CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Alendronat Bluefish, 70 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 70 mg kwasu alendronowego (Acidum alendronicum), odpowiadające91,37 mg sodu alendronianu trójwodnego.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka.

Płaskie, owalne tabletki barwy białej, o rozmiarach 14 x 8 mm, z oznakowaniem “70” po jednej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie osteoporozy po menopauzie.

Alendronat Bluefish zmniejsza ryzyko złamań kręgów i szyjki kości udowej.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Zalecana dawka wynosi tabletkę 70 mg raz na tydzień. Nie ustalono optymalnego czasu trwanialeczenia osteoporozy bisfosfonianami. Należy okresowo oceniać konieczność dalszego leczenia ukażdego pacjenta indywidualnie w oparciu o korzyści i potencjalne ryzyko związane ze stosowaniemproduktu Alendronat Bluefish, zwłaszcza po upływie co najmniej 5 lat terapii.

Zapewnienie właściwego wchłaniania alendronianu:

Produkt leczniczy Alendronat Bluefish należy przyjmować co najmniej 30 minut przed pierwszymposiłkiem, napojem lub innym lekiem spożytym danego dnia i popić zwykłą wodą. Inne płyny (w tymwoda mineralna), pokarm i niektóre produkty lecznicze mogą zmniejszać wchłanianie alendronianu(patrz punkt 4.5).

Ułatwienie przemieszczania się produktu do żołądka i zmniejszenie potencjalnych dolegliwościmiejscowych oraz podrażnienia przełyku lub działań niepożądanych (patrz punkt 4.4):

• Produkt leczniczy Alendronat Bluefish należy stosować bezpośrednio po wstaniu z łóżka i popijając pełną szklanką wody (nie mniej niż 200 ml lub 7 uncji płynu).

• Alendronat Bluefish należy połykać w całości; Pacjent nie powinien rozgryzać lub żuć tabletki ani dopuścić do jej rozpuszczenia w jamie ustnej ze względu na możliwość potencjalnego wystąpienia owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej i gardła.

• Pacjenci nie powinni kłaść się do czasu przyjęcia pierwszego posiłku danego dnia, który należy spożyć co najmniej po 30 minutach od zażycia tabletki.

-1-

• Pacjenci nie powinni kłaść się przez co najmniej 30 minut od przyjęcia produktu leczniczego

Alendronat Bluefish.

• Nie należy przyjmować produktu leczniczego Alendronat Bluefish przed snem lub rano przed wstaniem z łóżka.

Pacjenci powinny otrzymywać uzupełniające produkty zawierające wapń i witaminę D w przypadku stosowania nieodpowiedniej diety (patrz punkt 4.4).

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku: W badaniach klinicznych nie stwierdzono związanychz wiekiem różnic w skuteczności i bezpieczeństwa stosowania alendronianu.

W związku z tym nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów w podeszłym wieku.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek: Nie ma konieczności dostosowaniadawkowania u pacjentów, u których wskaźnik przesączania kłębuszkowego (ang. GFR) jest większyniż 35 ml/min. Ze względu na brak danych, nie zaleca się stosowania produktu leczniczegoAlendronat Bluefish u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, u których wartość GFR jestmniejsza niż 35 ml/min.

Dzieci i młodzież: Nie zaleca się stosowania alendronianu sodu u dzieci w wieku poniżej 18 lat, zewzględu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktuw leczeniu chorób związanych z osteoporozą u dzieci (patrz także punk t 5.1).

Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania produktu leczniczego Alendronat Bluefishw leczeniu osteoporozy wywołanej stosowaniem glikokortykosteroidów.

4.3 Przeciwwskazania

 Zaburzenia w obrębie przełyku lub inne czynniki opóźniające opróżnianie przełyku, takie jak zwężenie przełyku lub achalazja.

 Niemożność utrzymania pozycji stojącej lub wyprostowanej pozycji siedzącej przez co

najmniej 30 minut.

 Nadwrażliwość na alendronian lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

 Hipokalcemia.

 Patrz także punkt 4.4.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Alendronian może powodować miejscowe podrażnienie błony śluzowej górnego odcinka przewodupokarmowego. Ponieważ istnieje możliwość pogorszenia się wcześniej istniejących chorób należyzachować ostrożność podczas stosowania alendronianu u pacjentów z czynnymi zaburzeniamigórnego odcinka przewodu pokarmowego, takimi jak dysfagia, choroba przełyku, zapalenie błonyśluzowej żołądka, zapalenie błony śluzowej dwunastnicy, owrzodzenia lub niedawno przebyte (wciągu ostatniego roku) ciężkie choroby żołądkowo-jelitowe, takie jak choroba wrzodowa żołądka,czynne krwawienie z przewodu pokarmowego oraz zabiegi chirurgiczne górnego odcinka przewodupokarmowego inne niż plastyka odźwiernika (patrz punkt 4.3). U pacjentów, u których stwierdzonoprzełyk Baretta, lekarz przepisujący receptę powinien rozważyć korzyści i możliwe ryzykoz zastosowania alendronianiu na podstawie indywidualnej oceny pacjenta.

U pacjentów otrzymujących alendronian opisywano działania niepożądane dotyczące przełyku(czasami ciężkie i wymagające hospitalizacji), takie jak zapalenie przełyku, owrzodzenia i nadżerki

- 2 -

przełyku, rzadko z następującym zwężeniem przełyku. W związku z powyższym lekarz powinienzwrócić uwagę na występowanie jakichkolwiek objawów przedmiotowych i podmiotowychwskazujących na możliwe zmiany w obrębie przełyku oraz poinformować pacjentów o koniecznościprzerwania leczenia alendronianem oraz zgłoszenia się do lekarza w przypadku wystąpienia objawówpodrażnienia przełyku, takich jak dysfagia, ból podczas połykania lub ból zamostkowy, pojawienie sięlub nasilenie zgagi.

Ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych dotyczących przełyku wydaje się być większaw przypadku pacjentów, którzy nie przestrzegają zasad prawidłowego przyjmowania alendronianui (lub) kontynuują stosowanie alendronianu po pojawieniu się objawów sugerujących podrażnieniebłony śluzowej przełyku. Ważne jest, aby pacjent dokładnie zapoznał się ze wskazówkamidotyczącymi dawkowania oraz je zrozumiał (patrz punkt 4.2 ). Pacjentów należy poinformować, żenie stosowanie się do zaleceń może zwiększyć ryzyko działań niepożądanych dotyczących przełyku.Chociaż w szeroko prowadzonych badaniach klinicznych nie obserwowano zwiększonego ryzyka,rzadko odnotowano (po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu) występowanie owrzodzeniażołądka i dwunastnicy, czasami ciężkie i przebiegające z powikłaniami.

Martwicę kości szczęki, na ogół związaną z ekstrakcją zęba i (lub) miejscowym stanem zapalnym (wtym zapalenie szpiku kostnego) odnotowano u pacjentów, u których zdiagnozowano raka,otrzymujących głównie dożylnie bisfosfoniany. Wielu z tych pacjentów otrzymywało równieżchemoterapię oraz kortykosteroidy. Martwicę kości szczęki odnotowano również u pacjentówz osteoporozą otrzymujących doustnie bisfosfoniany.

Oceniając ryzyko rozwoju martwicy kości szczęki u poszczególnych pacjentów, należy wziąć pod uwagę następujące czynniki ryzyka:

• siłę działania leku z grupy bisfosfonianów (największa dla kwasu zoledronowego), drogę

podania (patrz wyżej) oraz dawkę skumulowaną

• chorobę nowotworową, chemioterapię, radioterapię, przyjmowanie kortykosteroidów, palenie

tytoniu

• choroby jamy ustnej i zębów w wywiadzie, niski poziom higieny jamy ustnej, choroby

przyzębia, inwazyjne zabiegi stomatologiczne oraz źle dopasowane protezy dentystyczne.

Przed rozpoczęciem leczenia doustnymi bisfosfonianami u pacjentów ze złym stanem uzębienianależy rozważyć wykonanie przeglądu stomatologicznego z odpowiednią profilaktykąstomatologiczną.

Jeśli jest to możliwe, w trakcie leczenia, pacjenci powinni unikać inwazyjnych zabiegówstomatologicznych. U pacjentów, u których w trakcie leczenia bisfosfonianami wystąpi martwicakości szczęki zabieg stomatologiczny może zaostrzyć stan. U pacjentów u których wymagane sązabiegi stomatologiczne nie ma dostępnych danych sugerujących, czy przerwanie leczeniabisfosfonianami zmniejsza ryzyko wystąpienia martwicy kości szczęki.

Ocena kliniczna lekarza powinna być podstawą ustalenia schematu leczenia dla każdego pacjenta, napodstawie indywidualnej oceny korzyści do ryzyka.

W trakcie leczenia bisfosfonianami wszystkich pacjentów należy zachęcać do utrzymywaniawłaściwej higieny jamy ustnej, wykonywania rutynowych przeglądów dentystycznych orazinformowania o wszelkich objawach ze strony jamy ustnej, takich jak ruchomość zębów, ból czyobrzęk.

U pacjentów przyjmujących bisfosfoniany odnotowano przypadki bólu kości, stawów i (lub) mięśni.W badaniach przeprowadzonych po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, objawy te rzadkobyły zwiększone i (lub) powodujące niezdolność (patrz punkt 4.8). Czas do wystąpienia objawówróżnił się od jednego dnia do wielu miesięcy od rozpoczęcia leczenia. U większości pacjentówobjawy przeminęły po zakończeniu leczenia. W podgrupie wystąpił nawrót objawów po ponownejekspozycji na ten sam produkt lub na inny produkt z grupy bisfosfonianów.

- 3 -

Nietypowe złamania kości udowej

Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej u osób stosującychbisfosfoniany, głównie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lubkrótkie skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż całej kości udowej - odmiejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typuzłamań dochodzi po minimalnym urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub bólw pachwinie. W badaniach obrazowych często na kilka tygodni lub miesięcy przed całkowitymzłamaniem kości udowej widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania często występująobustronnie, dlatego u leczonych bisfosfonianami pacjentów, u których stwierdzono złamanie trzonukości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie siętych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u którychpodejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów doczasu przeprowadzenia oceny.

Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodralub pachwiny występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każdy pacjent zgłaszający sięz takimi objawami powinien być zbadany pod względem obecności niecałkowitego złamania kościudowej.

Po wprowadzeniu produktu do obrotu, rzadko zgłaszano występowanie ciężkich reakcji skórnych, w tym zespołu Stevens-Johnsona oraz toksycznej martwicy naskórka.

Należy poinformować pacjenta, że w przypadku pominięcia dawki, należy przyjąć jedną tabletkęproduktu Alendronat Bluefish następnego dnia rano. Nie należy przyjmować dwóch tabletek tegosamego dnia, ale należy powrócić do schematu przyjmowania jednej tabletki raz w tygodniu, tak jakw oryginalnym schemacie dawkowania w wybranych przez nich dniu.

Nie zaleca się stosowania alendronianu u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, jeśli wartośćGFR jest mniejsza niż 35 ml/min (patrz punkt 4.2).

Należy rozważyć inne możliwe przyczyny osteoporozy niż niedobór estrogenów i wiek.

Podczas stosowania bisfosfonianów notowano martwicę kości przewodu słuchowego zewnętrznego,głównie związaną z długotrwałym leczeniem. Możliwe czynniki ryzyka martwicy kości przewodusłuchowego zewnętrznego obejmują stosowanie steroidów i chemioterapii i (lub) czynniki ryzykamiejscowe, takie jak zakażenie lub uraz. Możliwość wystąpienia martwicy kości przewodusłuchowego zewnętrznego należy rozważyć u pacjentów przyjmujących bisfosfoniany, u którychwystępują objawy związane z uchem, w tym przewlekłe zakażenia ucha.

Przed rozpoczęciem leczenia alendronianem należy wyrównać hipokalcemię (patrz punkt 4.3). Należyzastosować również właściwe leczenie w przypadku innych metabolicznych zaburzeń gospodarkimineralnej (takich jak niedobór witaminy D i niedoczynność przytarczyc).

U pacjentów z tymi zaburzeniami podczas leczenia produktem Alendronat Bluefish należymonitorować stężenie wapnia w surowicy krwi oraz objawy hipokalcemii.

Ze względu na korzystny wpływ alendronianu na zwiększenie substancji mineralnych w kościach,może wystąpić zmniejszenie stężenia wapnia i fosforanów w surowicy krwi, zwłaszcza u pacjentówprzyjmujących glikokortykoidy, u których wchłanianie wapnia może być zmniejszone. Zazwyczajwystępuje w niewielkim stopniu i bezobjawowo. Odnotowano jednak przypadki wystąpieniaobjawowej hipokalcemii, która w pojedynczych przypadkach była ciężka i często występowałau pacjentów z czynnikami predysponującymi (np. niedoczynność przytarczyc, niedobór witaminy Di zaburzenia wchłaniania wapnia). W związku z powyższym, u pacjentów otrzymującychglikokortykosteroidy szczególnie istotne jest zapewnienie właściwej podaży wapnia i witaminy D.

- 4 -

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Podczas jednoczesnego stosowania, istnieje prawdopodobieństwo, że pokarm i napoje (w tym wodamineralna), suplementy wapnia, leki zobojętniające sok żołądkowy i niektóre doustne produktylecznicze mogą wpływać na wchłanianie alendronianu. Dlatego też pacjenci powinny odczekaćprzynajmniej 30 minut od przyjęcia produktu Alendronat Bluefish zanim zastosują jakikolwiek innydoustny lek (patrz punkt 4.2 i punkt 5.2).

Nie przewiduje się żadnych innych interakcji o znaczeniu klinicznym z lekami. Pewna liczbapacjentek włączonych do badań klinicznych otrzymywała estrogeny (dopochwowo, przezskórnie lubdoustnie) podczas przyjmowania alendronianu. Nie stwierdzono działań niepożądanych w związkuz jednoczesnym stosowaniem tych leków.

Ponieważ stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) jest związanez podrażnieniem układu pokarmowego, należy zachować ostrożność podczas jednoczesnegostosowania z alendronianem.

Pomimo, iż nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących interakcji, w badaniachklinicznych alendronian był stosowany jednocześnie z wieloma powszechnie stosowanymi lekami niezanotowano niekorzystnych interakcji klinicznych.

4.6 Ciąża i laktacja

Ciąża

Alendronianu nie należy stosować w okresie ciąży. Brak wystarczających danych dotyczącychstosowania alendronianu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośredniszkodliwy wpływ produktu leczniczego na przebieg ciąży, rozwój zarodka, płodu lub rozwój pourodzeniu. Podawanie alendronianu ciężarnym szczurom było przyczyną utrudnienia poroduzwiązanego z hipokalcemią (patrz punkt 5.3).

Laktacja

Nie wiadomo, czy alendronian przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Nie należy stosowaćalendronianu u kobiet karmiących piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwaniamaszyn. Jednakże niektóre działania niepożądane zgłaszane podczas stosowania produktu leczniczegoAlendronat Bluefish mogą mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszynu niektórych pacjentów. Indywidualna odpowiedź pacjentów na leczenie produktem leczniczymAlendronat Bluefish może się różnić (patrz punkt 4.8).

4.8 Działania niepożądane

W rocznym badaniu z udziałem kobiet po menopauzie z osteoporozą ogólne profile bezpieczeństwaalendronianu podawanego w dawce 70 mg raz na tydzień (n=519) i alendronianu podawanegow dawce 10 mg/dobę (n=370) były zbliżone.

W dwóch trzyletnich badaniach o prawie identycznym schemacie przeprowadzonym u kobiet pomenopauzie kobiety (alendronian 10 mg: n=196, placebo: n=397) ogólne profile bezpieczeństwaalendronianu 10 mg/dobę i placebo były zbliżone.

Działania niepożądane, obserwowane przez badaczy, określone jako możliwe, prawdopodobne lubjednoznacznie związane z produktem leczniczym zostały przedstawione poniżej, o ile występowałyz częstością 1% w każdej grupie leczonych pacjentek w badaniu rocznym lub z częstością 1%

- 5 -

u pacjentek leczonych alendronianem w dawce 10 mg/dobę i z częstością większą niż u pacjentekotrzymujących placebo w badaniach trzyletnich.

Badanie roczne Badania trzyletnie

Alendronian

70 mg raz na

tydzień

(n = 519)

Alendronian

10 mg/dobę.

(n = 370)

Alendronian

10 mg/dobę.

(n = 196)

Placebo

(n = 397)

% % % % Zaburzenia żołądka i jelit

ból brzucha 3,7 3,0 6,6 4,8niestrawność 2,7 2,2 3,6 3,5

zarzucanie treści żołądkowej do

przełyku

1,9 2,4 2,0 4,3

nudności 1,9 2,4 3,6 4,0wzdęcia 1,0 1,4 1,0 0,8Zaparcia z oddawaniem gazów 0,8 1,6 3,1 1,8biegunka 0,6 0,5 3,1 1,8trudności w połykaniu 0,4 0,5 1,0 0,0wzdęcia 0,4 1,6 2,6 0,5zapalenie błony śluzowej żołądka 0,2 1,1 0,5 1,3owrzodzenie żołądka 0,0 1,1 0,0 0,0owrzodzenie przełyku 0,0 0,0 1,5 0,0Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe

ból mięśniowo-szkieletowy (kości,

mięśni lub stawów)

2,9 3,2 4,1 2,5

kurcze mięśni 0,2 1,1 0,0 1,0 Zaburzenia układu nerwowego

ból głowy 0,4 0,3 2,6 1,5

Podczas badań klinicznych i (lub) po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu obserwowano również następujące objawy niepożądane:

Bardzo często (≥1/10)

Często (≥ 1/100 to < 1/10)

Niezbyt często (≥ 1/1 000 to < 1/100)Rzadko (≥ 1/10 000 to < 1/1 000)Bardzo rzadko (< 1/10 000 )

Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: Reakcje nadwrażliwości, w tym pokrzywka i obrzęk naczyniowy

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Rzadko: Objawowa hipokalcemia, często występująca z czynnikami predysponującymi§

Zaburzenia układu nerwowego Często: Ból głowy, zawroty głowy†

Niezbyt często: zaburzenia smaku†

Zaburzenia oka Niezbyt często: zapalenie struktur oka (zapalenie

błony naczyniowej oka, zapalenie twardówki lub zapalenie nadtwardówki)

- 6 -

Zaburzenia ucha i błędnika Często: zawroty głowy†Zaburzenia żołądka i jelit Często: ból brzucha, niestrawność, zaparcia, biegunka, wzdęcia z oddawaniem gazów,

owrzodzenie przełyku*, zaburzenia połykania*, wzdęcia, zarzucanie treści żołądkowej do przełyku

Niezbyt często: nudności, wymioty, zapalenie błonyśluzowej żołądka, zapalenie przełyku*, nadżerkiprzełyku*, smoliste stolce†

Zaburzenia skóry i tkanki

podskórnej

Rzadko: zwężenie przełyku*, owrzodzenie błony

śluzowej jamy ustnej i gardła*, dolegliwości

górnego odcinka przewodu pokarmowego

(perforacja, owrzodzenie, krwawienie)§

Często: łysienie†, świąd†

Niezbyt często: wysypka, rumień

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe

i tkanki łącznej

Rzadko: wysypka z nadwrażliwością na światło,

ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa-

Johnsona i toksyczno-rozpływna martwica naskórka‡

Bardzo często: bóle mięśniowo-szkieletowe (kości,

mięśni lub stawów), czasami o ciężkim nasileniu†§

Często: obrzęk stawów†

Rzadko: martwica kości szczęki‡§; złamaniaprzeciążeniowe bliższego odcinka trzonu kościudowej (działanie niepożądane leków należących doklasy bisfosfonianów)

Bardzo rzadko: martwica kości przewodusłuchowego zewnętrznego (działanie niepożądanezwiązane ze stosowaniem leków z grupy bisfosfonianów).

Zaburzenia ogólne i stany

Często: osłabienie†, obrzęki obwodowe† w miejscu podania

Niezbyt często: przemijające objawy jak w reakcjiostrej fazy (bóle mięśniowe, złe samopoczuciei rzadko gorączka) są zazwyczaj związanez początkiem leczenia†

§Patrz punkt 4.4

†Częstość obserwowana w badaniach klinicznych była zbliżona w grupie placebo i w grupie przyjmującej lek. *Patrz punkty 4.2 i 4.4

‡To działanie niepożądane stwierdzono na podstawie obserwacji w okresie po wprowadzeniuproduktu do obrotu. Rzadkie występowanie działania oszacowano w oparciu o wyniki stosownychbadań klinicznych.

 Stwierdzono w okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu

4.9 Przedawkowanie

Doustne przedawkowanie może spowodować hipokalcemię, hipofosfatemię i zaburzenia w obrębiegórnego odcinka przewodu pokarmowego takie jak niestrawność, zgaga, zapalenie przełyku, zapaleniebłony śluzowej żołądka lub choroba wrzodowa żołądka.

- 7 -

Brak danych dotyczących specyficznego leczenia przedawkowania alendronianu. W celu związaniaalendronianu należy podawać mleko lub leki zobojętniające sok żołądkowy. Ze względu na ryzykopodrażnienia przełyku nie należy wywoływać wymiotów, a pacjent powinien pozostawać w pozycjipionowej.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Bisfosfoniany, leki wywierające wpływ na strukturę i mineralizację kości.

Kod ATC: M05B A04

Substancja czynna produktu leczniczego Alendronat Bluefish - trójwodny sodu alendronian, jestbisfosfonianem, który hamuje osteoklastyczną resorpcję kości bez bezpośredniego wpływu na procestworzenia kości. Badania niekliniczne wykazały, że alendronian wiąże się preferencyjnie w miejscachaktywnej resorpcji. Hamuje aktywność osteoklastów, ale nie wpływa na wytwarzanie lub wiązanieosteoklastów. Kość wytworzona w trakcie leczenia alendronianem jest prawidłowej jakości.

Leczenie osteoporozy po menopauzie

Osteoporozę definiuje się jako wskaźnik gęstości mineralnej kości (ang. BMD Bone MineralDensity) kręgosłupa lub szyjki kości udowej mniejszy o 2,5 odchylenia standardowego odśredniej dla zdrowej populacji młodych ludzi lub jako przebyte wcześniej złamania poniewielkim urazie, niezależnie od BMD.

Równoważność terapeutyczna alendronianu podawanego raz na tydzień w dawce 70 mg (n=519)i alendronianu podawanego w dawce 10 mg na dobę (n=370) została wykazana w jednorocznymbadaniu wieloośrodkowym z udziałem kobiet z osteoporozą po menopauzie. Średnie zwiększenie odwartości początkowej BMD w odcinku lędźwiowym kręgosłupa po upływie roku wynosiło 5,1%(95% CI: 4,8,5,4%) w grupie otrzymującej 70 mg raz na tydzień i 5,4% (95% CI: 5,0, 5,8%) w grupieotrzymującej 10 mg na dobę. Średnie zwiększenie się BMD wynosił odpowiednio 2,3% i 2,9%w szyjce kości udowej i 2,9% i 3,1% w całym stawie biodrowym w grupie otrzymującej 70 mg raz natydzień i w grupie otrzymującej 10 mg na dobę. Obie grupy leczonych były również podobne podwzględem zwiększenia wartości BMD w innych miejscach kośćca.

Wpływ alendronianu na masę kostną i częstość występowania złamań u kobiet po menopauzieoceniano w dwóch wstępnych badaniach skuteczności o identycznym schemacie (n=994) orazw badaniu FIT (ang. Fracture Intewention Trial, n=6 459).

We wstępnych badaniach dotyczących skuteczności średnie zwiększenie gęstości mineralnej kości(BMD) po zastosowaniu alendronianu w dawce 10 mg/dobę w porównaniu z placebo po upływietrzech lat wynosiło 8,8%, 5,9% i 7,8% odpowiednio w kręgach, szyjce kości udoweji krętarzu. Wartość BMD dla całego kośćca również istotnie się zwiększyła. Spośród pacjentekleczonych alendronianem odsetek kobiet, u których wystąpiło jedno złamanie lub więcej złamańtrzonów kręgów zmniejszył się o 48% (3,2% w grupie leczonej alendronianem i 6,2%w grupie placebo). W dwóch badaniach stanowiących kontynuację tych badań wskaźnik BMD dlakręgosłupa i krętarza ulegał dalszemu zwiększeniu, a wartość BMD dla szyjki kości udowej i całegokośćca była utrzymana.

Badanie FIT składało się z dwóch badań kontrolowanych placebo z codziennym zastosowaniemalendronianu (5 mg na dobę przez dwa lata i 10 mg na dobę przez dwa lub trzy kolejne lata):

FIT 1: trzyletnie badanie obejmujące 2 027 pacjentek z przebytym co najmniej jednymzłamaniem kręgów (kompresyjnym) w momencie włączenia do badania. W tym badaniu alendronianpodawany codziennie zmniejszał częstość występowania ≥ 1 nowych złamań kręgów o 47% (7,9%

- 8 -

w grupie leczonej alendronianem w porównaniu z 15,0% w grupie otrzymującej placebo). Ponadto,stwierdzono statystycznie znaczące zmniejszenie się występowania złamań szyjki kości udowej (1,1%w porównaniu do 2,2%, zmniejszenie się o 51%).

FIT 2: czteroletnie badanie obejmujące 4 432 pacjentek z małą masą kostną, ale bezprzebytych złamań kręgosłupa w chwili włączenia do badania. W tym badaniu, analiza podgrupykobiet z osteoporozą (37% całkowitej populacji, która spełniała warunki definicji osteoporozy podanepowyżej) wykazała statystycznie znaczącą różnicę dotyczącą częstości występowania złamań szyjkikości udowej (1,0% w grupie leczonej alendronianem w porównaniu do 2,2% w grupie otrzymującejplacebo, zmniejszenie się 56%) i występowania > l złamań kręgów (2,9% w porównaniu do 5,8%,zmniejszenie się o 50%).

Wyniki badań laboratoryjnych

W badaniach klinicznych obserwowano bezobjawowe, łagodne i przemijające zmniejszenie stężeniawapnia i fosforanów w surowicy, odpowiednio u około 18% i 10 % pacjentów przyjmującychalendronian w dawce 10 mg/dobę w porównaniu z około 12% i 3% pacjentów otrzymujących placebo.Jednakże, przypadki zmniejszenia stężenia wapnia w surowicy do <8 mg/dl (2 mmol/l) i stężeniafosforanów do ≤ 2 mg/dl (0,65mmol/l) występowały równie często w obu grupach.

Dzieci i młodzież: Przeprowadzono badania kliniczne dotyczące stosowania alendronianu

u niewielkiej liczby pacjentów z samoistną łamliwością kości (łac. osteogenesis imperfecta) w wiekuponiżej 18 lat. Wyniki badań nie są wystarczające, aby potwierdzić jego stosowanie u dziecii młodzieży z samoistną łamliwością kości.

5.2. Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

W porównaniu do referencyjnej dawki dożylnej, średnia dostępność biologiczna alendronianuu kobiet po podaniu doustnym wynosiła 0,64% w zakresie dawek od 5 do 70 mg, podawanych pocałonocnej przerwie w posiłkach i na dwie godziny przed standardowym śniadaniem. Dostępnośćbiologiczna uległa zmniejszeniu w podobnym stopniu o 0,46% i 0,39%, gdy alendronian byłpodawany na godzinę lub pół godziny przed standardowym śniadaniem.

W badaniach dotyczących osteoporozy alendronian był skuteczny, jeśli podawano go przynajmniej 30minut przed pierwszym posiłkiem lub napojem przyjmowanym w ciągu dnia.

Dostępność biologiczna była bliska zeru, gdy alendronian był podawany ze standardowymśniadaniem, lub do dwóch godzin po standardowym śniadaniu. Jednoczesne podawanie alendronianuz kawą lub sokiem pomarańczowym zmniejszało dostępność biologiczną o około 60%.

U zdrowych ochotników prednizon w postaci doustnej (20 mg trzy razy na dobę przez pięć dni) niespowodował znaczącej klinicznie zmiany w dostępności biologicznej alendronianu (średniezwiększenie wynoszące od 20% do 44%).

Dystrybucja

Badania na szczurach wykazały, że alendronian po podaniu dożylnym w dawce 1 mg/kg mc.początkowo przenika do tkanek miękkich, a następnie ulega ponownej szybkiej dystrybucji do kościlub jest wydalany w moczu. Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym, z wyłączeniemkości, wynosi u ludzi co najmniej 28 litrów. Stężenia leku w osoczu po doustnym podaniu dawekterapeutycznych są zbyt małe, by można je było wykazać (<5 ng/ml). Wiązanie z białkami osoczau ludzi wynosi około 78%.

Biotransformacja

Brak danych dotyczących metabolizmu alendronianu u zwierząt lub u ludzi.

- 9 -

Wydalanie

Po dożylnym podaniu pojedynczej dawki alendronianu znakowanego izotopem [14C], w ciągu72 godzin około 50% radioaktywności zostało wydalone w moczu i niewiele lub wcaleradioaktywności zostało odzyskane w kale. Po dożylnym podaniu pojedynczej dawki 10 mgalendronianu klirens nerkowy alendronianu wynosił 71 ml/min, a klirens ogólnoustrojowy nieprzekraczał 200 ml/min. Stężenie w osoczu zmniejszyło się o ponad 95% w ciągu 6 sześciu godzin popodaniu dożylnym. Okres półtrwania szacuje się u ludzi na ponad 10 lat, co odzwierciedla uwalnianiealendronianu z kośćca. U szczurów alendronian nie jest wydalany przez transportowe układy kwasówani zasad w nerkach, dlatego też przypuszcza się, że nie ma wpływu na wydalanie innych produktówleczniczych przez te układy w organizmie człowieka.

Szczególne grupy pacjentów

Badania niekliniczne wykazały, że produkt leczniczy, który nie został nagromadzony

w kościach jest szybko wydalany w moczu. W badaniach na zwierzętach nie stwierdzono wysyceniawychwytu leku przez tkankę kostną po długotrwałym podawaniu dożylnych dawek do 35 mg/kg.Wprawdzie nie ma odpowiednich danych klinicznych, istnieje prawdopodobieństwo, że podobnie jaku zwierząt, usuwanie alendronianu przez nerki może być zmniejszone u pacjentów z zaburzeniemczynności nerek. Dlatego też w grupie pacjentów z zaburzeniem czynności nerek można sięspodziewać nieco większego nagromadzenia alendronianu w kościach (patrz punkt 4,2.).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne, uzyskane na podstawie konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczącychbezpieczeństwa stosowania, toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnegodziałania rakotwórczego nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka. Badaniaprzeprowadzone na szczurach wykazały, że leczenie alendronianem w czasie ciąży było związanez trudnościami podczas porodu u matek szczurów wywołanymi przez hipokalcemię. W badaniach,szczury otrzymujące duże dawki wykazały zwiększoną częstotliwość występowania częściowegokostnienia płodowego.

Znaczenie tego zjawiska dla ludzi nie jest znane.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Celuloza mikrokrystalicznaKrospowidon Magnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.

- 10 -