Skuteczność działania na natężenie maksymalnego przepływu moczu obserwowana jest przez okres do24 godzin po zażyciu leku.Efekty urodynamiczne prowadzą do złagodzenia objawów ze strony dolnego odcinka układumoczowego, takich jak objawy związane z zaleganiem moczu (podrażnienie) oraz wydalaniem moczu(zatrzymanie), co zostało jednoznacznie wykazane.
U pacjentów leczonych alfuzosyną zaobserwowano niższą częstość występowania ostregozatrzymania moczu niż u pacjentów nieleczonych. Alfuzosyna w dawce 10 mg wykazywałazwiększenie prawdopodobieństwa mikcji u pacjentów z pierwszym epizodem ostrego zatrzymaniamoczu związanym z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego. W podwójnie ślepym, kontrolowanymplacebo badaniu klinicznym z udziałem 357 pacjentów po usunięciu cewnika, mikcja wystąpiłau 61,9% pacjentów leczonych alfuzosyną oraz u 47,9% z grupy otrzymującej placebo (p = 0,012). Towzględne zwiększenie o 29% ilości pacjentów, którzy mieli mikcje jest klinicznie istotne, ponieważwiększy odsetek pacjentów może być wypisanych ze szpitala bez cewnika.
W grupie wysokiego ryzyka (ilość usuniętego moczu > 1000 ml) względne zwiększenie liczbypacjentów z mikcją w grupie stosującej alfuzosynę w porównaniu do grupy otrzymującej placebo byłonawet większe od klinicznie istotnej zmiany ogólnych danych.
Dzieci i młodzież
Nie zaleca się stosowania alfuzosyny u dzieci ani u młodzieży (patrz punkt 4.2).Skuteczność alfuzosyny chlorowodorku nie została wykazana w dwóch badaniach przeprowadzonychz udziałem 197 pacjentów z wieku od 2 do 16 lat, z podwyższonym ciśnieniem wycieku wypieracza(LPP, leak point pressure) (LPP≥40 cm H2O) pochodzenia neurologicznego. Pacjentom podawanochlorowodorek alfuzosyny w dawce 0,1 mg/kg mc./dobę lub 0,2 mg/kg mc./dobę stosując postacieodpowiednio dostosowane dla dzieci.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
W przedziale dawek terapeutycznych alfuzosyna wykazuje farmakokinetykę liniową. Profilkinetyczny stężenia leku w osoczu charakteryzuje się dużymi wahaniami międzyosobniczymi.Wchłanianie wzrasta, gdy lek jest podawany po posiłku.
Wchłanianie
Po podaniu pierwszej dawki (po posiłku) średnie maksymalne stężenie w osoczu wynosiło 7,72 ng/ml,AUCinf wynosiło 127 ng x godz./ml (po posiłku), a tmax 6,69 godziny (po posiłku). W staniestacjonarnym (po posiłku) średnia wartość AUC w przedziale dawkowania (AUCτ) wynosiła145 ng x godz./ml, średnie Cmax wynosiło 10,6 ng/ml, a Cmin 3,23 ng/ml.
Dystrybucja
Wiązanie z białkami osocza wynosi około 90%. Objętość dystrybucji alfuzosyny u zdrowychochotników wynosi 2,5 l/kg. Wykazano lepszą dystrybucję substancji w gruczole krokowym wporównaniu z osoczem.
Wydalanie
Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi około 8 godzin. Alfuzosyna jest w dużym stopniumetabolizowana w wątrobie (różne szlaki), metabolity są wydalane drogą nerkową i prawdopodobnierównież z żółcią, 75-91% dawki doustnej wydalane jest w kale, 35% w postaci niezmienionej,a pozostała część w postaci metabolitów, co wskazuje, że część wydalania odbywa się z udziałemżółci. Około 10% dawki wydalane jest z moczem w postaci niezmienionej. Żaden z metabolitów niejest czynny farmakologicznie.
Zaburzenia czynności nerek lub wątroby
Objętość dystrybucji i klirens rosną w przypadku zaburzenia czynności nerek, prawdopodobnie z powodu zmniejszonego wiązania z białkami. Okres półtrwania pozostaje jednak niezmieniony.
7
