Pacjenci zostali losowo przydzieleni do jednej z następujących trzech badanych grup: telmisartan80 mg (n=8542), ramipryl 10 mg (n=8576), terapia skojarzona w postaci telmisartanu 80 mgz ramiprylem 10 mg (n=8502), a następnie byli obserwowani przez średni okres 4,5 roku.Telmisartan wykazał podobną skuteczność do ramiprylu w zmniejszaniu częstości występowaniapierwszorzędowego złożonego punktu końcowego, na który składał się: zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawał serca niezakończony zgonem, udar mózgu niezakończony zgonem lubhospitalizacja z powodu zastoinowej niewydolności serca. Częstość występowaniapierwszorzędowego punktu końcowego była porównywalna w grupie telmisartanu (16,7%) iramiprylu (16,5%). Współczynnik ryzyka dla telmisartanu względem ramiprylu wyniósł 1,01 (97,5%CI 0,93 – 1,10, p (non-inferiority) = 0,0019 z marginesem wynoszącym 1,13). Wskaźnik śmiertelnościcałkowitej wyniósł 11,6% i 11,8% odpowiednio w grupie pacjentów otrzymujących telmisartan iramipryl.
Telmisartan wykazał podobną skuteczność do ramiprylu w zakresie drugorzędowego złożonegopunktu końcowego,obejmującego: zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawał sercaniezakończonego zgonem, udar mózgu niezakończony zgonem [0,99 (97,5% CI 0,90 – 1,08), p (non-inferiority) = 0,0004], który stanowił pierwszorzędowy punkt końcowy referencyjnego badania HOPE(The Heart Outcomes Prevention Evaluation Study), w którym porównywano działanie ramipryluwzględem placebo.
W badaniu TRANSCEND pacjenci nie tolerujący inhibitorów ACE zostali przydzieleni losowowedług tych samych (jak w badaniu ONTARGET) kryteriów włączenia do grupy otrzymującejtelmisartan 80 mg (n=2954) lub placebo (n=2972), podawanych jako uzupełnienie standardowejterapii. Mediana okresu obserwacji wynosiła 4 lata i 8 miesięcy. Nie wykazano istotnych statystycznieróżnic w częstości występowania pierwszorzędowego złożonego punktu końcowego obejmującego(zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawał serca niezakończony zgonem, udar mózguniezakończony zgonem lub hospitalizacja z powodu zastoinowej niewydolności serca) [15,7% wgrupie telmisartanu i 17,0% w grupie placebo ze współczynnikiem ryzyka 0,92 (95% CI 0,81 – 1,05, p= 0,22)]. Wykazano natomiast korzyści ze stosowania telmisartanu w porównaniu z placebo podwzględem drugorzędowego złożonego punktu końcowego, składającego się ze: zgonu z przyczynsercowo-naczyniowych, zawału serca niezakończonego zgonem, udaru mózgu niezakończonegozgonem [0,87 (95% CI 0,76 – 1,00, p = 0,048)].
Nie wykazano różnic między badanymi grupami w zakresie śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych (współczynnik ryzyka 1,03; 95% CI; 0,85-1,24).
Kaszel i obrzęk naczynioruchowy występowały rzadziej u pacjentów leczonych telmisartanem niż upacjentów leczonych ramiprylem, podczas gdy niedociśnienie tętnicze zgłaszane było częściej u osóbotrzymujących telmisartan.
Jednoczesne stosowanie telmisartanu w skojarzeniu z ramiprylem nie przyniosło dodatkowychkorzyści w porównaniu do stosowania ramiprylu lub telmisartanu w monoterapii. W przypadkujednoczesnego stosowania telmisartanu i ramiprylu liczba zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowychoraz zgonów z dowolnej przyczyny była większa. Ponadto w grupie otrzymującej leczenie skojarzonezaobserwowano istotnie częściej występowały: hiperkaliemia, niewydolność nerek, niedociśnienietętnicze i omdlenia. Z tego powodu nie zaleca się jednoczesnego stosowania telmisartanu i ramipryluw tej grupie pacjentów.
W badaniu PRoFESS (Prevention Regimen For Effectively avoiding Second Strokes) z udziałempacjentów w wieku 50 lat i starszych, którzy ostatnio przebyli udar, odnotowano zwiększoną częstośćwystępowania posocznicy u przyjmujących telmisartan (0,70%) w porównaniu do otrzymującychplacebo (0,49%) [ ryzyko względne RR wyniosło 1,43 (95% przedział ufności 1,00–2,06)]; częstośćwystępowania posocznicy zakończonej zgonem była zwiększona u pacjentów przyjmującychtelmisartan (0,33%) w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo (0,16%) [ryzyko względneRR wyniosło 2,07 (95% przedział ufności 1,14-3,76)]. Zaobserwowane zwiększenie częstościwystępowania posocznicy związane ze stosowaniem telmisartanu może być przypadkowe, albospowodowane aktualnie nieznanym mechanizmem.
17