CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Esetin, 10 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 10 mg ezetymibu (Ezetimibum).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:

Każda tabletka zawiera 63 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka.

Białe lub białawe tabletki, w kształcie kapsułki, z wytłoczonym napisem „713” po jednej stronie igładkie po drugiej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Hipercholesterolemia pierwotna

Esetin podawany w skojarzeniu z inhibitorem reduktazy HMG-CoA (statyną) jest wskazany dostosowania jako produkt leczniczy wspomagający wraz z dietą u pacjentów z pierwotnąhipercholesterolemią (heterozygotyczną rodzinną lub nierodzinną), u których nie jest możliweodpowiednie zmniejszenie stężenia lipidów przy zastosowaniu samej statyny.

Esetin w monoterapii jest wskazany do stosowania jako produkt leczniczy wspomagający wraz z dietąu pacjentów z pierwotną hipercholesterolemią (heterozygotyczną rodzinną lub nierodzinną), u którychstosowanie statyny jest niewskazane lub lek ten nie jest tolerowany.

Zapobieganie wystąpieniu incydentów sercowo-naczyniowych

Esetin podawany dodatkowo u pacjentów wcześniej leczonych statyną lub włączany do leczeniajednocześnie ze statyną jest wskazany do stosowania, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpieniaincydentów sercowo-naczyniowych (patrz punkt 5.1) u pacjentów z chorobą wieńcową (ang. CHD,Coronary Heart Disease) i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzie (ang. ACS, Acute CoronarySyndrome).

Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna

Esetin w skojarzeniu ze statyną jest wskazany do stosowania jako produkt leczniczy wspomagającywraz z dietą u pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną.

U pacjentów mogą być również stosowane dodatkowe metody leczenia (np. afereza LDL).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Pacjent powinien stosować odpowiednią dietę zmniejszającą stężenie lipidów we krwi. Powinien jąkontynuować w okresie stosowania produktu leczniczego Esetin.

Esetin przyjmuje się doustnie. Zalecana dawka to jedna tabletka 10 mg raz na dobę.

Produkt leczniczy Esetin można przyjmować o dowolnej porze dnia, niezależnie od posiłków.

W przypadku stosowania produktu leczniczego Esetin w skojarzeniu ze statyną należy stosowaćwskazaną dawkę początkową lub już ustaloną wyższą dawkę danej statyny. Należy zapoznać się zzaleceniami dotyczącymi stosowania danej statyny.

Stosowanie u pacjentów z chorobą wieńcową i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzieUdowodniono korzystny wpływ produktu leczniczego Esetin 10 mg stosowanego ze statyną oudokumentowanych korzyściach sercowo-naczyniowych na dodatkową redukcję incydentów sercowo-naczyniowych u pacjentów z chorobą wieńcową i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzie.

Jednoczesne stosowanie z lekami wiążącymi kwasy żółcioweEsetin należy przyjmować co najmniej 2 godziny przed lub 4 godziny po przyjęciu leku wiążącegokwasy żółciowe.

Osoby w podeszłym wieku

Nie jest wymagane dostosowanie dawki produktu leczniczego dla osób w wieku podeszłym (patrz punkt 5.2).

Dzieci i młodzież

Leczenie należy rozpocząć pod nadzorem lekarza specjalisty.

Dzieci i młodzież w wieku 6 lat i powyżej: Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skutecznościezetymibu u dzieci w wieku od 6 do 17 lat. Aktualne dane przedstawiono w punktach 4.4, 4.8, 5.1i 5.2, ale brak zaleceń dotyczących dawkowania.

Jeśli produkt leczniczy Esetin jest podawany w skojarzeniu ze statyną, dawkowanie statyny u dziecinależy omówić z lekarzem.

Dzieci w wieku poniżej 6 lat: Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności ezetymibu udzieci w wieku poniżej 6 lat. Nie ma dostępnych danych.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (5-6 punktów wg skali Child-Pugh) niejest wymagane dostosowanie dawki produktu leczniczego. U pacjentów z umiarkowanymizaburzeniami czynności wątroby (7-9 punktów wg skali Child-Pugh) lub ciężkimi zaburzeniamiczynności wątroby (> 9 punktów wg Child-Pugh) nie zaleca się stosowania produktu leczniczegoEsetin (patrz punkty 4.4 i 5.2).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Nie jest wymagane dostosowanie dawki produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 5.2).

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

W przypadku stosowania produktu leczniczego Esetin w skojarzeniu ze statyną należy zapoznać się z

Charakterystyką Produktu Leczniczego (ChPL) danego produktu leczniczego.

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Esetin i statyny w okresie ciąży i laktacji.

Esetin w skojarzeniu ze statyną jest przeciwwskazany u pacjentów z czynną chorobą wątroby lubniewyjaśnionym, utrzymującym się zwiększeniem aktywności aminotransferaz w surowicy krwi.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

W przypadku jednoczesnego stosowania ze statyną, należy zapoznać się z ChPL danego produktu leczniczego.

Enzymy wątrobowe

W badaniach z grupą kontrolną, w których pacjenci przyjmowali ezetymib i statynę, obserwowanozwiększenie aktywności aminotransferaz (≥ 3x powyżej górnej granicy wartości prawidłowych[GGN]). W przypadku jednoczesnego stosowania ezetymibu i statyny należy przeprowadzać testyczynnościowe wątroby przed rozpoczęciem leczenia oraz zgodnie z zaleceniami ChPL dotyczącymidanej statyny (patrz punkt 4.8).

W badaniu IMPROVE-IT (ang. IMProved Reduction of Outcomes: Vytorin Efficacy InternationalTrial) 18 144 pacjentów z chorobą wieńcową i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzieprzydzielano w sposób losowy do grupy otrzymującej ezetymib z symwastatyną w dawce 10 mg + 40mg na dobę (n=9067) lub symwastatynę w dawce 40 mg na dobę (n=9077). Podczas okresuobserwacji, którego mediana wynosiła 6,0 lat, częstość występowania kolejnych wzrostów poziomutransaminaz (≥ 3x GGN) w grupie otrzymującej ezetymib z symwastatyną oraz w grupie otrzymującejsymwastatynę wynosiła odpowiednio 2,5% i 2,3%. (Patrz punkt 4.8).

W kontrolowanym badaniu klinicznym, w którym ponad 9000 pacjentów z przewlekłą chorobą nerekrandomizowano do grupy leczonej ezetymibem 10 mg z symwastatyną w dawce 20 mg na dobę(n=4650) lub do grupy przyjmującej placebo (n=4620) (mediana okresu obserwacji 4,9 roku), częstośćwystępowania kolejnego zwiększenia aktywności aminotransferaz (> 3x GGN) wynosiła 0,7% wśródosób przyjmujących ezetymib z symwastatyną i 0,6% w grupie placebo (patrz punkt 4.8).

Mięśnie szkieletowe

Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano przypadki wystąpienia miopatii irabdomiolizy podczas stosowania ezetymibu. Większość pacjentów, u których doszło do rabdomiolizyprzyjmowała statyny jednocześnie z ezetymibem. Jednak bardzo rzadko zgłaszano równieżwystępowanie rabdomiolizy w przypadku monoterapii oraz w przypadku jednoczesnego stosowaniaezetymibu z innymi produktami, których związek ze zwiększeniem ryzyka rabdomiolizy jest znany.Jeśli podejrzewany jest rozwój miopatii na podstawie objawów ze strony mięśni lub zostanie onapotwierdzona zwiększeniem aktywności kinazy kreatynowej (CK) przekraczającym 10 razy górnągranicę wartości prawidłowych, należy niezwłocznie zaprzestać stosowania produktu leczniczegoEsetin, statyn i wszelkich innych środków równocześnie przyjmowanych przez pacjenta. Wszyscypacjenci rozpoczynający leczenie produktem leczniczym Esetin powinni być poinformowani o ryzykuwystąpienia miopatii i o konieczności natychmiastowego zgłoszenia wszelkich niewyjaśnionychbólów mięśni, ich tkliwości lub osłabienia (patrz punkt 4.8).

W badaniu IMPROVE-IT 18 144 pacjentów z chorobą wieńcową i ostrym zespołem wieńcowym wwywiadzie przydzielano w sposób losowy do grupy otrzymującej ezetymib z symwastatyną w dawce10 mg + 40 mg na dobę (n=9067) lub symwastatynę w dawce 40 mg na dobę (n=9077).

Podczas okresu obserwacji, którego mediana wynosiła 6,0 lat, częstość występowania miopatii wgrupie otrzymującej ezetymib z symwastatyną oraz w grupie przyjmującej symwastatynę wynosiłaodpowiednio 0,2% i 0,1%. Miopatię zdefiniowano jako niewyjaśnione osłabienie mięśni lub ból zezwiększoną aktywnością kinazy kreatynowej (CK) w surowicy wynoszącej ≥ 10x GGN lub dwakolejne epizody zwiększenia aktywności CK wynoszące ≥ 5 i < 10x GGN. Częstość występowania

rabdomiolizy w grupie otrzymującej ezetymib z symwastatyną oraz w grupie otrzymującejsymwastatynę wynosiła odpowiednio 0,1% i 0,2%. Rabdomiolizę zdefiniowano jako niewyjaśnioneosłabienie mięśni lub ból ze zwiększoną aktywnością CK w surowicy wynoszącej ≥ 10x GGN iobjawami uszkodzenia nerek, dwa kolejne epizody zwiększenia aktywności CK wynoszącej ≥ 5 i <10x GGN z objawami uszkodzenia nerek lub CK ≥ 10 000 j.m./l bez objawów uszkodzenia nerek.(Patrz punkt 4.8.).

W badaniu klinicznym, w którym ponad 9000 pacjentów z przewlekłą chorobą nerek randomizowanodo grupy leczonej ezetymibem 10 mg z symwastatyną 20 mg na dobę (n=4650) lub placebo (n=4620)(mediana okresu obserwacji 4,9 roku), częstość występowania miopatii/rabdomiolizy wynosiła 0,2%wśród osób przyjmujących ezetymib z symwastatyną i 0,1% w grupie placebo (patrz punkt 4.8).

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Ze względu na to, że nie są znane skutki długotrwałego stosowania ezetymibu u pacjentów zumiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, nie zaleca się stosowania produktuleczniczego Esetin u tych pacjentów (patrz punkt 5.2).

Dzieci i młodzież

Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania ezetymibu u pacjentów w wieku od 6 do 10 lat zheterozygotyczną postacią hipercholesterolemii rodzinnej lub z hipercholesterolemią nierodzinnąoceniano w trwającym 12 tygodni badaniu klinicznym kontrolowanym placebo. Nie badano jednakwpływu ezetymibu stosowanego w okresie dłuższym niż 12 tygodni w tej grupie wiekowej (patrzpunkty 4.2, 4.8, 5.1 i 5.2).

Nie przeprowadzono badań ezetymibu u pacjentów w wieku poniżej 6 lat (patrz punkty 4.2 i 4.8).

Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania ezetymibu w skojarzeniu z symwastatyną u pacjentów wwieku 10 do 17 lat z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną oceniono w badaniu klinicznymz grupą kontrolną z udziałem dorastających chłopców (w skali Tannera, w fazie II i powyżej) orazdziewcząt, u których pierwsza miesiączka wystąpiła co najmniej 1 rok wcześniej.

W tym ograniczonym badaniu z grupą kontrolną, ogólnie nie stwierdzono wykrywalnego wpływu nawzrost lub dojrzewanie płciowe u dorastających chłopców lub dziewcząt, ani na długość cyklumiesiączkowego u dziewcząt. Nie przeprowadzono jednak badań dotyczących wpływu stosowaniaezetymibu przez okres > 33 tygodni na wzrost i proces dojrzewania płciowego (patrz punkty 4.2 i 4.8).

Nie przeprowadzono oceny bezpieczeństwa stosowania i skuteczności ezetymibu w skojarzeniu z symwastatyną w dawkach przekraczających 40 mg na dobę u dzieci i młodzieży w wieku 10 do 17 lat.

Nie przeprowadzono badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności ezetymibustosowanego w skojarzeniu z symwastatyną u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 10 lat (patrz punkty

4.2 i 4.8).

Nie przeprowadzono oceny długotrwałej skuteczności stosowania ezetymibu u pacjentów poniżej 17 lat w zakresie zmniejszenia zachorowalności i śmiertelności w wieku dojrzałym.

Fibraty

Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności ezetymibu w skojarzeniu z fibratami.

Jeśli u pacjentów przyjmujących Esetin i fenofibrat podejrzewa się wystąpienie kamicy żółciowej, wskazane są badania pęcherzyka żółciowego, a leczenie to należy przerwać (patrz punkty 4.5 i 4.8).

Cyklosporyna

Należy zachować ostrożność na początku stosowania produktu leczniczego Esetin u pacjentówprzyjmujących cyklosporynę. Należy monitorować stężenia cyklosporyny u pacjentów przyjmujących

Esetin i cyklosporynę (patrz punkt 4.5).

Substancje przeciwzakrzepowe

W przypadku stosowania produktu leczniczego Esetin jednocześnie z warfaryną, inną substancjąprzeciwzakrzepową z grupy pochodnych kumaryny lub fluindionem, należy odpowiedniomonitorować wartości INR (międzynarodowy wskaźnik znormalizowany) (patrz punkt 4.5).

Substancja pomocnicza

Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedzicznąnietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub z zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

W badaniach przedklinicznych wykazano, że ezetymib nie indukuje metabolizujących leki enzymów zgrupy cytochromu P450. Nie obserwowano istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznychpomiędzy ezetymibem a lekami, o których wiadomo, że są metabolizowane przez cytochromy P4501A2, 2D6, 2C8, 2C9 i 3A4 lub przez N-acetylotransferazę.

W badaniach dotyczących interakcji klinicznych stwierdzono, że ezetymib nie ma wpływu naparametry farmakokinetyczne dapsonu, dekstrometorfanu, digoksyny, doustnych środkówantykoncepcyjnych (zawierających etynyloestradiol i lewonorgestrel), glipizydu, tolbutamidu lubmidazolamu, podczas jednoczesnego stosowania tych leków. Cymetydyna podawana jednocześnie zezetymibem nie miała wpływu na jego biodostępność.

Leki zobojętniające

Jednoczesne przyjmowanie leków zobojętniających zmniejsza szybkość wchłaniania ezetymibu, alenie ma wpływu na jego biodostępność. Zmniejszenie szybkości wchłaniania nie jest uważane zaklinicznie istotne.

Kolestyramina

Jednoczesne podawanie kolestyraminy zmniejsza średnią wartość pola pod krzywą (AUC) ezetymibucałkowitego (ezetymib + glukuronian ezetymibu) o około 55%. Efekt zwiększonej redukcji stężeniacholesterolu LDL po dołączeniu leczenia produktem leczniczym Esetin do leczenia kolestyraminąmoże ulec osłabieniu w wyniku tej interakcji (patrz punkt 4.2).

Fibraty

Lekarze powinni wziąć pod uwagę możliwe ryzyko wystąpienia kamicy żółciowej i schorzeniapęcherzyka żółciowego u pacjentów przyjmujących fenofibrat i Esetin (patrz punkty 4.4 i 4.8).

Jeśli u pacjentów przyjmujących Esetin i fenofibrat podejrzewa się wystąpienie kamicy żółciowej,wskazane są badania pęcherzyka żółciowego, a leczenie to należy przerwać (patrz punkt 4.8).

Podczas jednoczesnego przyjmowania fenofibratu lub gemfibrozylu następuje nieznaczne zwiększenie całkowitego stężenia ezetymibu (odpowiednio: 1,5- i 1,7-krotnie).

Nie przeprowadzono badań dotyczących jednoczesnego stosowania ezetymibu w skojarzeniu z innymi fibratami.

Fibraty mogą zwiększać wydalanie cholesterolu do żółci, co prowadzi do kamicy żółciowej. Wbadaniu na zwierzętach, ezetymib czasem zwiększał stężenie cholesterolu w żółci zawartej wpęcherzyku żółciowym, ale nie u wszystkich gatunków (patrz punkt 5.3). Ryzyko powstawaniakamieni w pęcherzyku żółciowym związane z leczeniem produktem Esetin nie może być wykluczone.

Statyny

Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych podczas jednoczesnegostosowania ezetymibu z atorwastatyną, symwastatyną, prawastatyną, lowastatyną, fluwastatyną lubrozuwastatyną.

Cyklosporyna

W badaniu z udziałem 8 pacjentów po przeszczepieniu nerki (klirens kreatyniny > 50 ml/min.), którzyprzyjmowali stałą dawkę cyklosporyny, po podaniu pojedynczej dawki 10 mg ezetymibu stwierdzono3,4-krotne zwiększenie średniej wartości AUC całkowitego ezetymibu (zakres od 2,3 do 7,9-krotnie)w porównaniu z grupą osób zdrowych, otrzymujących ezetymib w monoterapii w ramach innegobadania (n=17). W innym badaniu u pacjenta po zabiegu przeszczepienia nerki z ciężkim zaburzeniemczynności nerek, który przyjmował cyklosporynę i wiele innych leków, wykazano 12-krotnezwiększenie stężenia całkowitego ezetymibu, w porównaniu z osobami z grupy kontrolnejotrzymującymi ezetymib w monoterapii. W badaniu skrzyżowanym złożonym z dwóch okresów, wktórym uczestniczyło dwunastu zdrowych ochotników stosowanie 20 mg ezetymibu na dobę przez 8dni z podaniem pojedynczej dawki cyklosporyny wielkości 100 mg w dniu 7. badania spowodowałośrednie zwiększenie AUC cyklosporyny o 15% (zakres wynosił od 10% zmniejszenia do 51%zwiększenia) w porównaniu z podaniem wyłącznie pojedynczej dawki cyklosporyny wielkości 100mg. Nie przeprowadzono badania kontrolowanego dotyczącego wpływu jednoczesnego stosowaniaezetymibu na narażenie na cyklosporynę u pacjentów po przeszczepieniu nerki. Należy zachowaćostrożność rozpoczynając leczenie produktem leczniczym Esetin w trakcie stosowania cyklosporyny.Należy monitorować stężenie cyklosporyny u pacjentów przyjmujących jednocześnie Esetin icyklosporynę (patrz punkt 4.4).

Substancje przeciwzakrzepowe

Jednoczesne stosowanie ezetymibu (10 mg raz na dobę) nie miało istotnego wpływu na biodostępnośćwarfaryny i czas protrombinowy w badaniu przeprowadzonym z udziałem dwunastu zdrowychdorosłych mężczyzn. Jednakże istnieją doniesienia z okresu po wprowadzeniu do obrotu dotyczącezwiększenia wartości INR u pacjentów stosujących warfarynę lub fluindion, u których dołączonoleczenie ezetymibem. W przypadku dołączenia ezetymibu do terapii z warfaryną, inną substancjąprzeciwzakrzepową z grupy pochodnych kumaryny lub fluindionem, należy odpowiedniomonitorować INR (patrz punkt 4.4).

Dzieci i młodzież

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Stosowanie produktu leczniczego Esetin w skojarzeniu ze statyną jest przeciwwskazane w okresie ciąży i laktacji (patrz punkt 4.3). Należy zapoznać się z ChPL dotyczącą określonej statyny.

Ciąża

Esetin wolno podawać kobietom w ciąży jedynie wówczas, gdy jest to bezwzględnie konieczne.Brak danych klinicznych na temat stosowania ezetymibu w okresie ciąży. Badania na zwierzętachdotyczące stosowania ezetymibu w monoterapii nie wykazały żadnego bezpośredniego lubpośredniego szkodliwego oddziaływania na przebieg ciąży, rozwój zarodka i płodu, przebieg porodulub rozwój noworodka (patrz punkt 5.3).

Karmienie piersią

Produktu leczniczego Esetin nie należy stosować w okresie laktacji. Badania na szczurach wykazały,że ezetymib jest wydzielany do mleka tych zwierząt. Nie wiadomo, czy ezetymib jest wydzielany domleka kobiecego.

Płodność

Brak dostępnych danych z badań klinicznych dotyczących wpływu ezetymibu na płodność u ludzi.Ezetymib nie miał wpływu na płodność samców i samic szczurów (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów iobsługiwania maszyn. Niemniej jednak, podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszynnależy wziąć pod uwagę, że zgłaszano występowanie zawrotów głowy.

4.8 Działania niepożądane

Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych (obserwowanych podczas badań klinicznych i po

wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu)

W przeprowadzonych badaniach klinicznych trwających do 112 tygodni 2396 pacjentom podawanoezetymib w dawce 10 mg na dobę w monoterapii, 11 308 pacjentom w skojarzeniu ze statyną oraz 185pacjentom w skojarzeniu z fenofibratem. Działania niepożądane były zwykle łagodne i przemijające.Ogólna częstość występowania działań niepożądanych w badaniach była podobna do częstości ichwystępowania podczas stosowania placebo. Stwierdzono również, że liczba pacjentów, którzyprzerwali leczenie z powodu działań niepożądanych była porównywalna w grupie przyjmującej Esetini placebo.

Ezetymib w monoterapii lub w skojarzeniu ze statyną:

Poniżej przedstawiono działania niepożądane obserwowane u pacjentów leczonych ezetymibem wmonoterapii (n=2396), które pojawiły się z większą częstością niż u pacjentów przyjmujących placebo(n=1159) lub u pacjentów leczonych ezetymibem w skojarzeniu ze statyną (n=11 308), które pojawiłysię z większą częstością niż u pacjentów przyjmujących jedynie statynę (n=9361). Działanianiepożądane obserwowane po wprowadzeniu do obrotu pochodzą ze zgłoszeń dotyczących ezetymibustosowanego w monoterapii lub w skojarzeniu ze statyną.

Częstości występowania określono jako występujące: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do <1/10), niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10000) oraz częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Esetin w monoterapii

Klasyfikacja układów i narządów Działania niepożądane Częstość

Badania laboratoryjne zwiększenie aktywności aminotransferaz Niezbyt często (AlAT i (lub) AspAT); zwiększenie

aktywności CK we krwi; zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy; nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby

Zaburzenia układu oddechowego, kaszel Niezbyt często klatki piersiowej i śródpiersia

Zaburzenia żołądka i jelit bóle brzucha; biegunka; wzdęcia Często

z oddawaniem wiatrów

niestrawność; choroba refluksowa Niezbyt często przełyku (ang. GERD); nudności

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe bóle stawów; kurcze mięśni; bóle karku Niezbyt często i tkanki łącznej

Zaburzenia metabolizmu i zmniejszenie apetytu Niezbyt częstoZaburzenia naczyniowe nagłe zaczerwienienie twarzy; Niezbyt często

nadciśnienie tętnicze

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu zmęczenie Często podania bóle w klatce piersiowej; ból Niezbyt często Dodatkowe działania niepożądane produktu leczniczego Esetin w skojarzeniu ze statynąKlasyfikacja układów i narządów Działania niepożądane Częstość

Badania laboratoryjne zwiększenie aktywności aminotransferaz Często

(AlAT i (lub) AspAT)

Zaburzenia układu nerwowego bóle głowy Często

parestezje Niezbyt często

Zaburzenia żołądka i jelit suchość w ustach; zapalenie żołądka Niezbyt często

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnejświąd; wysypka; pokrzywka Niezbyt często

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe bóle mięśni Często

i tkanki łącznej bóle pleców; osłabienie mięśni; bóle Niezbyt często kończyn

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu osłabienie; obrzęki obwodowe Niezbyt często podania

Obserwacje po wprowadzeniu do obrotu (monoterapia lub leczenie skojarzone ze statyną)

Klasyfikacja układów i narządów Działania niepożądane Częstość

Zaburzenia krwi i układu chłonnego trombocytopenia Nieznana

Zaburzenia układu nerwowego zawroty głowy, parestezje Nieznana

Zaburzenia ukladu oddechowego, duszność Nieznana klatki piersiowej i środpiersia

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe zapalenie trzustki, zaparcie Nieznana

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnejrumień wielopostaciowy Nieznana

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe bóle mięśni; miopatia/rabdomioliza (patrz Nieznana i tkanki łącznej punkt 4.4)

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu osłabienie Nieznana podania

Zaburzenia układu nadwrażliwość, w tym wysypka, Nieznana immunologicznego pokrzywka, anafilaksja i obrzęk

naczynioruchowy

Zaburzenia wątroby i dróg zapalenie wątroby, kamica żółciowa, Nieznana żółciowych zapalenie pęcherzyka żółciowego

Zaburzenia psychiczne depresja Nieznana

Esetin w skojarzeniu z fenofibratem

Zaburzenia żołądka i jelit: ból brzucha (często)

W kontrolowanym placebo klinicznym badaniu wieloośrodkowym, z podwójnie ślepą próbą,uczestniczyli pacjenci z mieszaną hiperlipidemią. 625 pacjentów leczonych było przez 12 tygodni, a576 pacjentów przez 1 rok. W badaniu tym, 172 pacjentów przyjmujących ezetymib i fenofibratukończyło 12-tygodniowe leczenie, a 230 pacjentów przyjmujących ezetymib i fenofibrat (w tym 109przyjmujących ezetymib w monoterapii przez pierwszych 12 tygodni) ukończyło leczenie trwające 1rok. Celem badania nie było porównanie leczonych grup pacjentów pod względem występowaniarzadkich działań niepożądanych. Wskaźnik występowania (przedział ufności 95%) istotnegoklinicznie zwiększenia aktywności aminotransferaz (> 3x GGN w kolejnych oznaczeniach) wsurowicy wynosił odpowiednio 4,5% (1,9; 8,8) dla fenofibratu stosowanego w monoterapii i 2,7%(1,2; 5,4) dla ezetymibu podawanego w skojarzeniu z fenofibratem, po dostosowaniu ekspozycji naleczenie. Natomiast wskaźnik cholecystektomii wynosił odpowiednio, dla fenofibratu stosowanego wmonoterapii 0,6% (0,0; 3,1) i dla ezetymibu podawanego w skojarzeniu z fenofibratem 1,7% (0,6; 4,0)(patrz punkty 4.4 i 4.5).

Dzieci i młodzież (w wieku od 6 do 17 lat)

W badaniu prowadzonym z udziałem dzieci i młodzieży (w wieku od 6 do 10 lat) z heterozygotycznąpostacią hipercholesterolemii rodzinnej lub hipercholesterolemią nierodzinną (n=138) obserwowanozwiększenie aktywności AlAT i (lub) AspAT (≥ 3x GGN w kolejnych oznaczeniach) u 1,1%pacjentów (1 pacjent) leczonych ezetymibem w porównaniu z 0% osób z grupy placebo. Niestwierdzono żadnego przypadku zwiększenia aktywności kinazy kreatynowej (CK) (≥ 10x GGN). Niezgłoszono żadnego przypadku miopatii.

W oddzielnym badaniu z udziałem dzieci i młodzieży (w wieku 10–17 lat) z heterozygotyczną

hipercholesterolemią rodzinną (n=248), u 3% pacjentów (4 pacjentów) leczonych ezetymibem wskojarzeniu z symwastatyną obserwowano zwiększenie aktywności AlAT i (lub) AspAT (≥ 3x GGN wkolejnych oznaczeniach) w porównaniu z 2% osób (2 pacjentami) z grupy stosującej symwastatynę wmonoterapii; podwyższenie stężenia CK (≥ 10x GGN) stwierdzono odpowiednio u 2% (2 pacjentów) i0% uczestników badania. Nie zaobserwowano przypadków miopatii.

Te badania nie były dostosowane do oceny porównawczej rzadko występujących działań niepożądanych produktu leczniczego.

Pacjenci z chorobą wieńcową i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzie

W badaniu IMPROVE-IT (patrz punkt 5.1) z udziałem 18 144 pacjentów leczonych ezetymibem zsymwastatyną w dawce 10 mg + 40 mg (n=9067, przy czym u 6% pacjentów dawkę ezetymibu isymwastatyny zwiększono do 10 mg + 80 mg) lub symwastatyną w dawce 40 mg (n=9077, przy czymu 27% pacjentów dawkę symwastatyny zwiększono do 80 mg) w okresie obserwacji, którego medianawynosiła 6,0 lat, obserwowano zbliżone profile bezpieczeństwa. Wskaźnik przerwania leczenia zpowodu działań niepożądanych wynosił 10,6% u pacjentów leczonych ezetymibem z symwastatynąoraz 10,1% u pacjentów leczonych symwastatyną. Częstość występowania miopatii w grupieotrzymującej ezetymib z symwastatyną oraz w grupie otrzymującej symwastatynę wynosiłaodpowiednio 0,2% i 0,1%. Miopatię zdefiniowano, jako niewyjaśnione osłabienie mięśni lub ból zezwiększoną aktywnością CK w surowicy wynoszącą ≥ 10x GGN lub dwa kolejne epizody zwiększeniaaktywności CK wynoszące ≥ 5 i < 10x GGN. Częstość występowania rabdomiolizy w grupieotrzymującej ezetymib z symwastatyną oraz w grupie otrzymującej symwastatynę wynosiłaodpowiednio 0,1% i 0,2%. Rabdomiolizę zdefiniowano jako niewyjaśnione osłabienie mięśni lub bólze zwiększoną aktywnością CK w surowicy wynoszącą ≥ 10x GGN i objawami uszkodzenia nerek,dwa kolejne epizody zwiększenia aktywności CK wynoszącej ≥ 5 i < 10x GGN z objawamiuszkodzenia nerek lub CK ≥ 10 000 j.m./l bez objawów uszkodzenia nerek. Częstość występowaniakolejnych wzrostów poziomu transaminaz (≥ 3x GGN) w grupie otrzymującej ezetymib zsymwastatyną oraz w grupie otrzymującej symwastatynę wynosiła odpowiednio 2,5% i 2,3%. (Patrzpunkt 4.4.). Działania niepożądane ze strony pęcherzyka żółciowego zgłoszono u 3,1% pacjentów zgrupy otrzymującej ezetymib z symwastatyną oraz u 3,5% pacjentów z grupy leczonej symwastatyną.Częstość hospitalizacji z powodu cholecystektomii w obu leczonych grupach wynosiła 1,5%.Nowotwór (zdefiniowany jako dowolny nowy nowotwór) zdiagnozowano podczas badania uodpowiednio 9,4% i 9,5% pacjentów.

Pacjenci z przewlekłą chorobą nerek

W badaniu dotyczącym ochrony serca i nerek (ang. SHARP, Study of Heart and Renal Protection)(patrz punkt 5.1) z udziałem ponad 9000 pacjentów przyjmujących skojarzone leczenie ezetymibem10 mg z symwastatyną 20 mg na dobę (n=4650) lub placebo (n=4620) profile bezpieczeństwa byłyporównywalne w okresie obserwacji wynoszącym średnio 4,9 roku. W tym badaniu rejestrowanotylko ciężkie działania niepożądane i przypadki rezygnacji z leczenia z powodu działańniepożądanych. Częstość przerywania leczenia z powodu wystąpienia działań niepożądanych byłaporównywalna (10,4% wśród pacjentów leczonych ezetymibem z symwastatyną, 9,8% wśródpacjentów przyjmujących placebo). Częstość występowania miopatii/rabdomiolizy wynosiła 0,2% wprzypadku pacjentów leczonych ezetymibem w skojarzeniu z symwastatyną i 0,1% wśród pacjentówprzyjmujących placebo. Przypadki zwiększenia aktywności aminotransferaz (> 3x GGN) stwierdzonou 0,7% pacjentów leczonych ezetymibem w skojarzeniu z symwastatyną w porównaniu z 0,6%pacjentów przyjmujących placebo. (Patrz punkt 4.4). W tym badaniu nie odnotowano statystycznieistotnego wzrostu częstości występowania określonych wcześniej działań niepożądanych, w tymnowotworów (9,4% w grupie leczonej ezetymibem z symwastatyną, 9,5% w grupie przyjmującejplacebo), zapalenia wątroby, operacji usunięcia pęcherzyka żółciowego lub powikłań kamicyżółciowej, lub zapalenia trzustki.

Wpływ leku na parametry laboratoryjne

W badaniach z grupą kontrolną, w których produkt leczniczy był stosowany w monoterapii, częstośćwystępowania istotnego klinicznie zwiększenia aktywności aminotransferaz w surowicy (zwiększenieaktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT) i (lub) asparaginianowej (AspAT) ≥ 3x GGN w

kolejnych oznaczeniach) była podobna w grupie przyjmujących ezetymib (0,5%) oraz placebo(0,3%).W badaniach, w których produkty lecznicze stosowano w skojarzeniu częstość występowaniawspomnianego uprzednio zwiększenia aktywności aminotransferaz w surowicy wynosiła 1,3% wgrupie pacjentów przyjmujących ezetymib w skojarzeniu ze statyną oraz 0,4% w grupie pacjentówprzyjmujących wyłącznie statynę. Zwiększenie aktywności enzymów przebiegałona ogół bez objawów; nie stwierdzano cech zastoju żółci. Aktywność aminotransferaz powracała dowartości początkowych po zaprzestaniu przyjmowania leków albo podczas dalszego ich stosowania(patrz punkt 4.4).

W badaniach klinicznych zgłaszano zwiększenie aktywności CK przekraczające 10 razy górną granicęwartości prawidłowych u 4 spośród 1674 (0,2%) pacjentów stosujących wyłącznie ezetymib wporównaniu z 1 spośród 786 (0,1%) pacjentów stosujących placebo oraz u 1 spośród 917 (0,1%)pacjentów stosujących jednocześnie ezetymib i statyny w porównaniu z 4 spośród 929 (0,4%)pacjentów stosujących wyłącznie statyny. Nie stwierdzono większej liczby przypadków miopatii lubrabdomiolizy związanych ze stosowaniem ezetymibu w porównaniu z odpowiednią grupą kontrolną(placebo lub statyna w monoterapii) (patrz punkt 4.4).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, fax: + 48 22 49-21-309, e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Ezetymib był dobrze tolerowany w badaniach klinicznych, w których, dawkę 50 mg na dobępodawano 15 zdrowym ochotnikom przez 14 dni, a dawkę 40 mg na dobę podawano 18 pacjentom zhipercholesterolemią pierwotną przez okres 56 dni. W badaniach na zwierzętach nie obserwowanodziałania toksycznego po przyjęciu pojedynczej dawki doustnej 5000 mg/kg ezetymibu u szczurów imyszy oraz 3000 mg/kg u psów.

Informowano o kilku przypadkach przedawkowania ezetymibu; większość tych przypadków nie byłazwiązana z występowaniem działań niepożądanych. Raportowane działania niepożądane nie byłypoważne.

W przypadku wystąpienia przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe i wspomagające.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: inne leki modyfikujące stężenie lipidów, kod ATC: C10A X09Mechanizm działania

Esetin należy do nowej grupy leków zmniejszających stężenie lipidów, które wybiórczo hamująwchłanianie cholesterolu i pochodnych steroli roślinnych w jelitach. Esetin działa po podaniudoustnym. Jego mechanizm działania różni się od mechanizmów działania innych grup lekówzmniejszających stężenie cholesterolu (np. statyn, żywic wiążących kwasy żółciowe, pochodnychkwasu fibrynowego i stanoli pochodzenia roślinnego). Celem działania ezetymibu na poziomiemolekularnym jest nośnik steroli, białko Niemann-Pick C1-Like 1 (NPC1L1), które odgrywa rolę wwychwytywaniu cholesterolu i fitosteroli w jelicie.

Ezetymib wiąże się z rąbkiem szczoteczkowym jelita cienkiego i hamuje wchłanianie cholesterolu.Prowadzi to do zmniejszenia ilości cholesterolu transportowanego do wątroby. Statyny zmniejszająsyntezę cholesterolu w wątrobie. Ze względu na różne mechanizmy działania obu leków możliwe jestuzupełniające się zmniejszenie stężenia cholesterolu. W trwającym 2 tygodnie badaniu z udziałem 18pacjentów z hipercholesterolemią ezetymib hamował wchłanianie cholesterolu z jelit o 54% wporównaniu z placebo.

Działanie farmakodynamiczne

Przeprowadzono szereg badań przedklinicznych, aby określić czy działanie ezetymibu hamująceabsorpcję cholesterolu jest wybiórcze. Ezetymib hamował wchłanianie cholesterolu znakowanegoizotopem węgla C14, nie miał zaś wpływu na wchłanianie triglicerydów, kwasów tłuszczowych,kwasów żółciowych, progesteronu, etynyloestradiolu lub witamin rozpuszczalnych w tłuszczach,takich jak witaminy A i D.

Badania epidemiologiczne wykazały, że zachorowalność i śmiertelność z powodu chorób układukrążenia są związane proporcjonalnie ze stężeniem cholesterolu całkowitego i cholesterolu LDL,natomiast odwrotnie proporcjonalnie ze stężeniem cholesterolu HDL.

Podawanie ezetymibu ze statyną skutecznie zmniejsza ryzyko wystąpienia incydentów sercowo- naczyniowych u pacjentów z chorobą wieńcową i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzie.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

W badaniach klinicznych z grupą kontrolną stosowano ezetymib w monoterapii albo w skojarzeniu zestatyną. U pacjentów z hipercholesterolemią zastosowanie ezetymibu powodowało istotnezmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego, stężenia cholesterolu LDL, apolipoproteiny B (apo B)oraz triglicerydów, jak również zwiększenie stężenia cholesterolu HDL.

Hipercholesterolemia pierwotna

W trwającym 8 tygodni badaniu z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanym placebo uczestniczyło 769pacjentów z hipercholesterolemią, którzy przyjmowali statynę w monoterapii i u których nie uzyskanodocelowego stężenia cholesterolu LDL (2,6 do 4,1 mmol/l [100 do 160 mg/dl], w zależności odstężenia początkowego) według amerykańskiego National Cholesterol Education Program (NCEP).Pacjentów tych przydzielono losowo do grupy otrzymującej ezetymib w dawce 10 mg lub placebo, wskojarzeniu z aktualnie stosowaną statyną.

Wśród pacjentów leczonych statyną, u których nie uzyskano docelowego stężenia cholesterolu LDL(około 82%) istotnie więcej pacjentów przyjmujących ezetymib uzyskało docelowe stężeniecholesterolu LDL na zakończenie okresu obserwacji niż pacjentów przydzielonych losowo do grupyplacebo (odpowiednio 72% w porównaniu z 19%). Również odpowiednie zmniejszenie stężeniacholesterolu LDL było istotnie różne (25% w grupie przyjmujących ezetymib w porównaniu z 4% wgrupie placebo). Ponadto dołączenie leczenia ezetymibem do aktualnie przyjmowanej statyny istotniezmniejszyło stężenie cholesterolu całkowitego, stężenie apo B, stężenie triglicerydów i zwiększyłostężenie cholesterolu HDL w porównaniu z placebo. Ezetymib lub placebo dodane do aktualnieprzyjmowanej statyny powodowały zmniejszenie mediany stężenia białka C- reaktywnegoodpowiednio o 10% lub 0% w porównaniu z wartościami początkowymi.

Przeprowadzono 2 badania z podwójnie ślepą próbą, z randomizacją, grupą kontrolną placebo iokresem obserwacji wynoszącym 12 tygodni, w których wzięło udział 1719 pacjentów z pierwotnąhipercholesterolemią. W grupie przyjmującej ezetymib w dawce 10 mg stwierdzono istotnie większąredukcję stężenia cholesterolu całkowitego (o 13%), stężenia cholesterolu LDL (o 19%), stężenia apoB (14%) i triglicerydów (o 8%) oraz zwiększenie stężenia cholesterolu HDL (o 3%) w porównaniu zgrupą placebo. Ponadto ezetymib nie miał wpływu na osoczowe stężenia witamin rozpuszczalnych wtłuszczach (witaminy A, D, E), a także nie miał wpływu na czas protrombinowy. Podobnie jak inneprodukty lecznicze zmniejszające stężenie lipidów, ezetymib nie zaburzał wytwarzania hormonówsteroidowych kory nadnerczy.

W wieloośrodkowym badaniu klinicznym z grupą kontrolną prowadzonym metodą podwójnie ślepejpróby (ENHANCE) 720 pacjentów z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną randomizowanodo grup leczonych przez 2 lata ezetymibem w dawce wynoszącej 10 mg w skojarzeniu z symwastatyną w dawce wynoszącej 80 mg (n=357) lub symwastatyną w dawce wynoszącej 80 mg(n=363). Głównym celem tego badania było sprawdzenie wpływu stosowania leczenia skojarzonegoezetymibem i symwastatyną na grubość błony wewnętrznej i środkowej (ang. IMT, intima-mediathickness) tętnicy szyjnej w porównaniu z monoterapią symwastatyną. Wciąż nie wykazano wpływutego zastępczego markera na zachorowalność i śmiertelność z przyczyn sercowo-naczyniowych.

Pierwszorzędowy punkt końcowy badania, zmiana średniej wartości IMT we wszystkich sześciuodcinkach tętnicy szyjnej mierzonej metodą ultrasonografii w projekcji B, nie różnił się istotnie(p=0,29) w obu grupach leczonych. Po upływie 2 lat badania z zastosowaniem 10 mg ezetymibu wskojarzeniu z 80 mg symwastatyny lub samej symwastatyny w dawce 80 mg grubość błonywewnętrznej i środkowej zwiększyła się odpowiednio o 0,0111 mm i 0,0058 mm (wyjściowa średniawartość IMT tętnicy szyjnej wynosiła odpowiednio 0,68 mm i 0,69 mm).

Leczenie ezetymibem w dawce 10 mg w skojarzeniu z symwastatyną w dawce 80 mg wiązało się zistotnie większym obniżeniem stężenia frakcji cholesterolu LDL, cholesterolu całkowitego, apo B,oraz triglicerydów w porównaniu z leczeniem samą symwastatyną w dawce 80 mg. Procentowywzrost stężenia cholesterolu HDL był podobny w obu grupach leczonych. Działania niepożądanezgłaszane w grupie leczonej ezetymibem w dawce 10 mg w skojarzeniu z symwastatyną w dawce 80mg były zgodne ze znanym profilem bezpieczeństwa takiej terapii.

Dzieci i młodzież

W wieloośrodkowym badaniu z podwójnie ślepą próbą i grupą kontrolną, 138 pacjentów(59 chłopców oraz 79 dziewcząt) w wieku od 6 do 10 lat (średni wiek 8,3 roku) z heterozygotycznąpostacią hipercholesterolemii rodzinnnej lub z hipercholesterolemią nierodzinną, u których wyjściowestężenie cholesterolu LDL wynosiło od 3,74 do 9,92 mmol/l, randomizowano do leczenia ezetymibemw dawce 10 mg lub placebo przez 12 tygodni.

W 12 tygodniu ezetymib spowodował istotne obniżenie stężenia cholesterolu całkowitego (-21% wporównaniu z 0%), cholesterolu LDL (-28% w porównaniu z -1%), apo B (-22% w porównaniu z -1%)i cholesterolu nie-HDL (-26% w porównaniu z 0%) w porównaniu z placebo. Wyniki uzyskane wewspomnianych dwóch grupach leczonych były zbliżone w odniesieniu do stężeń triglicerydów icholesterolu HDL (odpowiednio -6% w porównaniu z +8% oraz +2% w porównaniu z +1%).

W wieloośrodkowym badaniu z podwójnie ślepą próbą i grupą kontrolną, 142 chłopców (w skaliTannera w fazie II i powyżej) oraz 106 dziewcząt, u których wystąpiła już pierwsza miesiączka, wwieku 10 do 17 lat (średnia wieku 14,2 roku) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną(HeFH) i stężeniem wyjściowym cholesterolu LDL pomiędzy 4,1 a 10,4 mmol/l przydzielono losowoalbo do grupy przyjmującej ezetymib w dawce 10 mg w skojarzeniu z symwastatyną (10, 20 lub 40mg), albo do grupy otrzymującej wyłącznie symwastatynę (10, 20 lub 40 mg) przez okres 6 tygodni,ezetymib podawany w skojarzeniu z symwastatyną w dawce 40 mg lub symwastatynę w monoterapiiw dawce 40 mg przez okres kolejnych 27 tygodni, a następnie metodą terapii otwartej ezetymib wskojarzeniu z symwastatyną (10, 20 lub 40 mg) przez kolejne 20 tygodni.

W tygodniu 6. wykazano, że ezetymib stosowany w skojarzeniu z symwastatyną (we wszystkichdawkach) znacząco obniżał stężenie cholesterolu całkowitego (38% w porównaniu z 26%),cholesterolu LDL (49% w porównaniu z 34%), apo B (39% w porównaniu z 27%) i cholesterolu nie-HDL (47% w porównaniu z 33%) w porównaniu z symwastatyną w monoterapii (we wszystkichdawkach). W odniesieniu do stężenia triglicerydów i cholesterolu HDL wyniki otrzymane w obugrupach leczonych były zbliżone (odpowiednio -17% w porównaniu z -12% oraz +7% w porównaniuz +6%). W tygodniu 33. uzyskane wyniki były zgodne z otrzymanymi w tygodniu 6. i znaczącowiększa liczba pacjentów otrzymujących ezetymib w skojarzeniu z symwastatyną w dawce 40 mg

(62%), osiągnęła idealną docelową wartość stężenia cholesterolu LDL według kryteriów NCEP AAP(< 2,8 mmol/l [110 mg/dl]) w porównaniu z pacjentami przyjmującymi wyłącznie symwastatynę wdawce 40 mg (25%). W tygodniu 53, pod koniec fazy przedłużenia badania prowadzonego metodąterapii otwartej, utrzymywały się wyniki leczenia w zakresie parametrów lipidowych.

Nie przeprowadzono oceny bezpieczeństwa i skuteczności leczenia skojarzonego ezetymibem isymwastatyną w dawkach przekraczających 40 mg na dobę u dzieci w wieku 10 do 17 lat. Nieprzeprowadzono badań dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania ezetymibustosowanego w skojarzeniu z symwastatyną u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 10 lat. Nieprzeprowadzono oceny długoterminowej skuteczności leczenia ezetymibem u pacjentów poniżej 17 latw zakresie zmniejszenia zachorowalności i śmiertelności w wieku dojrzałym.

Zapobieganie wystąpieniu incydentów sercowo-naczyniowych

Badanie IMPROVE-IT było wieloośrodkowym, randomizowanym badaniem klinicznym, z podwójnieślepą próbą i grupą kontrolną przyjmującą aktywny lek, przeprowadzonym z udziałem 18 144pacjentów włączonych do badania w ciągu 10 dni od hospitalizacji z powodu wystąpienia ostregozespołu wieńcowego (OZW, tj. ostrego zawału mięśnia sercowego lub niestabilnej dławicypiersiowej). W czasie przyjęcia do szpitala z powodu OZW u pacjentów, którzy nie przyjmowalileczenia obniżającego poziom lipidów, stężenie cholesterolu LDL wynosiło ≤ 125 mg/dl(≤ 3,2 mmol/l), a u pacjentów, którzy przyjmowali leczenie obniżające poziom lipidów, wynosiło ≤100 mg/dl (≤ 2,6 mmol/l). Wszystkich pacjentów przydzielano w sposób losowy w stosunku 1:1 dogrupy otrzymującej ezetymib z symwastatyną w dawce 10 mg+ 40 mg (n=9067) lub symwastatynę wdawce 40 mg (n=9077). Mediana okresu obserwacji wynosiła 6,0 lat.

Średnia wieku pacjentów wynosiła 63,6 lat. 76% pacjentów stanowili mężczyźni, 84% pacjentów byłorasy białej, a 27% pacjentów chorowało na cukrzycę. Średnie stężenie cholesterolu LDL w czasiewystąpienia incydentu kwalifikującego do badania u pacjentów przyjmujących leczenie obniżającepoziom lipidów (n=6390) i u tych, którzy nie przyjmowali leczenia obniżającego poziom lipidów(n=11 594) wynosiło odpowiednio 80 mg/dl (2,1 mmol/l) i 101 mg/dl (2,6 mmol/l). Przedhospitalizacją z powodu wystąpienia OZW kwalifikującego do badania 34% pacjentów przyjmowałostatynę. Po upływie jednego roku średnie stężenie cholesterolu LDL u pacjentów kontynuującychleczenie wynosiło 53,2 mg/dl (1,4 mmol/l) w grupie otrzymującej ezetymib z symwastatyną i 69,9mg/dl (1,8 mmol/l) w grupie przyjmującej symwastatynę w monoterapii. Poziom lipidów badano naogół u pacjentów, którzy w dalszym ciągu przyjmowali badane leczenie.

Na pierwszorzędowy punkt końcowy składał się zgon z przyczyn naczyniowo-sercowych, poważneincydenty wieńcowe (zdefiniowane jako zawał mięśnia sercowego niezakończony zgonem,udokumentowana niestabilna dławica piersiowa wymagająca hospitalizacji lub jakakolwiek procedurarewaskularyzacji wieńcowej przeprowadzona przynajmniej 30 dni po losowym przydzieleniu leczenia)oraz udar mózgu niezakończony zgonem.

Badanie wykazało, że leczenie ezetymibem w skojarzeniu z symwastatyną pozwalało uzyskaćdodatkowe korzyści w zmniejszeniu pierwszorzędowego złożonego punktu końcowego, tj. zgonu zprzyczyn sercowo-naczyniowych, poważnego incydentu wieńcowego i udaru mózgu niezakończonegozgonem, w porównaniu z samą symwastatyną (zmniejszenie ryzyka względnego o 6,4%, p=0,016).Pierwszorzędowy punkt końcowy wystąpił u 2572 z 9067 pacjentów (7-letni wskaźnik Kaplana-Meiera [KM] wynosił 32,72%) w grupie przyjmującej ezetymib z symwastatyną oraz u 2742 z 9077pacjentów (7-letni wskaźnik KM wynosił 34,67%) w grupie otrzymującej samą symwastatynę (patrzRycina 1 i Tabela 1.). Oczekuje się, że w przypadku jednoczesnego podawania innych statyn oudowodnionej skuteczności w zmniejszeniu ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych korzyści tebędą zbliżone. Całkowita liczba zgonów w tej grupie podwyższonego ryzyka nie uległa zmianie (patrzTabela 1).

Stwierdzono ogólną korzyść w przypadku wszystkich udarów mózgu; jakkolwiek odnotowano niewielkie, nieistotne zwiększenie liczby udarów krwotocznych w grupie ezetymib-symwastatyna w

porównaniu do grupy pacjentów otrzymujących samą symwastatynę (patrz Tabela 1). Ryzyko udarukrwotocznego w przypadku jednoczesnego podawania ezetymibu w skojarzeniu ze statyną osilniejszym działaniu nie zostało ocenione w długoterminowych badaniach.

Efekt leczenia ezetymibem z symwastatyną był na ogół spójny z efektami uzyskiwanymi w szeregupodgrup, tj. zależnie od płci, wieku, rasy, cukrzycy w wywiadzie, wyjściowego poziomu lipidów,wcześniejszego leczenia statyną, przebytego udaru mózgu i nadciśnienia.

Rysunek 1: Wpływ leczenia skojarzonego ezetymibem z symwastatyną na pierwszorzędowy złożonypunkt końcowy, tj. zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, poważny incydent wieńcowy lub udarmózgu niezakończony zgonem

Tabela 1

Poważne incydenty sercowo-naczyniowe u wszystkich przydzielanych w sposób losowy pacjentów wbadaniu IMPROVE-IT z podziałem na grupy leczenia

Wynik Ezetymib + Symwastatyna

10 + 40 mga

(n=9067)

Symwastatyna

40 mgb

(n=9077)

Współczynnik

ryzyka

(95% CI)

Wartość

n K-M % n K-M %

Pierwszorzędowy złożony punkt końcowy skuteczności

(zgon z przyczyn sercowo-

naczyniowych, poważny incydent

wieńcowy i udar mózgu

niezakończony zgonem)

2572 32,72% 2742 34,67% 0,936 (0,887; 0,988) 0,016

Drugorzędowe złożone punkty końcowe skuteczności

Zgon związany z chorobą wieńcową,

zawał mięśnia sercowego

niezakończony zgonem,

rewaskularyzacja wieńcowa w trybie

pilnym po 30 dniach

1322 17,52% 1448 18,88% 0,912 (0,847; 0,983) 0,016

Poważny incydent wieńcowy, udar

mózgu niezakończony zgonem, zgon

(z dowolnej przyczyny)

3089 38,65% 3246 40,25% 0,948 (0,903; 0,996) 0,035

Zgon z przyczyn sercowo-

naczyniowych, zawał mięśnia

sercowego niezakończony zgonem,

niestabilna dławica piersiowa

wymagająca hospitalizacji,

jakakolwiek procedura

rewaskularyzacji, udar mózgu

niezakończony zgonem

2716 34,49% 2869 36,20% 0,945 (0,897; 0,996) 0,035

Składowe pierwszorzędowego złożonego punktu końcowego skuteczności i wybrane punkty końcowe skuteczności(pierwsze wystąpienie określonego zdarzenia w dowolnym momencie)

Zgon z przyczyn sercowo-

naczyniowych

537 6,89% 538 6,84% 1,000 (0,887; 1,127) 0,997

Poważny incydent wieńcowy:

zawał mięśnia sercowego

niezakończony zgonem

945 12,77% 1083 14,41% 0,871 (0,798; 0,950) 0,002

niestabilna dławica piersiowa

wymagająca hospitalizacji

156 2,06% 148 1,92% 1,059 (0,846; 1,326) 0,618

rewaskularyzacja wieńcowa po

30 dniach

1690 21,84% 1793 23,36% 0,947 (0,886; 1,012) 0,107

Udar mózgu niezakończony zgonem 245 3,49% 305 4,24% 0,802 (0,678; 0,949) 0,010

Wszystkie przypadki zawału mięśnia

sercowego (zakończone

i niezakończone zgonem)

977 13,13% 1118 14,82% 0,872 (0,800; 0,950) 0,002

Wszystkie przypadki udaru

(zakończone i niezakończone

zgonem)

296 4,16% 345 4,77% 0,857 (0,734; 1,001) 0,052

Udar niekrwotocznyd 242 3,48% 305 4,23% 0,793 (0,670; 0,939) 0,007

Udar krwotoczny 59 0,77% 43 0,59% 1,377 (0,930; 2,040) 0,110

Zgon z dowolnej przyczyny 1215 15,36% 1231 15,28% 0,989 (0,914; 1,070) 0,782

a u 6% pacjentów dawkę ezetymibu + symwastatyny zwiększono do 10 + 80 mgb u 27% pacjentów dawkę symwastatyny zwiększono do 80 mgc estymator Kaplana-Meiera po 7 latach

d w tym udar niedokrwienny mózgu lub udar niekreślonego rodzaju

Zapobieganie poważnym zdarzeniom naczyniowym w przewlekłej chorobie nerek

Badanie SHARP było wielonarodowym, randomizowanym badaniem, z grupą kontrolną placebo ipodwójnie ślepą próbą, przeprowadzonym z udziałem 9438 pacjentów z przewlekłą chorobą nerek, zktórych w chwili rozpoczęcia badania 1/3 była poddawana hemodializie. 4650 pacjentów przydzielonodo grupy stosującej kombinację ezetymibu i symwastatyny w stałej dawce 10/20 mg, a 4620 do grupyplacebo. Mediana czasu obserwacji wynosiła 4,9 roku. Średnia wieku pacjentów wynosiła 62 lata,63% uczestników stanowili mężczyźni, 72% osób było rasy białej, u 23% stwierdzono cukrzycę, a wprzypadku pacjentów niedializowanych średnia szacunkowa szybkość przesączania kłębuszkowego(ang. eGFR, estimated glomerular filtration rate) wynosiła 26,5 ml/min/1,73 m2. W kryteriachprzystąpienia do badania nie uwzględniono parametrów lipidowych. Średnie wyjściowe stężeniefrakcji cholesterolu LDL wynosiło 108 mg/dl. Po upływie jednego roku, w tym u pacjentów nieprzyjmujących już badanego produktu leczniczego, stężenie cholesterolu LDL zmniejszyło sięwzględem placebo o 26% w grupie leczonej symwastatyną w monoterapii w dawce 20 mg i o 38% wgrupie stosującej produkt leczniczy ezetymib 10 mg w skojarzeniu z symwastatyną w dawce 20 mg.

Porównaniem pierwotnym określonym w protokole badania SHARP była analiza wyodrębnionazgodnie z zaplanowanym leczeniem „poważnych zdarzeń naczyniowych” (zdefiniowanych jako zawałmięśnia sercowego niezakończony zgonem lub zgon z przyczyn sercowych, udar mózgu lubjakakolwiek procedura rewaskularyzacji) wyłącznie u tych pacjentów przydzielanych w sposóblosowy na początku do grupy leczonej ezetymibem w skojarzeniu z symwastatyną (n=4193) lub dogrupy placebo (n=4191). W analizach wtórnych uwzględniono tę samą kombinację zdarzeń, którąanalizowano w całej kohorcie pacjentów przydzielanych w sposób losowy (w chwili rozpoczęciabadania lub po upływie 1 roku) do grupy leczonej ezetymibem w skojarzeniu z symwastatyną(n=4650) lub do grupy placebo (n=4620), a także poszczególne składowe tej kombinacji.

Analiza pierwszorzędowego punktu końcowego wykazała, że stosowanie ezetymibu w skojarzeniu zsymwastatyną wiązało się z istotnym zmniejszeniem ryzyka wystąpienia poważnych zdarzeńnaczyniowych (749 pacjentów ze stwierdzonymi zdarzeniami w grupie placebo w porównaniu z 639przypadkami w grupie leczonej produktem ezetymib w skojarzeniu z symwastatyną), przy czymryzyko względne zmniejszyło się o 16% (p=0,001).

Jednakże plan tego badania nie pozwala na odrębną ocenę wkładu ezetymibu w skuteczność wzakresie istotnego zmniejszenia ryzyka występowania poważnych zdarzeń naczyniowych u pacjentówz przewlekłą chorobą nerek.

W Tabeli 2 przedstawiono poszczególne zdarzenia opisywane jako poważne incydenty naczyniowe,stwierdzone u pacjentów przydzielanych w sposób losowy. Stosowanie ezetymibu w skojarzeniu zsymwastatyną wiązało się z istotnym zmniejszeniem ryzyka wystąpienia udaru mózgu oraz wykonaniajakiejkolwiek procedury rewaskularyzacji, przy nieistotnych różnicach liczbowych na korzyśćezetymibu w skojarzeniu z symwastatyną w odniesieniu do zdarzeń w postaci zawału mięśniasercowego niezakończonego zgonem i zgonu z przyczyn sercowych.

Tabela 2

Poważne zdarzenia naczyniowe stwierdzone u wszystkich przydzielanych w sposób losowy pacjentów w badaniu SHARPa z podziałem na grupy leczenia

Wynik

Esetin 10 mg w

skojarzeniu

z symwastatyną

20 mg

Placebo

(n=4620)

Współczynnik

ryzyka (95% CI)

Wartość p

Poważne zdarzenia naczyniowe701 (15,1%) 814 (17,6%) 0,85 (0,77–0,94) 0,001

Zawał mięśnia sercowego

niezakończony zgonem

134 (2,9%) 159 (3,4%) 0,84 (0,66–1,05) 0,12

Zgon z przyczyn sercowych 253 (5,4%) 272 (5,9%) 0,93 (0,78–1,10) 0,38

Jakikolwiek udar 171 (3,7%) 210 (4,5%) 0,81 (0,66–0,99) 0,038

Niekrwotoczny udar mózgu 131 (2,8%) 174 (3,8%) 0,75 (0,60–0,94) 0,011

Krwotoczny udar mózgu 45 (1,0%) 37 (0,8%) 1,21 (0,78–1,86) 0,40

Jakakolwiek procedura

rewaskularyzacji

284 (6,1%) 352 (7,6%) 0,79 (0,68–0,93) 0,004

Duże zdarzenia miażdżycowe

(ang. MAE, major

atherosclerotic events)b

526 (11,3%) 619 (13,4%) 0,83 (0,74–0,94) 0,002

A Analiza wyodrębniona zgodnie z zaplanowanym leczeniem z uwzględnieniem wszystkich uczestników badania SHARPprzydzielanych w sposób losowy do grupy leczonej ezetymibem w skojarzeniu z symwastatyną lub do grupy placebo wchwili rozpoczęcia badania lub po upływie 1 roku.

b MAE: zdefiniowane jako kombinacja zawału mięśnia sercowego niezakończonego zgonem, zgonu z przyczyn wieńcowych, niekrwotocznego udaru mózgu lub jakiejkolwiek procedury rewaskularyzacji

W przypadku pacjentów, u których wyjściowe stężenie cholesterolu LDL było mniejsze (< 2,5mmol/l) oraz pacjentów, którzy w chwili rozpoczęcia badania poddawani byli dializie, całkowitezmniejszenie stężenia frakcji cholesterolu LDL uzyskane za pomocą ezetymibu w skojarzeniu zsymwastatyną było mniejsze niż w przypadku pozostałych pacjentów i, analogicznie, zmniejszenieryzyka w obu tych grupach było relatywnie osłabione.

Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna

W badaniu z randomizacją, podwójnie ślepą próbą i z okresem obserwacji wynoszącym 12 tygodniwzięło udział 50 pacjentów z rozpoznaniem homozygotycznej hipercholesterolemii rodzinnej napodstawie danych klinicznych i (lub) genetycznych. Pacjenci przyjmowali atorwastatynę lubsymwastatynę (40 mg), stosując lub nie stosując aferezy LDL. Ezetymib przyjmowany w skojarzeniuz atorwastatyną (40 lub 80 mg) lub symwastatyną (40 lub 80 mg) istotnie zmniejszał stężeniecholesterolu LDL (o 15%) w porównaniu ze zwiększeniem dawek symwastatyny lub atorwastatyny,stosowanych w monoterapii z 40 do 80 mg.

Stenoza aortalna

Badanie dotyczące stosowania symwastatyny i ezetymibu w leczeniu stenozy aortalnej (ang. SEAS,Simvastatin and Ezetimibe for the Treatment of Aortic Stenosis) było to wieloośrodkowe badanie zpodwójnie ślepą próbą i grupą kontrolną placebo (mediana czasu trwania 4,4 lata) prowadzone zudziałem 1873 pacjentów z bezobjawową stenozą aortalną (ang. AS, aortic stenosis), udokumentowaną na podstawie mierzonej metodą Dopplera wartości szczytowej prędkości przepływuprzez zastawkę aortalną mieszczącej się w zakresie od 2,5 do 4,0 m/s. Do badania włączono jedyniepacjentów, w przypadku których stwierdzono brak konieczności stosowania statyn w celuzmniejszenia ryzyka rozwoju miażdżycy układu sercowo-naczyniowego. Pacjentów randomizowano

w stosunku liczbowym 1 : 1 do grupy przyjmującej placebo lub do grupy leczonej ezetymibem wdawce 10 mg w skojarzeniu z symwastatyną w dawce 40 mg na dobę.

Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był punkt złożony w postaci poważnych incydentówsercowo-naczyniowych (ang. MCE, major cardiovascular events), czyli zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, operacji wymiany zastawki aortalnej (ang. AVR, aortic valve replacement),zastoinowej niewydolności serca (ang. CHF, congestive heart failure) w następstwie progresji stenozyaortalnej, zawału mięśnia sercowego bez skutku śmiertelnego, operacji wszczepienia pomostówaortalno-wieńcowych (ang. CABG, coronary artery bypass grafting), przezskórnej interwencjiwieńcowej (ang. PCI, percutaneous coronary intervention), hospitalizacji z powodu niestabilnejdławicy piersiowej oraz niekrwotocznego udaru mózgu. Najważniejsze drugoplanowe punktykońcowe stanowiły zestawienia podzbiorów określonych kategorii zdarzeń z pierwszorzędowegopunktu końcowego.

W porównaniu z placebo leczenie skojarzone ezetymibem z symwastatyną w dawce 10/40 mg niewiązało się z istotnym zmniejszeniem ryzyka wystąpienia poważnych incydentów sercowo-naczyniowych.

Pierwszorzędowy punkt końcowy stwierdzono u 333 pacjentów (35,3%) z grupy leczonej ezetymibemw skojarzeniu z symwastatyną oraz u 355 pacjentów (38,2%) z grupy placebo (współczynnik ryzyka -HR w grupie leczonej ezetymibem w skojarzeniu z symwastatyną wynosił 0,96; 95% przedziałufności, 0,83 do 1,12; p=0,59). Operację wymiany zastawki aortalnej przeprowadzonou 267 pacjentów (28,3%) z grupy leczonej ezetymibem w skojarzeniu z symwastatyną

i u 278 pacjentów (29,9%) z grupy placebo (HR, 1,00; 95% przedział ufności, 0,84 do 1,18; p=0,97).Wystąpienie niedokrwiennych incydentów sercowo-naczyniowych odnotowano u mniejszej liczbypacjentów z grupy leczonej ezetymibem w skojarzeniu z symwastatyną (n=148) niż z grupy placebo(n=187) (HR, 0,78; 95% przedział ufności, 0,63 do 0,97; p=0,02), głównie ze względu na mniejsząliczbę osób poddanych operacji wszczepienia pomostów aortalno-wieńcowych.

Nowotwory stwierdzono częściej w grupie leczonej ezetymibem z symwastatyną (105 w porównaniu z70, p=0,01). Kliniczne znaczenie tej obserwacji jest niepewne, ponieważ w większym badaniuSHARP całkowita liczba pacjentów, u których wystąpiły nowotwory (438 w grupie leczonejezetymibem w skojarzeniu z symwastatyną w porównaniu z 439 w grupie otrzymującej placebo) nieróżniła się. Ponadto w badaniu IMPROVE-IT całkowita liczba pacjentów z nowo zdiagnozowanymnowotworem złośliwym (853 w grupie ezetymib/symwastatyna w stosunku do 863 w grupieotrzymującej tylko symwastatynę) nie różniła się znacząco, a zatem wyniki uzyskane w badaniu SEASnie zostały potwierdzone przez badanie SHARP lub IMPROVE-IT.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po przyjęciu doustnym ezetymib jest szybko wchłaniany i w znacznym stopniu sprzęgany do postaciczynnego farmakologicznie glukuronianu fenolowego (glukuronian ezetymibu). Średnie maksymalnestężenia leku (Cmax) występują w ciągu 1 - 2 godzin w przypadku glukuronianu ezetymibu i w ciągu4 - 12 godzin w przypadku ezetymibu. Nie można określić bezwzględnej biodostępności ezetymibu,ponieważ substancja ta jest prawie całkowicie nierozpuszczalna w wodnych roztworach, które mogąbyć stosowane do wstrzykiwań.

Jednoczesne przyjmowanie pokarmów (z dużą lub małą zawartością tłuszczu) nie ma wpływu nabiodostępność ezetymibu podczas stosowania ezetymibu w postaci tabletek 10 mg. Esetin możnaprzyjmować z jedzeniem lub bez.

Dystrybucja

Ezetymib i glukuronian ezetymibu wiążą się z białkami ludzkiego osocza odpowiednio w 99,7% i 88 – 92%.

Metabolizm

Ezetymib jest metabolizowany głównie w jelicie cienkim i w wątrobie poprzez sprzęganie z kwasemglukuronowym (reakcja II fazy), a następnie wydalany z żółcią. U wszystkich badanych gatunkówzwierząt obserwowano również minimalny metabolizm oksydacyjny (reakcja I fazy). Ezetymib iglukuronian ezetymibu są dwiema głównymi pochodnymi leku wykrywanymi w osoczu krwi.Stanowią one odpowiednio 10% - 20% oraz 80% - 90% całkowitego stężenia leku w osoczu krwi.Zarówno ezetymib, jak i glukuronian ezetymibu są powoli usuwane z osocza. Stwierdzono znacznekrążenie jelitowo-wątrobowe tych substancji. Okres półtrwania ezetymibu i glukuronianu ezetymibuwynosi około 22 godzin.

Eliminacja

Po podaniu doustnym ezetymibu znakowanego C14 w dawce 20 mg ludziom całkowity ezetymib wosoczu krwi stanowił około 93% całkowitej aktywności promieniotwórczej. W stolcu i w moczuodzyskano odpowiednio około 78% i 11% całkowitej dawki izotopu promieniotwórczego w okresie10-dniowej zbiórki. Po 48 godzinach od podania nie stwierdzono wykrywalnego poziomu aktywnościpromieniotwórczej w osoczu krwi.

Szczególne grupy pacjentów

Dzieci i młodzież

Parametry farmakokinetyczne ezetymibu są podobne u dzieci w wieku powyżej 6 lat oraz u dorosłych.Brak danych o właściwościach farmakokinetycznych w populacji dzieci w wieku poniżej 6 lat.Doświadczenie kliniczne u dzieci i młodzieży obejmuje pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną, heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną lub sitosterolemią.

Osoby w podeszłym wieku

Stężenie ezetymibu całkowitego w osoczu krwi u osób w wieku podeszłym (65 lat lub starszych) jestokoło 2 razy większe niż u osób młodszych (18 – 45 lat). Zmniejszenie stężenia cholesterolu LDL orazprofil działań niepożądanych są porównywalne przy stosowaniu ezetymibu u osób w wieku podeszłymi u osób młodszych. Dlatego nie ma konieczności dostosowywania dawkowania ezetymibu u osóbstarszych.

Zaburzenia czynności wątroby

Po podaniu ezetymibu w pojedynczej dawce 10 mg średnie AUC stężenia całkowitego ezetymibu byłozwiększone około 1,7-krotnie u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (5-6punktów wg skali Child-Pugh) w porównaniu z osobami zdrowymi. W 14 dniowym badaniu, wktórym podawano dawki wielokrotne leku (10 mg raz na dobę) pacjentom z umiarkowanymizaburzeniami czynności wątroby (7-9 punktów wg skali Child-Pugh), stwierdzono około 4-krotnezwiększenie średniego AUC całkowitego ezetymibu pomiędzy dobą pierwszą i czternastą wporównaniu z osobami zdrowymi. Nie jest konieczne dostosowanie dawki produktu leczniczego upacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby. Ze względu na to, że nie jest znany wpływwzrastającej ekspozycji na ezetymib u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniamiczynności wątroby (> 9 punktów wg skali Child-Pugh) nie zaleca się stosowania produktu leczniczegoEsetin w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia czynności nerek

Po podaniu ezetymibu w pojedynczej dawce 10 mg pacjentom z ciężką chorobą nerek (n=8, średniklirens kreatyniny ≤ 30 ml/min/1,73 m2), średnie AUC całkowitego ezetymibu zwiększyło się około1,5-krotnie w porównaniu z osobami zdrowymi (n=9). Wynik ten nie jest uważany za klinicznieistotny. Nie jest konieczne dostosowanie dawki produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniamiczynności nerek.

U dodatkowego pacjenta uczestniczącego w powyższym badaniu (stan po przeszczepieniu nerki, otrzymującego wiele leków, w tym cyklosporynę) stężenie ezetymibu całkowitego wzrosło 12-krotnie.

Płeć

U kobiet stwierdzono nieco większe (około 20%) stężenia całkowitego ezetymibu w osoczu niż umężczyzn. Nie stwierdzono różnic pod względem zmniejszenia stężenia cholesterolu LDL i profilubezpieczeństwa u mężczyzn i kobiet leczonych ezetymibem, dlatego nie jest wymagane dostosowaniedawki w zależności od płci pacjenta.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badania na zwierzętach dotyczące przewlekłego działania toksycznego nie wykazały istnienianarządów szczególnie zagrożonych takim działaniem. U psów, którym podawano ezetymib przezokres czterech tygodni (≥ 0,03 mg/kg mc. na dobę) stwierdzono zwiększenie stężenia cholesterolu wżółci znajdującej się w pęcherzyku żółciowym o 2,5 do 3,5 razy. Niemniej jednak w badaniu, wktórym psom podawano lek w dawkach do 300 mg/kg mc. na dobę przez okres jednego roku, niestwierdzono zwiększenia zapadalności na kamicę żółciową, ani innego oddziaływania na wątrobę idrogi żółciowe. Nie wiadomo, czy wyniki tych badań mają jakieś odniesienie do ludzi. Nie możnawykluczyć ryzyka powstawania kamieni żółciowych w przypadku stosowania ezetymibu w dawkachterapeutycznych.

W badaniach nad jednoczesnym stosowaniem ezetymibu i statyn stwierdzono, że działania toksycznebyły zasadniczo takie, jakie są związane ze stosowaniem statyn. Niektóre z tych działań były bardziejwidoczne podczas jednoczesnego stosowania produktów leczniczych niż obserwowane podczasstosowania statyn w monoterapii. Można to przypisać interakcjom farmakokinetycznym ifarmakodynamicznym podczas stosowania skojarzonego. W badaniach klinicznych nie obserwowanotakich interakcji. Miopatia występowała u szczurów dopiero po dawkach wielokrotnie większych oddawek leczniczych u ludzi (około 20 razy większe AUC w odniesieniu do statyn oraz 500 – 2000 razywiększe AUC w odniesieniu do aktywnych metabolitów ezetymibu).

W szeregu testów dotyczących działania ezetymibu przeprowadzonych in vivo i in vitro niestwierdzono działania genotoksycznego podczas podawania leku osobno lub w skojarzeniu ze statyną.Wyniki długotrwałych badań dotyczących działania rakotwórczego ezetymibu były również ujemne.

Ezetymib nie miał wpływu na płodność samic i samców szczurów. Nie miał działania teratogennego wbadaniach na szczurach lub królikach, nie miał także wpływu na rozwój przedurodzeniowy ipourodzeniowy. Ezetymib przenikał barierę łożyskową u ciężarnych samic szczura i królika podczaspodawania go w wielokrotnych dawkach po 1000 mg/kg mc. na dobę. W przypadku jednoczesnegopodawania ezetymibu i statyn nie stwierdzono działania teratogennego u szczurów. Zaobserwowanoniewielką liczbę zaburzeń rozwoju kośćca (połączenia trzonów kręgów piersiowych i ogonowych,zmniejszenie liczby kręgów ogonowych) u ciężarnych samic szczura. W przypadku jednoczesnegostosowania ezetymibu i lowastatyny stwierdzono działanie letalne na zarodki.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodnaKroskarmeloza sodowaHypromeloza

Sodu laurylosiarczanKrospowidon (typ A)Celuloza mikrokrystalicznaMagnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.