CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Klimicin, 300 mg, kapsułki twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna kapsułka zawiera 300 mg klindamycyny (Clindamycinum) w postaci chlorowodorku klindamycyny.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: 1 kapsułka zawiera 130 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułka, twarda.

Kapsułki z brązowym wieczkiem i brązowym korpusem, zawierające krystaliczny, prawie biały proszek.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Ciężkie zakażenia wywołane przez bakterie wrażliwe na klindamycynę, takie jak:. zakażenia układu oddechowego wywołane przez bakterie beztlenowe, Streptococcus pneumoniae i inne paciorkowce oraz Staphylococcus aureus;

. zakażenia skóry i tkanek miękkich wywołane przez Streptococcus pyogenes, Staphylococcus aureus i bakterie beztlenowe;

. zakażenia kości i stawów wywołane przez Staphylococcus aureus;. posocznica wywołana przez Staphylococcus aureus;

. zakażenia w obrębie jamy brzusznej wywołane przez bakterie beztlenowe;. zakażenia żeńskich narządów płciowych wywołane przez bakterie beztlenowe.

Jeśli choroba ma ciężki przebieg, wskazane jest zastosowanie klindamycyny w postaci dożylnej. U chorych z posocznicą zaleca się rozpoczynanie leczenia od dożylnego podania klindamycyny.

Klindamycynę należy stosować wyłącznie w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych.Planując zastosowanie klindamycyny lekarz powinien wziąć pod uwagę rodzaj zakażenia orazrozważyć ryzyko biegunki. Notowano bowiem przypadki zapalenia okrężnicy występującego nawet2 lub 3 tygodnie po podaniu produktu leczniczego (patrz punkt 4.4).

Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Jeśli konieczne jest zastosowanie klindamycyny w postaci dożylnej, produkt Klimicin dostępny jest też w postaci roztworu do wstrzykiwań i infuzji (o mocy 150 mg/ml).

Dorośli

Zalecana dobowa dawka klindamycyny w umiarkowanych zakażeniach wynosi 150 mg co 6 godzin.

1 UR.DZL.ZLN.4020.03595.2016

W ciężkich zakażeniach zalecana dawka dobowa wynosi od 300 mg do 450 mg co 6 godzin. Maksymalna dawka dobowa wynosi 2700 mg.

Pacjenci w podeszłym wieku

U osób w podeszłym wieku modyfikacja dawki nie jest konieczna (patrz punkt 5.2).

Dzieci o masie ciała powyżej 10 kg

Zalecana dawka dobowa klindamycyny wynosi od 8 do 25 mg/kg mc. (zależnie od ciężkości zakażenia) w 3 lub 4 dawkach podzielonych. Maksymalna dawka dobowa wynosi 40 mg/kg mc.

W zakażeniach wywołanych przez paciorkowce beta-hemolizujące antybiotyk należy podawać przezco najmniej 10 dni w celu zminimalizowania możliwości wystąpienia późnych powikłań, np. gorączkireumatycznej i zapalenia kłębuszków nerkowych.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z lekką lub umiarkowaną niewydolnością nerek zmniejszenie dawki nie jest konieczne,jeśli Klimicin podaje się co 8 godzin (patrz punkt 5.2). Jednak u pacjentów z ciężką niewydolnościąnerek lub bezmoczem należy kontrolować stężenie klindamycyny w surowicy. Zależnie od jegowartości może być konieczne zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów między kolejnymidawkami do 8 lub 12 godzin.

Dawkowanie u pacjentów poddawanych hemodializie

Klindamycyna nie jest usuwana z organizmu podczas hemodializy, dlatego u pacjentów dializowanych nie jest konieczne podanie dodatkowej dawki leku.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności wątroby okres półtrwaniaklindamycyny wydłuża się. Zmniejszenie dawki nie jest konieczne, jeśli Klimicin podaje się co8 godzin. Jednak u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby należy kontrolować stężenieklindamycyny w surowicy. Zależnie od jego wartości może być konieczne zmniejszenie dawki lubwydłużenie odstępów między kolejnymi dawkami.

Sposób podawania

Klimicin można przyjmować niezależnie od posiłków. Kapsułki należy połykać popijając szklanką wody.

4.3 Przeciwwskazania

. Nadwrażliwość na substancję czynną klindamycynę, na linkomycynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

. U pacjentów otrzymujących klindamycynę zgłaszano ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym ciężkie reakcje skórne, takie jak polekowa reakcja z eozynofilią i objawami ogólnymi, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka i ostra uogólniona osutka krostkowa. W razie wystąpienia reakcji nadwrażliwości lub ciężkiej reakcji skórnej podawanie klindamycyny należy przerwać i zastosować odpowiednie leczenie (patrz punkty 4.3 i 4.8).. Podczas długotrwałego leczenia należy wykonywać okresowe badania krwi oraz kontrolować czynność wątroby i nerek.

. Długotrwałe lub powtarzane stosowanie klindamycyny może prowadzić do nadkażeń lub do nadmiernego rozwoju opornych bakterii lub drożdżaków.

. Należy zachować ostrożność podczas stosowania klindamycyny u pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego (takimi jak celiakia, uchyłkowatość jelit, choroba Leśniowskiego- Crohna), zwłaszcza u pacjentów z chorobami żołądka i jelit w wywiadzie (tj. przebyte zapalenie jelita grubego), ze względu na możliwość zwiększonego wchłaniania klindamycyny.

2 UR.DZL.ZLN.4020.03595.2016

. Stosowanie leków przeciwbakteryjnych zmienia prawidłową florę jelita grubego, prowadząc do nadmiernego wzrostu Clostridium difficile. Dotyczy to prawie wszystkich antybiotyków, w tym klindamycyny. Bakterie Clostridium difficile wytwarzają toksyny A i B, powodujące biegunkę (ang. Clostridium difficile associated diarrhea, CDAD) i będące główną przyczyną zapalenia jelita grubego związanego z antybiotykoterapią.

. Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego w ciężkiej postaci może rozwijać się zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku oraz w ciężkim stanie ogólnym. Dlatego możliwość CDAD należy brać pod uwagę u pacjentów, u których stosowanie antybiotyku wywołało biegunkę. CDAD może postępować do zapalenia jelita grubego, w tym do rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego (patrz punkt 4.8) o nasileniu od lekkiego do zagrażającego życiu. W razie potwierdzenia lub podejrzewania poantybiotykowej biegunki lub poantybiotykowego zapalenia jelita grubego, lek przeciwbakteryjny (w tym klindamycynę) należy odstawić i natychmiast wdrożyć odpowiednie leczenie. Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego w łagodnej postaci może ustąpić samoistnie, ale w większości wypadków wymaga ono podawania metronidazolu lub wankomycyny. W celu związania toksyn wytwarzanych przez Clostridium difficile można stosować kolestyraminę lub kolestypol, przy czym nie należy ich podawać jednocześnie z wankomycyną. Nie należy podawać leków hamujących perystaltykę jelit.

. Klindamycyny nie stosuje się w leczeniu zapalenia opon mózgowych, gdyż słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego.

. Klindamycynę można na ogół stosować u pacjentów z nadwrażliwością na penicylinę, gdyż ze względu na różnice w budowie cząsteczkowej obu leków wystąpienie reakcji alergicznej na klindamycynę jest u tych pacjentów mało prawdopodobne. Istnieją jednak pojedyncze doniesienia o występowaniu reakcji anafilaktycznych po zastosowaniu klindamycyny u osób ze stwierdzoną nadwrażliwością na penicylinę. Zaleca się więc zachowanie ostrożności podczas podawania klindamycyny pacjentom uczulonym na penicylinę.

. Zmniejszenie dawki produktu leczniczego konieczne jest u pacjentów z ciężką niewydolnością

nerek (patrz punkt 4.2).

. U pacjentów z chorobami wątroby leczonych klindamycyną zaleca się zachowanie ostrożności i okresowe kontrolowanie aktywności enzymów wątrobowych.

. Klindamycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów ze stwierdzonymi zaburzeniami przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (miastenia, choroba Parkinsona).

Zawartość laktozy w produkcie leczniczym

Kapsułki Klimicin zawierają laktozę (130 mg). Produkt leczniczy nie powinien być stosowanyu pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołemzłego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Jeśli Klimicin stosowany jest zgodnie z zaleceniami, w maksymalnej dawce dobowej może znajdowaćsię do 1,2 g laktozy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Klindamycyna bezpośrednio wpływa na kurczliwość mięśni i przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, w związku z czym może nasilać działanie leków zwiotczających mięśnie, które blokują przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (np. eteru, tubokuraryny, halogenków pankuronium). Może to prowadzić do nieoczekiwanych, zagrażających życiu powikłań śródoperacyjnych. Z tego względu należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących takie produkty lecznicze.Podczas jednoczesnego stosowania tych leków z klindamycyną może być konieczne zmniejszenie ichdawki.

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania klindamycyny i makrolidów (np. erytromycyny) lubchloramfenikolu, gdyż leki te mają identyczny mechanizm działania - to samo miejsce wiązania narybosomie, dlatego in vitro działają antagonistycznie.

Jednoczesne stosowanie leków hamujących perystaltykę zwiększa ryzyko rzekomobłoniastegozapalenia jelita grubego, ponieważ może nasilać wchłanianie toksyn uwalnianych przez Clostridiumdifficile.

3 UR.DZL.ZLN.4020.03595.2016

Klindamycyna jest metabolizowana przede wszystkim przez CYP3A4 i, w mniejszym stopniu, przezCYP3A5, z wytworzeniem głównego metabolitu sulfotlenku klindamycyny oraz dodatkowoN-demetyloklindamycyny. Dlatego inhibitory CYP3A4 i CYP3A5 mogą zmniejszyć klirensklindamycyny, zaś induktory mogą go zwiększyć. Podczas stosowania z silnymi induktoramiCYP3A4 (takimi jak ryfampicyna) należy kontrolować, czy klindamycyna nie traci skuteczności.

Badania in vitro wskazują, że klindamycyna nie hamuje aktywności izoenzymów CYP1A2, CYP2C9,CYP2C19, CYP2E1, CYP2D6 i tylko w umiarkowanym stopniu hamuje CYP3A4. Z tego względumało prawdopodobne są istotne klinicznie interakcje między klindamycyną a stosowanymijednocześnie produktami leczniczymi metabolizowanymi z udziałem wymienionych izoenzymów.

Klindamycyna i gentamycyna działają synergicznie wobec wielu szczepów Enterobacteriaceaei Pseudomonas aeruginosa. Klindamycyna wykazuje również synergiczne działanie z prymachinąwobec Pneumocystis (jiroveci) (wcześniej carinii).

Stwierdzono synergiczne działanie trowafloksacyny i klindamycyny oraz lewofloksacyny i klindamycyny wobec bakterii beztlenowych.

Drobnoustroje oporne na linkomycynę wykazują również oporność na klindamycynę (tzw. opornośćkrzyżowa).

Interakcja z pokarmem

Pokarm nie wpływa na wchłanianie klindamycyny, ale może je opóźniać.

Antagoniści witaminy K

U pacjentów otrzymujących klindamycynę razem z antagonistą witaminy K (tj. warfaryna,acenokumarol i fluindion) notowano zwiększenie wartości wskaźników krzepnięcia [czasuprotrombinowego (PT), międzynarodowego wskaźnika znormalizowanego (INR)] i (lub) czasukrwawienia. U pacjentów leczonych antagonistami witaminy K należy często kontrolować parametrykrzepnięcia.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Przeprowadzone na królikach i szczurach badania toksycznego wpływu na reprodukcję po podaniudoustnym i podskórnym nie wykazały, aby klindamycyna w dawkach, które nie były toksyczne dlamatek, powodowała zmniejszenie płodności lub miała szkodliwy wpływy na płód. Na podstawietakich badań nie zawsze można przewidzieć reakcje u ludzi.

Klindamycyna przenika przez łożysko i do płodu. Po podaniu wielokrotnych dawek stężenieantybiotyku w płynie owodniowym stanowiło około 30% stężenia we krwi matki.

W badaniach klinicznych z udziałem kobiet w ciąży ogólne podanie klindamycyny w drugim i trzecimtrymestrze ciąży nie wiązało się ze zwiększeniem częstości wad wrodzonych. Nie ma danychz odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w pierwszym trymestrze ciąży.

Klindamycynę można stosować u kobiet w ciąży tylko w razie zdecydowanej konieczności.

Karmienie piersią

Klindamycyna podana doustnie lub pozajelitowo przenika do mleka kobiecego, osiągając w mlekustężenie od 0,7 do 3,8 µg/ml. Ze względu na możliwość wystąpienia u niemowlęcia karmionegopiersią uczuleń, biegunki, nadkażenia błon śluzowych drożdżakami, a także ciężkich działańniepożądanych, podczas leczenia klindamycyną nie należy karmić piersią.

Płodność

Badania płodności na szczurach nie wykazały, aby podawana doustnie klindamycyna wpływała na ichpłodność lub zdolność kojarzenia się.

4 UR.DZL.ZLN.4020.03595.2016

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Klindamycyna nie wpływa lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

W poniższej tabeli wymieniono działania niepożądane klindamycyny notowane w trakcie badańklinicznych i w okresie po wprowadzeniu do obrotu zgodnie z klasyfikacją układów i narządów.

Częstość działań niepożądanych określono następująco:

bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); rzadko(≥1/10 000 do <1/100); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona napodstawie dostępnych danych). W obrębie każdej kategorii częstości działania niepożądaneuszeregowano zgodnie ze zmniejszającą się ciężkością.

Do najczęściej występujących działań niepożądanych klindamycyny należą reakcje nadwrażliwości oraz reakcje ze strony przewodu pokarmowego.

Leczenie klindamycyną należy natychmiast przerwać, jeżeli wystąpią objawy reakcji nadwrażliwości, wstrząsu anafilaktycznego lub zespołu Stevensa-Johnsona.

Klasyfikacja

układów i

narządów

Zakażenia i

zarażenia

pasożytnicze*

Zaburzenia

krwi i układu

chłonnego**

Zaburzenia

układu

immunologic

znego

Zaburzenia

układu

nerwowego

Zaburzenia

żołądka i jelit

Bardzo

często

Reakcje

nadwrażli-

wości z

wysypką

Często Niezbyt

Rzadko Bardzo

rzadko

Częstość

często

nieznana

Rzekomobło- Zakażenie

niaste pochwy*

zapalenie jelita Zapalenie jelita

grubego* grubego

(patrz punkt wywołane przez

4.4) Clostridium

difficile*

Eozynofilia Agranulocytoza

* Neutropenia*

Małopłytkowość

* Leukopenia*

Gorączka Ciężkie, Wstrząs

ostre reakcje anafilaktyczny*

nadwrażli- Reakcje

wości1 rzekomoanafi-

laktyczne*

Reakcja

anafilaktyczna*

Nadwrażliwość*

Zaburzenia Zawroty głowy

smaku Senność

Blokada Ból głowy

nerwowo-

mięśniowa

Biegunka Ból Jadłowstręt

brzucha Wzdęcia, gazy

Nudności Zapalenie

Wymioty przełyku*

Owrzodzenie

przełyku*

Zapalenie błony

śluzowej jamy

5 UR.DZL.ZLN.4020.03595.2016

Zaburzenia

wątroby i

dróg

żółciowych

Zaburzenia

skóry i tkanki

podskórnej

Wysypka

plamkowo-

grudkowa

Pokrzywka Rumień

wieloposta-

ciowy

Świąd

Obrzęk

(Quinckego

, obrzęki

stawów)

Przemijające

zapalenie

wątroby

ustnej

Żółtaczka*

Toksyczne

martwicze

oddzielanie się

naskórka

(TEN)* Zespół

Stevensa-

Johnsona*

Osutka polekowa zeozynofilią iobjawami układowymi(DRESS)*Ostra uogólniona osutka krostkowa(AGEP)* Obrzęk naczyniorucho-wy* Złuszczającezapalenie skóry*Pęcherzowe zapalenie skóry* Wysypka odropodobna*

Zaburzenia

mięśniowo-

szkieletowe i

tkanki

łącznej

Badania

diagnostycz-

ne

Nieprawidło-

we wyniki

badań

czynności

wątroby

Zapalenie

wielostawow

e

* Działanie niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu produktu do obrotu** Mogą one występować w wyniku działania toksycznego lub reakcji alergicznej. Niedokrwistość występuje przede wszystkim u pacjentów, u których rozwija się rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.

1 czasem już po pierwszym podaniu produktu leczniczego

Długotrwałe leczenie może prowadzić do nadkażeń wywołanych przez oporne drobnoustroje,najczęściej grzyby.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać

6 UR.DZL.ZLN.4020.03595.2016

wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawatel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Brak danych dotyczących przedawkowania klindamycyny u ludzi. Nie jest znana specyficzna odtrutka.

U myszy obserwowano drgawki oraz zejście śmiertelne.

W razie przedawkowania należy stosować leczenie objawowe. Jeżeli od momentu przyjęcia produktuleczniczego nie upłynął zbyt długi czas, należy wykonać płukanie żołądka. Pacjentowi należy podaćduże ilości płynów.

Klindamycyny nie można usunąć z organizmu metodą hemodializy i dializy otrzewnowej; zabiegi te nie mają wpływu na skrócenie okresu półtrwania.

Bardzo rzadko obserwuje się ciężkie reakcje alergiczne (odczyny surowicze, obrzęknaczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne aż do wstrząsu anafilaktycznego).W razie wystąpienia tego typu powikłań należy przerwać podawanie produktu Klimicin i wdrożyćpostępowanie stosowane standardowo w takich wypadkach (np. podanie lekówprzeciwhistaminowych, kortykosteroidów, leków sympatykomimetycznych lub zastosowaniewspomaganego oddychania).

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, linkozamidy. Kod ATC: J01FF01

Klindamycyna jest półsyntetyczną pochodną linkomycyny. Należy do linkozamidów. Ma przedewszystkim właściwości bakteriostatyczne, ale także bakteriobójcze, zależnie od stężenia antybiotykuw miejscu zakażenia i wrażliwości drobnoustrojów.

Mechanizm działania przeciwbakteryjnego klindamycyny jest wynikiem hamowania syntezy białekbakteryjnych. Klindamycyna łączy się z podjednostką 50S rybosomu bakteryjnego i hamuje tworzeniełańcucha peptydowego przez blokowanie transpeptydacji. Mechanizm jej działania jest taki sam, jakmechanizm działania antybiotyków makrolidowych (erytromycyny) i chloramfenikolu. Z powodukonkurencyjnego hamowania tego samego miejsca wiązania, w warunkach in vitro działają oneantagonistycznie. Dlatego nie należy stosować klindamycyny jednocześnie z antybiotykamimakrolidowymi i chloramfenikolem.

Wynikiem zahamowania syntezy białek jest zmiana składu ściany komórki bakteryjnej, zmniejszeniezdolności wiązania z komórkami gospodarza oraz zmniejszenie uwalniania toksyn paciorkowcowychi beta-laktamaz.

Oprócz hamowania syntezy białek bakteryjnych klindamycyna indukuje opsonizację, wiązaniedopełniacza, fagocytozę i wewnątrzkomórkowe niszczenie bakterii. Długotrwałe łączenie sięklindamycyny z rybosomami prowadzi do wydłużonego działania na drobnoustroje chorobotwórcze(wydłużone działanie poantybiotykowe).

Do mechanizmów lekooporności należą:

- metylacja rybosomalnego miejsca wiązania;- mutacja chromosomalna białka rybosomalnego;- enzymatyczna inaktywacja wywołana adenylotransferazą plazmidów (niektóre szczepy gronkowców).

Metylacja rybosomalnego miejsca wiązania prowadzi do krzyżowej oporności między linkozamidami,

7 UR.DZL.ZLN.4020.03595.2016

antybiotykami makrolidowymi i streptograminami (fenotyp B MLS). Ten typ oporności indukcyjnejjest związany z plazmidami, występuje w niektórych szczepach S. aureus i B. fragilis. Adenylacjaklindamycyny związana jest ze zmniejszoną aktywnością bakteriobójczą i zmniejszoną aktywnościąprzy wysokim poziomie inokulum. Określono sekwencję nukleotydów w genach plazmidów, którakoduje inaktywację enzymów. Istnieje całkowita krzyżowa oporność pomiędzy klindamycynąi linkomycyną.

Klindamycyna jest antybiotykiem skutecznym w leczeniu wielu zakażeń wywołanych przez tlenowei beztlenowe bakterie Gram-dodatnie. Wykazuje także działanie na Gram-ujemne bakterie beztlenowe.Należy do najskuteczniejszych antybiotyków w leczeniu zakażeń wywołanych przez Bacteroidesfragilis, chociaż w ostatnich latach stwierdzono wzrastającą oporność szczepów Bacteroides spp. nawiele antybiotyków, w tym również na klindamycynę.

Klindamycyna nie jest skuteczna w leczeniu zakażeń wywołanych przez tlenowe bakterie Gram-ujemne.

Rozpowszechnienie oporności wybranych gatunków drobnoustrojów może się różnić w zależności odlokalizacji geograficznej i czasu. Do oceny oporności konieczne są dane lokalne, zwłaszcza podczasleczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności, jeżeli częstość występowania oporności na danymobszarze jest tak duża, że przydatność leku (przynajmniej w niektórych rodzajach zakażeń) możebudzić wątpliwości, należy zasięgnąć porady specjalisty.

Drobnoustroje wrażliwe na działanie klindamycyny in vitro

Ziarenkowce tlenowe Gram-dodatnie:

- Staphylococcus aureus

- Staphylococcus epidermidis (szczepy wytwarzające penicylinazę i szczepy niewytwarzające penicylinazy). W warunkach in vitro niektóre szczepy pierwotnie oporne na erytromycynę szybko nabywają oporność na klindamycynę.

- Streptococcus spp. (zwłaszcza Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes grupa A).

Pałeczki beztlenowe Gram-ujemne:

- Bacteroides spp., w tym Bacteroides melaninogenicus oraz Bacteroides fragilis- Fusobacterium spp.

Ziarenkowce beztlenowe i mikroaerofilne Gram-dodatnie: - Peptococcus spp.

- Peptostreptococcus spp.

Drobnoustroje zwykle oporne na klindamycynę

- Enterococcus spp.

- pałeczki tlenowe Gram-ujemne.

Drobnoustroje, które mogą być wrażliwe lub oporne na klindamycynę

- Clostridium difficile - Bacteroides gracilis

- Flavobacterium spp.

Klindamycyna działa również na pierwotniaki, takie jak Toxoplasma gondii, Plasmodium falciparum,Plasmodium vivax i Babesia spp., a stosowana w skojarzeniu z prymachiną, również na nietypowygrzyb Pneumocystis jiroveci (dawniej carinii).

Kliniczne wartości stężeń granicznych MIC wg EUCAST 2012-01-01 (v. 2.0)

Wrażliwy Oporny

Drobnoustrój

[µg/ml] [>µg/ml] Staphylococcus spp. 0,25 0,5AStreptococcus grup A, B, C, G 0,5 0,5AS. pneumoniae 0,5 0,5A

8 UR.DZL.ZLN.4020.03595.2016

S. viridans 0,5 0,5Gram-ujemne bakterie beztlenowe 4 4Gram-dodatnie bakterie beztlenowe 4 4Wartości graniczne niezwiązane z gatunkiem bakterii IEB IEB

A Indukcyjna oporność na klindamycynę może być oceniona tylko w obecności antybiotyku

makrolidowego.

B Farmakodynamiczne dane oceniające stężenia graniczne makrolidów, linkozamidów i streptogramin w stosunku do bakterii bez określonej przynależności szczepu do określonej grupy są niewystarczające, stąd IE (ang. insufficient evidence).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po podaniu doustnym klindamycyna jest wchłaniana szybko i prawie całkowicie. Biodostępnośćklindamycyny wynosi 90%, a największe stężenie w surowicy osiągane jest w ciągu 1–2 godzin.Po podaniu doustnym 150 mg klindamycyny największe stężenie w surowicy wynosi od 2,5 do3 mg/l, po podaniu doustnym 300 mg klindamycyny wynosi ono 4 mg/ml, a po podaniu doustnym600 mg 8 mg/ml.

Po 6 godzinach od podania leku w zwykle zalecanej dawce stężenie klindamycyny w surowicyutrzymuje się w zakresie stężeń skutecznych wobec większości wrażliwych bakterii. Pokarm niewpływa na stopień wchłaniania klindamycyny, wpływa jedynie na szybkość jej wchłaniania.

Dystrybucja

Około 60 do 95% klindamycyny jest wiązane z białkami osocza. Objętość dystrybucji wynosi od 43 do 74 l (0,6 do 1,2 l/kg).

Klindamycyna przenika do wielu tkanek i płynów ustrojowych, gdzie osiąga stężenie terapeutyczne.Wyjątek stanowi ośrodkowy układ nerwowy, nawet jeśli występuje stan zapalny opon mózgowych lubuszkodzona jest bariera krew-mózg.

Stężenie klindamycyny w ślinie i tkance dziąseł jest zbliżone do stężenia w surowicy. Stężeniew wydzielinie z oskrzeli jest również stężeniem terapeutycznym. Stężenie klindamycyny w żółci jest2-3-krotnie większe niż w surowicy. Jeśli przewody żółciowe są niedrożne, antybiotyk nie przenika dożółci, a w ścianie pęcherzyka żółciowego osiąga minimalne stężenie.

Klindamycyna przenika do płynu puchlinowego w przypadku zapalenia otrzewnej, a także do tkanekotaczających odleżyny. Klindamycyna dobrze przenika do błony śluzowej żołądka i do sokużołądkowego (gdzie osiąga stężenie dwukrotnie większe niż w surowicy) oraz do kości. Przenikatakże przez barierę łożyska oraz do mleka kobiecego.

Stężenie klindamycyny w neutrofilach i makrofagach jest 50-krotnie większe niż w płynie pozakomórkowym. Jest to wynikiem aktywnego transportu klindamycyny do komórek.

Klindamycynę długo można wykryć w kale (do 2 tygodni), co jest prawdopodobnie wynikiemkrążenia wewnątrzwątrobowego.

Metabolizm

Klindamycyna jest metabolizowana w wątrobie do dwóch czynnych metabolitów (sulfotlenek klindamycyny i N-dimetyloklindamycyna) oraz kilku nieczynnych metabolitów.

Wydalanie

Metabolity są wydalane głównie z żółcią i częściowo w moczu. Około 13% dawki doustnej jestwydalane w moczu w postaci aktywnej – częściowo jako klindamycyna i częściowo jako jej czynnemetabolity. Tylko 5% aktywnej postaci jest wydalane z kałem. Okres półtrwania w fazie eliminacjiwynosi od 2 do 4 godzin, a klirens w surowicy 2,65 ml/s.

Wpływ wieku pacjenta

U pacjentów w wieku powyżej 70 lat wchłanianie klindamycyny jest nieco wolniejsze i nieznaczniewydłużony jest okres półtrwania w fazie eliminacji (4,71 godziny), ale nie jest konieczna zmiana

9 UR.DZL.ZLN.4020.03595.2016

dawki.

U wcześniaków okres półtrwania w fazie eliminacji jest dłuższy (8,68 godziny) niż u noworodkówurodzonych w terminie (3,6 godziny). Klirens leku w surowicy u noworodków urodzonychw terminie, niezależnie od wieku ciążowego, jest mniejszy niż u niemowląt.

Wpływ zaburzeń czynności nerek

Okres półtrwania w fazie eliminacji klindamycyny jest nieznacznie przedłużony. Ponieważklindamycyna jest eliminowana głównie w postaci metabolitów przez wątrobę, zmiana dawki nie jestkonieczna, z wyjątkiem pacjentów z całkowitą niewydolnością nerek. Lek nie jest skutecznie usuwanyz organizmu metodą dializy.

Wpływ zaburzeń czynności wątroby

Metabolizm i wydalanie klindamycyny z żółcią są zmniejszone, a tym samym okres półtrwaniaw fazie eliminacji jest wydłużony o 39 do 500%. Niezależnie od kompensacyjnego zwiększeniawydalania klindamycyny przez nerki, u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby dawkę należyzmniejszyć.

Wpływ innych chorób

U pacjentów z celiakią, uchyłkowatością jelita lub chorobą Leśniowskiego-Crohna wchłanianieklindamycyny jest zwiększone. U pacjentów z AIDS biodostępność klindamycyny jest 1,5-krotniewiększa niż u osób zdrowych.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Toksyczność po podaniu pojedynczym

Na podstawie badań toksyczności po pojedynczym podaniu doustnym można wywnioskować, żeklindamycyna jest substancją mało toksyczną. Po doustnym podaniu wartość LD 50 u szczurów wynosi2888 mg/kg mc. i 2633mg/kg mc., a u myszy 2599 mg/kg mc.

Toksyczność po podaniu wielokrotnym

Szczurom i psom podawano klindamycynę przez 1 rok w dawce do 300 mg/kg mc./dobę, to znaczy od1,6 do 5,4-krotnie większej od maksymalnej dawki zalecanej u ludzi. Nie obserwowano działańniepożądanych. Działań niepożądanych nie obserwowano również u szczurów, które w ciągu6 miesięcy otrzymywały dawkę 600 mg/ kg mc./dobę (3,2-krotnie większą dawkę od maksymalnejdawki zalecanej u ludzi).

U psów, które otrzymywały taką samą dawkę w ciągu 6 miesięcy (10,8-krotnie większą od maksymalnej dawki zalecanej u ludzi) obserwowano wymioty, utratę apetytu i zmniejszenie masy

ciała.

Wpływ na płodność i możliwe działanie teratogenne

Nie stwierdzono wpływu na płodność i zachowania kopulacyjne, jak również działania teratogennegopodczas leczenia klindamycyną.

Genotoksyczność i rakotwórczość

Badania in vitro i in vivo nie wykazały mutagennego działania klindamycyny. Nie przeprowadzono długotrwałych badań na zwierzętach dotyczących działania rakotwórczego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodnaMagnezu stearynianTalk

Skrobia kukurydziana żelowana

10 UR.DZL.ZLN.4020.03595.2016

Otoczka: Żelatyna

Tytanu dwutlenek (E 171)Żelaza tlenek żółty (E 172)Żelaza tlenek czerwony (E 172)Żelaza tlenek czarny (E 172)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii PVC/PVDC/Aluminium w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 16 lub 100 kapsułek.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące przygotowania produktu leczniczego do

stosowania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE

DO OBROTU

Sandoz GmbH Biochemiestrasse 106250 Kundl, Austria

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 7458

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 15.12.1997 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 12.04.2013 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

11 UR.DZL.ZLN.4020.03595.2016