CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

SOLU-MEDROL, 40 mg, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań SOLU-MEDROL, 125 mg, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań SOLU-MEDROL, 250 mg, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań SOLU-MEDROL, 500 mg, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań SOLU-MEDROL, 1000 mg, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

SOLU-MEDROL, 40 mg

Każda fiolka zawiera 40 mg metyloprednizolonu (Methylprednisolonum) w postaci soli sodowej

bursztynianu.

SOLU-MEDROL, 125 mg

Każda fiolka zawiera 125 mg metyloprednizolonu (Methylprednisolonum) w postaci soli sodowej bursztynianu.

SOLU-MEDROL, 250 mg

Każda fiolka zawiera 250 mg metyloprednizolonu (Methylprednisolonum) w postaci soli sodowej bursztynianu.

SOLU-MEDROL, 500 mg

Każda fiolka zawiera 500 mg metyloprednizolonu (Methylprednisolonum) w postaci soli sodowej

bursztynianu.

SOLU-MEDROL, 1000 mg

Każda fiolka zawiera 1000 mg metyloprednizolonu (Methylprednisolonum) w postaci soli sodowej

bursztynianu.

Solu-Medrol, 500 mg

1 ml rozpuszczalnika zawiera 9 mg alkoholu benzylowego Solu-Medrol, 1000 mg

1 ml rozpuszczalnika zawiera 9 mg alkoholu benzylowego

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań.Biały, zbity proszek i bezbarwny, przejrzysty rozpuszczalnik.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Glikokortykosteroidy powinny być stosowane tylko objawowo, z wyjątkiem przypadków zaburzeńendokrynologicznych, kiedy są stosowane w leczeniu substytucyjnym.

Zaburzenia endokrynologiczne

− pierwotna lub wtórna niedoczynność kory nadnerczy (w określonych okolicznościach,

w skojarzeniu z mineralokortykosteroidami)

− ostra niedoczynność kory nadnerczy (może być konieczne podawanie w skojarzeniu z mineralokortykosteroidami)

− leczenie wstrząsu wywołanego niewydolnością kory nadnerczy, albo wstrząsu nieodpowiadającego na konwencjonalne leczenie, w razie potwierdzenia lub podejrzenia niewydolności kory nadnerczy (w przypadkach kiedy niewskazane jest podanie mineralokortykosteroidów)− przed zabiegami chirurgicznymi oraz w przypadku ciężkiej choroby lub urazu, u pacjentów ze zdiagnozowaną niewydolnością kory nadnerczy lub zmniejszonym poziomem hormonów nadnerczy

− wrodzony przerost nadnerczy − nieropne zapalenie tarczycy

− hiperkalcemia w przebiegu choroby nowotworowej

Choroby reumatyczne

Leczenie wspomagające do krótkotrwałego stosowania w czasie epizodu zaostrzenia lub pogorszeniastanu zdrowia w przebiegu:

− pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów

− zapalenia błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów− reumatoidalnego zapalenia stawów, w tym młodzieńczego reumatoidalnego zapalenia stawów− ostrego i podostrego zapalenia kaletki maziowej

− zapalenia nadkłykcia

− ostrego nieswoistego zapalenia pochewki ścięgna− ostrego dnawego zapalenia stawów

− łuszczycowego zapalenia stawów

− zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa

Układowe choroby tkanki łącznej

W okresie zaostrzenia lub jako leczenie podtrzymujące w przebiegu:− tocznia rumieniowatego układowego (i zapalenia nerek w przebiegu tocznia)− ostrego reumatycznego zapalenia mięśnia sercowego

− układowego zapalenia wielomięśniowego i zapalenia skórno-mięśniowego− guzkowego zapalenia tętnic

− zespołu Goodpastura

Choroby dermatologiczne

− pęcherzyca

− ciężka odmiana rumienia wielopostaciowego (zespół Stevensa-Johnsona)− złuszczające zapalenie skóry

− ciężka postać łuszczycy

− pęcherzowe opryszczkowate zapalenie skóry− ciężka postać łojotokowego zapalenia skóry− ziarniniak grzybiasty

Choroby alergiczne

Leczenie ciężkich chorób alergicznych, w przypadku, kiedy inne metody leczenia są nieskuteczne: − astma oskrzelowa

− wyprysk kontaktowy (kontaktowe zapalenie skóry)− atopowe zapalenie skóry

− choroba posurowicza

− sezonowy lub całoroczny alergiczny nieżyt nosa− reakcja nadwrażliwości na leki

− reakcje pokrzywkowe po transfuzji

− ostry niezapalny obrzęk krtani (lekiem pierwszego wyboru jest epinefryna)

Choroby oczu

Ciężkie ostre i przewlekłe procesy alergiczne i zapalne obejmujące oko i jego przydatki, takie jak:

− półpasiec oczny

− zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego− zapalenie naczyniówki i siatkówki

− rozlane zapalenie błony naczyniowej tylnego odcinka oka i zapalenie naczyniówki− zapalenie nerwu wzrokowego

− współczulne zapalenie błony naczyniowej− zapalenie w obrębie przedniego odcinka oka− alergiczne zapalenie spojówek

− alergiczne brzeżne owrzodzenia rogówki− zapalenie rogówki

Choroby przewodu pokarmowego

Jako leczenie układowe w zaostrzeniu przebiegu:− wrzodziejącego zapalenia jelita grubego− choroby Leśniowskiego-Crohna

Choroby układu oddechowego − objawowa sarkoidoza

− beryloza

− piorunująca lub rozsiana gruźlica płuc, jednocześnie z odpowiednim leczeniem

chemioterapeutykiem przeciwgruźliczym

− zespół Loefflera niepoddający się leczeniu innymi środkami− zachłystowe zapalenie płuc

− umiarkowane lub ciężkie zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jiroveci u pacjentów z AIDS (jako leczenie wspomagające, gdy jest podane w ciągu pierwszych 72 godzin od wstępnego leczenia skierowanego przeciwko Pneumocystis)

Choroby hematologiczne

− nabyta (autoimmunologiczna) niedokrwistość hemolityczna− idiopatyczna plamica małopłytkowa u dorosłych (wyłącznie podawanie dożylne; przeciwwskazane jest podawanie domięśniowe)

− wtórna małopłytkowość u dorosłych − niedobór erytroblastów w szpiku

− wrodzona niedokrwistość hipoplastyczna

Choroby nowotworowe Leczenie paliatywne:

− białaczki i chłoniaki u dorosłych− ostra białaczka u dzieci

− poprawa jakości życia pacjentów z nowotworami w stadium terminalnym

Obrzęki

− w celu wywołania diurezy albo remisji proteinurii w zespole nerczycowym bez mocznicy

Układ nerwowy

− obrzęk mózgu związany z obecnością guza – pierwotnym lub przerzutowym, i (lub) związanym z leczeniem chirurgicznym, lub radioterapią

− zaostrzenie w przebiegu stwardnienia rozsianego

− ostre urazy rdzenia kręgowego. Leczenie należy rozpocząć w ciągu ośmiu godzin od urazu.

Inne wskazania

− gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych z blokiem podpajęczynówkowym lub w sytuacji zagrożenia blokiem podpajęczynówkowym wraz z odpowiednią terapią przeciwgruźliczą

− włośnica z zajęciem układu nerwowego lub mięśnia sercowego− przeszczepianie narządów

− zapobieganie nudnościom i wymiotom związanym z chemioterapią nowotworu

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Roztwór soli sodowej bursztynianu metyloprednizolonu może być podawany w postaci wstrzyknięć dożylnych lub domięśniowych, lub wlewu dożylnego. W początkowym okresie stosowania z przyczyn nagłych preferowana jest metoda iniekcji dożylnej. Zalecane dawki przedstawiono w tabeli poniżej. Dawkę można zmniejszyć u niemowląt i dzieci, ale należy ją uzależniać od stanu pacjenta i odpowiedzi na produkt, a nie od wieku czy masy ciała. Nie powinna ona być mniejsza niż 0,5 mg/ kg mc./24h.

Tabela 1: Zalecane dawkowanie soli sodowej bursztynianu metyloprednizolonu

Wskazanie Dawkowanie

Jako leczenie wspomagające Zalecana dawka to 30 mg/kg mc., podawane dożylnie w ciągu cow stanach zagrożenia życia najmniej 30 minut. Dawkę tę można ponawiać w warunkach szpitalnych, co 4 do 6 godzin przez 48 godzin, w zależności od

potrzeby klinicznej (patrz punkt 4.4). “Terapia przerywana” Sugerowany schemat:

w razie bardzo ciężkich - reumatoidalne zapalenie stawów:

zaostrzeń chorób 1 g na dobę dożylnie przez 1, 2, 3 lub 4 dni lubreumatycznych i (lub) braku 1 g na miesiąc dożylnie przez 6 miesięcy.

odpowiedzi na standardową Duże dawki kortykosteroidów mogą mieć działanie arytmogenne,terapię, taką jak stosowanie dlatego takie leczenie powinno być prowadzone wyłącznie wniesteroidowych leków szpitalach zaopatrzonych w elektrokardiograf i defibrylator.przeciwzapalnych, soli złota Dawka produktu powinna być podawana przez co najmniej 30 minuti penicylaminy i w razie braku stwierdzonej poprawy można ją powtórzyć w ciągu jednego tygodnia, lub w razie wskazań wynikających ze stanu

pacjenta.

Toczeń rumieniowaty 1 g na dobę podawane przez 3 doby w bezpośrednim wstrzyknięciu układowy w przypadku dożylnym (bolus) trwającym przynajmniej 30 minut. Jeżeli w ciągu braku reakcji na tygodnia po leczeniu nie wystąpi poprawa, bądź jeżeli stan pacjentastandardowe leczenie (lub tego wymaga, powtórzyć leczenie.

w okresach zaostrzenia)

Stwardnienie rozsiane w 1 g na dobę przez 3 lub 5 dni podawane w bezpośrednimprzypadku braku reakcji na wstrzyknięciu dożylnym (bolus), trwającym przynajmniej 30 minut.standardowe leczenie (lub w Jeżeli w ciągu tygodnia po leczeniu nie wystąpi poprawa bądź, jeżeliokresach zaostrzenia) stan pacjenta tego wymaga, powtórzyć leczenie.

Choroby związane z Którykolwiek schemat w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnymobrzękami, takie jak (bolus), trwającym przynajmniej 30 minut. Jeżeli w ciągu tygodnia pokłębuszkowe zapalenie leczeniu nie wystąpi poprawa, lub jeżeli stan pacjenta tego wymaga,nerek lub toczniowe powtórzyć leczenie.

zapalenie nerek, w 30 mg/kg mc., co drugi dzień przez 4 dni lubprzypadku braku reakcji na 1 g na dobę przez 3, 5 lub 7 dni.

standardowe leczenie (lub w okresach zaostrzenia)

Nowotwory w stadium 125 mg na dobę dożylnie przez okres do 8 tygodni. terminalnym (w celu poprawy jakości życia)

Zapobieganie nudnościom Sugerowany schemat:

i wymiotom związanym - chemioterapia wywołująca łagodne lub umiarkowane wymioty:z chemioterapią nowotworu Podawać Solu-Medrol 250 mg dożylnie przez minimum 5 minut na godzinę przed chemioterapią, w momencie rozpoczęcia podawania

chemioterapii i po zakończeniu chemioterapii.Wraz z pierwszą dawkąproduktu Solu-Medrol dla zwiększenia efektu można także podać chlorowaną fenotiazynę.

- chemioterapia wywołująca ciężkie wymioty:

Podawać Solu-Medrol 250 mg dożylnie przez minimum 5 minut w połączeniu z odpowiednimi dawkami metoklopramidu lub butyrofenonu na godzinę przed chemioterapią, a następnie

Solu-Medrol 250 mg dożylnie w momencie rozpoczęcia stosowania terapii i po zakończeniu chemioterapii.

Ostre urazy rdzenia Leczenie należy rozpocząć w ciągu ośmiu godzin od urazu odkręgowego podania 30 mg metyloprednizolonu/kg mc. w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) trwającym przynajmniej 15 minut pod ciągłą obserwacją medyczną.

Produkt można podać w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym (bolus), wyłącznie pod warunkiem jednoczesnego monitorowaniaEKG i dostępności defibrylatora. Podawanie dużych dawek metyloprednizolonu dożylnie w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym (dawek przewyższających 500 mg w czasie krótszym niż10 minut) może wywołać zaburzenia rytmu, zapaść naczyniową lubzatrzymanie czynności serca.

Po podaniu w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) należy zachować 45-minutową przerwę, a następnie podawać we wlewie ciągłym dawkę 5,4 mg/kg mc. na godzinę przez 23 godziny. Dopodłączenia pompy infuzyjnej należy wybierać inny punkt dostępu żylnego niż do bezpośredniego wstrzyknięcia dożylnego.

Zapalenie płuc wywołane Leczenie należy rozpocząć w ciągu 72 godzin od wstępnegoprzez Pneumocystis jiroveci leczenia skierowanego przeciwko Pneumocystis.u pacjentów z AIDS Jednym z możliwych schematów jest podawanie 40 mg dożylnie przez 6 do 12 godzin ze stopniowym zmniejszaniem dawki przez

maksymalnie 21 dni lub do zakończenia leczenia skierowanego przeciwko Pneumocystis.

Ze względu na zwiększoną częstość reaktywacji gruźlicy u pacjentów z AIDS, należy wziąć pod uwagę zastosowanie leczenia

przeciwprątkowego, jeżeli kortykosteroidy są stosowane w grupiewysokiego ryzyka. Pacjenta należy także obserwować w kierunku uaktywnienia innych utajonych zakażeń.

W przypadku innych Początkowa dawka waha się od 10 do 500 mg, w zależności od stanuwskazań klinicznego. W przypadku krótkoterminowego leczenia ciężkich, ostrych stanów, takich jak astma oskrzelowa, choroba surowicza, reakcje pokrzywkowe po transfuzji i ostre pogorszenie w przebiegu stwardnienia rozsianego mogą być wymagane większe dawki. Dawka początkowa do 250 mg włącznie, powinna być podawana dożylnie przez co najmniej 5 minut, natomiast dawki przekraczające 250 mg należy podawać przez co najmniej 30 minut. Kolejne dawki mogą być podawane dożylnie lub domięśniowo w zależności od odpowiedzi pacjenta i jego stanu klinicznego.

Terapia steroidowa jest uzupełnieniem, a nie zastąpieniem terapiikonwencjonalnej.

Jeśli produkt jest stosowany dłużej niż przez kilka dni, należy stopniowo zmniejszać jego dawkę lubprzerwać podawanie. Jeśli w przebiegu choroby przewlekłej występuje okres spontanicznej remisji,należy przerwać terapię. W czasie przedłużającej się terapii należy regularnie wykonywać rutynowe badania laboratoryjne, takie jak badanie moczu, stężenie glukozy po posiłku, określenie ciśnienia krwi i masy ciała oraz rtg klatki piersiowej. Zdjęcia radiologiczne górnej części przewodu pokarmowego są pożądane u pacjentów z wrzodami w wywiadzie lub ze znaczącą niestrawnością.

Obserwacja medyczna jest wymagana także w przypadku przerwania długotrwałej terapii.

UWAGA:

Produkt Solu-Medrol 500 mg, Solu-Medrol 1000 mg zawiera alkohol benzylowy (patrz punkt 4.4).

Alkohol benzylowy zawarty jest w rozpuszczalniku. Solu-Medrol, 500 mg

1 ml rozpuszczalnika zawiera 9 mg alkoholu benzylowego Solu-Medrol, 1000 mg

1 ml rozpuszczalnika zawiera 9 mg alkoholu benzylowego

4.3 Przeciwwskazania

Stosowanie soli sodowej bursztynianu metyloprednizolonu jest przeciwwskazane:− u pacjentów z nadwrażliwością na metyloprednizolon lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Produkt Solu-Medrol, 40 mg, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań,zawiera laktozę jednowodną otrzymywaną z mleka krowiego. W związku z tym, produkt ten jest przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością na mleko krowie lub jego składniki, lub inne produkty mleczne, jako że mogą zawierać śladowe ilości mleka.

− u pacjentów z układowymi zakażeniami grzybiczymi − do podawania dooponowego

− do podawania nadtwardówkowego

− u wcześniaków i noworodków (patrz punkt 4.4)

Podawanie szczepionek żywych lub żywych atenuowanych jest przeciwwskazane u pacjentówotrzymujących dawki kortykosteroidów o działaniu immunosupresyjnym.

Produkt SOLU-MEDROL, 40 mg jest przeciwwskazany do stosowania u pacjentów z rozpoznaniem

lub podejrzeniem alergii na mleko krowie (patrz punkt 4.4).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wpływ immunosupresyjny, zwiększona podatność na zakażenia

Glikokortykosteroidy mogą zwiększać podatność na zakażenia, mogą maskować niektóre objawy zakażenia; podczas ich stosowania mogą rozwijać się nowe zakażenia. W czasie stosowania kortykosteroidów może występować zmniejszona odporność i niezdolność do ograniczania rozwoju zakażenia. Stosowanie kortykosteroidów w monoterapii lub w połączeniu z innymi preparatami immunosupresyjnymi, zmniejszającymi odporność komórkową, humoralną lub wpływającymi na czynność białych krwinek, może mieć związek z występowaniem zakażeń patogenami, takimi jak: wirusy, bakterie, grzyby, pierwotniaki lub pasożyty. Zakażenia mogą mieć przebieg zarówno łagodny, jak i ciężki, również ze skutkiem śmiertelnym. Ryzyko występowania zakażeń zwiększa się wraz ze zwiększeniem dawki kortykosteroidów.

Pacjenci stosujący produkty hamujące działanie układu immunologicznego są bardziej podatni nazakażenia niż ludzie zdrowi, na przykład: ospa wietrzna i odra mogą mieć cięższy przebieg, lub nawetmogą okazać się śmiertelne u dzieci z brakiem odporności lub u dorosłych otrzymującychkortykosteroidy.

U pacjentów otrzymujących dawki kortykosteroidów o działaniu immunosupresyjnym przeciwwskazane jest podawanie szczepionek żywych lub żywych atenuowanych. Pacjentom tym można podawać szczepionki inaktywowane, uzyskane drogą biogenetyki; jednak reakcja na te szczepionki może być ograniczona lub mogą nawet być one nieskuteczne. Pacjenci otrzymujący dawki kortykosteroidów niewykazujące działania immunosupresyjnego mogą być poddawani wszystkimwymaganym procedurom uodparniania.

Stosowanie kortykosteroidów w aktywnej gruźlicy należy ograniczyć do tych przypadkówpiorunującej lub rozsianej gruźlicy płuc, w których glikokortykosteroidy stosuje się w terapii chorobyw połączeniu z odpowiednim schematem leczenia przeciwgruźliczego.

Jeśli u pacjentów z utajoną gruźlicą lub dodatnią próbą tuberkulinową wskazane jest stosowanieglikokortykosteroidów, niezbędna jest skrupulatna obserwacja, gdyż może dojść do nawrotu choroby.Podczas długoterminowego leczenia kortykosteroidami należy stosować chemioprofilaktykę.

U pacjentów otrzymujących kortykosteroidy stwierdzano występowanie mięsaka Kaposiego.Przerwanie stosowania produktów leczniczych z tej grupy może doprowadzić do remisji klinicznej.

Rola kortykosteroidów w wywoływaniu wstrząsu septycznego jest kontrowersyjna, przy czym we wczesnych badaniach opisano zarówno ich korzystne, jak i szkodliwe działania. Ostatnio sugerowano, że suplementacja kortykosteroidami wywiera korzystny wpływ u pacjentów z rozwiniętym wstrząsem septycznym, u których stwierdzono niewydolność kory nadnerczy. Nie zaleca się jednak ich rutynowego stosowania w leczeniu wstrząsu septycznego, a w przeglądzie systematycznym przedstawiono wniosek, że krótkotrwałe stosowanie kortykosteroidów w dużej dawce nie jest uzasadnione. Jednak metaanaliza i badania przeglądowe wskazują, że dłuższe schematy (trwające 5 - 11 dni) leczenia kortykosteroidami w małej dawce mogą powodować zmniejszenie umieralności,zwłaszcza u pacjentów ze wstrząsem septycznym zależnym od wazopresora.

Działanie układu immunologicznego

Mogą wystąpić reakcje alergiczne. U pacjentów leczonych kortykosteroidami rzadko występowały reakcje skórne i reakcje anafilaktyczne/rzekomoanafilaktyczne, dlatego przed rozpoczęciem stosowania produktu należy zastosować odpowiednie środki ostrożności szczególnie, jeśli u pacjenta występowała w przeszłości nadwrażliwość na jakikolwiek produkt leczniczy.

Alergia na mleko krowie (poniższe akapity dotyczą wyłącznie produktu SOLU-MEDROL, 40 mg):

Produkt SOLU-MEDROL, 40 mg zawiera substancję pomocniczą laktozę jednowodną pochodzącąz mleka krowiego i dlatego może zawierać śladowe ilości białek mleka krowiego (alergenów mlekakrowiego). U pacjentów uczulonych na białka mleka krowiego, którzy byli leczeni z powodu ostrychchorób alergicznych, zgłaszano ciężkie reakcje alergiczne, w tym skurcz oskrzeli i anafilaksję.Pacjentom z rozpoznaniem lub podejrzeniem alergii na mleko krowie nie wolno podawać produktuSOLU-MEDROL, 40 mg (patrz punkt 4.3).

Jeśli u pacjentów leczonych produktem SOLU-MEDROL, 40 mg z powodu ostrych choróbalergicznych dojdzie do nasilenia dotychczasowych objawów lub pojawienia się nowych objawówalergii, należy rozważyć wystąpienie reakcji alergicznej na białka mleka krowiego (patrz punkt 4.3). Należy zaprzestać podawania produktu SOLU-MEDROL, 40 mg a pacjenta poddać odpowiedniemu leczeniu.

Zaburzenia endokrynologiczne

U pacjentów stosujących kortykosteroidy narażonych na nietypowe sytuacje stresowe zaleca sięstosowanie większych dawek szybko działających kortykosteroidów przed sytuacją stresową, w jejtrakcie i po zakończeniu.

Długotrwałe podawanie dawek terapeutycznych kortykosteroidów może prowadzić do zahamowania osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej (czyli do wtórnej niewydolności kory nadnerczy). Stopień i czas trwania niewydolności kory nadnerczy jest zmienny wśród pacjentów i zależy od dawki, częstości, godzin podawania oraz okresu leczenia glikokortykosteroidami. Można jązmniejszyć poprzez podawanie produktu w schemacie co drugi dzień.

Nagłe odstawienie glikokortykosteroidów może wywołać ostrą niewydolność nadnerczy prowadzącądo zgonu.

Wtórna niewydolność nadnerczy spowodowana podawaniem kortykosteroidów może byćminimalizowana poprzez stopniowe zmniejszanie dawki. Ten typ względnej niewydolności możeutrzymywać się jeszcze przez kilka miesięcy po przerwaniu leczenia. Z tego względu w przypadkuwystąpienia sytuacji powodującej stres należy rozważyć wdrożenie terapii hormonalnej.

„Zespół odstawienia” steroidów, który pozornie nie jest związany z niedoczynnością kory nadnerczy, może także wystąpić po nagłym odstawieniu glikokortykoidów. Zespół ten obejmuje następujące objawy: jadłowstręt, nudności, wymioty, letarg, bóle głowy, gorączkę, ból stawów, złuszczanie, bóle mięśni, spadek masy ciała i (lub) niedociśnienie tętnicze. Uważa się, że objawy związane z nagłymodstawieniem steroidów są raczej konsekwencjami nagłej zmiany stężenia glikokortykoidów, a niemałego stężenia kortykosteroidów.

Glikokortykosteroidy mogą powodować lub nasilać zespół Cushinga, dlatego nie należy podawać ichpacjentom z chorobą Cushinga.

U pacjentów z niedoczynnością tarczycy stwierdzono nasilone działanie kortykosteroidów.

Wpływ na metabolizm i odżywianie

Kortykosteroidy, w tym metyloprednizolon, mogą zwiększać stężenie glukozy we krwi, nasilaćwcześniej istniejącą cukrzycę i predysponować pacjentów długotrwale stosujących kortykosteroidy dowystąpienia cukrzycy.

Zaburzenia psychiczne

Podczas stosowania kortykosteroidów mogą wystąpić zaburzenia psychiczne, od euforii, bezsenności, wahań nastroju, zmian osobowości i ciężkiej depresji po ciężkie zaburzenia psychotyczne. Ponadto, kortykosteroidy mogą nasilać istniejącą niestabilność emocjonalną lub tendencje psychotyczne.

Po zastosowaniu steroidów o działaniu ogólnoustrojowym mogą wystąpić potencjalnie ciężkie psychiczne działania niepożądane. Działania niepożądane występują na ogół w ciągu kilku dni lub tygodni od rozpoczęcia leczenia. Większość z nich ustępuje po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu produktu, chociaż może być konieczne też swoiste leczenie. Zgłaszano występowanie zaburzeń psychicznych po odstawieniu kortykosteroidów; ich częstość nie jest jednak znana. Pacjentów i (lub) opiekunów należy zachęcać, aby zasięgnęli porady lekarza w przypadku rozwinięcia się u pacjenta objawów psychologicznych, szczególnie w przypadku podejrzenia nastroju depresyjnego lub myśli samobójczych. Należy ich poinformować o konieczności zwracania szczególnej uwagi na zaburzenia psychiczne, które mogą wystąpić w trakcie lub bezpośrednio po zmniejszeniu dawki, lub odstawieniu steroidów o działaniu ogólnoustrojowym.

Wpływ na układ nerwowy

Kortykosteroidy należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami przebiegającymi z drgawkami.

Kortykosteroidy powinny być stosowane ostrożnie u pacjentów z myasthenia gravis (patrz również ostrzeżenia dotyczące miopatii w zaburzeniach mięśniowo-szkieletowych).

Chociaż kontrolowane badania kliniczne wykazały, że kortykosteroidy są skuteczne w przyspieszaniu ustępowania ciężkich zaostrzeń stwardnienia rozsianego, nie potwierdzono wpływu kortykosteroidówna ostateczny rezultat naturalnego przebiegu choroby. Badania wykazują, że do uzyskania istotnego efektu konieczne są stosunkowo wysokie dawki kortykosteroidów.

W związku z podawaniem dooponowym i (lub) nadtwardówkowym zgłaszano poważne zdarzeniamedyczne (patrz punkt 4.8 Działania niepożądane).

Odnotowano przypadki tłuszczakowatości nadtwardówkowej u pacjentów przyjmującychkortykosteroidy, zwykle w przypadku długotrwałego stosowania dużych dawek.

Wpływ na narząd wzroku

Należy zachować ostrożność stosując glikokortykosteroidy u pacjentów z oczną infekcją wirusem Herpes simplex ze względu na ryzyko perforacji rogówki.

Zaburzenia widzenia mogą wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniukortykosteroidów.

Centralna chorioretinopatia surowicza może prowadzić do odwarstwienia siatkówki.

Długotrwałe stosowanie kortykosteroidów może prowadzić do rozwoju zaćmy tylnej podtorebkoweji zaćmy jądrowej (szczególnie u dzieci), wytrzeszczu lub zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego,które może spowodować jaskrę z potencjalnym uszkodzeniem nerwów wzrokowych. U pacjentówotrzymujących glikokortykosteroidy mogą się również częściej rozwijać wtórne zakażenia grzybiczei wirusowe gałki ocznej.

Leczenie kortykosteroidami wiąże się z wystąpieniem centralnej retinopatii surowiczej, która możeprowadzić do odwarstwienia siatkówki.

Wpływ na serce

Ze względu na niekorzystny wpływ glikokortykoidów na układ sercowo-naczyniowy, w tym dyslipidemię i nadciśnienie tętnicze, pacjenci z obecnymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego mogą być narażeni na dodatkowy wpływ na układ sercowo-naczyniowy w przypadku stosowania dużych dawek i długotrwałego leczenia. W związku z tym, takim pacjentom kortykosteroidy należy podawać z zachowaniem ostrożności, z uwzględnieniem zmiany współczynnika ryzyka oraz dodatkowo monitorować układ sercowo-naczyniowy, jeżeli to konieczne. Stosowanie małych daweki leczenie co drugi dzień może zmniejszyć częstość występowania powikłań związanych z leczeniem kortykosteroidami.

Po szybkim podaniu dożylnym dużych dawek soli sodowej bursztynianu metyloprednizolonu (ponad 0,5 g podane w czasie poniżej 10 minut) obserwowano zaburzenia rytmu serca i (lub) zapaść krążeniową i (lub) zatrzymanie akcji serca. Podczas podawania lub po podaniu dużych dawek solisodowej bursztynianu metyloprednizolonu obserwowano bradykardię, która może nie być związanaz szybkością lub czasem trwania wlewu dożylnego.

W przypadku pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, kortykosteroidy o działaniu ogólnoustrojowym należy podawać z zachowaniem ostrożności i tylko wtedy, jeśli jest to niezbędne.

Wpływ na układ naczyniowy

Podczas stosowania kortykosteroidów zgłaszano występowanie zakrzepicy, w tym żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. W związku z tym kortykosteroidy należy stosować ostrożnie u pacjentów, u których występują zaburzenia zakrzepowo-zatorowe lub którzy mogą być skłonni do ichwystąpienia.

Pacjentom z nadciśnieniem tętniczym steroidy należy podawać z zachowaniem ostrożności.

Wpływ na żołądek i jelita

Po podaniu dużych dawek kortykosteroidów może wystąpić ostre zapalenie trzustki. Nie mawspólnego stanowiska na temat tego, czy kortykosteroidy są odpowiedzialne za wrzody trawiennestwierdzane w okresie leczenia. Niemniej jednak leczenie glikokortykoidami może maskować objawywrzodów trawiennych, dlatego też może wystąpić perforacja lub krwotok bez towarzyszącegoznacznego bólu. Leczenie glikokortykosteroidami może maskować zapalenie otrzewnej lub inne

objawy przedmiotowe lub podmiotowe, związane z wystąpieniem zaburzeń żołądka i jelit, takich jak:perforacja, zaparcie lub zapalenie trzustki. W połączeniu z NLPZ wzrasta ryzyko rozwoju choroby wrzodowej żołądka i jelit.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania kortykosteroidów u pacjentów z niespecyficznym wrzodziejącym zapaleniem jelita w razie zagrożenia perforacją, ropniem lub inną infekcją ropną, zapaleniem uchyłka, niedawno wykonanymi anastomozami jelitowymi, lub czynnym, lub utajonym owrzodzeniem żołądka.

Wpływ na wątrobę i drogi żółciowe

Cykliczne, przerywane podawanie metyloprednizolonu drogą dożylną (zazwyczaj w dawcepoczątkowej wynoszącej ≥1g na dobę), może spowodować wywołane przez lek uszkodzenie wątroby,w tym ostre zapalenie wątroby lub zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Zgłaszano rzadkowystępujące przypadki hepatotoksyczności. Objawy mogą wystąpić po kilku tygodniach lub później.W większości przypadków zdarzenia niepożądane ustępowały po przerwaniu leczenia. Z tego względukonieczna jest odpowiednia obserwacja.

Wpływ na układ mięśniowo-szkieletowy

Podczas stosowania dużych dawek kortykosteroidów opisywano przypadki ostrej miopatii, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami transmisji nerwowo-mięśniowej (np. w myasthenia gravis) lub u pacjentów leczonych jednocześnie lekami antycholinergicznymi, w tym blokerami nerwowo- mięśniowymi (np. pankuronium). Jeśli wystąpi ostra miopatia, ma postać uogólnioną, może obejmować mięśnie oka i mięśnie oddechowe, a także prowadzić do niedowładu czterokończynowego. Może wystąpić zwiększenie aktywności kinazy kreatyny. Poprawa stanu klinicznego lub całkowitewyleczenie po zaprzestaniu leczenia kortykosteroidami może pojawić się po kilku tygodniach lubnawet latach.

Osteoporoza jest częstym działaniem niepożądanym związanym z długotrwałym stosowaniemwysokich dawek glikokortykosteroidów, ale nie jest to działanie często rozpoznawane.

Wpływ na nerki i drogi moczowe

Należy zachować ostrożność u pacjentów z twardziną układową, ponieważ zwiększona częstośćwystępowania twardzinowej kryzy nerkowej była obserwowana z kortykosteroidami, w tymmetyloprednizolonem.

Kortykosteroidy należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z niewydolnością nerek.

Badania diagnostyczne

Hydrokortyzon lub kortyzon w średnich i dużych dawkach może zwiększać ciśnienie krwi, retencjęsoli i wody, oraz zwiększać wydalanie potasu. Prawdopodobieństwo występowania tych działań jest mniejsze w przypadku pochodnych syntetycznych, chyba że są one stosowane w dużych dawkach. Konieczne może się okazać ograniczenie soli oraz uzupełnianie potasu w diecie. Wszystkie glikokortykosteroidy zwiększają wydalanie wapnia.

Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach

Stosowanie kortykosteroidów, o działaniu ogólnoustrojowym, nie jest zalecane do leczenia urazowego uszkodzenia mózgu, i dlatego nie należy ich stosować w leczeniu urazowego uszkodzenia mózgu.Wyniki badania wieloośrodkowego wykazały zwiększoną śmiertelność po 2 tygodniach lub 6 miesiącach od wystąpienia urazu u pacjentów leczonych solą sodową bursztynianu metyloprednizolonu, w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo. Związek przyczynowy związany z leczeniem solą sodową bursztynianu metyloprednizolonu nie został ustalony.

Inne

Powikłania leczenia glikokortykoidami zależą od wielkości dawki i czasu trwania leczenia, dlatego pouwzględnieniu stosunku korzyści do ryzyka należy podjąć indywidualnie decyzję co do dawki i czasu trwania leczenia, a także czy produkt podawać codziennie czy w schemacie przerywanym.

Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę kortykosteroidów, aby kontrolować stan pacjenta w okresie leczenia i jeżeli można zmniejszyć dawkę, należy ją zmniejszać stopniowo.

Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktów zawierających kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów (patrz punkt 4.5).

Kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) należy stosować ostrożnie w połączeniu z kortykosteroidami.

Po podaniu kortykosteroidów o działaniu ogólnoustrojowym zgłaszano przełom w przebiegu guza chromochłonnego, niekiedy zakończony zgonem. Kortykosteroidy należy stosować tylko po odpowiedniej ocenie stosunku korzyści do ryzyka w przypadku pacjentów, u których podejrzewa sięlub stwierdzono występowanie guza chromochłonnego.

Dzieci i młodzież

Stosowanie alkoholu benzylowego związane było z występowaniem ciężkich działań niepożądanych,w tym „zespołu niewydolności oddechowej u niemowląt” (tzw. „Gasping Syndrome”) oraz przypadkami śmierci w populacji pediatrycznej. Mimo, że ilości alkoholu benzylowego dostarczane w przypadku dawek terapeutycznych produktu są znacząco mniejsze niż zgłoszone w związku z „zespołem niewydolności oddechowej u niemowląt”, minimalna ilość alkoholu benzylowego, przy której może wystąpić działanie toksyczne, nie jest znana. Ryzyko wystąpienia działania toksycznego w związku ze stosowaniem alkoholu benzylowego zależy od podawanej ilości oraz zdolności wątroby i nerek do usuwania toksyn. U wcześniaków i noworodków z niską wagą urodzeniową istnieje większe ryzyko wystąpienia działania toksycznego. Alkohol benzylowy może powodować wystąpienie działań toksycznych oraz reakcji alergicznych u niemowląt i dzieci do 3. roku życia (patrz punkt 4.3).

Lekarze podający ten i inne leki zawierające alkohol benzylowy, powinni uwzględnić łączną dobową

podaż alkoholu benzylowego ze wszystkich źródeł.

Należy dokładnie obserwować wzrost i rozwój niemowląt oraz dzieci poddawanych długotrwałej

terapii kortykosteroidowej.

U dzieci otrzymujących glikokortykosteroidy długotrwale, codziennie i w dawkach podzielonych, wzrost może być zahamowany, dlatego taki schemat stosowania należy ograniczyć do najcięższych wskazań. Podawanie glikokortykoidów w schemacie co drugi dzień zwykle eliminuje lub minimalizuje występowanie tego działania niepożądanego.

Niemowlęta i dzieci przyjmujące kortykosteroidy długotrwale, są szczególnie narażone na zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego.

Po podaniu dużych dawek kortykosteroidów u dzieci może się rozwinąć zapalenie trzustki.

Inne ostrzeżenia

Kortykoterapia ma wpływ na wynik wielu badań i parametrów biologicznych (np. testów skórnych, badań poziomu hormonów tarczycy).

Działanie glikokortykosteroidów jest szczególnie nasilone u pacjentów z marskością wątroby.

Pacjenci z cukrzycą: objawy utajonej cukrzycy lub zwiększonego zapotrzebowania na insulinę, lub doustne leki zmniejszające glikemię.

Powikłania w terapii za pomocą glikokortykosteroidów zależą od wielkości dawki oraz od czasu trwania leczenia, dlatego w każdym przypadku należy indywidualnie podejmować decyzję dotyczącą dawki i długości leczenia, oraz stosowania terapii codziennej lub przerywanej, uwzględniając stosunekryzyka do korzyści.

Należy skracać leczenie, jeśli tylko jest to możliwe. W czasie leczenia długotrwałego zaleca się obserwację medyczną (patrz też punkt 4.2). Ewentualne przerwanie długotrwałej terapii powinnoodbywać się pod kontrolą medyczną (stopniowe przerwanie leczenia, ocena czynności korynadnerczy). Najważniejsze objawy niewydolności kory nadnerczy to osłabienie, niedociśnienieortostatyczne i depresja.

Nie należy podawać produktu Solu-Medrol we wstrzyknięciach do mięśnia naramiennego ze względu

na częste występowanie zaniku podskórnego.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Metyloprednizolon jest substratem enzymów cytochromu P450 (CYP) i jest metabolizowany głównie przez enzym CYP3A4. CYP3A4 jest enzymem dominującym podrodziny CYP występującej w największej ilości w wątrobie dorosłego człowieka. Katalizuje 6β-hydroksylację steroidów, niezbędny etap metabolizmu fazy I, w przypadku kortykosteroidów endogennych i syntetycznych.Wiele innych związków także stanowi substraty CYP3A4, przy czym wykazano, że niektóre (a takżeinne leki) zmieniają metabolizm glikokortykoidów przez indukcję (zwiększenie aktywności) lubhamowanie enzymu CYP3A4.

INHIBITORY CYP3A4 – leki hamujące aktywność CYP3A4 zmniejszają klirens wątrobowyi zwiększają stężenie leków będących substratami CYP3A4 w osoczu, np. metyloprednizolonu. Możebyć konieczne dostosowanie dawki metyloprednizolonu w obecności inhibitora CYP3A4, aby uniknąćtoksyczności steroidu.

INDUKTORY CYP3A4 – leki indukujące aktywność CYP3A4 zwiększają klirens wątrobowy i w ten sposób zmniejszają stężenie leków będących substratami CYP3A4 w osoczu. Jednoczesne stosowanie może wymagać zwiększenia dawkowania metyloprednizolonu, aby uzyskać oczekiwany efekt kliniczny.

SUBSTRATY CYP3A4 – w obecności innego substratu CYP3A4 może mieć wpływ na klirens wątrobowy metyloprednizolonu, a więc niezbędne jest odpowiednie dostosowanie dawki. Możliwe jest, że przy jednoczesnym podawaniu zwiększy się ryzyko wystąpienia działań niepożądanychzwiązanych z przyjmowaniem jednego z leków.

DZIAŁANIA NIEZWIĄZANE Z CYP3A4 – inne interakcje i działania związane ze stosowaniem metyloprednizolonu przedstawiono w tabeli 2 poniżej.

W tabeli 2 podano wykaz i opis najczęstszych, i (lub) najbardziej istotnych klinicznie interakcji produktów leczniczych, lub działań związanych ze stosowaniem metyloprednizolonu.

Tabela 2. Ważne interakcje oraz działania produktów lub substancji czynnych z

metyloprednizolonem

Klasa lub rodzaj leku Interakcja/działanie - LEK lub SUBSTANCJA

Przeciwbakteryjne INHIBITOR CYP3A4. Ponadto metyloprednizolon ma - IZONIAZYD potencjalny wpływ na wzrost szybkości acetylowania i klirensu izoniazydu.

Antybiotyk przeciwgruźliczy INDUKTOR CYP3A4- RYFAMPICYNA

Leki przeciwzakrzepowe Wpływ metyloprednizolonu na doustne leki przeciwzakrzepowe(doustne) jest zmienny. Donoszono o zwiększonym i zmniejszonym działaniu leków przeciwzakrzepowych podawanych jednocześnie

z kortykosteroidami. W związku z tym, należy kontrolować

wskaźniki krzepliwości krwi, aby zapewnić odpowiednie działanieprzeciwzakrzepowe.

Leki przeciwdrgawkowe

- KARBAMAZEPINA INDUKTOR CYP3A4 (i SUBSTRAT) Leki przeciwdrgawkowe

- FENOBARBITAL INDUKTORY CYP3A4- FENYTOINA

Leki antycholinergiczne Kortykosteroidy mogą wpływać na działanie leków- LEKI BLOKUJĄCE antycholinergicznych.

PRZEWODNICTWO 1) Przy jednoczesnym stosowaniu dużych dawekNERWOWO-MIĘŚNIOWE kortykosteroidów i leków antycholinergicznych, na przykład leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe,

donoszono o ostrej miopatii. (Dodatkowe informacje – patrz punkt

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania, Wpływ na układ mięśniowo-szkieletowy).

2) Zaobserwowano antagonistyczne działanie glikokortykoidów na mechanizm blokady nerwowo-mięśniowej pankuronium i wekuronium u pacjentów przyjmujących kortykosteroidy. Podobnego działania można się spodziewać w przypadku wszystkich leków blokujących przewodnictwo nerwowo- mięśniowe, działających kompetycyjnie.

Antycholinesterazy Steroidy mogą zwiększać działanie antycholinesteraz u pacjentów

z miastenią.

Leki przeciwcukrzycowe Może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych, ponieważ kortykosteroidy mogą zwiększyć stężenie glukozy we krwi.

Leki przeciwwymiotne

- APREPITANT INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY)- FOSAPREPITANT Leki przeciwgrzybicze

- ITRAKONAZOL INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY) - KETOKONAZOL

Leki przeciwwirusowe INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY)- INHIBITORY PROTEAZY 1) Inhibitory proteazy, np. indynawir i rytonawir, mogą zwiększaćHIV stężenie kortykosteroidów w osoczu. 2) Kortykosteroidy mogą indukować metabolizm inhibitorów proteazy wirusa HIV, co może spowodować zmniejszenie ich stężenia w osoczu.

Klasa lub rodzaj leku

- LEK lub SUBSTANCJA

Lek wzmacniający parametry

farmakokinetyczne

- KOBICYSTAT

Inhibitory aromatazy

- AMINOGLUTETYMID

Interakcja/działanie

Inhibitor CYP3A4

Supresja nadnerczy spowodowana przez aminoglutetymid może

zaostrzać zmiany hormonalne wywołane przez długotrwałe

leczenie glikokortykoidami.

Leki blokujące kanały

wapniowe

- DILTIAZEM

Leki antykoncepcyjne (doustne)

- ETYNYLOESTRADIOL/

NORETYNDRON

INHIBITOR CYP3A4 (i SUBSTRAT)

- SOK GREJPFRUTOWY INHIBITOR CYP3A4

Lek immunosupresyjny INHIBITOR CYP3A4 (i SUBSTRAT)- CYKLOSPORYNA 1) W przypadku jednoczesnego stosowania cyklosporyny i metyloprednizolonu występuje wzajemne hamowanie

metabolizmu; może to zwiększać stężenie jednego lub obu lekóww osoczu. W związku z tym możliwe jest, że przy jednoczesnympodawaniu zwiększy się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych związanych z przyjmowaniem jednego z leków.2) W przypadku jednoczesnego stosowania metyloprednizolonui cyklosporyny donoszono o występowaniu drgawek.

Lek immunosupresyjny

- CYKLOFOSFAMID SUBSTRATY CYP3A4 - TAKROLIMUS

Makrolidowe leki

przeciwbakteryjne INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY) - KLARYTROMYCYNA

- ERYTROMYCYNA Makrolidowe leki

przeciwbakteryjne INHIBITOR CYP3A4 - TROLEANDOMYCYNA

NLPZ (niesteroidowe leki 1) Jednoczesne podanie kortykosteroidów z NLPZ możeprzeciwzapalne) zwiększać częstość występowania krwawienia z przewodu- duża dawka ASPIRYNY pokarmowego i owrzodzenia.

(kwasu acetylosalicylowego) 2) Metyloprednizolon może zwiększać klirens dużych dawek aspiryny, co może prowadzić do zmniejszenia stężeń salicylanu

w surowicy. Przerwanie leczenia metyloprednizolonem może prowadzić do zwiększonych stężeń salicylanu w surowicy, co z kolei zwiększa ryzyko toksyczności salicylanu.

Leki zmniejszające stężenie Gdy kortykosteroidy są podawane jednocześnie z lekamipotasu zmniejszającymi stężenie potasu (np. diuretyki), pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem rozwoju hipokaliemii. Istnieje

także zwiększone ryzyko wystąpienia hipokaliemii w przypadkujednoczesnego stosowania kortykosteroidów oraz amfoterycyny B,ksantynów lub agonistów beta2.

Niezgodności farmaceutyczne

Zaleca się dożylne podawanie soli sodowej bursztynianu metyloprednizolonu osobno, bez innych związków podawanych dożylnie, aby uniknąć problemów związanych ze zgodnością lub stabilnością.Leki, które pod względem parametrów fizycznych nie są zgodne w roztworze z solą sodową

bursztynianu metyloprednizolonu, obejmują między innymi, lecz nie wyłącznie: allopurynol sodu, chlorowodorek doksapramu, tygecyklinę, chlorowodorek diltiazemu, glukonian wapnia, bromek wekuronium, bromek rokuronium, besylan cisatrakurium, glikopirolinian, propofol (dodatkowe informacje przedstawiono w punkcie 6.2.).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Płodność

W badaniach na zwierzętach wykazano, że kortykosteroidy mają działanie upośledzające płodność(patrz punkt 5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie).

Ciąża

W niektórych badaniach na zwierzętach wykazano, że kortykosteroidy podawane ciężarnym matkomw dużych dawkach mogą powodować wady rozwojowe płodu. Nie wydaje się jednak, aby kortykosteroidy podawane kobietom w ciąży powodowały wady wrodzone u płodu. Dopóki niezostaną przeprowadzone odpowiednie badania, dotyczące wpływu soli sodowej bursztynianumetyloprednizolonu na procesy rozrodcze u ludzi, produkt ten nie powinien być podawany kobietomciężarnym, chyba że po dokonaniu dokładnej oceny stosunku korzyści do ryzyka dla matki i płodu.

Niektóre kortykosteroidy łatwo przenikają przez łożysko. W jednym badaniu retrospektywnym stwierdzono zwiększoną częstość występowania niskich mas urodzeniowych niemowląt urodzonychprzez matki, które przyjmowały kortykosteroidy. U ludzi, ryzyko wystąpienia niskiej masyurodzeniowej wykazuje zależność od podawanej dawki. Ryzyko to może być zmniejszone poprzezpodawanie mniejszych dawek kortykosteroidów.

Mimo, że u niemowląt, które były narażone na działanie kortykosteroidów in utero, rzadko występuje noworodkowa niewydolność kory nadnerczy, dzieci urodzone przez matki przyjmujące podczas ciążyduże dawki kortykosteroidów muszą być starannie obserwowane i oceniane pod kątem niewydolnościkory nadnerczy.

Wpływ kortykosteroidów na przebieg porodu nie jest znany.

U niemowląt urodzonych przez matki leczone kortykosteroidami przez dłuższy czas w okresie ciąży, obserwowano rozwój zaćmy.

Alkohol benzylowy może przenikać przez łożysko (patrz punkt 4.4).

Karmienie piersią

Kortykosteroidy przenikają do mleka ludzkiego.

U niemowląt karmionych piersią kortykosteroidy, które przeniknęły do mleka matki, mogą hamowaćwzrost i wpływać na wytwarzanie endogennych glikokortykoidów. Produkt ten może być stosowanyprzez kobiety karmiące piersią, tylko po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka u matki iniemowlęcia.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Wpływ kortykosteroidów na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn nie byłbadany. W czasie leczenia kortykosteroidami możliwe jest wystąpienie działań niepożądanych, takichjak zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, zaburzeniawzroku i uczucie zmęczenia. W przypadku zaobserwowania takich działań, pacjent nie powinienprowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Donoszono o następujących działaniach niepożądanych związanych z następującymi przeciwwskazanymi drogami podawania: dooponowo/nadtwardówkowo: zapalenie pajęczynówki, zaburzenia czynności żołądka i jelit, lub pęcherza moczowego, ból głowy, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, niedowład poprzeczny/porażenie poprzeczne, napady drgawkowe, zaburzeniaczucia.

Częstość i klasyfikacja według układów i narządów zgodnie z terminologią MedDRA:

Częstość nieznana: (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Tabela 3. Tabela działań niepożądanych

Klasyfikacja wg układów i

narządów

(MedDRA v. 18.0)

Działania niepożądane

Częstość nieznana

(częstość nie może być określona na podstawie dostępnych

danych)

Zakażenia i zarażenia

pasożytnicze

Zakażenia oportunistyczne, zakażenia, zapalenie otrzewnej≠

Zaburzenia krwi i układu

chłonnego

Leukocytoza

Zaburzenia układu

immunologicznego

Reakcje nadwrażliwości, reakcje anafilaktyczne, reakcje

anafilaktoidalne

Zaburzenia układu

endokrynologicznego

Zespół Cushinga, niedoczynność przysadki mózgowej, zespół

odstawienia steroidów

Zaburzenia metabolizmu i

odżywiania

Kwasica metaboliczna, lipomatoza nadtwardówkowa, retencja

sodu, zatrzymanie płynów, zasadowica hipokaliemiczna,

dyslipidemia, zaburzenia tolerancji glukozy, zwiększenie

zapotrzebowania na insulinę (lub doustne leki

przeciwcukrzycowe u pacjentów z cukrzycą), lipomatoza,

zwiększenie łaknienia (mogące prowadzić do zwiększenia masy

ciała)

Zaburzenia psychiczne Zaburzenia afektywne (w tym nastrój depresyjny, nastrój euforyczny, niestabilność emocjonalna, uzależnienie od leku, myśli samobójcze), zaburzenia psychotyczne (w tym stan pobudzenia maniakalnego, urojenia, omamy i schizofrenia), zaburzenia umysłowe, zmiany osobowości, stan splątania, lęk, zmiany nastroju, nieprawidłowe zachowania, bezsenność, drażliwość

Zaburzenia układu

nerwowego

Zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego (z obrzękiem tarcz

nerwów wzrokowych [łagodne nadciśnienie

wewnątrzczaszkowe]), napady drgawkowe, niepamięć,

zaburzenia funkcji poznawczych, zawroty głowy, ból głowy

Zaburzenia oka Choriretinopatia, zaćma, jaskra, wytrzeszcz, rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000) nieostre widzenie (patrz także punkt 4.4.)

Zaburzenia ucha i błędnika Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego

Zaburzenia serca Zastoinowa niewydolność serca (u podatnych pacjentów),

arytmia

Zaburzenia naczyniowe Zdarzenia zakrzepowe, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie

tętnicze

Tabela 3. Tabela działań niepożądanych

Klasyfikacja wg układów i

narządów

(MedDRA v. 18.0)

Działania niepożądane

Częstość nieznana

(częstość nie może być określona na podstawie dostępnych

danych)

Zaburzenia układu

oddechowego, klatki

piersiowej i śródpiersia

Zator tętnicy płucnej, czkawka

Zaburzenia żołądka i jelit Wrzody trawienne (z możliwością następczej perforacji i krwawienia), perforacja jelita, krwawienie z żołądka, zapalenie trzustki, wrzodziejące zapalenie przełyku, zapalenie przełyku, wzdęcia, ból brzucha, biegunka, niestrawność, nudności

Zaburzenia wątroby i dróg

żółciowych

Zapalenie wątroby†, zwiększona aktywność enzymów

wątrobowych (zwiększona aktywność aminotransferazy

alaninowej, zwiększona aktywność aminotransferazy

asparaginowej)

Zaburzenia skóry i tkanki

podskórnej

Obrzęk naczynioruchowy, nadmierne owłosienie, wybroczyny,

wylewy krwawe podskórne lub dotkankowe, zanik skóry,

rumień, nadmierne pocenie się, rozstępy skórne, wysypka, świąd,

pokrzywka, trądzik, odbarwienia skóry

Zaburzenia mięśniowo-

szkieletowe i tkanki łącznej

Osłabienie mięśni, bóle mięśniowe, miopatia, zanik mięśni,

osteoporoza, martwica kości, złamania patologiczne,

neuropatyczne zwyrodnienie stawów, bóle stawowe,

zahamowanie wzrostu

Zaburzenia układu

rozrodczego i piersi

Nieregularne miesiączki

Zaburzenia ogólne i stany w

miejscu podania

Zaburzone gojenie się ran, obrzęk obwodowy, uczucie

zmęczenia, złe samopoczucie, reakcje w miejscu wstrzyknięcia

Badania diagnostyczne Zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, zmniejszenie tolerancji węglowodanów, zmniejszenie stężenia potasu we krwi, zwiększenie stężenia wapnia w moczu, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zahamowanie odpowiedzi na testy skórne*

Urazy, zatrucia i powikłania

po zabiegach

Złamania kompresyjne kręgosłupa, zerwanie ścięgna

* Nie jest to preferowany termin według MedDRA

†Zapalenie wątroby zgłaszano przy podaniu dożylnym iv. (patrz punkt 4.4). ≠ Zapalenie otrzewnej może być pierwszym objawem przedmiotowym lub podmiotowym zaburzeńżołądka i jelit, takich jak perforacja, zaparcie lub zapalenie trzustki (patrz punkt 4.4 Specjalneostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C

02-222 Warszawa

tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.

4.9 Przedawkowanie

Nie ma zespołu objawów klinicznych ostrego przedawkowania kortykosteroidów. Rzadko donoszonoo przypadkach ostrej toksyczności i (lub) zgonu po przedawkowaniu kortykosteroidów. Nie istniejeswoiste antidotum w przypadku przedawkowania; stosuje się leczenie wspomagające i objawowe.Przewlekłe przedawkowanie wywołuje typowe objawy zespołu Cushinga.

Dializa jest skuteczną metodą usuwania metyloprednizolonu z ustroju.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki hormonalne do stosowania uogólnionego, glikokortykosteroidy.Kod ATC: H02 AB 04.

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Metyloprednizolon jest steroidem o silnym działaniu przeciwzapalnym. Charakteryzuje się silniejszym działaniem przeciwzapalnym niż prednizolon, oraz powoduje zatrzymanie sodu i wody w organizmie,w mniejszym stopniu niż prednizolon.

Glikokortykosteroidy przechodzą przez błony komórkowe i wiążą się ze specyficznymi receptorami, zlokalizowanymi w cytoplazmie. Następnie kompleksy te wnikają do jądra komórkowego, wiążą sięz DNA (chromatyna) i stymulują transkrypcję mRNA i dalszą syntezę różnych enzymów, które sąprawdopodobnie odpowiedzialne za liczne efekty glikokortykosteroidów, obserwowane po użyciuogólnym. Oprócz istotnego wpływu na procesy zapalne i immunologiczne, glikokortykoidy oddziałująrównież na metabolizm węglowodanów, białek i tłuszczów. Działają również na układsercowo-naczyniowy, mięśnie szkieletowe oraz ośrodkowy układ nerwowy.

Wpływ na procesy zapalne i immunologiczne:

− redukcja liczby komórek aktywnych immunologicznie w okolicy ogniska zapalnego,− zmniejszenie światła naczyń krwionośnych,

− stabilizacja błon lizosomalnych, − zahamowanie fagocytozy,

− zmniejszenie produkcji prostaglandyn i ich pochodnych.

Dawka 4 mg metyloprednizolonu wywiera takie samo działanie przeciwzapalne jak 20 mg hydrokortyzonu. Metyloprednizolon wywiera jedynie minimalny efekt mineralokortykosteroidowy (200 mg metyloprednizolonu odpowiada 1 mg dezoksykortykosteronu).

Wpływ na metabolizm węglowodanów i białek:

Glikokortykoidy powodują katabolizm białek. Uwolnione aminokwasy są przekształcane w procesie glukoneogenezy w wątrobie w glukozę i glikogen. Na skutek spadku wchłaniania glukozy w tkankachobwodowych może dojść do hiperglikemii i glukozourii, szczególnie u pacjentów ze skłonnością docukrzycy.

Wpływ na metabolizm tłuszczów:

Glikokortykosteroidy powodują lipolizę. Aktywność lipolityczna dotyczy głównie kończyn. Wywierają także efekt lipogenny, najwyraźniej widoczny w okolicy klatki piersiowej, szyi i głowy. Procesy te prowadzą do redystrybucji tkanki tłuszczowej.

Maksymalna aktywność farmakologiczna kortykosteroidów przypada później niż osiągnięcieszczytowego stężenia we krwi, co sugeruje, że większość efektów działania kortykosteroidów wynikaraczej z modyfikacji aktywności enzymów niż z bezpośredniego działania.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Farmakokinetyka metyloprednizolonu jest liniowa i nie zależy od drogi podania.

In vivo, cholinesterazy szybko hydrolizują sól sodową bursztynianu metyloprednizolonu do wolnego metyloprednizolonu.

Wchłanianie

Wlewy dożylne w dawce 30 mg/kg mc., podawane w czasie 20 minut, lub 1 g podawany przez 30 do 60 minut, powodują osiągnięcie po około 15 minutach szczytowego stężenia metyloprednizolonu w osoczu, wynoszącego niemal 20 mg/ml. Około 25 minut po dożylnym podaniu 40 mg w bolusie stwierdza się szczytowe stężenie metyloprednizolonu w osoczu, wynoszące 42-47 mg/100 ml. Domięśniowe iniekcje 40 mg powodują osiągnięcie szczytowego stężenia metyloprednizolonu w osoczu, wynoszącego 34 mg/100 ml, po około 120 minutach. Podanie w postaci wstrzykiwań domięśniowych powoduje osiągnięcia mniejszych wartości szczytowych niż po wstrzyknięciach dożylnych. Po podaniu domięśniowym stężenie produktu w osoczu utrzymuje się przez dłuższy okres, co oznacza, że przy obu sposobach podania ilość podanego metyloprednizolonu jest taka sama. Biorąc pod uwagę mechanizm działania glikokortykoidów, niewielkie różnice w farmakokinetyce nie mająznaczenia klinicznego.

Odpowiedź kliniczną na ogół obserwuje się po upływie 4 do 6 godzin od podania. W leczeniu astmypierwsze korzystne efekty mogą wystąpić po 1-2 godzinach. Okres półtrwania soli sodowejmetyloprednizolonu w osoczu wynosi od 2,3 do 4 godzin i nie wydaje się zależeć od drogi podania.

Metyloprednizolon to glikokortykoid o średnim okresie aktywności. Biologiczny okres półtrwania wynosi od 12 do 36 godzin. Wewnątrzkomórkowa aktywność glikokortykosteroidów prowadzi do wyraźnej różnicy między okresem półtrwania w osoczu i farmakologicznym okresem półtrwania. Aktywność farmakologiczna utrzymuje się mimo zmniejszenia stężenia produktu w osoczu do nieoznaczalnego. Czas trwania aktywności przeciwzapalnej glikokortykosteroidów odpowiadaw przybliżeniu czasowi trwania supresji osi HPA (podwzgórze-przysadka-nadnercza).

Dystrybucja

Metyloprednizolon ulega znacznej dystrybucji w tkankach, przenika przez barierę krew-mózg oraz do mleka kobiet karmiących piersią. Objętość dystrybucji wynosi około 1,4 l/kg. W przybliżeniu 77%metyloprednizolonu wiąże się z białkami osocza człowieka.

Metabolizm

U człowieka metyloprednizolon jest metabolizowany w wątrobie do nieaktywnych metabolitów; głównymi metabolitami są 20α-hydroksymetyloprednizolon i 20β-hydroksymetyloprednizolon. Metabolizm w wątrobie zachodzi głównie z udziałem enzymu CYP3A4 (Wykaz interakcji produktówleczniczych związanych z metabolizmem, w którym bierze udział CYP3A4, podano w punkcie 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji).

Metyloprednizolon, podobnie jak wiele innych substratów CYP3A4, może być także substratem dlaglikoproteiny P, należącej do białek transportowych ABC zawierających domenę wiążącą ATP (ang. ATP-binding cassette, ABC), wpływając na dystrybucję tkankową i interakcje z innymi lekami.

Metabolity są wydzielane głównie z moczem w postaci glukuronidów, siarczanów i wolnychzwiązków.

Po dożylnym podaniu metyloprednizolonu znakowanego C14, 75% całkowitej radioaktywności stwierdzono w moczu w ciągu 96 godzin, 9% w kale po 5 dniach i 20% w żółci.

Eliminacja

Średni okres półtrwania w fazie eliminacji całkowitego metyloprednizolonu jest w zakresie 1,8 do 5,2 godzin. Całkowity klirens wynosi około 5 do 6 ml/min/kg.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W oparciu o konwencjonalne badania farmakologiczne dotyczące bezpieczeństwa i badania toksyczności po podaniu wielokrotnym nie określono nieoczekiwanych zagrożeń. Działania toksyczne, stwierdzane w badaniach po podaniu wielokrotnym, są działaniami, które sąspodziewane w przypadku ciągłej ekspozycji na egzogenne steroidy nadnerczy.

Potencjał rakotwórczy

Metyloprednizolonu nie oceniano w badaniach, dotyczących potencjalnego działania rakotwórczego,przeprowadzonych u gryzoni. Zmienne wyniki uzyskiwano po zastosowaniu innychglikokortykosteroidów, badanych pod względem potencjalnego działania rakotwórczego u myszyi szczurów. Jednakże opublikowane dane wskazują, że kilka powiązanych glikokortykosteroidów, w tym budezonid, prednizolon i acetonid triamcynolonu, może zwiększać częstość występowania gruczolaków i nowotworów wątrobowokomórkowych, po podaniu doustnym w wodzie pitnej samcom szczura. Ten tumorogenny wpływ, występował w dawkach mniejszych niż typowe dawki kliniczne, ustalone na podstawie powierzchni ciała (mg/m2).

Potencjał mutagenny

Metyloprednizolonu nie oceniano w badaniach dotyczących genotoksyczności. Jednakże metyloprednizolonu sulfonian, który jest strukturalnie podobny do metyloprednizolonu, niewykazywał działania mutagennego, po aktywacji metabolicznej lub bez aktywacji metabolicznej u Salmonella typhimurium, w dawce od 250 do 2000 µg/płytka lub w badaniu mutacji genetycznych in vitro, w komórkach ssaków z wykorzystaniem komórek jajnika chomika chińskiego w dawce od 2000 do 10 000 µg/ml. Metyloprednizolonu sulfonian nie wywoływał nieplanowej syntezy DNA w pierwotnych hepatocytach szczura, w dawce od 5 do 10 000 µg/ml. Ponadto w przeglądzie publikacji wykazano, że prednizolonu farnezylan (PNF), który jest strukturalnie podobny do

metyloprednizolonu, nie wykazywał działania mutagennego po aktywacji metabolicznej lub bez aktywacji metabolicznej u Salmonella typhimurium i szczepów Escherichia coli, w dawce od 312 do5000 µg/płytka. W linii komórkowej fibroblastów chomika chińskiego, PNF doprowadził do wzrostuczęstości występowania strukturalnych aberracji chromosomowych, przy aktywacji metabolicznejw najwyższym badanym stężeniu 1500 µg/ml.

Toksyczny wpływ na rozród i rozwój potomstwa

Przy podawaniu szczurom, wykazano, że kortykosteroidy zmniejszają płodność. Samcom szczura podawano kortykosteron w dawkach 0,10 i 25 mg/kg/dobę, drogą iniekcji podskórnej raz na dobę przez 6 tygodni oraz parowano je z samicami, którym nie podawano tej substancji. Po Dniu 15 dużą dawkę zmniejszono do 20 mg/kg/dobę. Zaobserwowano zmniejszenie ilości czopu kopulacyjnego, co mogłoby być wtórne do zmniejszenia masy dodatkowego gruczołu. Liczba implantacji i płodów żywych uległa zmniejszeniu.

Wykazano, że u wielu gatunków kortykosteroidy mają działanie teratogenne, gdy podawane są

w takich samych dawkach jak u ludzi. W badaniach na zwierzętach dotyczących wpływu na

reprodukcję wykazano, że glikokortykosteroidy, takie jak metyloprednizolon, powodują zwiększenie występowania wad rozwojowych (rozszczep podniebienia, zniekształcenia szkieletu), śmiertelność płodów (np. zwiększenie resorpcji) i opóźnienie rozwoju wewnątrzmacicznego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Solu-Medrol, 40 mg, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań Proszek: laktoza jednowodna, sodu diwodorofosforan jednowodny, disodu fosforan bezwodny.Rozpuszczalnik: woda do wstrzykiwań.

Solu-Medrol, 125 mg, 250 mg, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwańProszek: sodu diwodorofosforan jednowodny, disodu fosforan bezwodny.Rozpuszczalnik: woda do wstrzykiwań.

Solu-Medrol, 500 mg, 1000 mg, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań Proszek: sodu diwodorofosforan jednowodny, disodu fosforan bezwodny.Rozpuszczalnik: alkohol benzylowy, woda do wstrzykiwań.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Kompatybilność i stabilność dożylnie podawanego roztworu soli sodowej bursztynianu metyloprednizolonu oraz w połączeniu z innymi produktami zależy od pH roztworu, stężenia, czasu,temperatury i stopnia rozpuszczalności metyloprednizolonu w danym roztworze. Z tego względu, jeżeli to tylko możliwe, roztwór soli sodowej bursztynianu metyloprednizolonu należy podawać osobno, w postaci bolusa lub wlewu dożylnego, lub wlewu „piggy-back” (patrz punkt 4.5).

6.3 Okres ważności

SOLU-MEDROL, 40 mg, 125 mg, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do

wstrzykiwań2 lata

SOLU-MEDROL, 250 mg, 500 mg, 1000 mg, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do

wstrzykiwań5 lat

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

SOLU-MEDROL, 40 mg, 250 mg, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworudo wstrzykiwań:

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

SOLU-MEDROL, 125 mg, 500 mg, 1000 mg, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworudo wstrzykiwań:

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

Roztwór po rozpuszczeniu należy przechowywać w temperaturze poniżej 25°C i zużyć go w ciągu 12 godzin lub przechowywać w temperaturze od 2-8°C i zużyć go w ciągu 48 godzin.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

SOLU-MEDROL, 40 mg

Dwukomorowa fiolka z bezbarwnego szkła z proszkiem i z rozpuszczalnikiem po 1 ml w tekturowym pudełku.

SOLU-MEDROL, 125 mg

Dwukomorowa fiolka z bezbarwnego szkła z proszkiem i z rozpuszczalnikiem po 2 ml w tekturowympudełku.

SOLU-MEDROL, 250 mg

Dwukomorowa fiolka z bezbarwnego szkła z proszkiem i z rozpuszczalnikiem po 4 ml w tekturowympudełku.

SOLU-MEDROL, 500 mg

Fiolka z bezbarwnego szkła z proszkiem oraz fiolka z rozpuszczalnikiem po 8 ml w tekturowym pudełku.

SOLU-MEDROL, 1000 mg

Fiolka z bezbarwnego szkła z proszkiem oraz fiolka z rozpuszczalnikiem po 16 ml w tekturowym pudełku.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

do stosowania

W celu podawania produktu Solu-Medrol w postaci bolusa lub wlewu dożylnego, lub wlewu „piggy- back” należy przygotować roztwór zgodnie z zaleceniami.

PRZYGOTOWANIE ROZTWORU

W warunkach aseptycznych dodać rozpuszczalnik do fiolki zawierającej sterylny proszek. Stosowaćwyłącznie specjalnie do tego przeznaczony rozpuszczalnik. Leczenie można rozpocząć podając dożylnie roztwór soli sodowej bursztynianu metyloprednizolonu przez co najmniej 5 minut (dawki do 250 mg), lub przez co najmniej 30 minut (dawki 250 mg i większe niż 250 mg). Kolejne dawki można podawać w podobny sposób. W razie potrzeby produkt można podawać w roztworze rozcieńczonym poprzez połączenie przygotowanego produktu z 5% roztworem dekstrozy w wodzie, roztworem soli fizjologicznej, 5% roztworem dekstrozy w 0,45% lub 0,9% roztworze sodu chlorku. Uzyskane roztwory są stabilne pod względem fizycznym i chemicznym przez 12 godzin przechowywane w temperaturze poniżej 25°C lub 48 godzin przechowywane w temperaturze od 2-8°C.

INSTRUKCJA PRZYGOTOWANIA ROZTWORU W FIOLKACH DWUKOMOROWYCH(SOLU-MEDROL, 40 mg, SOLU-MEDROL, 125 mg oraz SOLU-MEDROL, 250 mg)

1. Nacisnąć na plastikowy aktywator, aby rozpuszczalnik znalazł się w dolnej komorze.

2. Delikatnie wstrząsnąć, aby uzyskać roztwór. Roztwór przechowywany w temperaturze poniżej 25°C należy zużyć w ciągu 12 godzin lub roztwór przechowywany w temperaturze od 2-8°C należy zużyć w ciągu 48 godzin.

3. Wyjąć plastikową osłonę pokrywającą środek korka.

4. Wysterylizować górną część korka odpowiednim środkiem bakteriobójczym. Uwaga: Kroki od 1 do 4 należy wykonać przed pobraniem produktu. 5. Wprowadzać igłę prosto przez środek korka, aż końcówka będzie widoczna.

6. Przekręcić fiolkę i pobrać wymaganą dawkę.

Produkty podawane pozajelitowo należy przed podaniem sprawdzić czy nie zawierają cząstek oraz czynie są odbarwione, jeżeli opakowanie i roztwór na to pozwalają.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pfizer Europe MA EEIG Boulevard de la Plaine 171050 Bruxelles

Belgia

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

SOLU-MEDROL, 40 mg R/1553 SOLU-MEDROL, 125 mg R/2366 SOLU-MEDROL, 250 mg R/3116 SOLU-MEDROL, 500 mg R/2367 SOLU-MEDROL, 1000 mg R/2368

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

SOLU-MEDROL, 40 mg

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 19.05.1999Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 18.02.2010

SOLU-MEDROL, 125 mg

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 19.05.1999Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 22.03.2010

SOLU-MEDROL, 250 mg

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 02.11.1999Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 14.01.2013

SOLU-MEDROL, 500 mg

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 19.05.1999Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 18.02.2010

SOLU-MEDROL, 1000 mg

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 19.05.1999Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 18.02.2010

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

06.12.2018