niezakończonego zgonem, udar mózgu niezakończony zgonem [0,99 (97,5% CI 0,90 – 1,08), p (non-inferiority) = 0,0004], który stanowił pierwszorzędowy punkt końcowy referencyjnego badania HOPE(The Heart Outcomes Prevention Evaluation Study), w którym porównywano działanie ramipryluwzględem placebo.W badaniu TRANSCEND pacjenci nie tolerujący inhibitorów ACE zostali przydzieleni losowowedług tych samych (jak w badaniu ONTARGET) kryteriów włączenia do grupy otrzymującejtelmisartan 80 mg (n=2954) lub placebo (n=2972), podawanych jako uzupełnienie standardowejterapii. Mediana okresu obserwacji wynosiła 4 lata i 8 miesięcy. Nie wykazano istotnych statystycznieróżnic w częstości występowania pierwszorzędowego złożonego punktu końcowego obejmującego(zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawał serca niezakończony zgonem, udar mózguniezakończony zgonem lub hospitalizacja z powodu zastoinowej niewydolności serca) [15,7% wgrupie telmisartanu i 17,0% w grupie placebo ze współczynnikiem ryzyka 0,92 (95% CI 0,81 – 1,05, p= 0,22)]. Wykazano natomiast korzyści ze stosowania telmisartanu w porównaniu z placebo podwzględem drugorzędowego złożonego punktu końcowego, składającego się ze: zgonu z przyczynsercowo-naczyniowych, zawału serca niezakończonego zgonem, udaru mózgu niezakończonegozgonem [0,87 (95% CI 0,76 – 1,00, p = 0,048)].
Nie wykazano różnic między badanymi grupami w zakresie śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych (współczynnik ryzyka 1,03; 95% CI; 0,85-1,24).
Kaszel i obrzęk naczynioruchowy występowały rzadziej u pacjentów leczonych telmisartanem niż upacjentów leczonych ramiprylem, podczas gdy niedociśnienie tętnicze zgłaszane było częściej u osóbotrzymujących telmisartan.
Jednoczesne stosowanie telmisartanu w skojarzeniu z ramiprylem nie przyniosło dodatkowychkorzyści w porównaniu do stosowania ramiprylu lub telmisartanu w monoterapii. W przypadkujednoczesnego stosowania telmisartanu i ramiprylu liczba zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowychoraz zgonów z dowolnej przyczyny była większa. Ponadto w grupie otrzymującej leczenie skojarzonezaobserwowano istotnie częściej występowały: hiperkaliemia, niewydolność nerek, niedociśnienietętnicze i omdlenia. Z tego powodu nie zaleca się jednoczesnego stosowania telmisartanu i ramipryluw tej grupie pacjentów.
W badaniu PRoFESS (Prevention Regimen For Effectively avoiding Second Strokes) z udziałempacjentów w wieku 50 lat i starszych, którzy ostatnio przebyli udar, odnotowano zwiększoną częstośćwystępowania posocznicy u przyjmujących telmisartan (0,70%) w porównaniu do otrzymującychplacebo (0,49%) [ ryzyko względne RR wyniosło 1,43 (95% przedział ufności 1,00–2,06)]; częstośćwystępowania posocznicy zakończonej zgonem była zwiększona u pacjentów przyjmującychtelmisartan (0,33%) w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo (0,16%) [ryzyko względneRR wyniosło 2,07 (95% przedział ufności 1,14-3,76)]. Zaobserwowane zwiększenie częstościwystępowania posocznicy związane ze stosowaniem telmisartanu może być przypadkowe, albospowodowane aktualnie nieznanym mechanizmem.
Dwa duże randomizowane, kontrolowane badania kliniczne ONTARGET (ang. ONgoing TelmistartanAlone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D (ang. TheVeterans Affairs Nefropathy in Diabetes) badały jednoczesne zastosowanie inhibitora ACE zantagonistami receptora angiotensyny II.
Badanie ONTARGET było przeprowadzone z udziałem pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego, chorobami naczyń mózgowych w wywiadzie lub cukrzycą typu 2 z towarzyszącymi,udowodnionymi uszkodzeniami narządów docelowych. Bardziej szczegółowe informacje znajdują sięw części "Zapobieganie chorobom układu krążenia". Badanie VA NEPHRON-D było przeprowadzonez udziałem pacjentów z cukrzycą typu 2 oraz z nefropatią cukrzycową.
Badania te wykazały brak istotnego korzystnego wpływu na parametry nerkowe i (lub) wyniki wzakresie chorobowości oraz śmiertelności sercowo-naczyniowej, podczas gdy zaobserwowanozwiększone ryzyko hiperkaliemii, ostrego uszkodzenia nerek i (lub) niedociśnienia, w porównaniu zmonoterapią. Ze względu na podobieństwa w zakresie właściwości farmakodynamicznych tych leków,przytoczone wyniki również mają znaczenie w przypadku innych inhibitorów ACE oraz antagonistówreceptora angiotensyny II.
16