CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Letrox 50; 50 mikrogramów, tabletki

Letrox 75 mikrogramów; 75 mikrogramów, tabletkiLetrox 100; 100 mikrogramów , tabletki

Letrox 125 mikrogramów; 125 mikrogramów, tabletki Letrox 150; 150 mikrogramów, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka produktu leczniczego Letrox 50 zawiera 53,2 – 56,8 mikrogramów lewotyroksynysodowej (Levothyroxinum natricum) x H2O (co odpowiada 50 µg lewotyroksyny sodowej).

Każda tabletka produktu leczniczego Letrox 75 mikrogramów zawiera 79,8 – 85,2 mikrogramów lewotyroksyny sodowej (Levothyroxinum natricum) x H2O (co odpowiada 75 µg lewotyroksyny sodowej).

Każda tabletka produktu leczniczego Letrox 100 zawiera 106,4 – 113,6 mikrogramów lewotyroksynysodowej (Levothyroxinum natricum) x H2O (co odpowiada 100 µg lewotyroksyny sodowej).

Każda tabletka produktu leczniczego Letrox 125 mikrogramów zawiera 133-142 mikrogramówlewotyroksyny sodowej (Levothyroxinum natricum) x H2O (co odpowiada 125 µg lewotyroksyny sodowej).

Każda tabletka produktu leczniczego Letrox 150 zawiera 159,6 – 170,4 mikrogramów lewotyroksynysodowej (Levothyroxinum natricum) x H2O (co odpowiada 150 µg lewotyroksyny sodowej).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka

Prawie białe do lekko beżowych, okrągłe, lekko wypukłe tabletki z linią podziału po jednej stronie i oznaczeniem „50”, „75”, „100”, „125”, „150” wytłoczonym po drugiej stronie.

Tabletki można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

- Terapia zastępcza i uzupełniająca w niedoczynności tarczycy o różnej etiologii. - Zapobieganie wznowie wola tarczycy po leczeniu operacyjnym u pacjentów z prawidłową czynnością tarczycy (eutyreoza).

- Leczenie wola o charakterze łagodnym u pacjentów z prawidłową czynnością tarczycy

(eutyreoza).

- Terapia zastępcza i supresyjna nowotworów złośliwych tarczycy, szczególnie po operacji

wycięcia tarczycy.

- Pomocniczo w leczeniu nadczynności tarczycy w skojarzeniu z tyreostatykami po uzyskaniu

eutyreozy.

1

- Test supresyjny w diagnostyce nadczynności tarczycy.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie hormonami tarczycy/terapia zastępcza

Dawkowanie

Należy stosować się do zaleceń dotyczących dawkowania.Indywidualna dawka dobowa powinna być ustalona na podstawie badania lekarskiego i wynikówtestów laboratoryjnych.

W przypadku utrzymującej się resztkowej czynności tarczycy, odpowiednie może być zastosowanie

mniejszych dawek.

Leczenie hormonami tarczycy powinno być prowadzone ze szczególną ostrożnością u pacjentów wpodeszłym wieku, pacjentów z chorobą wieńcową serca i pacjentów z ciężką lub długotrwałą niedoczynnością tarczycy. U tych pacjentów, leczenie należy zacząć od małej dawki początkowej, która następnie powinna być zwiększana powoli w dużych odstępach czasu z jednoczesnym monitorowaniem stężenia hormonów tarczycy. Doświadczenia wykazały, iż małe dawki są również wystarczające u pacjentów o niewielkiej masie ciała oraz u pacjentów z dużym wolem.

U niektórych pacjentów stężenie hormonów T4 lub fT4 może być zwiększone, dlatego w celu monitorowania przyjętego schematu leczenia, lepsze jest oznaczanie stężenia TSH w surowicy krwi.

Wskazanie Dawka* (liczba mikrogramów lewotyroksyny sodowej

/ dobę) Niedoczynność tarczycy

Dawkowanie u dorosłych Dawka początkowa 25 do 50(dawkę należy zwiększać Dawka podtrzymująca 100 do 200o 25-50 µg w odstępach 2-4

tygodni)

Profilaktyka nawrotu wola 75 do 200Wole o charakterze łagodnym u 75 do 200pacjentów z eutyreozą

Terapia wspomagająca leczenie 50 do 100 tyreostatyczne nadczynności

tarczycy

Po operacji usunięcia tarczycy z

powodu nowotworów złośliwych

tarczycy

Test supresyjny w diagnostyce

nadczynności tarczycy

150 do 300

200 mikrogramów (przez 14

dni do momentu wykonania

scyntygrafii)

* W celu dokładnego dawkowania należy wybrać właściwy produkt leczniczy Letrox zawierającynajbardziej odpowiednią dawkę lewotyroksyny (50, 75, 100, 125 lub 150).

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku, w indywidualnych przypadkach, np. w przypadku chorób serca,podczas zwiększania dawki lewotyroksyny sodowej należy regularnie monitorować stężenie TSH.

Dzieci i młodzież

Dawka podtrzymująca w wrodzonej lub nabytej niedoczynności tarczycy wynosi zwykle 100 do 150 mikrogramów lewotyroksyny sodowej na m² powierzchni ciała na dobę.

2

U noworodków i niemowląt z wrodzoną niedoczynnością tarczycy, wymagających szybkiej substytucji, zalecana dawka początkowa wynosi 10 do 15 mikrogramów lewotyroksyny sodowej na kg masy ciała na dobę przez pierwsze 3 miesiące. Następnie dawkę należy dostosować indywidualnie, na podstawie obrazu klinicznego i stężenia hormonów tarczycy i wartości TSH.

U dzieci z nabytą niedoczynnością tarczycy, zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 do 50mikrogramów lewotyroksyny sodowej na dobę. Dawkę należy zwiększać stopniowo, co 2 do 4tygodni, w zależności od wyników badania klinicznego i stężenia hormonów tarczycy oraz wartościTSH, aż do uzyskania pełnej dawki substytucyjnej.

Sposób stosowania

Całkowitą dawkę dobową należy przyjmować rano, na czczo, co najmniej pół godziny przed

śniadaniem, popijając odpowiednią ilością wody.

Dzieci powinny otrzymywać całkowitą dawkę dobową, co najmniej na pół godziny przed pierwszym posiłkiem. Tabletki można również podawać w postaci zawiesiny. Tabletki należy rozpuścić w odpowiedniej ilości wody (10-15 ml), a powstałą w ten sposób zawiesinę, którą za każdym razemnależy przygotowywać na świeżo, podać z dodatkową ilością płynu (5-10 ml).

Czas trwania leczenia

W przypadku niedoczynności tarczycy oraz po operacji usunięcia tarczycy z powodu nowotworu złośliwego tarczycy, leczenie trwa zazwyczaj przez całe życie, a w przypadku wola o charakterze łagodnym i profilaktyki nawrotu wola leczenie trwa kilka miesięcy lub lat, a nawet do końca życia; wprzypadku terapii wspomagającej leczenie nadczynności tarczycy, czas trwania leczenia zależy oddługości leczenia tyreostatycznego.

Leczenie wola u pacjentów w stanie eutyreozy powinno trwać od 6 miesięcy do 2 lat. Jeżeli w tymprzedziale czasowym leczenie produktem LETROX nie przynosi pożądanego efektu terapeutycznegonależy rozważyć inne sposoby leczenia.

Test supresyjny tarczycy

Przy wykonywaniu testów supresyjnych tarczycy należy przyjmować 200 mikrogramówlewotyroksyny sodowej na dobę przez 14 dni.

4.3 Przeciwwskazania

- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną

w punkcie 6.1.

- Nieleczona nadczynność tarczycy.

- Nieleczona niedoczynność kory nadnerczy.

- Nieleczona niedoczynność przysadki (w niewydolności kory nadnerczy wymagającej

leczenia).

- Ostry zawał mięśnia sercowego.

- Ostre zapalenie mięśnia sercowego. - Ostre zapalenie serca.

Jednoczesne przyjmowanie lewotyroksyny i leku tyreostatycznego jest przeciwwskazane u kobiet w ciąży.

W celu uzyskania dalszych informacji dotyczących dawkowania podczas ciąży i karmienia piersią patrz punkt 4.6.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Przed rozpoczęciem terapii hormonem tarczycy należy wykluczyć lub wprowadzić odpowiednią terapię następujących chorób lub stanów:

- choroba wieńcowa;

3

- dusznica bolesna;

- nadciśnienie tętnicze;

- niedoczynność przysadki lub kory nadnerczy;

- guzek autonomiczny

Stany te lub choroby należy także wykluczyć lub leczyć przed wykonaniem testu supresyjnego tarczycy, z wyjątkiem autonomicznej czynności tarczycy, która może być przyczyną wykonania testusupresyjnego tarczycy.

U pacjentów z chorobą wieńcową, niewydolnością serca, zaburzeniami rytmu serca z tachykardią, zapaleniem mięśnia sercowego bez ostrego przebiegu, długotrwałą niedoczynnością tarczycy lub u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego w wywiadzie należy ściśle unikać nawet łagodnej nadczynności tarczycy indukowanej lekami. W leczeniu hormonami tarczycy u tych pacjentów możebyć konieczna częstsza kontrola stężenia hormonów tarczycy (patrz punkt 4.2).

W przypadku wtórnej niedoczynności tarczycy, należy ustalić, czy występuje jednocześnieniedoczynność kory nadnerczy. Jeśli niedoczynność kory nadnerczy zostanie potwierdzona, wpierwszej kolejności należy zastosować leczenie substytucyjne (hydrokortyzon). U pacjentów zniedoczynnością kory nadnerczy lub przysadki leczenie hormonami tarczycy bez odpowiedniegozastosowania kortykosteroidów może wywoływać przełom nadnerczowy (ostrą niewydolność korynadnerczy - kryzys Addisona).

Na początku leczenia lewotyroksyną należy zachować szczególną ostrożność u niemowląt urodzonych przedwcześnie z bardzo małą masą urodzeniową, ze względu na niedojrzałą czynność nadnerczy imożliwość zapaści naczyniowej (patrz również punkt 4.8).

W przypadku podejrzenia autonomicznej czynności tarczycy przed leczeniem zaleca się przeprowadzenie testu z TRH lub wykonanie scyntygrafii supresyjnej.

Należy zachować ostrożność podczas podawania lewotyroksyny u pacjentów z padaczką w wywiadzie, ponieważ u tych pacjentów istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia drgawek.

Podczas leczenia lewotyroksyną u kobiet w okresie pomenopauzalnym, ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia osteoporozy, należy dobrać najmniejszą skuteczną dawkę lewotyroksyny sodowej oraznależy częściej kontrolować czynność tarczycy, w celu uniknięcia większych niż fizjologiczne stężeńlewotyroksyny w surowicy krwi (patrz punkt 4.8).

Hormonów tarczycy nie wolno stosować w celu redukcji masy ciała. U pacjentów z prawidłową czynnością tarczycy, zwykle stosowane dawki nie powodują zmniejszenia masy ciała. Większe dawki mogą powodować poważne, a nawet zagrażające życiu działania niepożądane, zwłaszcza w skojarzeniu z niektórymi środkami zmniejszającymi masę ciała.

U pacjentów stosujących określoną dawkę lewotyroksyny zamiana na inny produkt zawierającyhormon tarczycy powinna być przeprowadzona tylko podczas kontroli wyników badań laboratoryjnych i odpowiedzi klinicznej pacjenta.

Należy kontrolować czynność tarczycy u pacjentów przyjmujących jednocześnie lewotyroksynę i inneprodukty lecznicze, które mogą wpływać na tarczycę (np. amiodaron, inhibitory kinazy tyrozynowej,salicylany i duże dawki furosemidu) (patrz również punkt 4.5).

Chorzy na cukrzycę i pacjenci stosujący leczenie przeciwzakrzepowe, patrz punkt 4.5.

Bardzo rzadkie przypadki niedoczynności tarczycy zostały stwierdzone u pacjentów przyjmujących jednocześnie sewelamer i lewotyroksynę. Ścisłe monitorowanie stężenia TSH jest polecane pacjentom poddawanym leczeniu obydwoma produktami leczniczymi (patrz też punkt 4.5).

4

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Leki przeciwcukrzycowe:

Lewotyroksyna może osłabiać działanie leków przeciwcukrzycowych zmniejszających stężenie cukruwe krwi (np. metforminy, glimepirydu, glibenklamidu i insuliny). Z tego powodu, u pacjentów zcukrzycą, należy regularnie kontrolować stężenie glukozy we krwi, zwłaszcza na początku i po zakończonym leczeniu hormonami tarczycy. W razie potrzeby należy zmodyfikować dawkę leków przeciwcukrzycowych.

Pochodne kumaryny:

Lewotyroksyna może nasilać działanie pochodnych kumaryny w wyniku wypierania ich z połączeń z białkami. W razie jednoczesnego stosowania tych leków, należy regularnie kontrolować parametry krzepnięcia krwi i, w razie potrzeby, odpowiednio zmodyfikować dawkę leku przeciwzakrzepowego (zmniejszyć dawkę).

Żywice jonowymienne:

Żywice jonowymienne, takie jak cholestyramina, kolestypol, sole wapnia i sole sodowe kwasusulfonowego żywicy polistyrenowej hamują wchłanianie lewotyroksyny poprzez wiązanie hormonówtarczycy w przewodzie pokarmowym i dlatego należy je podawać 4 do 5 godzin po przyjęciu produktu Letrox.

Substancje wiążące kwasy żółciowe:

Kolesewelam wiąże lewotyroksynę, a tym samym zmniejsza wchłanianie lewotyroksyny z przewodupokarmowego. Nie obserwowano interakcji, gdy podawano lewotyroksynę co najmniej 4 godzinyprzed przyjęciem kolesewelamu. Dlatego należy podawać Letrox co najmniej 4 godziny przedprzyjęciem kolesewelamu.

Leki zobojętniające sok żołądkowy zawierające glin, leki zawierające żelazo, leki zawierające wapń: Wchłanianie lewotyroksyny może być osłabione w przypadku jednoczesnego podawania leków zobojętniających sok żołądkowy zawierających glin (leki zobojętniające, sukralfat), leków zawierających żelazo oraz leków zawierających wapń. Produkt Letrox należy podawać, co najmniej,na 2 godziny przed ich przyjęciem.

Sewelamer i węglan lantanu:

Sewelamer i węglan lantanu może zmniejszać biodostępność lewotyroksyny (patrz punkt 4.4).

Propylotiouracyl, glikokortykoidy oraz beta-adrenolityki (szczególnie propranolol): Substancje te hamują przekształcanie T4 do postaci T3 hormonu i prowadzą do zmniejszenia stężeniafrakcji T3 w surowicy krwi.

Amiodaron i środki kontrastujące zawierające jod:

Amiodaron i środki kontrastujące zawierające jod z powodu dużej zawartości jodu, mogą wywołać zarówno niedoczynność, jak i nadczynność tarczycy. Ze względu na ryzyko istnienia guzka autonomicznego, należy szczególnie uważnie kontrolować stan pacjenta w przypadku podejrzenia jego autonomii. Amiodaron hamuje przekształcanie T4 do postaci T3 hormonu, co konsekwentnie prowadzi do zmniejszenia stężenia frakcji T3 i zwiększenia stężenia TSH w surowicy krwi. W wyniku takiego oddziaływania amiodaronu na czynność tarczycy konieczne może być dostosowanie dawki produktu leczniczego Letrox.

Salicylany, dikumarol, furosemid, klofibrat:

Lewotyroksyna może być wypierana z połączeń z białkami surowicy krwi przez salicylany (szczególnie w przypadku dawek większych niż 2,0 g na dobę), dikumarol, duże dawki furosemidu (250 mg), klofibrat i inne leki. To może doprowadzić początkowo do przemijającego zwiększenia stężenia wolnych hormonów tarczycowych w osoczu a następnie ich całkowitego spadku.

5

Środki antykoncepcyjne zawierające estrogen, leki stosowane w hormonalnej terapii zastępczej po menopauzie:

Podczas stosowania środków antykoncepcyjnych zawierających estrogeny oraz w trakcie pomenopauzalnej hormonalnej terapii zastępczej, może się zwiększyć zapotrzebowanie na lewotyroksynę. Może nastąpić zwiększone wiązanie lewotyroksyny, co może prowadzić do błędówdiagnostycznych i terapeutycznych.

Sertralina, chlorochina/ proguanil:

Substancje te zmniejszają skuteczność lewotyroksyny i zwiększają stężenie TSH w surowicy.

Leki o właściwościach pobudzających aktywność enzymów:

Barbiturany, ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina oraz inne leki o właściwościach pobudzających enzymy wątrobowe mogą zwiększać wątrobowy klirens lewotyroksyny oraz prowadzić do zmniejszonych stężeń w osoczu krwi.

Inhibitory proteazy:

Istnieją raporty, że lewotyroksyna podawana w skojarzeniu z lopinawirem/rytonawirem traciła swoją skuteczność terapeutyczną. Z tego względu należy dokładnie kontrolować objawy kliniczne i czynność tarczycy u pacjentów przyjmujących jednocześnie lewotyroksynę i inhibitory proteazy. Po wprowadzeniu do obrotu notowano przypadki wskazujące na możliwe interakcje między produktami zawierającymi rytonawir a lewotyroksyną. U pacjentów leczonych lewotyroksyną należy kontrolowaćstężenie tyreotropiny (TSH), przynajmniej w pierwszym miesiącu po rozpoczęciu i (lub) zakończeniuleczenia rytonawirem.

Inhibitory kinazy tyrozynowej:

Inhibitory kinazy tyrozynowej (np. imatynib, sunitynib, sorafenib, motesanib) mogą zmniejszaćskuteczność lewotyroksyny. Z tego względu należy dokładnie kontrolować objawy kliniczne iczynność tarczycy u pacjentów przyjmujących jednocześnie lewotyroksynę i inhibitory kinazytyrozynowej. W razie potrzeby należy dostosować dawkę lewotyroksyny.

Produkty sojowe:

Produkty sojowe mogą zmniejszać wchłanianie lewotyroksyny w jelitach. U dzieci z wrodzonąniedoczynnością tarczycy, na diecie bogatej w produkty sojowe, leczonych lewotyroksyną zgłaszanoprzypadki zwiększenia stężenia TSH w surowicy. W celu uzyskania prawidłowych wartości stężenia T4 i TSH konieczne może być podawanie niezwykle dużych dawek lewotyroksyny. W trakcie stosowania diety bogatej w produkty sojowe oraz po jej zakończeniu, należy dokładnie monitorować stężenia T4 i TSH w surowicy; może okazać się konieczne dostosowanie dawki lewotyroksyny w niektórych przypadkach.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Leczenie hormonami tarczycy należy nieprzerwanie prowadzić w okresie ciąży i laktacji.

Prawidłowe stężenie hormonu tarczycy jest ważne aby zapewnić optymalne zdrowie dla matki i płodu.Pomimo szerokiego stosowania lewotyroksyny w okresie ciąży, jej negatywny wpływ na przebiegciąży lub na zdrowie płodu/noworodka pozostaje nieznany. Ilość hormonów tarczycy wydzielana domleka kobiecego podczas laktacji, nawet w przypadku leczenia dużymi dawkami lewotyroksyny, niestanowi dawki wystarczającej dla rozwinięcia nadczynności tarczycy lub hamowania wydzielaniaTSH u niemowlęcia.

W okresie ciąży, z powodu estrogenów krążących we krwi może zwiększać się zapotrzebowanie nalewotyroksynę. W związku z tym, należy kontrolować czynność tarczycy zarówno w trakcie, jak i po okresie ciąży i, jeśli to konieczne, dostosować dawkę lewotyroksyny.

Jednoczesne stosowanie lewotyroksyny z lekami tyreostatycznymi, jako terapii wspomagającej w leczeniu nadczynności tarczycy w okresie ciąży, jest przeciwwskazane. Takie leczenie skojarzone z lewotyroksyną może powodować konieczność zastosowania większych dawek leku tyreostatycznego.

6

Leki tyreostatyczne, w odróżnieniu od lewotyroksyny, mogą przenikać przez barierę łożyska w dawkach oddziaływujących na płód. Może to powodować rozwój niedoczynności tarczycy u płodu. Z tego powodu, w przypadku nadczynności tarczycy w okresie ciąży, dopuszczalna jest jedyniemonoterapia z małymi dawkami leków tyreostatycznych.

Nie wolno przeprowadzać testu supresyjnego u kobiet w ciąży i podczas laktacji.

Brak danych wskazujących na negatywny wpływ na płodność u mężczyzn lub kobiet.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania

maszyn.

4.8 Działania niepożądane

W pojedynczych przypadkach, jeśli zalecana dawka nie jest tolerowana lub wystąpiłoprzedawkowanie produktu leczniczego, szczególnie w przypadku zbyt szybkiego zwiększania dawkina początku leczenia, mogą wystąpić typowe objawy nadczynności tarczycy.

W przypadku wystąpienia powyższych objawów, należy zmniejszyć dobową dawkę produktuleczniczego lub przerwać jego podawanie na kilka dni. Po ustąpieniu objawów leczenie możnawznowić ostrożnie ustalając dawkowanie.

W przypadku nadwrażliwości na lewotyroksynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktuleczniczego Letrox, mogą wystąpić reakcje alergiczne na skórze (np. wysypka skórna, pokrzywka),oraz związane z układem oddechowym. Zgłaszano przypadki obrzęku naczynioruchowego.

W pojedynczych przypadkach obserwowano wystąpienie wstrząsu anafilaktycznego. W takim przypadku należy przerwać podawanie produktu.

Ocena działań niepożądanych opiera się na następujących określeniach częstości ich występowania:

Bardzo często: ≥ 1/10

Często: ≥ 1/100, < 1/10 Niezbyt często: ≥ 1/1 000, < 1/100Rzadko: ≥ 1/10 000, < 1/1 000Bardzo rzadko: < 1/10 000

Częstość nie znana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Zaburzenia układu immunologicznego Częstość nie znana: nadwrażliwość

Zaburzenia serca Bardzo często: kołatanie Często: tachykardia

Częstość nie znana: zaburzenia rytmu serca (arytmie), dusznica bolesna

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Częstość nie znana: wysypka, pokrzywka, nadmierna potliwość

Zaburzenia psychiczne Bardzo często: bezsennośćCzęsto: nerwowość Częstość nie znana: niepokój

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Częstość nie znana: osłabienie mięśni, kurcze mięśni, osteoporoza w czasie stosowania daweksupresyjnych lewotyroksyny, szczególnie u kobiet w okresie pomenopauzalnym, głównie podczas leczenia przez dłuższy okres czasu.

7

Zaburzenia naczyniowe

Częstość nie znana: uderzenia gorąca, zapaść naczyniowa u niemowląt urodzonych przedwcześnie zmałą masą urodzeniową (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Częstość nie znana: zaburzenia miesiączkowania

Zaburzenia żołądka i jelit

Częstość nie znana: biegunka, wymioty

Badania diagnostyczne

Częstość nie znana: zmniejszenie masy ciała

Zaburzenia układu nerwowegoBardzo często: ból głowy

Rzadko: rzekomy guz mózgu (szczególnie u dzieci) Częstość nie znana: drżenie

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Częstość nie znana: nietolerancja wysokiej temperatury, gorączka

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Telefon: (22) 49-21-301 Fax: (22) 49-21-309 e-ma

il: [email protected].

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Zwiększenie stężenie T3 jest bardziej wiarygodnym wskaźnikiem przedawkowania niż zwiększenie stężenia T4 lub fT4.

Objawy umiarkowanego lub poważnego zwiększenia szybkości przemian metabolicznych występują podczas przedawkowania i zatrucia (patrz punkt 4.8). W zależności od stopnia przedawkowania,zaleca się przerwanie leczenia i przeprowadzenie badań kontrolnych.

W wypadkach zatrucia (podczas prób samobójczych) u ludzi, dawki lewotyroksyny do 10 mg byłytolerowane bez powikłań. Ciężkie powikłania, w tym zagrożenie podstawowych czynności życiowych (oddychanie i krążenie), są mało prawdopodobne, chyba że przedawkowanie dotyczy osoby z chorobą wieńcową serca. Nie mniej jednak zgłaszano przypadki wystąpienia przełomu tarczycowego, napadu drgawek, niewydolności serca i śpiączki. Zgłaszano pojedyncze przypadki nagłej śmierci sercowej u pacjentów z wieloletnim nadużywaniem lewotyroksyny w wywiadzie.

W razie ostrego przedawkowania, wchłanianie z przewodu pokarmowego można ograniczyć podając węgiel aktywowany. Leczenie jest zwykle objawowe i podtrzymujące. W przypadku wystąpienia objawów silnego pobudzenia układu współczulnego /działania beta-sympatykomimetycznego, takich jak: tachykardia, niepokój, pobudzenie i hiperkinezy, można je złagodzić podając leki beta- adrenolityczne. Podanie, w takiej sytuacji, leków tyreostatycznych jest nieskuteczne, ponieważtarczyca uległa całkowitej supresji.

8

W przypadku zażycia bardzo dużych dawek (w próbie samobójczej), może być pomocne wykonanie plazmaferezy.

Przedawkowanie lewotyroksyny wymaga przedłużonego okresu monitorowania. Objawy przedawkowania mogą się opóźnić nawet o 6 dni, ze względu na stopniowe przekształcanielewotyroksyny do liotyroniny.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki stosowane w chorobach tarczycy, hormony tarczycy.Kod ATC: H03AA01

Syntetyczna lewotyroksyna, będąca składnikiem produktu LETROX, działa identycznie, jak naturalnie występujący hormon wytwarzany głównie w tarczycy. Organizm nie jest w stanie odróżnićlewotyroksyny endogennej od egzogennej.

Po częściowej konwersji do liotyroniny (T3), głównie w wątrobie i nerkach, i przeniknięciu dokomórek ciała, obserwuje się charakterystyczne oddziaływanie hormonów tarczycy na rozwój, wzrosti metabolizm organizmu, poprzez aktywację receptorów T3.

Terapia zastępcza hormonami tarczycy prowadzi do normalizacji procesów metabolizmu. W tensposób na przykład zwiększenie stężenia cholesterolu z powodu niedoczynności tarczycy zostanieznacząco ograniczone przez podanie lewotyroksyny.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Po podaniu doustnym, na czczo, w dużej zależności od postaci galenowej leku, lewotyroksyna wchłania się głównie w górnym odcinku jelita cienkiego w 80%. Wchłanianie to jest znacznieograniczone, jeśli produkt podaje się z posiłkiem.

Maksymalne stężenie w surowicy krwi jest osiągane po około 2 do 3 godzin od podania.

Po rozpoczęciu leczenia doustnego działanie terapeutyczne rozwija się w ciągu 3 do 5 dni.

Objętość dystrybucji wynosi około 10 - 12 l. Stopień wiązania lewotyroksyny ze specyficznymibiałkami transportowymi wynosi około 99,97%. Ponieważ wiązanie hormonu z białkami nie jestkowalentne, dlatego też związany hormon podlega stałej i bardzo szybkiej wymianie z frakcjąwolnego hormonu.

Klirens metaboliczny lewotyroksyny wynosi około 1,2 l osocza/dobę. Lek ulega rozkładowi główniew wątrobie, w nerkach, mózgu i w mięśniach. Metabolity są wydalane z moczem i kałem.

Okres półtrwania lewotyroksyny wynosi około 7 dni. W nadczynności tarczycy jest krótszy (3-4 dni)zaś w niedoczynności tarczycy dłuższy (około 9-10 dni).

Lewotyroksyna przenika przez łożysko tylko w niewielkich ilościach. Podczas leczenia prawidłowymidawkami tylko niewielkie ilości lewotyroksyny przenikają do mleka matki.

Ze względu na jej duży stopień wiązania lewotyroksyny z białkami, lewotyroksyna nie daje sięusuwać w zabiegach dializy i hemoperfuzji.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

9

Toksyczność ostra

Toksyczność ostra lewotyroksyny jest bardzo mała. W przypadku zatrucia, np.: w próbie samobójczej,dawki do 10 mg były tolerowane bez powikłań. Ciężkie powikłania, takie jak: zagrożeniepodstawowych czynności życiowych (oddychanie i krążenie krwi), są mało prawdopodobne, chyba żeprzedawkowanie dotyczy osoby z chorobą wieńcową serca.

Toksyczność przewlekła

Badanie toksyczności przewlekłej przeprowadzono na zwierzętach różnych gatunków (szczury, psy).U szczurów, otrzymujących duże dawki lewotyroksyny, zaobserwowano objawy uszkodzenia wątroby, wzrost częstości występowania spontanicznego obumierania kłębuszków nerkowych, a także zmiany masy narządów wewnętrznych. U psów nie zaobserwowano istotnych działań niepożądanych.

Opisano kilka przypadków nagłych zgonów z powodów sercowych wśród pacjentów przewlekle nadużywających lewotyroksynę.

Działanie mutagenne

Nie prowadzono długotrwałych badań na zwierzętach. Brak materiału badawczego dotyczącegodziałania mutagennego. Dotychczas nie zgłoszono podejrzenia, że hormony tarczycy powodująuszkodzenie genomu u potomstwa.

Działanie karcynogenne

Nie prowadzono długoterminowych badań na zwierzętach dotyczących rakotwórczego działania lewotyroksyny.

Wpływ na rozrodczość

Hormony tarczycy przenikają przez łożysko w niewielkich ilościach.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Letrox 50/100/150:

Wapnia wodorofosforan dwuwodnyCeluloza mikrokrystalicznaKarboksymetyloskrobia sodowa (typ A) Dekstryna

Długołańcuchowe glicerydy

Letrox 75/125 mikrogramów:Wapnia wodorofosforan dwuwodnyCeluloza mikrokrystaliczna Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A)Dekstryna

Glicerydy częściowe długołańcuchowe

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

2 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

10

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

Dodatkowo następujące warunki przechowywania dotyczą Letrox 50/100/150: Przechowywać wopakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem i wilgocią.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Letrox 50/100/150: Blister z folii Aluminium/Aluminium: blister z podwójnej folii aluminiowej. Opakowanie zawiera 25, 50, 84 lub 100 tabletek.

Letrox 75 mikrogramów /Letrox 125 mikrogramów: Blister Aluminium/Aluminium w tekturowym pudełku.

Opakowanie zawiera 25, 50, 84 lub 100 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą być dostępne w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

BERLIN-CHEMIE AG Glienicker Weg 12512489 Berlin Niemcy

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Letrox 50: R/3740

Letrox 75 mikrogramów: 21735 Letrox 100: R/1689

Letrox 125 mikrogramów: 21736 Letrox 150: 8206

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Letrox 50: 04.10.1995/20.05.2014Letrox 75 mikrogramów: 07.03.2014 Letrox 100: 24.05.1999/30.06.2009 Letrox 125 mikrogramów: 07.03.2014 Letrox 150: 18.07.2000/09.09.2010

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

11