CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Irprestan, 75 mg, tabletki powlekaneIrprestan, 150 mg, tabletki powlekaneIrprestan, 300 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Irprestan, 75 mg, tabletki powlekane

Każda tabletka powlekana zawiera 75 mg irbesartanu.

Irprestan, 150 mg, tabletki powlekane

Każda tabletka powlekana zawiera 150 mg irbesartanu.

Irprestan, 300 mg, tabletki powlekane

Każda tabletka powlekana zawiera 300 mg irbesartanu.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana.

Irprestan, 75 mg, tabletki powlekane. Tabletki są białe, owalne, obustronnie wypukłe, o wymiarach5,2 x 10 mm z oznaczeniem „I” po jednej stronie i „75” po drugiej stronie.

Irprestan, 150 mg, tabletki powlekane. Tabletki sąbiałe, owalne, obustronnie wypukłe, o wymiarach6,5 x 12,7 mm z oznaczeniem „I” po jednej stronie i „150” po drugiej stronie.

Irprestan, 300 mg, tabletki powlekane. Tabletki są białe, owalne, obustronnie wypukłe, o wymiarach8,2 x 16 mm z oznaczeniem „I” po jednej stronie i „300” po drugiej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie nadciśnienia tętniczego pierwotnego u dorosłych.

Leczenie choroby nerek u pacjentów dorosłych z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2, jako część przeciwnadciśnieniowego postępowania terapeutycznego (patrz punkt 5.1).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Zazwyczaj zalecana dawka początkowa i podtrzymująca to 150 mg raz na dobę. Irprestan w dawce150 mg raz na dobę zazwyczaj umożliwia lepszą kontrolę ciśnienia tętniczego przez 24 godziny niż wdawce 75 mg. Podczas rozpoczynania leczenia można jednakże rozważyć podanie produktu w dawce75 mg, zwłaszcza w przypadku pacjentów hemodializowanych i osób w podeszłym wieku, powyżej75 lat.

U pacjentów, u których nie uzyskano odpowiedniej kontroli ciśnienia podczas podawania 150 mg razna dobę, dawkę produktu leczniczego Irprestan można zwiększyć do 300 mg lub zastosować

1

dodatkowo inny lek przeciwnadciśnieniowy. Zwłaszcza dodatkowe zastosowanie leku moczopędnego,takiego jak hydrochlorotiazyd, wykazało addytywne działanie z irbesartanem (patrz punkt 4.5).

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 leczenie należy rozpoczynać od dawki150 mg irbesartanu podawanej raz na dobę i stopniowo zwiększać dawkę do 300 mg raz na dobę, costanowi zalecaną dawkę podtrzymującą w leczeniu współistniejącej choroby nerek. Korzystny wpływirbesartanu na czynność nerek u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 wykazano wbadaniach klinicznych, w których irbesartan był stosowany jednocześnie z innymi lekamiprzeciwnadciśnieniowymi, w zależności od potrzeb, w celu uzyskania prawidłowych wartościciśnienia tętniczego (patrz punkt 5.1).

Zaburzenia czynności nerek

Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. Należyrozważyć podanie mniejszej dawki początkowej (75 mg) u pacjentów poddawanych hemodializie(patrz punkt 4.4).

Zaburzenia czynności wątroby

Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniemczynności wątroby. Brak doświadczeń klinicznych u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynnościwątroby.

Pacjenci w podeszłym wieku

Chociaż u pacjentów w wieku powyżej 75 lat należy rozważyć rozpoczęcie leczenia od dawki 75 mg, to zazwyczaj nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku.

Dzieci i młodzież

Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności irbesartanu u dzieci w wieku od 0 do 18 lat.Aktualnie dostępne dane przedstawiono w punktach 4.8, 5.1 i 5.2, ale brak jest zaleceń dotyczącychdawkowania.

Sposób podawania

Tabletki należy połykać popijając wystarczającą ilością płynu (np. szklanką wody). Tabletki możnaprzyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6).

Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Irprestan z produktami leczniczymi zawierającymialiskiren jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek(współczynnik przesączania kłębuszkowego, GFR<60 ml/min/1,73 m2) (patrz punkty 4.5 i 5.1).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Zmniejszenie objętości wewnątrznaczyniowej

U pacjentów ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową i (lub) niedoborem sodu,spowodowanymi intensywnym leczeniem odwadniającym, ograniczeniem podaży soli w diecie,biegunką lub wymiotami może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze, zwłaszcza po podaniupierwszej dawki. Takie stany należy wyrównać przed zastosowaniem produktu leczniczego Irprestan.

Nadciśnienie naczyniowo-nerkowe

U pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy jedynej czynnejnerki istnieje zwiększone ryzyko ciężkiego niedociśnienia tętniczego i wystąpienia niewydolnościnerek podczas leczenia produktami leczniczymi wpływającymi na układ renina-angiotensyna-

2

aldosteron. Chociaż nie udokumentowano takiego działania po zastosowaniu irbesartanu, można się spodziewać podobnego efektu podczas stosowania antagonistów receptora angiotensyny II.

Zaburzenia czynności nerek i stan po przeszczepieniu nerki

W przypadku stosowania produktu leczniczego Irprestan u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek,zaleca się okresowe kontrolowanie stężenia potasu i kreatyniny w surowicy krwi. Brak doświadczeńdotyczących stosowania irbesartanu u pacjentów po niedawno przebytym przeszczepieniu nerki.

Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą typu 2 i chorobą nerek

W analizie przeprowadzonej w badaniu, w którym brali udział pacjenci z zaawansowaną chorobąnerek, działanie irbesartanu, zarówno w odniesieniu do incydentów nerkowych jak i sercowo-naczyniowych, nie było jednakowe we wszystkich badanych podgrupach. Wyniki okazały się mniejkorzystne zwłaszcza u kobiet i osób rasy innej niż biała (patrz punkt 5.1).

Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA)

Istnieją dowody, iż jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE),antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRA) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia,hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tymnie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorówACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu (patrz punkty 4.5 i 5.1).Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno byćprowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynnośćnerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane.U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE orazantagonistów receptora angiotensyny II.

Hiperkaliemia

Tak jak w przypadku innych produktów leczniczych wpływających na układ renina-angiotensyna-aldosteron, podczas leczenia produktem leczniczym Irprestan może wystąpić hiperkaliemia, zwłaszczau pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, z jawną proteinurią spowodowaną chorobą nerek opodłożu cukrzycowym i (lub) niewydolnością serca. Zaleca się dokładne kontrolowanie stężeniapotasu w surowicy krwi u pacjentów z grupy ryzyka (patrz punkt 4.5).

Lit

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania litu i produktu leczniczego Irprestan (patrz punkt 4.5).

Zwężenie zastawki aorty i zastawki dwudzielnej, kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi

odpływu z lewej komory

Podobnie jak w przypadku innych leków rozszerzających naczynia krwionośne, wskazana jestszczególna ostrożność u pacjentów ze zwężeniem zastawki aorty lub zastawki dwudzielnej, lub zkardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory.

Pierwotny hiperaldosteronizm

Pacjenci z pierwotnym hiperaldosteronizmem zazwyczaj nie reagują na leki przeciwnadciśnieniowe,działające poprzez hamowanie układu renina-angiotensyna. Dlatego też nie zaleca się stosowaniaproduktu leczniczego Irprestan.

Uwagi ogólne

U pacjentów, u których napięcie naczyń i czynność nerek są w dużym stopniu zależne od aktywnościukładu renina-angiotensyna-aldosteron (np. pacjenci z ciężką zastoinową niewydolnością serca lub zchorobami nerek, w tym ze zwężeniem tętnicy nerkowej), leczenie inhibitorami konwertazyangiotensyny lub antagonistami receptora angiotensyny II, które wpływają na ten układ, związanebyło z ostrym niedociśnieniem, azotemią, oligurią lub w rzadkich przypadkach z ostrą niewydolnościąnerek (patrz punkt 4.5). Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwnadciśnieniowych,nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego u pacjentów z kardiomiopatią niedokrwienną lubzaburzeniami ukrwienia mózgu może prowadzić do zawału serca lub udaru.

Podobnie jak obserwowano w przypadku inhibitorów konwertazy angiotensyny, irbesartan i inni

3

antagoniści angiotensyny mniej skutecznie obniżają ciśnienie tętnicze u pacjentów rasy czarnej, wporównaniu z pacjentami innych ras; prawdopodobnie jest to spowodowane częstszymwystępowaniem małej aktywności reniny w populacji pacjentów rasy czarnej z nadciśnieniemtętniczym (patrz punkt 5.1).

Dzieci i młodzież

Irbesartan był badany w populacji dzieci w wieku od 6 do 16 lat, ale obecnie posiadane dane sąniewystarczające, aby rozszerzyć jego stosowanie na tę populację, do czasu, kiedy dostępne będądodatkowe informacje (patrz punkty 4.8, 5.1 i 5.2).

Ciąża

Nie należy rozpoczynać leczenia antagonistami receptora angiotensyny II (AIIRAs) w czasie ciąży. Oile kontynuacja leczenia AIIRAs nie jest niezbędna, u pacjentki planującej ciążę należy zastosowaćleczenie innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi o ustalonym bezpieczeństwie stosowania w okresieciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży, AIIRAs należy odstawić tak szybko, jak jest to możliwe, ijeśli to właściwe, zastosować alternatywne leczenie (patrz punkty 4.3 i 4.6).

Substancja pomocnicza:

Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w jednej tabletce powlekanej, to znaczylek uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Leki moczopędne i inne leki przeciwnadciśnieniowe

Inne leki przeciwnadciśnieniowe mogą nasilać hipotensyjne działanie irbesartanu; jednakże irbesartanbył bezpiecznie stosowany z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, takimi jak beta-adrenolityki,antagoniści wapnia o przedłużonym działaniu i tiazydowe leki moczopędne. Wcześniejsze leczeniedużymi dawkami leków moczopędnych może spowodować zmniejszenie objętości krwi i ryzykowystąpienia niedociśnienia tętniczego podczas rozpoczynania leczenia produktem leczniczymIrprestan (patrz punkt 4.4).

Preparaty uzupełniające potas i leki moczopędne oszczędzające potas

Na podstawie doświadczenia ze stosowaniem innych produktów leczniczych działających na układrenina-angiotensyna, stwierdzono, że jednoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzającychpotas, preparatów uzupełniających potas, zamienników soli kuchennej zawierających potas lub innychproduktów leczniczych, które mogą zwiększać stężenie potasu w surowicy (np. heparyna) możeprowadzić do zwiększenia stężenia potasu w surowicy i dlatego nie jest zalecane (patrz punkt 4.4).

Lit

Donoszono o występowaniu przemijającego zwiększenia stężenia litu w surowicy i jego toksycznościpodczas jednoczesnego podawania litu z inhibitorami konwertazy angiotensyny. Bardzo rzadkodonoszono o podobnym działaniu w przypadku stosowania irbesartanu. Dlatego też nie zaleca sięjednoczesnego stosowania tych leków (patrz punkt 4.4). Jeśli takie skojarzenie leków jest konieczne,zaleca się staranne kontrolowanie stężenia litu w surowicy.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne

W przypadku jednoczesnego podawania antagonistów angiotensyny II z niesteroidowymi lekamiprzeciwzapalnymi (tj. wybiórcze inhibitory COX-2, kwas acetylosalicylowy (>3 g na dobę) iniewybiórcze NLPZ) może wystąpić osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego.Podobnie jak w przypadku inhibitorów ACE, jednoczesne stosowanie antagonistów angiotensyny IIi NLPZ może zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerekoraz może prowadzić do zwiększenia stężenia potasu w surowicy, szczególnie u pacjentów zuprzednio istniejącymi zaburzeniami czynności nerek. Takie skojarzenie powinno być stosowane zostrożnością, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjenci powinni być odpowiednionawadniani, a także należy rozważyć monitorowanie czynności nerek po rozpoczęciu terapiiskojarzonej oraz okresowo w późniejszym czasie.

4

Informacje dodatkowe na temat interakcji irbesartanu

W badaniach klinicznych, farmakokinetyka irbesartanu nie jest zaburzona przez hydrochlorotiazyd.Irbesartan jest metabolizowany głównie przez CYP2C9, a w mniejszym stopniu ulega glukuronidacji.Nie stwierdzono istotnych interakcji farmakokinetycznych lub farmakodynamicznych podczasjednoczesnego stosowania irbesartanu i warfaryny, produktu leczniczego metabolizowanego przezCYP2C9. Nie badano wpływu induktorów CYP2C9, takich jak ryfampicyna, na farmakokinetykęirbesartanu. Farmakokinetyka digoksyny nie zmieniła się po podaniu irbesartanu.

Produkty lecznicze zawierające aliskiren lub inhibitory ACE

Dane z badania klinicznego wykazały, że podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron(RAA) w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptoraangiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeńniepożądanych, takich jak niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostraniewydolność nerek), w porównaniu z zastosowaniem pojedynczego leku działającego na układ RAA(patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.1).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Nie zaleca się stosowania AIIRAs w pierwszym trymestrze ciąży (patrz punkt 4.4). StosowanieAIIRAs jest przeciwwskazane w drugim i trzecim trymestrze ciąży (patrz punkt 4.3 i 4.4).

Dane epidemiologiczne dotyczące ryzyka działania teratogennego po narażeniu na inhibitory ACEpodczas pierwszego trymestru ciąży nie były rozstrzygające; jednakże nie można wykluczyćniewielkiego zwiększenia ryzyka. Chociaż brak kontrolowanych danych epidemiologicznych odnośnieryzyka związanego z zastosowaniem antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRAs), podobneryzyko może występować dla tej grupy produktów leczniczych. O ile kontynuacja leczeniaantagonistami receptora angiotensyny nie jest niezbędna, u pacjentki planującej ciążę należyzastosować leczenie innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi o ustalonym bezpieczeństwiestosowania w okresie ciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży, leczenie AIIRAs należy przerwać takszybko, jak jest to możliwe, i jeśli to właściwe, zastosować alternatywne leczenie.

Wiadomo, że stosowanie AIIRAs podczas drugiego i trzeciego trymestru ciąży ma toksyczny wpływna rozwój płodu (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) oraznoworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie, hiperkaliemia). (Patrz także punkt 5.3).W przypadku, gdy narażenie na AIIRAs miało miejsce od drugiego trymestru ciąży, zaleca sięwykonanie badania ultrasonograficznego w celu skontrolowania czaszki i czynności nerek płodu.

Noworodki, których matki przyjmowały AIIRAs podczas ciąży należy uważnie obserwować zpowodu możliwości wystąpienia niedociśnienia (patrz także punkty 4.3 i 4.4).

Karmienie piersią

Z powodu braku dostępnych informacji dotyczących stosowania produktu Irprestan podczas karmieniapiersią, nie zaleca się jego stosowania. Podczas karmienia piersią preferowane jest leczeniealternatywne z zastosowaniem leku o ustalonym profilu bezpieczeństwa, zwłaszcza, jeśli karmionyjest noworodek lub wcześniak.

Nie wiadomo, czy irbesartan lub jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Na podstawiedostępnych danych farmakodynamicznych/toksykologicznych dotyczących szczurów, stwierdzonoprzenikanie irbesartanu lub jego metabolitów do mleka (szczegóły, patrz punkt 5.3).

Płodność

Irbesartan nie miał wpływu na płodność leczonych szczurów oraz ich potomstwa do wielkości dawek wywołujących pierwsze objawy toksyczności u rodzica (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

5

Na podstawie właściwości farmakodynamicznych, wydaje się mało prawdopodobne, żeby irbesartanwywierał wpływ na zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas prowadzeniapojazdów lub obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę, że w czasie leczenia mogą wystąpićzawroty głowy i uczucie znużenia.

4.8 Działania niepożądane

W badaniach kontrolowanych placebo, z udziałem pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, całkowitaczęstość występowania zdarzeń niepożądanych nie różniła się pomiędzy grupą otrzymującą irbesartan(56,2%) i grupą otrzymującą placebo (56,5%). Przypadki przerwania leczenia z powodu klinicznychlub laboratoryjnych zdarzeń niepożądanych były mniej częste u pacjentów leczonych irbesartanem(3,3%) niż w grupie otrzymującej placebo (4,5%). Częstość występowania zdarzeń niepożądanych niebyła zależna od dawki (w zalecanym zakresie dawek), płci, wieku, rasy oraz czasu trwania leczenia.

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą z mikroalbuminurią oraz prawidłową czynnościąnerek, donoszono o występowaniu ortostatycznych zawrotów głowy i niedociśnienia ortostatycznego u0,5% pacjentów (tj. niezbyt często), ale częściej niż w grupie placebo.

Poniżej przedstawiono działania niepożądane stwierdzone w badaniach kontrolowanych placebo, wktórych 1965 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym otrzymywało irbesartan. Gwiazdką (*) oznaczonodziałania niepożądane dodatkowo zgłoszone u >2% pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycąze współistniejącą przewlekłą niewydolnością nerek oraz jawnym białkomoczem, występująceczęściej niż w grupie placebo.

Częstość występowania działań niepożądanych, wymienionych poniżej, jest określona następująco: bardzo często (≥1/10)

często (≥1/100 do <1/10) niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) bardzo rzadko (<1/10 000)

nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)Dla każdej częstości w obrębie grupy, działania niepożądane przedstawione są w kolejności zgodnejze zmniejszającym się nasileniem.

Wymieniono także dodatkowe działania niepożądane zgłoszone po wprowadzeniu do obrotu.Działania te pochodzą ze zgłoszeń spontanicznych.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Nieznana: małopłytkowość

Zaburzenia układu immunologicznego

Nieznana: reakcje nadwrażliwości, takie jak obrzęk naczynioruchowy, wysypka, pokrzywka, reakcja anafilaktyczna, wstrząs anafilaktyczny

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Nieznana: hiperkaliemia

Zaburzenia układu nerwowego

Często: zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, ortostatyczne zawroty głowy* Nieznana: zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, ból głowy

Zaburzenia ucha i błędnika

Nieznana: szum uszny

Zaburzenia serca

Niezbyt często: tachykardia

6

Zaburzenia naczyniowe

Często: niedociśnienie ortostatyczne*Niezbyt często: nagłe zaczerwienienie twarzy

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Niezbyt często: kaszel

Zaburzenia żołądka i jelit

Często: nudności/wymiotyNiezbyt często: biegunka, niestrawność/zgagaNieznana: zaburzenia smaku

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Niezbyt często: żółtaczka

Nieznana: zapalenie wątroby, zaburzenia czynności wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Nieznana: leukocytoklastyczne zapalenie naczyń krwionośnych

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Często: ból mięśniowo-szkieletowy*

Nieznana: ból stawów, ból mięśni (w pewnych przypadkach związane ze zwiększeniem

aktywności kinazy kreatynowej w osoczu), kurcze mięśni

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Nieznana: zaburzenie czynności nerek, w tym przypadki niewydolności nerek u pacjentów z czynnikami ryzyka (patrz punkt 4.4)

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Niezbyt często: zaburzenia czynności seksualnych

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Często: zmęczenie

Niezbyt często: ból w klatce piersiowej

Badania diagnostyczne

Bardzo często: Hiperkaliemia* wystąpiła częściej u pacjentów z cukrzycą leczonych irbesartanem niż otrzymujących placebo. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą z mikroalbuminurią i prawidłową czynnością nerek, hiperkaliemia (≥5,5 mEq/l) wystąpiła u 29,4% pacjentów w grupie otrzymującej 300 mg irbesartanu i u 22% pacjentów w grupie otrzymującej placebo. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą z przewlekłą niewydolnością nerek i jawnym białkomoczem, hiperkaliemia (≥5,5 mEq/l) wystąpiła u 46,3% pacjentów w grupie otrzymującej irbesartan i u 26,3% pacjentów w grupie placebo.

Często: U pacjentów leczonych irbesartanem często (1,7%) obserwowano znaczące zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej w osoczu. Ani jeden z tych przypadków nie miał związku ze zidentyfikowanymi klinicznie zaburzeniami mięśniowo-szkieletowymi.

U 1,7% pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i zaawansowaną chorobą nerekw przebiegu cukrzycy, leczonych irbesartanem, obserwowano zmniejszeniestężenia hemoglobiny*, które nie było znaczące klinicznie.

Dzieci i młodzież

7

W 3 tygodniowej fazie z zastosowaniem podwójnej ślepej próby, randomizowanego badaniaklinicznego obejmującego 318 przypadków nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży, w wieku od6 do 16 lat, wystąpiły następujące działania niepożądane: ból głowy (7,9%), niedociśnienie tętnicze(2,2%), zawroty głowy (1,9%), kaszel (0,9%). W 26 tygodniowej otwartej fazie tego badania,najczęstszymi odchyleniami od normy w zakresie wyników badań laboratoryjnych było zwiększeniestężenia kreatyniny (6,5%) i zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej (CK) u 2% dzieci.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.:+48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, e-mail

: [email protected].

4.9 Przedawkowanie

Objawy

Doświadczenia u dorosłych pacjentów, narażonych na dawki do 900 mg na dobę przez 8 tygodni niewykazały działania toksycznego. Do najbardziej prawdopodobnych objawów, których możnaspodziewać się po przedawkowaniu produktu należy niedociśnienie tętnicze i tachykardia; możliwejest także wystąpienie bradykardii po przedawkowaniu.

Leczenie

Brak dostępnych specyficznych informacji dotyczących leczenia przedawkowania irbesartanu.Pacjenta należy dokładnie obserwować i zastosować leczenie objawowe i podtrzymujące. Sugerowanepostępowanie obejmuje wywołanie wymiotów i (lub) płukanie żołądka. W leczeniu przedawkowaniamoże być przydatne podanie węgla aktywnego. Irbesartan nie jest usuwany z organizmu przezhemodializę.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: antagoniści receptorów angiotensyny II, preparaty proste. Kod ATC: C09CA04.

Mechanizm działania

Irbesartan jest silnym, aktywnym po podaniu doustnym, selektywnym antagonistą receptoraangiotensyny II (typ AT1). Uważa się, że irbesartan blokuje wszystkie działania angiotensyny IIpoprzez receptor AT1, niezależnie od źródła lub drogi syntezy angiotensyny II. Selektywnyantagonizm wobec receptorów angiotensyny II (AT1) powoduje zwiększenie aktywności reniny istężenia angiotensyny II w osoczu oraz zmniejszenie stężenia aldosteronu w osoczu. Irbesartan,w dawkach terapeutycznych, nie wpływa znacząco na stężenie potasu w osoczu. Irbesartan nie hamujedziałania ACE (kininaza-II), enzymu, który wytwarza angiotensynę-II oraz rozkłada bradykininędo nieczynnych metabolitów. Irbesartan nie wymaga aktywacji metabolicznej do swojej aktywności.

Skuteczność kliniczna

Nadciśnienie tętnicze

Irbesartan obniża ciśnienie tętnicze, z niewielką zmianą częstości akcji serca. Podczas podawania razna dobę, stopień obniżenia ciśnienia krwi jest zależny od dawki, z tendencją do osiągnięcia plateau dladawek większych niż 300 mg. Dawki 150-300 mg, podawane jeden raz na dobę, obniżają ciśnienietętnicze krwi w pozycji stojącej lub siedzącej, mierzone podczas najmniejszego stężenia leku (tj.24 godziny od podania dawki) średnio o 8-13/5-8 mmHg (skurczowe/rozkurczowe) więcej niż w

8

grupie placebo.

Maksymalne obniżenie ciśnienia krwi występuje w ciągu 3-6 godzin od podania irbesartanu, adziałanie obniżające ciśnienie utrzymuje się przez co najmniej 24 godziny. Po upływie 24 godzin,obniżenie ciśnienia krwi wynosiło 60-70% odpowiedniego maksymalnego obniżenia ciśnieniarozkurczowego i skurczowego, występującego podczas stosowania zalecanych dawek. Podawanie150 mg raz na dobę powodowało podobne działanie podczas najmniejszego stężenia leku i średnio wciągu 24 godzin, jak podanie tej samej dawki dobowej w dwóch dawkach podzielonych. Działanieobniżające ciśnienie tętnicze produktu leczniczego Irprestan występuje wyraźnie w ciągu 1-2 tygodni,a maksymalne staje się w ciągu 4-6 tygodni od rozpoczęcia leczenia. Przeciwnadciśnieniowe działanieproduktu utrzymuje się podczas długotrwałego podawania. Po odstawieniu produktu ciśnienie krwistopniowo powraca do wartości początkowych. Nie obserwowano nadciśnienia z odbicia.Działanie obniżające ciśnienie tętnicze irbesartanu i tiazydowych leków moczopędnych jestaddytywne. U pacjentów, u których po zastosowaniu irbesartanu w monoterapii nie wystąpiłozadowalające obniżenie ciśnienia krwi dodanie małej dawki hydrochlorotiazydu (12,5 mg) doirbesartanu raz na dobę, powoduje dalsze, skorygowane względem placebo, obniżenie ciśnieniamierzonego podczas najmniejszego stężenia leku o 7-10/3-6 mmHg (skurczowe/rozkurczowe).Skuteczność produktu leczniczego Irprestan nie zależy od wieku ani płci. Podobnie jednak jak wprzypadku innych produktów leczniczych wpływających na układ renina-angiotensyna, pacjenci rasyczarnej z nadciśnieniem tętniczym, słabiej odpowiadają na irbesartan stosowany w monoterapii.Podczas jednoczesnego podawania irbesartanu z hydrochlorotiazydem w małej dawce (np. 12,5 mg nadobę), u pacjentów rasy czarnej działanie przeciwnadciśnieniowe jest zbliżone do obserwowanegou pacjentów rasy białej. Nie stwierdzono klinicznie istotnego wpływu na stężenie kwasu moczowegow surowicy lub jego wydalanie z moczem.

W dwóch dużych, randomizowanych, kontrolowanych badaniach klinicznych ONTARGET (ang.ONgoing Telmistartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VANEPHRON-D (ang. The Veterans Affairs Nefropathy in Diabetes) oceniano jednoczesne zastosowanieinhibitora ACE z antagonistami receptora angiotensyny II.

Badanie ONTARGET było przeprowadzone z udziałem pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego, chorobami naczyń mózgowych w wywiadzie lub cukrzycą typu 2 z towarzyszącymi,udowodnionymi uszkodzeniami narządów docelowych.

Badanie VA NEPHRON-D było przeprowadzone z udziałem pacjentów z cukrzycą typu 2 oraz z nefropatią cukrzycową.

Badania te wykazały brak istotnego korzystnego wpływu na parametry nerkowe i (lub) wyniki wzakresie chorobowości oraz śmiertelności sercowo-naczyniowej, podczas gdy zaobserwowanozwiększone ryzyko hiperkaliemii, ostrego uszkodzenia nerek i (lub) niedociśnienia, w porównaniu zmonoterapią.

Ze względu na podobieństwa w zakresie właściwości farmakodynamicznych tych leków, przytoczonewyniki również mają znaczenie w przypadku innych inhibitorów ACE oraz antagonistów receptoraangiotensyny II.

Dlatego też u pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy jednocześnie stosować inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.

Badanie ALTITUDE (ang. Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and RenalDisease Endpoints) było zaprojektowane w celu zbadania korzyści z dodania aliskirenu dostandardowego leczenia inhibitorem ACE lub antagonistą receptora angiotensyny II u pacjentów zcukrzycą typu 2 i przewlekłą chorobą nerek oraz (lub) z chorobą układu sercowo-naczyniowego.Badanie zostało przedwcześnie przerwane z powodu zwiększonego ryzyka działań niepożądanych.Zgony sercowo-naczyniowe i udary mózgu występowały częściej w grupie otrzymującej aliskiren wodniesieniu do grupy placebo. W grupie otrzymującej aliskiren odnotowano również częstszewystępowanie zdarzeń niepożądanych, w tym ciężkich zdarzeń niepożądanych (hiperkaliemia,niedociśnienie i niewydolność nerek) względem grupy placebo.

Dzieci i młodzież

Obniżanie ciśnienia tętniczego krwi, po zastosowaniu dawek docelowych irbesartanu 0,5 mg/kg (mała), 1,5 mg/kg (średnia) i 4,5 mg/kg (duża) było oceniane w grupie dzieci i młodzieży, w wiekuod 6 do 16 lat, przez okres trzech tygodni u 318 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lubwystępującymi czynnikami ryzyka (cukrzyca, nadciśnienie tętnicze w wywiadzie rodzinnym). Na

9

koniec trzytygodniowego okresu średnie obniżenie w stosunku do wartości wyjściowej, określane jakopierwszorzędowa zmienna skuteczności – ciśnienie skurczowe w pozycji siedzącej (SSBP) mierzonepodczas najmniejszego stężenia leku wynosiło 11,7 mmHg (dla dawki małej), 9,3 mmHg (dla dawkiśredniej) i 13,2 mmHg (dla dawki dużej). Istotna różnica pomiędzy poszczególnymi dawkami nie byławidoczna. Uśredniona zmiana rozkurczowego ciśnienia tętniczego w pozycji siedzącej (SDBP),mierzonego podczas najmniejszego stężenia leku wynosiła 3,8 mmHg (dla dawki małej), 3,2 mmHg(dla dawki średniej) i 5,6 mmHg (dla dawki dużej). W ciągu następnych dwóch tygodni, pacjenci, nazasadzie randomizacji, zostali ponownie włączeni albo do grupy otrzymującej produkt leczniczy alboplacebo. U pacjentów otrzymujących placebo obserwowano zwiększenie SSBP i SDBP o 2,4 oraz2,0 mmHg w porównaniu do zmian, odpowiednio o +0,1 oraz -0,3 mmHg u pacjentów z grupotrzymujących wszystkie trzy dawki irbesartanu (patrz punkt 4.2).

Nadciśnienie tętnicze i cukrzyca typu 2 ze współistniejącą chorobą nerek

Badanie irbesartanu w nefropatii cukrzycowej (ang. "Irbesartan Diabetic Nephropathy Trial", IDNT)pokazuje, że irbesartan spowalnia postęp choroby nerek u pacjentów z przewlekłą niewydolnościąnerek i jawną proteinurią. IDNT było podwójnie ślepym, kontrolowanym badaniem, oceniającymzachorowalność i śmiertelność, w którym porównywano irbesartan, amlodypinę i placebo. U 1715pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, z cukrzycą typu 2, proteinurią ≥900 mg na dobę i stężeniemkreatyniny w surowicy w zakresie 1,0-3,0 mg/dl, badano długotrwały wpływ (średnio 2,6 roku)irbesartanu na postęp choroby nerek i śmiertelność, niezależnie od przyczyny. Pacjentom stopniowozwiększano dawkę irbesartanu od 7 5 mg do dawki podtrzymującej 300 mg, dawkę amlodypiny od2,5 mg do 10 mg lub podawano placebo, jako tolerowane. Pacjenci ze wszystkich leczonych grupotrzymywali typowo od 2 do 4 leków przeciwnadciśnieniowych (np. leki moczopędne, beta-adrenolityki, alfa-adrenolityki) w celu osiągnięcia docelowego ciśnienia tętniczego≤ 135/85 mmHg lub zmniejszenia ciśnienia skurczowego o 10 mmHg, w przypadku, gdy początkoweciśnienie skurczowe wynosiło >160 mmHg. U 60% pacjentów z grupy placebo uzyskano docelowewartości ciśnienia tętniczego, natomiast ten odsetek wyniósł 76% u pacjentów otrzymującychirbesartan i 78% w grupie amlodypiny. Irbesartan znacząco zmniejszał względne ryzyko wystąpieniapierwotnego złożonego punktu końcowego, na który się składały: podwojenie stężenia kreatyniny wsurowicy, końcowe stadium choroby nerek lub śmiertelność, niezależnie od jej przyczyny. U około33% pacjentów z grupy otrzymującej irbesartan wystąpił powyższy pierwotny złożony punktkońcowy, w porównaniu z 39% w grupie placebo i 41% w grupie amlodypiny [względne zmniejszenieryzyka o 20% w porównaniu z placebo (p = 0,024) i o 23% w porównaniu z amlodypiną (p = 0,006)].Podczas analizowania poszczególnych składowych pierwotnego złożonego punktu końcowego, niestwierdzono wpływu na ogólną śmiertelność, zaobserwowano pozytywną tendencję w zmniejszeniuwystąpienia końcowego stadium choroby nerek oraz znamienne zmniejszenie przypadkówwystępowania podwojonego stężenia kreatyniny w surowicy.

Podgrupy pacjentów zgodne pod względem płci, rasy, wieku, czasu trwania cukrzycy, początkowychwartości ciśnienia tętniczego, stężenia kreatyniny w surowicy i stopnia wydalania albumin z moczembyły oceniane pod kątem skuteczności leczenia. W podgrupach kobiet i pacjentów rasy czarnej, którestanowiły odpowiednio 32% i 26% ogólnej populacji biorącej udział w badaniu nie stwierdzonokorzystnego wpływu na nerki, chociaż przedział ufności nie wyklucza tego. W przypadkudrugorzędowego punktu końcowego, obejmującego śmiertelne i niekończące się zgonem zdarzeniasercowo-naczyniowe, nie było różnic pomiędzy trzema grupami w ogólnej populacji, chociażobserwowano zwiększenie częstości występowania niezakończonych śmiercią zawałów mięśniasercowego u kobiet i zmniejszenie częstości niezakończonych śmiercią zawałów mięśnia sercowego umężczyzn w grupie leczonej irbesartanem w porównaniu do grupy, w której podstawowympostępowaniem było podawanie placebo. Zwiększenie częstości występowania nie kończących sięśmiercią zawałów mięśnia sercowego i udarów obserwowano u kobiet otrzymujących jakopodstawowe leczenie irbesartan w porównaniu do pacjentów, u których podstawowym leczeniem byłaamlodypina, podczas gdy częstość hospitalizacji z powodu niewydolności serca zmniejszyła sięw ogólnej populacji. Jednakże nie ustalono odpowiedniego wyjaśnienia tych danych u kobiet.

Badanie kliniczne „Wpływ irbesartanu na mikroalbuminurię u pacjentów z nadciśnieniem tętniczymi cukrzycą typu 2" (ang. "Effects of Irbesartan on Microalbuminuria in Hypertensive Patients withtype 2 Diabetes Mellitus, IRMA 2") pokazuje, że irbesartan w dawce 300 mg opóźnia wystąpienie

10

jawnej proteinurii u pacjentów z mikroalbuminurią. IRMA 2 było badaniem kontrolowanym placebo,z użyciem podwójnie ślepej próby, oceniającym zachorowalność u 590 pacjentów z cukrzycą typu 2,mikroalbuminurią (30-300 mg na dobę) i prawidłową czynnością nerek (stężenie kreatyniny wsurowicy krwi ≤1,5 mg/dl u mężczyzn i <1,1 mg/dl u kobiet). W badaniu oceniano długotrwały wpływ(2 lata) irbesartanu na progresję zaburzeń nerkowych prowadzących do wystąpienia klinicznej(jawnej) proteinurii (wydalanie albumin z moczem (UAER) >300 mg na dobę i zwiększenia UAER, oco najmniej 30% w stosunku do wartości początkowych). Wartość docelowego ciśnienia tętniczegoustalono na ≤135/85 mmHg. Pacjenci, jeżeli zachodziła taka konieczność, otrzymywali dodatkoweleki przeciwnadciśnieniowe (z wyłączeniem inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny IIi antagonistów wapnia pochodnych dihydropirydyny) w celu osiągnięcia docelowego ciśnieniatętniczego. Podczas gdy we wszystkich leczonych grupach uzyskano podobne wartości ciśnieniatętniczego, w grupie otrzymującej irbesartan w dawce 300 mg (5,2%), w porównaniu do grupyplacebo (14,9%) lub grupy otrzymującej irbesartan w dawce 150 mg (9,7%) mniejsza liczba osóbosiągnęła punkt końcowy, jawną proteinurię, co wskazuje na 70% zmniejszenie ryzyka względnego wporównaniu z placebo (p = 0,0004) dla większej dawki. Podczas trzech pierwszych miesięcy leczenianie obserwowano towarzyszącej poprawy współczynnika przesączania kłębuszkowego (GFR).Zwolnienie progresji prowadzącej do klinicznej proteinurii było widoczne po trzech miesiącach iutrzymywało się przez okres ponad 2 lat. Powrót do normoalbuminurii (<30 mg na dobę) występowałczęściej w grupie otrzymującej irbesartan w dawce 300 mg (34%) niż w grupie placebo (21%).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Irbesartan dobrze wchłania się po podaniu doustnym: jego bezwzględną dostępność biologicznąokreślono w badaniach na około 60-80%. Jednoczesne przyjmowanie pokarmu nie wpływa znaczącona biodostępność irbesartanu.

Dystrybucja

Wiązanie z białkami osocza wynosi około 96%, z nieistotnym wiązaniem z elementami morfotycznymi krwi. Objętość dystrybucji wynosi 53-93 litry.

Metabolizm

Po doustnym lub dożylnym podaniu irbesartanu znakowanego 14C, 80-85% radioaktywnościstwierdzanej w osoczu przypadało na niezmieniony irbesartan. Irbesartan jest metabolizowany wwątrobie przez sprzęganie z kwasem glukuronowym i utlenianie. Głównym jego metabolitemkrążącym we krwi jest glukuronid irbesartanu (około 6%). Badania in vitro wskazują, że irbesartanjest głównie utleniany przez enzym CYP2C9 cytochromu P450; izoenzym CYP3A4 ma nieistotnywpływ.

Liniowość lub nieliniowość

Farmakokinetyka irbesartanu jest liniowa i proporcjonalna do dawki w zakresie dawek od 10 mgdo 600 mg. Po podaniu dawek większych niż 600 mg (dwukrotność maksymalnej zalecanej dawki)obserwowano mniejsze niż proporcjonalne zwiększenie wchłaniania po doustnym podaniu;mechanizm tego zjawiska jest nieznany. Maksymalne stężenie w osoczu jest osiągane po upływie1,5-2 godzin po podaniu doustnym. Klirens całkowity i klirens nerkowy wynoszą odpowiednio157-176 i 3-3,5 ml/min. Końcowy okres półtrwania w fazie eliminacji irbesartanu wynosi 11-15 godzin. Stężenie produktu w osoczu w stanie stacjonarnym jest osiągane w ciągu 3 dni odrozpoczęcia podawania raz na dobę. Podczas wielokrotnego podawania produktu raz na dobęobserwuje się jego ograniczoną (<20%) kumulację w osoczu. W badaniu obserwowano nieco większestężenia irbesartanu w osoczu u kobiet z nadciśnieniem tętniczym. Jednakże nie było różnic w okresiepółtrwania i kumulacji irbesartanu. U kobiet nie jest konieczne dostosowanie dawkowania. WartościAUC i Cmax irbesartanu były również nieco większe u pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat) niż upacjentów młodych (18-40 lat). Jednakże końcowy okres półtrwania nie był znacząco zmieniony. Niejest konieczne dostosowanie dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku.

Eliminacja

11

Irbesartan i jego metabolity są wydalane zarówno z żółcią jak i z moczem. Zarówno po doustnym jak idożylnym podaniu irbesartanu znakowanego 14C, około 20% radioaktywności jest odzyskiwane wmoczu, a reszta w kale. Mniej niż 2% dawki jest wydalane w moczu jako niezmieniony irbesartan.

Dzieci i młodzież

Farmakokinetyka irbesartanu była oceniana u 23 dzieci z nadciśnieniem tętniczym, po podaniupojedynczej i wielokrotnych dawek dobowych irbesartanu (2 mg/kg), do maksymalnej dawki dobowej150 mg, podawanej przez cztery tygodnie. Spośród tych 23 dzieci, ocena 21 mogła zostaćprzeprowadzona dla porównania z farmakokinetyką osób dorosłych (dwanaścioro dzieci w wiekuponad 12 lat, dziewięcioro pomiędzy 6 i 12 rokiem życia). Wyniki wykazały, że Cmax, AUC i wartościklirensu były porównywalne z obserwowanymi u pacjentów dorosłych otrzymujących 150 mgirbesartanu na dobę. Po powtarzanym podawaniu, raz na dobę, obserwowano ograniczonegromadzenie irbesartanu w osoczu (18%).

Zaburzenie czynności nerek

U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek lub poddawanych hemodializie, parametryfarmakokinetyczne irbesartanu są nieznacząco zmienione. Irbesartan nie jest usuwany przezhemodializę.

Zaburzenie czynności wątroby

U pacjentów z łagodną do umiarkowanej marskością wątroby, parametry farmakokinetyczneirbesartanu nie są znacząco zmienione.

Nie przeprowadzono badań u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Brak danych wskazujących na toksyczność ogólnoustrojową, jak i narządową irbesartanu w dawkachistotnych kliniczne. W przedklinicznych badaniach bezpieczeństwa stwierdzono, że duże dawkiirbesartanu (≥250 mg/kg na dobę u szczurów i ≥100 mg/kg na dobę u makaków) powodowałyzmniejszenie parametrów krwinek czerwonych (erytrocyty, hemoglobina, hematokryt). Bardzo dużedawki (≥500 mg/kg na dobę) irbesartanu powodowały u szczurów i makaków zmiany zwyrodnieniowe w nerkach (takie jak śródmiąższowe zapalenie nerek, poszerzenie kanalikównerkowych, nacieki z bazofilów w kanalikach nerkowych, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyninyw osoczu) i uważa się, że są one wtórne do przeciwnadciśnieniowego działania produktu leczniczego,które powoduje zmniejszenie przepływu przez nerki. Ponadto, irbesartan powodował rozrost/przerostkomórek aparatu przykłębuszkowego (u szczurów w dawce ≥90 mg/kg na dobę, u makaków w dawce≥10 mg/kg na dobę). Wszystkie te zmiany uznano za skutek farmakologicznego działania irbesartanu.Dla terapeutycznych dawek irbesartanu stosowanych u ludzi, rozrost/przerost komórek aparatuprzykłębuszkowego nerek wydaje się nie mieć żadnego odniesienia.

Nie było dowodów na mutagenność, klastogenność lub rakotwórczość.

W badaniach na szczurach płci męskiej i żeńskiej nie obserwowano wpływu na płodność orazwydajność rozmnażania, nawet po podaniu dawek doustnych irbesartanu powodujących pewneobjawy toksyczności u rodzica (od 50 do 650 mg/kg na dobę), w tym zgon po największych dawkach.Nie odnotowano znaczącego działania na liczbę ciałek żółtych, implantacji zarodka lub żywychpłodów. Irbesartan nie miał wpływu na przeżycie, rozwój lub rozmnażanie potomstwa. Badania nazwierzętach wskazują, że znakowany izotopowo irbesartan jest wykrywany w płodach szczura ikrólika. Irbesartan przenika do mleka karmiących szczurów.

Badania na zwierzętach z irbesartanem wykazały przemijające działanie toksyczne (poszerzeniemiedniczek nerkowych, wodniak moczowodu lub obrzęk podskórny) u szczurzych płodów, któreustępowało po porodzie. U królików, poronienia lub wczesne resorpcje płodów notowano po dawkachpowodujących znaczącą toksyczność u matek, włącznie ze śmiertelnością. Nie obserwowano działaniateratogennego u szczurów i królików.

12

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki: Kroskarmeloza sodowaCeluloza mikrokrystalicznaHypromeloza 15 cPMannitol Magnezu stearynian

Krzemionka koloidalna bezwodna

Otoczka Opadry 20F280002 White o składzie: Hydroksypropyloceluloza Hypromeloza 3 cP Hypromeloza 50 cP Makrogol 6000

Tytanu dwutlenek (E 171)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

2 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister PVC/PVDC/Aluminium

Pojemnik z HDPE ze środkiem pochłaniającym wilgoć i wieczkiem z LDPE.

Wielkości opakowań:

Blistry: 14, 28, 30, 56, 84, 90, 98 tabletek powlekanych

Pojemniki: 30, 60, 250 tabletek powlekanych

Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

13

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Actavis Group PTC ehf.Reykjavíkurvegi 76-78220 HafnarfjörðurIslandia

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

75 mg: 16290150 mg: 16291300 mg: 16292

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 14.12.2009 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 15.05.2015

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

15.03.2019 r.

14