CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Daneb, 5 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 5 mg nebiwololu (Nebivololum), co odpowiada 5,45 mg nebiwololu chlorowodorku.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 85,96 mg laktozy jednowodnej w 1 tabletce.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka.

Białe, okrągłe, dwuwypukłe tabletki, ze skrzyżowanymi rowkami dzielącymi po jednejstronie, o średnicy około 9 mm.

Tabletkę leku Daneb można podzielić na cztery równe części.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Nadciśnienie tętnicze

Leczenie nadciśnienia tętniczego samoistnego.

Przewlekła niewydolność serca

Leczenie łagodnej i umiarkowanej stabilnej przewlekłej niewydolności serca jako leczenieuzupełniające standardową terapię u pacjentów w podeszłym wieku (70 lat lub więcej).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Sposób podawania

Do podania doustnego.

Tabletkę lub jej części należy połknąć popijając wystarczającą ilością płynu (np. jednąszklanką wody). Tabletki mogą być przyjmowane z pokarmem lub bez.

Nadciśnienie

Dorośli

Dawka wynosi jedną tabletkę (5 mg) na dobę, najlepiej przyjmowaną o stałej porze każdego dnia.

Działanie obniżające ciśnienie tętnicze występuje po l-2 tygodniach leczenia. W rzadkichprzypadkach optymalne działanie leku może wystąpić dopiero po 4 tygodniach.

Leczenie skojarzone z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi

Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą być stosowane w monoterapii lubw skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Jak dotąd, addycyjne działanie

1

przeciwnadciśnieniowe obserwowano jedynie podczas jednoczesnego stosowania leku Daneb z hydrochlorotiazydem w dawce 12,5-25 mg.

Pacjenci z niewydolnością nerek

Zalecana dawka początkowa dla pacjentów z niewydolnością nerek wynosi 2,5 mg na dobę. W razie konieczności dawkę dobową można zwiększyć do 5 mg.

Pacjenci z niewydolnością wątroby

Dane dotyczące pacjentów z niewydolnością wątroby lub zaburzeniami czynności wątroby sąograniczone. Dlatego stosowanie leku Daneb u tych pacjentów jest przeciwwskazane.

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów w wieku powyżej 65 lat zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę.W razie potrzeby dawkę dobową można zwiększyć do 5 mg. Jednocześnie, ze względu naograniczone doświadczenie kliniczne u pacjentów w wieku powyżej 75 lat, należy zachowaćostrożność i ściśle obserwować pacjentów.

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania nebiwololu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat z powodubraku danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania.

Przewlekła niewydolność serca

Leczenie stabilnej przewlekłej niewydolności serca należy rozpocząć poprzez stopniowezwiększanie dawki, aż do uzyskania optymalnej dawki podtrzymującej określonej dlakażdego pacjenta.

Pacjenci powinni mieć stabilną przewlekłą niewydolność serca bez ostrej niewydolnościprzez ostatnie sześć tygodni. Zaleca się, aby lekarz prowadzący miał doświadczeniew leczeniu przewlekłej niewydolności serca.

U pacjentów otrzymujących leki działające na układ sercowo-naczyniowy, w tym lekimoczopędne i (lub) digoksynę i (lub) inhibitory ACE i (lub) antagonistów receptoraangiotensyny II, dawkowanie tych leków powinno być ustabilizowane podczas ostatnichdwóch tygodni przed rozpoczęciem leczenia lekiem Daneb.

Dawkę początkową należy zwiększać co 1-2 tygodnie w zależności od tolerancji leku przezpacjenta: 1,25 mg nebiwololu, zwiększyć do 2,5 mg nebiwololu raz na dobę, następnie do5 mg raz na dobę i następnie do 10 mg raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka wynosi10 mg nebiwololu raz na dobę.

Rozpoczęcie leczenia i każde zwiększenie dawki powinno być wykonane pod nadzoremdoświadczonego lekarza, trwającym co najmniej 2 godziny dla upewnienia się, że stankliniczny pacjenta pozostaje stabilny (zwłaszcza ciśnienie tętnicze krwi, częstość akcji serca,zaburzenia przewodzenia, objawy nasilenia niewydolności serca).

Występowanie działań niepożądanych może uniemożliwiać leczenie maksymalną zalecanądawką leku. W razie konieczności dawkę podtrzymującą można również stopniowozmniejszać i ponownie zwiększać, jeżeli jest to wskazane.

Podczas stopniowego zwiększania dawki, w przypadku nasilenia niewydolności serca lubnietolerancji leku, najpierw zalecane jest zmniejszenie dawki nebiwololu lub, w raziekonieczności, natychmiastowe przerwanie leczenia (w przypadku ciężkiego niedociśnieniatętniczego, nasilenia niewydolności serca z ostrym obrzękiem płuc, wstrząsu kardiogennego,bradykardii objawowej lub bloku przedsionkowo-komorowego).

2

Leczenie stabilnej przewlekłej niewydolności serca nebiwololem jest zwykle leczeniemdługotrwałym.

Nie zaleca się nagłego przerywania leczenia nebiwololem, ponieważ może to prowadzić doprzejściowego nasilenia niewydolności serca. Jeśli przerwanie leczenia jest konieczne, dawkapowinna być zmniejszana stopniowo, o połowę co tydzień.

Pacjenci z niewydolnością nerek

Nie jest wymagane dostosowanie dawki w przypadku łagodnej do umiarkowanejniewydolności nerek, gdyż dawkę zwiększa się stopniowo do dawki maksymalnejtolerowanej przez pacjenta. Brak doświadczeń u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek(stężenie kreatyniny w surowicy  250 μmol/l). Dlatego stosowanie nebiwololu u tychpacjentów nie jest zalecane.

Pacjenci z niewydolnością wątroby

Dane dotyczące pacjentów z niewydolnością wątroby są ograniczone. Dlatego stosowanie leku Daneb u tych pacjentów jest przeciwwskazane.

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie jest wymagane dostosowanie dawki, gdyż dawkę zwiększa się stopniowo, do dawki maksymalnej tolerowanej przez pacjenta.

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania nebiwololu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat z powodubraku danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania.

4.3 Przeciwwskazania

- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

- Niewydolność wątroby lub zaburzenia czynności wątroby.

- Ostra niewydolność serca, wstrząs kardiogenny lub epizody niewyrównanej niewydolnościserca, wymagające dożylnego podawania leków o działaniu inotropowym dodatnim.

Dodatkowo, tak jak w przypadku stosowania innych leków beta-adrenolitycznych, produkt leczniczy Daneb jest przeciwwskazany w przypadku:

- zespołu chorego węzła zatokowego, w tym bloku zatokowo-przedsionkowego,

- bloku przedsionkowo-komorowego II i III stopnia (bez wszczepionego stymulatora),

- stanów skurczowych oskrzeli lub astmy oskrzelowej w wywiadzie,

- nieleczonego guza chromochłonnego nadnerczy,

- kwasicy metabolicznej,

- bradykardii (czynność serca < 60 uderzeń na minutę przed rozpoczęciem leczenia),

- niedociśnienia tętniczego (skurczowe ciśnienie krwi < 90 mmHg),

- ciężkich zaburzeń krążenia obwodowego.

3

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Patrz również punkt 4.8.

Poniższe ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczą wszystkich leków blokujących receptory beta-adrenergiczne.

Znieczulenie ogólne

Utrzymująca się blokada receptorów beta-adrenergicznych zmniejsza ryzyko arytmii w czasiewprowadzenia do znieczulenia oraz intubacji. Jeśli blokada receptorów beta-adrenergicznychjest przerwana w celu przygotowania pacjenta do zabiegu chirurgicznego, należy przerwaćpodawanie beta-adrenolityków co najmniej na 24 godziny przed zabiegiem.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania niektórych środków znieczulających,wpływających depresyjnie na mięsień sercowy. Można zapobiec wystąpieniu reakcji zestrony nerwu błędnego poprzez dożylne podanie atropiny.

Układ sercowo-naczyniowy

Nie należy stosować leków beta-adrenolitycznych u pacjentów z nieleczoną zastoinowąniewydolnością serca, aż do ustabilizowania się ich stanu.

U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca leczenie beta-adrenolitykami należy przerywaćstopniowo, tj. przez ponad 1-2 tygodnie. W razie konieczności należy w tym samym czasierozpocząć leczenie zastępcze, aby zapobiec zaostrzeniu dławicy piersiowej.

Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą wywoływać bradykardię: jeśli częstośćtętna wynosi poniżej 50-55 uderzeń na minutę i (lub) pacjent odczuwa objawy wskazujące nabradykardię, dawkę należy zmniejszyć.

Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania leków beta-adrenolitycznych:

 u pacjentów z zaburzeniami krążenia obwodowego (choroba lub objaw Raynauda, chromanie przestankowe), ponieważ może wystąpić zaostrzenie tych zaburzeń,

 u pacjentów z blokiem serca pierwszego stopnia, z powodu wydłużenia przez beta-

adrenolityki czasu przewodzenia,

 u pacjentów z dławicą piersiową typu Prinzmetala, z powodu ryzyka niehamowanego skurczu tętnic wieńcowych za pośrednictwem receptorów alfa: leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą zwiększać liczbę i czas trwania napadów dławicowych.

Zwykle nie zaleca się jednoczesnego podawania nebiwololu z antagonistami wapnia typuwerapamilu i diltiazemu, z lekami przeciwarytmicznymi klasy I oraz z lekamiprzeciwnadciśnieniowymi działającymi ośrodkowo; szczegóły przedstawiono w punkcie 4.5.

Metabolizm i układ endokrynologiczny

Nebiwolol nie wpływa na stężenie glukozy u pacjentów z cukrzycą. Mimo to należyzachować ostrożność u tych pacjentów, ponieważ nebiwolol może maskować niektóre objawyhipoglikemii (tachykardia, kołatanie serca).

4

Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą maskować objawy tachykardiiw nadczynności tarczycy. Nagłe odstawienie produktu leczniczego może nasilić objawy.

Układ oddechowy

U pacjentów z przewlekłymi obturacyjnymi chorobami płuc leki blokujące receptory beta-adrenergiczne należy stosować ostrożnie, ponieważ leki te mogą nasilać skurcz drógoddechowych.

Inne

Pacjenci z łuszczycą w wywiadzie powinni przyjmować beta-adrenolityki jedynie podokładnej ocenie możliwości ich zastosowania.

Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą zwiększać wrażliwość na alergeny oraz ciężkość reakcji anafilaktycznych.

Rozpoczęcie leczenia przewlekłej niewydolności serca nebiwololem wymaga monitorowaniastanu pacjenta. Dawkowanie i sposób podawania opisane są w punkcie 4.2. Nie należy nagleprzerywać leczenia, chyba że jest to wyraźnie zalecone. Dodatkowe informacjeprzedstawiono w punkcie 4.2.

Produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy,niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy niepowinni przyjmować tego produktu leczniczego.

4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakodynamiczne

Niżej wymienione interakcje odnoszą się do wszystkich beta-adrenolityków.

Niezalecane leczenie skojarzone:

Leki przeciwarytmiczne klasy I (chinidyna, hydrochinidyna, cybenzolina, flekainid,dyzopiramid, lidokaina, meksyletyna, propafenon): może wystąpić nasilone działanie na czasprzewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz zwiększone ujemne działanie inotropowe(patrz punkt 4.4).

Antagoniści wapnia typu werapamilu/diltiazemu: ujemny wpływ na kurczliwośći przewodzenie przedsionkowo-komorowe. Dożylne podanie werapamilu pacjentomleczonym beta-adrenolitykiem może prowadzić do ciężkiego niedociśnienia i blokuprzedsionkowo-komorowego (patrz punkt 4.4).

Leki przeciwnadciśnieniowe działające ośrodkowo (klonidyna, guanfacyna, moksonidyna,metylodopa, rylmenidyna): jednoczesne stosowanie leków przeciwnadciśnieniowychdziałających ośrodkowo może nasilić niewydolność serca poprzez zmniejszenie napięciawspółczulnego (zmniejszenie częstości akcji serca i pojemności minutowej serca,rozszerzenie naczyń) (patrz punkt 4.4). Nagłe odstawienie leku, zwłaszcza poprzedzająceprzerwanie leczenia beta-adrenolitykiem, może zwiększyć ryzyko „nadciśnienia z odbicia”.

Leczenie skojarzone, które należy stosować z zachowaniem ostrożności:

Leki przeciwarytmiczne klasy III (amiodaron): może wystąpić nasilone działanie na czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego.

5

Środki do znieczulenia ogólnego - halogenowe środki wziewne: jednoczesne podawanie lekówblokujących receptory beta-adrenergiczne i środków do znieczulenia ogólnego może tłumićodruchową tachykardię i zwiększać ryzyko niedociśnienia (patrz punkt 4.4). Należy stosowaćogólną zasadę unikania nagłego odstawienia leku beta-adrenolitycznego. Należypoinformować lekarza anestezjologa, że pacjent jest leczony produktem Daneb.

Insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe: pomimo, że nebiwolol nie wpływa na stężenieglukozy, jednoczesne stosowanie może maskować niektóre objawy hipoglikemii (kołatanieserca, tachykardia).

Baklofen (lek zmniejszający napięcie mięśni), amifostyna (lek wspomagający podczas leczeniaprzeciwnowotworowego): jednoczesne stosowanie z lekami przeciwnadciśnieniowymiprawdopodobnie nasila zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, dlatego należy odpowiedniodostosować dawkę leku przeciwnadciśnieniowego.

Leczenie skojarzone, które należy rozważyć:

Glikozydy naparstnicy: jednoczesne stosowanie może wydłużać czas przewodzeniaprzedsionkowo-komorowego. Badania kliniczne nebiwololu nie wykazały klinicznychobjawów interakcji. Nebiwolol nie wpływa na kinetykę digoksyny.

Antagoniści wapnia typu dihydropirydyny (amlodypina, felodypina, lacydypina, nifedypina,nikardypina, nimodypina, nitrendypina): jednoczesne stosowanie może zwiększyć ryzykoniedociśnienia, nie można też wykluczyć zwiększonego ryzyka dalszego pogorszeniaczynności skurczowej komór serca u pacjentów z niewydolnością serca.

Leki przeciwpsychotyczne, leki przeciwdepresyjne (trójpierścieniowe, barbiturany i pochodnefenotiazyny): jednoczesne stosowanie może nasilać hipotensyjne działanie beta-adrenolityków(działanie addytywne).

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ): brak wpływu na hipotensyjne działanie nebiwololu.

Leki adrenomimetyczne: jednoczesne stosowanie może osłabiać działanie leków blokującychreceptory beta-adrenergiczne. Beta-adrenolityki mogą prowadzić do niehamowanejaktywności alfa-adrenergicznej środków adrenomimetycznych, zarówno z działaniem alfa-jaki beta-adrenergicznym (ryzyko nadciśnienia, ciężkiej bradykardii i bloku serca).

Interakcje farmakokinetyczne

Zważywszy na to, że w metabolizmie nebiwololu bierze udział izoenzym CYP2D6,jednoczesne stosowanie substancji hamujących ten enzym, zwłaszcza paroksetyny,fluoksetyny, tiorydazyny, chinidyny, terbinafiny, bupropionu, chlorochinyi lewomepromazyny, może prowadzić do zwiększonego stężenia nebiwololu w osoczu,z czym wiąże się zwiększone ryzyko bradykardii i działań niepożądanych.

Jednoczesne stosowanie cymetydyny zwiększa stężenie nebiwololu w osoczu, bez zmianydziałania klinicznego. Jednoczesne podawanie ranitydyny nie wpływa na farmakokinetykęnebiwololu. Nebiwolol i leki zobojętniające mogą być stosowane jednocześnie, podwarunkiem, że Daneb podawany jest z posiłkiem, a leki zobojętniające pomiędzy posiłkami.

Jednoczesne stosowanie nebiwololu i nikardypiny nieznacznie zwiększało stężenia obu leków w osoczu, bez zmiany ich działania klinicznego. Jednoczesne spożywanie alkoholu,

6

stosowanie furosemidu lub hydrochlorotiazydu nie wpływa na farmakokinetykę nebiwololu.Nebiwolol nie wpływa na farmakokinetykę i farmakodynamikę warfaryny.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Działanie farmakologiczne nebiwololu może mieć szkodliwy wpływ na ciążę i (lub) napłód/noworodka. Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne zmniejszają przepływ krwiprzez łożysko, co wiąże się z opóźnieniem wzrostu, wewnątrzmacicznym obumarciem płodu,poronieniem lub porodem przedwczesnym. U płodu i noworodka mogą wystąpić objawyniepożądane (np. hipoglikemia i bradykardia). Jeśli leczenie lekami beta-adrenolitycznymijest konieczne, zalecane są leki wybiórczo blokujące receptory beta1-adrenergiczne.Nie należy stosować nebiwololu podczas ciąży, chyba że jest to wyraźnie konieczne. Jeśliuznano, że leczenie nebiwololem jest konieczne, należy monitorować maciczno-łożyskowyprzepływ krwi i rozwój płodu. W przypadku szkodliwych działań na ciążę lub płód, należyrozważyć leczenie alternatywne. Noworodek powinien być dokładnie obserwowany. Objawyhipoglikemii i bradykardii mogą wystąpić w ciągu pierwszych trzech dni.

Karmienie piersią

Badania na zwierzętach wykazały, że nebiwolol przenika do mleka. Nie wiadomo, czy lekprzenika do mleka kobiecego. Większość beta-adrenolityków, zwłaszcza związki lipofilne,takie jak nebiwolol i jego czynne metabolity, przenika w zmiennych ilościach do mlekakobiecego. Dlatego nie zaleca się karmienia piersią podczas przyjmowania nebiwololu.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdówi obsługiwania maszyn. Badania farmakodynamiczne wykazały, że nebiwolol nie wpływa naczynności psychomotoryczne. W trakcie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszynnależy pamiętać o możliwości sporadycznego występowania zawrotów głowy i zmęczenia.

4.8 Działania niepożądane

Oddzielnie wymieniono objawy niepożądane występujące w związku z leczeniemnadciśnienia tętniczego i przewlekłej niewydolności serca, ze względu na różnice pomiędzychorobami podstawowymi.

Nadciśnienie tętnicze

Zgłoszone działania niepożądane wymieniono w tabeli poniżej, według klasyfikacjiukładowo-narządowej oraz częstości występowania:

Klasyfikacja układówCzęsto Niezbyt często Bardzo rzadkoNie znanai narządów (1/100 do (1/1000 do (1/10000) <1/10) 1/100)

Zaburzenia układu obrzękimmunologicznego naczynioruchowy , nadwrażliwość

Zaburzenia koszmary senne,psychiczne depresjaZaburzenia układu bóle głowy, omdlenianerwowego zawroty głowy,

parestezje

Zaburzenia oka zaburzenia widzenia

7

Zaburzenia serca bradykardia,

niewydolność

serca, spowolnienie

przewodzenia

przedsionkowo-

komorowego i (lub)

blok

przedsionkowo-

komorowy

Zaburzenia niedociśnienie

naczyniowe tętnicze, chromanie

przestankowe (lub

jego nasilenie)

Zaburzenia układu duszność skurcz oskrzeli

oddechowego,

klatki piersiowej

i śródpiersia

Zaburzenia żołądka zaparcia, niestrawność,

i jelit nudności, wzdęcia, wymioty

biegunka

Zaburzenia skóry świąd, wysypka nasilenie

i tkanki podskórnej rumieniowa łuszczycy

Zaburzenia układu impotencja

rozrodczego i piersi

Zaburzenia ogólne zmęczenie,

i stany w miejscu obrzęk

podania

pokrzywka

Podczas stosowania niektórych leków blokujących receptory beta-adrenergiczneobserwowano także następujące działania niepożądane: omamy, psychozy, splątanie,oziębienie/zasinienie kończyn, objaw Raynauda, suchość oczu i zespół oczno-śluzówkowo-skórny typowy dla praktololu.

Przewlekła niewydolność serca

Dostępne są dane dotyczące działań niepożądanych występujących u pacjentów z przewlekłąniewydolnością serca pochodzące z jednego kontrolowanego placebo badania klinicznegoz udziałem 1067 pacjentów otrzymujących nebiwolol i 1061 pacjentów otrzymującychplacebo. W badaniu tym działania niepożądane, których związek z leczeniem oceniano jakomożliwy, zostały zgłoszone łącznie przez 449 pacjentów otrzymujących nebiwolol (42,1%),w porównaniu do 334 pacjentów otrzymujących placebo (31,5%). Najczęściej zgłaszanymidziałaniami niepożądanymi u pacjentów otrzymujących nebiwolol były bradykardia i zawrotygłowy, oba wystąpiły u około 11% pacjentów. Częstość występowania wśród pacjentówotrzymujących placebo wynosiła odpowiednio około 2% i 7%.

Stwierdzono następujące częstości występowania działań niepożądanych (których związekz lekiem oceniano jako możliwy), które uznano za istotne w przypadku leczenia przewlekłejniewydolności serca:

- Nasilenie objawów niewydolności serca wystąpiło u 5,8% pacjentów otrzymującychnebiwolol, w porównaniu do 5,2% pacjentów otrzymujących placebo.

- Ortostatyczne niedociśnienie tętnicze odnotowano u 2,1% pacjentów otrzymującychnebiwolol, w porównaniu do 1,0% pacjentów otrzymujących placebo.

- Nietolerancja leku wystąpiła u 1,6% pacjentów otrzymujących nebiwolol, w porównaniu do0,8% pacjentów otrzymujących placebo.

8

- Blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia wystąpił u 1,4% pacjentówotrzymujących nebiwolol, w porównaniu do 0,9% pacjentów otrzymujących placebo.- Obrzęki kończyn dolnych odnotowano u 1,0% pacjentów otrzymujących nebiwolol,w porównaniu do 0,2% pacjentów otrzymujących placebo.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanychdziałań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści doryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelumedycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane zapośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań ProduktówLeczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych iProduktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawatel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Brak danych dotyczących przedawkowania nebiwololu.

Objawy

Objawy przedawkowania beta-adrenolityków są następujące: bradykardia, niedociśnienietętnicze, skurcz oskrzeli i ostra niewydolność serca.

Leczenie

W przypadku przedawkowania lub reakcji nadwrażliwości, pacjenta należy poddaćszczegółowej obserwacji i leczeniu na oddziale intensywnej opieki medycznej. Należykontrolować stężenie glukozy we krwi. Wchłanianiu preparatu pozostającego w przewodziepokarmowym można zapobiec przez płukanie żołądka oraz podanie węgla aktywowanegoi leków przeczyszczających. Może być konieczne zastosowanie oddychania wspomaganego.W celu przeciwdziałania bradykardii lub nasilonej wagotonii zalecane jest podawanieatropiny lub metyloatropiny. Niedociśnienie i wstrząs należy leczyć podaniem osocza lubpreparatów osoczozastępczych oraz, w razie potrzeby, podawaniem katecholamin.Blokowaniu receptorów beta-adrenergicznych można przeciwdziałać, podając w powolnymwlewie dożylnym chlorowodorek izoprenaliny, rozpoczynając od dawki około 5 μg/min lubdobutaminy, rozpoczynając od dawki około 2,5 μg/min, aż do uzyskania pożądanego skutku.W przypadku braku reakcji na leczenie można podać izoprenalinę jednocześnie z dopaminą.Gdy powyższe sposoby okażą się nieskuteczne, należy rozważyć dożylne podanie glukagonuw dawce 50-100 μg/kg. W razie konieczności dawkę można powtórzyć w ciągu godziny,a następnie, jeśli okaże się to niezbędne, można podać glukagon we wlewie dożylnymw dawce 70 μg/kg/godzinę. W skrajnych przypadkach bradykardii opornej na leczeniefarmakologiczne może być konieczne wszczepienie rozrusznika serca.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne, wybiórcze.

Kod ATC: C07AB12

9

Nebiwolol jest mieszaniną racemiczną dwóch enancjomerów: nebiwololu SRRR (lub inaczejd-nebiwololu) i nebiwololu RSSS (lub inaczej l-nebiwololu). Produkt leczniczy wykazujedwa działania farmakologiczne:

• Jest kompetycyjnym i wybiórczym antagonistą receptorów beta-adrenergicznych: działanie to przypisywane jest enancjomerowi SRRR (d-enancjomerowi).

• Wykazuje łagodne działanie rozszerzające naczynia, które wynika z oddziaływania na szlak przemian metabolicznych L-argininy/tlenku azotu.

Pojedyncze oraz wielokrotne dawki nebiwololu powodują zwolnienie czynności sercai obniżenie ciśnienia tętniczego w spoczynku i podczas wysiłku fizycznego, zarówno u osóbz prawidłowym ciśnieniem, jak i z nadciśnieniem tętniczym. Działanieprzeciwnadciśnieniowe utrzymuje się podczas długotrwałego leczenia.

W dawkach leczniczych nebiwolol nie wywołuje antagonizmu wobec receptorów alfa- adrenergicznych.

Zarówno w czasie krótkotrwałego, jak i przewlekłego leczenia nebiwololem, u pacjentówz nadciśnieniem tętniczym dochodzi do zmniejszenia układowego oporu naczyniowego.Pomimo zwolnienia czynności serca, zmniejszenie pojemności minutowej serca w spoczynkui w czasie wysiłku może być ograniczone przez zwiększenie objętości wyrzutowej. Nieustalono w pełni znaczenia klinicznego tych różnic hemodynamicznych, w porównaniuz innymi antagonistami receptorów beta1-adrenergicznych.

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym nebiwolol nasila zależne od tlenku azotu rozszerzenienaczyń krwionośnych w reakcji na acetylocholinę (ACh), które jest zmniejszone u pacjentówz dysfunkcją śródbłonka.

W kontrolowanym placebo badaniu mającym na celu ocenę śmiertelności i chorobowości,z udziałem 2128 pacjentów w wieku  70 lat (średnia wieku: 75,2 roku) ze stabilnąprzewlekłą niewydolnością serca, ze zmniejszeniem frakcji wyrzutowej lewej komory lub bez(średnia LVEF: 36 ± 12,3%, z następującym rozkładem statystycznym: LVEF poniżej 35%u 56% pacjentów, LVEF od 35% do 45% u 25% pacjentów i LVEF powyżej 45% u 19%pacjentów), obserwowanych przez średni okres 20 miesięcy, stosowanie nebiwololudodanego do leczenia standardowego pozwoliło na istotne wydłużenie czasu do wystąpieniazgonu lub hospitalizacji z przyczyn sercowo-naczyniowych (pierwszorzędowy punktkońcowy oceny skuteczności), z względnym zmniejszeniem ryzyka o 14% (zmniejszeniebezwzględne: 4,2%). Zmniejszenie ryzyka pojawiło się po 6 miesiącach leczeniai utrzymywało przez cały okres jego trwania (średnio 18 miesięcy). Działanie nebiwololu niezależało od wieku, płci ani frakcji wyrzutowej lewej komory badanej populacji. Korzyściw odniesieniu do śmiertelności ze wszystkich przyczyn nie były statystycznie większew porównaniu do placebo (zmniejszenie bezwzględne: 2,3%).

U pacjentów leczonych nebiwololem obserwowano zmniejszenie ilości nagłych zgonów (4,1% wobec 6,6%, zmniejszenie względne o 38%).

Badania in vitro i in vivo na zwierzętach dowiodły, że nebiwolol nie wykazuje wewnętrznejaktywności sympatykomimetycznej.

Badania in vitro i in vivo na zwierzętach dowiodły również, że nebiwolol stosowanyw dawkach farmakologicznych nie wywiera działania stabilizującego błonę komórkową.

W badaniach z udziałem zdrowych ochotników nebiwolol nie wykazywał istotnego wpływu na maksymalną wydolność wysiłkową ani na wytrzymałość.

10

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Nebiwolol jest lipofilnym, kardioselektywnym lekiem blokującym receptory beta-adrenergiczne, pozbawionym wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej i działaniastabilizującego błonę komórkową (l-enancjomer). Wywiera również działanie rozszerzającenaczynia krwionośne za pośrednictwem tlenku azotu (d- enancjomer).

Wchłanianie

Oba enancjomery nebiwololu są szybko wchłaniane po podaniu doustnym. Pokarm nie mawpływu na wchłanianie nebiwololu. Nebiwolol może być przyjmowany z posiłkami lub bezposiłków.

Metabolizm

Nebiwolol jest w dużym stopniu metabolizowany, częściowo do czynnychhydroksymetabolitów. Nebiwolol jest metabolizowany poprzez alicykliczną i aromatycznąhydroksylację, N-dealkilację oraz sprzęganie z kwasem glukuronowym; dodatkowo powstająglukuronidy hydroksymetabolitów. Metabolizm nebiwololu poprzez aromatycznąhydroksylację jest zależny od genetycznego polimorfizmu oksydacyjnego enzymu CYP2D6.Biodostępność nebiwololu po podaniu doustnym wynosi około 12% u osób z szybkimmetabolizmem i jest niemal całkowita u osób z wolnym metabolizmem. W staniestacjonarnym po zastosowaniu takich samych dawek, maksymalne stężenie niezmienionegonebiwololu w osoczu jest około 23 razy większe u osób słabo metabolizującychw porównaniu z osobami o szybkim metabolizmie. Różnica maksymalnego stężenia w osoczupomiędzy obiema grupami pacjentów, z uwzględnieniem postaci niezmienionej orazczynnych metabolitów leku, wynosi od 1,3 do 1,4 razy. Z powodu różnej szybkościmetabolizmu dawkę leku Daneb należy zawsze ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta:osoby ze słabym metabolizmem mogą bowiem wymagać stosowania mniejszych dawek.

Ponadto, dawka powinna być dostosowana dla pacjentów w wieku powyżej 65 lat, pacjentówz zaburzeniami czynności nerek oraz pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrzpunkt 4.2)

U osób z szybkim metabolizmem okres półtrwania w fazie eliminacji enancjomerównebiwololu wynosi średnio 10 godzin. U osób z wolnym metabolizmem jest on 3-5 razydłuższy. U osób z szybkim metabolizmem stężenie enancjomeru RSSS w osoczu jest niecowiększe od stężenia enancjomeru SRRR. Różnica ta jest większa u osób wolnometabolizujących. U osób z szybkim metabolizmem okres półtrwania w fazie eliminacjihydroksymetabolitów obu enancjomerów wynosi średnio 24 godziny, a u osób z wolnymmetabolizmem jest on około dwa razy dłuższy.

U większości pacjentów (szybko metabolizujących) stan stacjonarny stężenia leku w osoczujest osiągany w ciągu 24 godzin dla nebiwololu, a w ciągu kilku dni dlahydroksymetabolitów.

Stężenia w osoczu są proporcjonalne do dawki w zakresie od 1 do 30 mg. Wiek nie ma wpływu na farmakokinetykę nebiwololu.

Dystrybucja

Oba enancjomery w osoczu są głównie związane z albuminami.

Stopień wiązania z białkami osocza wynosi 98,1% w odniesieniu do nebiwololu SRRR i 97,9% w odniesieniu do nebiwololu RSSS.

Objętość dystrybucji wynosi od 10,1 do 39,4 l/kg.

11

Eliminacja

W ciągu tygodnia od podania preparatu 38% dawki ulega wydaleniu z moczem a 48%z kałem. Mniej niż 0,5% podanej dawki nebiwololu wydalane jest z moczem w postaciniezmienionej.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane przedkliniczne nie wskazują na istnienie szczególnego zagrożenia dla ludzi, w oparciuo wyniki konwencjonalnych badań genotoksyczności i potencjalnego działaniarakotwórczego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodnaKrospowidon typ APoloksamer 188 Powidon K-30

Celuloza mikrokrystalicznaMagnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister PVC/PE/PVDC/Aluminium w tekturowym pudełku (zawiera 7, 10 lub 14 tabletek).Wielkości opakowań: 7, 10, 14, 20, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 100, 120 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w sprzedaży.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania leku do stosowania.

Brak szczególnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

S-LAB Sp. z o.o.ul. Kiełczowska 255-095 Mirków

12

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

16199

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

08.12.2009r./13.11.2015

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

Listopad 2013Marzec 2014Kwiecień 2016

13