ANEKS I
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie
Apidra SoloStar 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jeden ml zawiera 100 jednostek insuliny glulizynowej (co odpowiada 3,49 mg).
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce
Każda fiolka zawiera 10 ml roztworu do wstrzykiwań co odpowiada 1000 jednostkom.
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie
Każdy wkład zawiera 3 ml roztworu do wstrzykiwań co odpowiada 300 jednostkom.
Apidra SoloStar 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu
Każdy wstrzykiwacz zawiera 3 ml roztworu do wstrzykiwań co odpowiada 300 jednostkom.
Insulina glulizynowa jest wytwarzana metodą rekombinacji DNA w komórkach Escherichia coli. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce Roztwór do wstrzykiwań w fiolce.
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie Roztwór do wstrzykiwań we wkładzie.
Apidra SoloStar 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu Roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu.
Przezroczysty, bezbarwny roztwór wodny.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Cukrzyca u dorosłych, młodzieży i dzieci od 6 lat, wymagająca leczenia insuliną.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Moc produktu leczniczego jest wyrażona w jednostkach. Jednostki te odnoszą się do produktuleczniczego Apidra i nie tym samym co jednostki międzynarodowe lub jednostki wyrażające mocinnych analogów insuliny (patrz punkt 5.1).
Produkt leczniczy Apidra należy stosować w schematach leczenia, w których stosuje się insulinę będącą połączeniem umiarkowanie i szybko działającej insuliny lub insulinę długo działającą lub analog insuliny podstawowej; można go również stosować z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi.
Dawka produktu leczniczego Apidra powinna być ustalana indywidualnie.
2
Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek insulina glulizynowa na ogół zachowuje swojewłaściwości farmakokinetyczne. Jednak w przypadku zaburzenia czynności nerek zapotrzebowanie nainsulinę może być obniżone (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby
Nie przeprowadzono badań właściwości farmakokinetycznych insuliny glulizynowej u pacjentówz zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z niewydolnością wątroby zapotrzebowanie nainsulinę może być zmniejszone ze względu na osłabioną zdolność do glukoneogenezy i zwolnionymetabolizm insuliny.
Pacjenci w podeszłym wieku
Istnieją ograniczone dane farmakokinetyczne dotyczące chorych na cukrzycę w podeszłym wieku.Osłabienie czynności nerek może powodować obniżenie zapotrzebowania na insulinę.
Dzieci i młodzież
Brak wystarczających danych klinicznych dotyczących stosowania produktu Apidra u dzieci poniżej6 lat.
Sposób podawania
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce Podanie dożylne
Produkt Apidra może być podawany dożylnie. Zabieg ten powinien być wykonywany przez lekarza prowadzącego. Produktu Apidra nie należy mieszać z roztworem glukozy lub płynem Ringera lub innym rodzajem insuliny.
Podanie podskórne insuliny w infuzji ciągłej
Produkt leczniczy Apidra może być podawany w ciągłej infuzji podskórnej (ang. ContinuousSubcutaneous Insulin Infusion, CSII) z wykorzystaniem pompy do infuzji insuliny z odpowiednimicewnikami i zbiornikami. Pacjenci stosujący ciągłą infuzję podskórną insuliny powinni byćodpowiednio przeszkoleni w zakresie używania pompy.
Zestaw do infuzji oraz zbiornik stosowany z produktem leczniczym Apidra muszą być wymieniane conajmniej co 48 godzin z zachowaniem zasad aseptyki. Instrukcje te mogą się różnić od ogólnych zasadprzedstawionych w instrukcji obsługi pompy. Ważne jest aby pacjenci przestrzegali specjalnychinstrukcji podczas stosowania produktu leczniczego Apidra. Niestosowanie się do specjalnychinstrukcji dotyczących produktu leczniczego Apidra może prowadzić do poważnych zdarzeńniepożądanych.
W ciągłej infuzji podskórnej z zastosowaniem pompy nie wolno mieszać produktu leczniczego Apidraz płynami do rozcieńczania ani z innymi insulinami.
W przypadku awarii pompy pacjenci otrzymujący produkt leczniczy Apidra w ciągłej infuzjipodskórnej muszą posiadać alternatywny sposób podawania insuliny (patrz punkty 4.4 i 4.8).
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie
Apidra SoloStar 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu
Podanie podskórne
Produkt Apidra należy podawać we wstrzyknięciu podskórnym krótko (0-15 minut) przed lub poposiłku lub w ciągłej infuzji podskórnej.
Produkt Apidra należy podawać podskórnie w powłoki brzuszne, udo lub mięsień naramienny bądź w infuzji ciągłej w powłoki brzuszne. Należy zmieniać miejsca wstrzykiwań i infuzji w obrębie danejokolicy (brzuch, udo lub mięsień naramienny). Na szybkość wchłaniania i co za tym idzie na począteki czas działania może mieć wpływ miejsce podania leku, wysiłek fizyczny oraz inne czynniki.
3
Podskórne wstrzyknięcie w powłoki brzuszne zapewnia nieco szybsze wchłanianie niż w inne miejscawstrzyknięć (patrz punkt 5.2).
Należy uważać, aby nie doszło do wkłucia do naczynia krwionośnego. Po wstrzyknięciu nie powinnosię masować miejsca iniekcji. Pacjentów należy nauczyć technik wstrzyknięć.
Mieszanie z innymi rodzajami insulin
Produktu Apidra podawanego we wstrzyknięciu podskórnym, nie należy mieszać z innymi produktamileczniczymi z wyjątkiem insuliny ludzkiej (NPH).
W celu uzyskania dalszych informacji, patrz punkt 6.6
Przed użyciem wstrzykiwacza SoloStar należy dokladnie przeczytać instrukcję użycia zawartąw ulotce dla pacjenta (patrz punkt 6.6).
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną
w punkcie 6.1.Hipoglikemia.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Zmiana insuliny na inny typ insuliny lub markę powinna odbywać się pod ścisłym nadzorem lekarza.Zmiany mocy, marki (wytwórcy), typu (zwykła, obojętna insulina protaminowa Hagedorna [NPH],lente, długo działająca itp.), pochodzenia (zwierzęca, ludzka, analog insuliny ludzkiej) i (lub) metodywytwarzania mogą powodować konieczność zmiany dawkowania. Może zaistnieć koniecznośćmodyfikacji stosowanego jednocześnie doustnego leczenia przeciwcukrzycowego.
Hiperglikemia
Stosowanie niewłaściwych dawek lub przerwanie leczenia, zwłaszcza u chorych na cukrzycęinsulinozależną, może prowadzić do hiperglikemii i kwasicy ketonowej, które to powikłania mogą byćśmiertelne.
Hipoglikemia
Ponieważ czas występowania hipoglikemii zależy od profilu działania stosowanych insulin, może sięon zmienić w razie zmiany schematu leczenia.
Do stanów, które mogą zmieniać lub osłabiać wczesne objawy ostrzegawcze hipoglikemii, należydługotrwała cukrzyca, intensywna terapia insulinowa, neuropatia cukrzycowa, przyjmowanie takichproduktów leczniczych jak leki beta-adrenolityczne lub zmiana z insuliny pochodzenia zwierzęcego nainsulinę ludzką.
Modyfikacja dawki może być ponadto konieczna, gdy pacjenci podejmują wzmożony wysiłekfizyczny lub zmieniają zwykle przestrzegany plan posiłków. Wysiłek fizyczny bezpośrednio poposiłku może zwiększać ryzyko hipoglikemii.
Ewentualna hipoglikemia może wystąpić wcześniej po wstrzyknięciu szybko działających analogówinsuliny, niż w przypadku rozpuszczalnych insulin ludzkich.
Nieleczona hipoglikemia lub hiperglikemia może spowodować utratę świadomości, śpiączkę lub zgon.Zapotrzebowanie na insulinę może ulegać zmianie podczas choroby lub zaburzeń emocjonalnych.
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie Wstrzykiwacze do stosowania z wkładami zawierającymi insulinę ApidraWkłady zawierające insulinę Apidra powinny być stosowane wyłącznie w następującychwstrzykiwaczach:
- JuniorSTAR, który dostarcza dawkę insuliny Apidra z dokładnością do 0,5 jednostki;- OptiPen, ClikSTAR, Tactipen, Autopen 24, AllStar i AllStar PRO, które dostarczają dawkę insuliny Apidra z dokładnością do 1 jednostki.
Wkłady te nie powinny być stosowane w innych wstrzykiwaczach wielokrotnego użytku. Dokładnośćpodawania dawek insuliny została ustalona wyłącznie dla wymienionych wstrzykiwaczy.
4
Nie wszystkie z wymienionych wstrzykiwaczy muszą znajdować się w obrocie w danym kraju.
Błędy w stosowaniu insulin
Odnotowano przypadki błędnego zastosowania insulin, w szczególności insulin długodziałających,które zostały przypadkowo podane, zamiast insuliny glulizynowej. Należy zawsze sprawdzić etykietęinsuliny przed wykonaniem każdego wstrzyknięcia, w celu uniknięcia pomyłek w stosowaniu insulinyglulizynowej i innych insulin.
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce Podanie podskórne insuliny w infuzji ciągłej
Awaria pompy insulinowej lub zestawu do infuzji lub błędy podczas obsługiwania mogą szybkoprowadzić do hiperglikemii, ketozy i kwasicy ketonowej. Konieczna jest szybka identyfikacja iusunięcie przyczyny hiperglikemii, ketozy lub kwasicy ketonowej.
Zgłaszano przypadki kwasicy ketonowej podczas podawania produktu leczniczego Apidra w ciągłejinfuzji podskórnej z zastosowaniem pompy. Większość przypadków była związana z błędami podczas obsługiwania lub z awarią pompy.
Mogą być wymagane dodatkowe wstrzyknięcia podskórne produktu leczniczego Apidra. Pacjencistosujący ciągłą infuzję podskórną insuliny z zastosowaniem pompy muszą być odpowiednioprzeszkoleni w zaresie podawania insuliny we wstrzyknięciu i posiadać alternatywny sposóbpodawania insuliny w przypadku awarii pompy (patrz punkty 4.2 i 4.8).
Substancje pomocnicze
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy produkt uznaje się za„wolny od sodu”.
Produkt Apidra zawiera metakrezol, który może powodować reakcje alergiczne.
Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Apidra z pioglitazonem
Zgłaszano przypadki wystąpienia niewydolności serca, w czasie stosowania pioglitazonu wskojarzeniu z insuliną, szczególnie u pacjentów z czynnikami ryzyka rozwoju niewydolności serca.Należy o tym pamiętać, przed jednoczesnym zastosowaniem insuliny Apidra z pioglitazonem. Wprzypadku jednoczesnego stosowania insuliny Apidra z pioglitazonem, pacjenci powinni byćobserwowani w celu wykrycia objawów niewydolności serca, przyrostu masy ciała i obrzęków. Wprzypadku wystąpienia objawów ze strony układu sercowo-naczyniowego, należy przerwaćpodawanie pioglitazonu.
Apidra SoloStar 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu
Sposób postępowania ze wstrzykiwaczem
Przed użyciem wstrzykiwacza SoloStar należy dokładnie przeczytać instrukcję użycia zawartąw ulotce dla pacjenta. Wstrzykiwacza SoloStar należy używać zgodnie z instrukcją użycia (patrzpunkt 6.6).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Nie przeprowadzono badań interakcji farmakokinetycznych. Na podstawie danych na tematpodobnych produktów leczniczych można stwierdzić, że mało prawdopodobne jest wystąpienieklinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych.
Wiele substancji wpływa na metabolizm glukozy; podczas ich stosowania konieczna może byćmodyfikacja dawkowania insuliny glulizynowej i szczególnie uważne monitorowanie. Do substancji mogących nasilać działanie hipoglikemizujące i zwiększać możliwość wystąpieniahipoglikemii należą: doustne leki przeciwcukrzycowe, inhibitory konwertazy angiotensyny (inhibitoryACE), dyzopiramid, fibraty, fluoksetyna, inhibitory monoaminooksydazy (IMAO), pentoksyfilina,propoksyfen, salicylany i sulfonamidy przeciwbakteryjne.
5
Do substancji mogących osłabiać działanie hipoglikemizujące należą: kortykosteroidy, danazol,diazoksyd, leki moczopędne, glukagon, izoniazyd, pochodne fenotiazyny, somatropina,sympatykomimetyki (np. epinefryna - adrenalina, salbutamol, terbutalina), hormony tarczycy,estrogeny, progestageny (np. wchodzące w skład doustnych środków antykoncepcyjnych), inhibitoryproteazy oraz atypowe leki przeciwpsychotyczne (np. olanzapina i klozapina). Leki beta-adrenolityczne, klonidyna, sole litu i alkohol mogą zarówno nasilać, jak i osłabiać działaniehipoglikemizujące insuliny. Pentamidyna może spowodować hipoglikemię, po której czasem możewystąpić hiperglikemia.
Ponadto pod wpływem leków sympatykolitycznych, takich jak leki beta-adrenolityczne, klonidyna,guanetydyna i rezerpina, wyrównawcze reakcje adrenergiczne mogą być zmniejszone lub mogą niewystąpić.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Istnieje ograniczona liczba danych (mniej niż 300 przypadków kobiet w ciąży) dotyczącychstosowania insuliny glulizynowej u kobiet w ciąży.
Badania rozrodczości przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały żadnych różnic pomiędzyinsuliną glulizynową a insuliną ludzką dotyczących ciąży, rozwoju zarodkowego i płodowego, porodulub rozwoju noworodka (patrz punkt 5.3).
Należy zachować ostrożność przy przepisywaniu produktu leczniczego kobietom w ciąży. Bardzoważne jest ścisłe monitorowanie kontroli stężenia glukozy.
U pacjentek z cukrzycą istniejącą przed ciążą lub u pacjentek ciężarnych z cukrzycą bardzo istotneznaczenie ma utrzymanie dobrej kontroli metabolicznej cukrzycy przez cały okres trwania ciąży. Wpierwszym trymestrze ciąży zapotrzebowanie na insulinę ulega na ogół zmniejszeniu, natomiast wdrugim i trzecim trymestrze wzrasta. Bezpośrednio po porodzie zapotrzebowanie na insulinę szybkomaleje.
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy insulina glulizynowa jest wydzielana do mleka kobiecego, jednak insulina zwyklenie przenika do mleka kobiecego i nie ulega wchłanianiu po podaniu doustnym. U kobiet karmiących piersią dawkowanie insuliny i dieta mogą wymagać zmian.
Płodność
Badania na zwierzętach z insuliną glulizynową nie wykazały negatywnego wpływu na płodność.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Zdolność koncentracji i szybkość reakcji pacjenta może ulec zaburzeniu na skutek hipoglikemii,hiperglikemii lub np. w wyniku pogorszenia widzenia. Może to stwarzać zagrożenie w sytuacjach,w których zdolności te mają szczególne znaczenie (np. podczas prowadzenia samochodu czyobsługiwania maszyn).
Należy poinformować pacjenta o konieczności przestrzegania odpowiednich środków ostrożnościw celu uniknięcia wystąpienia hipoglikemii w trakcie prowadzenia samochodu. Ma to szczególneznaczenie u pacjentów, u których objawy zapowiadające hipoglikemię nie występują lub występująw nieznacznym nasileniu oraz u pacjentów, u których hipoglikemia występuje często. W takichprzypadkach należy rozważyć czy jest wskazane prowadzenie przez pacjenta pojazdów.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Hipoglikemia, najczęstsze działanie niepożądane leczenia insuliną, może wystąpić w przypadkupodania zbyt dużej dawki insuliny w stosunku do zapotrzebowania.
6
Tabelaryczna lista działań niepożądanych
Poniższe działania niepożądane odnotowane w trakcie badań klinicznych przedstawiono zgodniez klasyfikacją układowo-narządową oraz według malejącej częstości występowania (bardzo często: 1/10; często: 1/100 do <1/10; niezbyt często: 1/1000 do <1/100; rzadko: 1/10 000 do <1/1000; bardzo rzadko:<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja Bardzo Często Niezbyt czesto Rzadko Częstość układów i często nieznana narzadów MedDRA
Zaburzenia hipoglikemia hiperglikemia metabolizmu i (potencjalnie odżywiania prowadząca do
kwasicy ketonowej(1))
Zaburzenia reakcje w lipodystrofia skóry i tkanki miejscu podskórnej wstrzyknięcia i
miejscowereakcje nadwrażliwości
Zaburzenia ogólne reakcje ogólne i stany nadwrażliwości w miejscu podania
(1) Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce: Większość przypadków była związana z błędami podczas obsługiwania lub z awarią pompy podczas stosowania produktu leczniczego Apidra w ciagłej infuzji podskórnej.
Opis wybranych działań niepożądanych
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Objawy hipoglikemii zwykle pojawiają się nagle. Należą do nich: zimne poty, chłodna blada skóra,zmęczenie, zdenerwowanie lub drżenie, niepokój, nietypowe znużenie lub osłabienie, trudności zkoncentracją, zawroty głowy, nadmierny głód, zmiany widzenia, ból głowy, nudności i kołatanieserca. Hipoglikemia może przejść w stan ciężki, prowadzący do utraty świadomości lub drgawek orazmoże wywołać przemijające lub trwałe upośledzenie czynności mózgu, a nawet zgon.
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce
Zgłaszano przypadki hiperglikemii podczas stosowania produktu leczniczego Apidra w ciągłej infuzjipodskórnej (patrz punkt 4.4), które prowadziły do kwasicy ketonowej; większość przypadków byłazwiązana z błędami podczas obsługiwania lub z awarią pompy. Pacjenci powinni zawsze przestrzegaćspecjalnych instrukcji dotyczących produktu leczniczego Apidra i zawsze mieć dostęp doalternatywnego sposobu podawania insuliny w przypadku awarii pompy.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Podczas leczenia insuliną mogą pojawić się miejscowe reakcje nadwrażliwości (zaczerwienienie,obrzęk i swędzenie w miejscu wstrzyknięcia). Reakcje te zwykle przemijające i najczęściej ustępująw trakcie dalszego leczenia.
W miejscu wstrzyknięcia może wystąpić lipodystrofia, jeżeli w obrębie danego obszaru nieprzestrzegano zasady regularnego zmieniania miejsca podawania leku.
7
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Do ogólnych reakcji nadwrażliwości należą: pokrzywka, ucisk w klatce piersiowej, duszność,alergiczne zapalenie skóry i świąd. Ciężkie przypadki uogólnionej reakcji alergicznej, w tymanafilaktycznej, mogą stanowić zagrożenie dla życia.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszaniawymienionego w
załączniku V.
4.9 Przedawkowanie
Objawy
W wyniku przyjęcia nadmiernej dawki insuliny może dojść do hipoglikemii zależnie od spożyciapokarmu i wydatkowania energii.
Nie istnieją żadne specyficzne dane dotyczące przedawkowania insuliny glulizynowej. Hipoglikemiamoże jednak rozwijać się następującymi po sobie etapami.
Postępowanie
Łagodną hipoglikemię można leczyć podając doustnie węglowodany lub słodkie pokarmy. Dlatego teżzaleca się, by chory na cukrzycę zawsze miał przy sobie kilka kostek cukru, słodycze, herbatniki lubsłodki sok owocowy.
Ciężka hipoglikemia, z utratą świadomości, wymaga podania domięśniowo lub podskórnie glukagonu(0,5 mg do 1 mg) przez odpowiednio przeszkoloną osobę lub dożylnego podania glukozy przezwykwalifikowany personel medyczny. Glukozę należy podać również wtedy, gdy pacjent niezareaguje na glukagon w ciągu 10-15 minut.
Po odzyskaniu przytomności zaleca się doustne podawanie pacjentowi węglowodanów w celuuniknięcia nawrotu hipoglikemii.
Po wstrzyknięciu glukagonu pacjent powinien być poddany monitorowaniu w warunkach szpitalnychw celu ustalenia przyczyny ciężkiej hipoglikemii i sposobów zapobiegania jej w przyszłości.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki stosowane w cukrzycy, insuliny i ich analogi do wstrzykiwań, preparaty szybko działające. Kod ATC: A10AB06
Mechanizm działania
Insulina glulizynowa jest rekombinowanym analogiem insuliny ludzkiej, który charakteryzuje się takąsamą mocą działania, jak zwykła insulina ludzka. Insulina glulizynowa charakteryzuje sięwcześniejszym początkiem i krótszym czasem działania niż zwykła insulina ludzka.
Podstawowe działanie insulin i ich analogów, w tym także insuliny glulizynowej, polega na regulacjimetabolizmu glukozy. Insulina obniża poziom glukozy we krwi poprzez pobudzanie obwodowegowychwytu glukozy, szczególnie w obrębie mięśni szkieletowych i tkanki tłuszczowej oraz poprzezhamowanie wytwarzania glukozy w wątrobie. Insulina hamuje lipolizę w komórkach tłuszczowych,hamuje proteolizę i zwiększa syntezę białek.
Badania przeprowadzone na zdrowych ochotnikach oraz chorych na cukrzycę wykazały, że insulinaglulizynowa po podaniu podskórnym charakteryzuje się szybszym początkiem i krótszym czasemdziałania niż zwykła insulina ludzka. Po wstrzyknięciu podskórnym insuliny glulizynowej działaniehipoglikemizujące rozpoczyna się po 10-20 minutach. Po podaniu dożylnym obserwowano szybszy
8
początek i krótszy czas działania leku, a także silniejsze maksymalne działanie w porównaniuz podaniem podskórnym. Po podaniu dożylnym działanie hipoglikemizujące insuliny glulizynowejjest takie samo jak zwykłej insuliny ludzkiej.
Jedna jednostka insuliny glulizynowej wykazuje takie samo działanie hipoglikemizujące jak jednajednostka zwykłej insuliny ludzkiej.
Proporcjonalna zależność działania terapeutycznego od dawki
W badaniu z udziałem 18 ochotników płci męskiej z cukrzycą typu 1, w wieku od 21 do 50 lat, stwierdzono proporcjonalną zależność działania hipoglikemizującego od dawki, w zakresie dawek terapeutycznych insuliny glulizynowej, od 0,075 do 0,15 jednostek/kg mc. Po podaniu dawki 0,3 jednostek/kg mc. lub większej, wzrost działania hipoglikemizującego był mniejszy, niż proporcjonalnie do zwiększenia dawki. Podobne właściwości wykazuje insulina ludzka. Działanie hipoglikemizujące insuliny glulizynowej rozpoczyna się około dwa razy szybciej niż działania zwykłej insuliny ludzkiej i kończy się około 2 godziny wcześniej niż działanie zwykłej insuliny ludzkiej.
W badaniach klinicznych I fazy z udziałem chorych na cukrzycę typu 1 przeprowadzono ocenę profilu działania hipoglikemizującego insuliny glulizynowej i zwykłej insuliny ludzkiej, podawanych podskórnie w dawce 0,15 jednostek/kg mc. w różnych odstępach czasowych w stosunku do standardowego, trwającego 15 minut posiłku. Z uzyskanych danych wynika, że insulina glulizynowa podawana 2 minuty przed posiłkiem zapewnia podobną kontrolę glikemii poposiłkowej, co zwykła insulina ludzka podawana 30 minut przed posiłkiem. Insulina glulizynowa podawana 2 minuty przedposiłkiem zapewniała lepszą kontrolę glikemii poposiłkowej, niż zwykła insulina ludzka podawana2 minuty przed posiłkiem. Z kolei insulina glulizynowa podawana 15 minut po rozpoczęciu posiłku zapewnia podobną kontrolę glikemii poposiłkowej co zwykła insulina ludzka podawana 2 minuty przed posiłkiem (patrz rys. 1).
220
200
180
220
200
INSULINA GLULIZYNOWA - przed
ZWYKŁA INSULINA - 30 min
180
INSULINA GLULIZYNOWA - przed
ZWYKŁA INSULINA - przed
220
200
180
INSULINA GLULIZYNOWA - po
ZWYKŁA INSULINA - przed
160 160
160
140 140
140
120 120 120
100 100 100
80 80 80
60
-1 0 1 2 3 4 5 6 7
CZAS - godziny
60
-1 0 1 2 3 4 5 6 7
CZAS - godziny
60
-1 0 1 2 3 4 5 6 7
CZAS - godziny
Rys. 1A Rys. 1B Rys. 1C
Rys. 1: Średnie działanie hipoglikemizujące w ciągu 6 godzin u 20 pacjentów z cukrzycą typu 1. Insulina glulizynowa podawana 2 minuty przed posiłkiem (INSULINA GLULIZYNOWA - przed) porównana ze zwykłą insuliną ludzką podawaną 30 minut przed posiłkiem (ZWYKŁA INSULINA - 30 min.) - rys. 1A oraz porównana ze zwykłą insuliną ludzką podawaną 2 minuty przed posiłkiem (ZWYKŁA INSULINA - przed) - rys. 1B. Insulina glulizynowa podawana 15 minut po rozpoczęciu posiłku (INSULINA GLULIZYNOWA - po) porównana ze zwykłą insuliną ludzką podawaną 2 minuty przed rozpoczęciem posiłku (ZWYKŁA INSULINA - przed) - rys. 1C. Na osi x strzałka wskazująca zero oznacza początek 15-minutowego posiłku.
Otyłość
W badaniu klinicznym I fazy przeprowadzonym z zastosowaniem insuliny glulizynowej, lispro izwykłej insuliny ludzkiej w grupie otyłych pacjentów wykazano, że insulina glulizynowa zachowujeswoje szybkie działanie. W badaniu tym czas do uzyskania 20% całkowitego AUC oraz wartość AUC(0-2 h) odpowiadająca wczesnemu działaniu hipoglikemizującemu wynosiły odpowiednio 114 minut
9
oraz 427 mg/kg dla insuliny glulizynowej, 121 minut oraz 354 mg/kg dla insuliny lispro, 150 minutoraz 197 mg/kg dla zwykłej insuliny ludzkiej (patrz rys. 2).
12
10
INSULINA GLULIZYNOWA
8
INSULINA LISPRO
ZWYKŁA INSULINA
6
4
2
0
0 2 4 6 8 10
CZAS - godziny
Rys. 2. Szybkość infuzji glukozy (ang. glucose infusion rates, GIR) po podaniu podskórnym0,3 jednostek/kg mc. insuliny glulizynowej (INSULINA GLULIZYNOWA), insuliny lispro(INSULINA LISPRO) lub zwykłej insuliny ludzkiej (ZWYKŁA INSULINA) w populacji osóbotyłych.
W innym badaniu klinicznym I fazy przeprowadzonym w populacji osób bez cukrzycy z zastosowaniem insuliny glulizynowej oraz insuliny lispro u 80 ochotników z szerokim zakresem wskaźników masy ciała (18-46 kg mc./m2 pc.) wykazano, że szybkie działanie występuje w szerokimzakresie wskaźników masy ciała (ang. body mass index, BMI), natomiast całkowite działaniehipoglikemizujące zmniejsza się wraz z większą otyłością.
Średnia wartość całkowitej szybkości infuzji glukozy AUC w okresie 0-1 godziny wynosiła102±75 mg/kg i 158±100 mg/kg po podaniu insuliny glulizynowej w dawce odpowiednio 0,2 i0,4 jednostek/kg oraz 83,1±72,8 mg/kg i 112,3± 70,8 mg/kg po podaniu insuliny lispro w dawceodpowiednio 0,2 i 0,4 jednostek/kg.
W badaniu klinicznym I fazy z udziałem 18 otyłych pacjentów z cukrzycą typu 2 (ze wskaźnikiemmasy ciała od 35 do 40 kg mc./m2 pc.), którym podawano insulinę glulizynową albo insulinę lispro[90% przedział ufności, CI: 0,81-0,95 (p=<0,01)] stwierdzono, że insulina glulizynowa skuteczniewyrównuje przemijające zwiększenie stężenia glukozy we krwi w ciągu dnia, po posiłkach.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Cukrzyca typu 1dorośli
W badaniu klinicznym III fazy, trwającym 26 tygodni, porównującym insulinę glulizynową z insuliną lispro, które podawano podskórnie pacjentom z cukrzycą typu 1 tuż (0-15 min) przed posiłkiem, przy czym jako insulinę podstawową stosowano insulinę glarginową, stwierdzono porównywalność insuliny glulizynowej z insuliną lispro pod względem kontroli glikemii, o czym świadczyły zmiany stężenia hemoglobiny glikowanej (wyrażone w równoważnikach HbA1c) w punkcie końcowym wstosunku do wartości wyjściowych. Obserwowano porównywalne wyniki samodzielnych oznaczeńglikemii. W przeciwieństwie do insuliny lispro, stosowanie insuliny glulizynowej nie wymagałozwiększenia dawki insuliny podstawowej.
Przeprowadzono badanie kliniczne III fazy trwające 12 tygodni, z udziałem chorych z cukrzycą typu 1otrzymujących jako insulinę podstawową insulinę glarginową. Wykazano, że skuteczność działaniainsuliny glulizynowej podawanej bezpośrednio po posiłku jest porównywalna ze skutecznościąinsuliny glulizynowej podawanej tuż przed posiłkiem (0-15 minut) lub ze skutecznością zwykłejinsuliny podawanej na 30-45 minut przed posiłkiem.
10
W populacji analizowanej zgodnie z protokołem zaobserwowano znamiennie większy spadek stężeniaGHb (ang. Glycated haemoglobin - hemoglobina glikowana HbA1c) w grupie otrzymującej insulinę glulizynową przed posiłkiem niż w grupie otrzymującej zwykłą insulinę.
Cukrzyca typu 1dzieci
W badaniu klinicznym III fazy z okresem obserwacji wynoszącym 26 tygodni porównano działanieinsuliny glulizynowej i insuliny lispro. Oba leki były podawane w postaci wstrzyknięcia podskórnegokrótko (0-15 minut) przed posiłkiem u dzieci (4-5 lat: n=9; 6-7 lat: n=32 i 8-11 lat: n=149) orazmłodzieży (12-17 lat: n=382) z cukrzycą typu 1. Jako insulinę podstawową stosowano insulinęglarginową albo insulinę NPH. Insulina glulizynowa oraz insulina lispro charakteryzowały siępodobnym działaniem pod względem kontroli glikemii, co odzwierciedlało się zmianami wskaźnikahemoglobiny glikowanej (hemoglobina glikowana wyrażana jako równoważnik HbA1c) w punkciekońcowym w stosunku do wartości wyjściowych i wartościami stężenia glukozy we krwi, w testachprzeprowadzanych samodzielnie przez pacjentów.
Brak jest wystarczających danych klinicznych dotyczących stosowania produktu Apidra u dzieci wwieku poniżej 6 lat.
Cukrzyca typu 2dorośli
Przeprowadzono badanie kliniczne III fazy trwające 26 tygodni, przedłużone trwającym 26 tygodni badaniem dotyczącym bezpieczeństwa, porównujące insulinę glulizynową (podawaną 0-15 minut przed posiłkiem) ze zwykłą insuliną ludzką (podawaną 30-45 minut przed posiłkiem) podawane podskórnie u pacjentów z cukrzycą typu 2 stosujących jako insulinę podstawową insulinę izofanową. Średni wskaźnik masy ciała (BMI) u tych pacjentów wynosił 34,55 kg mc./m2 pc. Insulina glulizynowa wywoływała porównywalne do zwykłej insuliny ludzkiej zmiany stężenia glikowanej hemoglobiny (wyrażone w równoważnikach HbA1c) między początkowym, a końcowym punktembadania po 6 miesiącach (-0,46% dla insuliny glulizynowej i -0,30% dla zwykłej insuliny ludzkiej,p=0,0029) i między początkowym, a końcowym punktem badania po 12 miesiącach (-0,23% dlainsuliny glulizynowej i -0,13% dla zwykłej insuliny ludzkiej, różnica nieznamienna). W badaniu tymwiększość pacjentów (79%) mieszała insulinę krótko działającą z insuliną izofanową bezpośrednioprzed wstrzyknięciem. Natomiast 58% uczestników badania przyjmowało w chwili randomizacjidoustne leki przeciwcukrzycowe, które zalecono im nadal przyjmować w tych samych dawkach.
Rasa i płeć
Analiza danych pochodzących z podgrup wydzielonych ze względu na rasę i wiek przeprowadzona wramach kontrolowanych badań klinicznych u dorosłych nie wykazała różnic w bezpieczeństwie iskuteczności stosowania insuliny glulizynowej.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Podstawienie w insulinie ludzkiej aminokwasu asparaginy w pozycji B3 lizyną oraz lizyny w pozycjiB29 kwasem glutaminowym sprzyja szybszemu wchłanianiu.
W badaniu z udziałem 18 ochotników płci męskiej z cukrzycą typu 1, w wieku od 21 do 50 lat,stwierdzono, że insulina glulizynowa stosowana w dawkach od 0,075 do 0,4 jednostek/kg, wykazujeproporcjonalne do dawki działanie wczesne, maksymalne i całkowite.
Wchłanianie i biodostępność
Z profili farmakokinetycznych insuliny glulizynowej u zdrowych ochotników oraz u chorych nacukrzycę (typu 1 lub 2) wynika, że lek ten w porównaniu ze zwykłą insuliną ludzką charakteryzuje sięokoło dwukrotnie szybszym wchłanianiem i około dwukrotnie wyższą wartością stężeniamaksymalnego w osoczu.
W badaniu przeprowadzonym z udziałem chorych na cukrzycę typu 1, po podskórnym podaniuinsuliny glulizynowej w dawce 0,15 jednostek/kg mc. wartość tmax wynosiła 55 minut, a wartość Cmax 82 ± 1,3 µjednostek/ml, w porównaniu do wartości uzyskiwanych po podskórnym podaniu takiejsamej dawki zwykłej insuliny ludzkiej: tmax - 82 minuty, a Cmax 46 ± 1,3 µjednostek/ml. Średni czas pozostawania insuliny glulizynowej w krążeniu ogólnym był krótszy (98 minut) niż w przypadku zwykłej insuliny ludzkiej (161 minut) - patrz rys. 3.
11
INSULINA GLULIZYNOWAZWYKŁA INSULINA
Rys. 3. Profil farmakokinetyczny insuliny glulizynowej oraz zwykłej insuliny ludzkiej u pacjentów zcukrzycą typu 1 po podaniu dawki 0,15 jednostek/kg mc.
W badaniu z udziałem pacjentów z cukrzycą typu 2 po podskórnym podaniu 0,2 j./kg mc. insulinyglulizynowej, wartość Cmax wynosiła 91 jednostek/ml w przedziale międzykwartylowym od 78 do 104 jednostek/ml.
Po podskórnym podaniu insuliny glulizynowej w powłoki brzuszne, mięsień naramienny i udo,stwierdzano podobne profile zależności stężenia od czasu z nieco szybszym wchłanianiem po podaniuw powłoki brzuszne niż w przypadku wstrzykiwania w skórę uda. Szybkość wchłaniania z mięśnianaramiennego osiągała wartości pośrednie (patrz punkt 4.2). Bezwzględna biodostępność (70%)insuliny glulizynowej była podobna pomiędzy miejscami wstrzyknięcia i wykazywała niewielkązmienność u poszczególnych pacjentów (CV 11%). Podanie insuliny glulizynowej w szybkimwstrzyknięciu dożylnym (bolus) wywołuje silniejszą odpowiedź ogólnoustrojową w porównaniu zpodaniem podskórnym, z 40 razy większym stężeniem maksymalnym [Cmax].
Otyłość
W innym badaniu klinicznym I fazy przeprowadzonym z zastosowaniem insuliny glulizynowej oraz insuliny lispro u 80 osób bez cukrzycy, z szerokim zakresem wskaźników masy ciała (18- 46 kg mc./m2 pc.) wykazano, że szybkie wchłanianie oraz wartości całkowitego działania na ogółutrzymują się w szerokim zakresie wskaźników masy ciała.
Czas do wystąpienia 10% całkowitego działania insuliny uzyskano około 5 do 6 minut wcześniej popodaniu insuliny glulizynowej.
Dystrybucja i eliminacja
Dystrybucja i eliminacja insuliny glulizynowej i zwykłej insuliny ludzkiej po podaniu dożylnym jestpodobna. Objętość dystrybucji dla pierwszej z nich wynosi 13 l, a dla drugiej 22 l, podczas gdy okres półtrwania wynosi odpowiednio 13 i 18 minut.
Po podaniu podskórnym insulina glulizynowa ulega eliminacji szybciej niż zwykła insulina ludzka,przy czym pozorny okres półtrwania tych insulin wynosi odpowiednio 42 i 86 minut. W badaniukrzyżowym, w którym analizowano zdrowych ochotników i pacjentów z cukrzycą typu 1 i typu 2,którym podawano insulinę glulizynową, pozorny okres półtrwania mieścił się od 37 do 75 minut(przedział międzykwartylowy).
Insulina glulizynowa wykazuje się słabym wiązaniem z białkami osocza, podobnie jak insulinaludzka.
12
Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenie czynności nerek
W badaniu klinicznym przeprowadzonym na pacjentach bez cukrzycy z różnym stanem czynności nerek (klirens kreatyniny >80 ml/min, 30-50 ml/min, <30 ml/min) stwierdzono, że szybkie działanieinsuliny glulizynowej było zachowane. Jednak zapotrzebowanie na insulinę w niewydolności nerekmoże być zmniejszone.
Zaburzenie czynności wątroby
Właściwości farmakokinetyczne nie były badane w grupie pacjentów z zaburzeniem czynnościwątroby.
Pacjenci w podeszłym wieku
Istnieją bardzo ograniczone dane farmakokinetyczne dotyczące pacjentów w podeszłym wieku zcukrzycą.
Dzieci i młodzież
Właściwości farmakokinetyczne i farmakodynamiczne insuliny glulizynowej badano u dzieci (7-11 lat) i młodzieży (12-16 lat) chorych na cukrzycę typu 1. W obu grupach wiekowych insulinaglulizynowa ulegała szybkiemu wchłanianiu, zaś wartości tmax i Cmax były podobne jak u dorosłych (patrz punkt 4.2). Po podaniu bezpośrednio przed posiłkiem insulina glulizynowa zapewniała lepszą kontrolę poposiłkową glikemii niż zwykła insulina ludzka, podobnie jak u dorosłych (patrz punkt 5.1). Wzrost stężenia glukozy (AUC0-6h) wynosił 641 mg·h·dl-1 dla insuliny glulizynowej oraz 801 mg h dl-1 dla zwykłej insuliny ludzkiej.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Badania niekliniczne nie wykazały innych działań toksycznych, oprócz działania związanego zfarmakodynamiczną aktywnością polegającą na obniżaniu poziomu glukozy we krwi (hipoglikemia),różnych niż działania toksyczne zwykłej insuliny ludzkiej lub mających znaczenie kliniczne dlaczłowieka.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
metakrezol sodu chlorek trometamol polisorbat 20
kwas solny stężonysodu wodorotlenekwoda do wstrzykiwań
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce Podanie podskórne
Ponieważ nie wykonywano badań dotyczących zgodności, tego produktu leczniczego nie wolno mieszać z innymi produktami leczniczymi z wyjątkiem ludzkiej insuliny izofanowej.Przy podawaniu produktu leczniczego Apidra przez pompę insulinową nie wolno go mieszać z innymiproduktami leczniczymi.
13
Podanie dożylne
Produkt leczniczy Apidra wykazuje niezgodność z 5% roztworem glukozy oraz z roztworem Ringera,i w związku z tym, nie może być podawany z tymi roztworami. Nie badano stosowania innychroztworów.
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie
Apidra SoloStar 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu
Ponieważ nie wykonywano badań dotyczących zgodności, tego produktu leczniczego nie wolnomieszać z innymi produktami leczniczymi z wyjątkiem ludzkiej insuliny izofanowej.
6.3 Okres ważności
2 lata
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce Okres ważności po pierwszym użyciu fiolki
Produkt może być przechowywany maksymalnie 4 tygodnie w temperaturze poniżej 25ºC, z daleka odbezpośredniego źródła ciepła lub światła. Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celuochrony przed światłem.
Zaleca się zanotowanie na opakowaniu daty pierwszego użycia fiolki.
Okres trwałości preparatów podawanych dożylnie
Preparat insuliny glulizynowej do podawania dożylnego w stężeniu 1 jednostka/ml jest stabilnyw temperaturze od 15°C do 25°C przez 48 godzin (patrz punkt 6.6).
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie Okres ważności po pierwszym użyciu wkładu
Produkt może być przechowywany maksymalnie 4 tygodnie w temperaturze poniżej 25ºC, z daleka odbezpośredniego źródła ciepła lub światła.
Wstrzykiwaczy z umieszczonym wkładem nie wolno przechowywać w lodówce.W celu ochrony przed światłem, po każdej wykonanej iniekcji należy nakładać na wstrzykiwacznasadkę wstrzykiwacza.
Apidra SoloStar 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu Okres ważności po pierwszym użyciu wstrzykiwacza
Produkt może być przechowywany maksymalnie 4 tygodnie w temperaturze poniżej 25°C z daleka odbezpośredniego źródła ciepła lub światła. Wstrzykiwaczy będących w użyciu nie wolnoprzechowywać w lodówce.
W celu ochrony przed światłem, po każdej wykonanej iniekcji należy nakładać na wstrzykiwacznasadkę wstrzykiwacza.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce Fiolki zamknięte
Przechowywać w lodówce (2ºC-8ºC). Nie zamrażać.
Unikać bezpośredniego kontaktu produktu Apidra z zamrażalnikiem lub z pojemnikiem zawierającym substancję zamrażającą.
Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Fiolki otwarte
W celu zapoznania się z warunkami przechowywania po pierwszym otwarciu opakowania produktuleczniczego, patrz punkt 6.3.
14
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie
Wkłady nieużywane
Przechowywać w lodówce (2ºC-8ºC). Nie zamrażać.
Unikać bezpośredniego kontaktu produktu Apidra z zamrażalnikiem lub z pojemnikiem zawierającymsubstancję zamrażającą.
Przechowywać wkład w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Wkłady będące w użyciu
W celu zapoznania się z warunkami przechowywania po pierwszym otwarciu opakowania produktuleczniczego, patrz punkt 6.3.
Apidra SoloStar 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu Wstrzykiwacze nieużywane Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C).
Nie zamrażać.
Unikać bezpośredniego kontaktu produktu Apidra z zamrażalnikiem lub z pojemnikiem zawierającymsubstancję zamrażającą.
Przechowywać w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Wstrzykiwacze będące w użyciu
W celu zapoznania się z warunkami przechowywania po pierwszym otwarciu opakowania produktuleczniczego, patrz punkt 6.3.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce
Roztwór w fiolce o pojemności 10 ml (ze szkła bezbarwnego typu I) zamkniętej korkiem(chlorobutylowo-gumowym) otoczonym (aluminiowym) kapslem i zdejmowanym polipropylenowymwieczkiem. Dostępne opakowania po 1, 2, 4 i 5 fiolek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie
Roztwór we wkładzie o pojemności 3 ml (ze szkła bezbarwnego typu I) z tłokiem (bromobutylowo-gumowym), a z drugiej strony otoczonym nasadką (aluminiową) korkiem (bromobutylowo-gumowym). Dostępne opakowania po 1, 3, 4, 5, 6, 8, 9 i 10 wkładów.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Apidra SoloStar 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczuRoztwór we wkładzie o pojemności 3 ml (z bezbarwnego szkła) z tłoczkiem (bromobutylowo-gumowym) i otoczonym nasadką (aluminiową) korkiem (bromobutylowo-gumowym).Wkład umieszczony jest we wstrzykiwaczu gotowym do użycia. Dostępne opakowania po 1, 3, 4,5, 6, 8, 9 i 10 wstrzykiwaczy.
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce Podanie podskórne
Produkt leczniczy Apidra w fiolkach przeznaczony jest do stosowania w odpowiednio wyskalowanychstrzykawkach insulinowych oraz do stosowania w pompach insulinowych (patrz punkt 4.2).Przed użyciem fiolkę należy obejrzeć. Roztwór można stosować tylko wtedy, gdy jest przezroczysty,bezbarwny i nie stwierdza się w nim żadnych cząstek stałych. Ponieważ lek Apidra jest roztworem,nie wymaga rozpuszczania przed użyciem.
Należy zawsze sprawdzić etykietę insuliny przed wykonaniem każdego wstrzyknięcia, w celuuniknięcia pomyłek w stosowaniu insuliny glulizynowej i innych insulin (patrz punkt 4.4).
15
Mieszanie z innymi rodzajami insulin
Produkt leczniczy Apidra należy pobrać do strzykawki jako pierwszy, mieszając go z ludzką insulinąizofanową,(NPH). Wstrzyknięcia należy dokonać natychmiast po wymieszaniu, ponieważ brak danychdotyczących mieszanek wykonanych na długo przed wstrzyknięciem.
Pompa insulinowa do ciągłej infuzji podskórnej
W celu uzyskania porady patrz punkty 4.2 i 4.4.
Podanie dożylne
Produkt Apidra należy stosować w stężeniu 1 jednostka/ml insuliny glulizynowej podawana w infuzjiw 0,9% roztworze chlorku sodu (9 mg/ml) z chlorkiem potasu lub bez niego w stężeniu 40 mmol/l,stosując wyciskane worki poliolefinowo-poliamidowe z odpowiednim zestawem do infuzji dożylnych.Roztwór insuliny glulizynowej do podaży dożylnej w stężeniu 1 jednostka/ml jest stabilny wtemperaturze pokojowej przez 48 godziny.
Przed podaniem pacjentowi rozcieńczony roztwór należy obejrzeć i ocenić jego jednorodność.Roztwór można stosować wyłącznie wtedy, gdy jest przezroczysty i bezbarwny natomiast nie wolnogo podawać gdy jest mętny lub zawiera widoczne cząsteczki.
Produkt Apidra jest niezgodny z 5% roztworem glukozy oraz z roztworem Ringera i dlatego nie możebyć podawany z tymi roztworami. Nie badano stosowania innych roztworów.
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie
Wkłady zawierające insulinę Apidra należy używać wyłącznie we wstrzykiwaczach: OptiPen,ClikSTAR, Autopen 24, Tactipen, AllStar, AllStar PRO lub JuniorSTAR (patrz punkt 4.4). Niewszystkie z wymienionych wstrzykiwaczy muszą znajdować się w obrocie w danym kraju.Należy postępować zgodnie z zaleceniami wytwórcy wstrzykiwacza.
Umieszczając wkład we wstrzykiwaczu, dołączając igłę i wstrzykując insulinę należy postępowaćzgodnie z instrukcją użycia wstrzykiwacza. Przed użyciem wkład należy obejrzeć. Roztwór możnastosować tylko wtedy, gdy jest przezroczysty, bezbarwny i nie stwierdza się w nim żadnych cząstekstałych. Wkład przed włożeniem do wstrzykiwacza wielorazowego użytku, należy przechowywać w temperaturze pokojowej przez 1 do 2 godzin. Przed wykonaniem wstrzyknięcia z wkładu należy usunąć pęcherzyki powietrza (patrz instrukcja użycia wstrzykiwacza). Pustych wkładów nie wolno napełniać.
W przypadku nieprawidłowego działania wstrzykiwacza (patrz instrukcja użycia wstrzykiwacza) roztwór można nabrać z wkładu do strzykawki (odpowiedniej dla insuliny z 100 jednostek/ml), a następnie wstrzyknąć. Jeżeli wstrzykiwacz do insuliny jest uszkodzony lub nie działa prawidłowo (z powodu uszkodzeń mechanicznych) nie należy go używać. Należy użyć nowego wstrzykiwacza doinsuliny.
W celu uniknięcia zanieczyszczenia, wstrzykiwacz wielokrotnego użytku powinien być stosowanyprzez jednego pacjenta.
Należy zawsze sprawdzić etykietę insuliny przed wykonaniem każdego wstrzyknięcia, w celuuniknięcia pomyłek w stosowaniu insuliny glulizynowej i innych insulin (patrz punkt 4.4).
Mieszanie z innymi rodzajami insulin
Produkt leczniczy Apidra należy pobrać do strzykawki jako pierwszy, mieszając go z ludzką insulinąizofanową (NPH). Wstrzyknięcia należy dokonać natychmiast po wymieszaniu, ponieważ brak danychdotyczących mieszanek wykonanych na długo przed wstrzyknięciem.
Apidra SoloStar 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczuPrzed pierwszym użyciem wstrzykiwacz należy przechować przez 1 do 2 godzin w temperaturzepokojowej.
Przed użyciem należy obejrzeć wkład. Można go stosować jedynie wtedy, gdy roztwór jestprzezroczysty, bezbarwny, nie zawiera widocznych cząstek stałych oraz posiada konsystencjępodobną do wody. Apidra jest roztworem i nie wymaga mieszania ani wstrząsania przed użyciem.Nie wolno nigdy stosować pustych wstrzykiwaczy oraz należy pozbyć się ich w odpowiedni sposób.W celu uniknięcia zanieczyszczenia, należy bezwzględnie przestrzegać stosowania wstrzykiwaczaprzez jednego pacjenta.
16
Należy zawsze sprawdzić etykietę insuliny przed wykonaniem każdego wstrzyknięcia, w celuuniknięcia pomyłek w stosowaniu insuliny glulizynowej i innych insulin (patrz punkt 4.4).
Mieszanie z insulinami
Produkt leczniczy Apidra należy pobrać do strzykawki pierwszy, mieszając go z ludzką insulinąizofanową (NPH). Wstrzyknięcia należy dokonać natychmiast po wymieszaniu, ponieważ brak danychdotyczących mieszanek wykonanych na długo przed wstrzyknięciem.
Postępowanie ze wstrzykiwaczem
Pacjent powinien zostać poinformowany o konieczności zapoznania się z instrukcją obsługizawartą w opakowaniu przed zastosowaniem wstrzykiwacza SoloStar.
Wstrzykiwacz
Nasadka wstrzykiwacza Pojemnik z igłą (nie dołączany)
Uszczelka ochronna
Pojemnik
z insuliną
Okienko
wskaźnika
dawki
Zewnętrzna
osłona igły
Wewnętrzna
osłona igły
Igła
Gumowa uszczelka
Pokrętło
nastawienia
dawki
Przycisk
podania
dawki
Schemat budowy wstrzykiwacza
Ważne informacje dotyczące używania wstrzykiwacza SoloStar:
Przed każdym użyciem wstrzykiwacza należy ostrożnie założyć nową igłę i wykonać test bezpieczeństwa. Nie należy wybierać dawki i (lub) wciskać przycisku podania dawki, gdy nie jest założona igla. Należy używać tylko igieł przeznaczonych do stosowania ze wstrzykiwaczem SoloStar.
Należy zachować ostrożność aby uniknąć przypadkowego ukłucia igłą i przeniesienia zakażenia. Jeżeli wstrzykiwacz SoloStar jest uszkodzony lub pacjent nie ma pewności że działa on prawidłowo nie należy go używać.
Pacjent powinien zawsze posiadać zapasowy wstrzykiwacz SoloStar na wypadek zagubienia lub
uszkodzenia wstrzykiwacza aktualnie używanego.
Przechowywanie
Należy sprawdzić punkt 6.4 tej ChPL w celu zapoznania się z warunkami przechowywaniawstrzykiwacza SoloStar.
Jeżeli wstrzykiwacz SoloStar jest przechowywany w lodówce, należy go wyjąć na 1 do 2 godzin przedwstrzyknięciem, aby ogrzał się. Wstrzykiwanie zimnego roztworu insuliny jest bardziej bolesne.
Zużytych wstrzykiwaczy należy pozbywać się w sposób określony przez lokalne władze.
Postępowanie ze wstrzykiwaczami
Wstrzykiwacz SoloStar należy chronić przed kurzem i zabrudzeniem.
Wstrzykiwacz SoloStar można wycierać z zewnątrz wilgotną szmatką.
Nie należy moczyć, myć lub smarować wstrzykiwacza, gdyż może to prowadzić do jego uszkodzenia.
Wstrzykiwacz SoloStar został opracowany tak, aby wstrzykiwać lek dokładnie i bezpiecznie. Należyobchodzić się z nim ostrożnie. Pacjent powinien unikać sytuacji, w których mogłoby dojść do
17
uszkodzenia wstrzykiwacza SoloStar. Gdy pacjent podejrzewa, że wstrzykiwacz mógł zostaćuszkodzony, należy użyć nowego wstrzykiwacza SoloStar.
Punkt 1 Kontrola insuliny
Należy sprawdzić na etykiecie wstrzykiwacza, czy zawiera właściwą insulinę. Wstrzykiwacz ApidraSoloStar jest koloru niebieskiego z ciemno-niebieskim przyciskiem podania insuliny z wypukłympierścieniem na końcu. Po zdjęciu nasadki wstrzykiwacza należy sprawdzić również wygląd insuliny:roztwór insuliny musi być przejrzysty, bezbarwny, bez widocznych cząstek stałych oraz powinienmieć konsystencję podobną do wody.
Punkt 2 Zakładanie igły
Wolno stosować jedynie igły przeznaczone do użycia ze wstrzykiwaczem SoloStar.Do każdego wstrzyknięcia należy użyć nowej sterylnej igły. Po zdjęciu nasadki wstrzykiwacza igłęnależy starannie założyć bezpośrednio na wstrzykiwacz.
Punkt 3 Test bezpieczeństwa
Przed każdym wstrzyknięciem należy wykonać test bezpieczeństwa, aby mieć pewność, że wstrzykiwacz i igła działają prawidłowo i aby usunąć pęcherzyki powietrza.
Ustawić wskaźnik dawki na „2”.
Zdjąć zewnętrzną i wewnętrzną osłonę igły.
Trzymając wstrzykiwacz pionowo z igłą skierowaną ku górze delikatnie uderzać palcem w pojemnikz insuliną tak, aby wszystkie pęcherzyki powietrza przesunęły się w kierunku igły.
Następnie nacisnąć do oporu przycisk podania dawki insuliny.
Pojawienie się insuliny na końcu igły świadczy o sprawności wstrzykiwacza i igły.Jeśli na końcu igły nie pojawi się insulina, należy powtórzyć czynności opisane w punkcie 3. domomentu insulina pojawi się na końcu igły.
Punkt 4 Ustawianie dawki insuliny
Dawkę można ustawiać z dokładnością do 1 jednostki, w zakresie od minimum 1 jednostki domaksimum 80 jednostek. Jeżeli wymagana dawka jest większa niż 80 jednostek, należy podać w dwóch lub więcej wstrzyknięciach.
Po wykonaniu testu bezpieczeństwa wskaźnik dawki powinien wskazywać „0”. Następnie należywybrać dawkę.
Punkt 5 Wstrzykiwanie dawki insuliny
Lekarz powinien poinformować pacjenta o technice wstrzykiwania.
Igłę należy wkłuć pod skórę.
Nacisnąć przycisk podania dawki do oporu. Przed wyjęciem igły ze skóry przytrzymać przyciskpodania przez 10 sekund. Zapewni to, że cała dawka insuliny została wstrzyknięta.
Punkt 6 Zdejmowanie i wyrzucanie igły
Po każdej iniekcji igłę należy zdjąć ze wstrzykiwacza i wyrzucić ją. Postępowanie takie chroni przedzanieczyszczeniem insuliny i(lub) zakażeniem, zapobiega też ewentualnemu zapowietrzeniu bądźzatkaniu igły i wyciekiem insuliny z pojemnika. Używanych igieł nie wolno stosować ponownie.
18
Podczas zdejmowania i pozbywania się igły należy zachować szczególną ostrożność. Postępowaniezgodnie z zaleceniami dotyczącymi bezpiecznego usuwania i wyrzucania igieł (np. technikazakładania osłony igły) zmniejszy ryzyko przypadkowego ukłucia i przeniesienia zakażenia.
Nałożyć nasadkę na wstrzykiwacz.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Sanofi-Aventis Deutschland GmbHD-65926 Frankfurt am MainNiemcy
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce
EU/1/04/285/001-004
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie EU/1/04/285/005-012
Apidra SoloStar 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu EU/1/04/285/029-036
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 27 wrzesień 2004Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 20 sierpień 2009
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
Szczegółowe informacje o tym produkcie leczniczym dostępne na stronie internetowej EuropejskiejAgencji Leków http://www.ema.europa.eu/
19
ANEKS II
A. WYTWÓRCA BIOLOGICZNEJ SUBSTANCJI CZYNNEJ ORAZ WYTWÓRCA ODPOWIEDZIALNY ZA ZWOLNIENIE SERII
B. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZACE ZAOPATRZENIA I STOSOWANIA
C. INNE WARUNKI I WYMAGANIA DOTYCZĄCE DOPUSZCZENIA DO OBROTU
D. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE BEZPIECZNEGO I SKUTECZNEGO STOSOWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO
20
A. WYTWÓRCA BIOLOGICZNEJ SUBSTANCJI CZYNNEJ ORAZ WYTWÓRCA ODPOWIEDZIALNY ZA ZWOLNIENIE SERII
Nazwa i adres wytwórcy biologicznej substancji czynnej
Sanofi-Aventis Deutschland GmbHIndustriepark Höchst, D-65926 FrankfurtNiemcy
Nazwa i adres wytwórcy odpowiedzialnego za zwolnienie serii
Sanofi-Aventis Deutschland GmbHIndustriepark Höchst, D-65926 FrankfurtNiemcy
B. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE ZAOPATRZENIA I STOSOWANIA
Produkt leczniczy wydawany na receptę.
C. INNE WARUNKI I WYMAGANIA DOTYCZĄCE DOPUSZCZENIA DO OBROTU
Okresowy raport o bezpieczeństwie stosowania
Podmiot odpowiedzialny przedłoży okresowe raporty o bezpieczeństwie stosowania tych produktówzgodnie z wymogami określonymi w wykazie unijnych dat referencyjnych (ang. EURD list), o którym mowa w art. 107c ust. 7 dyrektywy 2001/83/WE i który jest ogłaszany na europejskiej stornie internetowej dotyczącej leków.
D. WARUNKI I OGRANICZENIA DOTYCZĄCE BEZPIECZNEGO I SKUTECZNEGO STOSOWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO
Plan zarządzania ryzykiem (ang. Risk Management Plan, RMP)
Podmiot odpowiedzialny podejmie wymagane działania i interwencje z zakresu nadzoru nadbezpieczeństwem farmakoterapii wyszczególnione w RMP, przedstawionym w module 1.8.2dokumentacji do pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, i wszelkich jego kolejnych aktualizacjach.
Uaktualniony RMP należy przedstawiać:
na żądanie Europejskiej Agencji Leków;
w razie zmiany systemu zarządzania ryzykiem, zwłaszcza w wyniku uzyskania nowych informacji, które mogą istotnie wpłynąć na stosunek ryzyka do korzyści, lub w wyniku uzyskania istotnych informacji, dotyczących bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego lub odnoszących się do minimalizacji ryzyka.
Jeśli daty przedłożenia PSUR i aktualizacji RMP zbliżone, raporty należy złożyć w tym samym czasie.
21
ANEKS III
OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ I ULOTKA DLA PACJENTA
22
A. OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ
23
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
OPAKOWANIE ZEWNĘTRZNE (fiolka 10 ml)
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Apidra 100 jednostek/ml roztwór do wstrzykiwań w fiolceInsulina glulizynowa
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
Każdy ml zawiera 100 jednostek insuliny glulizynowej (co odpowiada 3,49 mg). Każda fiolka zawiera 10 ml roztworu do wstrzykiwań, co odpowiada 1000 jednostek.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
Zawiera również: metakrezol, sodu chlorek, trometamol, polisorbat 20, kwas solny stężony, soduwodorotlenek, wodę do wstrzykiwań (więcej informacji, patrz ulotka).
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
Roztwór do wstrzykiwań w fiolce.1 fiolka zawiera 10 ml2 fiolki po 10 ml 4 fiolki po 10 ml 5 fiolek po 10 ml
5. SPOSÓB I DROGI PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie podskórne lub dożylne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYMDLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
Należy używać tylko klarowne i bezbarwne roztwory.
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
24
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
Fiolki zamknięte Przechowywać w lodówce.
Nie zamrażać.
Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Po pierwszym użyciu: Produkt może być przechowywany maksymalnie 4 tygodnie w temperaturze poniżej 25C. Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przezd światłem.
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
Sanofi-Aventis Deutschland GmbHD-65926 Frankfurt am Main, Niemcy
12. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/04/285/001 1fiolka zawiera 10 mlEU/1/04/285/002 2 fiolki po 10 mlEU/1/04/285/003 4 fiolki po 10 mlEU/1/04/285/004 5 fiolek po 10 ml
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
Lek wydawany na receptę.
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Apidra
17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.
25
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC:SN:NN:
26
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA MAŁYCH OPAKOWANIACHBEZPOŚREDNICH
ETYKIETA (fiolka 10 ml)
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO I DROGI PODANIA
Apidra 100 jednostek/ml roztwór do wstrzykiwań
Insulina glulizynowa
Podanie podskórne lub dożylne
2. SPOSÓB PODAWANIA
3. TERMIN WAŻNOŚCI
EXP
4. NUMER SERII
Lot
5. ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA Z PODANIEM MASY, OBJĘTOŚCI LUB LICZBY JEDNOSTEK
10 ml
6. INNE
27
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
OPAKOWANIE ZEWNĘTRZNE (wkład)
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Apidra 100 jednostek/ml roztwór do wstrzykiwań we wkładzieInsulina glulizynowa
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
Każdy ml zawiera 100 jednostek insuliny glulizynowej (co odpowiada 3,49 mg).
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
Zawiera również: metakrezol, sodu chlorek, trometamol, polisorbat 20, kwas solny stężony, soduwodorotlenek, wodę do wstrzykiwań (więcej informacji, patrz ulotka).
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
Roztwór do wstrzykiwań we wkładzie.1 wkład zawiera 3 ml
3 wkłady po 3 ml 4 wkłady po 3 ml
5 wkładów po 3 ml 6 wkładów po 3 ml 8 wkładów po 3 ml 9 wkładów po 3 ml 10 wkładów po 3 ml
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Wkłady zawierające insulinę Apidra należy używać wyłącznie we wstrzykiwaczach: OptiPen, ClikSTAR, Tactipen, Autopen 24, AllStar, AllStar PRO, JuniorSTAR.
Nie wszystkie z wymienionych wstrzykiwaczy muszą znajdować się w obrocie w danym kraju.
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie podskórne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
Należy używać tylko klarowne i bezbarwne roztwory.
28
Jeśli wstrzykiwacz do insuliny jest uszkodzony lub nie działa prawidłowo (z powodu uszkodzeńmechanicznych) nie należy go używać. Należy użyć nowego wstrzykiwacza do insuliny.
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
Wkłady nieużywane: Przechowywać w lodówce.
Nie zamrażać.
Przechowywać wkład w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Po pierwszym użyciu:
Produkt może być przechowywany maksymalnie 4 tygodnie w temperaturze poniżej 25C. Nie należyprzechowywać w lodówce.Wstrzykiwacz z umieszczonym wkładem przechowywać w opakowaniuzewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
Sanofi-Aventis Deutschland GmbHD-65926 Frankfurt am Main, Niemcy
12. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/04/285/005 1 wkład zawiera 3 mlEU/1/04/285/006 3 wkłady po 3 mlEU/1/04/285/007 4 wkłady po 3 mlEU/1/04/285/008 5 wkładów po 3 mlEU/1/04/285/009 6 wkładów po 3 mlEU/1/04/285/010 8 wkładów po 3 mlEU/1/04/285/011 9 wkładów po 3 mlEU/1/04/285/012 10 wkładów po 3 ml
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
Lek wydawany na receptę.
29
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Apidra
17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC:SN:NN:
30
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA MAŁYCH OPAKOWANIACHBEZPOŚREDNICH
ETYKIETA (wkład)
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO I DROGA PODANIA
Apidra 100 jednostek/ml roztwór do wstrzykiwań
Insulina glulizynowa
Podanie podskórne Skrót dopuszczony dla opakowań wielojęzycznych
2. SPOSÓB PODAWANIA
Do stosowania w określonych wstrzykiwaczach: patrz ulotka.
3. TERMIN WAŻNOŚCI
EXP
4. NUMER SERII
Lot
5. ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA Z PODANIEM MASY, OBJĘTOŚCI LUB LICZBY JEDNOSTEK
3 ml
6. INNE
31
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACHFOLIOWYCH
TEKST NAPISU NA FOLII ALUMINIOWEJ SŁUŻĄCEJ DO SZCZELNEGO ZAMKNIĘCIAPRZEZROCZYSTEGO BLISTRA ZAWIERAJĄCEGO WKŁAD
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Apidra 100 jednostek/ml roztwór do wstrzykiwań we wkładzieInsulina glulizynowa
2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
Sanofi –Aventis Deutschland GmbH
3. TERMIN WAŻNOŚCI
4. NUMER SERII
5. INNE
Po włożeniu nowego wkładu z insuliną do wstrzykiwacza:
Przed wstrzyknięciem pierwszej dawki insuliny, należy sprawdzić czy wstrzykiwacz działaprawidłowo. Szczegóły dotyczące działania wstrzykiwacza podane w instrukcji obsługi.
32
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
OPAKOWANIE ZEWNĘTRZNE (wstrzykiwacz SoloStar)
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Apidra SoloStar 100 jednostek/ml roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu
Insulina glulizynowa
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
Każdy ml zawiera 100 jednostek insuliny glulizynowej (co odpowiada 3,49 mg).
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
Zawiera również: metakrezol, sodu chlorek, trometamol, polisorbat 20, kwas solny stężony, soduwodorotlenek, wodę do wstrzykiwań (więcej informacji, patrz ulotka).
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
Roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu.1 wstrzykiwacz zawiera 3 ml
3 wstrzykiwacze po 3 ml 4 wstrzykiwacze po 3 ml 5 wstrzykiwaczy po 3 ml 6 wstrzykiwaczy po 3 ml 8 wstrzykiwaczy po 3 ml 9 wstrzykiwaczy po 3 ml 10 wstrzykiwaczy po 3 ml
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Podanie podskórne
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
Należy używać tylko klarowny i bezbarwny roztwór.
Należy używać tylko igieł przeznaczonych do wstrzykiwacza SoloStar.
33
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
Zamknięte
Przechowywać w lodówce. Nie zamrażać.
Przechowywać wstrzykiwacz w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Po pierwszym użyciu, produkt może być przechowywany maksymalnie 4 tygodnie w temperaturze poniżej 25C. Nie przechowywać w lodówce. Wstrzykiwacz przechowywać chroniąc przed światłem.
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
Sanofi-Aventis Deutschland GmbHD-65926 Frankfurt am Main, Niemcy
12. NUMER(Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/04/285/029 1 wstrzykiwacz zawiera 3 mlEU/1/04/285/030 3 wstrzykiwacze po 3 mlEU/1/04/285/031 4 wstrzykiwacze po 3 mlEU/1/04/285/032 5 wstrzykiwaczy po 3 mlEU/1/04/285/033 6 wstrzykiwaczy po 3 mlEU/1/04/285/034 8 wstrzykiwaczy po 3 mlEU/1/04/285/035 9 wstrzykiwaczy po 3 mlEU/1/04/285/036 10 wstrzykiwaczy po 3 ml
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
Lek wydawany na receptę.
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
Tutaj otworzyć
34
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Apidra SoloStar
17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC:SN:NN:
35
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA MAŁYCH OPAKOWANIACHBEZPOŚREDNICH
ETYKIETA WSTRZYKIWACZA (wstrzykiwacz SoloStar)
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO I DROGA PODANIA
Apidra SoloStar 100 jednostek/ml roztwór do wstrzykiwań
Insulina glulizynowa
Podanie podskórne
2. SPOSÓB PODAWANIA
3. TERMIN WAŻNOŚCI
EXP
4. NUMER SERII
Lot
5. ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA Z PODANIEM MASY, OBJĘTOŚCI LUB LICZBY JEDNOSTEK
3 ml
6. INNE
36
B. ULOTKA DLA PACJENTA
37
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce
Insulina glulizynowa
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera onainformacje ważne dla pacjenta.
- Należy zachować ulotkę, aby w razie potrzeby móc ponownie przeczytać.- W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby takie same.
- Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Apidra i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Apidra
3. Jak stosować lek Apidra
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Apidra
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Apidra i w jakim celu się go stosuje
Apidra jest lekiem przeciwcukrzycowym, stosowanym w celu obniżenia stężenia cukru we krwichorych na cukrzycę; lek może być podawany dorosłym, młodzieży i dzieciom w wieku 6 lati starszym. Cukrzyca jest chorobą spowodowaną niewystarczającym wytwarzaniem insulinykoniecznej do kontrolowania stężenia cukru we krwi.
Lek jest wytwarzany w procesie biotechnologicznym. Insulina glulizynowa zaczyna działać w ciągu10-20 minut, a jej czas działania wynosi około 4 godzin.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Apidra
Kiedy nie stosować leku Apidra
- Jeśli pacjent ma uczulenie na insulinę glulizynową lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
- Jeśli stężenie cukru we krwi jest zbyt niskie (hipoglikemia) należy postępować zgodnie z zaleceniami dotyczącymi hipoglikemii (patrz ramka na końcu tej ulotki).
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stotowania leku Apidra należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lubpielęgniarką.
Należy przestrzegać dokładnie zaleceń lekarza dotyczących dawkowania leku, kontroli stężenia cukru(badania krwi), zaleceń dotyczących diety i aktywności fizycznej (wysiłek i ćwiczenia fizyczne).
Szczególne grupy pacjentów
Jeśli występują choroby wątroby lub nerek należy porozmawiać o tym z lekarzem, gdyż może być konieczne zmniejszenie dawki.
Brak wystarczających informacji klinicznych dotyczących stosowania leku Apidra u dzieci w wiekuponiżej 6 lat.
38
Podróże
Przed udaniem się w podróż wskazane jest omówienie z lekarzem następujących problemów: - dostępność stosowanej insuliny w kraju docelowym,
- zaopatrzenie w insulinę, strzykawki itd.,
- właściwe przechowywanie insuliny w czasie podróży,- czas spożywania posiłków i przyjmowania insuliny w czasie podróży,- ewentualne skutki zmiany strefy czasowej,
- ewentualne nowe czynniki ryzyka dotyczące zdrowia w kraju docelowym,
- co powinno się zrobić w sytuacjach zagrożenia gdy pacjent źle się poczuje lub zachoruje.
Choroby i urazy
W następujących przypadkach kontrolowanie cukrzycy powinno być bardzo staranne:- wystąpienie choroby lub poważny uraz mogą stać się przyczyną wzrostu stężenia cukru we krwi (hiperglikemii),
- w przypadku spożycia zbyt małej ilości pokarmu stężenie cukru we krwi może się obniżyć (hipoglikemia).
Często konieczna jest pomoc lekarza. Pacjent powinien mieć zapewniony szybki kontakt
z lekarzem.
Pacjenci z cukrzycą typu 1 (cukrzyca insulinozależna) powinni przyjmować dostateczną ilośćwęglowodanów i kontynuować leczenie insuliną. Osoby opiekujące się pacjentem powinny byćpoinformowane o konieczności stosowania insuliny przez pacjenta.
U niektórych pacjentów z długotrwającą cukrzycą typu 2 i chorobą serca lub przebytym wcześniejudarem mózgu, leczonych jednocześnie pioglitazonem i insuliną wystapiła niewydolność serca.Jeśli wystąpią objawy niewydolności serca, takie jak nietypowe skrócenie oddechu lub szybki wzrostmasy ciała lub miejscowe obrzęki, należy jak najszybciej poinformować o tym lekarza.
Apidra a inne leki
Niektóre leki powodują zmiany stężenia cukru we krwi (zmniejszenie, zwiększenie albo jedno i drugie, zależnie od sytuacji).W każdym z takich przypadków konieczna może być zmiana dawkiinsuliny aby uniknąć zbyt małego lub zbyt dużego stężenia cukru we krwi. Wskazane jest zachowanieostrożności podczas rozpoczynania stosowania innego leku lub podczas kończenia jego przyjmowania.
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjentaobecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Przed zastosowaniemnowego leku należy ustalić z lekarzem jaki wpływ może mieć ten lek na stężenie cukru we krwi ijakie, jeśli zajdzie potrzeba, środki zaradcze należy podjąć.
Do leków, które mogą powodować zmniejszenie stężenia cukru (hipoglikemia) we krwi należą:
- wszystkie inne leki w leczeniu cukrzycy,
- inhibitory enzymu konwertazy angiotensyny (ACE) (stosowane w leczeniu niektórych chorób serca lub wysokiego ciśnienia krwi),
- dyzopiramid (stosowany w leczeniu niektórych chorób serca),- fluoksetyna (stosowana w leczeniu depresji),
- fibraty (stosowane do obniżenia podwyższonego poziomu tłuszczów we krwi),- inhibitory monoaminooksydazy (MAO) (stosowane w leczeniu depresji),- pentoksyfilina, propoksyfen, salicylany (takie jak kwas acetylosalicylowy stosowany w łagodzeniu bólu i obniżaniu gorączki),
- antybiotyki sulfonamidowe.
Do leków, które mogą powodować zwiększenie stężenia cukru we krwi (hiperglikemia) należą:
- kortykosteroidy (takie jak kortyzon stosowany w leczeniu stanów zapalnych),- danazol (lek wpływający na owulację),
- diazoksyd (stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi),- leki moczopędne (stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub nadmiernego zatrzymywania płynów),
39
- glukagon (hormon trzustki stosowany w leczeniu ciężkiej hipoglikemii),- izoniazyd (stosowany w leczeniu gruźlicy),
- estrogeny i progestageny (takie jak leki antykoncepcyjne stosowane do kontroli urodzeń),- pochodne fenotiazyny (stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych),- somatropina (hormon wzrostu),
- leki sympatykomimetyczne (takie jak epinefryna [adrenalina] lub salbutamol, terbutalina stosowane w leczeniu astmy),
- hormony tarczycy (stosowane w leczeniu nieprawidłowej czynności tarczycy),- inhibitory proteazy (stosowane w leczeniu zakażeń HIV),
- atypowe leki przeciwpsychotyczne (takie jak olanzapina, klozapina).
Zarówno zwiększenie, jak i zmniejszenie stężenia cukru we krwi może wystąpić podczas stosowania:
- leków beta-adrenolitycznych (stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi),- klonidyny (stosowanej w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi),
- soli litu (stosowanych w leczeniu zaburzeń psychicznych).
Pentamidyna (stosowana w leczeniu niektórych infekcji powodowanych przez pasożyty) spowodowaćmoże hipoglikemię, po której niekiedy może wystąpić hiperglikemia.
Leki beta-adrenolityczne oraz inne leki sympatykolityczne (takie jak klonidyna, guanetydynai rezerpina) mogą spowodować osłabienie lub całkowite zahamowanie pierwszych objawówostrzegawczych hipoglikemii pomocnych w rozpoznaniu hipoglikemii.
W przypadku braku pewności, czy któryś z przyjmowanych leków nie należy do wymienionych wyżejleków, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Stosowanie leku Apidra z alkoholem
W wyniku spożycia alkoholu stężenie cukru we krwi może albo zwiększyć się albo zmniejszyć.
Ciąża i karmienie piersią
W ciąży i okresie karmienia piersią lub gdy istnieje podejrzenie, że kobieta jest w ciąży, lub gdyplanuje ciążę, przed zastosowaniem tego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Należy poinformować lekarza o zamiarze zajścia w ciążę lub o istniejącej już ciąży. W okresie ciążyi po porodzie może zaistnieć konieczność zmiany dawki insuliny. Staranna kontrola cukrzycyi zapobieganie wystąpieniu hipoglikemii może mieć duże znaczenie dla zdrowia dziecka.
Istnieje ograniczona liczba danych dotyczących stosowania leku Apidra u kobiet w ciąży.
W okresie karmienia piersią należy porozumieć się z lekarzem, ponieważ może być konieczna zmianadiety i dawek insuliny.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Zdolność do koncentracji i szybkiej reakcji może ulec upośledzeniu z powodu:- wystąpienia hipoglikemii (zbyt małe stężenie cukru we krwi),- wystąpienia hiperglikemii (zbyt duże stężenie cukru we krwi).
Należy mieć na uwadze ten możliwy problem w sytuacjach, gdy może to stwarzać zagrożenie dlasiebie lub innych (tak jak prowadzenie samochodu czy obsługiwanie maszyn). Pacjenci powinni skonsultować się z lekarzem w celu uzyskania porady, czy prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn jest wskazane, jeśli:
- hipoglikemia występuje u nich często,
- pierwsze objawy ostrzegawcze pomocne w rozpoznaniu hipoglikemii osłabione lub nie występują.
40
Ważne informacje o niektórych składnikach leku
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Lek Apidra zawiera metakrezol
Lek Apidra zawiera metakrezol, który może powodować reakcje alergiczne.
3. Jak stosować lek Apidra
Dawkowanie
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Na podstawie trybu życia pacjenta, wartości stężenia cukru (glukozy) we krwi pacjenta orazdotychczas stosowanych dawek i rodzaju insuliny, lekarz ustali wymaganą dawkę leku Apidra.
Apidra należy do insulin krótko działających. Może być stosowana zgodnie z zaleceniem lekarzarównocześnie z umiarkowanie i szybko działającą insuliną lub z insuliną długo działającą lub zinsuliną podstawową lub z doustnymi lekami stosowanymi w leczeniu dużego stężenia cukru we krwi.
W przypadku zmiany innej insuliny na insulinę glulizynową podawana dawka leku może zostaćzmieniona przez lekarza.
Wiele czynników może mieć wpływ na stężenie cukru we krwi. Pacjent powinien wiedzieć, co możemieć wpływ na zmianę stężenia cukru we krwi, aby móc właściwie reagować na te zmiany i imzapobiegać. Więcej informacji na ten temat jest w końcowej części tej ulotki.
Sposób podawania
Lek Apidra wstrzykuje się pod skórę (podskórnie). Lek Apidra może być także podawany dożylnie,ale zabieg ten powinien być wykonywany przez lekarza prowadzącego.
Lekarz wskaże, w które obszary skóry należy wstrzykiwać lek Apidra. Lek Apidra można wstrzykiwać w powłoki brzuszne, udo lub ramię albo podawać w ciągłej infuzji w powłoki brzuszne.W przypadku wstrzyknięcia insuliny w okolicę brzucha działanie leku będzie odczuwane niecoszybciej. Tak jak w przypadku wszystkich insulin, należy zmieniać każdorazowo miejsce wstrzykiwańlub ciągłej infuzji w obrębie miejsc do wstrzykiwania (brzuch, udo, ramię).
Częstość podawania
Lek Apidra należy przyjmować na krótko przed (0-15 minut) lub tuż po posiłku.
Instrukcja postępowania
Sposób postępowania z fiolkami
Lek Apidra w fiolkach podaje się u użyciem strzykawek insulinowych z odpowiednią skalą oraz zapomocą pomp insulinowych.
Fiolkę z insuliną należy obejrzeć przed użyciem. Lek można zastosować jedynie wówczas, gdyroztwór jest przezroczysty, bezbarwny i nie zawiera żadnych cząstek stałych. Nie wstrząsać, ani niemieszać przed użyciem.
41
W przypadku zaobserwowania niespodziewanej zmiany wyników badania stężenia cukru we krwinależy zawsze użyć nowej fiolki. Pogorszenie wyników może być spowodowane częściową utratąskuteczności insuliny. W razie problemów z lekiem Apidra należy skontaktować się z lekarzem lubfarmaceutą.
W przypadku mieszania dwóch typów insulin
Nie mieszać leku Apidra z insulinami innymi niż insuliny ludzkie izofanowe NPH.
W przypadku mieszania leku Apidra z ludzkimi insulinami NPH, lek Apidra należy pobrać dostrzykawki jako pierwszy. Wstrzyknięcia należy dokonać natychmiast po wymieszaniu.
Sposób postępowania z pompą insulinową
Przed zastosowaniem leku Apidra w pompie należy uzyskać dokładne informacje dotyczące obsługipompy. Należy również dowiedzieć się jak należy postępować w przypadku choroby, za dużego lub zamałego stężenia cukru we krwi oraz w przypadku awarii pompy.
Należy używać zaleconej przez lekarza pompy. Należy przeczytać instrukcję i postępować zgodniez instrukcją załączoną do pompy insulinowej oraz postępować zgodnie z zaleceniami lekarza,dotyczącymi podstawowej dawki infuzji oraz podania insulin w bolusie w związku z posiłkami.Aby móc w pełni wykorzystać stosowanie insuliny w infuzji oraz upewnić się że pompa działaprawidłowo należy regularnie badać stężenie cukru we krwi.
Zestaw do infuzji oraz zbiornik należy wymieniać co najmniej co 48 godzin z zachowaniem zasad aseptyki. Instrukcje te mogą różnić się od tych dołączonych do infuzyjnej pompy insulinowej. Podczas stosowania leku Apidra w pompie, ważne jest aby zawsze przestrzegać tych specjalnych instrukcji. Niestosowanie się do tych specjalnych instrukcji może prowadzić do poważnych zdarzeńniepożądanych.
Nie mieszać leku Apidra z płynami do rozcieńczania ani z innymi insulinami podczas stosowaniaw pompie.
Co robić w przypadku awarii pompy lub gdy pompa jest używana w nieprawidłowy sposób
Awiarie pompy lub zestawu do infuzji lub nieprawidłowe używanie pompy mogą powodować podanieniewystarczającej dawki insuliny. Może to szybko spowodować wystąpienie dużego stężenia cukru wekrwi i kwasicy ketonowej (nagromadzenie kwasu we krwi z powodu rozkładu przez organizm tłuszczuzamiast cukru).
Jeśli stężenie cukru we krwi pacjenta zaczyna się zwiększać, należy jak najszybciej zwrócić się dolekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. Osoby te poinformują pacjenta jak należy postępować.Może zaistnieć potrzeba podania leku Apidra za pomocą strzykawki lub wstrzykiwacza. Należyzawsze mieć inny sposób podania podskórnego insuliny, w przypadku awarii pompy.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Apidra
-W przypadku wstrzyknięcia zbyt dużej dawki leku Apidra stężenie cukru we krwi możezmniejszyć się (hipoglikemia). Należy często kontrolować stężenie cukru we krwi. Aby zapobiecwystąpieniu ewentualnej hipoglikemii należy spożyć większy posiłek i kontrolować stężenie cukru wekrwi. Informacje na temat leczenia hipoglikemii, patrz ramka w końcowej części tej ulotki.
Pominięcie zastosowania leku Apidra
-W przypadku pominięcia dawki leku Apidra albo nie wstrzyknięcia wystarczającej dawki stężenie cukru we krwi może zwiększyć się (hiperglikemia). Należy wówczas często kontrolować
42
stężenie cukru we krwi. Informacje na temat leczenia hiperglikemii, patrz ramka w końcowej części tej ulotki.
-Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Apidra
Może to prowadzić do ciężkiej hiperglikemii (bardzo duże stężenie cukru we krwi) i kwasicyketonowej (zwiększone stężenie kwasu we krwi, ponieważ w organizmie dochodzi do rozpadutłuszczu zamiast cukru). Lekarz udzieli informacji, co należy robić i bez porozumienia z lekarzem nienależy przerywać leczenia lekiem Apidra.
W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceutylub pielęgniarki.
Błędy w stosowaniu insulin
Należy zawsze sprawdzić etykietę insulin przed każdym wstrzyknięciem leku, aby uniknąć pomyłek wstosowaniu insuliny Apidra i innych insulin.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ciężkie działania niepożądane
Hipoglikemia (małe stężenie cukru we krwi) może być bardzo groźna. Hipoglikemia jest bardzoczęsto występującym działaniem niepożądanym (może dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów).Hipoglikemia (małe stężenie cukru we krwi) oznacza, że we krwi jest niewystarczająca ilośćcukru. W wyniku nadmiernego obniżenia stężenia cukru we krwi może nastąpić utrata przytomności.Ciężka hipoglikemia może spowodować uszkodzenie mózgu i może zagrażać życiu. Jeśli wystąpiąobjawy obniżonego stężenia cukru we krwi należy natychmiast podjąć działania zwiększającestężenie cukru we krwi. Patrz ramka w końcowej części tej ulotki gdzie znajdują się dalsze ważneinformacje dotyczące hipoglikemii i jej leczenia.
Należy skontaktować się natychmiast z lekarzem jeśli wystąpią następujące objawy:Uogólnione reakcje alergiczne odnotowywane niezbyt często (mogą dotyczyć do 1 na 100pacjentów)
Uogólniona reakcja alergii na insulinę: objawy powiązane mogą obejmować reakcje na dużejpowierzchni skóry (wysypka i swędzenie całego ciała), ciężki obrzęk skóry lub błon śluzowych(obrzęk naczynioruchowy), duszność, obniżenie ciśnienia krwi z przyspieszoną czynnością serca ipoceniem się. To mogą być objawy ostrej uogólnionej alergii na insulinę, w tym reakcjianafilaktycznej, która może stanowić zagrożenie dla życia.
Hiperglikemia (duże stężenie cukru we krwi) oznacza że we krwi znajduje się za dużo cukru.Częstość występowania hiperglikemii nie może być określona. Jeśli pacjent ma za duże stężenie cukru we krwi, może to oznaczać, że należy podać więcej insuliny niż zostało wstrzyknięte. Hiperglikemia może powodować kwasicę ketonową (nagromadzenie kwasu we krwi z powodu rozkładu przez organizm tłuszczu zamiast cukru).
Są to poważne działania niepożądane.
Stany te mogą wystąpić w przypadku awarii pompy lub gdy pompa jest używana wnieprawidłowy sposób.
Oznacza to, że może wystąpić sytuacja, w której pacjent nie otrzymuje wystarczającej dawkiinsuliny w celu leczenia cukrzycy.
Jeśli to nastąpi należy zwrócić się po pilną pomoc medyczną.
43
Należy zawsze posiadać inny sposób podawania podskórnego insuliny (patrz punkt 3. pod „Sposóbpostępowania z pompą insulinową” oraz „Co robić w przypadku awarii pompy lub gdy pompa jestużywana w nieprawidłowy sposób”).
W celu uzyskania dodatkowych informacji na temat objawów przedmiotowych i podmiotowychhiperglikemii patrz ramka w końcowej części tej ulotki.
Inne działania niepożądane
Często zgłaszane działania niepożądane (mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów) Odczyny i reakcje nadwrażliwości w miejscu wstrzyknięcia
W miejscu wstrzyknięcia leku mogą występować zmiany skórne (takie jak zaczerwienienie, niezwyklesilny ból w czasie wstrzyknięcia, swędzenie, pokrzywka, obrzęk lub zapalenie). Zmiany te mogąrozszerzać się na okolicę wokół miejsca wstrzyknięcia. Większość mniej nasilonych reakcji nainsulinę ustępuje zwykle w ciągu kilku dni lub kilku tygodni.
Rzadko zgłaszane działania niepożądane (mogą dotyczyć do 1 na 1000 pacjentów) Zmiany skórne w miejscu wstrzyknięcia (lipodystrofia)
Jeśli wstrzyknięcia insuliny będą wykonywane zbyt często w to samo miejsce, może to spowodowaćalbo zmniejszenie albo zwiększenie grubości podskórnej tkanki tłuszczowej w tym miejscu wstrzykiwania. Insulina wstrzykiwana w takie miejsce może nie działać prawidłowo. Zmienianie miejsca wstrzykiwania insuliny przy każdym wstrzyknięciu może zapobiec takim zmianom skórnym.
Działania niepożądane, których częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych: Zaburzenia oka
Znaczne wahania (zwiększenie lub zmniejszenie) stężenia cukru we krwi mogą zaburzać przemijającowidzenie. U pacjentów z retinopatią proliferacyjną (choroba oczu związana z cukrzycą) ciężkahipoglikemia może stać się przyczyną przemijającej utraty wzroku.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienionew ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądanemożna zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w
załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na tematbezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Apidra
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować leku Apidra po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i na oznakowaniufiolki, po: „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Fiolki zamknięte
Przechowywać w lodówce (2ºC-8ºC). Nie zamrażać.
Unikać bezpośredniego kontaktu leku Apidra z zamrażalnikiem lub z pojemnikiem zawierającym substancję zamrażającą.
Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Fiolki otwarte
Po pierwszym użyciu fiolkę można przechowywać maksymalnie 4 tygodnie w opakowaniu zewnętrznym w temperaturze poniżej 25C, z daleka od bezpośredniego źródła ciepła lub światła. Niestosować fiolki po tym okresie czasu.
Zaleca się zanotowanie daty pierwszego użycia na etykiecie fiolki.Nie stosować leku Apidra, jeżeli nie jest przezroczysty i bezbarwny.
44
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytaćfarmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronićśrodowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Apidra
- Substancją czynną leku jest insulina glulizynowa. Każdy mililitr roztworu zawiera 100 jednostek substancji czynnej (co odpowiada 3,49 mg) insuliny glulizynowej. Każda fiolka zawiera 10 ml roztworu do wstrzykiwań, co odpowiada 1000 jednostkom.
- inne składniki to: metakrezol (patrz punkt 2. pod „Lek Apidra zawiera metakrezol”), sodu chlorek (patrz punkt 2. pod „Ważne informacje o niektórych składnikach leku Apidra”), trometamol, polisorbat 20, kwas solny stężony, sodu wodorotlenek, woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Apidra i co zawiera opakowanie
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce jest przezroczystym, bezbarwnym,wodnym roztworem bez widocznych cząstek.
Każda fiolka zawiera 10 ml (1000 jednostek) roztworu. Lek dostępny jest w opakowaniachzawierających: 1, 2, 4 i 5 fiolek. Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny:Sanofi-Aventis Deutschland GmbHD-65926 Frankfurt am MainNiemcy
Wytwórca:
Sanofi-Aventis Deutschland GmbHIndustriepark Höchst, D-65926 FrankfurtNiemcy
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do miejscowegoprzedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:
België/Belgique/Belgien
Sanofi Belgium
Tél/Tel: +32 (0)2 710 54 00
Lietuva
UAB “SANOFI-AVENTIS LIETUVA”
Tel: +370 5 2755224
България
SANOFI BULGARIA EOOD
Тел.: +359 (0)2 970 53 00
Luxembourg/Luxemburg
Sanofi Belgium
Tél/Tel: +32 (0)2 710 54 00 (Belgique/Belgien)
Česká republika
sanofi-aventis, s.r.o.
Tel: +420 233 086 111
Magyarország
SANOFI-AVENTIS Zrt.
Tel.: +36 1 505 0050
Danmark
sanofi-aventis Denmark A/S
Tlf: +45 45 16 70 00
Malta
Sanofi Malta Ltd.
Tel: +356 21493022
45
Deutschland
Sanofi-Aventis Deutschland GmbH
Tel: +49 (0)180 2 222010
Nederland
sanofi-aventis Netherlands B.V.
Tel: +31 (0)182 557 755
Eesti
sanofi-aventis Estonia
Tel: +372 627 34 88
Norge
sanofi-aventis Norge AS
Tlf: +47 67 10 71 00
Ελλάδα
sanofi-aventis AEBE
Τηλ: +30 210 900 16 00
Österreich
sanofi-aventis GmbH
Tel: +43 1 80 185 0
España
sanofi-aventis, S.A.
Tel: +34 93 485 94 00
Polska
sanofi-aventis Sp. z o.o.
Tel.: +48 22 280 00 00
France
sanofi-aventis France
Tél: 0 800 222 555
Appel depuis l’étranger : +33 1 57 63 23 23
Portugal
Sanofi - Produtos Farmacêuticos, Lda.
Tel: +351 21 35 89 400
Hrvatska
sanofi-aventis Croatia d.o.o.
Tel: +385 1 600 34 00
România
Sanofi Romania SRL
Tel: +40 (0) 21 317 31 36
Ireland
sanofi-aventis Ireland Ltd. T/A SANOFI
Tel: +353 (0) 1 403 56 00
Slovenija
sanofi-aventis d.o.o.
Tel: +386 1 560 48 00
Ísland
Vistor hf.
Sími: +354 535 7000
Slovenská republika
sanofi-aventis Pharma Slovakia s.r.o.
Tel: +421 2 33 100 100
Italia
Sanofi S.p.A.
Tel: 800 13 12 12 (domande di tipo tecnico)
800 536389 (altre domande)
Κύπρος
sanofi-aventis Cyprus Ltd.
Τηλ: +357 22 871600
Suomi/Finland
Sanofi Oy
Puh/Tel: +358 (0) 201 200 300
Sverige
Sanofi AB
Tel: +46 (0)8 634 50 00
Latvija
sanofi-aventis Latvia SIA
Tel: +371 67 33 24 51
United Kingdom
Sanofi
Tel: +44 (0) 845 372 7101
Data ostatniej aktualizacji ulotki
Inne źródła informacji
Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków: http://www.ema.europa.eu
46
HIPERGLIKEMIA I HIPOGLIKEMIA
Należy zawsze mieć przy sobie cukier (co najmniej 20 g) oraz dokument stwierdzający, że pacjent jest osobą chorą na cukrzycę.
HIPERGLIKEMIA (duże stężenie cukru we krwi)
Jeśli stężenie cukru we krwi jest za duże (hiperglikemia), może to wskazywać naniewystarczającą ilość wstrzykiwanej insuliny.
Dlaczego pojawia się hiperglikemia?
Przykłady podwyższenia się stężenia cukru we krwi:
- nie podano insuliny lub wstrzyknięto zbyt małą dawkę albo działanie insuliny było mniej skuteczne, na przykład wskutek niewłaściwego przechowywania leku,- wykonany został mniejszy niż zwykle wysiłek fizyczny, występują dodatkowe czynniki emocjonalne, nastąpił uraz lub pacjent przebył zabieg chirurgiczny, infekcję lub gorączkę,- stosowane były lub aktualnie stosowane niektóre inne leki (patrz punkt 2. „Apidra a inne leki”).
Objawy ostrzegawcze hiperglikemii
Objawami podwyższonego stężenia cukru we krwi mogą być: pragnienie, wzmożone oddawaniemoczu, zmęczenie, suchość skóry, zaczerwienienie twarzy, utrata łaknienia, obniżenie ciśnienia krwi,przyspieszenie czynności serca i obecność glukozy oraz związków ketonowych w moczu. Bólebrzucha, szybki i głęboki oddech, senność, a nawet utrata przytomności, świadczyć mogą owystąpieniu kwasicy ketonowej, będącej stanem zagrożenia życia, wynikającym ze znacznegoniedoboru insuliny w organizmie.
Jak postępować w przypadku hiperglikemii?
W przypadku pojawienia się opisanych powyżej objawów należy natychmiast sprawdzić stężeniecukru we krwi i obecność związków ketonowych w moczu. Pacjent z ciężką hiperglikemią orazkwasicą ketonową wymaga szybkiej pomocy lekarskiej, najczęściej w szpitalu.
HIPOGLIKEMIA (małe stężenie cukru we krwi)
Nadmierne obniżenie stężenia cukru we krwi może spowodować utratę przytomności. Ciężkahipoglikemia może prowadzić do zawału serca lub uszkodzenia mózgu i może to zagrażać życiu.Prawidłowo pacjent powinien umieć rozpoznać objawy ostrzegawcze nadmiernego obniżenia stężeniacukru we krwi, co pozwoli mu na podjęcie odpowiednich działań.
Dlaczego pojawia się hipoglikemia? Przykłady obniżenia się stężenia cukru we krwi:
- wstrzyknięto zbyt dużą dawkę insuliny,
- posiłek nie został spożyty lub spożyto go zbyt późno,
- posiłek był niedostatecznie obfity lub pożywienie zawierało mniejszą niż zwykle ilość węglowodanów (węglowodanami nazywamy cukier oraz substancje podobne pod względem budowy do cukru; sztuczne substancje słodzące NIE są węglowodanami),- nastąpiła utrata węglowodanów z powodu wystąpienia wymiotów lub biegunki,- spożyto alkohol, szczególnie w przypadku spożycia zbyt małej ilości pokarmu,- wykonywany jest większy niż zwykle lub inny, nietypowy wysiłek fizyczny,- przebyto uraz lub zabieg chirurgiczny bądź inne zdarzenie związane ze stresem,- przebyto chorobę lub gorączkę,
- stosowano w przeszłości lub aktualnie niektóre inne leki wpływające na stężenie cukru (patrz punkt 2. „Apidra a inne leki”).
Wystąpienie hipoglikemii jest również prawdopodobne w przypadku:
- rozpoczęcia leczenia insuliną lub zmiany rodzaju stosowanej insuliny,
47
- niemalże prawidłowego stężenia cukru we krwi lub wahań jego stężenia,- zmiany okolicy wstrzyknięć insuliny (na przykład z uda na ramię),- wystąpienia ciężkiej choroby nerek, wątroby lub innej choroby, na przykład niedoczynności tarczycy.
Objawy ostrzegawcze hipoglikemii
-W organizmie
Do przykładów objawów wskazujących na zbyt szybkie lub nadmierne zmniejszanie się stężeniacukru we krwi należą: pocenie się, wilgotna skóra, lęk, przyspieszenie czynności serca, podwyższoneciśnienie tętnicze krwi, kołatania serca, nieregularna czynność serca. Objawy te często poprzedzajązmniejszenie stężenia cukru w mózgu.
-W mózgu
Do przykładów objawów wskazujących na wystąpienie zbyt małego stężenia cukru w mózgu należą:ból głowy, intensywny głód, nudności, wymioty, zmęczenie, senność, zaburzenia snu, niepokój,agresywne zachowanie, zaburzenia koncentracji, upośledzenie reakcji na bodźce zewnętrzne, depresja,splątanie, zaburzenia mowy (czasem całkowita utrata zdolności mówienia), zaburzenia widzenia,drżenia, porażenie nerwów obwodowych, uczucie mrowienia skóry (przeczulica), drętwienie icierpnięcie okolicy ust, zawroty głowy, utrata samokontroli, zaburzenia osobowości, drgawki, utrataprzytomności.
Pierwsze objawy zapowiadające hipoglikemię (tzw. objawy ostrzegawcze) mogą być zmienione, słabiej zaznaczone, bądź mogą w ogóle nie występować. Ma to miejsce szczególnie u pacjentów:
- w podeszłym wieku,
- z cukrzycą od wielu lat,
- u których występuje pewien typ uszkodzenia układu nerwowego (cukrzycowa neuropatia
autonomiczna),
- po niedawno przebytej hipoglikemii (na przykład poprzedniego dnia) lub u osób z hipoglikemią
rozwijającą się powoli,
- z prawidłowymi stężeniami cukru lub u osób, u których nastąpiła znaczna poprawa wyrównania
stężenia cukru we krwi,
- przyjmujących w przeszłości lub aktualnie niektóre inne leki (patrz punkt 2. „Apidra a inne leki”).
W wymienionych sytuacjach może dojść do ciężkiej hipoglikemii (niekiedy z utratą przytomności),zanim pacjent uświadomi sobie jej wystąpienie. Wskazana jest umiejętność rozpoznawaniapierwszych objawów hipoglikemii. Częstsze pomiary stężenia cukru we krwi mogą ułatwićrozpoznanie łagodnie przebiegającej i łatwej do przeoczenia hipoglikemii. W przypadku trudności wrozpoznawaniu pierwszych objawów, należy unikać sytuacji, w których wystąpienie hipoglikemiibyłoby związane ze szczególnym ryzykiem dla pacjenta i jego otoczenia (na przykład prowadzeniesamochodu).
Jak postępować w przypadku hipoglikemii?
1. Nie wstrzykiwać insuliny. Natychmiast należy spożyć 10 g do 20 g cukru, na przykład glukozy, kostek cukru lub posłodzonego napoju. Uwaga: Sztuczne substancje słodzące oraz pokarmy i napoje słodzone takimi substancjami (na przykład napoje dietetyczne) nie nadają się do leczenia hipoglikemii.
2. Następnie należy spożyć pokarm wykazujący długotrwałe działanie podwyższające stężenie cukru we krwi (na przykład chleb lub makaron). Spożycie odpowiednich pokarmów należy ustalić wcześniej z lekarzem lub pielęgniarką.
3. W przypadku powtórnej hipoglikemii należy przyjąć kolejną porcję 10 g do 20 g cukru.
4. W przypadku trudnej do opanowania hipoglikemii lub podczas powtarzającej się hipoglikemii, niezbędne jest pilne porozumienie się z lekarzem.
48
Należy poinformować bliskie osoby, przyjaciół i kolegów o następującym sposobie postępowania:W przypadku, gdy pacjent nie może połykać lub jest nieprzytomny, należy podać mu glukozę lubglukagon (lek zwiększający stężenie cukru we krwi) dożylnie. Zastosowanie tych leków jestuzasadnione również wówczas, jeśli nie ma pewności, że doszło do wystąpienia hipoglikemii.
Zaleca się wykonanie badania stężenia cukru we krwi natychmiast po podaniu glukozy w celupotwierdzenia wystąpienia hipoglikemii.
NIŻEJ ZAMIESZCZONA INFORMACJA JEST SKIEROWANA TYLKO DO PERSONELUMEDYCZNEGO ORAZ DO PRACOWNIKÓW SŁUŻBY ZDROWIA:
Produkt Apidra może być podawany dożylnie, co powinno być wykonywane przez pracownikówsłużby zdrowia.
Zalecenia dotyczące podania dożylnego
Produkt leczniczy Apidra należy stosować w stężeniu 1 jednostka/ml insuliny glulizynowej podawanaw infuzji w 0,9% roztworze chlorku sodu (9 mg/ml) z lub bez chlorku potasu w stężeniu 40 mmol/l,stosując wyciskane worki poliolefinowo-poliamidowe z odpowiednim zestawem do infuzji dożylnych.Roztwór insuliny glulizynowej do podaży dożylnej w stężeniu 1 jednostka/ml jest stabilny wtemperaturze pokojowej przez 48 godziny.
Przed podaniem pacjentowi rozcieńczony roztwór należy obejrzeć i ocenić jego jednorodność. Niewolno stosować roztworu, jeśli jest mętny lub zawiera widoczne cząsteczki; można go stosowaćwyłącznie wtedy, gdy jest przezroczysty i bezbarwny.
Produkt Apidra jest niezgodny z 5% roztworem glukozy oraz z roztworem Ringera, dlatego nie możebyć podawany z tymi roztworami. Nie badano stosowania innych roztworów.
49
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie
Insulina glulizynowa
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera onainformacje ważne dla pacjenta. Do wstrzykiwacza jest dołączona instrukcja obsługi. Należyzapoznać się z jej treścią przed zastosowaniem leku.
- Należy zachować ulotkę, aby w razie potrzeby móc ponownie przeczytać.- W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.- Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby takie same.
- Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Apidra i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Apidra
3. Jak stosować lek Apidra
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Apidra
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Apidra i w jakim celu się go stosuje
Apidra jest lekiem przeciwcukrzycowym, stosowanym w celu obniżenia stężenia cukru we krwichorych na cukrzycę; lek może być podawany dorosłym, młodzieży i dzieciom w wieku 6 lat istarszym. Cukrzyca jest chorobą spowodowaną niewystarczającym wytwarzaniem insuliny koniecznejdo kontrolowania stężenia cukru we krwi.
Lek jest wytwarzany w procesie biotechnologicznym. Insulina glulizynowa zaczyna działać w ciagu10 – 20 minut, a jej czas działania wynosi około 4 godzin.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Apidra
Kiedy nie stosować leku Apidra
- Jeśli pacjent ma uczulenie na insulinę glulizynową lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
- Jeśli stężenie cukru we krwi jest zbyt niskie (hipoglikemia) należy postępować zgodnie z zaleceniami dotyczącymi hipoglikemii (patrz ramka na końcu tej ulotki).
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Apidra należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lubpielegniarką.
Należy przestrzegać dokładnie zaleceń lekarza dotyczących dawkowania leku, kontroli stężenia cukru(badania krwi), zaleceń dotyczących diety i aktywności fizycznej (wysiłek i ćwiczenia fizyczne).
Szczególne grupy pacjentów
Jeśli występują choroby wątroby lub nerek należy porozmawiać o tym z lekarzem, gdyż może być konieczne zmniejszenie dawki.
Brak wystarczających informacji klinicznych dotyczących stosowania leku Apidra u dzieci w wiekuponiżej 6 lat.
50
Podróże
Przed udaniem się w podróż wskazane jest omówienie z lekarzem następujących problemów:- dostępność stosowanej insuliny w kraju docelowym,
- zaopatrzenie w insulinę, strzykawki itd.,
- właściwe przechowywanie insuliny w czasie podróży,- czas spożywania posiłków i przyjmowania insuliny w czasie podróży,- ewentualne skutki zmiany strefy czasowej,
- ewentualne nowe czynniki ryzyka dotyczące zdrowia w kraju docelowym,
- co powinno się zrobić w sytuacjach zagrożenia gdy pacjent źle się poczuje lub zachoruje.
Choroby i urazy
W następujących przypadkach kontrolowanie cukrzycy powinno być bardzo staranne:- wystąpienie choroby lub poważny uraz mogą stać się przyczyną wzrostu stężenia cukru we krwi (hiperglikemii),
- w przypadku spożycia zbyt małej ilości pokarmu stężenie cukru we krwi może się obniżyć (hipoglikemia).
Często konieczna jest pomoc lekarza. Pacjent powinien mieć zapewniony szybki kontakt
z lekarzem.
Pacjenci z cukrzycą typu 1 (cukrzyca insulinozależna) powinni przyjmować dostateczną ilośćwęglowodanów i kontynuować leczenie insuliną. Osoby opiekujące się pacjentem powinny byćpoinformowane o konieczności stosowania insuliny przez pacjenta.
U niektórych pacjentów z długotrwającą cukrzycą typu 2 i chorobą serca lub przebytym wcześniejudarze mózgu, leczonych jednocześnie pioglitazonem i insuliną nastąpiło pogorszenie niewydolnościserca.
Jeśli wystąpią objawy niewydolności serca, takie jak nietypowe skrócenie oddechu lub gwałtownezwiększenie masy ciała lub obrzęk miejscowy, należy jak najszybciej poinformować o tym lekarza.
Apidra a inne leki
Niektóre leki powodują zmiany stężenia cukru we krwi (zmniejszenie, zwiększenie albo jednoi drugie, zależnie od sytuacji). W każdym z takich przypadków konieczna może być zmiana dawkiinsuliny aby uniknąć zbyt małego lub zbyt dużego stężenia cukru we krwi. Wskazane jest zachowanieostrożności podczas rozpoczynania stosowania innego leku lub podczas kończenia jego przyjmowania.
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjentaobecnie lub ostatnio, a także o lekach które pacjent planuje przyjmować. Przed zastosowaniemnowego leku należy ustalić z lekarzem jaki wpływ może mieć ten lek na stężenie cukru we krwii jakie, jeśli zajdzie potrzeba, środki zaradcze należy podjąć.
Do leków, które mogą powodować zmniejszenie stężenia cukru (hipoglikemia) we krwi należą:
- wszystkie inne leki w leczeniu cukrzycy,
- inhibitory enzymu konwertazy angiotensyny (ACE) (stosowane w leczeniu niektórych chorób serca lub wysokiego ciśnienia krwi),
- dyzopiramid (stosowany w leczeniu niektórych chorób serca),- fluoksetyna (stosowana w leczeniu depresji),
- fibraty (stosowane do obniżenia podwyższonego poziomu tłuszczów we krwi),- inhibitory monoaminooksydazy (MAO) (stosowane w leczeniu depresji),- pentoksyfilina, propoksyfen, salicylany (takie jak kwas acetylosalicylowy stosowany w łagodzeniu bólu i obniżaniu gorączki),
- antybiotyki sulfonamidowe.
Do leków, które mogą powodować zwiększenie stężenia cukru we krwi (hiperglikemia) należą:
- kortykosteroidy (takie jak kortyzon stosowany w leczeniu stanów zapalnych),- danazol (lek wpływający na owulację),
- diazoksyd (stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi),
51
- leki moczopędne (stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub nadmiernego zatrzymywania płynów),
- glukagon (hormon trzustki stosowany w leczeniu ciężkiej hipoglikemii),- izoniazyd (stosowany w leczeniu gruźlicy),
- estrogeny i progestageny (takie jak leki antykoncepcyjne stosowane do kontroli urodzeń),- pochodne fenotiazyny (stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych),- somatropina (hormon wzrostu),
- leki sympatykomimetyczne (takie jak epinefryna [adrenalina], salbutamol, terbutalina stosowane w leczeniu astmy),
- hormony tarczycy (stosowane w leczeniu nieprawidłowej czynności tarczycy),- inhibitory proteazy (stosowane w leczeniu zakażeń HIV),
- atypowe leki przeciwpsychotyczne (takie jak olanzapina, klozapina).
Zarówno zwiększenie, jak i zmniejszenie stężenia cukru we krwi może wystąpić podczas stosowania:
- leków beta-adrenolitycznych (stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi),- klonidyny (stosowanej w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi),
- soli litu (stosowanych w leczeniu zaburzeń psychicznych).
Pentamidyna (stosowana w leczeniu niektórych infekcji powodowanych przez pasożyty) spowodowaćmoże hipoglikemię, po której niekiedy może wystąpić hiperglikemia.
Leki beta- adrenolityczne oraz inne leki sympatykolityczne (takie jak klonidyna, guanetydyna irezerpina) mogą spowodować osłabienie lub całkowite zahamowanie pierwszych objawówostrzegawczych hipoglikemii pomocnych w rozpoznaniu hipoglikemii.
W przypadku braku pewności, czy któryś z przyjmowanych leków nie należy do wymienionych wyżejleków, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Stosowanie leku Apidra z alkoholem
W wyniku spożycia alkoholu stężenie cukru we krwi może zarówno zwiększyć się albo zmniejszyć.
Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje miećdziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Należy poinformować lekarza o zamiarze zajścia w ciążę lub o istniejącej już ciąży. W okresie ciążyi po porodzie może zaistnieć konieczność zmiany dawki insuliny. Staranna kontrola cukrzycyi zapobieganie wystąpieniu hipoglikemii może mieć duże znaczenie dla zdrowia dziecka.
Istnieje ograniczona liczba danych dotyczących stosowania leku Apidra u kobiet w ciąży.
W okresie karmienia piersią należy porozumieć się z lekarzem, ponieważ może być konieczna zmianadiety i dawek insuliny.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Zdolność do koncentracji i szybkiej reakcji może ulec upośledzeniu z powodu:- wystąpienia hipoglikemii (zbyt małe stężenie cukru we krwi),- wystąpienia hiperglikemii (zbyt duże stężenie cukru we krwi).
Należy mieć na uwadze ten możliwy problem w sytuacjach, gdy może to stwarzać zagrożenie dlasiebie lub innych (tak jak prowadzenie samochodu czy obsługiwanie maszyn). Pacjenci powinniskonsultować się z lekarzem w celu uzyskania porady, czy prowadzenie pojazdów lub obsługiwaniemaszyn jest wskazane, jeśli:
- hipoglikemia występuje u nich często,
- pierwsze objawy ostrzegawcze pomocne w rozpoznaniu hipoglikemii osłabione lub nie występują.
52
Ważne informacje o niektórych składnikach leku Apidra
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Lek Apidra zawiera metakrezol
Lek Apidra zawiera metakrezol, który może powodować reakcje alergiczne.
3. Jak stosować lek Apidra
Dawkowanie
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Na podstawie trybu życia pacjenta, wartości stężenia cukru (glukozy) we krwi pacjenta orazdotychczas stosowanych dawek i rodzaju insuliny, lekarz ustali wymaganą dawkę leku Apidra.
Apidra należy do insulin krótko działających. Może być stosowana zgodnie z zaleceniem lekarzarównocześnie z umiarkowanie i szybko działającą insuliną lub z insuliną długo działającą lubz insuliną podstawową lub z doustnymi lekami stosowanymi w leczeniu dużego stężenia cukru wekrwi.
W przypadku zmiany innej insuliny na insulinę glulizynową podawana dawka leku może zostaćzmieniona przez lekarza.
Wiele czynników może mieć wpływ na stężenie cukru we krwi. Pacjent powinien wiedzieć, co możemieć wpływ na zmianę stężenia cukru we krwi, aby móc właściwie reagować na te zmiany i imzapobiegać. Więcej informacji na ten temat jest w końcowej części tej ulotki.
Sposób podawania
Lek Apidra wstrzykuje się pod skórę (podskórnie).
Lekarz wskaże, w które obszary skóry należy wstrzykiwać lek Apidra. Lek Apidra można wstrzykiwać w powłoki brzuszne, udo lub ramię albo podawać w ciągłej infuzji w powłoki brzuszne.W przypadku wstrzyknięcia insuliny w okolicę brzucha działanie leku będzie odczuwane niecoszybciej. Tak jak w przypadku wszystkich insulin, należy zmieniać każdorazowo miejsce wstrzykiwańlub ciągłej infuzji w obrębie miejsc do wstrzykiwania (brzuch, udo, ramię).
Częstość podawania
Lek Apidra należy przyjmować na krótko przed (0 15 minut) lub tuż po posiłku.
Instrukcja postępowania
Sposób postępowania z wkładami
Aby zapewnić podanie dokładnej dawki wkłady zawierające insulinę Apidra należy używać wyłączniew następujących wstrzykiwaczach:
-JuniorSTAR, który dostarcza dawkę z dokładnością do 0,5 jednostki;-OptiPen, ClikSTAR, Tactipen, Autopen 24, AllStar lub AllStar PRO, które dostarczają dawkę z dokładnością do 1 jednostki.
Nie wszystkie z wymienionych wstrzykiwaczy muszą znajdować się w obrocie w danym kraju.
Należy postępować zgodnie z instrukcją obsługi wstrzykiwacza opracowaną przez wytwórcę.
53
Wkładając wkład do wstrzykiwacza, zakładając igłę i wstrzykując dawkę insuliny należy postępowaćdokładnie z instrukcją użycia wstrzykiwacza.
Przed włożeniem wkładu do wstrzykiwacza wielokrotnego użytku, wkład należy przechować przez1 do 2 godzin w temperaturze pokojowej.
Wkład z insuliną należy obejrzeć przed użyciem. Lek można zastosować jedynie wówczas, gdyroztwór jest przezroczysty, bezbarwny i nie zawiera żadnych cząstek stałych.
Nie wstrząsać, ani nie mieszać przed użyciem.
Specjalne ostrzeżenia przed wstrzyknięciem
Przed wstrzyknięciem insuliny należy usunąć z wkładu wszystkie pęcherzyki powietrza (patrzinstrukcja użycia wstrzykiwacza). Pustych wkładów nie należy ponownie napełniać i używać.
W celu uniknięcia zanieczyszczenia, wstrzykiwacz wielokrotnego użytku powinien być stosowanyprzez jednego pacjenta.
Problemy ze wstrzykiwaczem insuliny?
Należy postępować zgodnie z instrukcją użycia dostarczoną przez producenta wstrzykiwacza.Jeśli wstrzykiwacz jest uszkodzony lub nie działa prawidłowo (z powodu uszkodzeń
mechanicznych) nie należy go używać. Należy użyć nowego wstrzykiwacza.
W przypadku wadliwego działania wstrzykiwacza można pobrać insulinę z wkładu do strzykawki.Wskazane jest posiadanie strzykawek i igieł. Jednak należy pamiętać, że stosować można wyłącznie strzykawki przeznaczone dla insuliny o stężeniu 100 jednostek na mililitr.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Apidra
-W przypadku wstrzyknięcia zbyt dużej dawki leku Apidra stężenie cukru we krwi możezmniejszyć się (hipoglikemia). Należy wówczas często kontrolować stężenie cukru we krwi. Abyzapobiec wystąpieniu hipoglikemii należy spożyć większy posiłek i kontrolować stężenie cukru wekrwi. Informacje na temat leczenia hipoglikemii, patrz ramka w końcowej części tej ulotki.
Pominięcie zastosowania leku Apidra
-W przypadku pominięcia dawki leku Apidra lub nie wstrzyknięcia wystarczającej dawki stężeniecukru we krwi może zwiększyć się (hiperglikemia). Należy wówczas często kontrolować stężeniacukru we krwi. Informacje na temat leczenia hiperglikemii, patrz ramka w końcowej części tej ulotki.
-Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Apidra
Może to prowadzić do ciężkiej hiperglikemii (bardzo duże stężenie cukru we krwi) i kwasicyketonowej (zwiększone stężenie kwasu we krwi, ponieważ w organizmie dochodzi do rozpadutłuszczu zamiast cukru). Lekarz udzieli informacji, co należy robić i bez porozumienia z lekarzem nienależy przerywać leczenia lekiem Apidra.
W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceutylub pielęgniarki.
54
Błędy w stosowaniu insulin
Należy zawsze sprawdzić etykietę insulin przed każdym wstrzyknięciem leku, aby uniknąć pomyłek wstosowaniu insuliny Apidra i innych insulin.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ciężkie działania niepożądane
Hipoglikemia (małe stężenie cukru we krwi) może być bardzo groźna. Hipoglikemia jest bardzo często występującym działaniem niepożądanym (może dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów). Hipoglikemia (małe stężenie cukru we krwi) oznacza, ze we krwi jest niewystarczająca ilość cukru. W wyniku nadmiernego obniżenia stężenia cukru we krwi może nastąpić utrata przytomności. Ciężka hipoglikemia może spowodować uszkodzenie mózgu i może zagrażać życiu. Jeśli wystąpią objawy obniżonego stężenia cukru we krwi należy natychmiast podjąć działania zwiększające stężenie cukru we krwi. Patrz ramka w końcowej części tej ulotki gdzie znajdują się dalsze ważne informacje dotyczące hipoglikemii i jej leczenia.
Należy skontaktować się natychmiast z lekarzem jeśli wystąpią następujące objawy: Uogólnione reakcje alergiczne występują niezbyt często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 100pacjentów)
Uogólniona reakcja alergii na insulinę: objawy powiązane mogą obejmować reakcje na dużej powierzchni skóry (wysypka i swędzenie całego ciała), ciężki obrzęk skóry lub błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy), duszność, obniżenie ciśnienia krwi z przyspieszoną czynnością serca i poceniem się. To mogą być objawy uogólnionej alergii na insulinę, w tym reakcji anafilaktycznej, która może stanowić zagrożenie dla życia.
Hiperglikemia (duże stężenie cukru we krwi) oznacza, że we krwi znajduje się za dużo cukru. Częstość występowania hiperglikemii nie może być określona. Jeśli u pacjenta występuje za duże stężenie cukru we krwi, może to oznaczać że należy podać więcej insuliny niż zostało wstrzyknięte. Bardzo duże stężenie cukru we krwi może być niebezpieczne.
W celu uzyskania dodatkowych informacji na temat objawów przedmiotowych i podmiotowychhiperglikemii patrz ramka w końcowej części tej ulotki.
Inne działania niepożądane
Często zgłaszane działania niepożądane (mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów) Odczyny i reakcje nadwrażliwości w miejscu wstrzyknięcia
W miejscu wstrzyknięcia leku mogą występować zmiany skórne (takie jak zaczerwienienie, niezwyklesilny ból w czasie wstrzyknięcia, swędzenie, pokrzywka, obrzęk lub zapalenie). Zmiany te mogąrozszerzać się na okolicę wokół miejsca wstrzyknięcia. Większość mniej nasilonych reakcji nainsulinę ustępuje zwykle w ciągu kilku dni lub kilku tygodni.
Rzadko zgłaszane działania niepożądane (mogą dotyczyć do 1 na 1000 pacjentów) Zmiany skórne w miejscu wstrzyknięcia (lipodystrofia)
Jeśli wstrzyknięcia insuliny będą wykonywane zbyt często w to samo miejsce, może to spowodować albo zmniejszenie albo zwiększenie grubości podskórnej tkanki tłuszczowej w tym miejscuwstrzykiwania. Insulina wstrzykiwana w takie miejsce może nie działać prawidłowo. Zmienianiemiejsca wstrzykiwania insuliny przy każdym wstrzyknięciu może zapobiec takim zmianom skórnym.
55
Działania niepożądane, których częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych: Zaburzenia oka
Znaczne wahania (zwiększenie lub zmniejszenie) stężenia cukru we krwi mogą zaburzać przemijającowidzenie. U pacjentów z retinopatią proliferacyjną (choroba oczu związana z cukrzycą) ciężkahipoglikemia może stać się przyczyną przemijającej utraty wzroku.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienionew ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądanemożna zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w
załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na tematbezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Apidra
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować leku Apidra po upływie terminu ważności zamieszczonego na oznakowaniu wkładu i napudełku, po „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Wkłady nieużywane
Przechowywać w lodówce (2°C-8°C). Nie zamrażać. Unikać bezpośredniego kontaktu leku Apidraz zamrażalnikiem lub z pojemnikiem zawierającym substancję zamrażającą. Przechowywać wkład w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Wkłady będące w użyciu
Wkłady w użyciu (we wstrzykiwaczu do insuliny) można przechowywać maksymalnie 4 tygodniew temperaturze poniżej 25C z daleka od bezpośredniego źródła ciepła lub światła. Nie wolno ich przechowywać w lodówce. Nie stosować wkładu po tym okresie czasu.
Nie stosować tego leku, jeżeli nie jest przezroczysty i bezbarwny.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytaćfarmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronićśrodowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Apidra
- Substancją czynną leku jest insulina glulizynowa. Każdy mililitr roztworu zawiera 100 jednostek substancji czynnej (co odpowiada 3,49 mg) insuliny glulizynowej. Każdy wkład zawiera 3 ml roztworu do wstrzykiwań, co odpowiada 300 jednostkom.
- Pozostałe składniki to: metakrezol (patrz punkt 2. pod „Lek Apidra zawiera metakrezol”), sodu chlorek (patrz punkt 2. pod „Ważne informacje o niektórych składnikach leku Apidra”), trometamol, polisorbat 20, kwas solny stężony, sodu wodorotlenek, woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Apidra i co zawiera opakowanie
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie jest przezroczystym, bezbarwnym,wodnym roztworem bez widocznych cząstek.
Każdy wkład zawiera 3 ml (300 jednostek) roztworu. Lek dostępny jest w opakowaniach po: 1, 3, 4, 5,6, 8, 9 i 10 wkładów. Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.
56
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialnySanofi-Aventis Deutschland GmbH,D-65926 Frankfurt am MainNiemcy
Wytwórca
Sanofi-Aventis Deutschland GmbHIndustriepark Höchst, D-65926 FrankfurtNiemcy
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do miejscowegoprzedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:
België/Belgique/Belgien
Sanofi Belgium
Tél/Tel: +32 (0)2 710 54 00
Lietuva
UAB “SANOFI-AVENTIS LIETUVA”
Tel: +370 5 2755224
България
SANOFI BULGARIA EOOD
Тел.: +359 (0)2 970 53 00
Luxembourg/Luxemburg
Sanofi Belgium
Tél/Tel: +32 (0)2 710 54 00 (Belgique/Belgien)
Česká republika
sanofi-aventis, s.r.o.
Tel: +420 233 086 111
Magyarország
SANOFI-AVENTIS Zrt.
Tel.: +36 1 505 0050
Danmark
sanofi-aventis Denmark A/S
Tlf: +45 45 16 70 00
Malta
Sanofi Malta Ltd.
Tel: +356 21493022
Deutschland
Sanofi-Aventis Deutschland GmbH
Tel: +49 (0)180 2 222010
Nederland
sanofi-aventis Netherlands B.V.
Tel: +31 (0)182 557 755
Eesti
sanofi-aventis Estonia
Tel: +372 627 34 88
Norge
sanofi-aventis Norge AS
Tlf: +47 67 10 71 00
Ελλάδα
sanofi-aventis AEBE
Τηλ: +30 210 900 16 00
Österreich
sanofi-aventis GmbH
Tel: +43 1 80 185 0
España
sanofi-aventis, S.A.
Tel: +34 93 485 94 00
Polska
sanofi-aventis Sp. z o.o.
Tel.: +48 22 280 00 00
France
sanofi-aventis France
Tél: 0 800 222 555
Appel depuis l’étranger : +33 1 57 63 23 23
Portugal
Sanofi - Produtos Farmacêuticos, Lda.
Tel: +351 21 35 89 400
57
Hrvatska
sanofi-aventis Croatia d.o.o.
Tel: +385 1 600 34 00
România
Sanofi Romania SRL
Tel: +40 (0) 21 317 31 36
Ireland
sanofi-aventis Ireland Ltd. T/A SANOFI
Tel: +353 (0) 1 403 56 00
Slovenija
sanofi-aventis d.o.o.
Tel: +386 1 560 48 00
Ísland
Vistor hf.
Sími: +354 535 7000
Slovenská republika
sanofi-aventis Pharma Slovakia s.r.o.
Tel: +421 2 33 100 100
Italia
Sanofi S.p.A.
Tel: 800 13 12 12 (domande di tipo tecnico)
800 536389 (altre domande)
Κύπρος
sanofi-aventis Cyprus Ltd.
Τηλ: +357 22 871600
Suomi/Finland
Sanofi Oy
Puh/Tel: +358 (0) 201 200 300
Sverige
Sanofi AB
Tel: +46 (0)8 634 50 00
Latvija
sanofi-aventis Latvia SIA
Tel: +371 67 33 24 51
United Kingdom
Sanofi
Tel: +44 (0) 845 372 7101
Data ostatniej aktualizacji ulotki
Inne źródła informacji
Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków: http://www.ema.europa.eu
58
HIPERGLIKEMIA I HIPOGLIKEMIA
Należy zawsze mieć przy sobie cukier (co najmniej 20 g) oraz dokument stwierdzający, że pacjent jest osobą chorą na cukrzycę.
HIPERGLIKEMIA (duże stężenie cukru we krwi)
Jeśli stężenie cukru we krwi jest za duże (hiperglikemia), może to wskazywać naniewystarczającą ilość wstrzykiwanej insuliny.
Dlaczego pojawia się hiperglikemia?
Przykłady podwyższenia się stężenia cukru we krwi:
- nie podano insuliny lub wstrzyknięto zbyt małą dawkę albo działanie insuliny było mniej skuteczne, na przykład wskutek niewłaściwego przechowywania leku,- wykonany został mniejszy niż zwykle wysiłek fizyczny, występują dodatkowe czynniki emocjonalne, nastąpił uraz lub pacjent przebył zabieg chirurgiczny, infekcję lub gorączkę,- stosowane były lub aktualnie stosowane niektóre inne leki (patrz punkt 2. „Apidra a inne leki”).
Objawy ostrzegawcze hiperglikemii
Objawami podwyższonego stężenia cukru we krwi mogą być: pragnienie, wzmożone oddawaniemoczu, zmęczenie, suchość skóry, zaczerwienienie twarzy, utrata łaknienia, obniżenie ciśnienia krwi,przyspieszenie czynności serca i obecność glukozy oraz związków ketonowych w moczu. Bólebrzucha, szybki i głęboki oddech, senność, a nawet utrata przytomności, świadczyć mogą owystąpieniu kwasicy ketonowej, będącej stanem zagrożenia życia, wynikającym ze znacznegoniedoboru insuliny w organizmie.
Jak postępować w przypadku hiperglikemii?
W przypadku pojawienia się opisanych powyżej objawów należy natychmiast sprawdzić stężeniecukru we krwi i obecność związków ketonowych w moczu. Pacjent z ciężką hiperglikemią orazkwasicą ketonową wymaga szybkiej pomocy lekarskiej, najczęściej w szpitalu.
HIPOGLIKEMIA (małe stężenie cukru we krwi)
Nadmierne obniżenie stężenia cukru we krwi może spowodować utratę przytomności. Ciężkahipoglikemia może prowadzić do zawału serca lub uszkodzenia mózgu i może to zagrażać życiu.Prawidłowo pacjent powinien umieć rozpoznać objawy ostrzegawcze nadmiernego obniżenia stężeniacukru we krwi, co pozwoli mu na podjęcie odpowiednich działań.
Dlaczego pojawia się hipoglikemia? Przykłady obniżenia się stężenia cukru we krwi:
- wstrzyknięto zbyt dużą dawkę insuliny,
- posiłek nie został spożyty lub spożyto go zbyt późno,
- posiłek był niedostatecznie obfity lub pożywienie zawierało mniejszą niż zwykle ilość węglowodanów (węglowodanami nazywamy cukier oraz substancje podobne pod względem budowy do cukru; sztuczne substancje słodzące NIE są węglowodanami),- nastąpiła utrata węglowodanów z powodu wystąpienia wymiotów lub biegunki,- spożyto alkohol, szczególnie w przypadku spożycia zbyt małej ilości pokarmu,- wykonywany jest większy niż zwykle lub inny, nietypowy wysiłek fizyczny,- przebyto uraz lub zabieg chirurgiczny bądź inne zdarzenie związane ze stresem,- przebyto chorobę lub gorączkę,
- stosowano w przeszłości lub aktualnie niektóre inne leki wpływające na stężenie cukru (patrz punkt 2. „Apidra a inne leki”).
Wystąpienie hipoglikemii jest również prawdopodobne w przypadku:
- rozpoczęcia leczenia insuliną lub zmiany rodzaju stosowanej insuliny,
59
- niemalże prawidłowego stężenia cukru we krwi lub wahań jego stężenia,- zmiany okolicy wstrzyknięć insuliny (na przykład z uda na ramię),- wystąpienia ciężkiej choroby nerek, wątroby lub innej choroby, na przykład niedoczynności tarczycy.
Objawy ostrzegawcze hipoglikemii
-W organizmie
Do przykładów objawów wskazujących na zbyt szybkie lub nadmierne zmniejszanie się stężeniacukru we krwi należą: pocenie się, wilgotna skóra, lęk, przyspieszenie czynności serca, podwyższoneciśnienie tętnicze krwi, kołatania serca, nieregularna czynność serca. Objawy te często poprzedzajązmniejszenie stężenia cukru w mózgu.
-W mózgu
Do przykładów objawów wskazujących na wystąpienie zbyt małego stężenia cukru w mózgu należą:ból głowy, intensywny głód, nudności, wymioty, zmęczenie, senność, zaburzenia snu, niepokój,agresywne zachowanie, zaburzenia koncentracji, upośledzenie reakcji na bodźce zewnętrzne, depresja,splątanie, zaburzenia mowy (czasem całkowita utrata zdolności mówienia), zaburzenia widzenia,drżenia, porażenie nerwów obwodowych, uczucie mrowienia skóry (przeczulica), drętwienie icierpnięcie okolicy ust, zawroty głowy, utrata samokontroli, zaburzenia osobowości, drgawki, utrataprzytomności.
Pierwsze objawy zapowiadające hipoglikemię (tzw. objawy ostrzegawcze) mogą być zmienione, słabiej zaznaczone, bądź mogą w ogóle nie występować. Ma to miejsce szczególnie u pacjentów:
- w podeszłym wieku,
- z cukrzycą od wielu lat,
- u których występuje pewien typ uszkodzenia układu nerwowego (cukrzycowa neuropatia
autonomiczna),
- po niedawno przebytej hipoglikemii (na przykład poprzedniego dnia) lub u osób z hipoglikemią
rozwijającą się powoli,
- z prawidłowymi stężeniami cukru lub u osób, u których nastąpiła znaczna poprawa wyrównania
stężenia cukru we krwi,
- przyjmujących w przeszłości lub aktualnie niektóre inne leki (patrz punkt 2. „Apidra a inne leki”).
W wymienionych sytuacjach może dojść do ciężkiej hipoglikemii (niekiedy z utratą przytomności),zanim pacjent uświadomi sobie jej wystąpienie. Wskazana jest umiejętność rozpoznawaniapierwszych objawów hipoglikemii. Częstsze pomiary stężenia cukru we krwi mogą ułatwićrozpoznanie łagodnie przebiegającej i łatwej do przeoczenia hipoglikemii. W przypadku trudności wrozpoznawaniu pierwszych objawów, należy unikać sytuacji, w których wystąpienie hipoglikemiibyłoby związane ze szczególnym ryzykiem dla pacjenta i jego otoczenia (na przykład prowadzeniesamochodu).
Jak postępować w przypadku hipoglikemii?
1. Nie wstrzykiwać insuliny. Natychmiast należy spożyć 10 g do 20 g cukru, na przykład glukozy, kostek cukru lub posłodzonego napoju. Uwaga: Sztuczne substancje słodzące oraz pokarmy i napoje słodzone takimi substancjami (na przykład napoje dietetyczne) nie nadają się do leczenia hipoglikemii.
2. Następnie należy spożyć pokarm wykazujący długotrwałe działanie podwyższające stężenie cukru we krwi (na przykład chleb lub makaron). Spożycie odpowiednich pokarmów należy ustalić wcześniej z lekarzem lub pielęgniarką.
3. W przypadku powtórnej hipoglikemii należy przyjąć kolejną porcję 10 g do 20 g cukru.
4. W przypadku trudnej do opanowania hipoglikemii lub podczas powtarzającej się hipoglikemii, niezbędne jest pilne porozumienie się z lekarzem.
60
Należy poinformować bliskie osoby, przyjaciół i kolegów o następującym sposobie postępowania:W przypadku, gdy pacjent nie może połykać lub jest nieprzytomny, należy podać mu glukozę lubglukagon (lek zwiększający stężenie cukru we krwi) dożylnie. Zastosowanie tych leków jestuzasadnione również wówczas, jeśli nie ma pewności, że doszło do wystąpienia hipoglikemii.
Zaleca się wykonanie badania stężenia cukru we krwi natychmiast po podaniu glukozy w celupotwierdzenia wystąpienia hipoglikemii.
61
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Apidra SoloStar 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań
Insulina glulizynowa
Należy zapoznać się z treścią tej ulotki, w tym instrukcji użycia leku Apidra SoloStar, wewstrzykiwaczu, przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dlapacjenta.
- Należy zachować ulotkę, aby w razie potrzeby móc ponownie przeczytać.- W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.- Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby takie same.
- Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Apidra i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Apidra
3. Jak stosować lek Apidra
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Apidra
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Apidra i w jakim celu się go stosuje
Apidra jest lekiem przeciwcukrzycowym, stosowanym w celu obniżenia stężenia cukru we krwichorych na cukrzycę; lek może być podawany dorosłym, młodzieży i dzieciom w wieku 6 lati starszym. Cukrzyca jest chorobą spowodowaną niewystarczającym wytwarzaniem insulinykoniecznej do kontrolowania stężenia cukru we krwi.
Lek Apidra jest wytwarzany w procesie biotechnologicznym. Insulina glulizynowa zaczyna działaćw ciagu 10-20 minut, a jej czas działania wynosi około 4 godzin.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Apidra
Kiedy nie stosować leku Apidra
- Jeśli pacjent ma uczulenie na insulinę glulizynową lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
- Jeśli stężenie cukru we krwi jest zbyt niskie (hipoglikemia) należy postępować zgodnie z zaleceniami dotyczącymi hipoglikemii (patrz ramka na końcu tej ulotki).
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Apidra należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lubpielęgniarką.
Należy przestrzegać dokładnie zaleceń lekarza dotyczących dawkowania leku, kontroli stężenia cukru(badania krwi), zaleceń dotyczących diety i aktywności fizycznej (wysiłek i ćwiczenia fizyczne).
Szczególne grupy pacjentów
Jeśli występują choroby wątroby lub nerek należy porozmawiać o tym z lekarzem, gdyż może być konieczne zmniejszenie dawki insuliny.
Brak wystarczających informacji klinicznych dotyczących stosowania leku Apidra u dzieci w wiekuponiżej 6 lat.
62
Podróże
Przed udaniem się w podróż wskazane jest omówienie z lekarzem następujących problemów:- dostępność stosowanej insuliny w kraju docelowym,
- zaopatrzenie w insulinę, strzykawki itd.,
- właściwe przechowywanie insuliny w czasie podróży,- czas spożywania posiłków i przyjmowania insuliny w czasie podróży,- ewentualne skutki zmiany strefy czasowej,
- ewentualne nowe czynniki ryzyka dotyczące zdrowia w kraju docelowym,
- co powinno się zrobić w sytuacjach zagrożenia gdy pacjent źle się poczuje lub zachoruje.
Choroby i urazy
W następujących przypadkach kontrolowanie cukrzycy powinno być bardzo staranne:
- wystąpienie choroby lub poważny uraz mogą stać się przyczyną wzrostu stężenia cukru we krwi
(hiperglikemii),
- w przypadku spożycia zbyt małej ilości pokarmu stężenie cukru we krwi może się obniżyć
(hipoglikemia).
Często konieczna jest pomoc lekarza. Pacjent powinien mieć zapewniony szybki kontakt
z lekarzem.
Pacjenci z cukrzycą typu 1 (cukrzyca insulinozależna) powinni przyjmować dostateczną ilośćwęglowodanów i kontynuować leczenie insuliną. Osoby opiekujące się pacjentem powinny byćpoinformowane o konieczności stosowania insuliny przez pacjenta.
U niektórych pacjentów z długotrwającą cukrzycą typu 2 i chorobą serca lub przebytym wcześniejudarze mózgu, leczonych jednocześnie pioglitazonem i insuliną nastąpiło pogorszenie niewydolnościserca.
Jeśli wystąpią objawy niewydolności serca, takie jak nietypowe skrócenie oddechu lub gwałtownezwiększenie masy ciała lub obrzęk miejscowy, należy jak najszybciej poinformować o tym lekarza.
Apidra a inne leki
Niektóre leki powodują zmiany stężenia cukru we krwi (zmniejszenie, zwiększenie albo jedno idrugie, zależnie od sytuacji). W każdym z takich przypadków konieczna może być zmiana dawkiinsuliny aby uniknąć zbyt małego lub zbyt dużego stężenia cukru we krwi. Wskazane jest zachowanieostrożności podczas rozpoczynania stosowania innego leku lub podczas kończenia jego przyjmowania.
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjentaobecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Przed zastosowaniemnowego leku należy ustalić z lekarzem jaki wpływ może mieć ten lek na stężenie cukru we krwii jakie, jeśli zajdzie potrzeba, środki zaradcze należy podjąć.
Do leków, które mogą powodować zmniejszenie stężenia cukru (hipoglikemia) we krwi należą:
- wszystkie inne leki w leczeniu cukrzycy,
- inhibitory enzymu konwertazy angiotensyny (ACE) (stosowane w leczeniu niektórych chorób serca lub wysokiego ciśnienia krwi),
- dyzopiramid (stosowany w leczeniu niektórych chorób serca),- fluoksetyna (stosowana w leczeniu depresji),
- fibraty (stosowane do obniżenia podwyższonego poziomu tłuszczów we krwi),- inhibitory monoaminooksydazy (MAO) (stosowane w leczeniu depresji),- pentoksyfilina, propoksyfen, salicylany (takie jak kwas acetylosalicylowy stosowany w łagodzeniu bólu i obniżaniu gorączki),
- antybiotyki sulfonamidowe.
Do leków, które mogą powodować zwiększenie stężenia cukru we krwi (hiperglikemia) należą:
- kortykosteroidy (takie jak kortyzon stosowany w leczeniu stanów zapalnych),- danazol (lek wpływający na owulację),
- diazoksyd (stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi),
63
- leki moczopędne (stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub nadmiernego zatrzymywania płynów),
- glukagon (hormon trzustki stosowany w leczeniu ciężkiej hipoglikemii),- izoniazyd (stosowany w leczeniu gruźlicy),
- estrogeny i progestageny (takie jak leki antykoncepcyjne stosowane do kontroli urodzeń),- pochodne fenotiazyny (stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych),- somatropina (hormon wzrostu),
- leki sympatykomimetyczne (takie jak epinefryna [adrenalina], salbutamol, terbutalina stosowane w leczeniu astmy),
- hormony tarczycy (stosowane w leczeniu nieprawidłowej czynności tarczycy),- inhibitory proteazy (stosowane w leczeniu zakażeń HIV),
- atypowe leki przeciwpsychotyczne (takie jak olanzapina, klozapina).
Zarówno zwiększenie, jak i zmniejszenie stężenia cukru we krwi może wystąpić podczas stosowania:
- leków beta-adrenolitycznych (stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi),- klonidyny (stosowanej w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi),
- soli litu (stosowanych w leczeniu zaburzeń psychicznych).
Pentamidyna (stosowana w leczeniu niektórych infekcji powodowanych przez pasożyty) spowodowaćmoże hipoglikemię, po której niekiedy może wystąpić hiperglikemia.
Leki beta-adrenolityczne oraz inne leki sympatykolityczne (takie jak klonidyna, guanetydynai rezerpina) mogą spowodować osłabienie lub całkowite zahamowanie pierwszych objawówostrzegawczych hipoglikemii pomocnych w rozpoznaniu hipoglikemii.
W przypadku braku pewności, czy któryś z przyjmowanych leków nie należy do wymienionych wyżejleków, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Stosowanie leku Apidra z alkoholem
W wyniku spożycia alkoholu stężenie cukru we krwi może albo zwiększyć się albo zmniejszyć.
Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje miećdziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.Należy poinformować lekarza o zamiarze zajścia w ciążę lub o istniejącej już ciąży. W okresie ciążyi po porodzie może zaistnieć konieczność zmiany dawki insuliny. Staranna kontrola cukrzycyi zapobieganie wystąpieniu hipoglikemii może mieć duże znaczenie dla zdrowia dziecka.
Istnieje ograniczona liczba danych dotyczących stosowania leku Apidra u kobiet w ciąży.
W okresie karmienia piersią należy porozumieć się z lekarzem, ponieważ może być konieczna zmianadiety i dawek insuliny.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Zdolność do koncentracji i szybkiej reakcji może ulec upośledzeniu z powodu:- wystąpienia hipoglikemii (zbyt małe stężenie cukru we krwi),- wystąpienia hiperglikemii (zbyt duże stężenie cukru we krwi).
Należy mieć na uwadze ten możliwy problem w sytuacjach, gdy może to stwarzać zagrożenie dlasiebie lub innych (tak jak prowadzenie samochodu czy obsługiwanie maszyn). Pacjenci powinniskonsultować się z lekarzem w celu uzyskania porady, czy prowadzenie pojazdów lub obsługiwaniemaszyn jest wskazane, jeśli:
- hipoglikemia występuje u nich często,
64
- pierwsze objawy ostrzegawcze pomocne w rozpoznaniu hipoglikemii osłabione lub nie występują.
Ważne informacje o niektórych składnikach leku Apidra
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Lek Apidra zawiera metakrezol
Lek Apidra zawiera metakrezol, który może powodować reakcje alergiczne.
3. Jak stosować lek Apidra
Dawkowanie
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Na podstawie trybu życia pacjenta, wartości stężenia cukru (glukozy) we krwi pacjenta orazdotychczas stosowanych dawek i rodzaju insuliny, lekarz ustali wymaganą dawkę leku Apidra.
Apidra należy do insulin krótko działających. Może być stosowana zgodnie z zaleceniem lekarzarównocześnie z umiarkowanie i szybko działającą insuliną lub z insuliną długo działającą lubz insuliną podstawową lub z doustnymi lekami stosowanymi w leczeniu dużego stężenia cukru wekrwi.
W przypadku zmiany innej insuliny na insulinę glulizynową podawana dawka leku może zostaćzmieniona przez lekarza.
Wiele czynników może mieć wpływ na stężenie cukru we krwi. Pacjent powinien wiedzieć, co możemieć wpływ na zmianę stężenia cukru we krwi, aby móc właściwie reagować na te zmiany i imzapobiegać. Więcej informacji na ten temat jest w końcowej części tej ulotki.
Sposób podawania
Lek Apidra wstrzykuje się pod skórę (podskórnie).
Lekarz wskaże, w które obszary skóry należy wstrzykiwać lek Apidra. Lek Apidra można wstrzykiwać w powłoki brzuszne, udo lub ramię albo podawać w ciągłej infuzji w powłoki brzuszne.W przypadku wstrzyknięcia insuliny w okolicę brzucha działanie leku będzie odczuwane niecoszybciej. Tak jak w przypadku wszystkich insulin, należy zmieniać każdorazowo miejsce wstrzykiwańlub ciągłej infuzji w obrębie miejsc do wstrzykiwania (brzuch, udo, ramię).
Częstość podawania
Lek Apidra należy przyjmować na krótko przed (0 –15 minut) lub tuż po posiłku.
Instrukcja postępowania
Sposób postępowania ze wstrzykiwaczem SoloStar
SoloStar jest jednorazowym wstrzykiwaczem zawierającym insulinę glulizynową.
Należy zapoznać się z treścią „Instrukcji użycia wstrzykiwacza SoloStar” zamieszczonejw dalszej części ulotki. Należy używać wstrzykiwacza zgodnie ze wskazówkami zawartymiw instrukcji użycia.
65
W celu uniknięcia możliwego przeniesienia chorób, każdy wstrzykiwacz musi być stosowany tylkoprzez jednego pacjenta.
Przed użyciem wstrzykiwacza zawsze należy wziąć nową igłę i wykonać test bezpieczeństwa. Należyużywać igieł przeznaczonych tylko do użycia ze wstrzykiwaczem SoloStar.
Przed użyciem należy obejrzeć wkład umieszczony w jednorazowym wstrzykiwaczu. Lek możnazastosować jedynie wówczas, gdy roztwór jest przezroczysty, bezbarwny i nie zawiera żadnychcząstek stałych. Nie wstrząsać, ani nie mieszać przed użyciem.
W przypadku zaobserwowania niespodziewanej zmiany wyników badania stężenia cukru we krwi należy zawsze użyć nowego wstrzykiwacza. W razie wystąpienia problemów z użyciem wstrzykiwacza SoloStar należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Apidra
-W przypadku wstrzyknięcia zbyt dużej dawki leku Apidra stężenie cukru we krwi możezmniejszyć się (hipoglikemia). Należy wówczas często kontrolować stężenie cukru we krwi. Abyzapobiec wystąpieniu hipoglikemii należy spożyć większy posiłek i kontrolować stężenie cukru wekrwi. Informacje na temat leczenia hipoglikemii, patrz ramka w końcowej części tej ulotki.
Pominięcie zastosowania leku Apidra
-W przypadku pominięcia dawki leku Apidra lub nie wstrzyknięcia wystarczającej dawki stężeniecukru we krwi może zwiększyć się (hiperglikemia). Należy wówczas często kontrolować stężeniacukru we krwi. Informacje na temat leczenia hiperglikemii, patrz ramka w końcowej części tej ulotki.
-Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Apidra
Może to prowadzić do ciężkiej hiperglikemii (bardzo duże stężenie cukru we krwi) i kwasicyketonowej (zwiększone stężenie kwasu we krwi, ponieważ w organizmie dochodzi do rozpadutłuszczu zamiast cukru). Lekarz udzieli informacji, co należy robić i bez porozumienia z lekarzem nienależy przerywać leczenia lekiem Apidra.
W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lubfarmaceuty lub pielęgniarki.
Błędy w stosowaniu insulin
Należy zawsze sprawdzić etykietę insulin przed każdym wstrzyknięciem leku, aby uniknąć pomyłekw stosowaniu insuliny Apidra i innych insulin.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ciężkie działania niepożądane
Hipoglikemia (małe stężenie cukru we krwi) może być bardzo groźna. Hipoglikemia jest bardzoczęsto występującym działaniem niepożądanym (może dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów).Hipoglikemia (małe stężenie cukru we krwi) oznacza, że we krwi jest niewystarczająca ilośćcukru. W wyniku nadmiernego obniżenia stężenia cukru we krwi może nastąpić utrata przytomności.Ciężka hipoglikemia może spowodować uszkodzenie mózgu i może zagrażać życiu. Jeśli wystąpią
66
objawy obniżonego stężenia cukru we krwi należy natychmiast podjąć działania zwiększające stężenie cukru we krwi. Patrz ramka w końcowej części tej ulotki gdzie znajdują się dalsze ważne informacje dotyczące hipoglikemii i jej leczenia.
Należy skontaktować się natychmiast z lekarzem jeśli wystąpią następujące objawy: Uogólnione reakcje alergiczne występują niezbyt często (mogą dotyczyć 1 na 100 pacjentów).Uogólnione reakcje alergii na insulinę: objawy powiązane mogą obejmować reakcje na dużej powierzchni skóry (wysypka i swędzenie całego ciała), ciężki obrzęk skóry lub błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy), duszność, obniżenie ciśnienia krwi z przyspieszoną czynnością serca i poceniem się. To mogą być objawy uogólnionej alergii na insulinę, w tym reakcji anafilaktycznej, która może stanowić zagrożenie dla życia.
Hiperglikemia (duże stężenie cukru we krwi) oznacza, że we krwi znajduje się za dużo cukru. Częstość występowania hiperglikemii nie może być określona. Jeśli u pacjenta występuje za duże stężenie cukru we krwi, może to oznaczać, że należy podać więcej insuliny niż zostało wstrzyknięte. Bardzo duże stężenie cukru we krwi może być niebezpieczne.
W celu uzyskania dodatkowych informacji na temat objawów przedmiotowych i podmiotowychhiperglikemii patrz ramka w końcowej części tej ulotki.
Inne działania niepożądane
Często zgłaszane działania niepożądane (mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów) Odczyny i reakcje nadwrażliwości w miejscu wstrzyknięcia
W miejscu wstrzyknięcia leku mogą występować zmiany skórne (takie jak zaczerwienienie, niezwyklesilny ból w czasie wstrzyknięcia, swędzenie, pokrzywka, obrzęk lub zapalenie). Zmiany te mogąrozszerzać się na okolicę wokół miejsca wstrzyknięcia. Większość mniej nasilonych reakcji nainsulinę ustępuje zwykle w ciągu kilku dni lub kilku tygodni.
Rzadko zgłaszane działania niepożądane (mogą dotyczyć do 1 na 1 000 pacjentów)
Zmiany skórne w miejscu wstrzyknięcia (lipodystrofia)
Jeśli wstrzyknięcia insuliny będą wykonywane zbyt często w to samo miejsce, może to spowodować albo zmniejszenie albo zwiększenie grubości podskórnej tkanki tłuszczowej w tym miejscuwstrzykiwania. Insulina wstrzykiwana w takie miejsce może nie działać prawidłowo. Zmienianiemiejsca wstrzykiwania insuliny przy każdym wstrzyknięciu może zapobiec takim zmianom skórnym.
Działania niepożądane, których częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych: Zaburzenia oka
Znaczne wahania (zwiększenie lub zmniejszenie) stężenia cukru we krwi mogą zaburzać przemijającowidzenie. U pacjentów z retinopatią proliferacyjną (choroba oczu związana z cukrzycą) ciężkahipoglikemia może stać się przyczyną przemijającej utraty wzroku.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienionew ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądanemożna zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w
załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na tematbezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Apidra
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na oznakowaniu wstrzykiwaczai na pudełku, po „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
67
Wstrzykiwacze nieużywane
Przechowywać w lodówce (2C-8C).
Nie zamrażać.
Unikać bezpośredniego kontaktu leku SoloStar z zamrażalnikiem lub z pojemnikiem zawierającym substancję zamrażającą.
Przechowywać wstrzykiwacz w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Wstrzykiwacze będące w użyciu
Wstrzykiwacze w użyciu (lub zapasowe) mogą być przechowywane maksymalnie 4 tygodnie w temperaturze poniżej 25C z daleka od bezpośredniego źródła ciepła lub światła. Wstrzykiwacza w użyciu nie wolno przechowywać w lodówce. Nie stosować wstrzykiwacza po tym okresie czasu.
Nie należy stosować tego leku jeśli nie jest przezroczysty i bezbarwny.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytaćfarmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronićśrodowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Apidra
- Substancją czynną leku jest insulina glulizynowa. Każdy mililitr roztworu zawiera 100 jednostek (co odpowiada 3,49 mg) insuliny glulizynowej.
- Pozostałe składniki to: metakrezol (patrz punkt 2. pod „Lek Apidra zawiera metakrezol”), sodu chlorek (patrz punkt 2. pod „Ważne informacje o niektórych składnikach leku Apidra”), trometamol, polisorbat 20, kwas solny stężony, sodu wodorotlenek, woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Apidra i co zawiera opakowanie
Apidra 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu SoloStar jest przezroczystym,bezbarwnym, wodnym roztworem do wstrzykiwań, bez widocznych cząstek.
Każdy wstrzykiwacz zawiera 3 ml roztworu, co odpowiada 300 jednostkom. Lek dostępny jestw opakowaniach po: 1, 3, 4, 5, 6, 8, 9 i 10 wstrzykiwaczy. Nie wszystkie rodzaje opakowań musząznajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny:Sanofi-Aventis Deutschland GmbHD-65926 Frankfurt am MainNiemcy
Wytwórca:
Sanofi-Aventis Deutschland GmbHIndustriepark Höchst, D-65926 FrankfurtNiemcy
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do miejscowegoprzedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:
68
België/Belgique/Belgien
Sanofi Belgium
Tél/Tel: +32 (0)2 710 54 00
Lietuva
UAB “SANOFI-AVENTIS LIETUVA”
Tel: +370 5 2755224
България
SANOFI BULGARIA EOOD
Тел.: +359 (0)2 970 53 00
Luxembourg/Luxemburg
Sanofi Belgium
Tél/Tel: +32 (0)2 710 54 00 (Belgique/Belgien)
Česká republika
sanofi-aventis, s.r.o.
Tel: +420 233 086 111
Magyarország
SANOFI-AVENTIS Zrt.
Tel.: +36 1 505 0050
Danmark
sanofi-aventis Denmark A/S
Tlf: +45 45 16 70 00
Malta
Sanofi Malta Ltd.
Tel: +356 21493022
Deutschland
Sanofi-Aventis Deutschland GmbH
Tel: +49 (0)180 2 222010
Nederland
sanofi-aventis Netherlands B.V.
Tel: +31 (0)182 557 755
Eesti
sanofi-aventis Estonia
Tel: +372 627 34 88
Norge
sanofi-aventis Norge AS
Tlf: +47 67 10 71 00
Ελλάδα
sanofi-aventis AEBE
Τηλ: +30 210 900 16 00
Österreich
sanofi-aventis GmbH
Tel: +43 1 80 185 0
España
sanofi-aventis, S.A.
Tel: +34 93 485 94 00
Polska
sanofi-aventis Sp. z o.o.
Tel.: +48 22 280 00 00
France
sanofi-aventis France
Tél: 0 800 222 555
Appel depuis l’étranger : +33 1 57 63 23 23
Portugal
Sanofi - Produtos Farmacêuticos, Lda.
Tel: +351 21 35 89 400
Hrvatska
sanofi-aventis Croatia d.o.o.
Tel: +385 1 600 34 00
România
Sanofi Romania SRL
Tel: +40 (0) 21 317 31 36
Ireland
sanofi-aventis Ireland Ltd. T/A SANOFI
Tel: +353 (0) 1 403 56 00
Slovenija
sanofi-aventis d.o.o.
Tel: +386 1 560 48 00
Ísland
Vistor hf.
Sími: +354 535 7000
Slovenská republika
sanofi-aventis Pharma Slovakia s.r.o.
Tel: +421 2 33 100 100
Italia
Sanofi S.p.A.
Tel: 800 13 12 12 (domande di tipo tecnico)
800 536389 (altre domande)
Κύπρος
sanofi-aventis Cyprus Ltd.
Τηλ: +357 22 871600
Suomi/Finland
Sanofi Oy
Puh/Tel: +358 (0) 201 200 300
Sverige
Sanofi AB
Tel: +46 (0)8 634 50 00
69
Latvija
sanofi-aventis Latvia SIA
Tel: +371 67 33 24 51
United Kingdom
Sanofi
Tel: +44 (0) 845 372 7101
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Inne źródła informacji
Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków: http://www.ema.europa.eu
70
HIPERGLIKEMIA I HIPOGLIKEMIA
Należy zawsze mieć przy sobie cukier (co najmniej 20 g) oraz dokument stwierdzający, że pacjent jest osobą chorą na cukrzycę.
HIPERGLIKEMIA (duże stężenie cukru we krwi)
Jeśli stężenie cukru we krwi jest za duże (hiperglikemia), może to wskazywać naniewystarczającą ilość wstrzykiwanej insuliny.
Dlaczego pojawia się hiperglikemia?
Przykłady podwyższenia się stężenia cukru we krwi:
- nie podano insuliny lub wstrzyknięto zbyt małą dawkę albo działanie insuliny było mniej skuteczne, na przykład wskutek niewłaściwego przechowywania leku,
- wykonany został mniejszy niż zwykle wysiłek fizyczny, występują dodatkowe czynniki emocjonalne, nastąpił uraz lub pacjent przebył zabieg chirurgiczny, infekcję lub gorączkę,- stosowane były lub aktualnie stosowane niektóre inne leki (patrz punkt 2. „Apidra a inne leki”).
Objawy ostrzegawcze hiperglikemii
Objawami podwyższonego stężenia cukru we krwi mogą być: pragnienie, wzmożone oddawaniemoczu, zmęczenie, suchość skóry, zaczerwienienie twarzy, utrata łaknienia, obniżenie ciśnienia krwi,przyspieszenie czynności serca i obecność glukozy oraz związków ketonowych w moczu. Bólebrzucha, szybki i głęboki oddech, senność, a nawet utrata przytomności, świadczyć mogą owystąpieniu kwasicy ketonowej, będącej stanem zagrożenia życia, wynikającym ze znacznegoniedoboru insuliny w organizmie.
Jak postępować w przypadku hiperglikemii?
W przypadku pojawienia się opisanych powyżej objawów należy natychmiast sprawdzić stężeniecukru we krwi i obecność związków ketonowych w moczu. Pacjent z ciężką hiperglikemią orazkwasicą ketonową wymaga szybkiej pomocy lekarskiej, najczęściej w szpitalu.
HIPOGLIKEMIA (małe stężenie cukru we krwi)
Nadmierne obniżenie stężenia cukru we krwi może spowodować utratę przytomności. Ciężkahipoglikemia może prowadzić do zawału serca lub uszkodzenia mózgu i może to zagrażać życiu.Prawidłowo pacjent powinien umieć rozpoznać objawy ostrzegawcze nadmiernego obniżenia stężeniacukru we krwi, co pozwoli mu na podjęcie odpowiednich działań.
Dlaczego pojawia się hipoglikemia? Przykłady obniżenia się stężenia cukru we krwi:
- wstrzyknięto zbyt dużą dawkę insuliny,
- posiłek nie został spożyty lub spożyto go zbyt późno,
- posiłek był niedostatecznie obfity lub pożywienie zawierało mniejszą niż zwykle ilość węglowodanów (węglowodanami nazywamy cukier oraz substancje podobne pod względem budowy do cukru; sztuczne substancje słodzące NIE są węglowodanami),
- nastąpiła utrata węglowodanów z powodu wystąpienia wymiotów lub biegunki,- spożyto alkohol, szczególnie w przypadku spożycia zbyt małej ilości pokarmu,- wykonywany jest większy niż zwykle lub inny, nietypowy wysiłek fizyczny,- przebyto uraz lub zabieg chirurgiczny bądź inne zdarzenie związane ze stresem,- przebyto chorobę lub gorączkę,
- stosowano w przeszłości lub aktualnie niektóre inne leki wpływające na stężenie cukru (patrz punkt 2. „Apidra a inne leki”).
Wystąpienie hipoglikemii jest również prawdopodobne w przypadku:
- rozpoczęcia leczenia insuliną lub zmiany rodzaju stosowanej insuliny,
71
- niemalże prawidłowego stężenia cukru we krwi lub z wahań jego stężenia,- zmiany okolicy wstrzyknięć insuliny (na przykład z uda na ramię),- wystąpienia ciężkiej choroby nerek, wątroby lub innej choroby, na przykład niedoczynności tarczycy.
Objawy ostrzegawcze hipoglikemii
-W organizmie
Do przykładów objawów wskazujących na zbyt szybkie lub nadmierne zmniejszanie się stężeniacukru we krwi należą: pocenie się, wilgotna skóra, lęk, przyspieszenie czynności serca, podwyższoneciśnienie tętnicze krwi, kołatania serca, nieregularna czynność serca. Objawy te często poprzedzajązmniejszenie stężenia cukru w mózgu.
-W mózgu
Do przykładów objawów wskazujących na wystąpienie zbyt małego stężenia cukru w mózgu należą:ból głowy, intensywny głód, nudności, wymioty, zmęczenie, senność, zaburzenia snu, niepokój,agresywne zachowanie, zaburzenia koncentracji, upośledzenie reakcji na bodźce zewnętrzne, depresja,splątanie, zaburzenia mowy (czasem całkowita utrata zdolności mówienia), zaburzenia widzenia,drżenia, porażenie nerwów obwodowych, uczucie mrowienia skóry (przeczulica), drętwienie icierpnięcie okolicy ust, zawroty głowy, utrata samokontroli, zaburzenia osobowości, drgawki, utrataprzytomności.
Pierwsze objawy zapowiadające hipoglikemię (tzw. objawy ostrzegawcze) mogą być zmienione, słabiej zaznaczone, bądź mogą w ogóle nie występować. Ma to miejsce szczególnie u pacjentów:
- w podeszłym wieku,
- z cukrzycą od wielu lat,
- u których występuje pewien typ uszkodzenia układu nerwowego (cukrzycowa neuropatia
autonomiczna),
- po niedawno przebytej hipoglikemii (na przykład poprzedniego dnia) lub u osób z hipoglikemią
rozwijającą się powoli,
- z prawidłowymi stężeniami cukru lub u osób, u których nastąpiła znaczna poprawa wyrównania
stężenia cukru we krwi,
- przyjmujących w przeszłości lub aktualnie niektóre inne leki (patrz punkt 2. „Apidra a inne leki”).
W wymienionych sytuacjach może dojść do ciężkiej hipoglikemii (niekiedy z utratą przytomności),zanim pacjent uświadomi sobie jej wystąpienie. Wskazana jest umiejętność rozpoznawaniapierwszych objawów hipoglikemii. Częstsze pomiary stężenia cukru we krwi mogą ułatwićrozpoznanie łagodnie przebiegającej i łatwej do przeoczenia hipoglikemii. W przypadku trudności wrozpoznawaniu pierwszych objawów, należy unikać sytuacji, w których wystąpienie hipoglikemiibyłoby związane ze szczególnym ryzykiem dla pacjenta i jego otoczenia (na przykład prowadzeniesamochodu).
Jak postępować w przypadku hipoglikemii?
1. Nie wstrzykiwać insuliny. Natychmiast należy spożyć 10 g do 20 g cukru, na przykład glukozy, kostek cukru lub posłodzonego napoju. Uwaga: Sztuczne substancje słodzące oraz pokarmy i napoje słodzone takimi substancjami (na przykład napoje dietetyczne) nie nadają się do leczenia hipoglikemii.
2. Następnie należy spożyć pokarm wykazujący długotrwałe działanie podwyższające stężenie cukru we krwi (na przykład chleb lub makaron). Spożycie odpowiednich pokarmów należy ustalić wcześniej z lekarzem lub pielęgniarką.
3. W przypadku powtórnej hipoglikemii należy przyjąć kolejną porcję 10 g do 20 g cukru.
4. W przypadku trudnej do opanowania hipoglikemii lub podczas powtarzającej się hipoglikemii, niezbędne jest pilne porozumienie się z lekarzem.
72
Należy poinformować bliskie osoby, przyjaciół i kolegów o następującym sposobie postępowania:W przypadku, gdy pacjent nie może połykać lub jest nieprzytomny, należy podać mu glukozę lubglukagon (lek zwiększający stężenie cukru we krwi) dożylnie. Zastosowanie tych leków jestuzasadnione również wówczas, jeśli nie ma pewności, że doszło do wystąpienia hipoglikemii.
Zaleca się wykonanie badania stężenia cukru we krwi natychmiast po podaniu glukozy w celupotwierdzenia wystąpienia hipoglikemii.
73
Apidra SoloStar roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu. INSTRUKCJA UŻYCIAWSTRZYKIWACZA
SoloStar jest wstrzykiwaczem do podawania insuliny. Lekarz prowadzący przepisał stosowaniewstrzykiwacza SoloStar, biorąc pod uwagę zdolności pacjenta do obsługiwania wstrzykiwaczaSoloStar. Należy porozmawiać z lekarzem, farmaceuta lub pielegniarką o prawidłowej technicewstrzykiwania przed użyciem wstrzykiwacza SoloStar.
Należy uważnie przeczytać całą instrukcję użycia przed użyciem wstrzykiwacza SoloStar. Jeślipacjent nie jest w stanie używać wstrzykiwacza samodzielnie lub nie może przeczytać całej instrukcjisamodzielnie, należy stosować wstrzykiwacz SoloStar tylko z pomocą innej osoby, która jest w staniepostępować zgodnie z instrukcją. Należy trzymać wstrzykiwacz, tak jak pokazano w ulotce. Aby miećpewność, że dawka insuliny została prawidłowo odczytana, wstrzykiwacz należy trzymać poziomoz igłą skierowaną w lewą stronę i pokrętłem nastawienia dawki skierowanym w prawą stronę, zgodniez rysunkami poniżej.
Dawki można ustawiać w zakresie od 1 do 80 jednostek, z dokładnością do 1 jednostki. Każdywstrzykiwacz zawiera wielokrotne dawki.
Należy zachować ulotkę, aby móc z niej korzystać podczas każdego użycia wstrzykiwacza.W przypadku pytań dotyczących wstrzykiwacza SoloStar lub cukrzycy należy zwrócić się do lekarza,farmaceuty lub pielęgniarki lub lokalnego przedstawiciela sanofi-aventis dzwoniąc pod numer podanyw tej ulotce.
Wstrzykiwacz
Nasadka wstrzykiwacza Pojemnik z igłą (nie dołączany)
Uszczelka ochronna
Pojemnik z
insuliną
Okienko
wskaźnika
dawki
Zewnętrz
na
osłona
igły
Wewnętrzna
osłona
igły
Igła
Gumowa uszczelka
Pokrętło
nastawienia
dawki
Przycisk
podania
dawki
Schemat budowy wstrzykiwacza
Ważne informacje dotyczące używania wstrzykiwacza SoloStar:
Przed każdym użyciem wstrzykiwacza należy założyć nową igłę. Należy używać tylko igieł
przeznaczonych do stosowania ze wstrzykiwaczem SoloStar.
Nie należy wybierać dawki i (lub) wciskać przycisku podania dawki, bez nałożonej igły. Przed każdym wstrzyknięciem należy wykonać test bezpieczeństwa (patrz punkt 3). Wstrzykiwacz jest przeznaczony do użycia tylko przez jednego pacjenta, nie mogą używać go inne osoby.
Jeśli wstrzyknięcie jest wykonywane przez inną osobę, należy zwrócić szczególną uwagę, aby osoba ta nie ukłuła się przypadkowo igłą i żeby nie doszło do przeniesienia zakażenia. Nigdy nie należy używać wstrzykiwacza SoloStar, jeżeli został on uszkodzony lub jeżeli nie ma pewności, czy działa on prawidłowo.
Należy posiadać zapasowy wstrzykiwacz SoloStar na wypadek zagubienia lub uszkodzenia
wstrzykiwacza SoloStar aktualnie używanego.
Punkt 1. Kontrola insuliny
A. Sprawdzić na etykiecie wstrzykiwacza SoloStar, czy wzięto właściwą insulinę. Wstrzykiwacz Apidra SoloStar jest koloru niebieskiego z ciemno-niebieskim przyciskiem podania insuliny z wypukłym pierścieniem na końcu.
B. Zdjąć nasadkę wstrzykiwacza.
74
C. Sprawdzić wygląd insuliny. Roztwór insuliny Lantus jest klarowny. Nie używać wstrzykiwacza
SoloStar gdy roztwór jest mętny, barwny lub zawiera widoczne cząstki.
Punkt 2. Zakładanie igły
Do każdego wstrzyknięcia należy użyć nowej sterylnej igły. Zapobiega to zakażeniu i możliwemuzatkaniu igły.
A. Zdjąć folię ochronną z pojemnika z nową igłą.
B. Założyć igłę wraz z zewnętrzną osłoną igły na wstrzykiwacz, trzymając prosto podczas
zakładania igły (igłę przykręcić lub wcisnąć, zależnie od rodzaju igły).
Jeśli igła nie jest zakładana prosto, może to spowodować uszkodzenie gumowej uszczelki i
wyciek insuliny lub złamanie igły.
Punkt 3. Test bezpieczeństwa
Przed każdym wstrzyknięciem zawsze należy wykonać test bezpieczeństwa. Zapewnia to podaniewłaściwej dawki leku poprzez:
upewnienie się, że wstrzykiwacz wraz z igłą działa prawidłowo pozbycie się pęcherzyków powietrza.
A. Ustawić wskaźnik dawki na „2” obracając pokrętło nastawienia dawki insuliny.
B. Zdjąć zewnętrzną osłonę igły i zostawić do wyrzucenia ze zużytą igłą po wykonaniu
wstrzyknięcia. Zdjąć wewnętrzną osłonę igły i wyrzucić ją.
Zostawić Wyrzucić
C. Trzymać wstrzykiwacz pionowo z igłą skierowaną ku górze.
75
D. Delikatnie uderzać palcem w pojemnik z insuliną tak, aby wszystkie pęcherzyki powietrza
przesunęły się w kierunku igły.
E. Wcisnąć całkowicie przycisk podania dawki. Sprawdzić czy na końcu igły pojawia się insulina.
Test bezpieczeństwa może być wykonany kilka razy, zanim insulina będzie widoczna.
Jeśli na końcu igły nie pojawi się insulina, należy sprawdzić czy w pojemniku nie ma pęcherzyków powietrza i powtórzyć test bezpieczeństwa dwa razy do usunięcia pęcherzyków powietrza.
Jeśli nadal na końcu igły nie pojawi się insulina, igła może być niedrożna. Należy zmienić igłę i
powtórzyć test jeszcze raz.
Jeśli po zmianie igły na końcu igły nie pojawi się insulina, wstrzykiwacz SoloStar może być
uszkodzony. Nie należy używać tego wstrzykiwacza SoloStar.
Punkt 4. Ustawianie dawki insuliny
Dawkę można ustawiać z dokładnością do 1 jednostki, w zakresie od minimum 1 jednostki do maksimum 80 jednostek. Jeżeli potrzebna jest dawka większa niż 80 jednostek, należy podać w dwóch lub więcej wstrzyknięciach.
A. Sprawdzić czy wskaźnik dawki wskazuje „0” po wykonaniu testu bezpieczeństwa.
B. Wybrać wymagana dawkę (w przykładzie poniżej, wybrana dawka to 30 jednostek). Jeśli dawka
została wybrana, można zmienić obracając pokrętło do tyłu.
Nie naciskać przycisku podania dawki podczas obracania pokrętła nastawienia dawki insuliny,
gdyż może to spowodować wydostanie się insuliny.
Nie można obracać dalej pokrętła nastawienia dawki insuliny jeśli ilość pozostałych we wstrzykiwaczu jednostek insuliny jest za mała. Nie należy obracać pokrętła używając siły. Należy w tym przypadku, albo podać pozostałą we wstrzykiwaczu ilość insuliny i uzupełnić wymaganą dawkę korzystając z nowego wstrzykiwacza SoloStar lub używając nowego wstrzykiwacza SoloStar.
Punkt 5. Wstrzykiwanie dawki insuliny
A. Stosować technikę wstrzykiwania, którą zalecił lekarz, farmaceuta lub pielęgniarka.
B. Wbić igłę pod skórę.
76
C. Podać dawkę wciskając całkowicie przycisk podania dawki. Liczba w okienku wskaźnika dawki
powróci do wartości „0” po wstrzyknięciu.
10 s
D. Przed wyjęciem igły ze skóry należy wolno policzyć do 10 przytrzymując jednocześnie przycisk
podania dawki. To zapewni, że cała dawka insuliny została wstrzyknięta.
Przycisk podania dawki przesuwa się po wstrzyknięciu każdej dawki. Po zużyciu całejzawartości 300 jednostek insuliny, przycisk podania dawki znajdzie się na końcu wkładu.
Punkt 6. Usuwanie igły
Po każdej iniekcji zawsze należy zdjąć igłę ze wstrzykiwacza i przechowywać wstrzykiwacz SoloStarbez założonej igły. Postępowanie takie chroni przed: Zakażeniem i(lub) zanieczyszczeniem insuliny,
Dostaniem się powietrza do pojemnika z insuliną i wyciekiem insuliny z pojemnika, co może
spowodować podanie niewłaściwej dawki.
A. Założyć zewnętrzną osłonę na igłę i zdjąć igłę ze wstrzykiwacza. Taki sposób zmniejsza ryzyko
przypadkowego skaleczenia przy zdejmowaniu igły. Nie zakładać wewnętrznej osłony igły.
Jeśli wstrzyknięcie jest wykonywane przez inną osobę, lub wykonujemy wstrzyknięcie innej osobie, należy zwrócić szczególną uwagę, aby ta osoba nie ukłuła się przypadkowo igłą podczas zdejmowania i wyrzucania igły. Należy przestrzegać zaleceń bezpiecznego zdejmowania i wyrzucania igieł (należy skontaktować się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką) w celu zmniejszenia ryzyka przypadkowego skaleczenia igłą i przeniesienia zakażenia.
B. Używanej igły pozbyć się w bezpieczny sposób, zgodnie z instrukcją lekarza, farmaceuty lub
pielęgniarki.
C. Zakładać zawsze nasadkę na wstrzykiwacz przechowywany do czasu następnej iniekcji.
Instrukcje przechowywania
Należy sprawdzić w tej ulotce (na odwrotnej stronie) warunki przechowywania wstrzykiwaczaSoloStar.
Jeżeli wstrzykiwacz SoloStar jest przechowywany w lodówce, należy go wyjąć na 1 do 2 godzin przedwstrzyknięciem, aby się ogrzał do temperatury pokojowej. Wstrzykiwanie zimnego roztworu insulinyjest bardziej bolesne.
Zużytych wstrzykiwaczy należy pozbywać się w sposób określony przez lokalne władze.
77
Postępowanie ze wstrzykiwaczami
Wstrzykiwacz SoloStar należy chronić przed kurzem i zabrudzeniem.
Wstrzykiwacz SoloStar można wycierać z zewnątrz wilgotną szmatką.
Nie należy moczyć, myć lub smarować wstrzykiwacza, gdyż może to prowadzić do jego uszkodzenia.
Wstrzykiwacz SoloStar został opracowany tak, aby wstrzykiwać lek dokładnie i bezpiecznie. Należyobchodzić się z nim ostrożnie. Należy unikać sytuacji, w których wstrzykiwacz SoloStar mógłby ulecuszkodzeniu. Jeśli wstrzykiwacz mógł zostać uszkodzony, należy użyć nowego wstrzykiwaczaSoloStar.
78