CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Glimepiride Genoptim, 1 mg, tabletki Glimepiride Genoptim, 2 mg, tabletki Glimepiride Genoptim, 3 mg, tabletki Glimepiride Genoptim, 4 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna tabletka zawiera 1 mg, 2 mg, 3 mg lub 4 mg glimepirydu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Każda tabletka 1 mg zawiera 158,45 mg laktozy jednowodnej.Każda tabletka 2 mg zawiera 157,50 mg laktozy jednowodnej. Każda tabletka 3 mg zawiera 156,45 mg laktozy jednowodnej. Każda tabletka 4 mg zawiera 155,35 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka.
Glimepiride Genoptim, 1mg, tabletki:
Tabletki koloru różowego, płaskie, podłużne z rowkiem dzielącym. Po jednej stronie, z obu stron rowka wytłoczone oznakowanie "X" i "76", po drugiej stronie gładka. Wymiary: 10 mm x 5 mm.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Glimepiride Genoptim, 2 mg, tabletki:
Tabletki barwy białej lub kremowej, płaskie, podłużne z rowkiem dzielącym.Po jednej stronie, z obu stron rowka wytłoczone oznakowanie “Y” i “32”, po drugiej stronie gładka.Wymiary: 10 mm x 5 mm.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Glimepiride Genoptim, 3 mg, tabletki:
Tabletki koloru jasnożółtego, płaskie, podłużne z rowkiem dzielącym.Po jednej stronie, z obu stron rowka wytłoczone oznakowanie “Y” i “33”, po drugiej stronie gładka. Wymiary: 10 mm x 5 mm.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Glimepiride Genoptim, 4 mg, tabletki:
Tabletki koloru od jasnoniebieskiego do niebieskiego, płaskie, podłużne z rowkiem dzielącym.Po jednej stronie, z obu stron rowka wytłoczone oznakowanie “Y” i “34”, po drugiej stronie gładka. Wymiary: 10 mm x 5 mm.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Strona 1 z 12
Produkt Glimepiride Genoptim jest wskazany do stosowania w leczeniu cukrzycy typu 2, gdy dieta,
ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie są wystarczająco skuteczne.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Podanie doustne.
Podstawą skutecznego leczenia cukrzycy jest właściwa dieta, regularne ćwiczenia fizyczne, jakrównież regularne badania krwi i moczu. Tabletki lub insulina nie są skuteczne, jeśli pacjent nieprzestrzega zaleconej diety.
Dawkowanie
Dawkowanie zależy od wyników stężenia glukozy we krwi i moczu.
Początkowa dawka glimepirydu wynosi 1 mg na dobę. Jeśli taka dawka zapewnia dobrą kontrolęglikemii, należy ją przyjąć jako dawkę podtrzymującą.
Dla innego schematu dawkowania są dostępne produkty o innych mocach.
W przypadku braku zadowalającej kontroli, dawkę należy stopniowo zwiększać, na podstawiewyników kontroli glikemii, w odstępach 1-2 tygodniowych między kolejnymi wielkościami dawek,do osiągnięcia dawki dobowej 2, 3 lub 4 mg glimepirydu.
Tylko w wyjątkowych przypadkach dawka glimepirydu większa niż 4 mg na dobę daje lepsze wyniki terapeutyczne. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 6 mg glimepirydu.
U pacjentów, u których po podawaniu maksymalnej dawki dobowej metforminy nie uzyskano zadowalającej skuteczności, można zastosować leczenie skojarzone z glimepirydem.
Utrzymując dawkę metforminy, należy rozpocząć podawanie glimepirydu od małych dawek, które wzależności od pożądanej kontroli stężenia glukozy zwiększa się, aż do maksymalnej dawki dobowej.Leczenie skojarzone powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
U pacjentów, u których po zastosowaniu maksymalnej dawki dobowej produktu GlimepirideGenoptim nie uzyskano zadowalającej skuteczności, można w razie konieczności, rozpocząćjednoczesne leczenie insuliną. Utrzymując dawkę glimepirydu, należy rozpocząć podawanie insulinyod małych dawek, które stopniowo zwiększa się w zależności od pożądanej kontroli stężenia glukozy.Leczenie skojarzone powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
Wystąpienie u pacjenta hipoglikemii po przyjęciu 1 mg produktu Glimepiride Genoptim na dobę, oznacza możliwość kontrolowania glikemii wyłącznie za pomocą samej diety.
W czasie leczenia, gdy na skutek poprawy kontroli cukrzycy wzrasta wrażliwość na insulinę, zapotrzebowanie na glimepiryd może się zmniejszyć. Z tego względu, w celu uniknięcia hipoglikemii, należy rozważyć okresowe zmniejszenie dawki lub całkowite odstawienie produktu. Zmianę dawkowania należy także rozważyć w przypadku wystąpienia zmiany masy ciała lub trybu życiapacjenta oraz wystąpienia innych czynników zwiększających ryzyko hipo- lub hiperglikemii.
Zastąpienie innych doustnych leków przeciwcukrzycowych produktem Glimepiride Genoptim
Możliwe jest dokonanie zmiany sposobu leczenia zastępując inne doustne leki przeciwcukrzycoweproduktem Glimepiride Genoptim. W razie zmiany leku na produkt Glimepiride Genoptim należy wziąć pod uwagę dawkę oraz okres półtrwania poprzednio stosowanego leku. W przypadku niektórych leków, szczególnie leków przeciwcukrzycowych o długim okresie półtrwania (np. chlorpropamid), zaleca się zachowanie kilkudniowego okresu na wydalenie produktu, w celu zminimalizowania ryzyka hipoglikemii spowodowanego łącznym działaniem.
Strona 2 z 12
Zalecana dawka początkowa produktu Glimepiride Genoptim wynosi 1 mg/dobę. W zależności odreakcji na leczenie, dawka glimepirydu może być stopniowo zwiększana zgodnie z powyższymizaleceniami.
Zastąpienie insuliny produktem Glimepiride Genoptim
W wyjątkowych przypadkach, u pacjentów z cukrzycą typu 2 leczonych insuliną, wskazana może byćzmiana leczenia na produkt Glimepiride Genoptim. Zmiana sposobu leczenia powinna odbywać siępod ścisłą kontrolą lekarza.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby: Patrz punkt 4.3.
Dzieci i młodzież:
Brak danych dotyczących stosowania glimepirydu u pacjentów w wieku poniżej 8 lat. Dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności stosowania glimepirydu w monoterapii u dzieci od 8 lat i młodzieży sąograniczone (patrz punkt 5.1 i 5.2).
Ponieważ dostępne dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci i młodzieży sąniewystarczające, nie zaleca się stosowania.
Sposób podawania
Zazwyczaj pojedyncza dawka dobowa glimepirydu jest wystarczająca. Zaleca się przyjmowanie lekuna krótko przed lub w trakcie śniadania, lub gdy pominięto śniadanie na krótko przed pierwszymgłównym posiłkiem.
W przypadku pominięcia dawki, nie należy jej korygować zwiększając następną dawkę. Tabletki należy połknąć, bez żucia, popijając płynem.
4.3 Przeciwwskazania
Produkt Glimepiride Genoptim jest przeciwwskazany w następujących przypadkach: • nadwrażliwość na glimepiryd, inne pochodne sulfonylomocznika lub sulfonamidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1, • cukrzyca typu I ,
• śpiączka cukrzycowa,
• kwasica ketonowa,
• ciężkie zaburzenia czynności nerek lub wątroby. W przypadku ciężkich zaburzeń czynności
nerek lub wątroby, wymagana jest zamiana leczenia na insulinę.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Produkt Glimepiride Genoptim należy przyjmować na krótko przed lub w trakcie posiłku.
W przypadku nieregularnego spożywania posiłków lub pomijania posiłków, leczenie produktemGlimepiride Genoptim może prowadzić do hipoglikemii. Objawami hipoglikemii mogą być: bóległowy, napady głodu, nudności, wymioty, znużenie, senność, zaburzenia snu, niepokój ruchowy,agresywność, osłabienie koncentracji, czujności i czasu reakcji, depresja, dezorientacja, zaburzeniamowy i widzenia, afazja, drżenie, niedowład, zaburzenia czucia, zawroty głowy, uczucie bezradności,utrata samokontroli, delirium, drgawki pochodzenia mózgowego, senność i utrata przytomności aż dostanu śpiączki włącznie, płytki oddech oraz bradykardia. Ponadto mogą wystąpić objawy zaburzenia
Strona 3 z 12
regulacji układu adrenergicznego, takie jak: potliwość, wilgotna skóra, niepokój, częstoskurcz,nadciśnienie, palpitacje, dławica piersiowa oraz arytmie serca.
Obraz kliniczny wstrząsu hipoglikemicznego może przypominać udar.
Powyższe objawy można zazwyczaj kontrolować poprzez natychmiastowe podanie węglowodanów(cukru). Sztuczne środki słodzące nie są skuteczne.
Na przykładzie innych pochodnych sulfonylomocznika wiadomo, że pomimo początkowego
osiągnięcia zamierzonej skuteczności, może wystąpić nawrót hipoglikemii.
Ciężka lub długotrwała hipoglikemia, kontrolowana tylko częściowo za pomocą zwykle stosowanych ilości cukru, wymaga natychmiastowej interwencji lekarza lub czasami hospitalizacji.
Czynniki mogące wpłynąć na rozwój hipoglikemii:
• niechęć lub (częściej u pacjentów w podeszłym wieku) niezdolność do współpracy z
lekarzem,
• niedożywienie, nieregularne przyjmowanie posiłków, pomijanie posiłków, poszczenie,• brak równowagi pomiędzy wysiłkiem fizycznym a ilością spożywanych węglowodanów,• zmiana diety,
• spożywanie alkoholu, szczególnie z jednoczesnym pomijaniem posiłków,• zaburzenia czynności nerek,
• ciężkie zaburzenia czynności wątroby,
• przedawkowanie produktu Glimepiride Genoptim,
• niektóre niekontrolowane schorzenia endokrynologiczne prowadzące do zaburzenia przemiany węglowodanów lub rozregulowania cukrzycy (np. niektóre zaburzenia czynności tarczycy oraz przedniego płata przysadki lub niewydolność kory nadnerczy),• jednoczesne przyjmowanie niektórych leków (patrz punkt 4.5).
Leczenie produktem Glimepiride Genoptim wymaga regularnego kontrolowania stężenia cukru we krwi i w moczu. Ponadto zaleca się oznaczanie wskaźnika glikozylowanej hemoglobiny.
W czasie leczenia produktem Glimepiride Genoptim wymagane jest regularne kontrolowanie czynności wątroby oraz obrazu krwi (szczególnie oznaczanie liczby leukocytów i płytek krwi).
W sytuacjach stresowych (np. wypadek, poważna operacja, infekcje ze stanem gorączkowym itp.)może być wskazana czasowa zmiana leku na insulinę.
Brak danych dotyczących stosowania produktu Glimepiride Genoptim u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby oraz u pacjentów dializowanych. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek lub wątroby wskazana jest zmiana leczenia na insulinę.
Leczenie pochodnymi sulfonylomocznika pacjentów z niedoborem G6PD może prowadzić doniedokrwistości hemolitycznej. Ponieważ glimepiryd należy do grupy pochodnychsulfonylomocznika, należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z niedoborem G6PD lubrozważyć zastosowanie alternatywnego produktu, który nie należy do tej grupy.
Produkt Glimepiride Genoptim zawiera laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadko występującądziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłanianiaglukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Jednoczesne przyjmowanie produktu Glimepiride Genoptim z niektórymi produktami leczniczymimoże powodować zarówno nasilenie jak i osłabienie działania hipoglikemizującego glimepirydu.Dlatego też inne leki można przyjmować tylko za zgodą lub z przepisu lekarza.
Strona 4 z 12
Glimepiryd jest metabolizowany przez enzym cytochromu P450 2C9 (CYP2C9). Metabolizmglimepirydu może być zmieniony pod wpływem indukcji (np. ryfampicyny) lub zahamowania (np.flukonazolu) CYP2C9.
Wyniki z interakcji badanej in vivo opisane w literaturze wskazują, że podanie flukonazolu, jednegoz najsilniejszych inhibitorów CYP2C9, powoduje około 2-krotne zwiększenie pola pod krzywą(AUC) glimepirydu.
Interakcje opisuje się na podstawie doświadczeń ze stosowaniem glimepirydu oraz innych pochodnych sulfonylomocznika.
Wskutek stosowania jednego z następujących produktów leczniczych może wystąpić nasileniedziałania zmniejszającego stężenie cukru we krwi, prowadzące w niektórych przypadkach dohipoglikemii, na przykład:
• fenylobutazon, azapropazon oraz oksyfenbutazon,• insulina oraz doustne leki przeciwcukrzycowe, jak metformina,• salicylany oraz kwas p-aminosalicylowy,
• steroidy anaboliczne i męskie hormony płciowe,
• chloramfenikol, niektóre sulfonamidy o długotrwałym działaniu, tetracykliny, antybiotyki z
grupy chinolonów i klarytromycyna,
• leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny,• fenfluramina, • dizopiramid,
• fibraty,
• inhibitory konwertazy angiotensyny,• fluoksetyna, inhibitory monoaminooksydazy,• allopurynol, probenecyd, sulfinpirazon,• sympatykolityki,
• cyklo-, tro- i ifosfamid, • mikonazol, flukonazol,
• pentoksyfilina (duże dawki podawane pozajelitowo),• trytokwalina.
Wskutek stosowania jednego z następujących produktów leczniczych może wystąpić osłabienie działania zmniejszającego stężenie cukru we krwi, prowadzące w niektórych przypadkach do zwiększenia stężenia cukru we krwi, na przykład:
• estrogeny i progestageny,
• saluretyki, diuretyki tiazydowe,
• leki stymulujące tarczycę, glikokortykosteroidy,• pochodne fenotiazyny, chloropromazyna,• adrenalina i sympatykomimetyki,
• kwas nikotynowy (w dużych dawkach) oraz pochodne kwasu nikotynowego,• leki przeczyszczające (długotrwałe stosowanie),• fenytoina, diazoksyd,
• glukagon, barbiturany oraz ryfampicyna, • acetazolamid.
Antagoniści receptora H2, leki blokujące receptory β-adrenergiczne, klonidyna oraz rezerpina mogą
powodować zarówno nasilenie jak i osłabienie działania hipoglikemizującego.
Pod wpływem działania leków sympatykolitycznych, takich jak leki blokujące receptoryβ-adrenergiczne, klonidyna, guanetydyna oraz rezerpina, osłabieniu lub zniesieniu może uleckompensacyjna regulacja pochodzenia adrenergicznego.
Alkohol może nasilać lub osłabiać hipoglikemizujące działanie glimepirydu w sposób nieprzewidywalny.
Strona 5 z 12
Glimepiryd może zarówno nasilać, jak i osłabiać działanie pochodnych kumaryny.
Kolesewelam wiąże się z glimepirydem i zmniejsza wchłanianie glimepirydu z przewodu pokarmowego. Nie obserwowano interakcji kiedy glimepiryd został przyjęty co najmniej na 4 godziny przed kolesewelamem. Dlatego glimepiryd należy podawać co najmniej 4 godziny przed kolesewelamem.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Ryzyko związane z cukrzycą
Nieprawidłowe stężenia glukozy we krwi w czasie ciąży wiążą się z większą częstością występowania wad wrodzonych i umieralności okołoporodowej. Dlatego należy monitorować stężenieglukozy we krwi przez cały okres ciąży, aby zmniejszyć ryzyko teratogenności. W takich przypadkach zaleca się stosowanie insuliny. Pacjentki, która planują ciążę, powinny poinformować o tym lekarza.
Ryzyko związane ze stosowaniem glimepirydu
Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania glimepirydu u kobiet w ciąży. Badania nazwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję, związany prawdopodobnie z działaniemfarmakologicznym (hipoglikemia) glimepirydu (patrz punkt 5.3).
W związku z tym, nie zaleca się stosowania glimepirydu przez cały okres ciąży.
Jeżeli pacjentka leczona glimepirydem planuje ciążę lub zajdzie w ciążę, należy zastąpić jak najszybciej ten sposób leczenia terapią insuliną.
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy glimepiryd przenika do mleka ludzkiego. Glimepiryd przenika do mleka uszczurów. Ponieważ inne pochodne sulfonylomocznika przenikają do mleka matek karmiących orazze względu na ryzyko hipoglikemii u noworodków, nie zaleca się karmienia piersią podczas leczeniaglimepirydem.
Płodność
Brak danych dotyczących płodności.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów iobsługiwania maszyn.
Zdolność koncentracji i szybkość reakcji chorych na cukrzycę może ulec osłabieniu na skutekhipoglikemii lub hiperglikemii lub np. z powodu zaburzeń widzenia. Może to stwarzać zagrożenie wsytuacjach wymagających szczególnej koncentracji (np. prowadzenie pojazdu lub obsługiwaniemaszyny).
Pacjenta należy poinformować, że w czasie prowadzenia pojazdów powinien unikać sytuacjimogących prowadzić do wystąpienia hipoglikemii. Ma to szczególnie znaczenie u pacjentów z niskąświadomością lub brakiem świadomości o objawach ostrzegawczych hipoglikemii lub u którychhipoglikemia występuje często. W takich przypadkach należy rozważyć, czy prowadzenie pojazdówlub obsługiwanie maszyn jest wskazane.
4.8 Działania niepożądane
Następujące działania niepożądane stwierdzone w badaniach klinicznych w oparciu o doświadczeniaze stosowaniem glimepirydu i innych pochodnych sulfonylomocznika, zostały wymienione poniżejwedług klasyfikacji układów i narządów i według częstości występowania (bardzo często: 1/10,
Strona 6 z 12
często: 1/100 do < 1/10, niezbyt często: 1/1 000 do < 1/100, rzadko: 1/10 000 do < 1/1 000, bardzo rzadko: < 1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Rzadko: małopłytkowość, leukopenia, erytrocytopenia, granulocytopenia, agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna, pancytopenia, zazwyczaj ustępujące po przerwaniu leczenia
Nieznana: ciężka małopłytkowość z liczbą płytek mniejszą niż 10 000 / μl
i plamicą małopłytkową.
Zaburzenia układu immunologicznego
Bardzo rzadko: alergiczne zapalenie naczyń, łagodne reakcje nadwrażliwości, które mogą ulec nasileniu do ciężkich reakcji z dusznością, zmniejszeniem ciśnienia tętniczego i możliwym wstrząsem.
Nieznana: możliwa jest nadwrażliwość krzyżowa na pochodne sulfonylomocznika, sulfonamidów
lub substancji pokrewnych.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Rzadko: hipoglikemia.
Reakcje hipoglikemiczne występują zazwyczaj natychmiast, mogą być ciężkie i nie zawsze są łatwedo wyrównania. Częstość występowania tych reakcji zależy, tak jak w przypadku innego leczeniahipoglikemizującego, od indywidualnych czynników, jak zwyczaje żywieniowe i dawkowanie (patrzdalsze informacje w punkcie 4.4).
Zaburzenia oka
Nieznana: zaburzenia widzenia, które są przemijające i występują zwykle po rozpoczęciu
leczenia, na skutek zmian stężenia glukozy we krwi.
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo rzadko: nudności, wymioty, biegunka, ucisk lub uczucie pełności żołądka, ból brzucha, które
rzadko powodują przerwanie leczenia. Rzadko: zaburzenie smaku
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Nieznana: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.Bardzo rzadko: nieprawidłowa czynność wątroby (np. z cholestazą lub żółtaczką), zapalenie wątroby i niewydolność wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Nieznana: mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości skórnej takie, jak świąd, wysypka oraz pokrzywka
i nadwrażliwość na światło.Rzadko: łysienie
Badania diagnostyczne
Bardzo rzadko: zmniejszenie stężenia sodu w surowicy. Rzadko: zwiększenie masy ciała
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanychdziałań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych
Strona 7 z 12
i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49-21-301,fax: 22 49-21-309, e-mai
l: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy
W przypadku przedawkowania może wystąpić hipoglikemia trwająca od 12 do 72 godzin, która możenawrócić po początkowej poprawie. Objawy mogą nie uwidaczniać się w ciągu pierwszych 24 godzin od przyjęcia produktu. Zaleca się obserwację w szpitalu. Mogą wystąpić nudności, wymioty oraz ból nadbrzusza. Hipoglikemii zazwyczaj towarzyszą objawy neurologiczne, takie jak: niepokój ruchowy, drżenia, zaburzenia widzenia, zaburzenia koordynacji, senność, śpiączka oraz drgawki.
Postępowanie
Początkowo leczenie polega na ograniczeniu wchłaniania przez wywołanie wymiotów, a następniepodaniu wody lub lemoniady z węglem aktywowanym (adsorbent) oraz siarczanu sodu (środekprzeczyszczający). W przypadku przyjęcia dużej dawki leku zaleca się płukanie żołądka, a następnie podanie aktywowanego węgla i siarczanu sodu. W przypadku przedawkowania o szczególnie ciężkim przebiegu zaleca się hospitalizację na oddziale intensywnej opieki medycznej. Należy rozpocząć, możliwie jak najszybciej, podawanie glukozy, w razie konieczności podaje się dożylnie (bolus) 50 ml 50% roztworu, a następnie 10% roztwór w postaci wlewu dożylnego, monitorując stężenie glukozy we krwi. Dalsze leczenie jest objawowe.
W szczególnych przypadkach leczenia hipoglikemii spowodowanej przypadkowym przyjęciemproduktu Glimepiride Genoptim przez niemowlęta lub małe dzieci, dawka podawanej glukozy musibyć starannie kontrolowana w celu uniknięcia niebezpieczeństwa hiperglikemii. Należy uważniemonitorować stężenie glukozy we krwi.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: doustne leki hipoglikemizujące; pochodne sulfonylomocznika. Kod ATC: A10B B12
Glimepiryd jest doustnym lekiem hipoglikemizującym, należącym do grupy pochodnych
sulfonylomocznika. Może być stosowany w leczeniu cukrzycy insulinoniezależnej.
Działanie glimepirydu polega głównie na stymulowaniu wydzielania insuliny przez komórki beta trzustki.
Podobnie jak w przypadku innych pochodnych sulfonylomocznika, działanie to polega na zwiększeniu wrażliwości komórek beta trzustki na fizjologiczny bodziec, jakim jest glukoza. Ponadto glimepiryddziała pozatrzustkowo, co prawdopodobnie dotyczy również innych pochodnych sulfonylomocznika.
Wydzielanie insuliny
Leki z grupy pochodnych sulfonylomocznika wpływają na wydzielanie insuliny poprzez zamykaniekanałów potasowych wrażliwych na ATP w błonie komórek beta trzustki. Zamykanie kanałówpotasowych powoduje depolaryzację w komórkach beta i prowadzi – poprzez otwarcie kanałówwapniowych – do zwiększonego napływu jonów wapnia do wnętrza komórki.
Prowadzi to do uwalniania insuliny w wyniku egzocytozy.
Strona 8 z 12
Glimepiryd wiąże się odwracalnie z białkiem błonowym komórek beta, związanym z zależnym od ATP kanałem potasowym, ale miejsce wiązania różni się od tego jakie zwykle zajmują pochodne sulfonylomocznika.
Działanie pozatrzustkowe
Do działania pozatrzustkowego należy np. zwiększenie wrażliwości tkanek obwodowych na insulinę oraz zmniejszenie wychwytu insuliny przez wątrobę.
Wychwyt glukozy z krwi przez obwodowe tkanki mięśniowe i tłuszczowe odbywa się poprzezspecjalne białka transportujące, znajdujące się w błonie komórkowej. Transport glukozy w tychtkankach stanowi etap ograniczający zużytkowanie glukozy. Glimepiryd bardzo szybko zwiększaliczbę aktywnych cząsteczek transportujących glukozę w błonie komórkowej mięśni i tkankitłuszczowej, co powoduje zwiększony wychwyt glukozy.
Glimepiryd zwiększa aktywność fosfolipazy C specyficznej dla glikozylofosfatydyloinozytolu, któramoże być skorelowana z lipogenezą i glikogenezą wywoływaną przez leki w izolowanych komórkachmięśniowych i tłuszczowych.
Glimepiryd hamuje wytwarzanie glukozy w wątrobie poprzez zwiększanie wewnątrzkomórkowegostężenia fruktozo-2,6-bifosforanu, który z kolei hamuje glukoneogenezę.
Działanie ogólne
U osób zdrowych minimalna skuteczna doustna dawka terapeutyczna glimepirydu wynosi około0,6 mg. Działanie glimepirydu zależy od dawki i jest powtarzalne. Reakcja fizjologiczna na ćwiczenia fizyczne, zmniejszone wydzielanie insuliny, występuje również w trakcie przyjmowania glimepirydu.
Nie stwierdzono istotnych różnic w działaniu leku podanego na 30 minut lub bezpośrednio przedposiłkiem. U pacjentów z cukrzycą, zadowalająca kontrola metaboliczna utrzymuje się przez całądobę po podaniu pojedynczej dawki dobowej.
Pomimo że hydroksymetabolit glimepirydu powodował niewielkie, lecz znaczące zmniejszeniestężenia glukozy w surowicy zdrowych osób, jest w niewielkim stopniu odpowiedzialny za ogólnedziałanie produktu.
Leczenie skojarzone z metforminą
W jednym badaniu wykazano poprawę kontroli metabolicznej w leczeniu skojarzonym z glimepirydem w porównaniu do leczenia tylko metforminą u pacjentów, u których kontrola maksymalną dawką dobową metforminy była niezadowalająca.
Leczenie skojarzone z insuliną
Dane dotyczące leczenia skojarzonego z insuliną są ograniczone. U pacjentów, u których nie możnauzyskać kontroli maksymalną dawką glimepirydu, można rozpocząć leczenie skojarzone z insuliną. W dwóch badaniach leczenie skojarzone przyniosło taką samą poprawę kontroli metabolicznej, jak insulina w monoterapii; jednakże w leczeniu skojarzonym potrzebne były mniejsze średnie dawki insuliny.
Szczególne grupy pacjentów
Dzieci i młodzież
Przeprowadzono badanie kliniczne kontrolowane aktywnym leczeniem (glimepiryd do 8 mg na dobęlub metformina do 2000 mg na dobę) trwające 24 tygodnie, do którego włączono 285 dzieci (wiek od8 do 17 lat) z cukrzycą typu 2.
Zarówno w przypadku glimepirydu, jak i metforminy wykazano znaczące zmniejszenie wyjściowych wartości HbA1c (w przypadku glimepirydu zmniejszenie o 0,95 (SE 0,41); w przypadku metforminy – o 1,39 (SE 0,40)). Jednakże, w przypadku glimepirydu nie osiągnięto kryteriów równoważności w stosunku do metforminy w aspekcie średniej zmiany w stosunku do wartości wyjściowej HbA14c.
Strona 9 z 12
Różnica pomiędzy dwoma sposobami leczenia wynosiła 44% na korzyść metforminy. Górny zakres (1,05) 95% przedziału ufności dla tej różnicy nie zawierał się w zakresie równoważności, wynoszącej0,3%.
Podczas leczenia glimepirydem nie było wątpliwości dotyczących bezpieczeństwa stosowaniaproduktu u dzieci, w porównaniu do dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2. Brak danych dotyczącychdługoterminowego bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci i młodzieży.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Biodostępność podanego doustnie glimepirydu jest całkowita. Przyjmowanie pokarmu nie ma istotnego wpływu na wchłanianie, może jedynie zmniejszyć się szybkość wchłaniania. Maksymalne stężenie leku w surowicy krwi (Cmax) jest osiągane w ciągu ok. 2,5 godziny po podaniu doustnym(średnie stężenie 0,3 µg/ml po wielokrotnym podawaniu 4 mg na dobę). Istnieje liniowa zależnośćpomiędzy dawką a Cmax oraz AUC (pole powierzchni pod krzywą zależności stężenia do czasu).
Dystrybucja
Glimepiryd ma bardzo małą objętość dystrybucji (około 8,8 litra), w przybliżeniu równą objętościdystrybucji albuminy, wysoki stopień wiązania z białkiem (> 99%), oraz niski klirens (około 48ml/min).
U zwierząt glimepiryd jest wydzielany z mlekiem. Przenika przez łożysko. Przenikanie przez barierę krew–mózg jest niewielkie.
Metabolizm i eliminacja
Średni okres półtrwania w surowicy, mający wpływ na stężenie leku w surowicy po podaniuwielokrotnym, wynosi około 5 do 8 godzin. Po podaniu dużych dawek, obserwowano nieznacznewydłużenie okresu półtrwania.
Po podaniu pojedynczej dawki radioaktywnie znakowanego glimepirydu, 58% radioaktywnościoznaczono w moczu, zaś 35% w kale. W moczu nie wykryto niezmienionej substancji. Zarówno wmoczu, jak i w kale zidentyfikowano dwa metabolity, najprawdopodobniej pochodzące z przemian wwątrobie (głównym enzymem jest CYP2C9): pochodna hydroksylowa i pochodna karboksylowa. Podoustnym podaniu glimepirydu, końcowy okres półtrwania metabolitów wynosił odpowiednio 3 do 6 i 5 do 6 godzin.
Nie stwierdzono istotnych różnic w farmakokinetyce glimepirydu po podaniu jednorazowym iwielokrotnym, a różnice osobnicze były również niewielkie. Nie stwierdzono istotnej kumulacjiproduktu.
Szczególne grupy pacjentów
Farmakokinetyka była podobna u kobiet i mężczyzn oraz w grupie pacjentów młodych i w podeszłym wieku (powyżej 65 lat). U pacjentów z niskim klirensem kreatyniny obserwowano tendencję do zwiększania się klirensu glimepirydu oraz zmniejszania się średniego stężenia w surowicy krwi, prawdopodobnie na skutek szybszej eliminacji ze względu na mniejsze wiązanie z białkami. Wydalanie obu metabolitów przez nerki było zmniejszone. Nie należy przewidywać zwiększonegoryzyka kumulacji w tej grupie pacjentów.
Farmakokinetyka produktu u pięciu pacjentów po zabiegach chirurgicznych na drogach żółciowych,nie chorujących na cukrzycę, była podobna jak u osób zdrowych.
Dzieci i młodzież
Badanie prowadzone po spożyciu posiłku, które miało na celu określenie farmakokinetyki, bezpieczeństwa i tolerancji dawki 1 mg glimepirydu u 30 pacjentów pediatrycznych (4 dzieci w wieku
Strona 10 z 12
od 10 do 12 lat i 26 dzieci w wieku od 12 do 17 lat) z cukrzycą typu 2 wykazało, że średnie AUC(0-last),Cmax i t ½ były podobne do wartości opisywanych u dorosłych.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Wyniki badań przedklinicznych zaobserwowane podczas stosowania dawek przewyższającychmaksymalne dawki stosowane u ludzi mają niewielkie zastosowanie w praktyce klinicznej lubwynikały z działania farmakodynamicznego (hipoglikemia) substancji czynnej. Wyniki te dotyczątypowych badań farmakologicznych bezpieczeństwa stosowania leku, badań toksyczności po podaniuwielokrotnej dawki, genotoksyczności, kancerogenności oraz wpływu na reprodukcję. Działanianiepożądane (embriotoksyczność, teratogenność i wpływ na rozwój płodu) uważane były za wynikdziałania hipoglikemizującego substancji czynnej u samic i potomstwa.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Celuloza mikrokrystaliczna (PH-101)Laktoza jednowodna Powidon (K 25) Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A)Magnezu stearynian
Żelaza tlenek czerwony (E 172) [tylko dla 1 mg] Żelaza tlenek żółty (E 172) [tylko dla 3 mg] Indygotyna, lak aluminiowy (E 132) [tylko dla 4 mg]
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
3 lata.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry PVC/PE/PVDC/Aluminium: 10, 14, 15, 20, 28, 30, 50, 60, 90, 112, 120, 180, 200, 250 i 280
tabletek.
Pojemnik z HDPE z zamknięciem PP zawierający 100, 500 lub 1000 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Brak szczególnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Strona 11 z 12
Synoptis Pharma Sp. z o.o.ul. Krakowiaków 6502-255 Warszawa
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
1mg: 21367 2 mg: 21368 3 mg: 213694 mg: 21370
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
/DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego Pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 01/08/2013 Data przedłużenia Pozwolenia: 01/02/2017
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
29/03/2018
Strona 12 z 12