Leczenie objawów związanych z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (MTOPS) W trwającym 4-6 lat badaniu MTOPS, z udziałem 3047 mężczyzn z objawami BPH, dobranychlosowo, podawano finasteryd w dawce 5 mg na dobę, doksazosynę w dawce 4 lub 8 mg na dobę,terapię skojarzoną finasterydem w dawce 5 mg na dobę i doksazosyną w dawce 4 lub 8 mg na dobęlub placebo. Główny punkt końcowy określono jako czas do progresji klinicznej BPH zdefiniowanyjako potwierdzony wzrost na skali objawów o 4 w porównaniu z wartością wyjściową, ostrezatrzymanie moczu, niewydolność nerek związaną z BPH, nawracające zakażenia układu moczowegolub posocznicę moczową lub nietrzymanie moczu. W porównaniu z placebo terapia finasterydem,doksazosyną oraz terapia skojarzona prowadziła do znacznego zmniejszenia ryzyka progresjiklinicznej BPH odpowiednio o 34 (p=0,002), 39 (p<0,001) i 67% (p<0,001). Większość przypadków(274 z 351) progresji BPH stanowiły potwierdzone wzrosty na skali objawów o 4 punkty; ryzykoprogresji na skali objawów zmniejszyło się o 30 (95% CI 6 do 48%), 46 (95% CI 25 do 60%) i 64%(95% CI 48 do 75%) odpowiednio w grupach finasterydu, doksazosyny i leczenia skojarzonegow porównaniu z grupą placebo. Ostre zatrzymanie moczu stanowiło 41 z 351 przypadków progresjiBPH; ryzyko rozwoju ostrego zatrzymania moczu zmniejszyło się o 67 (p=0,011), 31 (p=0,296) i 79%(p=0,001) odpowiednio w grupach finasterydu, doksazosyny i leczenia skojarzonego w porównaniuz grupą placebo. Jedynie grupy finasterydu i leczenia skojarzonego różniły się znacząco w porównaniuz grupą placebo.
Zmiana dawki od 1 mg do 4 lub 8 mg zgodnie z tolerancją w okresie 3 tygodni.
W tym badaniu bezpieczeństwo i profil tolerancji leczenia skojarzonego były w dużej mierze podobnedo profilu leczenia w przypadku obu leków stosowanych osobno. Jednak, częściej obserwowanodziałania niepożądane dotyczące układu nerwowego i moczowo-płciowego, kiedy oba leki byłystosowane razem (patrz punkt 4.8).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Dostępność biologiczna finasterydu wynosi około 80%. Maksymalne stężenie w osoczu występuje w ciągu około 2 godzin od podania, zaś wchłanianie kończy się po 6-8 godzinach.
Wiązanie z białkami osocza wynosi około 93%.
Klirens i objętość dystrybucji wynoszą odpowiednio około 165 ml/min (70-279 ml/min) i 76 l (44-96 l). W przypadku wielokrotnego podawania finasterydu stwierdza się kumulację niewielkiej jegoilości. Dla dawki dobowej 5 mg minimalne stężenie w stanie stacjonarnym finasterydu wynosi 8-10 ng/ml – pozostaje ono stałe w dłuższym okresie.
Finasteryd jest metabolizowany w wątrobie. Finasteryd nie wpływa znacząco na układ enzymatycznycytochromu P450. Wyodrębniono dwa metabolity o słabym działaniu hamującym na 5α-reduktazę.
Średni okres półtrwania w osoczu wynosi średnio 6 godzin (4-12 godzin) (u mężczyzn w wieku >70 lat 8 godzin, zakres 6-15 godzin).
Po podaniu finasterydu znakowanego radioaktywnie około 39% (32-46%) dawki wydalane jestz moczem w postaci metabolitów. W moczu praktycznie nie stwierdza się finasterydu w postaciniezmienionej. Około 57% (51-64%) dawki całkowitej wydalane jest z kałem.
Finasteryd przenika przez barierę krew – mózg. Wykrywano niewielkie ilości finasterydu w nasieniubadanych. W dwóch badaniach, w których uczestniczyli zdrowi ochotnicy (n=69), otrzymujący 5 mgfinasterydu na dobę przez okres 6-24 tygodni, stężenia finasterydu w nasieniu wahały się odniewykrywalnych (<0,1 ng/ml) do 10,54 ng/ml. We wcześniejszym badaniu, w którym zastosowanomniej czułą metodę oznaczeń, stężenia finasterydu w nasieniu 16 pacjentów otrzymujących finasteryd
7