1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Amlomyl, 10 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 10 mg amlodypiny (w postaci amlodypiny bezylanu)Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka.

Tabletka 10 mg

Biała, okrągła, dwuwypukła tabletka z wytłoczoną cyfrą “10” po jednej stronie i z rowkiem dzielącym po drugiej stronie.

Tabletki można dzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

• Nadciśnienie tętnicze

• Przewlekła stabilna i naczynioskurczowa dławica piersiowa• Naczynioskurczowa dusznica piersiowa (Prinzmetala)

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli

Zarówno w leczeniu nadciśnienia tętniczego jak i dławicy piersiowej początkowa dawka Amlomylu wynosi zazwyczaj 5 mg raz na dobę. Dawkę można zwiększyć do maksymalnej dawki 10 mg na dobę(w dawce pojedynczej) w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie.

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, amlodypinę stosowano jednocześnie z tiazydowymi lekami moczopędnymi, lekami alfa-adrenolitycznymi, lekami beta-adrenolitycznymi oraz inhibitorami konwertazy angiotensyny. U pacjentów z dławicą piersiową, amlodypina może być stosowany w monoterapii lub w połączeniu z innymi produktami leczniczymi przeciw dławicy piersiowej u pacjentów z dławicą oporną na azotany i (lub) odpowiednie dawki leków blokujących receptory beta.Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, leków blokujących receptory beta-adrenergiczne oraz inhibitorów konwertazy angiotensyny nie wymaga modyfikowania dawkiamlodypiny.

Szczególne grupy pacjentów

Osoby w podeszłym wieku

Amlodypina stosowana w takich samych dawkach jest jednakowo dobrze tolerowany przez chorych w wieku podeszłym i młodszych. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się normalny schemat dawkowania, jednak podczas zwiększania dawki należy zachować ostrożność (patrz punkty 4.4 i 5.2).

Zaburzenia czynności wątroby

Schemat dawkowania u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątrobynie został ustalony, dlatego dostosowując dawkę amlodypiny należy zachować ostrożność, dawkapoczątkowa powinna być możliwie najmniejsza spośród wszystkich dostępnych (patrz punkty 4.4 i

5.2). Nie przeprowadzono badań dotyczących farmakokinetyki amlodypiny w ciężkich zaburzeniachczynności wątroby. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby dawkowanie amlodypinynależy rozpocząć od najmniejszej dawki, a następnie stopniowo należy ją zwiększać.

Zaburzenia czynności nerek

Zmiany stężenia amlodypiny w surowicy nie są skorelowane ze stopniem uszkodzenia nerek, dlategozaleca się normalny schemat dawkowania. Amlodypina nie jest usuwana z organizmu przez dializę.

Dzieci i młodzież

Dzieci i młodzież z nadciśnieniem tętniczym w wieku od 6 do 17 lat.

Zalecana doustna dawka początkowa u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat wynosi 2,5 mg razna dobę. Dawka może zostać zwiększona do 5 mg raz na dobę jeśli po 4 tygodniach stosowania nieuzyskano pożądanych wartości ciśnienia tętniczego. Dawki większe niż 5 mg na dobę nie były badaneu dzieci i młodzieży (patrz punkty 5.1 i 5.2).

Dzieci poniżej 6. roku życiaBrak dostępnych danych.

Sposób podawania

Tabletka do stosowania doustnego.

4.3 Przeciwwskazania

Amlodypina jest przeciwwskazana u pacjentów:

• z nadwrażliwością na pochodne dihydropirydyny, amlodypinę lub na którąkolwiek substancję

pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 • z ciężkim niedociśnieniem tętniczym

• ze wstrząsem ( w tym wstrząsem kardiogennym)

• ze zwężeniem drogi odpływu lewej komory (np. w ciężkim zwężeniu zastawki aortalnej)• z hemodynamicznie niestabilną niewydolnością serca po przebyciu ostrego zawału mięśnia sercowego.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym.

Pacjenci z niewydolnością serca:

Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z niewydolnością serca.W długoterminowym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo z udziałem pacjentów z ciężką niewydolnością serca (stopień III i IV według NYHA) częstość występowania obrzęku płuc była większa w grupie leczonej amlodypiną w porównaniu z grupą otrzymującą placebo,lecz nie towarzyszyło temu nasilenie objawów niewydolności serca (patrz punkt 5.1).

Leki z grupy antagonistów kanałów wapniowych, w tym amlodypina, powinny być ostrożniestosowane u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, ponieważ mogą zwiększać ryzykowystępowania zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz śmierci.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

Okres półtrwania amlodypiny jest wydłużony, a wartości AUC są większe u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie ustalono zaleceń dotyczących dawkowania. Stosowanie amlodypiny należy rozpocząć od możliwie najmniejszej dawki, należy zachować ostrożność zarówno podczas rozpoczynania leczenia jak również podczas zwiększania dawki amodypiny. U pacjentów z ciężkimi

zaburzeniami czynności wątroby należy stopniowo zwiększać dawkę oraz zapewnić odpowiedniąkontrolę.

Osoby w podeszłym wieku:

U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki (patrz punkty 4.2 i 5.2).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

Amlodypina może być stosowana u pacjentów z niewydolnością nerek w zwykłych dawkach. Zmianystężenia amlodypiny w osoczu nie odzwierciedlają stopnia uszkodzenia nerek. Amlodypina nie jestusuwana z organizmu podczas dializy.

Sód

Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wpływ innych produktów leczniczych na amlodypinę

Inhibitory CYP3A4

Jednoczesne stosowanie z silnym lub umiarkowanym inhibitorem CYP3A4 (inhibitory proteazy, azole przeciwgrzybicze, makrolidy takie jak erytromycyna, klarytromycyna, werapamil lub diltiazem) mogło powodować znaczne zwiększenie wpływu amlodypiny na organizm skutkujące zwiększonymryzykiem zmniejszenia ciśnienia tętniczego. Znaczenie kliniczne niniejszej zmiany może być bardziejwidoczne u pacjentów w podeszłym wieku, dlatego może być konieczna odpowiednia kontrolakliniczna oraz odpowiednie dostosowanie dawki.

Induktory CYP3A4

Po jednoczesnym podaniu znanych induktorów CYP3A4, stężenie amlodypiny w osoczu może być różne. Z tego względu należy monitorować ciśnienie tętnicze krwi oraz dostosować dawkę podczas jednoczesnego stosowania induktorów CYP3A4, zarówno w czasie trwania leczenia jak i po jego zakończeniu, szczególnie w przypadku stosowania silnych induktorów CYP3A4 (np. ryfampicyna,ziele dziurawca).

Stosowanie amlodypiny z grejpfrutem lub z sokiem grejpfrutowym nie jest wskazane ze względu namożliwość zwiększenia biodostępności, co u niektórych pacjentów może nasilać obniżenie ciśnieniatętniczego.

Dantrolen (wlew)

U zwierząt po dożylnym podaniu werapamilu i dantrolenu obserwowano prowadzące do śmiercimigotanie komór i zapaść krążeniową powiązaną z hiperkaliemią. Ze względu na ryzyko hiperkaliemiizaleca się unikanie jednoczesnego podawania antagonistów kanału wapniowego, takich jakamlodypina u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą i w leczeniu hipertermii złośliwej.

Wpływ amlodypiny na inne produkty lecznicze

Działanie amlodypiny polegające na obniżaniu ciśnienia krwi sumuje się z działaniem obniżającym ciśnienie krwi innych produktów leczniczych o właściwościach przeciwnadciśnieniowych.

Takrolimus

W przypadku równoczesnego podawania amlodypiny istnieje ryzyko podwyższonego stężenia takrolimusu we krwi, jednak mechanizm farmakokinetyczny tej interakcji nie jest w pełni zrozumiały.Aby uniknąć toksycznego działania takrolimusu, podawanie amlodypiny pacjentom leczonymtakrolimusem wymaga monitorowania stężenia takrolimusu we krwi i w razie konieczności,dostosowania dawki takrolimusu.

Inhibitory kinazy mTOR (ssaczy cel rapamycyny)

Inhibitory kinazy mTOR, np. syrolimus, temsyrolimus i ewerolimus są substratami CYP3A.Amlodypina jest słabym inhibitorem CYP3A. W przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorówkinazy mTOR, amlodypina może zwiększać narażenie na te inhibitory.

Cyklosporyna

Nie przeprowadzono badań interakcji pomiędzy cyklosporyną i amlodypiną u zdrowych ochotnikówlub jakiejkolwiek innej populacji, z wyjątkiem pacjentów po przeszczepieniu nerki, u których zaobserwowano zmienne zwiększenie stężenia cyklosporyny (przedział 0% - 40%).

U pacjentów po przeszczepieniu nerki, stosujących amlodypinę, należy monitorować stężeniecyklosporyny, a w razie konieczności zmniejszyć jej dawkę.

Symwastatyna

Jednoczesne wielokrotne podawanie amlodypiny w dawce 10 mg z symwastatyną w dawce 80 mgprowadziło do 77% zwiększenia narażenia na symwastatynę w porównaniu do symwastatynystosowanej w monoterapii. U pacjentów stosujących amlodypinę należy zmniejszyć dawkęsymwastatyny do 20 mg na dobę.

W badaniach klinicznych dotyczących interakcji amlodypina nie wpływała na farmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny, warfaryny lub cyklosporyny.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u kobiet w ciąży.

Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po zastosowaniu dużych dawek produktu (patrz punkt 5.3).

Stosowanie amlodypiny u kobiet w ciąży jest zalecane jedynie w przypadku, gdy nie można zastosować innego, bezpieczniejszego leku lub, gdy korzyści z jego zastosowania przewyższająryzyko dla matki i płodu.

Karmienie piersią

Amlodypina przenika do mleka kobiecego. Część dawki matczynej, którą otrzymuje niemowlę zostałaoszacowana w przedziale międzykwartylowym od 3% do 7%, maksymalnie 15%. Wpływ amlodypinyna organizm niemowląt jest nieznany. Decyzja odnośnie kontynuacji lub rezygnacji z karmienia piersią czy też kontynuacji lub rezygnacji z leczenia amlodypiną powinna być podejmowana po ocenie potencjalnych korzyści wynikających z karmienia piersią dla dziecka oraz leczenia amlodypiną u matki.

Płodność

U niektórych pacjentów leczonych antagonistami kanałów wapniowych zaobserwowano odwracalne zmiany biochemiczne w główkach plemników. Dane kliniczne dotyczące potencjalnego działania amlodypiny na płodność są niewystarczające. W jednym badaniu z udziałem szczurówzaobserwowano wystąpienie działań niepożądanych związanych z płodnością u samców (patrz punkt

5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Amlodypina może wywierać niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdówmechanicznych i obsługiwanie maszyn. U pacjentów przyjmujących amlodypinę, którzy odczuwają

zawroty głowy, bóle głowy, zmęczenie lub nudności, zdolność reakcji może być obniżona. Szczególną ostrożność należy zachować na początku leczenia.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Najczęściej obserwowane działania niepożądane związane z leczeniem obejmowały: senność, zawroty głowy, ból głowy, kołatanie serca, zaczerwienienia twarzy, ból brzucha, nudności, obrzęk kostek, obrzęk oraz zmęczenie.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

W czasie leczenia amlodypiną zaobserwowano i opisano następujące działania niepożądane znastępującą częstością ich występowania:

Bardzo często (>1/10); Często (>1/100, <1/10; Niezbyt często (>1/1000, <1/100); Rzadko (> 1/10 000,

<1/1000); Bardzo rzadko (<1/10 000); Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)..

W obrębie każdej częstości występowania działania niepożądane przedstawiono zgodnie zezmniejszającym się nasileniem.

Klasyfikacja układów i Częstość Działania niepożądane narządów

Zaburzenia krwi i układu Bardzo rzadko Leukocytopenia,chłonnego małopłytkowośćZaburzenia układu Bardzo rzadko Reakcje alergiczneimmunologicznego

Zaburzenia metabolizmu i Bardzo rzadko Hiperglikemia odżywiania

Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Depresja, zmiany nastroju (w tym lęk), bezsenność

Rzadko Dezorientacja

Zaburzenia układu nerwowego Często Senność, zawroty głowy, bóle

głowy (zwłaszcza w początkowym okresie leczenia)

Niezbyt często Drżenie, zaburzenia smaku,

omdlenia, niedoczulica, przeczulica

Bardzo rzadko Wzmożone napięcie, neuropatia

obwodowa

Częstość nieznana Zaburzenia pozapiramidowe# Zaburzenia oka Niezbyt często Zaburzenia widzenia (w tym

podwójne widzenia) Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Szumy uszneZaburzenia serca Często Kołatanie serca Niezbyt często Zaburzenia rytmu serca (w tym bradykardia, częstoskurcz

komorowy i migotanie przedsionków)

Bardzo rzadko Zawał serca

Zaburzenia naczyniowe Często Nagłe zaczerwienienie twarzy

Niezbyt często Niedociśnienie Bardzo rzadko Zapalenie naczyń Często Duszność

Zaburzenia układu Niezbyt często Kaszel, nieżyt nosa oddechowego, klatki piersiowej

i śródpiersia

Zaburzenia żołądka i jelit Często Ból brzucha, nudności,

niestrawność, zmiana rytmuwypróżnień (w tym biegunka i zaparcia)

Niezbyt często Wymioty, suchość w ustach

Zaburzenia wątroby i dróg

żółciowych

Zaburzenia skóry i tkanki

podskórnej

Bardzo rzadko Zapalenie trzustki, nieżyt

żołądka, przerost dziąseł

Bardzo rzadko Zapalenie wątroby, żółtaczka,

zwiększenie aktywności

enzymów wątrobowych*

Niezbyt często Łysienie, plamica,

przebarwienia skóry, nadmierna

potliwość, świąd, rumień,

wysypka, pokrzywka

Bardzo rzadko Obrzęk naczynioworuchowy,

rumień wielopostaciowy,

złuszczające zapalenie skóry,

zespół Stevensa Johnsona,

obrzęk Quinckego,

nadwrażliwość na światło

Częstość nieznana Toksyczna nekroliza naskórka

Zaburzenia mięśniowo-

szkieletowe i tkanki łącznej

Zaburzenia nerek i dróg

moczowych

Zaburzenie układu

rozrodczego i piersi

Zaburzenia ogólne i stany w

miejscu podania

Często Obrzęk kostek, kurcze mięśni

Niezbyt często Bóle stawów, bóle mięśni, bóle

pleców

Niezbyt często Zaburzenia oddawania moczu,

oddawanie moczu w nocy,

zwiększenie częstotliwości

oddawania moczu

Niezbyt często Impotencja, ginekomastia

Bardzo często Obrzęk

Często Zmęczenie, osłabienie

Niezbyt często Ból w klatce piersiowej,

osłabienie, ból, złe

samopoczucieBadania laboratoryjne Niezbyt często Zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała

*Najczęściej wraz z cholestazą

#Zgłaszano wyjątkowe przypadki wystąpienia zespołu pozapiramidowego

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanychdziałań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści doryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelumedycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane zapośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów

Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów

Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

Tel:

+ 48 22 49 21 301

Fax: + 48 22 49 21 309 e-ma

il: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

U ludzi doświadczenie z zamierzonym przedawkowaniem jest ograniczone.

Objawy

Dostępne dane wskazują, że znaczne przedawkowanie amlodypiny może powodować nadmiernerozszerzenie naczyń obwodowych i odruchową tachykardię. Odnotowano przypadki znacznego iprawdopodobnie długotrwałego obniżenia ciśnienia systemowego, prowadzącego do wstrząsu, w tymwstrząsu z wystąpieniem zgonu.

Leczenie

Klinicznie istotne niedociśnienie, spowodowane przedawkowaniem amlodypiny wymaga aktywnegowspomagania czynności układu sercowo-naczyniowego, które obejmuje regularne monitorowaniefunkcji układu krążenia i oddechowego, uniesienie kończyn oraz kontrolę objętości płynów krążącychi ilości wydalanego moczu.

Pomocne w przywracaniu prawidłowego napięcia naczyń krwionośnych i ciśnienia tętniczego krwi,mogą być leki obkurczające naczynia krwionośne, pod warunkiem, że nie ma przeciwwskazań do ichstosowania. Dożylnie podany glukonian wapnia może wpływać korzystnie, odwracając skutki blokady kanałów wapniowych

W niektórych przypadkach skutecznym, wartym rozważenia postępowaniem, może być wykonaniepłukania żołądka. Podanie węgla aktywowanego zdrowym ochotnikom, niezwłocznie lub do 2 godzinpo zażyciu amlodypiny (w dawce 10 mg), prowadziło do znaczącego obniżenia wchłanianiaamlodypiny.

Ponieważ amlodypina silnie wiąże się z białkami osocza, dializa nie wydaje się skuteczną metodą usuwania jej z organizmu.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Antagoniści kanału wapniowego, selektywni antagoniści kanału wapniowego głównie z działaniami naczyniowymi, pochodne dihydropirydyny. Kod ATC: C08CA01

Mechanizm działania

Amlodypina jest antagonistą napływu jonów wapnia należącym do grupy dihydropirydyny (powolny inhibitor kanału wapniowego lub antagonista jonów wapniowych), który hamuje przezbłonowynapływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i mięśni gładkich naczyń.

Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego amlodypiny wynika z bezpośredniego działania

rozkurczającego mięśni gładkich naczyń krwionośnych. Dokładny mechanizm łagodzenia objawów

dławicy piersiowej przez amlodypinę nie został w pełni ustalony, jednak amlodypina zmniejsza niedotlenienie mięśnia serca poprzez dwa następujące rodzaje działań:

1) Amlodypina rozszerza tętniczki przedwłosowate i tym samym zmniejsza całkowity opórobwodowy (obciążenie następcze), który musi pokonać serce. Ponieważ częstość skurczów sercapozostaje niezmieniona, działanie to zmniejsza zużycie energii przez mięsień sercowy i jego zapotrzebowanie na tlen.

2) Mechanizm działania amlodypiny prawdopodobnie polega również na rozszerzeniu głównych tętnic i tętniczek wieńcowych zarówno w obszarach niezmienionych, jak i zmienionych wskutekniedokrwienia. Powoduje to zwiększenie podaży tlenu w mięśniu sercowym u pacjentów z napadami dławicy typu Prinzmetala.

Działanie farmakodynamiczne

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, podawanie amlodypiny jeden raz na dobę zapewniaklinicznie istotne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi zarówno w pozycji leżącej jak i stojącej, utrzymujące się przez 24 godziny. Z uwagi na powolny początek działania, po podaniu amlodypiny nie obserwuje się gwałtownych spadków ciśnienia tętniczego.

U pacjentów z chorobą niedokrwienną, podawanie amlodypiny jeden raz na dobę wydłuża całkowity czas wysiłku, czas do wystąpienia bólu wieńcowego oraz czas do obniżenia odcinka ST o 1 mm, zmniejsza też częstość występowania dolegliwości wieńcowych oraz zmniejsza liczbę stosowanych tabletek nitrogliceryny.

Nie stwierdzono, by amlodypina powodowała jakiekolwiek niekorzystne efekty metaboliczne anizmieniała profil lipidowy osocza. Amlodypina nadaje się do stosowania u chorych z astmąoskrzelową, cukrzycą i dną moczanową.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Stosowanie

u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (CAD)

Skuteczność amlodypiny w zapobieganiu zdarzeniom klinicznym u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca oceniano w niezależnym, wieloośrodkowym, randomizowanym badaniu prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, kontrolowanym placebo, z udziałem 1991 pacjentów o nazwie CAMELOT (ang. Comparison of Amlodipine vs Enalapril to Limit Occurrences of Thrombosis). Przez 2 lata, wśród uczestników badania 663 osoby otrzymywały amlodypinę w dawce 5–10 mg, 673 osoby otrzymywały enalapryl w dawce 10-20 mg, a 655 osób otrzymywało placebo,poza standardowym leczeniem obejmującym statyny, leki beta-adrenolityczne, leki moczopędne iaspirynę. Główne wyniki dotyczące skuteczności przedstawiono w Tabeli 1. Wyniki wskazują, żestosowanie amlodypiny związane było z rzadszymi hospitalizacjami z powodu dławicy piersiowej i rzadszym wykonywaniem zabiegów rewaskularyzacji u pacjentów z chorobą wieńcową.

Tabela 1. Częstość występowania istotnych efektów klinicznych w badaniu CAMELOT

Wskaźnik występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych, liczba Porównanie amlodypiny i

przypadków (%) placebo

Efekt Amlodypina Placebo Enalapryl Wskaźnik Wartość P

ryzyka (95% przedział ufności)

Pierwszorzędowy punkt końcowy

Niepożądane 110 (16,6) 151 (23,1) 136 (20,2) 0,69 (0,54– ,003zdarzenia sercowo- 0,88)naczyniowe Poszczególne elementy

Rewaskularyzacja 78 (11,8) 103 (15,7) 95 (141,1) 0,73 (0,54– ,03 wieńcowa 0,98) Hospitalizacja z 51 (7,7) 84 (12,8) 86 (12,8) 0,58 (0,41– ,002 powodu dławicy 0,82)

Zawał mięśnia 14 (2,1) 19 (2,9) 11 (1,6) 0,73 (0,37– ,37 sercowego 1,46) niezakończony zgonem

Udar mózgu lub 6 (0,9) 12 (1,8) 8 (1,2) 0,50 (0,19– ,15 TIA 1,32)

Zgon z powodów 5 (0,8) 2 (0,3) 5 (0,7) 2,46 (0,48– ,27 sercowo- 12,7) naczyniowych

Hospitalizacja z 3 (0,5) 5 (0,8) 4(0,6) 0,59 (0,14– ,46 powodu 2,47)

zastoinowej niewydolności serca

Zatrzymanie 0 4 (0,6) 1(0,1) BD ,04 krążenia ze skuteczną resuscytacją

Świeżo 5 (0,8) 2 (0,3) 8 (1,2) 2,6 (0,50– ,24rozpoznana 13,4)choroba naczyń obwodowych

Skróty: TIA- przemijający napad niedokrwienny

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością serca:

Badania hemodynamiczne u pacjentów z niewydolnością serca i badania kliniczne oparte na próbiewysiłkowej u pacjentów z niewydolnością serca stopnia II-IV według NYHA wykazały, że amlodypina nie powodowała pogorszenia stanu pacjentów, ocenianego jako tolerancja wysiłku fizycznego, wielkość frakcji wyrzutowej lewej komory serca oraz nasilenie objawów klinicznych.

W kontrolowanym placebo badaniu (PRAISE), zaprojektowanym u chorych z niewydolnością sercastopnia III-IV według NYHA , otrzymujących digoksynę, leki moczopędne i inhibitory konwertazyangiotensyny (ACE-I) wykazano, że amlodypina nie powodowała zwiększenia ryzyka umieralnościani łącznego ryzyka umieralności i chorobowości u pacjentów z niewydolnością serca.

W dalszej obserwacji w długookresowym, kontrolowanym placebo badaniu (PRAISE-2), w którymoceniano stosowanie amlodypiny u pacjentów z niewydolnością serca w klasie NYHA III i IV bezobjawów klinicznych, u których choroba nie miała podłoża niedokrwiennego, stosujących stałe dawkiinhibitorów ACE, glikozydów naparstnicy i leków moczopędnych, amlodypina nie miała wpływu naśmiertelność z przyczyn sercowo- naczyniowych. W tej samej populacji pacjentów, stosowanie lekuwiązało się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia obrzęku płuc.

Leczenie zapobiegające występowaniu zawałów serca (ALLHAT)

Przeprowadzono randomizowane, kontrolowane metodą podwójnie ślepej próby badanie, dotyczące zachorowalności i śmiertelności, zatytułowane „Leczenie hipotensyjne i obniżające stężenie lipidów w celu zapobiegania występowaniu zawałów serca” (ang. Antihypertensive and Lipid-LoweringTreatment to Prevent Heart Attack - ALLHAT), w celu porównania nowych metod leczenia:amlodypiną 2,5-10 mg/d (antagonista kanału wapniowego) lub lizynoprylem 10-40 mg/d (inhibitorACE) - jako leczenia pierwszego rzutu, z leczeniem tiazydowym lekiem moczopędnymchlortalidonem 12,5-25 mg/d, w łagodnym lub umiarkowanie nasilonym nadciśnieniu tętniczym.

Do badania włączono ogółem 33 357 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, w wieku powyżej 55 lat,których obserwowano średnio przez 4,9 roku. U pacjentów występował co najmniej jeden znastępujących czynników ryzyka rozwoju choroby wieńcowej: uprzedni zawał serca lub udar (ponad 6miesięcy przed włączeniem do badania) lub wywiad dotyczący innego epizodu związanego zmiażdżycą naczyń (ogółem 51,5%), cukrzyca typu 2. (36,1%), stężenie HDL-C <35 mg/dl (11,6%),przerost lewej komory stwierdzony elektro- lub echokardiograficznie (20,9%), palenie papierosów(21,9%).

Pierwotnym punktem końcowym była łączna liczba zgonów z powodu choroby wieńcowej orazzawałów serca niezakończonych zgonem pacjenta. Nie obserwowano istotnej różnicy w częstościwystąpienia pierwotnego punktu końcowego pomiędzy leczeniem z zastosowaniem amlodypiny ichlortalidonu: RR 0,98, 95% CI (0,90-1,07), p=0,65. W obrębie wtórnego punktu końcowego,częstość występowania niewydolności serca (element złożonego sercowo-naczyniowego punktu końcowego) była znacznie wyższa w grupie pacjentów otrzymujących amlodypinę w porównaniu do chlortalidonu (10,2% vs 7,7%, RR 1,38, 95% CI [1,25-1,52] p<0,001). Co więcej, nie obserwowano różnic w śmiertelności ogólnej (bez względu na przyczynę) pomiędzy grupami, w których stosowano amlodypinę i chlortalidon: RR 0,96 95%, CI [0,89-1,02], p=0,20.

Stosowanie u dzieci (w wieku 6 lat i starszych)

W badaniu obejmującym 268 dzieci w wieku 6-17 lat z przeważającym wtórnym nadciśnieniem tętniczym, porównanie amlodypiny w dawce 2,5 mg i 5,0 mg z placebo wykazało, że obie dawki zmniejszały ciśnienie skurczowe znacząco bardziej niż placebo. Różnica pomiędzy tymi dwiema dawkami nie była statystycznie istotna.

Nie badano długoterminowego wpływu amlodypiny na wzrost, dojrzewanie i rozwój ogólny. Nieokreślono również długoterminowego wpływu amlodypiny podawanej w dzieciństwie na zmniejszeniechorobowości i śmiertelności po osiągnięciu dorosłości..

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po doustnym podaniu dawek terapeutycznych, amlodypina jest dobrze wchłaniana, a maksymalnestężenie w surowicy występuje po 6-12 godzinach po podaniu dawki. Całkowitą biodostępnośćamlodypiny ocenia się na 64-80%.

Biodostępność amlodypiny nie ulega zmianie pod wpływem pokarmu.

Dystrybucja

Objętość dystrybucji wynosi około 21 l/kg. W badaniach in vitro wykazano, że amlodypina jest w około 97,5% wiązana przez białka surowicy.

Metabolizm

Amlodypina w znacznym stopniu ulega przemianie w wątrobie do nieczynnych metabolitów. Około 10% leku jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem i tą samą drogą ulega wydaleniu około60% metabolitów.

Eliminacja

Okres półtrwania eliminacji amlodypiny w fazie końcowej wynosi 35 – 50 godzini umożliwia dawkowanie raz na dobę.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Dane kliniczne dotyczące stosowania amlodypiny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby sąbardzo ograniczone. U pacjentów z niewydolnością wątroby klirens amlodypiny jest zmniejszony, co

powoduje wydłużeniu okresu półtrwania amlodypiny oraz wzrost pola pod krzywą AUC o około 40- 60%.

Osoby w podeszłym wieku

Czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia amlodypiny w surowicy krwi jest podobny zarówno u ludzi starszych jak i młodszych. U pacjentów w podeszłym wieku klirens amlodypiny zwykle bywaobniżony z następowym wzrostem AUC i okresu półtrwania w fazie eliminacji leku. Wzrost wartościAUC i okresu biologicznego półtrwania w fazie eliminacji u pacjentów z zastoinową niewydolnościąserca był zgodny z oczekiwaniami dla tej grupy wiekowej.

Dzieci i młodzież

Przeprowadzono populacyjne badanie farmakokinetyczne w grupie 74 dzieci w wieku od 12 miesięcydo 17 lat z nadciśnieniem tętniczym (w tym 34 pacjentów w wieku 6-12 lat i 28 pacjentów w wieku 13-17 lat) otrzymujących amlodypinę w dawkach od 1,25 do 20 mg raz lub dwa razy na dobę. U dzieci w wieku 6-12 lat i młodzieży w wieku 13-17 lat średni klirens całkowity (CL/F) wynosił odpowiednio 22,5 i 27,4 l/h u chłopców i odpowiednio 16,4 i 21,3 l/h u dziewcząt. Zaobserwowano dużą zmienność w ekspozycji między osobnikami. Dane dotyczące dzieci poniżej 6 roku życia są ograniczone.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Toksyczny wpływ na płodność

Badania wpływu na rozród przeprowadzone u szczurów i myszy wykazały opóźnienie daty porodu,wydłużenie czasu trwania porodu i zmniejszoną przeżywalność potomstwa po zastosowaniuamlodypiny w dawkach mniej więcej 50-kronie większych od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi,w przeliczeniu na mg/kg masy ciała.

Zaburzenia płodności

Nie stwierdzono wpływu amlodypiny podawanej w dawkach do 10 mg/kg/dobę (w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała, ośmiokrotnie* większej od maksymalnej zalecanej dawki dla ludziwynoszącej 10 mg) na płodność u szczurów (u samców przez 64 dni i samic przez 14 dni przedparowaniem). W innym badaniu z udziałem szczurów, w którym samcom szczurów podawanoamlodypinę w postaci bezylanu w dawce porównywalnej do dawki stosowanej u ludzi w przeliczeniuna mg/kg przez 30 dni, stwierdzono zarówno zmniejszenie stężenia hormonu folikulotropowego itestosteronu w osoczu jak również zmniejszenie gęstości nasienia i liczby dojrzałych spermatyd ikomórek Sertoliego.

Rakotwórczość, mutageneza

U szczurów i myszy otrzymujących amlodypinę w karmie przez dwa lata, w ilości tak dobranej, abyzapewnić dawkę dobową 0,5, 1,25 i 2,5 mg/kg/dobę, nie stwierdzono cech działania rakotwórczego.Największa dawka (która w przypadku myszy była zbliżona, a u szczurów dwukrotnie większa odmaksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, wynoszącej 10 mg, w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała*) była zbliżona do maksymalnej tolerowanej dawki dla myszy, ale nie dla szczurów.

W badaniach mutagenności nie stwierdzono działań związanych z podawanym lekiem na poziomie genów ani chromosomów.

*W oparciu o masę ciała pacjenta wynoszącą 50 kg

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Wapnia wodorofosforan

Celuloza mikrokrystaliczna Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A)Magnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

2 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z PVC/PVDC/Aluminium zawierające 10, 14, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 100, 180 tabletekButelki z HDPE z zakrętką z PP zawierające 28, 30, 56, 100, 180, 500 tabletek

Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania produktu leczniczego

Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Generics [UK] LimitedStation Close Potters Bar, Hertfordshire, EN6 1TLWielka Brytania

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

17857

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

18/02/2011

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

09/2018