CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Amlomyl, 5 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 5 mg amlodypiny (w postaci amlodypiny bezylanu)

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka.

Tabletka 5 mg

Biała, okrągła, dwuwypukła tabletka z wytłoczonym “5” po jednej stronie i z rowkiem dzielącym po drugiej stronie.

Tabletki można dzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

 Nadciśnienie tętnicze

 Przewlekła stabilna i naczynioskurczowa dławica piersiowa Naczynioskurczowa dusznica piersiowa (Prinzmetala)

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli

Zarówno w leczeniu nadciśnienia tętniczego jak i dławicy piersiowej początkowa dawkaAmlomylu wynosi zazwyczaj 5 mg raz na dobę. Dawkę można zwiększyć do maksymalnejdawki 10 mg na dobę (w dawce pojedynczej) w zależności od indywidualnej odpowiedzipacjenta na leczenie.

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, amlodypinę stosowano jednocześnie z tiazydowymilekami moczopędnymi, lekami alfa-adrenolitycznymi, lekami beta-adrenolitycznymi orazinhibitorami konwertazy angiotensyny. U pacjentów z dławicą piersiową, amlodypina możebyć stosowana w monoterapii lub w połączeniu z innymi produktami leczniczymi przeciwdławicy piersiowej u pacjentów z dławicą oporną na azotany i (lub) odpowiednie dawkileków blokujących receptory beta.

Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, leków blokujących receptorybeta-adrenergiczne oraz inhibitorów konwertazy angiotensyny nie wymaga modyfikowaniadawki amlodypiny.

Szczególne grupy pacjentów

Osoby w podeszłym wieku

Amlodypina stosowana w takich samych dawkach jest jednakowo dobrze tolerowany przezchorych w wieku podeszłym i młodszych. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca sięnormalny schemat dawkowania, jednak podczas zwiększania dawki należy zachowaćostrożność (patrz punkty 4.4 i 5.2).

Zaburzenia czynności wątroby

Schemat dawkowania u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynnościwątroby nie został ustalony, dlatego dostosowując dawkę amlodypiny należy zachowaćostrożność, dawka początkowa powinna być możliwie najmniejsza spośród wszystkichdostępnych (patrz punkty 4.4 i 5.2). Nie przeprowadzono badań dotyczących farmakokinetykiamlodypiny w ciężkich zaburzeniach czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimizaburzeniami czynności wątroby dawkowanie amlodypiny należy rozpocząć od najmniejszejdawki, a następnie stopniowo należy ją zwiększać.

Zaburzenia czynności nerek

Zmiany stężenia amlodypiny w surowicy nie są skorelowane ze stopniem uszkodzenia nerek,dlatego zaleca się normalny schemat dawkowania. Amlodypina nie jest usuwanaz organizmu przez dializę.

Dzieci i młodzież

Dzieci i młodzież z nadciśnieniem tętniczym w wieku od 6 do 17 lat.

Zalecana doustna dawka początkowa u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat wynosi 2,5mg raz na dobę. Dawka może zostać zwiększona do 5 mg raz na dobę jeśli po 4 tygodniachstosowania nie uzyskano pożądanych wartości ciśnienia tętniczego. Dawki większe niż 5 mgna dobę nie były badane u dzieci i młodzieży (patrz punkty 5.1 i 5.2).

Dzieci poniżej 6. roku życiaBrak dostępnych danych.

Sposób podawania

Tabletka do stosowania doustnego.

4.3 Przeciwwskazania

Amlodypina jest przeciwwskazana u pacjentów:

 z nadwrażliwością na pochodne dihydropirydyny, amlodypinę lub na którąkolwiek

substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1  z ciężkim niedociśnieniem tętniczym

 ze wstrząsem ( w tym wstrząsem kardiogennym)

 ze zwężeniem drogi odpływu lewej komory (np. w ciężkim zwężeniu zastawki aortalnej) z hemodynamicznie niestabilną niewydolnością serca po przebyciu ostrego zawału mięśnia sercowego

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania amlodypiny w przełomienadciśnieniowym.

Pacjenci z niewydolnością serca:

Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z niewydolnością serca.W długoterminowym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo z udziałem pacjentówz ciężką niewydolnością serca (stopień III i IV według NYHA) częstość występowaniaobrzęku płuc była większa w grupie leczonej amlodypiną w porównaniu z grupą otrzymującąplacebo,lecz nie towarzyszyło temu nasilenie objawów niewydolności serca (patrz punkt 5.1).

Leki z grupy antagonistów kanałów wapniowych, w tym amlodypina, powinny być ostrożniestosowane u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, ponieważ mogą zwiększać ryzykowystępowania zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz śmierci.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

Okres półtrwania amlodypiny jest wydłużony, a wartości AUC są większe u pacjentówz zaburzeniami czynności wątroby. Nie ustalono zaleceń dotyczących dawkowania.Stosowanie amlodypiny należy rozpocząć od możliwie najmniejszej dawki, należy zachowaćostrożność zarówno podczas rozpoczynania leczenia jak również podczas zwiększania dawkiamodypiny. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy stopniowozwiększać dawkę oraz zapewnić odpowiednią kontrolę.

Osoby w podeszłym wieku:

U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki (patrz punkty 4.2 i 5.2).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

Amlodypina może być stosowana u pacjentów z niewydolnością nerek w zwykłych dawkach.Zmiany stężenia amlodypiny w osoczu nie odzwierciedlają stopnia uszkodzenia nerek.Amlodypina nie jest usuwana z organizmu podczas dializy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wpływ innych produktów leczniczych na amlodypinę

Inhibitory CYP3A4

Jednoczesne stosowanie z silnym lub umiarkowanym inhibitorem CYP3A4 (inhibitoryproteazy, azole przeciwgrzybicze, makrolidy takie jak erytromycyna, klarytromycyna,werapamil lub diltiazem) mogło powodować znaczne zwiększenie wpływu amlodypiny naorganizm skutkujące zwiększonym ryzykiem zmniejszenia ciśnienia tętniczego.Znaczenie kliniczne niniejszej zmiany może być bardziej widoczne u pacjentów w podeszłymwieku, dlatego może być konieczna odpowiednia kontrola kliniczna oraz odpowiedniedostosowanie dawki.

Induktory CYP3A4

Po jednoczesnym podaniu znanych induktorów CYP3A4, stężenie amlodypiny w osoczumoże być różne. Z tego względu należy monitorować ciśnienie tętnicze krwi oraz dostosowaćdawkę podczas jednoczesnego stosowania induktorów CYP3A4, zarówno w czasie trwanialeczenia jak i po jego zakończeniu, szczególnie w przypadku stosowania silnych induktorówCYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca).

Stosowanie amlodypiny z grejpfrutem lub z sokiem grejpfrutowym nie jest wskazane zewzględu na możliwość zwiększenia biodostępności, co u niektórych pacjentów może nasilaćobniżenie ciśnienia tętniczego.

Dantrolen (wlew)

U zwierząt po dożylnym podaniu werapamilu i dantrolenu obserwowano prowadzące dośmierci migotanie komór i zapaść krążeniową powiązaną z hiperkaliemią. Ze względu naryzyko hiperkaliemii zaleca się unikanie jednoczesnego podawania antagonistów kanałuwapniowego, takich jak amlodypina u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwąi w leczeniu hipertermii złośliwej.

Wpływ amlodypiny na inne produkty lecznicze

Działanie amlodypiny polegające na obniżaniu ciśnienia krwi sumuje się z działaniemobniżającym ciśnienie krwi innych produktów leczniczych o właściwościachprzeciwnadciśnieniowych.

Takrolimus

W przypadku równoczesnego podawania amlodypiny istnieje ryzyko podwyższonegostężenia takrolimusu we krwi, jednak mechanizm farmakokinetyczny tej interakcji nie jestw pełni zrozumiały. Aby uniknąć toksycznego działania takrolimusu, podawanie amlodypinypacjentom leczonym takrolimusem wymaga monitorowania stężenia takrolimusu we krwii w razie konieczności, dostosowania dawki takrolimusu.

Cyklosporyna

Nie przeprowadzono badań interakcji pomiędzy cyklosporyną i amlodypiną u zdrowychochotników lub jakiejkolwiek innej populacji, z wyjątkiem pacjentów po przeszczepieniunerki, u których zaobserwowano zmienne zwiększenie stężenia cyklosporyny (przedział 0% -40%).

U pacjentów po przeszczepieniu nerki, stosujących amlodypinę, należy monitorować stężeniecyklosporyny, a w razie konieczności zmniejszyć jej dawkę.

Symwastatyna

Jednoczesne wielokrotne podawanie amlodypiny w dawce 10 mg z symwastatyną w dawce80 mg prowadziło do 77% zwiększenia narażenia na symwastatynę w porównaniu dosymwastatyny stosowanej w monoterapii. U pacjentów stosujących amlodypinę należyzmniejszyć dawkę symwastatyny do 20 mg na dobę.

W badaniach klinicznych dotyczących interakcji amlodypina nie wpływała nafarmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny, warfaryny lub cyklosporyny.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u kobiet w ciąży.

Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po zastosowaniu dużych dawek produktu (patrz punkt 5.3).

Stosowanie amlodypiny u kobiet w ciąży jest zalecane jedynie w przypadku, gdy nie możnazastosować innego, bezpieczniejszego leku lub, gdy korzyści z jego zastosowaniaprzewyższają ryzyko dla matki i płodu.

Karmienie piersią

Amlodypina przenika do mleka kobiecego. Część dawki matczynej, którą otrzymujeniemowlę została oszacowana w przedziale międzykwartylowym od 3% do 7%, maksymalnie15%. Wpływ amlodypiny na organizm niemowląt jest nieznany. Decyzja odnośniekontynuacji lub rezygnacji z karmienia piersią czy też kontynuacji lub rezygnacji z leczeniaamlodypiną powinna być podejmowana po ocenie potencjalnych korzyści wynikających zkarmienia piersią dla dziecka oraz korzyści leczenia amlodypiną u matki.

Płodność

U niektórych pacjentów leczonych antagonistami kanałów wapniowych zaobserwowanoodwracalne zmiany biochemiczne w główkach plemników. Dane kliniczne dotyczącepotencjalnego działania amlodypiny na płodność są niewystarczające. W jednym badaniuz udziałem szczurów zaobserwowano wystąpienie działań niepożądanych związanychz płodnością u samców (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Amlodypina może wywierać niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzeniapojazdów mechanicznych i obsługiwanie maszyn. U pacjentów przyjmujących amlodypinę,którzy odczuwają zawroty głowy, bóle głowy, zmęczenie lub nudności, zdolność reakcjimoże być obniżona. Szczególną ostrożność należy zachować na początku leczenia.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Najczęściej obserwowane działania niepożądane związane z leczeniem obejmowały: senność,zawroty głowy, ból głowy, kołatanie serca, zaczerwienienia twarzy, ból brzucha, nudności,obrzęk kostek, obrzęk oraz zmęczenie.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

W czasie leczenia amlodypiną zaobserwowano i opisano następujące działania niepożądane z następującą częstością ich występowania:

Bardzo często (>1/10); Często (>1/100, <1/10; Niezbyt często (>1/1000, <1/100); Rzadko (>

1/10 000, <1/1000); Bardzo rzadko (<1/10 000); Częstość nieznana (nie może być określonana podstawie dostępnych danych).

W obrębie każdej częstości występowania działania niepożądane przedstawiono zgodnie zezmniejszającym się nasileniem.

Klasyfikacja układów i Częstość Działania niepożądanenarządów

Zaburzenia krwi i układu Bardzo rzadko Leukocytopenia,chłonnego małopłytkowośćZaburzenia układu Bardzo rzadko Reakcje alergiczneimmunologicznego

Zaburzenia metabolizmu i Bardzo rzadko Hiperglikemia odżywiania

Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Depresja, zmiany nastroju (w tym lęk), bezsenność

Rzadko Dezorientacja

Zaburzenia układu nerwowego Często Senność, zawroty głowy, bóle

głowy (zwłaszcza w początkowym okresie leczenia)

Niezbyt często Drżenie, zaburzenia smaku,

omdlenia, niedoczulica, przeczulica

Bardzo rzadko Wzmożone napięcie, neuropatia

obwodowa

Częstość nieznana Zaburzenia pozapiramidowe# Zaburzenia oka Niezbyt często Zaburzenia widzenia (w tym

podwójne widzenia) Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Szumy uszneZaburzenia serca Często Kołatanie serca Niezbyt często Zaburzenia rytmu serca (w tym bradykardia, częstoskurcz

komorowy i migotanie przedsionków)

Bardzo rzadko Zawał serca,

Zaburzenia naczyniowe Często Nagłe zaczerwienienie twarzy

Niezbyt często Niedociśnienie Bardzo rzadko Zapalenie naczyń

Zaburzenia układu Często Duszność oddechowego, klatki piersiowej

Niezbyt często Kaszel, nieżyt nosa

i śródpiersia

Zaburzenia żołądka i jelit Często Ból brzucha, nudności,

niestrawność, zmiana rytmuwypróżnień (w tym biegunka i zaparcia)

Niezbyt często Wymioty, suchość w ustach

Zaburzenia wątroby i dróg

żółciowych

Zaburzenia skóry i tkanki

podskórnej

Bardzo rzadko Zapalenie trzustki, nieżyt

żołądka, przerost dziąseł

Bardzo rzadko Zapalenie wątroby, żółtaczka,

zwiększenie aktywności

enzymów wątrobowych*

Niezbyt często Łysienie, plamica, przebarwienia

skóry, nadmierna potliwość,

świąd, rumień, wysypka,

pokrzywka

Bardzo rzadko Obrzęk naczynioworuchowy,

rumień wielopostaciowy,

złuszczające zapalenie skóry,

zespół Stevensa Johnsona,

obrzęk Quinckego,

nadwrażliwość na światło

Częstość nieznana Toksyczna nekroliza naskórka

Zaburzenia mięśniowo-

szkieletowe i tkanki łącznej

Zaburzenia nerek i dróg

moczowych

Zaburzenie układu

rozrodczego i piersi

Zaburzenia ogólne i stany w

miejscu podania

Często Obrzęk kostek, kurcze mięśni

Niezbyt często Bóle stawów, bóle mięśni, bóle

pleców

Niezbyt często Zaburzenia oddawania moczu,

oddawanie moczu w nocy,

zwiększenie częstotliwości

oddawania moczu

Niezbyt często Impotencja, ginekomastia

Bardzo często Obrzęk,

Często Zmęczenie, osłabienie

Niezbyt często Ból w klatce piersiowej, ból, złe

samopoczucie

Badania laboratoryjne Niezbyt często Zwiększenie masy ciała,

zmniejszenie masy ciała *Najczęściej wraz z cholestazą

#Zgłaszano wyjątkowe przypadki wystąpienia zespołu pozapiramidowego

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszaniepodejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowaniestosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące dofachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działanianiepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania NiepożądanychDziałań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

Tel:

+ 48 22 49 21 301

Fax: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

U ludzi doświadczenie z zamierzonym przedawkowaniem jest ograniczone.

Objawy

Dostępne dane wskazują, że znaczne przedawkowanie amlodypiny może powodowaćnadmierne rozszerzenie naczyń obwodowych i odruchową tachykardię. Odnotowanoprzypadki znacznego i prawdopodobnie długotrwałego obniżenia ciśnienia systemowego,prowadzącego do wstrząsu, w tym wstrząsu z wystąpieniem zgonu.

Leczenie

Klinicznie istotne niedociśnienie, spowodowane przedawkowaniem amlodypiny wymagaaktywnego wspomagania czynności układu sercowo-naczyniowego, które obejmuje regularnemonitorowanie funkcji układu krążenia i oddechowego, uniesienie kończyn oraz kontrolęobjętości płynów krążących i ilości wydalanego moczu.

Pomocne w przywracaniu prawidłowego napięcia naczyń krwionośnych i ciśnienia tętniczegokrwi, mogą być leki obkurczające naczynia krwionośne, pod warunkiem, że nie maprzeciwwskazań do ich stosowania. Dożylnie podany glukonian wapnia może wpływaćkorzystnie, odwracając skutki blokady kanałów wapniowych

W niektórych przypadkach skutecznym, wartym rozważenia postępowaniem, może byćwykonanie płukania żołądka. Podanie węgla aktywowanego zdrowym ochotnikom,niezwłocznie lub do 2 godzin po zażyciu amlodypiny (w dawce 10 mg), prowadziło doznaczącego obniżenia wchłaniania amlodypiny.

Ponieważ amlodypina silnie wiąże się z białkami osocza, dializa nie wydaje się skutecznąmetodą usuwania jej z organizmu.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Antagoniści kanału wapniowego, selektywni antagoniścikanału wapniowego głównie z działaniami naczyniowymi, pochodne dihydropirydyny. KodATC: C08CA01

Mechanizm działania

Amlodypina jest antagonistą napływu jonów wapnia należącym do grupy dihydropirydyny(powolny inhibitor kanału wapniowego lub antagonista jonów wapniowych), który hamujeprzezbłonowy napływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i mięśni gładkichnaczyń.

Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego amlodypiny wynika z bezpośredniegodziałania rozkurczającego mięśni gładkich naczyń krwionośnych. Dokładny mechanizmłagodzenia objawów dławicy piersiowej przez amlodypinę nie został w pełni ustalony, jednakamlodypina zmniejsza niedotlenienie mięśnia serca poprzez dwa następujące rodzaje działań:

1. Amlodypina rozszerza tętniczki przedwłosowate i tym samym zmniejsza całkowity opórobwodowy (obciążenie następcze), który musi pokonać serce. Ponieważ częstość skurczówserca pozostaje niezmieniona, działanie to zmniejsza zużycie energii przez mięsień sercowyi jego zapotrzebowanie na tlen.

2. Mechanizm działania amlodypiny prawdopodobnie polega również na rozszerzeniugłównych tętnic i tętniczek wieńcowych zarówno w obszarach niezmienionych, jaki zmienionych wskutek niedokrwienia.. Powoduje to zwiększenie podaży tlenu w mięśniusercowym u pacjentów z napadami dławicy typu Prinzmetala.

Działanie farmakodynamiczne

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, podawanie amlodypiny jeden raz na dobę zapewniaklinicznie istotne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi zarówno w pozycji leżącej jak i stojącej,utrzymujące się przez 24 godziny. Z uwagi na powolny początek działania, po podaniuamlodypiny nie obserwuje się gwałtownych spadków ciśnienia tętniczego.

U pacjentów z chorobą niedokrwienną, podawanie amlodypiny jeden raz na dobę wydłużacałkowity czas wysiłku, czas do wystąpienia bólu wieńcowego oraz czas do obniżeniaodcinka ST o 1 mm, zmniejsza też częstość występowania dolegliwości wieńcowych orazzmniejsza liczbę stosowanych tabletek nitrogliceryny.

Nie stwierdzono, by amlodypina powodowała jakiekolwiek niekorzystne efekty metaboliczneani zmieniała profil lipidowy osocza. Amlodypina nadaje się do stosowania u chorych z astmąoskrzelową, cukrzycą i dną moczanową.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Stosowanie

u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (CAD)

Skuteczność amlodypiny w zapobieganiu zdarzeniom klinicznym u pacjentów z chorobąniedokrwienną serca oceniano w niezależnym, wieloośrodkowym, randomizowanym badaniuprowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, kontrolowanym placebo, z udziałem 1991pacjentów o nazwie CAMELOT (ang. Comparison of Amlodipine vs Enalapril to LimitOccurrences of Thrombosis). Przez 2 lata, wśród uczestników badania 663 osobyotrzymywały amlodypinę w dawce 5–10 mg, 673 osoby otrzymywały enalapryl w dawce 10-20 mg, a 655 osób otrzymywało placebo, poza standardowym leczeniem obejmującymstatyny, leki beta-adrenolityczne, leki moczopędne i aspirynę. Główne wyniki dotycząceskuteczności przedstawiono w Tabeli 1. Wyniki wskazują, że stosowanie amlodypinyzwiązane było z rzadszymi hospitalizacjami z powodu dławicy piersiowej i rzadszymwykonywaniem zabiegów rewaskularyzacji u pacjentów z chorobą wieńcową.

Tabela 1. Częstość występowania istotnych efektów klinicznych w badaniu CAMELOT

Wskaźnik występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych,

liczba przypadków (%)

Porównanie

amlodypiny i

placebo

Efekt Amlodypina Placebo Enalapryl Wskaźnik Wartość P

ryzyka (95% przedział ufności)

Pierwszorzędowy punkt końcowy

Niepożądane 110 (16,6) 151 (23,1) 136 (20,2) 0,69 (0,54– ,003 zdarzenia 0,88)

sercowo- naczyniowe Poszczególne elementy

Rewaskularyzacja 78 (11,8) 103 (15,7) 95 (141,1) 0,73 (0,54– ,03wieńcowa 0,98)Hospitalizacja z 51 (7,7) 84 (12,8) 86 (12,8) 0,58 (0,41– ,002powodu dławicy 0,82)Zawał mięśnia 14 (2,1) 19 (2,9) 11 (1,6) 0,73 (0,37– ,37sercowego 1,46)niezakończony zgonem

Udar mózgu lub 6 (0,9) 12 (1,8) 8 (1,2) 0,50 (0,19– ,15TIA 1,32)Zgon z powodów 5 (0,8) 2 (0,3) 5 (0,7) 2,46 (0,48– ,27sercowo- 12,7)naczyniowych

Hospitalizacja z 3 (0,5) 5 (0,8) 4(0,6) 0,59 (0,14– ,46powodu 2,47)zastoinowej niewydolności

serca

Zatrzymanie 0 4 (0,6) 1(0,1) BD ,04 krążenia ze skuteczną resuscytacją

Świeżo 5 (0,8) 2 (0,3) 8 (1,2) 2,6 (0,50– ,24rozpoznana 13,4)choroba naczyń obwodowych

Skróty: TIA- przemijający napad niedokrwienny

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością serca:

Badania hemodynamiczne u pacjentów z niewydolnością serca i badania kliniczne oparte napróbie wysiłkowej u pacjentów z niewydolnością serca stopnia II-IV według NYHAwykazały, że amlodypina nie powodowała pogorszenia stanu pacjentów, ocenianego jakotolerancja wysiłku fizycznego, wielkość frakcji wyrzutowej lewej komory serca oraz nasilenieobjawów klinicznych.

W kontrolowanym placebo badaniu (PRAISE), zaprojektowanym u chorych z niewydolnościąserca stopnia III-IV według NYHA , otrzymujących digoksynę, leki moczopędne i inhibitorykonwertazy angiotensyny (ACE-I) wykazano, że amlodypina nie powodowała zwiększeniaryzyka umieralności ani łącznego ryzyka umieralności i chorobowości u pacjentówz niewydolnością serca.

W dalszej obserwacji w długookresowym, kontrolowanym placebo badaniu (PRAISE-2),w którym oceniano stosowanie amlodypiny u pacjentów z niewydolnością serca w klasieNYHA III i IV bez objawów klinicznych, u których choroba nie miała podłożaniedokrwiennego, stosujących stałe dawki inhibitorów ACE, glikozydów naparstnicy i lekówmoczopędnych, amlodypina nie miała wpływu na śmiertelność z przyczyn sercowo-naczyniowych. W tej samej populacji pacjentów, stosowanie leku wiązało się zezwiększonym ryzykiem wystąpienia obrzęku płuc.

Leczenie zapobiegające występowaniu zawałów serca (ALLHAT)

Przeprowadzono randomizowane, kontrolowane metodą podwójnie ślepej próby badanie,dotyczące zachorowalności i śmiertelności, zatytułowane „Leczenie hipotensyjne i obniżającestężenie lipidów w celu zapobiegania występowaniu zawałów serca” (ang. Antihypertensiveand Lipid-Lowering Treatment to Prevent Heart Attack - ALLHAT), w celu porównanianowych metod leczenia: amlodypiną 2,5-10 mg/d (antagonista kanału wapniowego) lublizynoprylem 10-40 mg/d (inhibitor ACE) - jako leczenia pierwszego rzutu, z leczeniemtiazydowym lekiem moczopędnym chlortalidonem 12,5-25 mg/d, w łagodnym lubumiarkowanie nasilonym nadciśnieniu tętniczym.

Do badania włączono ogółem 33 357 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, w wieku powyżej55 lat, których obserwowano średnio przez 4,9 roku. U pacjentów występował co najmniejjeden z następujących czynników ryzyka rozwoju choroby wieńcowej: uprzedni zawał sercalub udar (ponad 6 miesięcy przed włączeniem do badania) lub wywiad dotyczący innegoepizodu związanego z miażdżycą naczyń (ogółem 51,5%), cukrzyca typu 2. (36,1%), stężenieHDL-C <35 mg/dl (11,6%), przerost lewej komory stwierdzony elektro- lub echokardiograficznie (20,9%), palenie papierosów (21,9%).

Pierwotnym punktem końcowym była łączna liczba zgonów z powodu choroby wieńcowejoraz zawałów serca niezakończonych zgonem pacjenta. Nie obserwowano istotnej różnicyw częstości wystąpienia pierwotnego punktu końcowego pomiędzy leczeniemz zastosowaniem amlodypiny i chlortalidonu: RR 0,98, 95% CI (0,90-1,07), p=0,65.W obrębie wtórnego punktu końcowego, częstość występowania niewydolności serca(element złożonego sercowo-naczyniowego punktu końcowego) była znacznie wyższaw grupie pacjentów otrzymujących amlodypinę w porównaniu do chlortalidonu (10,2% vs7,7%, RR 1,38, 95% CI [1,25-1,52] p<0,001). Co więcej, nie obserwowano różnicw śmiertelności ogólnej (bez względu na przyczynę) pomiędzy grupami, w którychstosowano amlodypinę i chlortalidon: RR 0,96 95%, CI [0,89-1,02], p=0,20.

Stosowanie u dzieci (w wieku 6 lat i starszych)

W badaniu obejmującym 268 dzieci w wieku 6-17 lat z przeważającym wtórnymnadciśnieniem tętniczym, porównanie amlodypiny w dawce 2,5 mg i 5,0 mg z placebowykazało, że obie dawki zmniejszały ciśnienie skurczowe znacząco bardziej niż placebo.Różnica pomiędzy tymi dwiema dawkami nie była statystycznie istotna.

Nie badano długoterminowego wpływu amlodypiny na wzrost, dojrzewanie i rozwój ogólny.Nie określono również długoterminowego wpływu amlodypiny podawanej w dzieciństwie nazmniejszenie chorobowości i śmiertelności po osiągnięciu dorosłości..

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po doustnym podaniu dawek terapeutycznych, amlodypina jest dobrze wchłaniana,a maksymalne stężenie w surowicy występuje po 6-12 godzinach po podaniu dawki.Całkowitą biodostępność amlodypiny ocenia się na 64-80%.

Biodostępność amlodypiny nie ulega zmianie pod wpływem pokarmu.

Dystrybucja

Objętość dystrybucji wynosi około 21 l/kg. W badaniach in vitro wykazano, że amlodypina jest w około 97,5% wiązana przez białka surowicy.

Metabolizm

Amlodypina w znacznym stopniu ulega przemianie w wątrobie do nieczynnych metabolitów.Około 10% leku jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem i tą samą drogą ulegawydaleniu około 60% metabolitów.

Eliminacja

Okres półtrwania eliminacji amlodypiny w fazie końcowej wynosi 35 – 50 godzini umożliwia dawkowanie raz na dobę.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Dane kliniczne dotyczące stosowania amlodypiny u pacjentów z zaburzeniami czynnościwątroby są bardzo ograniczone. U pacjentów z niewydolnością wątroby klirens amlodypinyjest zmniejszony, co powoduje wydłużeniu okresu półtrwania amlodypiny oraz wzrost polapod krzywą AUC o około 40-60%.

Osoby w podeszłym wieku

Czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia amlodypiny w surowicy krwi jest podobnyzarówno u ludzi starszych jak i młodszych. U pacjentów w podeszłym wieku klirensamlodypiny zwykle bywa obniżony z następowym wzrostem AUC i okresu półtrwaniaw fazie eliminacji leku. Wzrost wartości AUC i okresu biologicznego półtrwania w fazieeliminacji u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca był zgodny z oczekiwaniami dlatej grupy wiekowej.

Dzieci i młodzież

Przeprowadzono populacyjne badanie farmakokinetyczne w grupie 74 dzieci w wieku od 12miesięcy do 17 lat z nadciśnieniem tętniczym (w tym 34 pacjentów w wieku 6-12 lat i 28pacjentów w wieku 13-17 lat) otrzymujących amlodypinę w dawkach od 1,25 do 20 mg razlub dwa razy na dobę. U dzieci w wieku 6-12 lat i młodzieży w wieku 13-17 lat średni klirenscałkowity (CL/F) wynosił odpowiednio 22,5 i 27,4 l/h u chłopców i odpowiednio 16,4 i 21,3l/h u dziewcząt. Zaobserwowano dużą zmienność w ekspozycji między osobnikami. Danedotyczące dzieci poniżej 6 roku życia są ograniczone.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Toksyczny wpływ na płodność

Badania wpływu na rozród przeprowadzone u szczurów i myszy wykazały opóźnienie datyporodu, wydłużenie czasu trwania porodu i zmniejszoną przeżywalność potomstwa pozastosowaniu amlodypiny w dawkach mniej więcej 50-kronie większych od maksymalnejzalecanej dawki dla ludzi, w przeliczeniu na mg/kg masy ciała.

Zaburzenia płodności

Nie stwierdzono wpływu amlodypiny podawanej w dawkach do 10 mg/kg/dobę(w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała, ośmiokrotnie* większej od maksymalnejzalecanej dawki dla ludzi wynoszącej 10 mg) na płodność u szczurów (u samców przez 64dni i samic przez 14 dni przed parowaniem). W innym badaniu z udziałem szczurów,w którym samcom szczurów podawano amlodypinę w postaci bezylanu w dawceporównywalnej do dawki stosowanej u ludzi w przeliczeniu na mg/kg przez 30 dni,

stwierdzono zarówno zmniejszenie stężenia hormonu folikulotropowego i testosteronu wosoczu jak również zmniejszenie gęstości nasienia i liczby dojrzałych spermatyd i komórekSertoliego.

Rakotwórczość, mutageneza

U szczurów i myszy otrzymujących amlodypinę w karmie przez dwa lata, w ilości takdobranej, aby zapewnić dawkę dobową 0,5, 1,25 i 2,5 mg/kg/dobę, nie stwierdzono cechdziałania rakotwórczego. Największa dawka (która w przypadku myszy była zbliżona,a u szczurów dwukrotnie większa od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, wynoszącej 10mg, w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała*) była zbliżona do maksymalnej tolerowanejdawki dla myszy, ale nie dla szczurów.

W badaniach mutagenności nie stwierdzono działań związanych z podawanym lekiem napoziomie genów ani chromosomów.

*W oparciu o masę ciała pacjenta wynoszącą 50 kg

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Wapnia wodorofosforan Celuloza mikrokrystalicznaKarboksymetyloskrobia sodowa (typ A)Magnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

2 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z PVC/PVDC/Aluminium zawierające 10, 14, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 100, 180 tabletekButelki z HDPE z zakrętką z PP zawierające 28, 30, 56, 100, 180, 500 tabletek

Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania produktu leczniczego

Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąćw sposób zgodny z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Mylan Ireland LimitedUnit 35/36 Grange ParadeBaldoyle Industrial Estate, Dublin 13Irlandia

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

17856

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

18/02/2011

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Amlomyl, 10 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 10 mg amlodypiny (w postaci amlodypiny bezylanu)Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka.

Tabletka 10 mg

Biała, okrągła, dwuwypukła tabletka z wytłoczoną cyfrą “10” po jednej stronie i z rowkiemdzielącym po drugiej stronie.

Tabletki można dzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

 Nadciśnienie tętnicze

 Przewlekła stabilna i naczynioskurczowa dławica piersiowa Naczynioskurczowa dusznica piersiowa (Prinzmetala)

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli

Zarówno w leczeniu nadciśnienia tętniczego jak i dławicy piersiowej początkowa dawkaAmlomylu wynosi zazwyczaj 5 mg raz na dobę. Dawkę można zwiększyć do maksymalnejdawki 10 mg na dobę (w dawce pojedynczej) w zależności od indywidualnej odpowiedzipacjenta na leczenie.

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, amlodypinę stosowano jednocześnie z tiazydowymilekami moczopędnymi, lekami alfa-adrenolitycznymi, lekami beta-adrenolitycznymi orazinhibitorami konwertazy angiotensyny. U pacjentów z dławicą piersiową, amlodypina możebyć stosowany w monoterapii lub w połączeniu z innymi produktami leczniczymi przeciwdławicy piersiowej u pacjentów z dławicą oporną na azotany i (lub) odpowiednie dawkileków blokujących receptory beta.

Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, leków blokujących receptorybeta-adrenergiczne oraz inhibitorów konwertazy angiotensyny nie wymaga modyfikowaniadawki amlodypiny.

Szczególne grupy pacjentów

Osoby w podeszłym wieku

Amlodypina stosowana w takich samych dawkach jest jednakowo dobrze tolerowany przez chorych w wieku podeszłym i młodszych. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się

normalny schemat dawkowania, jednak podczas zwiększania dawki należy zachowaćostrożność (patrz punkty 4.4 i 5.2).

Zaburzenia czynności wątroby

Schemat dawkowania u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynnościwątroby nie został ustalony, dlatego dostosowując dawkę amlodypiny należy zachowaćostrożność, dawka początkowa powinna być możliwie najmniejsza spośród wszystkichdostępnych (patrz punkty 4.4 i 5.2). Nie przeprowadzono badań dotyczących farmakokinetykiamlodypiny w ciężkich zaburzeniach czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimizaburzeniami czynności wątroby dawkowanie amlodypiny należy rozpocząć od najmniejszejdawki, a następnie stopniowo należy ją zwiększać.

Zaburzenia czynności nerek

Zmiany stężenia amlodypiny w surowicy nie są skorelowane ze stopniem uszkodzenia nerek,dlatego zaleca się normalny schemat dawkowania. Amlodypina nie jest usuwanaz organizmu przez dializę.

Dzieci i młodzież

Dzieci i młodzież z nadciśnieniem tętniczym w wieku od 6 do 17 lat.

Zalecana doustna dawka początkowa u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat wynosi 2,5mg raz na dobę. Dawka może zostać zwiększona do 5 mg raz na dobę jeśli po 4 tygodniachstosowania nie uzyskano pożądanych wartości ciśnienia tętniczego. Dawki większe niż 5 mgna dobę nie były badane u dzieci i młodzieży (patrz punkty 5.1 i 5.2).

Dzieci poniżej 6. roku życiaBrak dostępnych danych.

Sposób podawania

Tabletka do stosowania doustnego.

4.5 Przeciwwskazania

Amlodypina jest przeciwwskazana u pacjentów:

 z nadwrażliwością na pochodne dihydropirydyny, amlodypinę lub na którąkolwiek

substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1  z ciężkim niedociśnieniem tętniczym

 ze wstrząsem ( w tym wstrząsem kardiogennym) ze zwężeniem drogi odpływu lewej komory (np. w ciężkim zwężeniu zastawki aortalnej)

 z hemodynamicznie niestabilną niewydolnością serca po przebyciu ostrego zawału

mięśnia sercowego.

4.6 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania amlodypiny w przełomienadciśnieniowym.

Pacjenci z niewydolnością serca:

Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z niewydolnością serca.W długoterminowym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo z udziałem pacjentówz ciężką niewydolnością serca (stopień III i IV według NYHA) częstość występowaniaobrzęku płuc była większa w grupie leczonej amlodypiną w porównaniu z grupą otrzymującąplacebo,lecz nie towarzyszyło temu nasilenie objawów niewydolności serca (patrz punkt 5.1).

Leki z grupy antagonistów kanałów wapniowych, w tym amlodypina, powinny być ostrożniestosowane u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, ponieważ mogą zwiększać ryzykowystępowania zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz śmierci.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

Okres półtrwania amlodypiny jest wydłużony, a wartości AUC są większe u pacjentówz zaburzeniami czynności wątroby. Nie ustalono zaleceń dotyczących dawkowania.Stosowanie amlodypiny należy rozpocząć od możliwie najmniejszej dawki, należy zachowaćostrożność zarówno podczas rozpoczynania leczenia jak również podczas zwiększania dawkiamodypiny. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy stopniowozwiększać dawkę oraz zapewnić odpowiednią kontrolę.

Osoby w podeszłym wieku:

U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki (patrz punkty 4.2 i 5.2).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

Amlodypina może być stosowana u pacjentów z niewydolnością nerek w zwykłych dawkach.Zmiany stężenia amlodypiny w osoczu nie odzwierciedlają stopnia uszkodzenia nerek.Amlodypina nie jest usuwana z organizmu podczas dializy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wpływ innych produktów leczniczych na amlodypinę

Inhibitory CYP3A4

Jednoczesne stosowanie z silnym lub umiarkowanym inhibitorem CYP3A4 (inhibitoryproteazy, azole przeciwgrzybicze, makrolidy takie jak erytromycyna, klarytromycyna,werapamil lub diltiazem) mogło powodować znaczne zwiększenie wpływu amlodypiny naorganizm skutkujące zwiększonym ryzykiem zmniejszenia ciśnienia tętniczego. Znaczeniekliniczne niniejszej zmiany może być bardziej widoczne u pacjentów w podeszłym wieku,dlatego może być konieczna odpowiednia kontrola kliniczna oraz odpowiednie dostosowaniedawki.

Induktory CYP3A4

Po jednoczesnym podaniu znanych induktorów CYP3A4, stężenie amlodypiny w osoczumoże być różne. Z tego względu należy monitorować ciśnienie tętnicze krwi oraz dostosowaćdawkę podczas jednoczesnego stosowania induktorów CYP3A4, zarówno w czasie trwanialeczenia jak i po jego zakończeniu, szczególnie w przypadku stosowania silnych induktorówCYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca).

Stosowanie amlodypiny z grejpfrutem lub z sokiem grejpfrutowym nie jest wskazane zewzględu na możliwość zwiększenia biodostępności, co u niektórych pacjentów może nasilaćobniżenie ciśnienia tętniczego.

Dantrolen (wlew)

U zwierząt po dożylnym podaniu werapamilu i dantrolenu obserwowano prowadzące dośmierci migotanie komór i zapaść krążeniową powiązaną z hiperkaliemią. Ze względu naryzyko hiperkaliemii zaleca się unikanie jednoczesnego podawania antagonistów kanałuwapniowego, takich jak amlodypina u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwąi w leczeniu hipertermii złośliwej.

Wpływ amlodypiny na inne produkty lecznicze

Działanie amlodypiny polegające na obniżaniu ciśnienia krwi sumuje się z działaniemobniżającym ciśnienie krwi innych produktów leczniczych o właściwościachprzeciwnadciśnieniowych.

Takrolimus

W przypadku równoczesnego podawania amlodypiny istnieje ryzyko podwyższonegostężenia takrolimusu we krwi, jednak mechanizm farmakokinetyczny tej interakcji nie jestw pełni zrozumiały. Aby uniknąć toksycznego działania takrolimusu, podawanie amlodypinypacjentom leczonym takrolimusem wymaga monitorowania stężenia takrolimusu we krwii w razie konieczności, dostosowania dawki takrolimusu.

Cyklosporyna

Nie przeprowadzono badań interakcji pomiędzy cyklosporyną i amlodypiną u zdrowychochotników lub jakiejkolwiek innej populacji, z wyjątkiem pacjentów po przeszczepieniunerki, u których zaobserwowano zmienne zwiększenie stężenia cyklosporyny (przedział 0% -40%).

U pacjentów po przeszczepieniu nerki, stosujących amlodypinę, należy monitorować stężeniecyklosporyny, a w razie konieczności zmniejszyć jej dawkę.

Symwastatyna

Jednoczesne wielokrotne podawanie amlodypiny w dawce 10 mg z symwastatyną w dawce80 mg prowadziło do 77% zwiększenia narażenia na symwastatynę w porównaniu dosymwastatyny stosowanej w monoterapii. U pacjentów stosujących amlodypinę należyzmniejszyć dawkę symwastatyny do 20 mg na dobę.

W badaniach klinicznych dotyczących interakcji amlodypina nie wpływała nafarmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny, warfaryny lub cyklosporyny.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u kobiet w ciąży.

Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po zastosowaniu dużych dawek produktu (patrz punkt 5.3).

Stosowanie amlodypiny u kobiet w ciąży jest zalecane jedynie w przypadku, gdy nie możnazastosować innego, bezpieczniejszego leku lub, gdy korzyści z jego zastosowaniaprzewyższają ryzyko dla matki i płodu.

Karmienie piersią

Amlodypina przenika do mleka kobiecego. Część dawki matczynej, którą otrzymujeniemowlę została oszacowana w przedziale międzykwartylowym od 3% do 7%, maksymalnie15%. Wpływ amlodypiny na organizm niemowląt jest nieznany. Decyzja odnośniekontynuacji lub rezygnacji z karmienia piersią czy też kontynuacji lub rezygnacji z leczeniaamlodypiną powinna być podejmowana po ocenie potencjalnych korzyści wynikającychz karmienia piersią dla dziecka oraz leczenia amlodypiną u matki.

Płodność

U niektórych pacjentów leczonych antagonistami kanałów wapniowych zaobserwowanoodwracalne zmiany biochemiczne w główkach plemników. Dane kliniczne dotyczącepotencjalnego działania amlodypiny na płodność są niewystarczające. W jednym badaniuz udziałem szczurów zaobserwowano wystąpienie działań niepożądanych związanychz płodnością u samców (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Amlodypina może wywierać niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzeniapojazdów mechanicznych i obsługiwanie maszyn. U pacjentów przyjmujących amlodypinę,którzy odczuwają zawroty głowy, bóle głowy, zmęczenie lub nudności, zdolność reakcjimoże być obniżona. Szczególną ostrożność należy zachować na początku leczenia.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Najczęściej obserwowane działania niepożądane związane z leczeniem obejmowały: senność,zawroty głowy, ból głowy, kołatanie serca, zaczerwienienia twarzy, ból brzucha, nudności,obrzęk kostek, obrzęk oraz zmęczenie.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

W czasie leczenia amlodypiną zaobserwowano i opisano następujące działania niepożądane znastępującą częstością ich występowania:

Bardzo często (>1/10); Często (>1/100, <1/10; Niezbyt często (>1/1000, <1/100); Rzadko (>

1/10 000, <1/1000); Bardzo rzadko (<1/10 000); Częstość nieznana (nie może być określonana podstawie dostępnych danych)..

W obrębie każdej częstości występowania działania niepożądane przedstawiono zgodnie zezmniejszającym się nasileniem.

Klasyfikacja układów i Częstość Działania niepożądanenarządów

Zaburzenia krwi i układu Bardzo rzadko Leukocytopenia,chłonnego małopłytkowośćZaburzenia układu Bardzo rzadko Reakcje alergiczneimmunologicznego

Zaburzenia metabolizmu i Bardzo rzadko Hiperglikemia odżywiania

Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Depresja, zmiany nastroju (w tym lęk), bezsenność

Rzadko Dezorientacja

Zaburzenia układu nerwowego Często Senność, zawroty głowy, bóle

głowy (zwłaszcza w początkowym okresie leczenia)

Niezbyt często Drżenie, zaburzenia smaku,

omdlenia, niedoczulica, przeczulica

Bardzo rzadko Wzmożone napięcie, neuropatia

obwodowa

Częstość nieznana Zaburzenia pozapiramidowe# Zaburzenia oka Niezbyt często Zaburzenia widzenia (w tym

podwójne widzenia) Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Szumy uszneZaburzenia serca Często Kołatanie serca Niezbyt często Zaburzenia rytmu serca (w tym bradykardia, częstoskurcz

komorowy i migotanie przedsionków)

Bardzo rzadko Zawał sercaZaburzenia naczyniowe Często Nagłe zaczerwienienie twarzy Niezbyt często Niedociśnienie Bardzo rzadko Zapalenie naczyń

Zaburzenia układu Często Duszność oddechowego, klatki piersiowej

Niezbyt często Kaszel, nieżyt nosa

i śródpiersia

Zaburzenia żołądka i jelit Często Ból brzucha, nudności,

niestrawność, zmiana rytmuwypróżnień (w tym biegunka i zaparcia)

Niezbyt często Wymioty, suchość w ustach

Zaburzenia wątroby i dróg

żółciowych

Zaburzenia skóry i tkanki

podskórnej

Bardzo rzadko Zapalenie trzustki, nieżyt

żołądka, przerost dziąseł

Bardzo rzadko Zapalenie wątroby, żółtaczka,

zwiększenie aktywności

enzymów wątrobowych*

Niezbyt często Łysienie, plamica,

przebarwienia skóry, nadmierna

potliwość, świąd, rumień,

wysypka, pokrzywka

Bardzo rzadko Obrzęk naczynioworuchowy,

rumień wielopostaciowy,

złuszczające zapalenie skóry,

zespół Stevensa Johnsona,

obrzęk Quinckego,

nadwrażliwość na światło

Częstość nieznana Toksyczna nekroliza naskórka

Zaburzenia mięśniowo-

szkieletowe i tkanki łącznej

Zaburzenia nerek i dróg

moczowych

Zaburzenie układu

rozrodczego i piersi

Zaburzenia ogólne i stany w

miejscu podania

Często Obrzęk kostek, kurcze mięśni

Niezbyt często Bóle stawów, bóle mięśni, bóle

pleców

Niezbyt często Zaburzenia oddawania moczu,

oddawanie moczu w nocy,

zwiększenie częstotliwości

oddawania moczu

Niezbyt często Impotencja, ginekomastia

Bardzo często Obrzęk

Często Zmęczenie, osłabienie

Niezbyt często Ból w klatce piersiowej,

osłabienie, ból, złe

samopoczucieBadania laboratoryjne Niezbyt często Zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała

*Najczęściej wraz z cholestazą

#Zgłaszano wyjątkowe przypadki wystąpienia zespołu pozapiramidowego

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszaniepodejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowaniestosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące dofachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działanianiepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania NiepożądanychDziałań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

Tel:

+ 48 22 49 21 301

Fax: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

U ludzi doświadczenie z zamierzonym przedawkowaniem jest ograniczone.

Objawy

Dostępne dane wskazują, że znaczne przedawkowanie amlodypiny może powodowaćnadmierne rozszerzenie naczyń obwodowych i odruchową tachykardię. Odnotowanoprzypadki znacznego i prawdopodobnie długotrwałego obniżenia ciśnienia systemowego,prowadzącego do wstrząsu, w tym wstrząsu z wystąpieniem zgonu.

Leczenie

Klinicznie istotne niedociśnienie, spowodowane przedawkowaniem amlodypiny wymagaaktywnego wspomagania czynności układu sercowo-naczyniowego, które obejmuje regularnemonitorowanie funkcji układu krążenia i oddechowego, uniesienie kończyn oraz kontrolęobjętości płynów krążących i ilości wydalanego moczu.

Pomocne w przywracaniu prawidłowego napięcia naczyń krwionośnych i ciśnienia tętniczegokrwi, mogą być leki obkurczające naczynia krwionośne, pod warunkiem, że nie maprzeciwwskazań do ich stosowania. Dożylnie podany glukonian wapnia może wpływaćkorzystnie, odwracając skutki blokady kanałów wapniowych

W niektórych przypadkach skutecznym, wartym rozważenia postępowaniem, może byćwykonanie płukania żołądka. Podanie węgla aktywowanego zdrowym ochotnikom,niezwłocznie lub do 2 godzin po zażyciu amlodypiny (w dawce 10 mg), prowadziło doznaczącego obniżenia wchłaniania amlodypiny.

Ponieważ amlodypina silnie wiąże się z białkami osocza, dializa nie wydaje się skutecznąmetodą usuwania jej z organizmu.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Antagoniści kanału wapniowego, selektywni antagoniścikanału wapniowego głównie z działaniami naczyniowymi, pochodne dihydropirydyny. KodATC: C08CA01

Mechanizm działania

Amlodypina jest antagonistą napływu jonów wapnia należącym do grupy dihydropirydyny(powolny inhibitor kanału wapniowego lub antagonista jonów wapniowych), który hamujeprzezbłonowy napływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i mięśni gładkichnaczyń.

Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego amlodypiny wynika z bezpośredniegodziałania rozkurczającego mięśni gładkich naczyń krwionośnych. Dokładny mechanizmłagodzenia objawów dławicy piersiowej przez amlodypinę nie został w pełni ustalony, jednakamlodypina zmniejsza niedotlenienie mięśnia serca poprzez dwa następujące rodzaje działań:

1) Amlodypina rozszerza tętniczki przedwłosowate i tym samym zmniejsza całkowity opórobwodowy (obciążenie następcze), który musi pokonać serce. Ponieważ częstość skurczówserca pozostaje niezmieniona, działanie to zmniejsza zużycie energii przez mięsień sercowyi jego zapotrzebowanie na tlen.

2) Mechanizm działania amlodypiny prawdopodobnie polega również na rozszerzeniugłównych tętnic i tętniczek wieńcowych zarówno w obszarach niezmienionych, jaki zmienionych wskutek niedokrwienia. Powoduje to zwiększenie podaży tlenu w mięśniusercowym u pacjentów z napadami dławicy typu Prinzmetala.

Działanie farmakodynamiczne

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, podawanie amlodypiny jeden raz na dobę zapewniaklinicznie istotne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi zarówno w pozycji leżącej jak i stojącej,utrzymujące się przez 24 godziny. Z uwagi na powolny początek działania, po podaniuamlodypiny nie obserwuje się gwałtownych spadków ciśnienia tętniczego.

U pacjentów z chorobą niedokrwienną, podawanie amlodypiny jeden raz na dobę wydłużacałkowity czas wysiłku, czas do wystąpienia bólu wieńcowego oraz czas do obniżeniaodcinka ST o 1 mm, zmniejsza też częstość występowania dolegliwości wieńcowych orazzmniejsza liczbę stosowanych tabletek nitrogliceryny.

Nie stwierdzono, by amlodypina powodowała jakiekolwiek niekorzystne efekty metaboliczneani zmieniała profil lipidowy osocza. Amlodypina nadaje się do stosowania u chorych z astmąoskrzelową, cukrzycą i dną moczanową.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Stosowanie

u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (CAD)

Skuteczność amlodypiny w zapobieganiu zdarzeniom klinicznym u pacjentów z chorobąniedokrwienną serca oceniano w niezależnym, wieloośrodkowym, randomizowanym badaniuprowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, kontrolowanym placebo, z udziałem 1991pacjentów o nazwie CAMELOT (ang. Comparison of Amlodipine vs Enalapril to LimitOccurrences of Thrombosis). Przez 2 lata, wśród uczestników badania 663 osobyotrzymywały amlodypinę w dawce 5–10 mg, 673 osoby otrzymywały enalapryl w dawce 10-20 mg, a 655 osób otrzymywało placebo, poza standardowym leczeniem obejmującymstatyny, leki beta-adrenolityczne, leki moczopędne i aspirynę. Główne wyniki dotycząceskuteczności przedstawiono w Tabeli 1. Wyniki wskazują, że stosowanie amlodypinyzwiązane było z rzadszymi hospitalizacjami z powodu dławicy piersiowej i rzadszymwykonywaniem zabiegów rewaskularyzacji u pacjentów z chorobą wieńcową.

Tabela 1. Częstość występowania istotnych efektów klinicznych w badaniu CAMELOT

Wskaźnik występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych, Porównanie amlodypiny iliczba przypadków (%) placebo

Efekt Amlodypina Placebo Enalapryl Wskaźnik Wartość P ryzyka

(95% przedział ufności)

Pierwszorzędowy punkt końcowy

Niepożądane 110 (16,6) 151 (23,1) 136 (20,2) 0,69 (0,54– ,003 zdarzenia 0,88)

sercowo- naczyniowe Poszczególne elementy

Rewaskularyzacja 78 (11,8) 103 (15,7) 95 (141,1) 0,73 (0,54– ,03wieńcowa 0,98)Hospitalizacja z 51 (7,7) 84 (12,8) 86 (12,8) 0,58 (0,41– ,002powodu dławicy 0,82)Zawał mięśnia 14 (2,1) 19 (2,9) 11 (1,6) 0,73 (0,37– ,37sercowego 1,46)niezakończony zgonem

Udar mózgu lub 6 (0,9) 12 (1,8) 8 (1,2) 0,50 (0,19– ,15TIA 1,32)Zgon z powodów 5 (0,8) 2 (0,3) 5 (0,7) 2,46 (0,48– ,27sercowo- 12,7)naczyniowych

Hospitalizacja z 3 (0,5) 5 (0,8) 4(0,6) 0,59 (0,14– ,46powodu 2,47)zastoinowej niewydolności

serca

Zatrzymanie 0 4 (0,6) 1(0,1) BD ,04 krążenia ze skuteczną resuscytacją

Świeżo 5 (0,8) 2 (0,3) 8 (1,2) 2,6 (0,50– ,24rozpoznana 13,4)choroba naczyń obwodowych

Skróty: TIA- przemijający napad niedokrwienny

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością serca:

Badania hemodynamiczne u pacjentów z niewydolnością serca i badania kliniczne oparte napróbie wysiłkowej u pacjentów z niewydolnością serca stopnia II-IV według NYHAwykazały, że amlodypina nie powodowała pogorszenia stanu pacjentów, ocenianego jakotolerancja wysiłku fizycznego, wielkość frakcji wyrzutowej lewej komory serca oraz nasilenieobjawów klinicznych.

W kontrolowanym placebo badaniu (PRAISE), zaprojektowanym u chorych z niewydolnościąserca stopnia III-IV według NYHA , otrzymujących digoksynę, leki moczopędne i inhibitorykonwertazy angiotensyny (ACE-I) wykazano, że amlodypina nie powodowała zwiększeniaryzyka umieralności ani łącznego ryzyka umieralności i chorobowości u pacjentówz niewydolnością serca.

W dalszej obserwacji w długookresowym, kontrolowanym placebo badaniu (PRAISE-2),w którym oceniano stosowanie amlodypiny u pacjentów z niewydolnością serca w klasieNYHA III i IV bez objawów klinicznych, u których choroba nie miała podłoża

niedokrwiennego, stosujących stałe dawki inhibitorów ACE, glikozydów naparstnicy i lekówmoczopędnych, amlodypina nie miała wpływu na śmiertelność z przyczyn sercowo-naczyniowych. W tej samej populacji pacjentów, stosowanie leku wiązało się zezwiększonym ryzykiem wystąpienia obrzęku płuc.

Leczenie zapobiegające występowaniu zawałów serca (ALLHAT)

Przeprowadzono randomizowane, kontrolowane metodą podwójnie ślepej próby badanie,dotyczące zachorowalności i śmiertelności, zatytułowane „Leczenie hipotensyjne i obniżającestężenie lipidów w celu zapobiegania występowaniu zawałów serca” (ang. Antihypertensiveand Lipid-Lowering Treatment to Prevent Heart Attack - ALLHAT), w celu porównanianowych metod leczenia: amlodypiną 2,5-10 mg/d (antagonista kanału wapniowego) lublizynoprylem 10-40 mg/d (inhibitor ACE) - jako leczenia pierwszego rzutu, z leczeniemtiazydowym lekiem moczopędnym chlortalidonem 12,5-25 mg/d, w łagodnym lubumiarkowanie nasilonym nadciśnieniu tętniczym.

Do badania włączono ogółem 33 357 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, w wieku powyżej55 lat, których obserwowano średnio przez 4,9 roku. U pacjentów występował co najmniejjeden z następujących czynników ryzyka rozwoju choroby wieńcowej: uprzedni zawał sercalub udar (ponad 6 miesięcy przed włączeniem do badania) lub wywiad dotyczący innegoepizodu związanego z miażdżycą naczyń (ogółem 51,5%), cukrzyca typu 2. (36,1%), stężenieHDL-C <35 mg/dl (11,6%), przerost lewej komory stwierdzony elektro- lub echokardiograficznie (20,9%), palenie papierosów (21,9%).

Pierwotnym punktem końcowym była łączna liczba zgonów z powodu choroby wieńcowejoraz zawałów serca niezakończonych zgonem pacjenta. Nie obserwowano istotnej różnicyw częstości wystąpienia pierwotnego punktu końcowego pomiędzy leczeniemz zastosowaniem amlodypiny i chlortalidonu: RR 0,98, 95% CI (0,90-1,07), p=0,65.W obrębie wtórnego punktu końcowego, częstość występowania niewydolności serca(element złożonego sercowo-naczyniowego punktu końcowego) była znacznie wyższaw grupie pacjentów otrzymujących amlodypinę w porównaniu do chlortalidonu (10,2% vs7,7%, RR 1,38, 95% CI [1,25-1,52] p<0,001). Co więcej, nie obserwowano różnicw śmiertelności ogólnej (bez względu na przyczynę) pomiędzy grupami, w którychstosowano amlodypinę i chlortalidon: RR 0,96 95%, CI [0,89-1,02], p=0,20.

Stosowanie u dzieci (w wieku 6 lat i starszych)

W badaniu obejmującym 268 dzieci w wieku 6-17 lat z przeważającym wtórnymnadciśnieniem tętniczym, porównanie amlodypiny w dawce 2,5 mg i 5,0 mg z placebowykazało, że obie dawki zmniejszały ciśnienie skurczowe znacząco bardziej niż placebo.Różnica pomiędzy tymi dwiema dawkami nie była statystycznie istotna.

Nie badano długoterminowego wpływu amlodypiny na wzrost, dojrzewanie i rozwój ogólny.Nie określono również długoterminowego wpływu amlodypiny podawanej w dzieciństwie nazmniejszenie chorobowości i śmiertelności po osiągnięciu dorosłości..

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po doustnym podaniu dawek terapeutycznych, amlodypina jest dobrze wchłaniana,a maksymalne stężenie w surowicy występuje po 6-12 godzinach po podaniu dawki.Całkowitą biodostępność amlodypiny ocenia się na 64-80%.

Biodostępność amlodypiny nie ulega zmianie pod wpływem pokarmu.

Dystrybucja

Objętość dystrybucji wynosi około 21 l/kg. W badaniach in vitro wykazano, że amlodypina jest w około 97,5% wiązana przez białka surowicy.

Metabolizm

Amlodypina w znacznym stopniu ulega przemianie w wątrobie do nieczynnych metabolitów.Około 10% leku jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem i tą samą drogą ulegawydaleniu około 60% metabolitów.

Eliminacja

Okres półtrwania eliminacji amlodypiny w fazie końcowej wynosi 35 – 50 godzini umożliwia dawkowanie raz na dobę.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Dane kliniczne dotyczące stosowania amlodypiny u pacjentów z zaburzeniami czynnościwątroby są bardzo ograniczone. U pacjentów z niewydolnością wątroby klirens amlodypinyjest zmniejszony, co powoduje wydłużeniu okresu półtrwania amlodypiny oraz wzrost polapod krzywą AUC o około 40-60%.

Osoby w podeszłym wieku

Czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia amlodypiny w surowicy krwi jest podobnyzarówno u ludzi starszych jak i młodszych. U pacjentów w podeszłym wieku klirensamlodypiny zwykle bywa obniżony z następowym wzrostem AUC i okresu półtrwaniaw fazie eliminacji leku. Wzrost wartości AUC i okresu biologicznego półtrwania w fazieeliminacji u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca był zgodny z oczekiwaniami dlatej grupy wiekowej.

Dzieci i młodzież

Przeprowadzono populacyjne badanie farmakokinetyczne w grupie 74 dzieci w wieku od 12miesięcy do 17 lat z nadciśnieniem tętniczym (w tym 34 pacjentów w wieku 6-12 lat i 28pacjentów w wieku 13-17 lat) otrzymujących amlodypinę w dawkach od 1,25 do 20 mg razlub dwa razy na dobę. U dzieci w wieku 6-12 lat i młodzieży w wieku 13-17 lat średni klirenscałkowity (CL/F) wynosił odpowiednio 22,5 i 27,4 l/h u chłopców i odpowiednio 16,4 i 21,3l/h u dziewcząt. Zaobserwowano dużą zmienność w ekspozycji między osobnikami. Danedotyczące dzieci poniżej 6 roku życia są ograniczone.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Toksyczny wpływ na płodność

Badania wpływu na rozród przeprowadzone u szczurów i myszy wykazały opóźnienie datyporodu, wydłużenie czasu trwania porodu i zmniejszoną przeżywalność potomstwa pozastosowaniu amlodypiny w dawkach mniej więcej 50-kronie większych od maksymalnejzalecanej dawki dla ludzi, w przeliczeniu na mg/kg masy ciała.

Zaburzenia płodności

Nie stwierdzono wpływu amlodypiny podawanej w dawkach do 10 mg/kg/dobę(w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała, ośmiokrotnie* większej od maksymalnejzalecanej dawki dla ludzi wynoszącej 10 mg) na płodność u szczurów (u samców przez 64dni i samic przez 14 dni przed parowaniem). W innym badaniu z udziałem szczurów,w którym samcom szczurów podawano amlodypinę w postaci bezylanu w dawceporównywalnej do dawki stosowanej u ludzi w przeliczeniu na mg/kg przez 30 dni,stwierdzono zarówno zmniejszenie stężenia hormonu folikulotropowego i testosteronu

w osoczu jak również zmniejszenie gęstości nasienia i liczby dojrzałych spermatyd i komórek Sertoliego.

Rakotwórczość, mutageneza

U szczurów i myszy otrzymujących amlodypinę w karmie przez dwa lata, w ilości takdobranej, aby zapewnić dawkę dobową 0,5, 1,25 i 2,5 mg/kg/dobę, nie stwierdzono cechdziałania rakotwórczego. Największa dawka (która w przypadku myszy była zbliżona,a u szczurów dwukrotnie większa od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, wynoszącej 10mg, w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała*) była zbliżona do maksymalnej tolerowanejdawki dla myszy, ale nie dla szczurów.

W badaniach mutagenności nie stwierdzono działań związanych z podawanym lekiem napoziomie genów ani chromosomów.

*W oparciu o masę ciała pacjenta wynoszącą 50 kg

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Wapnia wodorofosforan Celuloza mikrokrystalicznaKarboksymetyloskrobia sodowa (typ A)Magnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

2 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z PVC/PVDC/Aluminium zawierające 10, 14, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 100, 180 tabletekButelki z HDPE z zakrętką z PP zawierające 28, 30, 56, 100, 180, 500 tabletek

Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania produktu leczniczego

Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Mylan Ireland Limited

Unit 35/36 Grange ParadeBaldoyle Industrial Estate, Dublin 13Irlandia

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

17857

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

18/02/2011

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO