależności od tolerancjipacjenta na lek, należy rozważyć zmniejszenie dawki do minimum 200 mg.
Zapobieganie nawrotom epizodów choroby dwubiegunowej
W zapobieganiu nawrotom epizodów maniakalnych, mieszanych i depresyjnych w przebiegu chorobydwubiegunowej u pacjentów, którzy reagowali na leczenie kwetiapiną w leczeniu ostrej fazy choroby,należy kontynuować leczenie z zastosowaniem tej samej dawki. Dawkę należy dostosować w zakresieod 300 do 800 mg dwa razy na dobę, zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta. Jestważne, aby w terapii podtrzymującej stosować najmniejszą skuteczną dawkę.
Pacjenci w podeszłym wieku
Podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne, kwetiapinę należy stosować z ostrożnością u pacjentóww podeszłym wieku, szczególnie w początkowym okresie dawkowania. W zależności od odpowiedziklinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta, może być konieczne wolniejsze zwiększanie dawkii podawanie mniejszej dawki dobowej w porównaniu do dawek stosowanych u pacjentów młodszych.
2
U pacjentów w podeszłym wieku średni klirens kwetiapiny był zmniejszony o 30-50% w porównaniu z wartościami u młodszych pacjentów.
Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u pacjentów powyżej 65 lat z epizodami depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej.
Dzieci i młodzież
Lek Setinin nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia, ze względu nabrak danych potwierdzających stosowanie w tej grupie wiekowej. Dane dostępne z kontrolowanychplacebo badań klinicznych zamieszczono w punktach 4.4, 4.8, 5.1 i 5.2.
Zaburzenia czynności nerek
Dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczne.
Zaburzenia czynności wątroby
Kwetiapina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie. Dlatego też, kwetiapina powinnabyć stosowania z ostrożnością u pacjentów ze znanymi zaburzeniami czynności wątroby, zwłaszczaw początkowym okresie dawkowania.
U pacjentów ze stwierdzonymi zaburzeniami czynności wątroby, leczenie należy rozpoczynać oddawki 25 mg/dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i indywidualnej tolerancji przez pacjenta,dawkę dziennie należy stopniowo zwiększać od 25 mg do 50 mg na dobę, aż do osiągnięcia dawkiskutecznej.
Sposób podawania
Lek Setinin można przyjmować z jedzeniem lub bez jedzenia.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie inhibitorów cytochromu P450 3A4, takich jakinhibitory proteazy HIV, leki przeciwgrzybicze z grupy azoli, erytromycyna, klarytromycynai nefazodon (patrz punkt 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Kwetiapina może być stosowana w różnych wskazaniach, dlatego profil bezpieczeństwa powinien byćokreślony w oparciu o indywidualne rozpoznanie i dawkę stosowaną u pacjenta.
Dzieci i młodzież
Nie zaleca się stosowania leku Setinin u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia, ze względu na brakdanych potwierdzających stosowanie w tej grupie wiekowej. Badania kliniczne dotyczące stosowaniakwetiapiny wykazały, że w porównaniu do znanego profilu bezpieczeństwa określonego dla pacjentówdorosłych (patrz punkt 4.8) niektóre działania niepożądane występowały z większą częstością u dziecii młodzieży (wzrost apetytu, zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy, wymioty, zapalenia błonyśluzowej nosa oraz omdlenia) lub mogą mieć inne konsekwencje u dzieci i młodzieży (objawypozapiramidowe i drażliwość), a także zaobserwowano działanie niepożądane, nie występującewcześniej u pacjentów dorosłych (wzrost ciśnienia tętniczego krwi). Odnotowano również zmianyw badaniach czynności tarczycy u dzieci i młodzieży.
Ponadto, nie prowadzono badań powyżej 26 tygodni dotyczących długotrwałego wpływu leczeniakwetiapiną na wzrost i rozwój. Brak danych dotyczących wpływu długotrwałego przyjmowaniakwetiapiny na rozwój poznawczy i zachowawczy pacjenta.
3
Kontrolowane placebo badania kliniczne z udziałem dzieci i młodzieży stosujących kwetiapinęwykazały w leczeniu schizofrenii i manii w przebiegu choroby dwubiegunowej oraz depresjiw przebiegu choroby dwubiegunowej wzrost incydentów objawów pozapiramidowych (ang.extrapyramidal symptoms EPS) podczas przyjmowania kwetiapiny w porównaniu z pacjentamiprzyjmującymi placebo (patrz punkt 4.8).
Samobójstwa/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego
Depresja w przebiegu choroby dwubiegunowej jest związana ze zwiększonym ryzykiemwystępowania myśli samobójczych, samookaleczeń i samobójstw (zdarzenia związane z próbamisamobójczymi). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania istotnej klinicznie remisji. Poprawamoże nie nastąpić przez kilka pierwszych lub więcej tygodni leczenia i w związku z tym pacjentpowinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską do czasu wystąpienia poprawy. Doświadczeniekliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstw zwiększa się we wczesnej fazie poprawy klinicznej.
Dodatkowo, lekarz powinien rozważyć potencjalne ryzyko wystąpienia zdarzeń związanych z próbamisamobójczymi po nagłym przerwaniu leczenia, z powodu znanych czynników ryzyka związanychz leczoną chorobą. Inne zaburzenia psychiczne, w których zalecana jest kwetiapina, mogą być równieżzwiązane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zachowań samobójczych. Ponadto zaburzenia temogą współistnieć z ciężkimi epizodami depresyjnymi. W związku z tym u pacjentów leczonychz powodu innych zaburzeń psychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentówz ciężkimi epizodami depresyjnymi.
Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciemleczenia znaczny stopień skłonności samobójczych, należą do grupy zwiększonego ryzykawystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacjiw trakcie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych nad lekamiprzeciwdepresyjnymi, stosowanymi u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, wykazałazwiększone w porównaniu z placebo ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej25 lat stosujących leki przeciwdepresyjne.
W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i po zmianie dawki, należy ściśle obserwowaćpacjentów, szczególnie tych z grupy podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należyuprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, myśli lubzachowania samobójcze oraz nietypowe zmiany w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia,o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza.
W krótkotrwałych kontrolowanych placebo badaniach klinicznych, z udziałem pacjentów z ciężkimiepizodami depresyjnymi w chorobie dwubiegunowej stwierdzono zwiększone ryzyko zachowańsamobójczych u młodych pacjentów (w wieku poniżej 25 lat) leczonych kwetiapiną w porównaniuz pacjentami leczonymi placebo (odpowiednio 3,0% vs 0%).
Ryzyko zaburzeń metabolicznych
Uwzględniając obserwowane ryzyko pogorszenia profilu metabolicznego, w tym zmian masy ciała,stężenia glukozy we krwi (patrz hiperglikemia) oraz lipidów, które stwierdzano w toku badańklinicznych, podczas rozpoczynania leczenia powinny być oceniane parametry metabolicznepacjentów, a podczas leczenia powinny być regularnie wykonywane badania kontrolne pod kątemewentualnych zmian tych parametrów. W razie pogorszenia tych parametrów należy postępowaćodpowiednio do stanu klinicznego pacjenta (patrz również punkt 4.8).
Objawy pozapiramidowe
W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z udziałem dorosłych pacjentów, stosowaniekwetiapiny było związane ze zwiększoną częstością występowania objawów pozapiramidowych(ang. extrapyramidal syndrome - EPS), w porównaniu do grupy pacjentów leczonych z powoduciężkich epizodów depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej stosującej placebo (patrz punkty
4.8 i 5.1).
4
Stosowanie kwetiapiny związane było z rozwojem akatyzji, charakteryzującej się subiektywnienieprzyjemnym lub przykrym niepokojem i potrzebą ruchu, które często związane z niemożliwością siedzenia lub stania w miejscu. Objawy te bardziej prawdopodobne w pierwszychkilku tygodniach leczenia. U pacjentów, u których rozwiną się te objawy, zwiększenie dawki możebyć szkodliwe.
Dyskinezy późne
Jeśli wystąpią oznaki i objawy późnych dyskinez, należy rozważyć zmniejszenie dawki lubprzerwanie stosowania kwetiapiny. Objawy dyskinez późnych mogą się pogłębić lub rozwinąćpo przerwaniu terapii (patrz punkt 4.8).
Senność i zawroty głowy
Stosowanie kwetiapiny związane jest z wystąpieniem uczucia senności i podobnych objawów, takichjak uspokojenie (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych pacjentów z depresją w przebieguchoroby dwubiegunowej objawy te występowały zazwyczaj podczas pierwszych trzech dni leczeniai miały łagodne lub umiarkowane nasilenie. Pacjenci, u których obserwowano silne uczucie senności,mogą wymagać częstszych wizyt przez okres minimum 2 tygodni od pojawienia się senności lub doczasu poprawy objawów; konieczne może być rozważenie przerwania leczenia.
Niedociśnienie ortostatyczne
Leczeniu kwetiapiną towarzyszyło niedociśnienie ortostatyczne i związane z tym zawroty głowy(patrz punkt 4.8), które podobnie jak senność, występują zwykle w początkowej fazie zwiększaniadawki. Może to zwiększyć częstość przypadkowych urazów (upadki), szczególnie u pacjentóww podeszłym wieku. Dlatego należy poradzić pacjentom zachowanie ostrożności do czasu, ażzapoznają się z potencjalnym wpływem produktu.
Kwetiapinę należy ostrożnie stosować u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego, chorobą naczyniowo-zgową, lub innymi stanami predysponującymi do niskiegociśnienia tętniczego. Jeśli wystąpi niedociśnienie ortostatyczne, należy rozważyć zmniejszenie dawkilub wolniejsze jej zwiększanie, szczególnie u pacjentów ze współistniejącą w tle chorobą układukrążenia.
Napady padaczki
W kontrolowanych badaniach klinicznych nie wykazano różnicy częstości występowania napadówpadaczki u pacjentów leczonych kwetiapiną lub otrzymujących placebo. Brak dostępnych danychdotyczących występowania napadów padaczki u pacjentów z padaczką w wywiadzie. Podobnie jakw przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność podczas leczeniapacjentów z padaczką w wywiadzie (patrz punkt 4.8).
Złośliwy Zespół Neuroleptyczny
Występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego jest związane ze stosowaniem lekówprzeciwpsychotycznych, w tym również kwetiapiny (patrz punkt 4.8). Objawy kliniczne obejmująhipertermię, zaburzenia stanu psychicznego, sztywność mięśni, zaburzenia czynności układuautonomicznego i zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej. W razie wystąpienia złośliwegozespołu neuroleptycznego należy przerwać leczenie kwetiapiną i zastosować odpowiednie leczenie.
Ciężka Neutropenia i Agranulocytoza
W badaniach klinicznych z kwetiapiną niezbyt często obserwowano ciężką neutropenię (liczbaneutrofili <0,5 x 109/l). Większość przypadków ciężkiej neutropenii występowało w ciągu parumiesięcy od rozpoczęcia leczenia kwetiapiną. Nie było to związane z dawką. Podczas badań powprowadzeniu produktu na rynek w niektórych przypadkach nastąpił zgon. Do możliwych czynnikówryzyka neutropenii włączono uprzednio istniejącą małą liczbę białych krwinek i przyjmowanie lekuwywołującego neutropenię w wywiadzie. Jednakże, w niektórych przypadkach neutropenia wystąpiłau pacjentów bez wcześniejszych czynników ryzyka. Należy przerwać stosowanie kwetiapinyu pacjentów z liczbą neutrofili <1,0 x 109/l. Pacjenci powinni być obserwowani pod kątem
5
wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych zakażeń oraz liczby neutrofili (aż do przekroczenia liczby 1,5 x 109/l) (patrz punkt 5.1).
U pacjentów z objawami infekcji lub u których występuje gorączką (przy braku oczywistych przyczyntych objawów) należy rozważyć wystąpienie neutropenii, którą należy poddać odpowiedniemuleczeniu.
Pacjentom należy zalecić niezwłoczne zgłaszanie wystąpienia oznak/objawów mogących odpowiadaćagranulocytozie lub zakażeniu (tj. gorączki, osłabienia, senności lub bólu gardła) w dowolnym czasiepodczas leczenia kwetiapiną. U takich pacjentów należy natychmiast sprawdzić liczbę białychkrwinek (WBC) oraz bezwzględną liczbę leukocytów obojętnochłonnych (ANC), szczególnie gdy niema czynników predysponujących.
Interakcje
Patrz również punkt 4.5.
Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z lekami silnie indukującymi enzymy wątrobowe, takimi jakkarbamazepina lub fenytoina, przyczynia się do wyraźnego zmniejszenia stężenia kwetiapiny, coz kolei może wpływać na skuteczność leczenia kwetiapiną.
U pacjentów, u których stosowane leki indukujące enzymy wątrobowe, leczenie kwetiapiną należyrozpoczynać tylko wtedy, jeżeli lekarz stwierdzi, że korzyści wynikające z takiego leczeniaprzewyższają ryzyko wynikające z przerwania leczenia lekami indukującymi enzymy wątrobowe.Ważne jest, aby każda zmiana w leczeniu lekiem indukującym enzymy wątrobowe była stopniowai jeśli to konieczne, lek ten może zostać zastąpiony lekiem nieindukującym enzymów wątrobowych(np. sodu walproinian).
Masa ciała
U pacjentów przyjmujących kwetiapinę stwierdzano wzrost masy ciała. Należy monitorować zmianęmasy ciała i odpowiednio postępować, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stosowania lekówprzeciwpsychotycznych (patrz punkty 4.8 i 5.1).
Hiperglikemia
W rzadkich przypadkach podczas leczenia kwetiapiną obserwowano hiperglikemię i (lub) zaostrzeniecukrzycy, której czasem towarzyszyła kwasica ketonowa lub śpiączka. Znanych jest kilka przypadkówśmiertelnych (patrz punkt 4.8). Niekiedy donoszono o wcześniejszym zwiększeniu masy ciała, comogło być czynnikiem predysponującym. Zaleca się stosowne monitorowanie stanu klinicznegopacjentów zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stosowania leków przeciwpsychotycznych. Pacjencistosujący leki przeciwpsychotyczne, w tym kwetiapinę, powinni być obserwowani pod kątemwystąpienia oznak i objawów hiperglikemii (takie jak polidypsja, poliuria, polifagia i osłabienie).Pacjentów z cukrzycą lub wysokim ryzykiem wystąpienia cukrzycy należy kontrolować pod kątempogorszenia stężenia glukozy. Należy regularnie kontrolować masę ciała.
Lipidy
W badaniach klinicznych z kwetiapiną obserwowano zwiększenie stężenia triglicerydów, cholesteroluLDL i cholesterolu całkowitego oraz zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL (patrz punkt 4.8).W przypadku wzrostu stężenia lipidów należy postępować zgodnie z przyjętą praktyką kliniczną.
Wydłużenie odstępu QT
Dane z badań klinicznych i ze stosowania kwetiapiny zgodnie z Charakterystyką ProduktuLeczniczego nie potwierdziły związku kwetiapiny z trwałym wydłużeniem całkowitego odstępu QT.Po wprowadzeniu leku do obrotu, przy podawaniu dawek terapeutycznych (patrz punkt 4.8) i podczasprzedawkowania (patrz punkt 4.9), zgłaszano wydłużenie odstępu QT.
Podobnie jednak jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność,jeśli kwetiapina jest stosowana u pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego lubwydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Należy zachować ostrożność, jeśli kwetiapina jest
6
stosowana jednocześnie z innymi lekami wydłużającymi odstęp QT albo z lekami neuroleptycznymi,zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym syndromem wydłużonegoodstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia sercowego, hipokaliemiąi hipomagnezemią (patrz punkt 4.5).
Kardiomiopatia i zapalenie mięśnia sercowego
Kardiomiopatię i zapalenie mięśnia sercowego zgłaszano w toku badań klinicznych oraz w praktyceporejestracyjnej, jednakże nie ustalono związku przyczynowo-skutkowego ich występowania zestosowaniem kwetiapiny. Leczenie kwetiapiną należy poddać ponownej analizie u pacjentówz podejrzeniem kardiomiopatii lub zapalenia mięśnia sercowego.
Objawy odstawienne
Po nagłym zaprzestaniu podawania kwetiapiny opisywano ostre objawy odstawienne, takie jak:bezsenność, nudności, bóle głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Wskazane jeststopniowe odstawianie kwetiapiny przez okres przynajmniej jednego do dwóch tygodni (patrz punkt
4.8).
Pacjenci w podeszłym wieku z demencją związaną z psychozą
Kwetiapina nie jest wskazana w leczeniu objawów demencji związanych z psychozą.
W randomizowanych, kontrolowanych placebo badaniach klinicznych, z zastosowaniem niektórychatypowych leków przeciwpsychotycznych, przeprowadzonych z udziałem pacjentów z demencją,obserwowano około 3-krotne zwiększenie występowania powikłań ze strony układu naczyniowegomózgu.
Mechanizm wpływający na zwiększenie ryzyka nie jest znany. Zwiększone ryzyko nie może byćwykluczone dla innych leków przeciwpsychotycznych czy innych grup pacjentów. Należy zachowaćostrożność podczas stosowania kwetiapiny u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia udaru.
W metaanalizie atypowych leków przeciwpsychotycznych odnotowano zwiększone ryzyko zgonuw grupie pacjentów w podeszłym wieku z demencją związaną z psychozą w porównaniu do grupyplacebo. Jednakże w dwóch trwających 10 tygodni badaniach dotyczących kwetiapiny,kontrolowanych placebo z udziałem tej samej grupy pacjentów (n=710, średni wiek 83 lata, zakreswieku 56-99 lat), śmiertelność w grupie pacjentów stosujących kwetiapinę wynosiła 5,5%w porównaniu do 3,2% w grupie placebo. Pacjenci uczestniczący w tym badaniu umierali z różnychprzyczyn, zgodnych z przewidywanymi w tej populacji. Dane te nie pozwalają na określenie związkuprzyczynowego pomiędzy leczeniem kwetiapiną i zgonami w grupie pacjentów w podeszłym wiekuz demencją.
Dysfagia
Podczas stosowania kwetiapiny zgłaszano przypadki dysfagii (patrz punkt 4.8). Kwetiapinę należystosować ostrożnie u pacjentów z ryzykiem wystąpienia zachłystowego zapalenia płuc.
Zaparcia i niedrożność jelit
Zaparcia stanowią czynnik ryzyka niedrożności jelit. U pacjentów leczonych kwetiapiną odnotowanowystąpienie zaparć i niedrożność jelit (patrz punkt 4.8), włącznie z raportowaniem zgonów pacjentów,którzy znajdowali się w grupie podwyższonego ryzyka wystąpienia niedrożności jelit, w tym takżetych pacjentów, którzy otrzymywali jednocześnie wiele leków zmniejszających perystaltykę jeliti (lub) nie zgłaszali objawów zaparcia. U pacjentów z niedrożnością jelit należy stosować ścisłemonitorowanie stanu klinicznego i pilne działania terapeutyczne.
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano incydenty zakrzepicy z zatoramiw układzie żylnym (ang. venous thromboembolism, VTE). Ponieważ u pacjentów leczonych lekamiprzeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka zakrzepicy z zatorami w układzieżylnym, przed i podczas terapii kwetiapiną należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzykaVTE oraz podjąć działania zapobiegające wystąpieniu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej.
7
Zapalenie trzustki
Podczas badań klinicznych oraz w okresie po wprowadzeniu leku do obrotu odnotowano przypadkizapalenia trzustki. Nie wszystkie raporty z okresu po wprowadzeniu leku do obrotu były oceniane podkątem występujących u wielu pacjentów czynników ryzyka, mających związek z wystąpieniemzapalenia trzustki, takich jak: zwiększone stężenie triglicerydów (patrz punkt 4.4), kamica żółciowai spożywanie alkoholu.
Informacje dodatkowe
Dane dotyczące jednoczesnego stosowania kwetiapiny z walproinianem semisodu lub litem w ostrychepizodach manii o umiarkowanym i ciężkim nasileniu ograniczone, jednakże skojarzone leczeniebyło dobrze tolerowane (patrz punkt 4.8 i 5.1). Z danych wynika, że w 3. tygodniu występuje działanieaddycyjne.
Niewłaściwe stosowanie i nadużywanie
Odnotowano przypadki niewłaściwego stosowania oraz nadużywania kwetiapiny. Należy zachowaćostrożność podczas przepisywania kwetiapiny pacjentom, którzy w przeszłości nadużywali alkoholulub leków.
Laktoza
Lek Setinin zawiera laktozę jednowodną. Pacjenci, cierpiący na rzadkie dziedziczne schorzenia,związane z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniami wchłanianiaglukozy-galaktozy, nie powinni stosować tego leku.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Biorąc pod uwagę wpływ kwetiapiny na ośrodkowy układ nerwowy należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego jej stosowania z innymi lekami działającymi ośrodkowo lub z alkoholem.
Cytochrom P450 (CYP) 3A4 jest enzymem odpowiedzialnym głównie za metabolizm kwetiapinyz udziałem cytochromu P450. W badaniach interakcji na zdrowych ochotnikach, jednoczesnestosowanie kwetiapiny (w dawce 25 mg) z ketokonazolem (inhibitor CYP3A4) powodowałozwiększenie AUC kwetiapiny o 5 do 8 razy. Dlatego też, jednoczesne stosowanie kwetiapinyz inhibitorami CYP3A4 jest przeciwwskazane. Nie zaleca się także spożywania soku grejpfrutowegopodczas terapii kwetiapiną.
W badaniu z udziałem pacjentów, u których stosowano dawki wielokrotne, prowadzonym w celuokreślenia farmakokinetyki kwetiapiny podawanej przed leczeniem i podczas leczenia karbamazepiną(znany induktor enzymów wątrobowych), jednoczesne podawanie karbamazepiny znaczącozwiększało klirens kwetiapiny. Zwiększenie klirensu powodowało zmniejszenie dostępnościukładowej kwetiapiny (mierzonej jako AUC) do średnio 13% dostępności obserwowanej podczasstosowania samej kwetiapiny; chociaż u niektórych pacjentów obserwowano silniejszy efekt.W wyniku tej interakcji może dojść do zmniejszenia stężenia kwetiapiny w osoczu, co może wpłynąćna skuteczność leczenia kwetiapiną.
Jednoczesne stosowanie kwetiapiny i fenytoiny (inny lek indukujący enzymy mikrosomalne)powodowało znaczne zwiększenie klirensu kwetiapiny o około 450%. U pacjentów stosującychinduktory enzymów wątrobowych, rozpoczęcie leczenia kwetiapiną może nastąpić tylko wtedy, gdylekarz określi, że korzyści wynikające z terapii kwetiapiną przewyższają ryzyko wynikającez przerwania leczenia induktorami enzymów wątrobowych. Ważne jest, aby jakakolwiek zmianadawkowania induktorów enzymów wątrobowych była wprowadzana stopniowo, a w raziekonieczności induktory należy zastąpić produktami nieindukującymi enzymów wątrobowych (np.sodu walproinian) (patrz także punkt 4.4).
8
Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z przeciwdepresyjną imipraminą (znanym inhibitorem CYP 2D6)lub fluoksetyną (znanym inhibitorem CYP 3A4 i CYP 2D6) nie wykazywało znaczącego wpływu nafarmakokinetykę kwetiapiny.
Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z przeciwpsychotycznym rysperydonem lub haloperydolem niezmieniały znacząco parametrów farmakokinetycznych kwetiapiny. Jednoczesne stosowaniekwetiapiny i tiorydazyny zwiększało klirens kwetiapiny o około 70%.
Jednoczesne podawanie kwetiapiny z cymetydyną nie wykazywało znaczącego wpływu nafarmakokinetykę kwetiapiny.
Farmakokinetyka soli litu nie ulegała zmianie podczas jednoczesnego stosowania z kwetiapiną.
Trwające 6 tygodni randomizowane badanie porównujące lit i kwetiapinę w postaci tableteko przedłużonym uwalnianiu z placebo i kwetapiną w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiuu dorosłych pacjentów z ostrą manią wykazało, że objawy pozapiramidowe (zwłaszcza drżenie),senność i zwiększenie masy ciała występuje częściej w grupie otrzymującej kwetiapinę i lit niżw grupie otrzymującej kwetiapinę i placebo (patrz punkt 5.1).
Jednoczesne stosowanie sodu walproinianu i kwetiapiny nie zmieniało znacząco kliniczniefarmakokinetyki obu substancji. Badania retrospektywne z udziałem dzieci oraz dorosłych, którzyotrzymywali kwas walproinowy, kwetiapinę lub obie substancje jednocześnie, wykazały zwiększonączęstotliwość występowania leukopenii i neutropenii w grupie otrzymującej kombinację lekóww porównaniu z grupami pacjentów stosującymi leki w monoterapii.
Nie prowadzono badań interakcji z często stosowanymi lekami sercowo-naczyniowymi.
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania kwetiapiny z lekami, które mogąpowodować zaburzenia elektrolitowe lub wydłużać odstęp QT.
Zgłaszano przypadki fałszywie dodatniego wyniku testu immunologicznego dla metadonui trójpierścieniowych antydepresantów u pacjentów, którzy zażywali kwetiapinę. Zaleca siępotwierdzenie kwestionowanego wyniku przez wykonanie odpowiedniego badaniachromatograficznego.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Pierwszy trymestr
Umiarkowana liczba opublikowanych danych na temat ciąż z ekspozycją na kwetiapinę (tj. od 300 do
1000 zakończonych ciąż), w tym raporty indywidualne oraz niektóre badania obserwacyjne, nie
wskazują na istnienie zwiększonego ryzyka wystąpienia wad u dziecka w związku ze stosowanymleczeniem. Jednakże, na podstawie wszystkich dostępnych danych nie można wyciągnąć ostatecznegowniosku na ten temat. Badania na zwierzętach wykazały toksyczne oddziaływanie na rozród (patrzpunkt 5.3). Z tego względu kwetiapinę można stosować w okresie ciąży tylko wówczas, gdy korzyściprzewyższają ryzyko.
Trzeci trymestr
U noworodków narażonych na działanie leków antypsychotycznych (w tym kwetiapinę) w trzecimtrymestrze ciąży, występuje ryzyko reakcji niepożądanych, w tym objawów pozapiramidowych i (lub)objawów odstawiennych, które mogą różnić się ciężkością i czasem trwania po porodzie.Obserwowano: pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeńoddechowych lub zaburzenia w przyjmowaniu pokarmu. W związku z powyższym noworodkipowinny być uważnie monitorowane.
9
Karmienie piersią
W oparciu o bardzo ograniczone dane z opublikowanych badań na temat wydzielania kwetiapiny domleka kobiecego, wielkość wydzielania kwetiapiny do mleka podczas jej stosowania w dawkachterapeutycznych wydaje się niespójna. Ze względu na brak solidnych danych, decyzję o tym czyprzerwać karmienie piersią, czy przerwać terapię produktem Setinin, należy podjąć uwzględniająckorzyści dla dziecka wynikające z karmienia piersią oraz korzyści dla kobiety wynikające z leczeniakwetiapiną.
Płodność
Oddziaływanie kwetiapiny na płodność u ludzi nie było badane. U szczurów obserwowano efektyzwiązane ze zwiększonym stężeniem prolaktyny we krwi, lecz wyniki te nie bezpośrednio istotnew odniesieniu do ludzi (patrz punkt 5.3 Dane przedkliniczne).
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Kwetiapina może wpływać na czynności wymagające uwagi, w związku z jej działaniemna ośrodkowy układ nerwowy. Dlatego należy ostrzec pacjentów przed prowadzeniem pojazdówi obsługą maszyn do czasu poznania ich reakcji na lek.
4.8 Działania niepożądane
Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi podczas leczenia kwetiapiną były (≥ 10%)senność, zawroty głowy, ból głowy, suchość w ustach, objawy odstawienia (przerwania leczenia),zwiększenie poziomu triglicerydów, zwiększenie poziomu cholesterolu całkowitego (główniecholesterolu LDL), zmniejszenie poziomu cholesterolu HDL, zwiększenie masy ciała, zmniejszeniepoziomu hemoglobiny oraz objawy pozapiramidowe.
Częstości występowania działań niepożądanych związanych ze stosowaniem kwetiapiny zostałypodane w formacie zgodnym z zaleceniami Council for International Organizations of MedicalSciences (CIOMS III Working Group 1995).
Tabela 1. Działania niepożądane związane z leczeniem kwetiapiną
Częstość występowania działań niepożądanych została sklasyfikowana w sposób następujący:bardzo często (≥l/10), często (≥l/100, <1/10), niezbyt często (≥1/1 000, <1/100), rzadko (l/10 000,<1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), oraz częstość nieznana (nie może być ustalona na podstawiedostępnych danych).
Klasa układów
narządów
Bardzo
często
Często Niezbyt często Rzadko Bardzo
rzadko
Częstość
nieznana
Zaburzenia krwi i
układu chłonnego
Zmniejszenie
stężenia
hemoglobiny22
Leukopenia1,28,
zmniejszenie
liczby neutrofili,
zwiększenie
liczby
eozynofili27
Małopłytkowość
, niedokrwistość,
zmniejszenie
liczby płytek
krwi13
Agranulocytoza26
Neutropenia1
Zaburzenia
układu
immunologiczne-
go
Nadwrażliwość
(w tym skórne
reakcje
alergiczne)
Reakcje
anafilaktyczne5
Zaburzenia
endokrynologi-
czne
Hiperprolaktyne
mia15 ,
zmniejszenie
stężenia
Zmniejszenie
stężenia wolnego
T324,
niedoczynność
Zespół
niedostosowa-
nego
wydzielania
10
całkowitego
i wolnego T424,
zmniejszenie
stężenia
całkowitego
T324, wzrost
stężenia TSH24
tarczycy21 hormonu
antydiuretyn-
cznego
Zaburzenia
metabolizmu
i odżywiania
Zwiększenie
stężenia
triglicerydów
we krwi10, 30,
zwiększenie
stężenia
cholesterolu
całkowitego
(głównie frakcji
LDL)11, 30,
zmniejszenie
poziomu
cholesterolu
HDL17, 30,
zwiększenie
masy ciała8, 30
Zwiększenie
apetytu,
zwiększenie
stężenia glukozy
we krwi do
wartości
hiperglikemii6, 30
Hiponatremia 19,
cukrzyca1,5
Zespół
metaboliczny29
Zaostrzenie
istniejącej
cukrzycy
Zaburzenia
psychiczne
Zaburzenia
układu
nerwowego
Zawroty
głowy4, 16,
senność2, 16,ból
głowy, objawy
pozapiramidow
e1,21
Nieprawidłowe
sny, koszmary
senne, myśli
samobójcze,
zachowania
samobojcze20
Dyzartria Drgawki , zespół 1
niespokojnych
nóg, późne
dyskinezy , 1, 5
omdl
Lunatykowanie i
podobne rodzaje
zachowań takie
jak: mówienie we
śnie, zaburzenia
odżywiania
związane ze snem
enia 4,16
Zaburzenia serca Tachykardia4,
kołatanie serca23
Wydłużenie
odstępu QT1, 12,
18, bradykardia32
Zaburzenia oka Niewyraźne
widzenie
Zaburzenia Niedociśnienie
naczyniowe ortostatyczne4, 16
Zakrzepica żył
głębokich1
Zaburzenia
układu
oddechowego,
klatki piersiowej
i śródpiersia
Zaburzenia
żołądka i jelit
Suchość w
ustach
Duszność23 Zapalenie błony
śluzowej nosa
Zaparcia,
niestrawność,
wymioty25
Dysfagia7 Zapalenie
trzustki1,
niedrożność jelit
Zaburzenia
wątroby i dróg
żółciowych
Zwiększenie
aktywności
w surowicy
aminotransfera-
zy alaninowej
(AlAT)3,
zwiększenie
aktywności
gamma-
glutamylotransfe
-razy (GGT)3
Zwiększenie
aktywności
w surowicy
aminotransfera-
zy
asparaginiano-
wej (AspAT)3
Żółtaczka5,
zapalenie wątroby
11
Zaburzenia skóry
i tkanki
podskórnej
Obrzęk
naczyniorucho
wy5, zespół
Stevens-
Johnsona5
Martwica
toksyczna-
rozpływana
naskórka,
Rumień
wielopostacio-
wy,
Wysypka
z eozynofilią
i objawami
układowymi
(DRESS)
Zaburzenia
mięśniowo-
szkieletowe
i tkanki łącznej
Zaburzenia
układu
moczowego
Ciąża, połóg
i okres
okołoporodowy
Zatrzymanie
moczu
Rabdomioliza
Objawy
odstawienia u
noworodków31
Zaburzenia
układu
rozrodczego
i piersi
Zaburzenia
seksualne
Priapizm,
mlekotok, obrzęk
piersi, zaburzenia
miesiączki
Zaburzenia
ogólne i stany
w miejscu
podania
Objawy
odstawienia 1, 9
Łagodna astenia,
obrzęki
obwodowe,
rozdrażnienie,
gorączka
Złośliwy zespół
neuroleptyczny1,
hipotermia
Badania Zwiększenie diagnostyczne aktywności
fosfokinazy kreatynowej14
1 Patrz punkt 4.4.
2 Senność może wystąpić zazwyczaj podczas pierwszych dwóch tygodni leczenia i zwykle ustępuje wraz z kontynuowaniem leczenia kwetiapiną.
3 Bezobjawowe zwiększenie aktywności (zmiany od wartości prawidłowych do 3 razy górnej granicy normy (ang. Upper Limit of Normal, ULN w dowolnym momencie) w surowicy enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT) lub gamma-glutamylotransferazy obserwowano u niektórych pacjentów otrzymujących kwetiapinę. Zwiększona aktywność zwykle powracała do normy podczas dalszego leczenia kwetiapiną.4 Tak jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, blokujących receptory alfa-1 adrenergiczne, kwetiapina może często indukować niedociśnienie ortostatyczne z zawrotami głowy, częstoskurcz i u niektórych pacjentów omdlenia, zwłaszcza w początkowym okresie ustalania dawki (patrz punkt 4.4).5 Wyliczenia przypadków tych działań niepożądanych dokonano tylko na podstawie danych po wprowadzeniu leku do obrotu.
6 Stężenie glukozy we krwi na czczo ≥126 mg/dl (≥7,0 mmol/l) lub stężenie glukozy we krwi po posiłku ≥200 mg/dl (≥11,1 mmol/l), co najmniej w jednym przypadku.
7 Zwiększenie częstości występowania dysfagii po zastosowaniu kwetiapiny, w porównaniu do placebo obserwowano tylko w badaniach klinicznych dotyczących epizodów depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej.
8 Na podstawie >7% wzrostu masy ciała w porównaniu do punktu wyjściowego. Występuje głównie u dorosłych podczas pierwszych tygodni leczenia.
9 Najczęściej występującymi objawami odstawiennymi obserwowanymi w kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny w monoterapii, których celem była obserwacja objawów odstawiennych, były: bezsenność, nudności, bóle głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Częstość tych reakcji zmniejszała się znacząco po tygodniu od przerwania terapii.10 Stężenie triglicerydów ≥200 mg/dl (≥2,258 mmol/l) (pacjenci ≥18 lat) lub ≥150 mg/dl (≥1,694 mmol/l) (pacjenci <18 lat), przynajmniej w jednym badaniu.
11 Stężenie cholesterolu ≥240 mg/dl (≥6,2064 mmol/l) (pacjenci ≥18 lat) lub ≥200 mg/dl (≥5,172 mmol/l) (pacjenci <18 lat), przynajmniej w jednym badaniu. Bardzo często obserwowano wzrost stężenia
12
cholesterolu LDL o ≥30 mg/dl (≥0,769 mmol/l). Średnia zmiana stężenia u pacjentów, u którychodnotowano ten wzrost wynosiła 41,7 mg/dl (≥1,07 mmol/l).
12 Patrz tekst poniżej.
13 Liczba płytek ≤100 x 109/l przynajmniej w jednym badaniu.
14 Zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej zgłaszane w badaniach klinicznych, niezwiązane z występowaniem złośliwego zespołu neuroleptycznego.
15 Stężenie prolaktyny (pacjenci >18 lat): >20 μg/l (>869,56 pmol/l) u mężczyzn; >30 μg/l
(>1304,34 pmol/l) u kobiet, w dowolnym czasie. 16 Może prowadzić do upadków.
17 Cholesterol HDL: <40 mg/dl (1,025 mmol/l) u mężczyzn; <50 mg/dl (1,282 mmol/l) u kobiet,
w dowolnym czasie.
18 Odsetek pacjentów, u których występuje przesunięcie odstępu QTc od < 450 milisekund do 450 milisekund ze wzrostem ≥ 30 milisekund. W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych dotyczących stosowania kwetiapiny, średnia zmiana i odsetek pacjentów, u których wystąpiło przesunięcie wartości do poziomu znamiennego klinicznie, podobne dla kwetiapiny i placebo.
19 Przejście od >132 mmol/l do 132 mmol/l przynajmniej w jednym badaniu.20 Podczas terapii kwetiapiną lub zaraz po przerwaniu stosowania leku obserwowano przypadki myśli i zachowań samobójczych (patrz punkty 4.4 i 5.1).
21 Patrz punkt 5.1.
22 U 11% pacjentów biorących udział we wszystkich, włączając otwarte, badaniach nad kwetiapiną, zaobserwowano przynajmniej jeden przypadek zmniejszenia stężenia hemoglobiny do ≤13 g/dl (8,07 mmol/l) u mężczyzn i ≤12 g/dl (7,45 mmol/l) u kobiet. U tych pacjentów średnie maksymalne zmniejszenie stężenia hemoglobiny za każdym razem wynosiło -1,50 g/dl.
23 Działania niepożądane często występowały w postaci: tachykardii, zawrotów głowy, niedociśnienia ortostatycznego i (lub) zaburzenia serca/układu oddechowego.
24 Na podstawie zmian od wartości prawidłowych do wartości potencjalnie istotnych klinicznie w dowolnym momencie po rozpoczęciu badania, we wszystkich badaniach. Zmiany stężeń całkowitej
i wolnej T4 (tyroksyny), całkowitej i wolnej T3 (trójjodotyroniny) były zdefiniowane jako <0,8 x limitdolnej granicy normy (ang. Lower Limit of Normal, LLN) (pmol/l) oraz zmiany stężenia TSHzdefiniowane jako >5 mIU/l w dowolnym czasie.
25 Na podstawie zwiększonej częstości występowania wymiotów u pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat)26 Na podstawie zmiany liczby neutrofili od ≥1,5 x 109/l w warunkach wyjściowych do <0,5 x 109/l w dowolnym momencie leczenia oraz na podstawie pacjentów z ciężką neutropenią (<0,5 x 109/l) oraz wystąpienia zakażenia w toku wszystkich badań klinicznych (patrz punkt 4.4).
27 Na podstawie zmian od wartości prawidłowych do wartości potencjalnie istotnych klinicznie,
w dowolnym momencie w trakcie badania, we wszystkich badaniach. Zmiany w liczbie eozynofilii
zdefiniowane jako 1 x 109 komórek/l w dowolnym momencie badania.28 Na podstawie zmian od wartości prawidłowych do wartości potencjalnie istotnych klinicznie, w dowolnym momencie po rozpoczęciu badania i we wszystkich badaniach. Zmiany w liczbie białych krwinek (ang. white blood cell, WBC) zdefiniowane jako ≤3 x 109 komórek/l w dowolnym momencie badania.
29 W oparciu o zgłoszenia zespołu metabolicznego jako działania niepożądanego we wszystkich badaniach
klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny.
30 U niektórych pacjentów w badaniach klinicznych zaobserwowano pogorszenie więcej niż jednego z czynników metabolicznych: masy ciała, poziomu glukozy i lipidów we krwi (patrz punkt 4.4).31 Patrz punkt 4.6.
32 Bradykardia może wystąpić na początku leczenia i może powodować niedociśnienie i (lub) omdlenia. Częstotliwość występowania bradykardii podano w oparciu o raporty z działań niepożądanych i wszystkie przeprowadzone badania kliniczne z zastosowaniem kwetiapiny.
Przypadki wydłużenia odstępu QT, arytmii komorowej, nagłej niewyjaśnionej śmierci, zatrzymaniakrążenia i częstoskurczu komorowego typu torsades de pointes odnotowano przy jednoczesnymstosowaniu neuroleptyków i one uważane za efekty klasy.
W związku z leczeniem kwetiapiną notowano ciężkie skórne działania niepożądane (SCAR, ang.Severe cutaneous adverse reacions), w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczne martwiczeoddzielanie się naskórka (TEN), wysypka z eozynofilią i objawami układowymi (DRESS).
13
Dzieci i młodzież
Częstość występowania działań niepożądanych u dzieci i młodzieży określono na podstawie częstościdziałań niepożądanych u dorosłych. W poniższej tabeli przedstawiono działania niepożądanewystępujące z większą częstością u dzieci i młodzieży (w wieku od 10 do 17 lat) niż u pacjentówdorosłych lub działania niepożądane nie występujące wcześniej u pacjentów dorosłych.
Tabela 2. Działania niepożądane u dzieci i młodzieży związane z leczeniem kwetiapiną, którewystępują częściej niż u dorosłych lub nie były obserwowane w populacji pacjentów dorosłych
Częstość występowania działań niepożądanych: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10),niezbyt często (≥1/1 000, <1/100), rzadko (≥1/10 000, <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstośćnieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasa układów narządów Bardzo często Często
Zaburzenia endokrynologiczne Zwiększenie stężenia
prolaktyny we krwi1
Zaburzenia metabolizmu Zwiększenie apetytu
i odżywiania
Zaburzenia układu nerwowego Objawy
pozapiramidowe3,4
Omdlenia
Zaburzenia naczyniowe Wzrost ciśnienia
tętniczego krwi2
Zaburzenia układu oddechowego, Zapalenie błony śluzowej nosa klatki piersiowej i śródpiersia
Zaburzenia żołądka i jelit Wymioty
Zaburzenia ogólne i stany
Rozdrażnienie3 w miejscu podania
1 Stężenie prolaktyny (pacjenci w wieku <18 lat): >20 μg/l (>869,56 pmol/l) u mężczyzn; >26 μg/l (1130,428 pmol/l) u kobiet, w dowolnym czasie. U mniej niż 1% pacjentów występowało zwiększenie stężenia prolaktyny >100 μg/l.
2 Na podstawie przekroczenia istotnych klinicznie wartości progowych (wg kryteriów stosowanych przez Narodowy Instytut Zdrowia) lub zwiększenia o >20 mmHg skurczowego lub o >10 mmHg rozkurczowego ciśnienia krwi w dowolnym momencie, w czasie trwania dwóch klinicznych (3 - 6 tygodni) kontrolowanych placebo badań u dzieci i młodzieży.
3 Uwaga: częstość występowania odpowiada częstości obserwowanej u dorosłych, jednak drażliwość może być związana z różnymi implikacjami klinicznymi u dzieci i młodzieży niż u osób dorosłych.4 Patrz punkt 5.1
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail:
[email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
14
4.9 Przedawkowanie
Objawy
Ogólnie, raportowano objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania, które wynikająz nasilonych, znanych działań farmakologicznych substancji czynnej obejmują senność i sedację,częstoskurcz i niedociśnienie.
Przedawkowanie może powodować wydłużenia odstępu QT, napady drgawkowe, stany padaczkowe,rabdomiolizę, niewydolność oddechową, zatrzymanie moczu, splątanie, napady drgawkowe i (lub)pobudzenie, śpiączkę oraz zgon. U pacjentów z uprzednio istniejącymi ciężkimi chorobami sercowo-naczyniowymi może występować zwiększone ryzyko wystąpienia objawów przedawkowania(patrz punkt 4.4Niedociśnienie ortostatyczne”).
Postępowanie po przedawkowaniu
Brak jest swoistej odtrutki dla kwetiapiny. W przypadkach ciężkiego zatrucia, należy uwzględnićmożliwość jednoczesnego zatrucia kilkoma lekami; zalecane jest zastosowanie procedur intensywnejopieki medycznej, w tym uzyskanie i utrzymanie drożności dróg oddechowych, zapewnienieodpowiedniego natlenowania i wentylacji, monitorowanie i podtrzymanie czynności układu sercowo-naczyniowego.
W oparciu o dane literaturowe, pacjentom z objawami napadów drgawkowych i pobudzenia orazzespołem antycholinergicznym można podać 1-2 mg fizostygminy (pacjent powinien pozostawać podstałą kontrolą EKG). Nie jest to zalecane jako leczenie standardowe z powodu potencjalnienegatywnego wpływu fizostygminy na przewodnictwo serca. Fizostygmina może być stosowana,jeśli u pacjenta nie występują zaburzenia w EKG, natomiast nie należy jej stosować w przypadkuwystąpienia arytmii, bloku serca jakiegokolwiek stopnia lub w przypadku wydłużenia odcinka QRS.
Chociaż zapobieganie wchłonięciu leku po przedawkowaniu nie zostało poddane badaniom,w ciężkich zatruciach wskazane może być płukanie żołądka przeprowadzone, w miarę możliwości,w ciągu godziny od przyjęcia produktu. Należy rozważyć podanie węgla aktywnego.
W przypadku przedawkowania kwetiapiny, w razie niedociśnienia opornego na leczenie należyzastosować odpowiednie środki, takie jak płyny dożylne i (lub) środki sympatykomimetyczne. Należyunikać stosowania epinefryny i dopaminy, ponieważ beta-stymulacja może nasilić niedociśnieniew przypadku alfa-blokady spowodowanej przez kwetiapinę.
Ścisły nadzór medyczny z monitorowaniem pacjenta należy kontynuować do powrotu do zdrowia pacjenta.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwpsychotycznekod ATC: N 05 AH 04
Mechanizm działania
Kwetiapina jest atypowym lekiem przeciwpsychotycznym. Kwetiapina i jej aktywny metabolit obecnyw osoczu ludzkim, norkwetiapina oddziałują z wieloma receptorami dla neuroprzekaźników.Kwetiapina i norkwetiapina wykazują większe powinowactwo do receptorów serotoninowychw mózgu (5HT2) oraz receptorów dopaminowych D1 i D2. Uważa się, że taki rodzaj antagonizmureceptorowego z większą selektywnością wobec receptorów 5HT2 względem receptorów D2 jestodpowiedzialny za kliniczne właściwości przeciwpsychotyczne kwetiapiny oraz jej niewielki wpływna powstawanie pozapiramidowych działań niepożądanych w porównaniu z typowymi lekami
15
przeciwpsychotycznymi. Kwetiapina i norkwetiapina nie wykazują zauważalnego powinowactwa doreceptorów benzodiazepinowych, lecz mają duże powinowactwo do receptorów histaminergicznychoraz α1-adrenergicznych, umiarkowane powinowactwo do receptorów α2-adrenergicznych orazumiarkowane do dużego powinowactwo do szeregu receptorów muskarynowych. Hamowanie przeznorkwetiapinę czynnika transportującego norepinefrynę (NET) oraz jej częściowe oddziaływanieagonistyczne na receptory 5HT1A może przyczyniać się do skuteczności terapeutycznej produktuSetinin, jako leku przeciwdepresyjnego.
Działanie farmakodynamiczne
Kwetiapina wykazuje aktywność przeciwpsychotyczną w testach, m.in. w teście odruchu unikania.Blokuje również efekt działania agonizmu dopaminy mierzony albo behawioralnie, alboelektrofizjologicznie i zwiększa stężenia metabolitu dopaminy, blokując neurochemiczną ekspresjęreceptora D2.
W badaniach nieklinicznych dotyczących przewidywania częstości występowania objawówpozapiramidowych, kwetiapina wykazywała właściwości odmienne niż inne leki przeciwpsychotycznei charakteryzowała się atypowym profilem działania. Kwetiapina podawana przewlekle nie powodujenadwrażliwości receptora dopaminowego D2. Kwetiapina wykazuje tylko słabe działaniekataleptyczne w dawkach skutecznie blokujących receptor dopaminowy D2. Kwetiapina podawanaprzewlekle wykazuje wybiórcze działanie na układ limbiczny poprzez tworzenie blokadydepolaryzacyjnej neuronów mezolimbicznych ale nie neuronów substancji czarnej prążkowiazawierających dopaminę. Kwetiapina wywołuje w minimalnym stopniu objawy dystonii u małpz rodziny Cebus uwrażliwionych na haloperydol i nieprzyjmujących wcześniej żadnych leków,w następstwie ostrego i długotrwałego podawania lub w leczeniu przewlekłym (patrz punkt 4.8).
Skuteczność kliniczna
Schizofrenia
W trzech badaniach klinicznych, kontrolowanych przy użyciu placebo, u pacjentów ze schizofrenią,u których zastosowano różne dawki kwetiapiny, nie było różnic pomiędzy grupą, której podawanokwetiapinę a grupą placebo w częstości występowania EPS lub jednoczesnego stosowania lekówprzeciwcholinergicznych. Badanie kontrolowane placebo, w którym oceniano stałe dawki kwetiapinyw zakresie dawek od 75 mg do 750 mg /dobę, nie wykazało różnicy pomiędzy kwetiapiną i placebopod względem częstości wywoływania objawów pozapiramidowych lub jednoczesnego stosowanialeków antycholinergicznych. W długoterminowych badaniach klinicznych z zastosowaniem ślepejpróby nie weryfikowano skuteczności kwetiapiny o natychmiastowym uwalnianiu w zapobieganiunawrotom schizofrenii. W badaniach otwartych z udziałem pacjentów ze schizofrenią kwetiapinawykazała skuteczność w podtrzymywaniu klinicznej poprawy podczas kontynuowania terapiiu pacjentów, u których otrzymano wstępną odpowiedź na leczenie, co sugeruje pewnądługoterminową skuteczność.
Choroba afektywna dwubiegunowa
W czterech kontrolowanych badaniach klinicznych, w których oceniano kwetiapinę w dawkachdo 800 mg/dobę w leczeniu umiarkowanych do ciężkich epizodów manii, każde dwa jako monoterapiai jako leczenie skojarzone z litem lub walproinianem semisodu, nie odnotowano różnicy pomiędzygrupami leczonymi kwetiapiną i placebo pod względem częstości występowania objawówpozapiramidowych, bądź częstości jednoczesnego stosowania leków przeciwcholinergicznych.
W leczeniu postaci umiarkowanych do ciężkich epizodów maniakalnych, kwetiapina wykazywaławyższą skuteczność w stosunku do placebo w zmniejszaniu objawów manii w 3 i 12 tygodniuleczenia, w dwóch badaniach monoterapii. Nie ma dostępnych danych z badań długoterminowychwykazujących skuteczność kwetiapiny w zapobieganiu kolejnym epizodom maniakalnymi depresyjnym. Dane dotyczące jednoczesnego stosowania kwetiapiny z walproinianem semisodulub litem w postaciach umiarkowanych do ciężkich epizodów maniakalnych przez 3 i 6 tygodni ograniczone; jednakże terapia skojarzona była dobrze tolerowana. Dane wskazały dodatkowąskuteczność w 3. tygodniu. Kolejne badanie nie wykazało dodatkowej skuteczności w 6. tygodniu.
16
Średnia dawka kwetiapiny w ostatnim tygodniu leczenia u pacjentów, którzy odpowiedzielina leczenie, wynosiła około 600 mg/dobę, podczas gdy u około 85% pacjentów odpowiadającychna leczenie wynosiła od 400 do 800 mg/dobę.
W czterech badaniach klinicznych dotyczących stosowania kwetiapiny, podczas 8-tygodniowej terapiiu pacjentów z epizodami depresji o umiarkowanym i ciężkim nasileniu, w przebiegu chorobydwubiegunowej typu I i II, leczenie kwetiapiną IR w dawce 300 mg i 600 mg było znaczącoskuteczniejsze niż placebo w odniesieniu do odpowiednich wartości: średnia poprawa według skaliMADRS i odpowiedź zdefiniowana jako przynajmniej 50% poprawy całkowitego wyniku wedługskali MADRS w porównaniu do wartości wyjściowych. Nie stwierdzono różnicy w wielkościodpowiedzi pomiędzy grupą pacjentów otrzymujących kwetiapinę IR w dawce 300 mg i 600 mg.
W przedłużonej obserwacji dwóch powyższych badań wykazano, że długotrwałe leczenie pacjentów,u których wystąpiła odpowiedź na stosowanie kwetiapiny IR w dawce 300 mg i 600 mg byłoskuteczniejsze w porównaniu z placebo, w odniesieniu do objawów depresji, ale nie w odniesieniu doobjawów maniakalnych.
W dwóch badaniach klinicznych, dotyczących przeciwdziałania nawrotom, oceniających kwetiapinęw połączeniu z lekami stabilizującymi nastrój u pacjentów z epizodami maniakalnymi, depresyjnymilub mieszanymi, połączenie z kwetiapiną wykazało większą skuteczność niż leki stabilizujące nastrójstosowane w monoterapii w wydłużaniu czasu do nawrotu z minionego nastroju (maniakalnego,depresyjnego lub mieszanego). Kwetiapinę podawano w dawce od 400 mg do 800 mg dwa razyna dobę w połączeniu z litem lub walproinianem.
W trwającym 6 tygodni randomizowanym badaniu z zastosowaniem litu i kwetiapiny w postacitabletek o przedłużonym uwalnianiu oraz placebo i kwetiapiny w postaci o przedłużonym uwalnianiuu dorosłych pacjentów z ostrą manią wykazano, że różnica w średniej zmianie w odniesieniudo wartości wyjściowej w skali Younga (ang. Young Mania Rating Scale –YMRS) między pacjentamiotrzymującymi dodatkowo lit a otrzymującymi dodatkowy placebo wyniosła 2,8 punktów, a różnicaw odsetku odpowiedzi na leczenie (określonej jako 50% poprawy w skali YMRS wobec wartościpoczątkowych) wyniosła 11% (79% w grupie otrzymującej kwetiapinę i lit wobec 68% w grupieotrzymującej kwetiapinę i placebo).
W jednym długotrwałym badaniu (do 2 lat leczenia) dotyczącym zapobieganiu nawrotom u pacjentówz chorobą dwubiegunową typu I i z nastrojem maniakalnym, depresyjnym lub mieszanym wykazanowiększą skuteczność kwetiapiny w porównaniu z placebo pod względem wydłużenia czasu donawrotu zmiennego nastroju (maniakalnego, depresyjnego lub mieszanego). Liczba pacjentów zezmiennym nastrojem wynosiła odpowiednio: 91 (22,5%) w grupie kwetiapiny, 208 (51,5%) w grupieplacebo i 95 (26,1%) w grupie leczonej litem. U pacjentów dobrze odpowiadających na leczeniekwetiapiną, w porównaniu do pacjentów kontynuujących leczenie litem po uprzednim stosowaniukwetiapiny, nie wykazano, że przejście na leczenie litem może być związane z wydłużeniem czasu donawrotu zmiennego nastroju.
Badania kliniczne wykazały skuteczność kwetiapiny w leczeniu schizofrenii i manii, kiedy jest onapodawana dwa razy na dobę, chociaż kwetiapina ma farmakokinetyczny okres półtrwania około7 godzin. Jest to dodatkowo potwierdzone danymi z badań z zastosowaniem emisyjnej tomografiikomputerowej pozytronowej (PET), które potwierdza obecność połączeń kwetiapiny z receptorami5HT2 i D2 do 12 godzin.
Bezpieczeństwo i skuteczność dawek większych niż 800 mg na dobę nie były oceniane.
Bezpieczeństwo kliniczne
W krótkotrwałych, kontrolowanych placebo badaniach klinicznych u pacjentów ze schizofreniąi epizodem manii w przebiegu choroby dwubiegunowej, łączna częstość występowania objawówpozapiramidowych była podobna do tej w grupie placebo (schizofrenia: 7,8% w grupie przyjmującejkwetiapinę i 8,0% w grupie przyjmującej placebo; epizod manii w przebiegu choroby dwubiegunowej:
17
11,2% w grupie przyjmującej kwetiapinę i 11,4% w grupie przyjmującej placebo). W krótkotrwałych,kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z dużą depresją i epizodamidepresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej obserwowano zwiększoną częstośćwystępowania objawów pozapiramidowych u pacjentów stosujących kwetiapinę niż u pacjentówprzyjmujących placebo.
W krótkotrwałych badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, u pacjentów z epizodem depresjiw przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej łączna częstość występowania objawówpozapiramidowych w grupie otrzymującej kwetiapinę wynosiła 8,9% w porównaniu do 3,8% dlagrupy przyjmującej placebo.
W krótkotrwałych badaniach klinicznych kontrolowanych placebo dotyczących monoterapiiw przebiegu dużej depresji, skumulowana częstość objawów pozapiramidowych wynosiła 5,4% pozastosowaniu kwetiapiny o przedłużonym uwalnianiu i 3,2% w grupie stosującej placebo.W krótkotrwałym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo dotyczącym monoterapii u pacjentóww podeszłym wieku z dużą depresją, skumulowana częstość objawów pozapiramidowych wynosiła9,0% w grupie przyjmującej kwetiapinę o przedłużonym uwalnianiu i 2,3% w grupie stosującejplacebo. W przypadku zarówno epizodów depresyjnych w przebiegu choroby afektywnejdwubiegunowej, jak i dużej depresji, częstość pojedynczych działań niepożądanych (np. akatyzji,zaburzeń pozapiramidowych, drżeń, dyskinezji, dystonii, niepokoju, mimowolnych kurczów mięśni,nadaktywności psychoruchowej i sztywności mięśni) nie przekroczyła 4% w żadnej z badanych grup.
W krótkoterminowych, kontrolowanych placebo badaniach (trwających od 3 do 8 tygodni)z ustalonymi dawkami (50 mg/dobę do 800 mg/dobę) zaobserwowano średnie zwiększenie masy ciałau pacjentów leczonych kwetiapiną w zakresie od 0,8 kg dla dawki dobowej 50 mg do 1,4 kg dla dawkidobowej 600 mg (z mniejszym wzrostem dla dawki dobowej 800 mg), w porównaniu z 0,2 kgu pacjentów stosujących placebo. Odsetek pacjentów leczonych kwetiapiną, których masa ciałazwiększyła się o ≥7% wyniósł od 5,3% dla dawki dobowej 50 mg do 15,5% dla dawki dobowej400 mg (z mniejszym wzrostem dla dawki dobowej 600 mg i 800 mg), w porównaniu z 3,7% dlapacjentów leczonych placebo.
W trwającym 6 tygodni randomizowanym badaniu z zastosowaniem litu i kwetiapiny w postacio przedłużonym uwalnianiu oraz placebo i kwetiapiny w postaci o przedłużonym uwalnianiuu dorosłych pacjentów z ostrą manią wykazano, że połączenie kwetiapiny w postaci o przedłużonymuwalnianiu z litem powoduje więcej działań niepożądanych (63% wobec 48% dla kwetiapinyw postaci o przedłużonym uwalnianiu z placebo). Wyniki dotyczące bezpieczeństwa stosowaniawskazują na częstsze występowanie objawów pozapiramidowych u pacjentów otrzymującychdodatkowo lit (16,8%) niż u pacjentów otrzymujących dodatkowo placebo (6,6%). Było to główniedrżenie, notowane odpowiednio u 15,6% i 4,9% pacjentów. Senność występowała częścieju pacjentów otrzymujących dodatkowo lit (12,7%) niż u pacjentów otrzymujących dodatkowo placebo(5,5%). Ponadto stwierdzono, że pod koniec leczenia zwiększenie masy ciała o co najmniej 7%wystąpiło u większego odsetka pacjentów otrzymujących dodatkowo lit (8,0%) niż placebo (4,7%).
Dłuższe badania kliniczne dotyczące zapobiegania nawrotom miały okres otwarty (trwający od 4 do36 tygodni), podczas którego pacjenci byli leczeni kwetiapiną, następnie okres odstawienia, podczasktórego pacjenci byli losowo przydzielani do grupy stosującej kwetiapinę lub grupy placebo.U pacjentów przydzielonych do grupy stosującej kwetiapinę średnie zwiększenie masy ciała w okresieotwartym wynosiło 2,56 kg, a do 48. tygodnia okresu randomizacji średnie zwiększenie masy ciaławynosiło 3,22 kg w porównaniu z wyjściowym okresem otwartym. U pacjentów przydzielonych dogrupy placebo średnie zwiększenie masy ciała w okresie otwartym wynosiło 2,39 kg, a do
48. tygodnia okresu randomizacji 0,89 kg w porównaniu z wyjściowym okresem otwartym.
W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych wśród pacjentów w podeszłym wieku z objawamipsychotycznymi w przebiegu chorób otępiennych, częstość działań niepożądanych mózgowo-naczyniowych na 100-pacjento-lat nie była większa w grupie stosującej kwetiapinę niż w grupieplacebo.
18
We wszystkich krótkoterminowych badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, z zastosowaniemkwetiapiny w monoterapii u pacjentów z wyjściową liczbą neutrofili ≥1,5 x 109/l, częstość wystąpieniaprzynajmniej raz liczby krwinek obojętnochłonnych <1,5 x 109/l wynosiła 1,9% u pacjentówotrzymujących kwetiapinę w porównaniu do 1,5% u pacjentów otrzymujących placebo. Częstośćwystępowania zmian od >0,5 do <1,0 x 109/l była taka sama (0,2%) u pacjentów leczonych kwetiapinąjak w grupie pacjentów przyjmujących placebo. We wszystkich badaniach klinicznych (kontrolowanych placebo, otwartych, z kontrolą innego leku), u pacjentów z wyjściową liczbąneutrofili ≥1,5 x 109/l) częstość wystąpienia przynajmniej raz liczby krwinek obojętnochłonnych<1,5 x 109/l wynosiła 2,9% oraz do <0,5 x 109/l wynosiła 0,21% u pacjentów leczonych kwetiapiną.
Leczenie kwetiapiną związane było z niewielkim, zależnym od dawki zmniejszeniem stężeniahormonów tarczycy. Częstość występowania zmian stężenia TSH wynosiła 3,2% dla pacjentówprzyjmujących kwetiapinę w porównaniu do 2,7% w grupie przyjmującej placebo. Częstośćwystępowania wzajemnych, klinicznie istotnych zmian stężenia trójjodotyroniny (T3) lub tyroksyny(T4) oraz TSH w tych badaniach odnotowano rzadko, a obserwowane zmiany w poziomie hormonówtarczycy nie były związane z klinicznymi objawami niedoczynności tarczycy.
Maksymalne zmniejszenie stężenia całkowitej i wolnej tyroksyny (T4) występowało w ciągupierwszych 6 tygodni stosowania kwetiapiny, bez dalszego zmniejszania w trakcie długotrwałegostosowania. Niemal w 2/3 wszystkich przypadków przerwanie leczenia kwetiapiną związane byłoz powrotem stężenia całkowitego i wolnego T4 do wartości prawidłowych, niezależnie od czasutrwania leczenia.
Zaćma/zmętnienie soczewki
W badaniu klinicznym oceniającym możliwości tworzenia się zaćmy u pacjentów stosującychkwetiapinę (200 800 mg/dobę) vs rysperydon (2 8 mg/dobę) przez przynajmniej 21 miesięcyw leczeniu schizofrenii lub zaburzeń schizoafektywnych, odsetek pacjentów ze zwiększonymstopniem zmętnienia soczewki nie był wyższy w przypadku kwetiapiny (4%) w porównaniuz rysperydonem (10%).
Dzieci i młodzież
Skuteczność kliniczna
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania kwetiapiny badano podczas trwającego trzy tygodniekontrolowanego placebo badania dotyczącego leczenia manii (n=284 pacjentów z USA, w wieku od10 do 17 lat). U około 45% populacji pacjentów rozpoznano również ADHD. Ponadtoprzeprowadzono sześciotygodniowe badanie kontrolowane placebo dotyczące leczenia schizofrenii(n=222 pacjentów w wieku od 13 do 17 lat). Z obu badań wykluczono pacjentów ze stwierdzonymbrakiem odpowiedzi na kwetiapinę. Leczenie kwetiapiną rozpoczynano od dawki 50 mg/dobę,zwiększając drugiego dnia do 100 mg/dobę. Następnie dawki były stopniowo zwiększaneo 100 mg/dobę, dwa lub trzy razy na dobę, do uzyskania dawki docelowej (w manii od 400 mg do 600mg/dobę, w schizofrenii od 400 mg do 800 mg/dobę).
Podczas badania dotyczącego manii różnica średniej zmiany LS (algorytm najmniejszych kwadratów)w stosunku do wartości wyjściowych dla całkowitego wyniku w całkowitej skali YMRS (ang. YoungMania Rating Scale) (grupa aktywna minus placebo) wynosiła 5,21 dla kwetiapiny w dawce400 mg/dobę oraz –6,56 dla kwetiapiny w dawce 600 mg/dobę. Wskaźnik pacjentów reagujących naleczenie (poprawa wyniku w skali YMRS o ≥50%) wynosił 64% dla kwetiapiny w dawce400 mg/dobę, 58% dla kwetiapiny w dawce 600 mg/dobę, natomiast 37% dla grupy otrzymującejplacebo.
Podczas badania dotyczącego schizofrenii różnica średniej zmiany LS w stosunku do wartościwyjściowych dla całkowitego wyniku w skali PANSS (grupa aktywna minus placebo) wynosiła 8,16dla kwetiapiny w dawce 400 mg/dobę i –9,29 dla kwetiapiny w dawce 800 mg/dobę. Stosowanieniskich dawek kwetiapiny (400 mg/dobę), jak również dawek wysokich (800 mg/dobę), nie okazałosię skuteczniejsze niż placebo w odniesieniu do pacjentów, u których uzyskano zmniejszenie o ≥30%
19
całkowitego wyniku w skali PANSS w stosunku do wartości wyjściowych. Wyższe dawki dawałymniejszy wskaźnik odpowiedzi zarówno w przypadku manii, jak i schizofrenii.
Skuteczności nie wykazano w trzecim krótkotrwałym, kontrolowanym placebo badaniuz zastosowaniem monoterapii kwetiapiną o przedłużonym uwalnianiu u dzieci i młodzieży(w wieku od 10 do 17 lat) z depresją z przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego.
W tej grupie wiekowej brak dostępnych danych dotyczących utrzymywania efektu oraz zapobiegania nawrotom choroby.
Bezpieczeństwo kliniczne
W opisanych wyżej krótkotrwałych badaniach w populacji pediatrycznej częstość objawówpozapiramidowych u pacjentów ze schizofrenią z aktywnego ramienia wyniosła 12,9%, zaś z ramieniaplacebo 5,3% w badaniu pacjentów z manią, w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowegoodpowiednio 3,6% wobec 1,1%, zaś u pacjentów z depresją w przebiegu zaburzenia afektywnegodwubiegunowego 1,1% wobec 0%. Odsetek pacjentów ze schizofrenią i pacjentów z maniąw przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego, u których masa ciała zwiększyła sięo co najmniej 7%, wyniósł w aktywnym ramieniu 17%, a w grupie placebo 2,5%, oraz odpowiednio12,5% i 6% u pacjentów z depresją w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego. Częstośćzdarzeń związanych z samobójstwem u pacjentów ze schizofrenią wyniosła w aktywnym ramieniu1,4% oraz 1,3% w ramieniu placebo, zaś u pacjentów z manią i depresją w przebiegu zaburzeniaafektywnego dwubiegunowego odpowiednio: 1,0% i 1,1% wobec 0% w grupie placebo. Podczasprzedłużonej fazy obserwacji po zakończeniu leczenia pacjentów z depresją w przebiegu zaburzeniaafektywnego odnotowano dwa dodatkowe zdarzenia związane z samobójstwem u dwóch pacjentów:jeden z pacjentów przyjmował w tym czasie kwetiapinię.
Długotrwałe bezpieczeństwo
26-tygodniowe otwarte badanie będące przedłużeniem krótkotrwałych badan (u 380 pacjentów),w którymi zastosowano kwetiapinę w zmiennych dawkach od 400 mg do 800 mg/dobę, dostarczyłododatkowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania. U dzieci i młodzieży notowanozwiększenie ciśnienia tętniczego, a zwiększony apetyt, objawy pozapiramidowe i zwiększenie stężeniaprolaktyny obserwowano częściej u dzieci i młodzieży niż u pacjentów dorosłych (patrz punkty 4.4i 4.8). W odniesieniu do zwiększenia masy ciała, po skorygowaniu o wartości związane z normalnymrozwojem w dłuższym okresie czasu, zwiększenie wyjściowej wartości BMI o co najmniej0,5 odchylenia standardowego było stosowane jako miara zmian klinicznie istotnych. 18,3%pacjentów leczonych kwetiapiną przez co najmniej 26 tygodni spełniło to kryterium.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Po podaniu doustnym kwetiapina jest dobrze wchłaniana i intensywnie metabolizowana.Jednoczesne spożywanie pokarmu nie wpływa znacząco na biodostępność kwetiapiny.Maksymalne stężenie molowe w stanie stacjonarnym aktywnego metabolitu norkwetiapiny wynosi35% stężenia obserwowanego dla kwetiapiny.
Farmakokinetyka kwetiapiny wykazuje liniowość w zakresie zalecanych dawek.
Dystrybucja
Kwetiapina jest w około 83% wiązana z białkami osocza.
Metabolizm
Kwetiapina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie i po podaniu znakowanejradioaktywnie kwetiapiny, w postaci niezmienionej wydalane jest z moczem i kałem mniej niż 5%podanej substancji. Badania in vitro wykazały, że CYP3A4 jest głównym izoenzymem biorącymudział w metabolizmie kwetiapiny w układzie enzymatycznym cytochromu P450. Norkwetiapinagłównie jest metabolizowana i eliminowana przez CYP3A4.
20
Około 73% radioaktywności stwierdzane jest w moczu i około 21% w kale.
Kwetiapina i kilka jej metabolitów (w tym norkwetiapina) to słabe inhibitory ludzkiego cytochromuP450 1A2, 2C9, 2C19, 2D6 i 3A4 aktywne in vitro. Hamowanie CYP w in vitro jest obserwowane aletylko w przypadku stężeń co najmniej 5- do 50-krotnie większych niż obserwowane stężenia u ludzipo podaniu zwykle stosowanych skutecznych dawek w zakresie od 300 do 800 mg/dobę.Na podstawie wyników badań in vitro, wydaje się mało prawdopodobne, aby jednoczesne stosowaniekwetiapiny z innymi lekami powodowało klinicznie istotne zahamowanie metabolizmu innego lekuzachodzącego z udziałem cytochromu P450.
Z badań na zwierzętach wynika, że kwetiapina może indukować enzymy cytochromu P450. Jednakżew swoistych badaniach nad interakcjami u pacjentów psychotycznych nie obserwowano zwiększeniaaktywności cytochromu P450 po podaniu kwetiapiny.
Eliminacja
Średni okres półtrwania w fazie eliminacji kwetiapiny i norkwetiapiny wynosi odpowiednio około7 i 12 godzin. Średnia wartość molowa wolnej frakcji kwetiapiny i aktywnego metabolitunorkwetiapiny w osoczu wynosi <5% ilości wydalanej w moczu.
Specjalne grupy pacjentów
Płeć
Farmakokinetyka kwetiapiny nie wykazuje różnic u mężczyzn i kobiet.
Pacjenci w podeszłym wieku
Średni klirens kwetiapiny u pacjentów w podeszłym wieku jest mniejszy o 30% do 50% w porównaniu z obserwowanym u osób dorosłych w wieku od 18 do 65 lat.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Średni klirens kwetiapiny w osoczu był zmniejszony o około 25% u pacjentów z ciężkąniewydolnością nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min/1,73m2), jednak poszczególnewartości klirensu mieściły się w zakresie właściwym dla pacjentów z prawidłową czynnością nerek.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Średni klirens kwetiapiny w osoczu był zmniejszony o około 25% u pacjentów ze stwierdzonąniewydolnością wątroby (stabilna marskość poalkoholowa). Ponieważ kwetiapina jest główniemetabolizowana w wątrobie, u osób z zaburzeniami czynności wątroby spodziewane jest zwiększonestężenie leku w osoczu. W tej grupie pacjentów może być konieczne dostosowanie dawki (patrz punkt
4.2).
Dzieci i młodzież
Dane dotyczące farmakokinetyki uzyskano od 9 dzieci w wieku od 10 do 12 lat oraz od 12 pacjentównastoletnich, u których stosowano w stanie stacjonarnym dawkę kwetiapiny 400 mg dwa razy na dobę.W stanie stacjonarnym stężenie związku wyjściowego kwetiapiny w osoczu podczas stosowaniaustalonej dawki u dzieci i młodzieży (w wieku od 10 do 17 lat) było zwykle podobne do stężeniau dorosłych, chociaż wartość Cmax. u dzieci znajdowała się w okolicy górnej granicy wartościobserwowanych u dorosłych. Wartości AUC i Cmax. dla czynnego metabolitu norkwetiapiny byływyższe o około 62% i 49% u dzieci (w wieku od 10 do 12 lat) oraz o 28% i 14% u młodzieży(w wieku od 13 do 17 lat) w porównaniu z dorosłymi.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W serii prowadzonych w warunkach in vitro oraz in vivo badań nie zaobserwowano genotoksyczności.U zwierząt laboratoryjnych, przy istotnym klinicznie poziomie narażenia, obserwowano następującenieprawidłowości, które jak dotąd nie zostały potwierdzone w długoterminowych badaniachklinicznych:
21
U szczurów obserwowano odkładanie barwnika w tarczycy; u małp z rodziny Cynomolgusobserwowano rozrost komórek pęcherzykowych tarczycy, zmniejszenie stężenia T3 w osoczu,zmniejszenie stężenia hemoglobiny i zmniejszenie liczby erytrocytów i leukocytów; a u psówobserwowano zmętnienie soczewki i zaćmę. (Zaćma/Zmętnienie soczewki patrz też punkt 5.1).
W badaniach toksyczności płodowej u królików zaobserwowano zwiększoną częstość występowaniazagięcia nadgarstkowego/stępowego. Zaburzenie to występowało w obecności skutków ubocznychwidocznych u matki, takich jak zmniejszenie przyrostu masy ciała.
Dysfunkcje te były widoczne przy poziomie ekspozycji samicy podobnym lub nieco większym niżwystępującym u ludzi przy stosowaniu maksymalnej dawki terapeutycznej. Znaczenie tej obserwacjidla ludzi nie zostało określone.
W badaniach płodności u szczurów zaobserwowano nieznaczny spadek płodności u samcówi zmniejszenie częstości występowania ciąż rzekomych, przedłużenie okresów rui, zwiększenie przerwaktywności seksualnej oraz zmniejszenie ilości ciąż. Efekty te były związane z podwyższonympoziomem prolaktyny i nie dotyczą bezpośrednio ludzi ze względu na gatunkowe różnicew mechanizmie hormonalnej kontroli rozrodu.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki:
Celuloza mikrokrystalicznaPowidon K29-32
Wapnia wodorofosforan dwuwodnyKarboksymetyloskrobia sodowa (typ A)Laktoza jednowodna Magnezu stearynian
Otoczka tabletki: Hypromeloza 6cP
Tytanu dwutlenek (E 171)Laktoza jednowodna Makrogol 3350 Triacetyna
Żelaza tlenek żółty (E 172) (w tabletkach 25 mg i 100 mg)Żelaza tlenek czerwony (E 172) (tylko w tabletkach 25 mg)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
3 lata.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry (PVC/PVDC/Aluminium, PVC/Aluminium)Pojemniki plastikowe (HDPE)
22
Wielkości opakowań: Blistry:
Setinin, 25 mg, tabletki powlekane: 6, 10, 20, 30, 50, 60, 90, 100 sztuk tabletekSetinin, 100 mg, tabletki powlekane: 6, 10, 20, 30, 50, 60, 90, 100 sztuk tabletekSetinin, 200 mg, tabletki powlekane: 6, 10, 20, 30, 50, 60, 90, 100 sztuk tabletekSetinin, 300 mg, tabletki powlekane: 6, 10, 20, 30, 50, 60, 90, 100 sztuk tabletek
Pojemniki plastikowe:
Setinin, 25 mg, tabletki powlekane: 100, 250 sztuk tabletekSetinin, 100 mg, tabletki powlekane: 100, 250 sztuk tabletekSetinin, 200 mg, tabletki powlekane: 250 sztuk tabletekSetinin, 300 mg, tabletki powlekane: 60, 250 sztuk tabletek
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Bez specjalnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
+pharma arzneimittel gmbhHafnerstraße 2118054 Graz Austria
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 16017Pozwolenie nr 16018Pozwolenie nr 16020Pozwolenie nr 16021
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 07.10.2009 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 07.11.2014
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
09/07/2018
23