N=53 N=54Wyjściowa średnia (SE) 27,3 (0,75) 27,8 (0,84)Zmiana po 12 tygodniach w -7,18, 0,81 -5,72 (0,81)stosunku do stanu wyjściowego, średnia†(SE)
Wartość p wobec tymololu 0,2056
PCG Inny typ niż PCG Inny typN=28 PCG N=26 niż PCG N=25 N=28
Wyjściowa średnia (SE) 26,5 (0,72) 28,2 (1,37) 26,3 (0,95) 29,1 (1,33)Zmiana po 12 tygodniach w -5,90 (0,98) -8,66 (1,25) -5,34 (1,02) -6,02stosunku do stanu (1,18)wyjściowego, średnia†(SE)
Wartość p wobec tymololu 0,6957 0,1317SE: błąd standardowy średniej.
†Oszacowano na podstawie modelu analizy kowariancji (ANCOVA).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Latanoprost (masa cząsteczkowa: 432,58) jest nieczynnym estrem izopropylowym kwasu latanoprostowego, który po hydrolizie do kwasu latanoprostowego uzyskuje aktywność biologiczną.
Ester dobrze wchłania się przez rogówkę i jest w całości hydrolizowany podczas przenikania przez nią.
Badania przeprowadzone u ludzi wykazują, że maksymalne stężenie w cieczy wodnistej jest osiąganepo około dwóch godzinach od podania miejscowego. Po podaniu miejscowym u małp latanoprost jestdystrybuowany głównie w komorze przedniej, w spojówkach i w powiekach. Jedynie minimalne ilościdocierają do komory tylnej oka.
Kwas latanoprostowy praktycznie nie jest metabolizowany w obrębie oka. Metabolizm zachodzigłównie w wątrobie. Okres półtrwania produktu w osoczu wynosi u ludzi 17 minut.
W badaniach na zwierzętach dowiedziono, że podstawowe metabolity: 1,2-dinor i 1,2,3,4-tetranor sątylko nieznacznie (o ile w ogóle) czynne biologicznie i są wydalane głównie z moczem.
W badaniu otwartym, oceniającym farmakokinetykę mierzono stężenie kwasu latanoprostowego wosoczu u 22 pacjentów dorosłych oraz u 25 dzieci i młodzieży (w wieku od urodzenia do 18 lat) znadciśnieniem śródgałkowym oraz z jaskrą. We wszystkich grupach wiekowych stosowanolatanoprost 0,005%, podając do każdego oka jedną kroplę na dobę przez minimum 2 tygodnie.Ekspozycja ogólnoustrojowa na kwas latanoprostowy była przeciętnie 2 razy większa u dzieci wwieku od 3 do < 12 lat i 6 razy większa u dzieci w wieku poniżej 3 lat w porównaniu z dorosłymi,zachowując jednakże szeroki margines bezpieczeństwa w odniesieniu do ogólnoustrojowych działańniepożądanych (patrz punkt 4.9). Czas (mediana) potrzebny do uzyskania maksymalnego stężeniawynosił 5 minut po podaniu, we wszystkich grupach wiekowych. Okres półtrwania w fazie eliminacjiz osocza (mediana) był krótki (poniżej 20 minut) oraz podobny u dzieci i młodzieży oraz u pacjentówdorosłych, dzięki czemu nie dochodziło do gromadzenia się kwasu latanoprostowego w układziekrążenia w stanie stacjonarnym terapii.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
8