nerwu błędnego przez podanie atropiny w wystarczającej dawce, powtórzone w zależności od potrzeb.Należy stosować środki znieczulające o minimalnym działaniu depresyjnym na mięsień sercowy oraz należy wyrównywać jakąkolwiek utratę krwi.
Zazwyczaj nie zaleca się stosowania sotalolu w skojarzeniu z halofantryną, pentamidyną,
sparfloksacyną lub metadonem (patrz punkt 4.5) i podczas laktacji.
Zazwyczaj nie zaleca się stosowania sotalolu w skojarzeniu z niektórymi produktami leczniczymi (patrz punkt 4.5, Niezalecane leczenie skojarzone).
Nie zaleca się także stosowania z lekami, które mogą wywoływać nadciśnienie tętnicze (np.
inhibitory MAO).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Sotalol, z powodu właściwości farmakologicznych, może powodować ciężkie zaburzenia rytmu serca(torsades des pointes), zwłaszcza w przypadku hipokaliemii i (lub) bradykardii. Odnośnie interakcji zinnymi produktami leczniczymi, sotalol jest uważany za lek przeciwarytmiczny. Jednoczesnestosowanie z pewnymi innymi lekami mogącymi wydłużać odstęp QT wymaga zachowaniaszczególnej ostrożności i wymaga ścisłej kontroli klinicznej oraz monitorowania zapisu EKG, ale wwiększości przypadków jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Przeciwwskazane leczenie skojarzone:
Floatafenina: w przypadku wstrząsu lub niedociśnienia wywołanego przez floatafeninę, sotalol
hamuje kompensacyjne reakcje sercowo-naczyniowe.
Środki powodujące torsades de pointes: leki przeciwarytmiczne klasy Ia (chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid) i leki przeciwarytmiczne klasy III (amiodaron, dofetylid, ibutylid), niektóre leki neuroleptyczne (tiorydazyna, chloropromazyna, lewomepromazyna, trifluoperazyna, cyjamemazyna, sulpiryd, sultopryd, amisulpryd, tiapryd, pimozyd, haloperydol, droperydol), beprydyl, cyzapryd, difemanil, erytromycyna podana dożylnie, mizolastyna, winkamina podana dożylnie, moksyfloksacyna.
Zwiększone ryzyko komorowych zaburzeń rytmu serca, szczególnie torsades des pointes.
Niezalecane leczenie skojarzone:
Halofantryna, pentamidyna, sparfloksacyna, metadon: zwiększone ryzyko komorowych zaburzeń rytmu serca, szczególnie torsades des pointes.
Jeśli jest to możliwe, należy przerwać stosowanie produktów leczniczych wywołujących torsades des pointes, chyba że są to leki stosowane w leczeniu zakażeń. Jeśli leczenie skojarzone jest konieczne, należy wcześniej określić długość odstępu QT i monitorować zapis EKG. Diltiazem, werapamil: podobnie jak w przypadku innych leków beta-adrenolitycznych mogą wystąpić zaburzenia automatyzmu serca (nadmierna bradykardia, zahamowanie zatokowe), zaburzenia przewodzenia zatokowo-przedsionkowego i przedsionkowo-komorowego oraz niewydolność serca (działanie synergiczne). Takie leczenie skojarzone można stosować wyłącznie w przypadku ścisłego monitorowania stanu klinicznego pacjenta i zapisu EKG, szczególnie u osób w podeszłym wieku i na początku leczenia.
Leczenie skojarzone wymagające zachowania ostrożności:
Substancje czynne powodujące hipokaliemię (leki moczopędne powodujące utratę potasu, leki przeczyszczające o działaniu pobudzającym perystaltykę, glikokortykosteroidy, tetrakozaktyd, amfoterycyna B podawana dożylnie): zwiększone ryzyko arytmii komorowych, w szczególności torsades des pointes.
Przed podaniem produktu leczniczego należy wyrównać hipokaliemię. Konieczne jestmonitorowanie stanu klinicznego pacjenta, stężenia elektrolitów i zapisu EKG.
Substancje czynne indukujące bradykardię (antagoniści wapnia wywołujący bradykardię: diltiazem, werapamil; leki przeciwnadciśnieniowe o działaniu ośrodkowym, takie jak klonidyna, guanfacyna, alfa-metylodopa; glikozydy naparstnicy, w tym digoksyna; leki przeciwarytmiczne
6