Nowotwór żołądka
Objawowa odpowiedź na pantoprazol może maskować objawy nowotworu żołądka i może opóźniać jegorozpoznanie. W przypadku wystąpienia objawów alarmowych (takich jak znaczna niezamierzona utratamasy ciała, nawracające wymioty, dysfagia, krwawe wymioty, niedokrwistość, smołowate stolce) orazprzy podejrzeniu lub stwierdzeniu owrzodzeń żołądka, należy wykluczyć ich podłoże nowotworowe.Należy rozważyć dalsze badania w przypadku pacjentów, u których objawy choroby utrzymują siępomimo odpowiedniego leczenia.
Równoczesne podawanie z inhibitorami proteazy wirusa HIV
Nie zaleca się jednoczesnego podawania pantoprazolu z inhibitorami proteazy wirusa HIV, którychwchłanianie zależy od kwaśnego pH w żołądku, takimi jak atazanawir, gdyż może to znacząco zmniejszyćich biodostępność (patrz punkt 4.5).
Wpływ na wchłanianie witaminy B12
U pacjentów z zespołem Zollingera-Ellisona oraz innymi chorobami związanymi z nadmiernymwydzielaniem kwasu solnego wymagających długotrwałego leczenia, pantoprazol, tak jak i inne lekihamujące wydzielanie kwasu solnego,, może zmniejszać wchłanianie witaminy B12 (cyjanokobalaminy).Spowodowane jest to niedoborem kwasu solnego w soku żołądkowym lub bezkwaśnością sokużołądkowego. Należy to uwzględnić w trakcie długotrwałego leczenia pacjentów z niedoborem witaminyB12 oraz obciążonych czynnikami ryzyka zaburzonego jej wchłaniania lub jeśli wystąpią objawykliniczne.
Terapia długotrwała
Przy długotrwałej terapii, szczególnie gdy leczenie trwa ponad rok, pacjenci powinni być objęci regularnym nadzorem lekarza.
Zakażenia przewodu pokarmowego spowodowane przez bakterie
Leczenie pantoprazolem może powodować niewielki wzrost ryzyka zakażeń przewodu pokarmowego,wywołanych bakteriami z rodziny Salmonella i Campylobacter lub Clostridium difficile.
Hipomagnezemia
U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej, do których należy pantoprazol, przez co najmniejtrzy miesiące i w większości przypadków, przez rok, opisywano przypadki ciężkiej hipomagnezemii.Objawy ciężkiej hipomagnezemii, takie jak: zmęczenie, tężyczka, majaczenie, drgawki, zawroty głowyoraz komorowe zaburzenia rytmu, mogą rozwinąć się w sposób utajony i w związku z tym nie byćrozpoznane. U pacjentów z największym nasileniem hipomagnezemii, zaprzestanie stosowaniainhibitorów pompy protonowej oraz rozpoczęcie leczenia suplementacyjnego magnezem prowadziło dopoprawy.
U pacjentów mających przyjmować inhibitory pompy protonowej przez dłuższy czas oraz u pacjentówprzyjmujących inhibitory pompy protonowej z lekami takimi jak digoksyną lub innymi lekami, któremogą powodować hipomagnezemię (np. diuretyki), należy rozważyć badanie stężenia magnezu przedrozpoczęciem terapii inhibitorami pompy protonowej, jak i okresowo w jej trakcie.
Złamania kości
Stosowanie inhibitorów pompy protonowej, zwłaszcza przyjmowanych w dużych dawkach oraz wdługotrwałej terapii (powyżej 1 roku), może nieznacznie zwiększać ryzyko złamań kości biodrowej, kościnadgarstka lub kręgosłupa, szczególnie u osób w podeszłym wieku lub u pacjentów z innymi czynnikamiryzyka. Badania obserwacyjne wskazują, że inhibitory pompy protonowej mogą zwiększać ogólne ryzykozłamań o 10-40%. Wzrost ryzyka może być spowodowany również innymi czynnikami. Pacjenci z
4